Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
vrijdag 18 februari 2011 om 17:58
En je dacht dat kinderen met een stoornis niets leerden of zo?
Waarom dacht je dat sommige kinderen met pdd-nos (bijv) op latere leeftijd vrijwel geen "last" meer hebben van hun stoornis? En dat iedere psychiater je dat kan vertellen?
Hoe kom je toch iedere keer aan zoveel aannames en vooroordelen over kinderen, ouders en hulpverleners/leerkrachten?
Maar goed, ik zou niet in discussie gaan, doe ik nu toch een beetje, maar eigenlijk ben ik er allang weer klaar mee.
Waarom dacht je dat sommige kinderen met pdd-nos (bijv) op latere leeftijd vrijwel geen "last" meer hebben van hun stoornis? En dat iedere psychiater je dat kan vertellen?
Hoe kom je toch iedere keer aan zoveel aannames en vooroordelen over kinderen, ouders en hulpverleners/leerkrachten?
Maar goed, ik zou niet in discussie gaan, doe ik nu toch een beetje, maar eigenlijk ben ik er allang weer klaar mee.
vrijdag 18 februari 2011 om 18:03
quote:Nova78 schreef op 18 februari 2011 @ 17:52:
Ik pas er ook voor. Je pretendeert jouw waarheid als dé waarheid. En je generaliseerd.
Ben er blij om om mijn kinderen anno 2011 op te kunnen voeden, en niet anno 1960.
Nou moet het niet gekker worden! Even jouw reactie op mijn eerste bijdrage hier erbij halen?
Het gaat bij mij om dat er ouders zijn die blijkbaar hun eigen gedrag niet onder controle hebben om zo hun kind te moeten corrigeren. Andere manier zijn veel effectiever en werken ook beter op de lange termijn. Maar daarvoor zijn er ouders die eerst zichzelf moeten leren beheersen en moeten leren dat ze het beter op een andere manier kunnen aanpakken.
Gelukkig denkt de wet er tegenwoordig ook zo over.
Daarin generaliseer je niet alleen, maar je bent ook blij dat jouw waarheid inmiddels de wet is, en daarmee dé waarheid. De rest van de discussie volgde uit die stellige en generaliserende bijdrage.
Ik pas er ook voor. Je pretendeert jouw waarheid als dé waarheid. En je generaliseerd.
Ben er blij om om mijn kinderen anno 2011 op te kunnen voeden, en niet anno 1960.
Nou moet het niet gekker worden! Even jouw reactie op mijn eerste bijdrage hier erbij halen?
Het gaat bij mij om dat er ouders zijn die blijkbaar hun eigen gedrag niet onder controle hebben om zo hun kind te moeten corrigeren. Andere manier zijn veel effectiever en werken ook beter op de lange termijn. Maar daarvoor zijn er ouders die eerst zichzelf moeten leren beheersen en moeten leren dat ze het beter op een andere manier kunnen aanpakken.
Gelukkig denkt de wet er tegenwoordig ook zo over.
Daarin generaliseer je niet alleen, maar je bent ook blij dat jouw waarheid inmiddels de wet is, en daarmee dé waarheid. De rest van de discussie volgde uit die stellige en generaliserende bijdrage.
vrijdag 18 februari 2011 om 18:13
quote:Nova78 schreef op 18 februari 2011 @ 17:58:
Jaap, het valt me op dat jij jouw mening baseert op alles wat de wetenschap beweerd en dat dat automatisch tot de jouwe neemt.
Waar is je PERSOONLIJKE mening gebleven?Ja, vervelende eigenschap, dat ik mijn mening baseer op wat aantoonbaar juist is. En, in het verlengde daarvan, vrede heb met de 'chaos' van ongedetermineerdheid voor alles waarvan we niks, of onvoldoende weten om conclusies te trekken. Maar ik ben wel van MENING dat de wereld er heel wat vriendelijker uit zou zien als meer mensen zich zouden onthouden van het doen van stellige beweringen die, bij nadere beschouwing, in strijd zijn met wat we weten. Laat mij bij deze nog even in herinnering roepen dat ik steeds heb volgehouden geen universele opvoedkundige methode te omarmen?
