Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
maandag 14 februari 2011 om 10:03
Minister Donner, CDA, zelfde laken een pak. Dit kabinet beschermt de 'kutmarokkaantjes' tegen hun wanhopige ouders, inplaats van de maatschappij tegen de 'kutmarokkaantjes'. Om, wanneer de 'kutmarokkaantjes' achttien zijn, ze achter de tralies te kunnen zetten. Nadat in het voortraject leuk verdiend is aan allerlei zinloze therapietjes en dozen vol 'medicijnen'.
Het succespercentage van gezinsvoogden, bijvoorbeeld, is dramatisch te noemen. 28 procent van de kinderen die onder toezicht worden geplaatst knapt er van op. Is de schatting van de gezinsvoogden zelf. Maar 38 procent verandert niet. En liefst 33 procent gaat zich juist SLECHTER gedragen. Maar dit kabinet is niet te stoppen. De maakbare samenleving moet, en zal doorgang vinden!
PS: Lees voor 'kutmarokkaantjes' 'zich misdragende jongeren'. In het geval van 'comazuipers' en 'voetbalhooligans' doorgaans niet van Marokkaanse afkomst. Maar daar bouwen we dan extra klinieken voor........
Het succespercentage van gezinsvoogden, bijvoorbeeld, is dramatisch te noemen. 28 procent van de kinderen die onder toezicht worden geplaatst knapt er van op. Is de schatting van de gezinsvoogden zelf. Maar 38 procent verandert niet. En liefst 33 procent gaat zich juist SLECHTER gedragen. Maar dit kabinet is niet te stoppen. De maakbare samenleving moet, en zal doorgang vinden!
PS: Lees voor 'kutmarokkaantjes' 'zich misdragende jongeren'. In het geval van 'comazuipers' en 'voetbalhooligans' doorgaans niet van Marokkaanse afkomst. Maar daar bouwen we dan extra klinieken voor........
maandag 14 februari 2011 om 19:24
Het ontzettende moeilijke is wel dat de grens tussen kindermishandeling en pedagogische tik wel heel moeilijk aan te geven is. Waar ligt de grens? De ene ouder vindt twee keer in de week een pedagogische tik geoorloofd, de ander past deze sanctie dagelijks toe. Door beide bij de wet te verbieden kan daarover geen onduidelijkheid ontstaan.
Moet eerlijk zeggen dat ik bij dat geval van dat pikken uit de snoeppot ook denk moet dat pak voor de broek nou? Zeker bij een jongen van 10. Daar kun je toch ook wel mee communiceren lijkt me? Maar om hem nu van kindermishandeling te betichten gaat me ook te ver.
Moet eerlijk zeggen dat ik bij dat geval van dat pikken uit de snoeppot ook denk moet dat pak voor de broek nou? Zeker bij een jongen van 10. Daar kun je toch ook wel mee communiceren lijkt me? Maar om hem nu van kindermishandeling te betichten gaat me ook te ver.
maandag 14 februari 2011 om 20:18
Nova, een jongen van tien hoef je niet mee te communiceren om hem uit te leggen dat hij niet uit de snoeppot mag pikken. Die test jouw bereidheid om de grenzen die je stelt 'hard' te maken, als hij zoiets doet.
In mijn jeugd kregen kinderen, ook op die leeftijd, voor diefstal, het gebruik van (ongepast) geweld, aanzetten tot 'oorlog' in het gezin, en opzettelijke leugens, een pak slaag. Over de knie. En niet één tik, maar een 'warme broek'. Ik heb daar écht geen trauma aan overgehouden. En als iemand mij had verteld dat ik mishandeld was, had ik hem of haar met open mond aangekeken. Het deed zeer, ja. Maar treiterstraffen, zoals dingen afpakken, of huisarrest, waren erger. Misschien nog niet op het moment zelf, maar binnen een paar uur was ík vergeten waar het ook alweer over ging. En het enige wat mij dan helder op het netvlies stond, was dat mijn ouders (leerkrachten) pokhout aan hun geveinsde woede vasthielden, en uit pure machtswellust mij mijn vrijheid ontnamen, of toegang tot mijn spullen ontzegden. En dat je dan, héél vernederend, je vriendjes moest afbellen met wie je had afgesproken. Die daarmee óók werden gestraft, ook al hadden ze niks gedaan. Sadistische machtswellust van volwassenen met autoriteit, maar te laf om hun 'handen vuil' te maken. O gut, wat waren ze 'politiek correct' bezig! Kijk hen eens geweldloos 'communiceren'!
In mijn jeugd kregen kinderen, ook op die leeftijd, voor diefstal, het gebruik van (ongepast) geweld, aanzetten tot 'oorlog' in het gezin, en opzettelijke leugens, een pak slaag. Over de knie. En niet één tik, maar een 'warme broek'. Ik heb daar écht geen trauma aan overgehouden. En als iemand mij had verteld dat ik mishandeld was, had ik hem of haar met open mond aangekeken. Het deed zeer, ja. Maar treiterstraffen, zoals dingen afpakken, of huisarrest, waren erger. Misschien nog niet op het moment zelf, maar binnen een paar uur was ík vergeten waar het ook alweer over ging. En het enige wat mij dan helder op het netvlies stond, was dat mijn ouders (leerkrachten) pokhout aan hun geveinsde woede vasthielden, en uit pure machtswellust mij mijn vrijheid ontnamen, of toegang tot mijn spullen ontzegden. En dat je dan, héél vernederend, je vriendjes moest afbellen met wie je had afgesproken. Die daarmee óók werden gestraft, ook al hadden ze niks gedaan. Sadistische machtswellust van volwassenen met autoriteit, maar te laf om hun 'handen vuil' te maken. O gut, wat waren ze 'politiek correct' bezig! Kijk hen eens geweldloos 'communiceren'!
