Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
zaterdag 12 februari 2011 om 10:05
quote:Star schreef op 12 februari 2011 @ 09:42:
Is dat een vermoeden wat jij hebt of heb je aantoonbare cijfers sinds de tik in 2006 verboden werd?
Onmiddellijk na de invoering van een verbod op de pedagogische tik in Zweden, het eerste land dat zo'n verbod invoerde, steeg het aantal gevallen van kindermishandeling aantoonbaar. Inclusief het aantal gevallen met dodelijke afloop. Het meest spectaculair was de stijging van geweld tussen kinderen onderling, met ruim 400 procent! Dat is allemaal keurig gedocumenteerd, maar kwam de voorstanders niet goed uit. De lobby tegen de opvoedkundige tik was goed georganiseerd en had toegang tot onderzoeksgeld, wat hen in staat stelde de ene na de andere publicatie eruit te pompen waarin die getallen werden verdoezeld of 'gefilterd'. Dat laatste gebeurde bijvoorbeeld in een presentatie voor het Schotse parlement, waarbij als argument werd gehanteerd dat er wereldwijd een toename was van geweld binnen en buiten het gezin, waardoor het legitiem was de Zweedse cijfers te manipuleren tot de uitkomst beter aansloot bij de wensen van de lobby.
Een andere manier om de cijfers te manipuleren, was het meetpunt eerder te nemen, waardoor het gunstige effect van een andere wet werd meegenomen, alsof het een effect betrof van het verbod op de pedagogische tik. Die eerdere wet, die wel een spectaculair positief effect had gehad, was de wet die ouders verplichtte om, na een scheiding, SAMEN voor de kinderen te blijven zorgen. Niet louter in financiële zin, maar fysiek.
Het wordt onvoldoende begrepen dat die lobby tegen de opvoedkundige tik belang heeft bij dergelijke wetgeving. De 'professionalisering' van de opvoeding, waarbij de moeder een soort broedkip is, en de 'professionals' het product middels geüniformeerde aanpak en chemische stabilisatie onder toeziend oog van Vadertje Staat, in model kneden, is mij een gruwel!
Is dat een vermoeden wat jij hebt of heb je aantoonbare cijfers sinds de tik in 2006 verboden werd?
Onmiddellijk na de invoering van een verbod op de pedagogische tik in Zweden, het eerste land dat zo'n verbod invoerde, steeg het aantal gevallen van kindermishandeling aantoonbaar. Inclusief het aantal gevallen met dodelijke afloop. Het meest spectaculair was de stijging van geweld tussen kinderen onderling, met ruim 400 procent! Dat is allemaal keurig gedocumenteerd, maar kwam de voorstanders niet goed uit. De lobby tegen de opvoedkundige tik was goed georganiseerd en had toegang tot onderzoeksgeld, wat hen in staat stelde de ene na de andere publicatie eruit te pompen waarin die getallen werden verdoezeld of 'gefilterd'. Dat laatste gebeurde bijvoorbeeld in een presentatie voor het Schotse parlement, waarbij als argument werd gehanteerd dat er wereldwijd een toename was van geweld binnen en buiten het gezin, waardoor het legitiem was de Zweedse cijfers te manipuleren tot de uitkomst beter aansloot bij de wensen van de lobby.
Een andere manier om de cijfers te manipuleren, was het meetpunt eerder te nemen, waardoor het gunstige effect van een andere wet werd meegenomen, alsof het een effect betrof van het verbod op de pedagogische tik. Die eerdere wet, die wel een spectaculair positief effect had gehad, was de wet die ouders verplichtte om, na een scheiding, SAMEN voor de kinderen te blijven zorgen. Niet louter in financiële zin, maar fysiek.
Het wordt onvoldoende begrepen dat die lobby tegen de opvoedkundige tik belang heeft bij dergelijke wetgeving. De 'professionalisering' van de opvoeding, waarbij de moeder een soort broedkip is, en de 'professionals' het product middels geüniformeerde aanpak en chemische stabilisatie onder toeziend oog van Vadertje Staat, in model kneden, is mij een gruwel!
zaterdag 12 februari 2011 om 13:20
quote:jaap schreef op 12 februari 2011 @ 09:49:
[...]
De pedagogische tik is 'gratis', en dus toepasbaar als sanctie ook als je geen geld hebt om je kind om te kopen, of iets van ze af te pakken. Het sluit nauw aan bij de korte 'attention span' van kinderen. Het intensiveert de relatie, waar straffen als 'time out' zijn gebaseerd op het dreigen met verstoting van het kind, wat bijzonder sadistisch is, omdat de primaire angst van elk kind is verlaten te worden door de ouders. Die verlatingsangst mobiliseren om een aanpassing van het gedrag af te dwingen is, in mijn ogen, zo'n beetje het meest wrede wat je een kind aan kan doen. Met tal van consequenties voor de relatie tussen ouder en kind op termijn. Terechte consequenties, als het kind de ouder niet meer vertrouwd om noodzakelijke geborgenheid, voortkomend uit onvoorwaardelijke liefde, te garanderen. Want deze straf in het bijzonder maakt het kind, van jongsaf, duidelijk dat die liefde niet onvoorwaardelijk is.
Jij blijft maar geloven dat de tik het beste helpt. Ik geloof dat een time out van hooguit een minuutje af en toe het beste helpt.