Jaap, het valt me op dat jij jouw mening baseert op alles wat de wetenschap beweerd en dat dat automatisch tot de jouwe neemt.
Waar is je PERSOONLIJKE mening gebleven?Ja, vervelende eigenschap, dat ik mijn mening baseer op wat aantoonbaar juist is. En, in het verlengde daarvan, vrede heb met de 'chaos' van ongedetermineerdheid voor alles waarvan we niks, of onvoldoende weten om conclusies te trekken. Maar ik ben wel van MENING dat de wereld er heel wat vriendelijker uit zou zien als meer mensen zich zouden onthouden van het doen van stellige beweringen die, bij nadere beschouwing, in strijd zijn met wat we weten. Laat mij bij deze nog even in herinnering roepen dat ik steeds heb volgehouden geen universele opvoedkundige methode te omarmen?
vrijdag 18 februari 2011 om 18:33
quote:Liv schreef op 18 februari 2011 @ 17:58:
En je dacht dat kinderen met een stoornis niets leerden of zo?
Waarom dacht je dat sommige kinderen met pdd-nos (bijv) op latere leeftijd vrijwel geen "last" meer hebben van hun stoornis? En dat iedere psychiater je dat kan vertellen?
Hoe kom je toch iedere keer aan zoveel aannames en vooroordelen over kinderen, ouders en hulpverleners/leerkrachten?
Maar goed, ik zou niet in discussie gaan, doe ik nu toch een beetje, maar eigenlijk ben ik er allang weer klaar mee.
Liv, met name op dit onderwerp hebben wij een 'geschiedenis'. Wellicht dat je ooit zult zien dat ik niet uit mijn nek klets, en niet uitga van 'aannames' en 'vooroordelen', maar vrij dicht op ontwikkelingen zit die 'de therapeut' of 'de arts' nog niet hebben bereikt. Onvoldoende beseft de 'patiënt' (ouder, politicus) dat in de gedragswetenschap de consensus regeert. En dat die in veel gevallen wordt verdedigd door lieden (en industrieën) met gevestigde belangen in de gevestigde praktijk. Een 'miracle cure' voor alles wat wij nu aanduiden met 'stoornis' zou een ramp zijn voor eenieder die daar zijn dik belegde boterham aan verdient. Terwijl alle 'research' tevens in die sector is geconcentreerd.
In de VS ontdekte een (toen) vooraanstaand wetenschapper dat het 'gelokaliseerde' brein onzin was. En dat het brein juist erg 'plastisch' was, en zich aan kon passen aan veranderende omstandigheden. Zodra hij dit wilde publiceren, werd hij het slachtoffer van 'dierenactivisten' die zijn proeven met apen, en de vermeende onmenselijke omstandigheden waaronder hij ze hield, breed in de pers aan de kaak stelden. De universiteit liet hem vallen als een baksteen.
Verstoken van mogelijkheden om te publiceren in 'peer reviewed' publicaties, nodig om een ontdekking onder de aandacht te brengen binnen de beroepsgroep, en in een 'erop-of-eronder' gevecht verwikkeld met de advocaten van de dierenactivisten en de universiteit, waarbij hij zijn hele vermogen en huis verloor, werd hij uiteindelijk gerehabiliteerd. Maar zonder toegang tot de research faciliteiten en communicatienetwerken die ons allemaal zouden kunnen laten profiteren.
Deze man heeft nu een privé-kliniek in Californië, en boekt daar opzienbarende succesen met het revalideren van mensen die door een ongeluk of hersenbloeding schade hebben opgelopen aan de hersenen. Hij heeft eveneens een kliniek opgezet waar kinderen in relatief korte tijd van hun dyslexie worden afgeholpen.
De farmaceutische industrie en mensen die direct of indirect hun brood verdienen aan de hulp aan permanent gehandicapte patiënten, negeren zijn werk.
Ik wil wel discussiëren, maar je realiseert je misschien wel dat ik niet zit te wachten op een hehaling van vorige keer. En het is ook niet echt motiverend om steeds te moeten reageren op mensen die elke posting herhalen geen boodschap aan je te hebben.