maandag 14 februari 2011 om 20:43
Maar nu even heel concreet. Geen sancties geven vind je niets, op de gang vind je niets, huisarrest vind je niets. Jouw kinderen krijgen dus sancties door een pak voor de broek? (ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar ik heb al wel begrepen dat ze geen peuter en kleuterleeftijd meer hebben) En zo ja, is dat jouw enige manier van straffen?
maandag 14 februari 2011 om 20:45
quote:jaap schreef op 14 februari 2011 @ 20:18:
Sadistische machtswellust van volwassenen met autoriteit, maar te laf om hun 'handen vuil' te maken. O gut, wat waren ze 'politiek correct' bezig! Kijk hen eens geweldloos 'communiceren'!Ik denk niet dat het te maken heeft met te laf zijn om de handen vuil te maken, maar met een bewuste keuze. Waarom "geweld" gebruiken als het op een andere manier waar de ouder zich beter bij voelt, ook valt op te lossen?
Sadistische machtswellust van volwassenen met autoriteit, maar te laf om hun 'handen vuil' te maken. O gut, wat waren ze 'politiek correct' bezig! Kijk hen eens geweldloos 'communiceren'!Ik denk niet dat het te maken heeft met te laf zijn om de handen vuil te maken, maar met een bewuste keuze. Waarom "geweld" gebruiken als het op een andere manier waar de ouder zich beter bij voelt, ook valt op te lossen?
maandag 14 februari 2011 om 22:39
maandag 14 februari 2011 om 22:57
quote:Nova78 schreef op 14 februari 2011 @ 20:43:
Maar nu even heel concreet. Geen sancties geven vind je niets, op de gang vind je niets, huisarrest vind je niets. Jouw kinderen krijgen dus sancties door een pak voor de broek? (ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar ik heb al wel begrepen dat ze geen peuter en kleuterleeftijd meer hebben) En zo ja, is dat jouw enige manier van straffen?Nee, mijn kinderen zijn riant volwassen. Je moet onder ogen zien dat verschillende kinderen, in verschillende gezinnen, in uiteenlopende tijden, anders tegen bepaalde straffen aankijken dan jij op dit moment. Dat het een complete fictie is die wordt gebouwd rond de 'pedagogische tik' als mishandeling. Dat het unieke wordt opgeblazen tot het universele. Dat een kind veertig jaar terug anders tegen straf, en ouders, aankeek dan nu. En dat dat alles te maken heeft met de constante anti-propaganda tegen ouders die de 'pedagogische tik' gebruiken. Op school. In de media. Via advertenties. Het is vooral een 'selffulfilling prophesy'. Als je maar vaak genoeg blijft herhalen dat de 'pedagogische tik' gelijk staat aan mishandeling, dan gaat iedereen het vanzelf geloven. Maar ondertussen worden véél sadistischer methoden verkocht als methoden die je, als ouder, een goed gevoel geven. En als geweldig 'communicatief'. Geen blauwe plekken. Alleen maar een afgestorven stukje geborgenheid, vertrouwen en berekenbaarheid.
Maar nu even heel concreet. Geen sancties geven vind je niets, op de gang vind je niets, huisarrest vind je niets. Jouw kinderen krijgen dus sancties door een pak voor de broek? (ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar ik heb al wel begrepen dat ze geen peuter en kleuterleeftijd meer hebben) En zo ja, is dat jouw enige manier van straffen?Nee, mijn kinderen zijn riant volwassen. Je moet onder ogen zien dat verschillende kinderen, in verschillende gezinnen, in uiteenlopende tijden, anders tegen bepaalde straffen aankijken dan jij op dit moment. Dat het een complete fictie is die wordt gebouwd rond de 'pedagogische tik' als mishandeling. Dat het unieke wordt opgeblazen tot het universele. Dat een kind veertig jaar terug anders tegen straf, en ouders, aankeek dan nu. En dat dat alles te maken heeft met de constante anti-propaganda tegen ouders die de 'pedagogische tik' gebruiken. Op school. In de media. Via advertenties. Het is vooral een 'selffulfilling prophesy'. Als je maar vaak genoeg blijft herhalen dat de 'pedagogische tik' gelijk staat aan mishandeling, dan gaat iedereen het vanzelf geloven. Maar ondertussen worden véél sadistischer methoden verkocht als methoden die je, als ouder, een goed gevoel geven. En als geweldig 'communicatief'. Geen blauwe plekken. Alleen maar een afgestorven stukje geborgenheid, vertrouwen en berekenbaarheid.
maandag 14 februari 2011 om 23:40
quote:Nova78 schreef op 14 februari 2011 @ 20:45:
Ik denk niet dat het te maken heeft met te laf zijn om de handen vuil te maken, maar met een bewuste keuze. Waarom "geweld" gebruiken als het op een andere manier waar de ouder zich beter bij voelt, ook valt op te lossen?Bijvoorbeeld omdat die alternatieve manier defacto wreder is, ongewenste bijwerkingen heeft, en langere tijd de sfeer in huis verziekt en een normale relatie met het kind onmogelijk maakt?