Straffen met time out is dreigen met verstoting? Wat een ontzettende onzin. Eén minuut in op een stoeltje in de woonkamer of op de gang.
We worden het toch niet eens. Ik heb een ontzettende hekel aan een tik op de vingers. Punt. Je kunt met honderduizend argumenten aan komen ik blijf bij mijn standpunt.
Als ik jou was zou ik in de politiek gaan, misschien krijg je het voor elkaar om de time-out te verbieden?
[...]
De pedagogische tik is 'gratis', en dus toepasbaar als sanctie ook als je geen geld hebt om je kind om te kopen, of iets van ze af te pakken. Het sluit nauw aan bij de korte 'attention span' van kinderen. Het intensiveert de relatie, waar straffen als 'time out' zijn gebaseerd op het dreigen met verstoting van het kind, wat bijzonder sadistisch is, omdat de primaire angst van elk kind is verlaten te worden door de ouders. Die verlatingsangst mobiliseren om een aanpassing van het gedrag af te dwingen is, in mijn ogen, zo'n beetje het meest wrede wat je een kind aan kan doen. Met tal van consequenties voor de relatie tussen ouder en kind op termijn. Terechte consequenties, als het kind de ouder niet meer vertrouwd om noodzakelijke geborgenheid, voortkomend uit onvoorwaardelijke liefde, te garanderen. Want deze straf in het bijzonder maakt het kind, van jongsaf, duidelijk dat die liefde niet onvoorwaardelijk is.
Jij blijft maar geloven dat de tik het beste helpt. Ik geloof dat een time out van hooguit een minuutje af en toe het beste helpt.
Straffen met time out is dreigen met verstoting? Wat een ontzettende onzin. Eén minuut in op een stoeltje in de woonkamer of op de gang.
We worden het toch niet eens. Ik heb een ontzettende hekel aan een tik op de vingers. Punt. Je kunt met honderduizend argumenten aan komen ik blijf bij mijn standpunt.
Als ik jou was zou ik in de politiek gaan, misschien krijg je het voor elkaar om de time-out te verbieden?
zaterdag 12 februari 2011 om 13:23
quote:jaap schreef op 12 februari 2011 @ 09:39:
[...]
'Geen sancties'. In dromenland! Dat is juist het meest ergerlijke, mensen die zichzelf op de borst slaan, omdat ze geen sancties opleggen, maar ondertussen vaak de meest wrede 'consequenties' verbinden aan ongewenst gedrag. 'Consequenties' die natuurlijk gewoon ordinaire sancties zijn, maar hypocriet verpakt als 'gevolg', om de OUDER zijn of haar illusie niet af te nemen dat het er in het gezin allemaal heel humaan aan toe gaat. Maar ondertussen....Zoals ik jou begrijp zijn de enige sanctie die je goedkeurt pedagogische tikken. Dat vind ik pas triest.
[...]
'Geen sancties'. In dromenland! Dat is juist het meest ergerlijke, mensen die zichzelf op de borst slaan, omdat ze geen sancties opleggen, maar ondertussen vaak de meest wrede 'consequenties' verbinden aan ongewenst gedrag. 'Consequenties' die natuurlijk gewoon ordinaire sancties zijn, maar hypocriet verpakt als 'gevolg', om de OUDER zijn of haar illusie niet af te nemen dat het er in het gezin allemaal heel humaan aan toe gaat. Maar ondertussen....Zoals ik jou begrijp zijn de enige sanctie die je goedkeurt pedagogische tikken. Dat vind ik pas triest.
zaterdag 12 februari 2011 om 19:45
quote:Nova78 schreef op 12 februari 2011 @ 07:53:
[...]
Whopper hoe pak je dat precies aan? Hoe oud zijn je kinderen? Die van mij zijn 2 en 4 en hoewel het sporadisch gebeurt, komen ze wel eens op de gang terecht als time out plek.
Ben ook erg geïnteresseerd in jouw aanpak,
Mijn zoon is bijna 2,5 en nu duidelijk onze grenzen aan het verkennen.
[...]
Whopper hoe pak je dat precies aan? Hoe oud zijn je kinderen? Die van mij zijn 2 en 4 en hoewel het sporadisch gebeurt, komen ze wel eens op de gang terecht als time out plek.
Ben ook erg geïnteresseerd in jouw aanpak,
Mijn zoon is bijna 2,5 en nu duidelijk onze grenzen aan het verkennen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 12 februari 2011 om 20:29
Mijn zoon is ook 2,5 en een dochter van 4. Goed....voorbeeld.
Het is wel eens gebeurt dat hij al van tafel af wil als hij genoeg heeft gehad. Ik wil graag dat hij aan tafel blijft zitten tot we het allemaal op hebben. Ten eerste omdat ik dat vind horen bij het eten, wachten tot iederen het op heeft, ten tweede zegt hij soms na drie happen al dat hij genoeg heeft gehad om zo van tafel af te kunnen. Als ik hem laat zitten eet hij zo weer verder. Ik waarschuw hem dan....je blijft aan tafel tot we het toetje op hebben, nog een keer, je blijft aan tafel zitten en als je niet aan tafel blijft zitten kun je even op de gang gaan zitten. Doet hij dan nog een poging om van tafel te gaan zet ik hem een minuut of zo op de gang. Haal hem op en vraag waarom hij op de gang zit, vraag hem dan of hij nu van plan is netjes te blijven zitten. Boodschap komt dan bij hem over en hij blijft zitten.
