Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Bah, bah, bah, ik ben er zo ontzettend klaar mee.
dinsdag 2 februari 2021 om 19:54
Ik zal niet de enige zijn na de opbeurende persconferentie (not!) van zo even. Ik ben toch zo ongelooflijk klaar met die kut lockdown en nog veel erger klaar met die stomme Mark Rutte en die afschuwelijke Hugo de Jonge.
Zo, dat moest ik even kwijt.
Raas, tier, vloek, klaag en fulmineer hier ook even lekker van je af. Het lucht- een heel klein ieniemini beetje - op.
Zo, dat moest ik even kwijt.
Raas, tier, vloek, klaag en fulmineer hier ook even lekker van je af. Het lucht- een heel klein ieniemini beetje - op.
Am Yisrael Chai!
woensdag 3 februari 2021 om 00:50
En in pakweg Madagaskar of Zimbabwe hebben ze dan weer nauwelijks water.Madeliefjees schreef: ↑03-02-2021 00:48In Yemen is ook corona, hebben ze oorlog, en gaan dood van de honger. Dat is pas ruk.
Dit topic gaat bij mijn weten over Nederland / de Benelux.
Niet over Yemen.
Maar open rustig je eigen topic over Yemen of de waterkwaliteit in Zimbabwe.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 3 februari 2021 om 06:31
Hier nog iemand die er helemaal klaar mee is. Ik ben/word er zo enorm verdrietig van, vooral het uitzichtloze gevoel.
Oudste zit in de 2e van VO, ziet zo wit als een doek. Is constant moe en haar angstklachten nemen hard toe. Volgende week afspraak voor doorverwijzing psycholoog.
Jongste lijkt er minder last van te hebben maar kan zo uit het niets gefrustreerd reageren op iets heel kleins.
Onze hoogtepunten van de dag bestaan uit wandelen met de hond.
Ik mis mijn ouders enorm, heb ze al sinds augustus niet gezien.
De scheiding waar ik in zit, al anderhalf jaar, komt geen steek verder.
Mijn 2 liefste vriendinnen hebben momenteel allebei Corona (werken beiden in de zorg) dus ik zie echt niemand nu.
Ik mis knuffels, concerten, uit eten gaan, terrasje pakken, winkelen. Ik zou inmiddels een moord doen voor de standaard 3 begroetingszoenen op de wang. Damn, zelfs m’n niet leuke collega’s zou ik enthousiast zo begroeten als dat kon.
Over 2 weken start ik in een nieuwe baan. Rare periode om te starten. Mondkapjes, afstand houden....Maar goed, ik heb dan in elk geval nog werk.
Corona-kilo’s: check! En hoezeer ik daar ook van baal, ik kan mezelf niet motiveren er daadwerkelijk wat aan te doen. Ontelbaar veel apps al gedownload qua workouts, maar het downloaden is dan ook de enige activiteit die ik daarvoor verricht.
Oudste zit in de 2e van VO, ziet zo wit als een doek. Is constant moe en haar angstklachten nemen hard toe. Volgende week afspraak voor doorverwijzing psycholoog.
Jongste lijkt er minder last van te hebben maar kan zo uit het niets gefrustreerd reageren op iets heel kleins.
Onze hoogtepunten van de dag bestaan uit wandelen met de hond.
Ik mis mijn ouders enorm, heb ze al sinds augustus niet gezien.
De scheiding waar ik in zit, al anderhalf jaar, komt geen steek verder.
Mijn 2 liefste vriendinnen hebben momenteel allebei Corona (werken beiden in de zorg) dus ik zie echt niemand nu.
Ik mis knuffels, concerten, uit eten gaan, terrasje pakken, winkelen. Ik zou inmiddels een moord doen voor de standaard 3 begroetingszoenen op de wang. Damn, zelfs m’n niet leuke collega’s zou ik enthousiast zo begroeten als dat kon.
Over 2 weken start ik in een nieuwe baan. Rare periode om te starten. Mondkapjes, afstand houden....Maar goed, ik heb dan in elk geval nog werk.
Corona-kilo’s: check! En hoezeer ik daar ook van baal, ik kan mezelf niet motiveren er daadwerkelijk wat aan te doen. Ontelbaar veel apps al gedownload qua workouts, maar het downloaden is dan ook de enige activiteit die ik daarvoor verricht.
woensdag 3 februari 2021 om 06:52
Ik merk aan alles dat ik het nu ook wel heb gehad.
In 2019 had ik rond de kerst een enorme blaasontsteking, paar dagen later geopereerd en de eerste 3 maanden met herstel bezig geweest. Eindelijk weer wat mobieler en toen kwam die lockdown. In het begin vond ik het allemaal wel prima, was genoeg te doen in en rondom huis, buiten lekker weer etc..
Nu met de 2e lockdown baalde ik al wat, het werd steeds erger en in de 1e week van december weer geopereerd.
Er is wat mis met mijn knie en zit hier nu al 2 maanden mee te kloten. Ik kan niet eens een half uurtje lopen en dat is het enige wat je nog een beetje kan doen hier. De paar vrienden die in mijn stad wonen kan ik niet bezoeken want 4 hoog zonder lift of zo'n klein kuttrappetje. De 38m2 waar ik op woon komt me de neus uit. Er is geen reet te doen en het is continu van dat kutweer en m'n knie doet pijn. Hierdoor slaap ik al 2 maanden slecht en word 3x per nacht wakker. En dan heb ik tenminste nog werk.
Ben hier zoooooo klaar mee.
