Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
woensdag 9 februari 2011 om 21:05
quote:tlo schreef op 09 februari 2011 @ 20:59:
Ik heb een keer vergeten mijn dochter vast te zetten in de buggy. Ik reed toen tegen de stoeprand aan en ze vloog de buggy uit. Ik ben nog nooit zo geschrokken
Ze had schaafwondjes op haar handjes maar voor de rest gelukkig niets. Kan er nog om huilen en het is al 13 jaar geleden.
Ohhh dat heb ik ook een keer gehad, vergeten vast te zetten en vloog erook uit. Gelukkig had ie niks.
Ik heb een keer vergeten mijn dochter vast te zetten in de buggy. Ik reed toen tegen de stoeprand aan en ze vloog de buggy uit. Ik ben nog nooit zo geschrokken
Ze had schaafwondjes op haar handjes maar voor de rest gelukkig niets. Kan er nog om huilen en het is al 13 jaar geleden.Ohhh dat heb ik ook een keer gehad, vergeten vast te zetten en vloog erook uit. Gelukkig had ie niks.
Who in the world do I think that I am... I suppose that depends on who I believe
woensdag 9 februari 2011 om 21:06
Zelf ben ik nu 42 jaar moeder.
Jong begonnen, op mijn zeventiende.
Ik heb veel ouders gekend.
En een ieder is ' wel eens over de scheef gegaan'.
Om zich vervolgens kapot te schamen.
Ik heb een vriendin gehad, die in een vreselijke crisis zat.Op een moment belde zij mij op.
Eindeloos, kom alsjeblieft mijn kinderen halen, want ik sta niet in voor mezelf.
1 kindje had zij behoorlijk geslagen. Totaal ongewild.
A. Ze gaf haar fout toe.
B. Zij durfde om hulp te vragen.
C. We hebben er goed over gepraat.
D. Het is nooit meer gebeurd.
Ik praat het niet goed, absoluut niet, maar kom op , we zijn allemaal 'slechts' mens.
Jong begonnen, op mijn zeventiende.
Ik heb veel ouders gekend.
En een ieder is ' wel eens over de scheef gegaan'.
Om zich vervolgens kapot te schamen.
Ik heb een vriendin gehad, die in een vreselijke crisis zat.Op een moment belde zij mij op.
Eindeloos, kom alsjeblieft mijn kinderen halen, want ik sta niet in voor mezelf.
1 kindje had zij behoorlijk geslagen. Totaal ongewild.
A. Ze gaf haar fout toe.
B. Zij durfde om hulp te vragen.
C. We hebben er goed over gepraat.
D. Het is nooit meer gebeurd.
Ik praat het niet goed, absoluut niet, maar kom op , we zijn allemaal 'slechts' mens.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
woensdag 9 februari 2011 om 21:06
ik geef ze weleens een tik voor de billen, maar dat weten ze van tevoren, ik heb ze dan al een paar keer gewaarschuwd. komt weinig voor, maar kan ook gebeuren wanneer er andere mensen bij zijn. geen al te harde tik ook.
ff huilen van schrik, uitpraten en klaar.
maar ik zou ze nooit uit eigen frustratie pijn doen, daar kan ik dus echt niet tegen. eigen onmacht botvieren op een onschuldig kind, vreselijk.
ff huilen van schrik, uitpraten en klaar.
maar ik zou ze nooit uit eigen frustratie pijn doen, daar kan ik dus echt niet tegen. eigen onmacht botvieren op een onschuldig kind, vreselijk.
wij slapen nooit.
woensdag 9 februari 2011 om 21:06
quote:SweetSummer schreef op 09 februari 2011 @ 20:59:
[...]
Ah jorina, toe hoor.. IEDER normaal denkend mens is dan foetsie..
En zó vol met idioten zit dit forum nou ook weer niet....."Maar ik heb het over de ouder die voortdurend psychisch minder belastbaar is, om welke reden dan ook, en steeds weer terugvalt in dit gedrag."
Dit zijn jouw woorden, misschien begrijp ik je verkeerd, wat wilde je hiermee dan zeggen?
[...]
Ah jorina, toe hoor.. IEDER normaal denkend mens is dan foetsie..
En zó vol met idioten zit dit forum nou ook weer niet....."Maar ik heb het over de ouder die voortdurend psychisch minder belastbaar is, om welke reden dan ook, en steeds weer terugvalt in dit gedrag."