Hele simpele methode. En als ik mijn kinderen 1 keer per week in de gang moet zetten is het vaak. Benoem ook vaak waarom ik iets niet wil hebben. Zeker bij dochter van 4 werkt dit omdat ze soms dingen niet mag omdat het bijv gevaarlijk is. Begrijpt ze, dus dat wordt geen drama. Alternatieven benoemen doe ik ook vaak. Nee dat wil ik zo niet hebben want dat vind ik gevaarlijk, als je het zus of zo doet mag het wel.
Het is wel eens gebeurt dat hij al van tafel af wil als hij genoeg heeft gehad. Ik wil graag dat hij aan tafel blijft zitten tot we het allemaal op hebben. Ten eerste omdat ik dat vind horen bij het eten, wachten tot iederen het op heeft, ten tweede zegt hij soms na drie happen al dat hij genoeg heeft gehad om zo van tafel af te kunnen. Als ik hem laat zitten eet hij zo weer verder. Ik waarschuw hem dan....je blijft aan tafel tot we het toetje op hebben, nog een keer, je blijft aan tafel zitten en als je niet aan tafel blijft zitten kun je even op de gang gaan zitten. Doet hij dan nog een poging om van tafel te gaan zet ik hem een minuut of zo op de gang. Haal hem op en vraag waarom hij op de gang zit, vraag hem dan of hij nu van plan is netjes te blijven zitten. Boodschap komt dan bij hem over en hij blijft zitten.
Hele simpele methode. En als ik mijn kinderen 1 keer per week in de gang moet zetten is het vaak. Benoem ook vaak waarom ik iets niet wil hebben. Zeker bij dochter van 4 werkt dit omdat ze soms dingen niet mag omdat het bijv gevaarlijk is. Begrijpt ze, dus dat wordt geen drama. Alternatieven benoemen doe ik ook vaak. Nee dat wil ik zo niet hebben want dat vind ik gevaarlijk, als je het zus of zo doet mag het wel.
zaterdag 12 februari 2011 om 22:22
quote:sharra schreef op 11 februari 2011 @ 14:51:
Het is mij ook wel eens overkomen dat ik tegenover peuterdochter compleet uit mijn slof schoot en ik haar een mep gaf (ze gooide een hard en zwaar speeltje tegen het hoofd van haar babyzusje die bij me lag te drinken).
Ik ben daar zelf ontzettend van geschrokken en ik huilde nog harder dan zij. Ik heb dan ook mijn excuses aangeboden en uitgelegd dat mama ook wel eens dingen fout doet.
Maar feit blijft dat ik dus blijkbaar in staat ben tot dat soort gedrag, en ik zit daar best wel mee. Ik wil dan ook binnenkort op het cb eens gaan vragen om begeleiding want ik wil niet dat me dat nog eens overkomt.
Ik heb soms het gevoel dat ik door mijn "repertoire" heen ben wat betreft straffen en daar zou ik best wat handvatten en tips voor willen! Vooral omdat onze oudste best een pittige tante is, en ik voorzie dat ik in haar puberteit nog best problemen zou kunnen krijgen met haar.Sharra, post is al wat ouder, maar heb je ook al overwogen het zonder straffen te proberen? Uiteindelijk wil je dat ze niet met zware voorwerpen gooit omdat ze zelf ook wel weet dat dat gevaarlijk is, niet uit angst voor een sanctie - zeker als ze straks puber is. Mijn zoon (3) begrijpt dat soort dingen heel goed, en als het met nadruk wordt gezegd, maakt het zeker zoveel indruk als straf.
Het is mij ook wel eens overkomen dat ik tegenover peuterdochter compleet uit mijn slof schoot en ik haar een mep gaf (ze gooide een hard en zwaar speeltje tegen het hoofd van haar babyzusje die bij me lag te drinken).
Ik ben daar zelf ontzettend van geschrokken en ik huilde nog harder dan zij. Ik heb dan ook mijn excuses aangeboden en uitgelegd dat mama ook wel eens dingen fout doet.
Maar feit blijft dat ik dus blijkbaar in staat ben tot dat soort gedrag, en ik zit daar best wel mee. Ik wil dan ook binnenkort op het cb eens gaan vragen om begeleiding want ik wil niet dat me dat nog eens overkomt.
