Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
woensdag 9 februari 2011 om 20:28
Al jaren geleden maar ik krijg nog buikpijn als ik er aan denk, ook oververmoeid en een huilbaby en een hele dwarse peuter (logisch...), ze wilde niet over het stenen doucherandje stappen om af te komen drogen, na twee keer waarschuwen was ik het allemaal zo zat, dat ik dr armpje pakte om dr bij me te trekken en dr dan maar tegen dr zin in af te drogen. Ik trok dr wat te ruw naar me toe en ze viel met dr schouders op de stenen rand. Och wat deed dat zeer en werd het blauw de dagen erna. M'n vriendinnen zien me als een soort 'libelle-moeder' zoals ze dat gekscherend zeggen, gek op de kinderen en engelengeduld en altijd in om met ze te spelen of knutselen, ik denk dat ze het niet eens zouden geloven dat ik zo ruw met mn kind kon zijn. Het was gelukkig een incident, maar ik snap sinds die tijd dat er minder belastbare moeders zijn die in hun frustratie hun kinderen pijn doen. (al keur ik het niet goed natuurlijk he, maar ik begreep ineens hoe het voelt).
woensdag 9 februari 2011 om 20:30
Het ergste wat ik mijn kinderen heb aangedaan is een hele grote ruzie met mijn toenmalige vrouw. Het was niet fysiek, maar het was niet ok. (schreeuwen & schelden) De volgende dag was het voor ons over, maar niet voor mijn dochter die aangaf bang te zijn geweest.
Ik ben niet van de schuld en schaamte, maar wel van een knoop in mijn maag om wat dit soort ruzies voor een gevolg kunnen hebben voor het veiligheidsgevoel van kinderen. Ik wilde dat gevoel ook niet meteen kwijt, maar mijzelf realiseren wat er was gebeurd om te voorkomen dat het ooit nog weer zou gebeuren.
Ik ben niet van de schuld en schaamte, maar wel van een knoop in mijn maag om wat dit soort ruzies voor een gevolg kunnen hebben voor het veiligheidsgevoel van kinderen. Ik wilde dat gevoel ook niet meteen kwijt, maar mijzelf realiseren wat er was gebeurd om te voorkomen dat het ooit nog weer zou gebeuren.
woensdag 9 februari 2011 om 20:31
woensdag 9 februari 2011 om 20:31
quote:voornu schreef op 09 februari 2011 @ 20:26:
Ik vind het wat vreemd dat de emotie schaamte voorop staat in jouw bericht, het gaat er toch vooral om wat voor gevolg dit voor je kind heeft ipv wat de buitenwereld ervan denkt?
En dat is denk ik de reden dat ze zich schaamt. En ik denk dat zo'n uitval bij "de beste families" voorkomt. Zolang het niet aan de orde van de dag is vallen de gevolgen voor het kind wel mee.
Je bent ook maar een mens en soms loopt die emmer over, dus wel herkenbaar voor mij.
Ik vind het wat vreemd dat de emotie schaamte voorop staat in jouw bericht, het gaat er toch vooral om wat voor gevolg dit voor je kind heeft ipv wat de buitenwereld ervan denkt?
En dat is denk ik de reden dat ze zich schaamt. En ik denk dat zo'n uitval bij "de beste families" voorkomt. Zolang het niet aan de orde van de dag is vallen de gevolgen voor het kind wel mee.
Je bent ook maar een mens en soms loopt die emmer over, dus wel herkenbaar voor mij.
woensdag 9 februari 2011 om 20:32
quote:Jorina schreef op 09 februari 2011 @ 20:30:
Ondanks dat ik begrijp dat je als moeder niet altijd jezelf van je mooiste kant laat zien, vind ik dit een beetje een naar topic.Dat is denk ik ook waarom er zo'n taboe op ligt waar to het over heeft. Je wilt het niet weten en niet zien en al helemaal niet van jezelf.
Ondanks dat ik begrijp dat je als moeder niet altijd jezelf van je mooiste kant laat zien, vind ik dit een beetje een naar topic.Dat is denk ik ook waarom er zo'n taboe op ligt waar to het over heeft. Je wilt het niet weten en niet zien en al helemaal niet van jezelf.
woensdag 9 februari 2011 om 20:35
quote:Jorina schreef op 09 februari 2011 @ 20:30:
Ondanks dat ik begrijp dat je als moeder niet altijd jezelf van je mooiste kant laat zien, vind ik dit een beetje een naar topic.