Ik denk niet dat het te maken heeft met te laf zijn om de handen vuil te maken, maar met een bewuste keuze. Waarom "geweld" gebruiken als het op een andere manier waar de ouder zich beter bij voelt, ook valt op te lossen?Bijvoorbeeld omdat die alternatieve manier defacto wreder is, ongewenste bijwerkingen heeft, en langere tijd de sfeer in huis verziekt en een normale relatie met het kind onmogelijk maakt?
maandag 14 februari 2011 om 23:44
quote:whopper schreef op 14 februari 2011 @ 22:39:
Maar eh... als je het na een paar uur alweer vergeten bent, wat is dan het hele nut van dat pak slaag geweest?
Het interessante is, dat mensen bij straf anno 'nu' eigenlijk nog uitsluitend aan 'afschrikking' denken. Maar dat is slechts één van de (minimaal) drie functies. Andere functies die je kunt noemen zijn het vereffenen van schuld, ontstaan door het ongewenste gedrag. En het compenseren van slachtoffers op een afdoende wijze.
Een pak slaag vergeet je niet. Maar je kunt snel je normale leven weer oppakken.
Maar eh... als je het na een paar uur alweer vergeten bent, wat is dan het hele nut van dat pak slaag geweest?
Het interessante is, dat mensen bij straf anno 'nu' eigenlijk nog uitsluitend aan 'afschrikking' denken. Maar dat is slechts één van de (minimaal) drie functies. Andere functies die je kunt noemen zijn het vereffenen van schuld, ontstaan door het ongewenste gedrag. En het compenseren van slachtoffers op een afdoende wijze.
Een pak slaag vergeet je niet. Maar je kunt snel je normale leven weer oppakken.
dinsdag 15 februari 2011 om 00:01
quote:Nova78 schreef op 14 februari 2011 @ 20:40:
Op het moment dat kinderen huisarrest krijgen zijn ze over het algemeen ook van die leeftijd dat je ze ook niet meer zo makkelijk een pak voor de broek geeft.....
Anno 'nu' niet meer. Door al die campagnes die ertegen zijn gevoerd. Maar jij hebt het verkeerde beeld van wat een pak slaag is (was?). Jij ziet een schreeuwende en tierende ouder voor je, die een kind beetpakt en dwingt een pak slaag te ondergaan, denk ik. Zo ging dat vroeger bij ons thuis niet. Dat stereotype beeld is fout. En zó is het ook beslist mishandeling.
Laat mij je een beeld schetsen uit de dagelijkse praktijk in een groot aantal Amerikaanse staten. Daar worden op tal van scholen nog lijfstraffen uitgedeeld. En dat gaat als volgt:
De leerling wordt naar het hoofd van de school gestuurd vanwege een bepaald vergrijp. En als straf wordt een aantal slagen met een eind hout (paddle) oplegd. De leerling wordt verzocht te bukken, en krijgt vervolgens met die paddle op het zitvlak. Er wordt niet geschreeuwd door het schoolhoofd. Zelfs niet met stemverheffing gesproken. En de leerling verzet zich niet. Er is dus ook geen fysieke dwang nodig. En dan hebben we het over oudere tieners, zo in de leeftijd van zestien, zeventien jaar. Maar ook jonger, uiteraard.
Enkele scholen laten de leerlingen kiezen, tussen nablijven, of een X aantal slagen met de 'paddle'. In de ogen van de meeste Nederlanders is het waarschijnlijk onbestaanbaar dat enige leerling OOIT zou kiezen voor slagen met de 'paddle'. Maar de praktijk is verrassend anders. Relatief veel leerlingen geven er de voorkeur aan enkele rake klappen met de 'paddle' te krijgen, inplaats van na te moeten blijven. En dat geldt voor jongens zowel als meisjes.
De reden dat deze tieners daar de voorkeur aan geven, is omdat het in hun samenleving nog geen kunstmatig opgefokt taboe is. En ze hun vrijheid lief hebben.
De acceptatie van straf, waarna ze verlost zijn van de schuld die het gedrag genereerde, en het gedrag hen verder niet wordt nagedragen, onderstreept het feit dat zij bereid zijn verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden, en niet weg te lopen voor de gevolgen. Exact wat je je kind (denk ik) zou willen leren. Een heilig boontje hoeft hij of zij niet te zijn, zolang hij of zij maar niet wegloopt voor de verantwoordelijkheid, en (dus) de straf.
(Ik ben overigens geen voorstander van lijfstraf op scholen).
Op het moment dat kinderen huisarrest krijgen zijn ze over het algemeen ook van die leeftijd dat je ze ook niet meer zo makkelijk een pak voor de broek geeft.....
Anno 'nu' niet meer. Door al die campagnes die ertegen zijn gevoerd. Maar jij hebt het verkeerde beeld van wat een pak slaag is (was?). Jij ziet een schreeuwende en tierende ouder voor je, die een kind beetpakt en dwingt een pak slaag te ondergaan, denk ik. Zo ging dat vroeger bij ons thuis niet. Dat stereotype beeld is fout. En zó is het ook beslist mishandeling.
Laat mij je een beeld schetsen uit de dagelijkse praktijk in een groot aantal Amerikaanse staten. Daar worden op tal van scholen nog lijfstraffen uitgedeeld. En dat gaat als volgt:
De leerling wordt naar het hoofd van de school gestuurd vanwege een bepaald vergrijp. En als straf wordt een aantal slagen met een eind hout (paddle) oplegd. De leerling wordt verzocht te bukken, en krijgt vervolgens met die paddle op het zitvlak. Er wordt niet geschreeuwd door het schoolhoofd. Zelfs niet met stemverheffing gesproken. En de leerling verzet zich niet. Er is dus ook geen fysieke dwang nodig. En dan hebben we het over oudere tieners, zo in de leeftijd van zestien, zeventien jaar. Maar ook jonger, uiteraard.