Ik heb soms het gevoel dat ik door mijn "repertoire" heen ben wat betreft straffen en daar zou ik best wat handvatten en tips voor willen! Vooral omdat onze oudste best een pittige tante is, en ik voorzie dat ik in haar puberteit nog best problemen zou kunnen krijgen met haar.Sharra, post is al wat ouder, maar heb je ook al overwogen het zonder straffen te proberen? Uiteindelijk wil je dat ze niet met zware voorwerpen gooit omdat ze zelf ook wel weet dat dat gevaarlijk is, niet uit angst voor een sanctie - zeker als ze straks puber is. Mijn zoon (3) begrijpt dat soort dingen heel goed, en als het met nadruk wordt gezegd, maakt het zeker zoveel indruk als straf.
zaterdag 12 februari 2011 om 22:39
Ik ben de hele dag op school geweest dus lees nu pas dat mij iets gevraagd is. Allereerst; mijn zoon is nu 8, en sinds een jaar of 4 niet meer op de gang gezeten. Daarvoor is het weleens gebeurd, maar zelden. Hoe ik het aanpak? Als hij iets niet wil, hem vragen wat ik voor hem kan doen zodat hij het wel doet. Wat hij nodig heeft van mij. Dat klinkt heel soft, aar het werkt wel. Je doorbreekt nl een patroon (of een stemming; boosheid) en het kind gaat dan nadenken over wat hij nodig heeft. Dat heeft 2 voordelen; de scherpe randjes van de boosheid zijn eraf en jij hebt een beeld van hoe je hem kunt helpen om te doen wat jij wilt.
Dit vergt wat oefening. Maar als je het goed en consequent aanpakt werkt het. Sowieso het doorbreken helpt. Schep verwarring. Doe iets wat hij niet verwacht. Geheid dat het kind stil valt en na gaat denken.
Een andere manier is keuzes geven. En ook dat klinkt heel simpel maar het werkt . Let er wel op dat je keuzes geeft waarmee hij jouw opdracht volgt. Dus niet als je wilt dat je kind zijn tanden gaat poetsen vragen; wil je nu of straks je tanden poetsen? Nee, ik vraag dan; wil je met je gewone tandenborstel poetsen of met je electrische ?
Mijn man had onze zoon al 3 keer gevraagd of hij de tafel wilde dekken vanavond, en zoon zei telkens 'nee'. Op de vraag waarom hij dat dan niets wilde zei hij 'gewoon, geen zin in'.
Toen ik he vroeg 'wil jij de borden of het bestek doen'? liep hij naar de kast en pakte de borden. oen gaf ik hem de keus tussen glazen en bestek en daarna de keus tussen de onderzetters en het bestek. Uiteindelijk heb ik alleen het bestek op tafel gelegd. Zonder morren heeft hij de tafel dus gedekt.
Dit vergt wat oefening. Maar als je het goed en consequent aanpakt werkt het. Sowieso het doorbreken helpt. Schep verwarring. Doe iets wat hij niet verwacht. Geheid dat het kind stil valt en na gaat denken.
Een andere manier is keuzes geven. En ook dat klinkt heel simpel maar het werkt . Let er wel op dat je keuzes geeft waarmee hij jouw opdracht volgt. Dus niet als je wilt dat je kind zijn tanden gaat poetsen vragen; wil je nu of straks je tanden poetsen? Nee, ik vraag dan; wil je met je gewone tandenborstel poetsen of met je electrische ?
Mijn man had onze zoon al 3 keer gevraagd of hij de tafel wilde dekken vanavond, en zoon zei telkens 'nee'. Op de vraag waarom hij dat dan niets wilde zei hij 'gewoon, geen zin in'.
Toen ik he vroeg 'wil jij de borden of het bestek doen'? liep hij naar de kast en pakte de borden. oen gaf ik hem de keus tussen glazen en bestek en daarna de keus tussen de onderzetters en het bestek. Uiteindelijk heb ik alleen het bestek op tafel gelegd. Zonder morren heeft hij de tafel dus gedekt.
zaterdag 12 februari 2011 om 22:42
Jaap, ik herken helemaal niets wat je zegt over mij in het stukje wat begint met 'geen sancties' en iets me dromeland. Ik voel me dan ook niet aangesproken. Ik vind het alleen jammer dat er kennelijk nog heel veel ouders zijn die ervan overtuigd zijn dat sancties nu eenmaal nodig zijn, want zo beperk je jezelf in het ontdekken van van andere mogelijkheden. Ik vind het een zeer beperkende overtuiging.
zaterdag 12 februari 2011 om 22:49
Overigens lees ik hier over heel jonge kinderen, 2,5 jaar oud. In die periode is het intern geweten zich nog volop aan het ontwikkelen en begrijpen kinderen vaak nog niet de uitleg die je als ouder geeft (begrip is belangrijk voor een kind om in te zien dat het ook anders kan) en dan is een plek om af te koelen wel handig. Alleen; die plek zou dan niet afgezonderd moeten zijn van de rest van het gezin. Een time-out op de gang is dan juist weer niet goed, heb ik begrepen. Wat precies de filosofie erachter was weet ik niet meer, dat zou ik even moeten opzoeken. Ik geloof dat het iets was met leren om ook in de situatie zelf tot rust te komen en niet alleen afzondering te koppelen aan rustig worden. Enfin, ik kan me niet herinneren dat onze zoon op die leeftijd time-outs nodig had. Maar dat lag vast niet aan onze wonderbaarlijke resultaten van de opvoeding; het was toen een vrij meegaand en makkelijk kind.
zaterdag 12 februari 2011 om 23:02
Whopper, eigenlijk vind ik dit tegenstrijdig:quote:whopper schreef op 12 februari 2011 @ 22:49:
Overigens lees ik hier over heel jonge kinderen, 2,5 jaar oud. In die periode is het intern geweten zich nog volop aan het ontwikkelen en begrijpen kinderen vaak nog niet de uitleg die je als ouder geeft (begrip is belangrijk voor een kind om in te zien dat het ook anders kan) en dan is een plek om af te koelen wel handig. Wat wil je met die time out dan bereiken? Het kind is nog te jong om tijdens het afkoelen te reflecteren op het eigen gedrag, en van een woeste peuter verwachten dat 'ie zichzelf kan afkoelen lijkt me ook tamelijk veel gevraagd. Of is het vooral bedoeld als afkoelgelegenheid voor de ouder?