Dit zijn jouw woorden, misschien begrijp ik je verkeerd, wat wilde je hiermee dan zeggen?
woensdag 9 februari 2011 om 21:07
Ik zal een voorbeeld geven.
Met een vriendin had ik een tijd geleden een gesprek. Over hoe zwaar het soms is. Hoe fucking zwaar. En hoe ik eens mijn geduld verloor en schreeuwde tegen de kinderen dat ze hun koppen moesten houden oid.
Mijn vriendin was eerst verbaasd en daarna opgelucht, ja, zij had uit wanhoop ook wel eens iets soortgelijks gedaan. We hebben het er heel lang over gehad en samen een systeem bedacht, waarbij we elkaar kunnen helpen om weer zenn te worden en niet extreem boos te worden.
Ook met humor is een hoop op te lossen, en soms heeft zij ineens de briljante tip en soms ik.
Als ik er nooit over had gesproken , dan had ik haar dus niet gehad als steun. En zij mij ook niet.
Daarom vind ik het belangrijk dat mensen juist wel hierover praten.
En ben ik er zeker niet "blij" om dat dit een taboe is. Sterker nog, dat vind ik best dom. Blij zijn om zo'n taboe.
Met een vriendin had ik een tijd geleden een gesprek. Over hoe zwaar het soms is. Hoe fucking zwaar. En hoe ik eens mijn geduld verloor en schreeuwde tegen de kinderen dat ze hun koppen moesten houden oid.
Mijn vriendin was eerst verbaasd en daarna opgelucht, ja, zij had uit wanhoop ook wel eens iets soortgelijks gedaan. We hebben het er heel lang over gehad en samen een systeem bedacht, waarbij we elkaar kunnen helpen om weer zenn te worden en niet extreem boos te worden.
Ook met humor is een hoop op te lossen, en soms heeft zij ineens de briljante tip en soms ik.
Als ik er nooit over had gesproken , dan had ik haar dus niet gehad als steun. En zij mij ook niet.
Daarom vind ik het belangrijk dat mensen juist wel hierover praten.
En ben ik er zeker niet "blij" om dat dit een taboe is. Sterker nog, dat vind ik best dom. Blij zijn om zo'n taboe.
woensdag 9 februari 2011 om 21:08
quote:valentinamaria schreef op 09 februari 2011 @ 21:06:
ik geef ze weleens een tik voor de billen, maar dat weten ze van tevoren, ik heb ze dan al een paar keer gewaarschuwd. komt weinig voor, maar kan ook gebeuren wanneer er andere mensen bij zijn. geen al te harde tik ook.
ff huilen van schrik, uitpraten en klaar.
maar ik zou ze nooit uit eigen frustratie pijn doen, daar kan ik dus echt niet tegen. eigen onmacht botvieren op een onschuldig kind, vreselijk.Dit is geen onmacht? Of geloof je echt dat kinderen leren van een tik op de billen?
ik geef ze weleens een tik voor de billen, maar dat weten ze van tevoren, ik heb ze dan al een paar keer gewaarschuwd. komt weinig voor, maar kan ook gebeuren wanneer er andere mensen bij zijn. geen al te harde tik ook.
ff huilen van schrik, uitpraten en klaar.
maar ik zou ze nooit uit eigen frustratie pijn doen, daar kan ik dus echt niet tegen. eigen onmacht botvieren op een onschuldig kind, vreselijk.Dit is geen onmacht? Of geloof je echt dat kinderen leren van een tik op de billen?
woensdag 9 februari 2011 om 21:09
quote:Spininhoek schreef op 09 februari 2011 @ 21:05:
[...]
Ohhh dat heb ik ook een keer gehad, vergeten vast te zetten en vloog erook uit. Gelukkig had ie niks.
Daar is een tijdje geleden ook een druk beschreven topic over geweest, wat mensen hun kind allemaal per ongeluk hadden aangedaan. Ook hele pijnlijke verhalen en veel herkenning. Maar dan waren het ongelukken en had het niets met boosheid en onmacht te maken, eenmalig of niet.
Was verder ook een leuk topic, vol herkenning zoals: met het nagelschaartje in het velletje geknipt, check...riempjes vd buggy niet vastgemaakt, fles met afgesloten speen geven..been there...
[...]