En je dacht dat kinderen met een stoornis niets leerden of zo?
Waarom dacht je dat sommige kinderen met pdd-nos (bijv) op latere leeftijd vrijwel geen "last" meer hebben van hun stoornis? En dat iedere psychiater je dat kan vertellen?
Hoe kom je toch iedere keer aan zoveel aannames en vooroordelen over kinderen, ouders en hulpverleners/leerkrachten?
Maar goed, ik zou niet in discussie gaan, doe ik nu toch een beetje, maar eigenlijk ben ik er allang weer klaar mee.
Liv, met name op dit onderwerp hebben wij een 'geschiedenis'. Wellicht dat je ooit zult zien dat ik niet uit mijn nek klets, en niet uitga van 'aannames' en 'vooroordelen', maar vrij dicht op ontwikkelingen zit die 'de therapeut' of 'de arts' nog niet hebben bereikt. Onvoldoende beseft de 'patiënt' (ouder, politicus) dat in de gedragswetenschap de consensus regeert. En dat die in veel gevallen wordt verdedigd door lieden (en industrieën) met gevestigde belangen in de gevestigde praktijk. Een 'miracle cure' voor alles wat wij nu aanduiden met 'stoornis' zou een ramp zijn voor eenieder die daar zijn dik belegde boterham aan verdient. Terwijl alle 'research' tevens in die sector is geconcentreerd.
In de VS ontdekte een (toen) vooraanstaand wetenschapper dat het 'gelokaliseerde' brein onzin was. En dat het brein juist erg 'plastisch' was, en zich aan kon passen aan veranderende omstandigheden. Zodra hij dit wilde publiceren, werd hij het slachtoffer van 'dierenactivisten' die zijn proeven met apen, en de vermeende onmenselijke omstandigheden waaronder hij ze hield, breed in de pers aan de kaak stelden. De universiteit liet hem vallen als een baksteen.
Verstoken van mogelijkheden om te publiceren in 'peer reviewed' publicaties, nodig om een ontdekking onder de aandacht te brengen binnen de beroepsgroep, en in een 'erop-of-eronder' gevecht verwikkeld met de advocaten van de dierenactivisten en de universiteit, waarbij hij zijn hele vermogen en huis verloor, werd hij uiteindelijk gerehabiliteerd. Maar zonder toegang tot de research faciliteiten en communicatienetwerken die ons allemaal zouden kunnen laten profiteren.
Deze man heeft nu een privé-kliniek in Californië, en boekt daar opzienbarende succesen met het revalideren van mensen die door een ongeluk of hersenbloeding schade hebben opgelopen aan de hersenen. Hij heeft eveneens een kliniek opgezet waar kinderen in relatief korte tijd van hun dyslexie worden afgeholpen.
De farmaceutische industrie en mensen die direct of indirect hun brood verdienen aan de hulp aan permanent gehandicapte patiënten, negeren zijn werk.
Ik wil wel discussiëren, maar je realiseert je misschien wel dat ik niet zit te wachten op een hehaling van vorige keer. En het is ook niet echt motiverend om steeds te moeten reageren op mensen die elke posting herhalen geen boodschap aan je te hebben.
zaterdag 19 februari 2011 om 10:56
zaterdag 19 februari 2011 om 18:57
quote:rozenstruikje schreef op 19 februari 2011 @ 10:56:
Jaap, hoewel ik het al helemaal niet wetenschappelijk kan weerleggen ben ik het eigenlijk wel met je eens (afgezien van de vete tussen forummers, daar weet ik niks van). Erg met je eens zelfs. Fijn om eens te lezen wat ik al zo lang om me heen zie gebeuren.Dank je voor je steun!
Jaap, hoewel ik het al helemaal niet wetenschappelijk kan weerleggen ben ik het eigenlijk wel met je eens (afgezien van de vete tussen forummers, daar weet ik niks van). Erg met je eens zelfs. Fijn om eens te lezen wat ik al zo lang om me heen zie gebeuren.Dank je voor je steun!