Overigens lees ik hier over heel jonge kinderen, 2,5 jaar oud. In die periode is het intern geweten zich nog volop aan het ontwikkelen en begrijpen kinderen vaak nog niet de uitleg die je als ouder geeft (begrip is belangrijk voor een kind om in te zien dat het ook anders kan) en dan is een plek om af te koelen wel handig. Wat wil je met die time out dan bereiken? Het kind is nog te jong om tijdens het afkoelen te reflecteren op het eigen gedrag, en van een woeste peuter verwachten dat 'ie zichzelf kan afkoelen lijkt me ook tamelijk veel gevraagd. Of is het vooral bedoeld als afkoelgelegenheid voor de ouder?
zaterdag 12 februari 2011 om 23:04
Whopper, ik herken wel veel in jouw methode, in grote lijnen gaat het hier ook wel ongeveer zo. Misschien heb je gelijk dat ik zoon van 2,5 nog niet in de gang zou moeten zetten. Gelukkig is het hier niet vaak nodig en heb ik doorgaans een vrij makkelijk en meegaand kind. Ik heb geen zin om de hele dag te mopperen en ik weet dat als ik het zelf anders benader ik de kinderen ook makkelijker meekrijg in een leukere sfeer. Maar ben wel consequent zeg wat ik doe en doe wat ik zeg.
Jaap, wat ik bij jou mis in je postings is gevoel. Je hebt het alleen maar over (wetenschappelijke) onderzoeken waaruit conclusies zijn gekomen dat je het het beste op die manier kunt doen. Ik weet niet of je zelf opvoeder bent, maar ik doe het wel vooral op gevoel. Op een manier waar wij ons als gezin prettig bij voelen. Dat mis ik in je berichten, een opvoeding bestaat mijns inziens niet uit de conclusies van een aantal onderzoeken.
Jaap, wat ik bij jou mis in je postings is gevoel. Je hebt het alleen maar over (wetenschappelijke) onderzoeken waaruit conclusies zijn gekomen dat je het het beste op die manier kunt doen. Ik weet niet of je zelf opvoeder bent, maar ik doe het wel vooral op gevoel. Op een manier waar wij ons als gezin prettig bij voelen. Dat mis ik in je berichten, een opvoeding bestaat mijns inziens niet uit de conclusies van een aantal onderzoeken.
zaterdag 12 februari 2011 om 23:11
quote:Miffy schreef op 12 februari 2011 @ 23:02:
Whopper, eigenlijk vind ik dit tegenstrijdig:
[...]
Wat wil je met die time out dan bereiken? Het kind is nog te jong om tijdens het afkoelen te reflecteren op het eigen gedrag, en van een woeste peuter verwachten dat 'ie zichzelf kan afkoelen lijkt me ook tamelijk veel gevraagd. Of is het vooral bedoeld als afkoelgelegenheid voor de ouder?
Volgens mij was Whopper degene die geen time-outs gebruikte.
Ik gebruik ze wel eens. Wat ik wil bereiken is dat onze peuter de consequenties inziet van zijn gedrag. Niet tijdens een driftbui, maar meer als hij niet wil luisteren en ik hem een aantal keren heb gewaarschuwd. Ik heb het idee dat hij echt wel begrijpt waarom hij dan (een minuut) op de gang zit. Daarna is het gedrag namelijk over. Het is niet bedoeld als afkoelmoment voor mezelf.
Moet zeggen dat het eigenlijk zo sporadisch gebeurd dat ik daar echt niet van hoef af te koelen.
Whopper, eigenlijk vind ik dit tegenstrijdig:
[...]
Wat wil je met die time out dan bereiken? Het kind is nog te jong om tijdens het afkoelen te reflecteren op het eigen gedrag, en van een woeste peuter verwachten dat 'ie zichzelf kan afkoelen lijkt me ook tamelijk veel gevraagd. Of is het vooral bedoeld als afkoelgelegenheid voor de ouder?
Volgens mij was Whopper degene die geen time-outs gebruikte.
Ik gebruik ze wel eens. Wat ik wil bereiken is dat onze peuter de consequenties inziet van zijn gedrag. Niet tijdens een driftbui, maar meer als hij niet wil luisteren en ik hem een aantal keren heb gewaarschuwd. Ik heb het idee dat hij echt wel begrijpt waarom hij dan (een minuut) op de gang zit. Daarna is het gedrag namelijk over. Het is niet bedoeld als afkoelmoment voor mezelf.
Moet zeggen dat het eigenlijk zo sporadisch gebeurd dat ik daar echt niet van hoef af te koelen.
zaterdag 12 februari 2011 om 23:49
quote:Nova78 schreef op 12 februari 2011 @ 13:23:
Zoals ik jou begrijp zijn de enige sanctie die je goedkeurt pedagogische tikken. Dat vind ik pas triest.