Ik vind sommige dingen ook akelig om te lezen. Ook al vergoelijk je het, ik blijf het wel mishandeling inden, al zijn het incidenten. Ik zal wel overgevoelig zijn (ben vroeger zelf mishandeld).
Mijn punt is eigenlijk: je doet je kind niet bewust pijn. Punt.
Ondanks dat ik begrijp dat je als moeder niet altijd jezelf van je mooiste kant laat zien, vind ik dit een beetje een naar topic.
Ik vind sommige dingen ook akelig om te lezen. Ook al vergoelijk je het, ik blijf het wel mishandeling inden, al zijn het incidenten. Ik zal wel overgevoelig zijn (ben vroeger zelf mishandeld).
Mijn punt is eigenlijk: je doet je kind niet bewust pijn. Punt.
woensdag 9 februari 2011 om 20:37
Ik ben op een gegeven moment verhuisd met 3 dochters 14, 10, 9 maanden.
Het was eigenlijk een vlucht.
200 km verder dan mijn woonplaats.
Enfin, inladen, rijden, uitladen, huilende baby, bijna geen hulp.
Van mijn moeder heb ik geleerd, eerst de bedden klaar, dan kun je 's nachts behoorlijk slapen.
Zo geschiedde.
"s Avonds om 21.30 een beetje de (kop er door).
Oudste naar cafetaria gestuurd, foei!.
De kinderen mochten eten wat ze wilden, ik wilde een hamburger.
Lees broodje speciaal, mayo ketchup uitjes etc.
Waar ik vandaan kom, zeg je gewoon een hamburger.
Hier heet dat hb spéciaal.
Ik helemaal blij, eindelijk fff zitten, ik maak het zakje open, gewoon zo'n droog naar ding.
Ik heb 'm door de kamer gegooid, en gevloekt, getierd als een idioot.
Ging natuurlijk Nergens over!
Alle spanningen en frustraties kwamen op dat moment eruit.
Het is nu 26 jaar geleden, schaam mij er nog voor!
Arm kind. Slechte moeder.
Het was eigenlijk een vlucht.
200 km verder dan mijn woonplaats.
Enfin, inladen, rijden, uitladen, huilende baby, bijna geen hulp.
Van mijn moeder heb ik geleerd, eerst de bedden klaar, dan kun je 's nachts behoorlijk slapen.
Zo geschiedde.
"s Avonds om 21.30 een beetje de (kop er door).
Oudste naar cafetaria gestuurd, foei!.
De kinderen mochten eten wat ze wilden, ik wilde een hamburger.
Lees broodje speciaal, mayo ketchup uitjes etc.
Waar ik vandaan kom, zeg je gewoon een hamburger.
Hier heet dat hb spéciaal.
Ik helemaal blij, eindelijk fff zitten, ik maak het zakje open, gewoon zo'n droog naar ding.
Ik heb 'm door de kamer gegooid, en gevloekt, getierd als een idioot.
Ging natuurlijk Nergens over!
Alle spanningen en frustraties kwamen op dat moment eruit.
Het is nu 26 jaar geleden, schaam mij er nog voor!
Arm kind. Slechte moeder.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
woensdag 9 februari 2011 om 20:39
quote:_Carrera_ schreef op 09 februari 2011 @ 20:35:
[...]
Ik vind sommige dingen ook akelig om te lezen. Ook al vergoelijk je het, ik blijf het wel mishandeling inden, al zijn het incidenten. Ik zal wel overgevoelig zijn (ben vroeger zelf mishandeld).
Mijn punt is eigenlijk: je doet je kind niet bewust pijn. Punt.
Nou, dat dus. Ongetwijfeld zal er ooit een moment zijn, dat mijn kind het bloed onder mijn nagels vandaan haalt, en er iets gebeurt waar ik achteraf vreselijk veel spijt van heb.
Er een topic over openen komt een beetje over, alsof je medestanders zoekt die zeggen; Ach, het is mij ook gebeurd, zo erg is het niet.
Ik ben blij dat er een taboe op rust. Dat geeft aan dat het geven van een tik, of het hardhandig duwen van je kinderen 'not done' is. En niet iets is waar we met z'n alleen begripvol mee om moeten leren gaan.