Ohhh dat heb ik ook een keer gehad, vergeten vast te zetten en vloog erook uit. Gelukkig had ie niks.
Daar is een tijdje geleden ook een druk beschreven topic over geweest, wat mensen hun kind allemaal per ongeluk hadden aangedaan. Ook hele pijnlijke verhalen en veel herkenning. Maar dan waren het ongelukken en had het niets met boosheid en onmacht te maken, eenmalig of niet.
Was verder ook een leuk topic, vol herkenning zoals: met het nagelschaartje in het velletje geknipt, check...riempjes vd buggy niet vastgemaakt, fles met afgesloten speen geven..been there...
woensdag 9 februari 2011 om 21:12
quote:Jorina schreef op 09 februari 2011 @ 21:06:
[...]
"Maar ik heb het over de ouder die voortdurend psychisch minder belastbaar is, om welke reden dan ook, en steeds weer terugvalt in dit gedrag."
Dit zijn jouw woorden, misschien begrijp ik je verkeerd, wat wilde je hiermee dan zeggen?We hadden over hulp zoeken en taboe-sfeer. Bij eenmalige incidenten waar je van geleerd hebt heb je minder last van het taboe en hoef je idd geen hulp te zoeken. Wanneer hulp zoeken en last hebben van zo'n taboe wel aan de orde is, heb je het niet over die eenmalige incidenten.
[...]
"Maar ik heb het over de ouder die voortdurend psychisch minder belastbaar is, om welke reden dan ook, en steeds weer terugvalt in dit gedrag."
Dit zijn jouw woorden, misschien begrijp ik je verkeerd, wat wilde je hiermee dan zeggen?We hadden over hulp zoeken en taboe-sfeer. Bij eenmalige incidenten waar je van geleerd hebt heb je minder last van het taboe en hoef je idd geen hulp te zoeken. Wanneer hulp zoeken en last hebben van zo'n taboe wel aan de orde is, heb je het niet over die eenmalige incidenten.
woensdag 9 februari 2011 om 21:13
quote:Eindeloos schreef op 09 februari 2011 @ 20:37:
De kinderen mochten eten wat ze wilden, ik wilde een hamburger.
Lees broodje speciaal, mayo ketchup uitjes etc.
Waar ik vandaan kom, zeg je gewoon een hamburger.
Hier heet dat hb spéciaal.
Ik helemaal blij, eindelijk fff zitten, ik maak het zakje open, gewoon zo'n droog naar ding.
Ik heb 'm door de kamer gegooid, en gevloekt, getierd als een idioot.Ik ben geen moeder, maar ik kon me het bovenstaande verhaal helemaal voorstellen, zo'n droge bruine schijf
De kinderen mochten eten wat ze wilden, ik wilde een hamburger.
Lees broodje speciaal, mayo ketchup uitjes etc.
Waar ik vandaan kom, zeg je gewoon een hamburger.
Hier heet dat hb spéciaal.
Ik helemaal blij, eindelijk fff zitten, ik maak het zakje open, gewoon zo'n droog naar ding.
Ik heb 'm door de kamer gegooid, en gevloekt, getierd als een idioot.Ik ben geen moeder, maar ik kon me het bovenstaande verhaal helemaal voorstellen, zo'n droge bruine schijf
woensdag 9 februari 2011 om 21:14
jorina, dit topic is niet bedoeld om begrip te tonen voor ouders die stelsematig slaan en mishandelen, om te zeggen: oh, jullie meppen je kind ook iedere dag, gelukkig maar dan is het niet zo erg dat ik het ook doe.
dit topic is bedoeld om te praten over incidenten, over je gevoelens daarbij, over openheid over dit soort zaken. ik vind dat spininhoek het mooi verwoord om aan te geven dat ze er juist beter tegen aan kan als ze weet en hoort dat andere moeders het óók zwaar kunnen hebben en dat ze er niet alleen in staat. Die herkenbaarheid zorgt er niet voor dat ze meer gaat schreeuwen, het zorgt er juist voor dat ze er beter tegenaan kan omdat er begrip is en herkenning voor de oorzaken van het gedrag (de vermoeidheid etc)
ik denk dus dat juist erover praten en het uit de taboesfeer halen helpt om te zorgen dat het bij incidenten blijft
dit topic is bedoeld om te praten over incidenten, over je gevoelens daarbij, over openheid over dit soort zaken. ik vind dat spininhoek het mooi verwoord om aan te geven dat ze er juist beter tegen aan kan als ze weet en hoort dat andere moeders het óók zwaar kunnen hebben en dat ze er niet alleen in staat. Die herkenbaarheid zorgt er niet voor dat ze meer gaat schreeuwen, het zorgt er juist voor dat ze er beter tegenaan kan omdat er begrip is en herkenning voor de oorzaken van het gedrag (de vermoeidheid etc)
ik denk dus dat juist erover praten en het uit de taboesfeer halen helpt om te zorgen dat het bij incidenten blijft
woensdag 9 februari 2011 om 21:15
quote:moekie76 schreef op 09 februari 2011 @ 21:09:
[...]