Wat wordt ik hier toch ontzettend treurig van. Dat mensen het gewoon verdommen om te lezen wat je schrijft, en als een inert object op hun doel af blijven gaan.
Als jij je kind wil bedreigen met verstoting, en denkt dat dat het beste is voor je kind, dan moet jij dat weten. Een minuutje is voor een peuter een eeuwigheid. Toen mijn kinderen 2 en 3 waren vond ik het nog te vroeg voor sancties, en zou ik het niet in mijn hoofd hebben gehaald om hen te dreigen met verstoting. Jij denkt daar anders over. Prima. Probleem is alleen, dat jij mij niet in mij niet het recht gunt het te doen op mijn manier. En dat is hier nu het discussiepunt.
Zoals ik jou begrijp zijn de enige sanctie die je goedkeurt pedagogische tikken. Dat vind ik pas triest.
Wat wordt ik hier toch ontzettend treurig van. Dat mensen het gewoon verdommen om te lezen wat je schrijft, en als een inert object op hun doel af blijven gaan.
Als jij je kind wil bedreigen met verstoting, en denkt dat dat het beste is voor je kind, dan moet jij dat weten. Een minuutje is voor een peuter een eeuwigheid. Toen mijn kinderen 2 en 3 waren vond ik het nog te vroeg voor sancties, en zou ik het niet in mijn hoofd hebben gehaald om hen te dreigen met verstoting. Jij denkt daar anders over. Prima. Probleem is alleen, dat jij mij niet in mij niet het recht gunt het te doen op mijn manier. En dat is hier nu het discussiepunt.
zaterdag 12 februari 2011 om 23:55
Ik gebruik ook voor peuter 2,5 een time-out op de gang. Zoon wil dan dat de deur een stukje open blijft, dat is prima.
Voor mij is de time-out meer voor het doorbreken van het gedrag. Zoon blijft nl vaak ergens in hangen, klei gooien en vervolgens met zijn treinrails gooien, ergens langs lopen en de afstandbediening pakken en op de grond gooien.
Ik ben hierbij zelf ook niet echt boos ofzo, maar gewoon duidelijk.
Ik waarschuw zoon, op kniehoogte en terwijl hij me aankijkt dat hij moet stoppen met gooien, benoem wat ik wel verwacht en check of hij me begrepen heeft.
Als hij dan weer gooit gaat hij even naar de gang. Dan kan ik over het algemeen snel weer afspraken met hem maken over wat hij wel gaat doen ipv gooien.
Soms roept hij zelf al een idee: "... gaat niet gooien ... gaat met duploo spelen"
Ach en soms leid ik hem af met een geintje, soms doe ik hem even in het extreme na, soms "zet" ik hem in een nieuwe activiteit, soms ga ik voorspelen om te laten zien wat de bedoeling is enz...
Maar sancties komen hier dus wel voor. Tikken niet.
Ik kan meegaan in wat Jaap zegt over basisveiligheid en de gevolgen van uitsluiting (daarom mag hier ook zeker de deur open en loop ik er ook gerust langs als zoontje even op de stoel zit) Aan de andere kant denk ik dat de fysieke pijn van een tik en de onvoorspelbaarheid ervan grotere schade aanrichten. Bovendien heeft het hoe ik het in dit topic lees, veels te veel te maken met de gesteldheid van de ouder ipv met het gedrag van het kind.
Voor mij is de time-out meer voor het doorbreken van het gedrag. Zoon blijft nl vaak ergens in hangen, klei gooien en vervolgens met zijn treinrails gooien, ergens langs lopen en de afstandbediening pakken en op de grond gooien.
Ik ben hierbij zelf ook niet echt boos ofzo, maar gewoon duidelijk.
Ik waarschuw zoon, op kniehoogte en terwijl hij me aankijkt dat hij moet stoppen met gooien, benoem wat ik wel verwacht en check of hij me begrepen heeft.
Als hij dan weer gooit gaat hij even naar de gang. Dan kan ik over het algemeen snel weer afspraken met hem maken over wat hij wel gaat doen ipv gooien.
Soms roept hij zelf al een idee: "... gaat niet gooien ... gaat met duploo spelen"
Ach en soms leid ik hem af met een geintje, soms doe ik hem even in het extreme na, soms "zet" ik hem in een nieuwe activiteit, soms ga ik voorspelen om te laten zien wat de bedoeling is enz...
Maar sancties komen hier dus wel voor. Tikken niet.
Ik kan meegaan in wat Jaap zegt over basisveiligheid en de gevolgen van uitsluiting (daarom mag hier ook zeker de deur open en loop ik er ook gerust langs als zoontje even op de stoel zit) Aan de andere kant denk ik dat de fysieke pijn van een tik en de onvoorspelbaarheid ervan grotere schade aanrichten. Bovendien heeft het hoe ik het in dit topic lees, veels te veel te maken met de gesteldheid van de ouder ipv met het gedrag van het kind.
zaterdag 12 februari 2011 om 23:57
quote:Nova78 schreef op 12 februari 2011 @ 23:11:
Volgens mij was Whopper degene die geen time-outs gebruikte.