[...]
Ik vind sommige dingen ook akelig om te lezen. Ook al vergoelijk je het, ik blijf het wel mishandeling inden, al zijn het incidenten. Ik zal wel overgevoelig zijn (ben vroeger zelf mishandeld).
Mijn punt is eigenlijk: je doet je kind niet bewust pijn. Punt.
Nou, dat dus. Ongetwijfeld zal er ooit een moment zijn, dat mijn kind het bloed onder mijn nagels vandaan haalt, en er iets gebeurt waar ik achteraf vreselijk veel spijt van heb.
Er een topic over openen komt een beetje over, alsof je medestanders zoekt die zeggen; Ach, het is mij ook gebeurd, zo erg is het niet.
Ik ben blij dat er een taboe op rust. Dat geeft aan dat het geven van een tik, of het hardhandig duwen van je kinderen 'not done' is. En niet iets is waar we met z'n alleen begripvol mee om moeten leren gaan.
woensdag 9 februari 2011 om 20:39
Even vooropgesteld: ik spreek vanaf nu niet meer uit eigen ervaring want bij mij bleef het bij deze ervaring.
Ben zelf hulpverlener dus word wel geconfronteerd met dit soort dingen.)
Carerra, je hebt gelijk, zoiets doe je gewoon niet. Het probleem is dat de mensen die het wel doen, dit vaak ook weten en zelfs vaak ook zelf echt vinden. Maar zichzelf vervolgens niet tegen kunnen houden op het moment zelf. En daar is die grote schaamte, en daar is meteen de reden dat het zo angstvallig verborgen blijft in veel gezinnen.
Ben zelf hulpverlener dus word wel geconfronteerd met dit soort dingen.)
Carerra, je hebt gelijk, zoiets doe je gewoon niet. Het probleem is dat de mensen die het wel doen, dit vaak ook weten en zelfs vaak ook zelf echt vinden. Maar zichzelf vervolgens niet tegen kunnen houden op het moment zelf. En daar is die grote schaamte, en daar is meteen de reden dat het zo angstvallig verborgen blijft in veel gezinnen.
woensdag 9 februari 2011 om 20:40
quote:_Carrera_ schreef op 09 februari 2011 @ 20:35:
[...]
Mijn punt is eigenlijk: je doet je kind niet bewust pijn. Punt.
Het gaat hier niet alleen om bewust pijn doen he carrera..
Je kind gewoon naar je toe willen trekken.. Dat iets te hard doen waardoor ze valt is een ongeluk.. Als mamslief haar op de grond
had willen hebben had ze haar wel gewoon neergegooid..
Desalniettemin is het voor het kind natuurlijk zielig. Al maakt het heel veel uit of mama het express doet of perongeluk..
[...]
Mijn punt is eigenlijk: je doet je kind niet bewust pijn. Punt.
Het gaat hier niet alleen om bewust pijn doen he carrera..
Je kind gewoon naar je toe willen trekken.. Dat iets te hard doen waardoor ze valt is een ongeluk.. Als mamslief haar op de grond
had willen hebben had ze haar wel gewoon neergegooid..
Desalniettemin is het voor het kind natuurlijk zielig. Al maakt het heel veel uit of mama het express doet of perongeluk..
woensdag 9 februari 2011 om 20:41
Eens Jorina. Het gemak waar er over gepraat wordt, alsof het niet zo erg is. Ik lees nergens dat het ze nooit meer zal overkomen. Waar ik voor verantwoordelijk was met mijn exvrouw ging te ver. Punt. Het heeft geen zin om jezelf voor je kop te slaan, maar duidelijk weten dat je over een grens heen bent gegaan en jezelf voornemen dat het niet meer voor zal komen heeft zin.
woensdag 9 februari 2011 om 20:44
Ik ben absoluut niet blij dat er zo'n taboe op rust. Iedereen is knap dattie hulp vraagt bij het overwinnen van zn verslaving, als hij/zij hard werkt om uit de schulden te komen, wanneer iemand hulp zoekt die kleptomaan blijkt te zijn. Maar iemand die zegt: ik moet hulp zoeken want ik doen mn kinderen pijn, die zal andere reacties krijgen over het algemeen. Dus diegene zoekt vaak geen hulp, voelt zich steeds schuldiger, steeds ellendiger en zal dit steeds meer op de kinderen afreageren.