Daar is een tijdje geleden ook een druk beschreven topic over geweest, wat mensen hun kind allemaal per ongeluk hadden aangedaan. Ook hele pijnlijke verhalen en veel herkenning. Maar dan waren het ongelukken en had het niets met boosheid en onmacht te maken, eenmalig of niet.
Was verder ook een leuk topic, vol herkenning zoals: met het nagelschaartje in het velletje geknipt, check...riempjes vd buggy niet vastgemaakt, fles met afgesloten speen geven..been there...
Ergens is dit wel raar. Dat topic kan ik me nog levendig herinneren, en die ongelukken die in dat topic beschreven waren kwamen voort uit laksheid en onoplettendheid van de ouder. Dat is ook niet goed. En ook dat overkomt elke ouder.
Waarom is dat wel geaccepteerd dan ? En niet een ouder die haar geduld verliest ?
Ik vind beide even erg. En knippen in een vingertje, of een onvastgemaakt riempje vind ik helemaal niet hilarisch. Dat vind ik ook erg.
[...]
Daar is een tijdje geleden ook een druk beschreven topic over geweest, wat mensen hun kind allemaal per ongeluk hadden aangedaan. Ook hele pijnlijke verhalen en veel herkenning. Maar dan waren het ongelukken en had het niets met boosheid en onmacht te maken, eenmalig of niet.
Was verder ook een leuk topic, vol herkenning zoals: met het nagelschaartje in het velletje geknipt, check...riempjes vd buggy niet vastgemaakt, fles met afgesloten speen geven..been there...
Ergens is dit wel raar. Dat topic kan ik me nog levendig herinneren, en die ongelukken die in dat topic beschreven waren kwamen voort uit laksheid en onoplettendheid van de ouder. Dat is ook niet goed. En ook dat overkomt elke ouder.
Waarom is dat wel geaccepteerd dan ? En niet een ouder die haar geduld verliest ?
Ik vind beide even erg. En knippen in een vingertje, of een onvastgemaakt riempje vind ik helemaal niet hilarisch. Dat vind ik ook erg.
woensdag 9 februari 2011 om 21:16
quote:Jorina schreef op 09 februari 2011 @ 21:06:
[...]
"Maar ik heb het over de ouder die voortdurend psychisch minder belastbaar is, om welke reden dan ook, en steeds weer terugvalt in dit gedrag."
Dit zijn jouw woorden, misschien begrijp ik je verkeerd, wat wilde je hiermee dan zeggen?
Je quotte mijn post maar citeerde Moekie..
Neem aan dat deze vraag dan gericht is aan moekie?
[...]
"Maar ik heb het over de ouder die voortdurend psychisch minder belastbaar is, om welke reden dan ook, en steeds weer terugvalt in dit gedrag."
Dit zijn jouw woorden, misschien begrijp ik je verkeerd, wat wilde je hiermee dan zeggen?
Je quotte mijn post maar citeerde Moekie..
Neem aan dat deze vraag dan gericht is aan moekie?
woensdag 9 februari 2011 om 21:18
quote:Jorina schreef op 09 februari 2011 @ 21:04:
[...]
Ik bedoel het ook niet als aanval hoor, en ongetwijfeld zal er hier ook ooit eens iets gebeuren, waarbij ik even de controle over mezelf verlies, en ik mijn zoon hardhandig mee trek, of een tik op zijn billen geef. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.
De toon van de OP stuit mij alleen tegen de borst, ik vraag me af waar je heen wilt met zo'n topic. Ik begrijp niet dat je je beter voelt als iemand anders zegt dat ze ook wel eens zoiets hebben gedaan. 'Two wrongs don't make a right', toch?