Enkele scholen laten de leerlingen kiezen, tussen nablijven, of een X aantal slagen met de 'paddle'. In de ogen van de meeste Nederlanders is het waarschijnlijk onbestaanbaar dat enige leerling OOIT zou kiezen voor slagen met de 'paddle'. Maar de praktijk is verrassend anders. Relatief veel leerlingen geven er de voorkeur aan enkele rake klappen met de 'paddle' te krijgen, inplaats van na te moeten blijven. En dat geldt voor jongens zowel als meisjes.
De reden dat deze tieners daar de voorkeur aan geven, is omdat het in hun samenleving nog geen kunstmatig opgefokt taboe is. En ze hun vrijheid lief hebben.
De acceptatie van straf, waarna ze verlost zijn van de schuld die het gedrag genereerde, en het gedrag hen verder niet wordt nagedragen, onderstreept het feit dat zij bereid zijn verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden, en niet weg te lopen voor de gevolgen. Exact wat je je kind (denk ik) zou willen leren. Een heilig boontje hoeft hij of zij niet te zijn, zolang hij of zij maar niet wegloopt voor de verantwoordelijkheid, en (dus) de straf.
(Ik ben overigens geen voorstander van lijfstraf op scholen).
dinsdag 15 februari 2011 om 10:03
quote:jaap schreef op 14 februari 2011 @ 23:44:
[...]
Het interessante is, dat mensen bij straf anno 'nu' eigenlijk nog uitsluitend aan 'afschrikking' denken. Maar dat is slechts één van de (minimaal) drie functies. Andere functies die je kunt noemen zijn het vereffenen van schuld, ontstaan door het ongewenste gedrag. En het compenseren van slachtoffers op een afdoende wijze.
Een pak slaag vergeet je niet. Maar je kunt snel je normale leven weer oppakken.
Het vereffenen van schuld en compenseren van slachtoffer?
Jeetje. Als mijn kind iets doet wat ik schaar onder 'ongewenst gedrag' dan heb ik ten eerste helemaal niet de behoefte om een schuld te vereffenen of gecompenseerd te worden. Ten tweede voel ik me dan geen slachtoffer. Ik hoor ook in jouw tweede en derde doel van een pak slaag helemaal niets wat mij aanspreekt. Niets wat een pak slaag voor mij geoorloofd zou maken. Ik ga er met deze motivatie zelfs nog afwijzender tegenaan kijken, als dat al mogelijk was.
[...]
Het interessante is, dat mensen bij straf anno 'nu' eigenlijk nog uitsluitend aan 'afschrikking' denken. Maar dat is slechts één van de (minimaal) drie functies. Andere functies die je kunt noemen zijn het vereffenen van schuld, ontstaan door het ongewenste gedrag. En het compenseren van slachtoffers op een afdoende wijze.
Een pak slaag vergeet je niet. Maar je kunt snel je normale leven weer oppakken.
Het vereffenen van schuld en compenseren van slachtoffer?
Jeetje. Als mijn kind iets doet wat ik schaar onder 'ongewenst gedrag' dan heb ik ten eerste helemaal niet de behoefte om een schuld te vereffenen of gecompenseerd te worden. Ten tweede voel ik me dan geen slachtoffer. Ik hoor ook in jouw tweede en derde doel van een pak slaag helemaal niets wat mij aanspreekt. Niets wat een pak slaag voor mij geoorloofd zou maken. Ik ga er met deze motivatie zelfs nog afwijzender tegenaan kijken, als dat al mogelijk was.
dinsdag 15 februari 2011 om 12:42
quote:jaap schreef op 14 februari 2011 @ 23:40:
[...]
Bijvoorbeeld omdat die alternatieve manier defacto wreder is, ongewenste bijwerkingen heeft, en langere tijd de sfeer in huis verziekt en een normale relatie met het kind onmogelijk maakt?
Niu, ik vind dat je het wel erg zwaar maakt allemaal. Mijn kinderen worden niet gecompenseerd met cadeaus, ik heb geen schuldgevoel omdat ik teveel weg ben, de enige santie die ik heel af en toe geef is door ze af en toe even apart te zetten. De sfeer wordt echt niet langer dan een paar minuten "verziekt". Verder doe ik er alles aan om ze geborgenheid en veiligheid te geven en hebben we mijns inziens een hele hechte relatie.
Ik vind dat je het af en toe even apart zetten van je kinderen bij ongewenst gedrag zwaar overdrijft. De tijden veranderen Jaap. En ik ben met je eens dat daardoor "mijn" generatie jonge ouders anders tegen een pedagogische tik aankijkt dan "jouw" generatie. Maar ik zie het nog steeds niet als mishandeling. Wel als een methode die niet de mijne is.
Vroeger was echt niet alles beter.
[...]
Bijvoorbeeld omdat die alternatieve manier defacto wreder is, ongewenste bijwerkingen heeft, en langere tijd de sfeer in huis verziekt en een normale relatie met het kind onmogelijk maakt?