woensdag 9 februari 2011 om 20:45
ik vind het geen naar topic. Eerlijk gezegd ben ik er wel blij mee
ik heb mijn peuter (hij is nu 2 jaar) ook wel eens aan één armpje van de trap af gesleurd, van boven naar beneden. Ja ik voelde me ook een falende moeder, schuldig naar m'n kind, schaamte dat ik zoiets deed en beloofde mezelf heel hard dat ik zoiets nóóit meer zou doen. Ik dacht ook op dat moment: er zijn vast veel meer ouders die wel eens zoiets doen. Maar het punt is, ik hoor hier nooit over. Ik voelde me dus best alleen in mijn faal-schuld en schaamtegevoel.
ik heb mijn peuter (hij is nu 2 jaar) ook wel eens aan één armpje van de trap af gesleurd, van boven naar beneden. Ja ik voelde me ook een falende moeder, schuldig naar m'n kind, schaamte dat ik zoiets deed en beloofde mezelf heel hard dat ik zoiets nóóit meer zou doen. Ik dacht ook op dat moment: er zijn vast veel meer ouders die wel eens zoiets doen. Maar het punt is, ik hoor hier nooit over. Ik voelde me dus best alleen in mijn faal-schuld en schaamtegevoel.
woensdag 9 februari 2011 om 20:46
quote:robdevries schreef op 09 februari 2011 @ 20:41:
Eens Jorina. Het gemak waar er over gepraat wordt, alsof het niet zo erg is. Ik lees nergens dat het ze nooit meer zal overkomen. Waar ik voor verantwoordelijk was met mijn exvrouw ging te ver. Punt. Het heeft geen zin om jezelf voor je kop te slaan, maar duidelijk weten dat je over een grens heen bent gegaan en jezelf voornemen dat het niet meer voor zal komen heeft zin.
Nou poeh, ik mag toch aannemen dat de moeders hierboven na deze incidenten toch beter opletten..
Het kan gebeuren.. Het is vervelend en erg.. Maar ik vind niet dat 1 zo'n incident je direct tot slechte moeder of mishandelaar bombardeert..
Iedere moeder is het wel eens overkomen dat ze overdreven reageerde. En niet iedere moeder is een slechte moeder..
Het lijkt mij vanzelfsprekend dat zo'n incident met je kind je ontzettend aangrijpt en je de volgende keer dat je over je toeren bent, wel 3x nadenkt voordat je overdreven reageert.
Indien het zich niet beperkt tot 1x (of misschien eens in de 5 a 6 jaar.. weet ik veel) is het naar mijn mening ook niet incidenteel meer en is het dus ook een stuk erger.
Eens Jorina. Het gemak waar er over gepraat wordt, alsof het niet zo erg is. Ik lees nergens dat het ze nooit meer zal overkomen. Waar ik voor verantwoordelijk was met mijn exvrouw ging te ver. Punt. Het heeft geen zin om jezelf voor je kop te slaan, maar duidelijk weten dat je over een grens heen bent gegaan en jezelf voornemen dat het niet meer voor zal komen heeft zin.
Nou poeh, ik mag toch aannemen dat de moeders hierboven na deze incidenten toch beter opletten..
Het kan gebeuren.. Het is vervelend en erg.. Maar ik vind niet dat 1 zo'n incident je direct tot slechte moeder of mishandelaar bombardeert..
Iedere moeder is het wel eens overkomen dat ze overdreven reageerde. En niet iedere moeder is een slechte moeder..
Het lijkt mij vanzelfsprekend dat zo'n incident met je kind je ontzettend aangrijpt en je de volgende keer dat je over je toeren bent, wel 3x nadenkt voordat je overdreven reageert.
Indien het zich niet beperkt tot 1x (of misschien eens in de 5 a 6 jaar.. weet ik veel) is het naar mijn mening ook niet incidenteel meer en is het dus ook een stuk erger.
woensdag 9 februari 2011 om 20:47
quote:moekie76 schreef op 09 februari 2011 @ 20:44:
Ik ben absoluut niet blij dat er zo'n taboe op rust. Iedereen is knap dattie hulp vraagt bij het overwinnen van zn verslaving, als hij/zij hard werkt om uit de schulden te komen, wanneer iemand hulp zoekt die kleptomaan blijkt te zijn. Maar iemand die zegt: ik moet hulp zoeken want ik doen mn kinderen pijn, die zal andere reacties krijgen over het algemeen. Dus diegene zoekt vaak geen hulp, voelt zich steeds schuldiger, steeds ellendiger en zal dit steeds meer op de kinderen afreageren.