Misschien is dat gebrek aan ervaring van mijn kant, of oud zeer, maar begrip zal ik niet zo snel hebben voor iemand die zijn kinderen een tik geeft. Zoals ik ook geen begrip voor mezelf wens te hebben als het mij een keer zou gebeuren.
Ben het met je eens. Alleen las ik de toon van de OP denk ik anders. Van mij ook geen begrip.
Ik denk alleen dat het gevoel van herkenning, je al veel 'lichter' kan maken. Minder eenzaam, het stelt alles in een ander daglicht.
Meer dragelijker. Klinkt heel erg zwaar nu ik het zo lees, maar er zijn dagen, dan trek ik het niet, dan moet ik alles uit mezelf halen om er een leuke dag van te maken, dat zit ik eigenlijk liever op mijn werk, dan weer een schijtluier te verschonen. Maar ik doe het wel.
En ik lach en ik zing en ik doe spelletjes en huppel vrolijk rond.
Maar als ik weet dat mijn buurvrouw van een paar huizen verderop zich ook wel eens zo voelt, en we zwaaien naar elkaar als we elkaar tegenkomen op straat, en ze trekt zo'n kop naar me, het is weer een 'ik-kan-er-niet-meer-tegen-vandaag-dag'. Dan voel ik me niet alleen. Dan voel ik me spontaan lichter worden. 'Ik ben niet de enige die het soms zwaar vind-gevoel'.
Ligt er ook erg aan welke dag het van de maand is, zit ik me nu te bedenken.
Misschien toch eens over hebben met de dokter ofzo. Hormonaals??
[...]
Ik bedoel het ook niet als aanval hoor, en ongetwijfeld zal er hier ook ooit eens iets gebeuren, waarbij ik even de controle over mezelf verlies, en ik mijn zoon hardhandig mee trek, of een tik op zijn billen geef. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.
De toon van de OP stuit mij alleen tegen de borst, ik vraag me af waar je heen wilt met zo'n topic. Ik begrijp niet dat je je beter voelt als iemand anders zegt dat ze ook wel eens zoiets hebben gedaan. 'Two wrongs don't make a right', toch?
Misschien is dat gebrek aan ervaring van mijn kant, of oud zeer, maar begrip zal ik niet zo snel hebben voor iemand die zijn kinderen een tik geeft. Zoals ik ook geen begrip voor mezelf wens te hebben als het mij een keer zou gebeuren.
Ben het met je eens. Alleen las ik de toon van de OP denk ik anders. Van mij ook geen begrip.
Ik denk alleen dat het gevoel van herkenning, je al veel 'lichter' kan maken. Minder eenzaam, het stelt alles in een ander daglicht.
Meer dragelijker. Klinkt heel erg zwaar nu ik het zo lees, maar er zijn dagen, dan trek ik het niet, dan moet ik alles uit mezelf halen om er een leuke dag van te maken, dat zit ik eigenlijk liever op mijn werk, dan weer een schijtluier te verschonen. Maar ik doe het wel.
En ik lach en ik zing en ik doe spelletjes en huppel vrolijk rond.
Maar als ik weet dat mijn buurvrouw van een paar huizen verderop zich ook wel eens zo voelt, en we zwaaien naar elkaar als we elkaar tegenkomen op straat, en ze trekt zo'n kop naar me, het is weer een 'ik-kan-er-niet-meer-tegen-vandaag-dag'. Dan voel ik me niet alleen. Dan voel ik me spontaan lichter worden. 'Ik ben niet de enige die het soms zwaar vind-gevoel'.
Ligt er ook erg aan welke dag het van de maand is, zit ik me nu te bedenken.
Misschien toch eens over hebben met de dokter ofzo. Hormonaals??
Who in the world do I think that I am... I suppose that depends on who I believe
woensdag 9 februari 2011 om 21:19
quote:borderwalk schreef op 09 februari 2011 @ 21:13:
[...]
Ik ben geen moeder, maar ik kon me het bovenstaande verhaal helemaal voorstellen, zo'n droge bruine schijf
Gewoon zo'n ontlading.
Maar 'wreed' naar mijn lieve dochter toe.
Die stakker kon er al helemaal niets aan doen.
Ze had zo goed geholpen die dag.!
[...]
Ik ben geen moeder, maar ik kon me het bovenstaande verhaal helemaal voorstellen, zo'n droge bruine schijf
Gewoon zo'n ontlading.