Niu, ik vind dat je het wel erg zwaar maakt allemaal. Mijn kinderen worden niet gecompenseerd met cadeaus, ik heb geen schuldgevoel omdat ik teveel weg ben, de enige santie die ik heel af en toe geef is door ze af en toe even apart te zetten. De sfeer wordt echt niet langer dan een paar minuten "verziekt". Verder doe ik er alles aan om ze geborgenheid en veiligheid te geven en hebben we mijns inziens een hele hechte relatie.
Ik vind dat je het af en toe even apart zetten van je kinderen bij ongewenst gedrag zwaar overdrijft. De tijden veranderen Jaap. En ik ben met je eens dat daardoor "mijn" generatie jonge ouders anders tegen een pedagogische tik aankijkt dan "jouw" generatie. Maar ik zie het nog steeds niet als mishandeling. Wel als een methode die niet de mijne is.
Vroeger was echt niet alles beter.
dinsdag 15 februari 2011 om 12:45
quote:jaap schreef op 15 februari 2011 @ 00:01:
[...]
. Maar jij hebt het verkeerde beeld van wat een pak slaag is (was?). Jij ziet een schreeuwende en tierende ouder voor je, die een kind beetpakt en dwingt een pak slaag te ondergaan, denk ik. Zo ging dat vroeger bij ons thuis niet. Dat stereotype beeld is fout. En zó is het ook beslist mishandeling.
).Nee, zo zie ik dat niet. Maar ik weet nog wel dat ik vroeger voor mijn billen heb gehad, al zou ik niet meer weten waarom. Ik heb ook wel eens huisarrest gehad, de reden waarom ik dat heb gehad weet ik nog wel.
[...]
. Maar jij hebt het verkeerde beeld van wat een pak slaag is (was?). Jij ziet een schreeuwende en tierende ouder voor je, die een kind beetpakt en dwingt een pak slaag te ondergaan, denk ik. Zo ging dat vroeger bij ons thuis niet. Dat stereotype beeld is fout. En zó is het ook beslist mishandeling.
).Nee, zo zie ik dat niet. Maar ik weet nog wel dat ik vroeger voor mijn billen heb gehad, al zou ik niet meer weten waarom. Ik heb ook wel eens huisarrest gehad, de reden waarom ik dat heb gehad weet ik nog wel.
dinsdag 15 februari 2011 om 14:35
Er is mij een heleboel aangedaan, en ik weet ook precies waarom; ik voldeed niet aan de verwachtingen.
Vroeger, toen de boten nog van hout waren en de mannen van staal.
Nu is het al plastic wat er blinkt maar mijn kind zal nooit, maar dan ook nooit het gevoel krijgen van mij dat hij (even) niet gewenst is, dat ik alleen van hem hou als hij lief is of dat liefde op een andere manier aan voorwaarden verbonden is. Hij zal ook geen pak slaag van mij krijgen. Zo vernederend......
Vroeger, toen de boten nog van hout waren en de mannen van staal.
Nu is het al plastic wat er blinkt maar mijn kind zal nooit, maar dan ook nooit het gevoel krijgen van mij dat hij (even) niet gewenst is, dat ik alleen van hem hou als hij lief is of dat liefde op een andere manier aan voorwaarden verbonden is. Hij zal ook geen pak slaag van mij krijgen. Zo vernederend......
dinsdag 15 februari 2011 om 18:46
quote:whopper schreef op 15 februari 2011 @ 10:03:
Het vereffenen van schuld en compenseren van slachtoffer?
Jeetje. Als mijn kind iets doet wat ik schaar onder 'ongewenst gedrag' dan heb ik ten eerste helemaal niet de behoefte om een schuld te vereffenen of gecompenseerd te worden. Ten tweede voel ik me dan geen slachtoffer. Ik hoor ook in jouw tweede en derde doel van een pak slaag helemaal niets wat mij aanspreekt. Niets wat een pak slaag voor mij geoorloofd zou maken. Ik ga er met deze motivatie zelfs nog afwijzender tegenaan kijken, als dat al mogelijk was.
Dat geloof ik best, Whopper. 'Moderne' ouders investeren juist in het groter maken van de schuldgevoelens, of schuldgevoel genereren waar dat niet was, teneinde het gedrag veranderd te krijgen. 'Je hebt mamma heel veel verdriet gedaan.....'. 'Nou krijgt dat jongetje straf, en dat is JOUW schuld!'. 'Nou kunnen we niet op vakantie, want JIJ hebt de computer kapot gemaakt!'
Tegelijk is bekend dat de meest destructieve kracht op het psychische niveau onverwerkte schuld is. Het leidt, vaak al vrij snel, tot neurosen, 'stoornissen' en uiteenlopend compensatiegedrag, waaronder agressie tegen mens, dier en goederen. Dat laatste om indirect straf af te dwingen, die dan geprojecteerd wordt op het schuldgevoel, en zo het (stille) lijden verlicht. Dat proces is niet bewust, anders zou het niet werken. Dan komt het neer op proberen jezelf te kietelen. Maar stemmingswisselingen of het uitlokken van afwijzende reacties van niet betrokken personen, vanuit het onderbewustzijn, is een van de belangrijkste stoorzenders in het sociale verkeer, naar mijn stellige overtuiging.
Het vereffenen van schuld en compenseren van slachtoffer?
Jeetje. Als mijn kind iets doet wat ik schaar onder 'ongewenst gedrag' dan heb ik ten eerste helemaal niet de behoefte om een schuld te vereffenen of gecompenseerd te worden. Ten tweede voel ik me dan geen slachtoffer. Ik hoor ook in jouw tweede en derde doel van een pak slaag helemaal niets wat mij aanspreekt. Niets wat een pak slaag voor mij geoorloofd zou maken. Ik ga er met deze motivatie zelfs nog afwijzender tegenaan kijken, als dat al mogelijk was.