Ik gebruik ze wel eens. Wat ik wil bereiken is dat onze peuter de consequenties inziet van zijn gedrag. Niet tijdens een driftbui, maar meer als hij niet wil luisteren en ik hem een aantal keren heb gewaarschuwd. Ik heb het idee dat hij echt wel begrijpt waarom hij dan (een minuut) op de gang zit. Daarna is het gedrag namelijk over. Het is niet bedoeld als afkoelmoment voor mezelf.
Moet zeggen dat het eigenlijk zo sporadisch gebeurd dat ik daar echt niet van hoef af te koelen.Niet echt verwonderlijk, als je moeder je isoleert op die leeftijd. Van 'begrijpen' in intellectuele zin is geen sprake. Maar op het niveau van gevoelens is het vrij duidelijk dat er voorwaarden zijn verbonden aan ouderliefde.
Volgens mij was Whopper degene die geen time-outs gebruikte.
Ik gebruik ze wel eens. Wat ik wil bereiken is dat onze peuter de consequenties inziet van zijn gedrag. Niet tijdens een driftbui, maar meer als hij niet wil luisteren en ik hem een aantal keren heb gewaarschuwd. Ik heb het idee dat hij echt wel begrijpt waarom hij dan (een minuut) op de gang zit. Daarna is het gedrag namelijk over. Het is niet bedoeld als afkoelmoment voor mezelf.
Moet zeggen dat het eigenlijk zo sporadisch gebeurd dat ik daar echt niet van hoef af te koelen.Niet echt verwonderlijk, als je moeder je isoleert op die leeftijd. Van 'begrijpen' in intellectuele zin is geen sprake. Maar op het niveau van gevoelens is het vrij duidelijk dat er voorwaarden zijn verbonden aan ouderliefde.
zaterdag 12 februari 2011 om 23:59
quote:jaap schreef op 12 februari 2011 @ 23:49:
[...]
Wat wordt ik hier toch ontzettend treurig van. Dat mensen het gewoon verdommen om te lezen wat je schrijft, en als een inert object op hun doel af blijven gaan.
Als jij je kind wil bedreigen met verstoting, en denkt dat dat het beste is voor je kind, dan moet jij dat weten. Een minuutje is voor een peuter een eeuwigheid. Toen mijn kinderen 2 en 3 waren vond ik het nog te vroeg voor sancties, en zou ik het niet in mijn hoofd hebben gehaald om hen te dreigen met verstoting. Jij denkt daar anders over. Prima. Probleem is alleen, dat jij mij niet in mij niet het recht gunt het te doen op mijn manier. En dat is hier nu het discussiepunt.
@ je laatste stuk. Wat ik in het begin van het topic vooral las, was dat vrouwen aangaven dat ze het niet ok vonden en het ook niet ok vonden voelen. Ik vind dat je op dat moment dan daar wat aan moet gaan doen.
En dat bereik je m.i. niet door te stellen dat er anderen zijn die ook weleens door overmacht hun kind een duw geven en het DUS daarom niet zo erg is.
Ik vind het op dat moment geen constructief topic meer en en vergelijkbaar als het topic waarin hartelijk gelachen werd over kinderen die van commodes kletterden en vingers tussen autodeuren kregen.
Net zo als van die homevideos, dat je een prijs kan winnen als je een tof filmpje hebt dat je kind van de schommel af valt.
Ik vind dat als je je niet goed voelt over een gedeelte van je opvoeding, je daar wat aan moet doen. Dat dat niet gemakkelijk is snap ik ook.
[...]
Wat wordt ik hier toch ontzettend treurig van. Dat mensen het gewoon verdommen om te lezen wat je schrijft, en als een inert object op hun doel af blijven gaan.
Als jij je kind wil bedreigen met verstoting, en denkt dat dat het beste is voor je kind, dan moet jij dat weten. Een minuutje is voor een peuter een eeuwigheid. Toen mijn kinderen 2 en 3 waren vond ik het nog te vroeg voor sancties, en zou ik het niet in mijn hoofd hebben gehaald om hen te dreigen met verstoting. Jij denkt daar anders over. Prima. Probleem is alleen, dat jij mij niet in mij niet het recht gunt het te doen op mijn manier. En dat is hier nu het discussiepunt.
@ je laatste stuk. Wat ik in het begin van het topic vooral las, was dat vrouwen aangaven dat ze het niet ok vonden en het ook niet ok vonden voelen. Ik vind dat je op dat moment dan daar wat aan moet gaan doen.
En dat bereik je m.i. niet door te stellen dat er anderen zijn die ook weleens door overmacht hun kind een duw geven en het DUS daarom niet zo erg is.
Ik vind het op dat moment geen constructief topic meer en en vergelijkbaar als het topic waarin hartelijk gelachen werd over kinderen die van commodes kletterden en vingers tussen autodeuren kregen.
Net zo als van die homevideos, dat je een prijs kan winnen als je een tof filmpje hebt dat je kind van de schommel af valt.
Ik vind dat als je je niet goed voelt over een gedeelte van je opvoeding, je daar wat aan moet doen. Dat dat niet gemakkelijk is snap ik ook.
zondag 13 februari 2011 om 00:14
quote:molie schreef op 12 februari 2011 @ 23:59:
@ je laatste stuk. Wat ik in het begin van het topic vooral las, was dat vrouwen aangaven dat ze het niet ok vonden en het ook niet ok vonden voelen. Ik vind dat je op dat moment dan daar wat aan moet gaan doen.