Ik denk dat je nu een aanname doet, waarvan ik me afvraag of deze terecht is. Ik ken de cijfers niet, van mensen die hun kind wel eens hebben geduwd, of een tik op de billen hebben gegeven, maar durf te betwijfelen of die ouders van kwaad tot erger gaan.
Ik denk dat het overgrote deel zelf inziet dat het fout is wat ze hebben gedaan, en geen hulp van buitenaf behoeft.
Ik ben absoluut niet blij dat er zo'n taboe op rust. Iedereen is knap dattie hulp vraagt bij het overwinnen van zn verslaving, als hij/zij hard werkt om uit de schulden te komen, wanneer iemand hulp zoekt die kleptomaan blijkt te zijn. Maar iemand die zegt: ik moet hulp zoeken want ik doen mn kinderen pijn, die zal andere reacties krijgen over het algemeen. Dus diegene zoekt vaak geen hulp, voelt zich steeds schuldiger, steeds ellendiger en zal dit steeds meer op de kinderen afreageren.
Ik denk dat je nu een aanname doet, waarvan ik me afvraag of deze terecht is. Ik ken de cijfers niet, van mensen die hun kind wel eens hebben geduwd, of een tik op de billen hebben gegeven, maar durf te betwijfelen of die ouders van kwaad tot erger gaan.
Ik denk dat het overgrote deel zelf inziet dat het fout is wat ze hebben gedaan, en geen hulp van buitenaf behoeft.
woensdag 9 februari 2011 om 20:47
quote:Eindeloos schreef op 09 februari 2011 @ 20:37:
Ik ben op een gegeven moment verhuisd met 3 dochters 14, 10, 9 maanden.
Het was eigenlijk een vlucht.
200 km verder dan mijn woonplaats.
Enfin, inladen, rijden, uitladen, huilende baby, bijna geen hulp.
Van mijn moeder heb ik geleerd, eerst de bedden klaar, dan kun je 's nachts behoorlijk slapen.
Zo geschiedde.
"s Avonds om 21.30 een beetje de (kop er door).
Oudste naar cafetaria gestuurd, foei!.
De kinderen mochten eten wat ze wilden, ik wilde een hamburger.
Lees broodje speciaal, mayo ketchup uitjes etc.
Waar ik vandaan kom, zeg je gewoon een hamburger.
Hier heet dat hb spéciaal.
Ik helemaal blij, eindelijk fff zitten, ik maak het zakje open, gewoon zo'n droog naar ding.
Ik heb 'm door de kamer gegooid, en gevloekt, getierd als een idioot.
Ging natuurlijk Nergens over!
Alle spanningen en frustraties kwamen op dat moment eruit.
Het is nu 26 jaar geleden, schaam mij er nog voor!
Arm kind. Slechte moeder.
Ik ben op een gegeven moment verhuisd met 3 dochters 14, 10, 9 maanden.
Het was eigenlijk een vlucht.
200 km verder dan mijn woonplaats.
Enfin, inladen, rijden, uitladen, huilende baby, bijna geen hulp.
Van mijn moeder heb ik geleerd, eerst de bedden klaar, dan kun je 's nachts behoorlijk slapen.
Zo geschiedde.
"s Avonds om 21.30 een beetje de (kop er door).
Oudste naar cafetaria gestuurd, foei!.
De kinderen mochten eten wat ze wilden, ik wilde een hamburger.
Lees broodje speciaal, mayo ketchup uitjes etc.
Waar ik vandaan kom, zeg je gewoon een hamburger.
Hier heet dat hb spéciaal.
Ik helemaal blij, eindelijk fff zitten, ik maak het zakje open, gewoon zo'n droog naar ding.
Ik heb 'm door de kamer gegooid, en gevloekt, getierd als een idioot.
Ging natuurlijk Nergens over!
Alle spanningen en frustraties kwamen op dat moment eruit.
Het is nu 26 jaar geleden, schaam mij er nog voor!
Arm kind. Slechte moeder.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