Dat geloof ik best, Whopper. 'Moderne' ouders investeren juist in het groter maken van de schuldgevoelens, of schuldgevoel genereren waar dat niet was, teneinde het gedrag veranderd te krijgen. 'Je hebt mamma heel veel verdriet gedaan.....'. 'Nou krijgt dat jongetje straf, en dat is JOUW schuld!'. 'Nou kunnen we niet op vakantie, want JIJ hebt de computer kapot gemaakt!'
Tegelijk is bekend dat de meest destructieve kracht op het psychische niveau onverwerkte schuld is. Het leidt, vaak al vrij snel, tot neurosen, 'stoornissen' en uiteenlopend compensatiegedrag, waaronder agressie tegen mens, dier en goederen. Dat laatste om indirect straf af te dwingen, die dan geprojecteerd wordt op het schuldgevoel, en zo het (stille) lijden verlicht. Dat proces is niet bewust, anders zou het niet werken. Dan komt het neer op proberen jezelf te kietelen. Maar stemmingswisselingen of het uitlokken van afwijzende reacties van niet betrokken personen, vanuit het onderbewustzijn, is een van de belangrijkste stoorzenders in het sociale verkeer, naar mijn stellige overtuiging.
dinsdag 15 februari 2011 om 19:14
quote:Nova78 schreef op 15 februari 2011 @ 12:30:
Jaap, blijf je niet een beetje hangen in een vroeger-was-alles-beter tijdperk?
In de verste verten niet. Ik merk alleen dat een snel groeiende groep mensen in het Westen steeds minder tevreden wordt. En voor een groot aantal van de onlustgevoelens waarover ik lees zijn simpele, gratis oplossingen. Ook op dit niveau.
Maar los daarvan, is het inmiddels zonneklaar, voor mij, dat de 'menswetenschap' op gruwelijke wijze in de fout is gegaan, met de aanname dat de mens 'van nature' 'goed' is. Dat betekent dat alle dogma's en de daarop gebaseerde theorie, de prullenbak in kunnen. En dat beleid, gebaseerd op de adviezen uit die hoek, in de steigers moet.
De huidige praktijk, waarbij 'wetenschappelijke missionarissen', die zijn grootgebracht met die foutieve theorie, en hun politieke volgelingen, degenen die niet in hun model passen als 'storing' beschouwen. En hele volksstammen een handdoek voor de spiegel hangen om maar niet te zien dat zij zelf, noch hun kinderen, overweg kunnen met de 'perfect' geachte, 'wetenschappelijke' methoden. Met inbegrip, zoals ik al aangaf, van de 'professionals' zelf. Wat ik hier doe, is zeggen dat de Keizer geen kleren aan heeft.
Jaap, blijf je niet een beetje hangen in een vroeger-was-alles-beter tijdperk?
In de verste verten niet. Ik merk alleen dat een snel groeiende groep mensen in het Westen steeds minder tevreden wordt. En voor een groot aantal van de onlustgevoelens waarover ik lees zijn simpele, gratis oplossingen. Ook op dit niveau.
Maar los daarvan, is het inmiddels zonneklaar, voor mij, dat de 'menswetenschap' op gruwelijke wijze in de fout is gegaan, met de aanname dat de mens 'van nature' 'goed' is. Dat betekent dat alle dogma's en de daarop gebaseerde theorie, de prullenbak in kunnen. En dat beleid, gebaseerd op de adviezen uit die hoek, in de steigers moet.
De huidige praktijk, waarbij 'wetenschappelijke missionarissen', die zijn grootgebracht met die foutieve theorie, en hun politieke volgelingen, degenen die niet in hun model passen als 'storing' beschouwen. En hele volksstammen een handdoek voor de spiegel hangen om maar niet te zien dat zij zelf, noch hun kinderen, overweg kunnen met de 'perfect' geachte, 'wetenschappelijke' methoden. Met inbegrip, zoals ik al aangaf, van de 'professionals' zelf. Wat ik hier doe, is zeggen dat de Keizer geen kleren aan heeft.
dinsdag 15 februari 2011 om 19:48
quote:jaap schreef op 15 februari 2011 @ 18:46:
[...]
'Moderne' ouders investeren juist in het groter maken van de schuldgevoelens, of schuldgevoel genereren waar dat niet was, teneinde het gedrag veranderd te krijgen. 'Je hebt mamma heel veel verdriet gedaan.....'. 'Nou krijgt dat jongetje straf, en dat is JOUW schuld!'. 'Nou kunnen we niet op vakantie, want JIJ hebt de computer kapot gemaakt!'
Dat is een kwalijke zaak. Het is inderdaad keihard om dat tegen een kind te zeggen. En ik kan het weten. Maar of ik liever een pak slaag had gekregen....? Ik weet het niet. Het is beiden een manier van handelen die ik niet kan waarderen.
[...]
'Moderne' ouders investeren juist in het groter maken van de schuldgevoelens, of schuldgevoel genereren waar dat niet was, teneinde het gedrag veranderd te krijgen. 'Je hebt mamma heel veel verdriet gedaan.....'. 'Nou krijgt dat jongetje straf, en dat is JOUW schuld!'. 'Nou kunnen we niet op vakantie, want JIJ hebt de computer kapot gemaakt!'