Maar 'wreed' naar mijn lieve dochter toe.
Die stakker kon er al helemaal niets aan doen.
Ze had zo goed geholpen die dag.!
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
woensdag 9 februari 2011 om 21:19
quote:valentinamaria schreef op 09 februari 2011 @ 21:06:
ik geef ze weleens een tik voor de billen, maar dat weten ze van tevoren, ik heb ze dan al een paar keer gewaarschuwd. komt weinig voor, maar kan ook gebeuren wanneer er andere mensen bij zijn. geen al te harde tik ook.
ff huilen van schrik, uitpraten en klaar.
maar ik zou ze nooit uit eigen frustratie pijn doen, daar kan ik dus echt niet tegen. eigen onmacht botvieren op een onschuldig kind, vreselijk.
Wat zitten sommige mensen zichzelf op de borst te slaan zeg, jij ook valentinamaria.
Jij zou nooit uit frustratie slaan; want wat is dát vreselijk! Nee, lekker doelbewust en rationeel een tik op de billen; da's fijn zeker. Vind ik persoonlijk veel erger. Jij kiest er echt bewust voor om een tik te geven ipv dat t je uit onmacht een keer gebeurd en waar je later vreselijk spijt van hebt.
ik geef ze weleens een tik voor de billen, maar dat weten ze van tevoren, ik heb ze dan al een paar keer gewaarschuwd. komt weinig voor, maar kan ook gebeuren wanneer er andere mensen bij zijn. geen al te harde tik ook.
ff huilen van schrik, uitpraten en klaar.
maar ik zou ze nooit uit eigen frustratie pijn doen, daar kan ik dus echt niet tegen. eigen onmacht botvieren op een onschuldig kind, vreselijk.
Wat zitten sommige mensen zichzelf op de borst te slaan zeg, jij ook valentinamaria.
Jij zou nooit uit frustratie slaan; want wat is dát vreselijk! Nee, lekker doelbewust en rationeel een tik op de billen; da's fijn zeker. Vind ik persoonlijk veel erger. Jij kiest er echt bewust voor om een tik te geven ipv dat t je uit onmacht een keer gebeurd en waar je later vreselijk spijt van hebt.
woensdag 9 februari 2011 om 21:20
quote:just-juul schreef op 09 februari 2011 @ 21:15:
[...]
Ergens is dit wel raar. Dat topic kan ik me nog levendig herinneren, en die ongelukken die in dat topic beschreven waren kwamen voort uit laksheid en onoplettendheid van de ouder. Dat is ook niet goed. En ook dat overkomt elke ouder.
Waarom is dat wel geaccepteerd dan ? En niet een ouder die haar geduld verliest ?
Ik vind beide even erg. En knippen in een vingertje, of een onvastgemaakt riempje vind ik helemaal niet hilarisch. Dat vind ik ook erg.Onoplettendheid, niet veilige situaties, ja die vind ik ook erg. Maar in een velletje knippen, ach daar heeft ze niets aan over gehouden hoor en dat weet ze ook niet meer. Dat overkomt iedere ouder en het is grappig dat iedereen daar dan mee zit, terwijl het betreffende kind het al lang vergeten is. Ik denk ook dat ieder kind wel een keertje een onbedoelde blauwe plek overhoud aan een domme actie van papa of mama. Zoals ik, die bij mn kind die voor me op de trap loopt, dr broekje even ophijst. Waardoor ze voorover helt tegen de traptrede voor dr en een blauwe plek of dr bolletje had. Au, domme actie, ik voelde me razend schuldig. Maar kan dr nu wel om lachen en zij weet het niet meer.
[...]
Ergens is dit wel raar. Dat topic kan ik me nog levendig herinneren, en die ongelukken die in dat topic beschreven waren kwamen voort uit laksheid en onoplettendheid van de ouder. Dat is ook niet goed. En ook dat overkomt elke ouder.
Waarom is dat wel geaccepteerd dan ? En niet een ouder die haar geduld verliest ?