En dat bereik je m.i. niet door te stellen dat er anderen zijn die ook weleens door overmacht hun kind een duw geven en het DUS daarom niet zo erg is.
Ik vind het op dat moment geen constructief topic meer en en vergelijkbaar als het topic waarin hartelijk gelachen werd over kinderen die van commodes kletterden en vingers tussen autodeuren kregen.
Net zo als van die homevideos, dat je een prijs kan winnen als je een tof filmpje hebt dat je kind van de schommel af valt.
Ik vind dat als je je niet goed voelt over een gedeelte van je opvoeding, je daar wat aan moet doen. Dat dat niet gemakkelijk is snap ik ook.Werkelijk geen idee hoe dit een reactie is op mijn bijdrage. Wat mis ik?
@ je laatste stuk. Wat ik in het begin van het topic vooral las, was dat vrouwen aangaven dat ze het niet ok vonden en het ook niet ok vonden voelen. Ik vind dat je op dat moment dan daar wat aan moet gaan doen.
En dat bereik je m.i. niet door te stellen dat er anderen zijn die ook weleens door overmacht hun kind een duw geven en het DUS daarom niet zo erg is.
Ik vind het op dat moment geen constructief topic meer en en vergelijkbaar als het topic waarin hartelijk gelachen werd over kinderen die van commodes kletterden en vingers tussen autodeuren kregen.
Net zo als van die homevideos, dat je een prijs kan winnen als je een tof filmpje hebt dat je kind van de schommel af valt.
Ik vind dat als je je niet goed voelt over een gedeelte van je opvoeding, je daar wat aan moet doen. Dat dat niet gemakkelijk is snap ik ook.Werkelijk geen idee hoe dit een reactie is op mijn bijdrage. Wat mis ik?
zondag 13 februari 2011 om 00:15
zondag 13 februari 2011 om 00:34
zondag 13 februari 2011 om 00:45
quote:molie schreef op 13 februari 2011 @ 00:34:
kan op mobiel niet quoten: Jaap, jij geeft in die post van je aan dat iemand het jou niet op jouw manier laat doen.
Mijn reactie is om aan te geven dat in dit topic men aan lijkt te geven dat het niet een welbewuste manier van opvoeden is, maar incidenten waar ze zelf niet achterstaan.Maar in de reacties volgen de oordelen, en veroordelingen. Impliciet, of expliciet. Op het moment dat ik instapte, was daar al ruimschoots sprake van.
kan op mobiel niet quoten: Jaap, jij geeft in die post van je aan dat iemand het jou niet op jouw manier laat doen.
Mijn reactie is om aan te geven dat in dit topic men aan lijkt te geven dat het niet een welbewuste manier van opvoeden is, maar incidenten waar ze zelf niet achterstaan.Maar in de reacties volgen de oordelen, en veroordelingen. Impliciet, of expliciet. Op het moment dat ik instapte, was daar al ruimschoots sprake van.
zondag 13 februari 2011 om 02:36
quote:rider schreef op 13 februari 2011 @ 00:01:
Zouden de ouders van jaap alsnog wat pedagogische tikken kunnen uitdelen, zodat hij enige basale gespreksbeschaving leert?De ouders van Jaap. Dat vind ik een hele nieuwe discussie waard . Opvoeden, pedagogische tikken, ik weet het niet. Ik heb dan ook geen kinderen. Wat ik wel heb is een, dat hoop ik, portie realiteitszin en die strookt niet met de opvoedkundige ideeën van Jaap. Maar volgens mij is Jaap verder een beste kerel .
Zouden de ouders van jaap alsnog wat pedagogische tikken kunnen uitdelen, zodat hij enige basale gespreksbeschaving leert?De ouders van Jaap. Dat vind ik een hele nieuwe discussie waard . Opvoeden, pedagogische tikken, ik weet het niet. Ik heb dan ook geen kinderen. Wat ik wel heb is een, dat hoop ik, portie realiteitszin en die strookt niet met de opvoedkundige ideeën van Jaap. Maar volgens mij is Jaap verder een beste kerel .
zondag 13 februari 2011 om 04:19
Jaschenka, wat weet jij van mijn opvoedkundige ideeën?
Hierboven heb ik slechts, in vogelvlucht, getracht weer te geven welke bezwaren er kleven aan de alternatieven voor de 'pedagogische tik', zoals die is gaan heten. En ik heb ook, op verzoek, aangegeven waarom die 'pedagogische tik' volgens sommigen de voorkeur verdient. Maar tot een inhoudelijke discussie komt het niet. Het blijft een beetje een religieus verhaal, met veel mensen die zeggen te 'geloven'. Dat schiet niet op.
Maar bedankt voor je uitsmijter!
Hierboven heb ik slechts, in vogelvlucht, getracht weer te geven welke bezwaren er kleven aan de alternatieven voor de 'pedagogische tik', zoals die is gaan heten. En ik heb ook, op verzoek, aangegeven waarom die 'pedagogische tik' volgens sommigen de voorkeur verdient. Maar tot een inhoudelijke discussie komt het niet. Het blijft een beetje een religieus verhaal, met veel mensen die zeggen te 'geloven'. Dat schiet niet op.
Maar bedankt voor je uitsmijter!