Dat is een kwalijke zaak. Het is inderdaad keihard om dat tegen een kind te zeggen. En ik kan het weten. Maar of ik liever een pak slaag had gekregen....? Ik weet het niet. Het is beiden een manier van handelen die ik niet kan waarderen.
dinsdag 15 februari 2011 om 19:48
quote:jaap schreef op 15 februari 2011 @ 18:46:
[...]
'Moderne' ouders investeren juist in het groter maken van de schuldgevoelens, of schuldgevoel genereren waar dat niet was, teneinde het gedrag veranderd te krijgen. 'Je hebt mamma heel veel verdriet gedaan.....'. 'Nou krijgt dat jongetje straf, en dat is JOUW schuld!'. 'Nou kunnen we niet op vakantie, want JIJ hebt de computer kapot gemaakt!'
Dat is een kwalijke zaak. Het is inderdaad keihard om dat tegen een kind te zeggen. En ik kan het weten. Maar of ik liever een pak slaag had gekregen....? Ik weet het niet. Het is beiden een manier van handelen die ik niet kan waarderen.
[...]
'Moderne' ouders investeren juist in het groter maken van de schuldgevoelens, of schuldgevoel genereren waar dat niet was, teneinde het gedrag veranderd te krijgen. 'Je hebt mamma heel veel verdriet gedaan.....'. 'Nou krijgt dat jongetje straf, en dat is JOUW schuld!'. 'Nou kunnen we niet op vakantie, want JIJ hebt de computer kapot gemaakt!'
Dat is een kwalijke zaak. Het is inderdaad keihard om dat tegen een kind te zeggen. En ik kan het weten. Maar of ik liever een pak slaag had gekregen....? Ik weet het niet. Het is beiden een manier van handelen die ik niet kan waarderen.
dinsdag 15 februari 2011 om 19:54
quote:whopper schreef op 15 februari 2011 @ 19:48:
[...]
Dat is een kwalijke zaak. Het is inderdaad keihard om dat tegen een kind te zeggen. En ik kan het weten. Maar of ik liever een pak slaag had gekregen....? Ik weet het niet. Het is beiden een manier van handelen die ik niet kan waarderen.Dat vind ik ook. Maar ik kan in de verste verte geen link leggen met mijn eigen "moderne" opvoeding, gelukkig.
[...]
Dat is een kwalijke zaak. Het is inderdaad keihard om dat tegen een kind te zeggen. En ik kan het weten. Maar of ik liever een pak slaag had gekregen....? Ik weet het niet. Het is beiden een manier van handelen die ik niet kan waarderen.Dat vind ik ook. Maar ik kan in de verste verte geen link leggen met mijn eigen "moderne" opvoeding, gelukkig.
dinsdag 15 februari 2011 om 20:15
quote:Nova78 schreef op 15 februari 2011 @ 12:45:
Nee, zo zie ik dat niet. Maar ik weet nog wel dat ik vroeger voor mijn billen heb gehad, al zou ik niet meer weten waarom. Ik heb ook wel eens huisarrest gehad, de reden waarom ik dat heb gehad weet ik nog wel.
Die mededeling zegt me niet zoveel. Het zou van alles kunnen betekenen. Dat huisarrest een traumatiserende ervaring was, maar dat pak voor je billen niet. Of dat het pak voor je billen voldoende was om het schuldgevoel weg te nemen, waarna je het incident kon vergeten, terwijl huisarrest dat niet teweeg bracht. Of zelfs het schuldgevoel versterkte, waardoor je het met je meenam.
Nogmaals: Ik propageer slaag als straf niet! Ik vind alleen dat de hypocrisie die schuil gaat achter de veroordeling van slaag als straf, terwijl alternatieven in VEEL gevallen VEEL slechter zijn, iets om mij over op te winden.
Voorzover je suggereert dat huisarrest 'dus' beter was, omdat je je de aanleiding nog herinnert, heb ik nieuws voor je: Zo werkt het niet!
Een kind komt ter wereld zonder geweten. De zetel van dat geweten is (primair) de prefrontale cortex, die in de eerste 24 levensjaren wordt gevormd op basis van ervaringen, gevoegd bij gevoelens, emoties en gedachten. Voor de vorming van dat geweten is het bezit van een niet-vereffende schuld, of een trauma, geen voorwaarde. En dat is zelfs te voorzichtig gesteld: Het hebben van een niet-vereffende schuld, of een trauma, is eerder juist een nadeel. Een 'corrumperende' macht.
Nee, zo zie ik dat niet. Maar ik weet nog wel dat ik vroeger voor mijn billen heb gehad, al zou ik niet meer weten waarom. Ik heb ook wel eens huisarrest gehad, de reden waarom ik dat heb gehad weet ik nog wel.
Die mededeling zegt me niet zoveel. Het zou van alles kunnen betekenen. Dat huisarrest een traumatiserende ervaring was, maar dat pak voor je billen niet. Of dat het pak voor je billen voldoende was om het schuldgevoel weg te nemen, waarna je het incident kon vergeten, terwijl huisarrest dat niet teweeg bracht. Of zelfs het schuldgevoel versterkte, waardoor je het met je meenam.
Nogmaals: Ik propageer slaag als straf niet! Ik vind alleen dat de hypocrisie die schuil gaat achter de veroordeling van slaag als straf, terwijl alternatieven in VEEL gevallen VEEL slechter zijn, iets om mij over op te winden.