Ik vind beide even erg. En knippen in een vingertje, of een onvastgemaakt riempje vind ik helemaal niet hilarisch. Dat vind ik ook erg.Onoplettendheid, niet veilige situaties, ja die vind ik ook erg. Maar in een velletje knippen, ach daar heeft ze niets aan over gehouden hoor en dat weet ze ook niet meer. Dat overkomt iedere ouder en het is grappig dat iedereen daar dan mee zit, terwijl het betreffende kind het al lang vergeten is. Ik denk ook dat ieder kind wel een keertje een onbedoelde blauwe plek overhoud aan een domme actie van papa of mama. Zoals ik, die bij mn kind die voor me op de trap loopt, dr broekje even ophijst. Waardoor ze voorover helt tegen de traptrede voor dr en een blauwe plek of dr bolletje had. Au, domme actie, ik voelde me razend schuldig. Maar kan dr nu wel om lachen en zij weet het niet meer.
woensdag 9 februari 2011 om 21:23
quote:moekie76 schreef op 09 februari 2011 @ 20:59:
[...]
Zo denken jij en ik, als 'gezonde' opvoeders. Maar wat nu als je je kinderen het allerbelangrijkste in de wereld vind, en die worden misschien wel van je afgepakt als anderen weten wat je doet? Wat nu als je je graag wilt dat je iets wel goed kunt zodat je het niet kunt toegeven dat je ook hierin faalt? Wat nu als tussen de momenten dat het misgaat door het zo fijn is met je kinderen om je heen dat je op die momenten echt denkt dat je het vanaf nu wel kunt zonder slaan of schreeuwen? Wat nu als je zoveel houdt van je kinderen en als je toegeeft dat je ze pijn doet, dat niemand en misschien zelfs je eigen kinderen, dit niet meer gelooft? Zo kunnen mensen denken, echt. En ga dan eens hulp zoeken, als niemand je vertelt hoe je het ook kunt zien en hoe het kan worden als je hulp hebt?Je hoeft mij echt niet uit te leggen hoe mensen die kinderen mishandelen (noem ik zo door de voorbeelden die jij geeft) kunnen denken, ik voel alleen niet de behoefte dat goed te praten.
[...]
Zo denken jij en ik, als 'gezonde' opvoeders. Maar wat nu als je je kinderen het allerbelangrijkste in de wereld vind, en die worden misschien wel van je afgepakt als anderen weten wat je doet? Wat nu als je je graag wilt dat je iets wel goed kunt zodat je het niet kunt toegeven dat je ook hierin faalt? Wat nu als tussen de momenten dat het misgaat door het zo fijn is met je kinderen om je heen dat je op die momenten echt denkt dat je het vanaf nu wel kunt zonder slaan of schreeuwen? Wat nu als je zoveel houdt van je kinderen en als je toegeeft dat je ze pijn doet, dat niemand en misschien zelfs je eigen kinderen, dit niet meer gelooft? Zo kunnen mensen denken, echt. En ga dan eens hulp zoeken, als niemand je vertelt hoe je het ook kunt zien en hoe het kan worden als je hulp hebt?Je hoeft mij echt niet uit te leggen hoe mensen die kinderen mishandelen (noem ik zo door de voorbeelden die jij geeft) kunnen denken, ik voel alleen niet de behoefte dat goed te praten.
woensdag 9 februari 2011 om 21:23
@Spininhoek;
De reden dat ik de indruk kreeg (krijg) dat het begrip kweken onderdeel van de OP is, zijn de vetgedrukte zinnen;
"Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen"
Op mij komt dat over alsof het eigenlijk heel normaal is om je kind eens een tik te geven, omdat kinderen je nou eenmaal wel eens tot het uiterste drijven.
Dat steekt mij een beetje.
De reden dat ik de indruk kreeg (krijg) dat het begrip kweken onderdeel van de OP is, zijn de vetgedrukte zinnen;
"Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen"
Op mij komt dat over alsof het eigenlijk heel normaal is om je kind eens een tik te geven, omdat kinderen je nou eenmaal wel eens tot het uiterste drijven.
Dat steekt mij een beetje.
woensdag 9 februari 2011 om 21:23
quote:valentinamaria schreef op 09 februari 2011 @ 21:20:
die dreinende peuter die zich in de supermarkt dramatisch op de grond werpt en daarbij keihard blijft krijsen kan je ook moeilijk op de grond laten liggen in de hoop dat iemand anders hem/haar meeneemt..
die dreinende peuter die zich in de supermarkt dramatisch op de grond werpt en daarbij keihard blijft krijsen kan je ook moeilijk op de grond laten liggen in de hoop dat iemand anders hem/haar meeneemt..
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