Voorzover je suggereert dat huisarrest 'dus' beter was, omdat je je de aanleiding nog herinnert, heb ik nieuws voor je: Zo werkt het niet!
Een kind komt ter wereld zonder geweten. De zetel van dat geweten is (primair) de prefrontale cortex, die in de eerste 24 levensjaren wordt gevormd op basis van ervaringen, gevoegd bij gevoelens, emoties en gedachten. Voor de vorming van dat geweten is het bezit van een niet-vereffende schuld, of een trauma, geen voorwaarde. En dat is zelfs te voorzichtig gesteld: Het hebben van een niet-vereffende schuld, of een trauma, is eerder juist een nadeel. Een 'corrumperende' macht.
dinsdag 15 februari 2011 om 20:27
quote:whopper schreef op 15 februari 2011 @ 19:48:
Dat is een kwalijke zaak. Het is inderdaad keihard om dat tegen een kind te zeggen. En ik kan het weten. Maar of ik liever een pak slaag had gekregen....? Ik weet het niet. Het is beiden een manier van handelen die ik niet kan waarderen.
Ik wed dat je de meelezende forummers die het zo aanpakken niet de kost zal willen geven! Die praktijk is wijdverbreid. Net als ouders die hun kind dreigen met 'de politie' of 'uit huis plaatsing'. Aan wrede innovatie in de hedendaagse 'schone' pedagogie geen gebrek! Met inbegrip, wederom, van de 'professionals'.
Ik hoor je steeds zeggen wat je allemaal NIET doet, of zal doen. Maar nou concreet: Je kind van tien komt thuis aan de hand van de lokale middenstander, die hem/haar betrapt heeft op winkeldiefstal. Die middenstander mag jou wel, en vertrouwt erop dat jij dat varkentje naar behoren zal wassen. Er wordt dus geen aangifte gedaan, en het enige wat die middenstander heeft bepaald, is dat jouw kind niet meer welkom is in zijn/haar zaak.
Nou jij. Wat doe je dan wel?
Dat is een kwalijke zaak. Het is inderdaad keihard om dat tegen een kind te zeggen. En ik kan het weten. Maar of ik liever een pak slaag had gekregen....? Ik weet het niet. Het is beiden een manier van handelen die ik niet kan waarderen.
Ik wed dat je de meelezende forummers die het zo aanpakken niet de kost zal willen geven! Die praktijk is wijdverbreid. Net als ouders die hun kind dreigen met 'de politie' of 'uit huis plaatsing'. Aan wrede innovatie in de hedendaagse 'schone' pedagogie geen gebrek! Met inbegrip, wederom, van de 'professionals'.
Ik hoor je steeds zeggen wat je allemaal NIET doet, of zal doen. Maar nou concreet: Je kind van tien komt thuis aan de hand van de lokale middenstander, die hem/haar betrapt heeft op winkeldiefstal. Die middenstander mag jou wel, en vertrouwt erop dat jij dat varkentje naar behoren zal wassen. Er wordt dus geen aangifte gedaan, en het enige wat die middenstander heeft bepaald, is dat jouw kind niet meer welkom is in zijn/haar zaak.
Nou jij. Wat doe je dan wel?
dinsdag 15 februari 2011 om 20:57
Jaap, ik schrijf niet alleen wat ik niet zal doen, ik denk dat jij niet hebt gelezen wat ik wel zal doen. Mijn representatiesysteem is nl redelijk 'towards'; , en als in daarin niet voldoende congruent ben dan is dat bewust; om aan te geven wat ik heb ervaren en dat ik dat niet wil.
Wat ik zou doen in het voorbeeld wat je aandraag weet ik niet. Zoals ik er nu tegenaan kijk zou ik hem denk ik uitleggen waarom je niet mag stelen, hem vragen wat hij er zelf voor gevoel bij heeft (misschien voelt hij zich rot, schuldig?) dan kan ik er alvast van uitgaan dat het een experiment was en dat hij na dat rotgevoel voortaan wel 10 keer zou nadenken voordat hij het weer zou doen. Verder zou ik er proberen achter te komen wat het is dat hem tot diefstal aan heeft gezet. De hogere intentie uitvissen. En dan eens kijken welk doel het diende en hoe hij dat doel op andere manieren zou kunnen bereiken.
Maar ergens heb ik het idee dat mijn zoon van 10 niet thuisgebracht zal worden door een bevriende middenstander. Hij is een beetje te eerlijk. Als hij al iets jat (een snoepje uit de pot) dan kan hij dat geen 10 minuten voor zich houden.....
Wat ik zou doen in het voorbeeld wat je aandraag weet ik niet. Zoals ik er nu tegenaan kijk zou ik hem denk ik uitleggen waarom je niet mag stelen, hem vragen wat hij er zelf voor gevoel bij heeft (misschien voelt hij zich rot, schuldig?) dan kan ik er alvast van uitgaan dat het een experiment was en dat hij na dat rotgevoel voortaan wel 10 keer zou nadenken voordat hij het weer zou doen. Verder zou ik er proberen achter te komen wat het is dat hem tot diefstal aan heeft gezet. De hogere intentie uitvissen. En dan eens kijken welk doel het diende en hoe hij dat doel op andere manieren zou kunnen bereiken.
Maar ergens heb ik het idee dat mijn zoon van 10 niet thuisgebracht zal worden door een bevriende middenstander. Hij is een beetje te eerlijk. Als hij al iets jat (een snoepje uit de pot) dan kan hij dat geen 10 minuten voor zich houden.....