In 2019 had ik rond de kerst een enorme blaasontsteking, paar dagen later geopereerd en de eerste 3 maanden met herstel bezig geweest. Eindelijk weer wat mobieler en toen kwam die lockdown. In het begin vond ik het allemaal wel prima, was genoeg te doen in en rondom huis, buiten lekker weer etc..
Nu met de 2e lockdown baalde ik al wat, het werd steeds erger en in de 1e week van december weer geopereerd.
Er is wat mis met mijn knie en zit hier nu al 2 maanden mee te kloten. Ik kan niet eens een half uurtje lopen en dat is het enige wat je nog een beetje kan doen hier. De paar vrienden die in mijn stad wonen kan ik niet bezoeken want 4 hoog zonder lift of zo'n klein kuttrappetje. De 38m2 waar ik op woon komt me de neus uit. Er is geen reet te doen en het is continu van dat kutweer en m'n knie doet pijn. Hierdoor slaap ik al 2 maanden slecht en word 3x per nacht wakker. En dan heb ik tenminste nog werk.
Ben hier zoooooo klaar mee.
woensdag 3 februari 2021 om 07:13
Ik heb juist de balen vanwege andere redenen. Ik werk 40 + uren buitenshuis. Ik heb het enorm druk en weet niet hoe ik alles in 1 dag moet duwen. Leuke dingen in het vooruitzicht zijn er niet. Kinderen zijn thuis en zijn blij met thuisonderwijs maar ik zie wel de achterstanden oplopen. Oudste is een puinhoop van alle stress. Man is thuis, chronisch ziek maar komt eigenlijk ook niet aan rust toe zo.
Ik wil dus juist rust
Ik wil dus juist rust
woensdag 3 februari 2021 om 07:13
Ik ben er ook echt 10000x klaar mee. Ik had het gevoel dat ik er, na de initiele schok van vorig jaar, nog best okay doorheen kwam maar sinds vorige week kan ik er helemaal niks meer mee en voelt het uitzichtloos. Ik ben somber en enorm negatief momenteel, wat ik normaliter helemaal niet ben. Tussen mijn vriend en mij zijn er ook spanningen door het vele op mekaars lip zitten en werk is enorm saai sinds corona (ik heb een praktisch beroep).
Alles wat ik leuk vond en m'n ei in kwijt kon, mag nu niet en ik begin het echt heel erg te merken nu. Hobby's genoeg, dat is absoluut geen probleem, maar de overige 70% van wie ik ben is wel klaar voor wat anders.
Bah
Alles wat ik leuk vond en m'n ei in kwijt kon, mag nu niet en ik begin het echt heel erg te merken nu. Hobby's genoeg, dat is absoluut geen probleem, maar de overige 70% van wie ik ben is wel klaar voor wat anders.
Bah
woensdag 3 februari 2021 om 07:14
Wat fijn zo'n topic! Het is toch ook niet gek om gewoon even stoom te moeten afblazen? Waarom moeten we zo makkelijk voorbij gaan aan wat voor impact de pandemie en de maatregelen op ons allen hebben. Het heeft invloed op zoveel facetten van ons leven en het dúúrt al zo lang.
Ik had, misschien heel naïef, echt wat perspectief verwacht bij de persconferentie. Een lichtpuntje waar we met z'n allen naar toe kunnen werken. Maar zelfs het meest positieve scenario zit nog vol met beperkingen en daarmee is het leven voor iedereen nog steeds verre van normaal.
Ik heb het zoooo te doen met iedereen die hierdoor geraakt wordt. Ik vind het heel rot voor mijn moeder (risicogroep) die ik zie wegkwijnen in dr eentje. Voor haar hoeft het niet meer. Voor mijn vrienden die al hun spaargeld in hun nieuwe restaurant hebben gestoken vlak voor de pandemie, of mijn zus die steeds opnieuw haar huwelijk moet uitstellen en graag aan kinderen wil beginnen. Of de bevriende lokale ondernemer die niet meer weet hoe hij zijn kosten nog moet opbrengen.
En als ik heel eerlijk ben merk ik ook dat ik me voor het eerst in mijn leven eenzaam voel. Ook ik hou me aan de maatregelen (ook al vind ik ze buiten proportioneel), ik woon alleen en val in een risico groep. Ik mis gewoon het menselijk contact. En voor iemand die zo introvert is als ik, is dat beste vreemd
Ik had, misschien heel naïef, echt wat perspectief verwacht bij de persconferentie. Een lichtpuntje waar we met z'n allen naar toe kunnen werken. Maar zelfs het meest positieve scenario zit nog vol met beperkingen en daarmee is het leven voor iedereen nog steeds verre van normaal.
Ik heb het zoooo te doen met iedereen die hierdoor geraakt wordt. Ik vind het heel rot voor mijn moeder (risicogroep) die ik zie wegkwijnen in dr eentje. Voor haar hoeft het niet meer. Voor mijn vrienden die al hun spaargeld in hun nieuwe restaurant hebben gestoken vlak voor de pandemie, of mijn zus die steeds opnieuw haar huwelijk moet uitstellen en graag aan kinderen wil beginnen. Of de bevriende lokale ondernemer die niet meer weet hoe hij zijn kosten nog moet opbrengen.
En als ik heel eerlijk ben merk ik ook dat ik me voor het eerst in mijn leven eenzaam voel. Ook ik hou me aan de maatregelen (ook al vind ik ze buiten proportioneel), ik woon alleen en val in een risico groep. Ik mis gewoon het menselijk contact. En voor iemand die zo introvert is als ik, is dat beste vreemd
woensdag 3 februari 2021 om 07:33
Dank voor het openen FV! En voor iedereen die alleen is, zich rot voelt, waar de emmer ban begint over te lopen 
Ik ben er ook zooo klaar mee..
En eigenlijk heb ik weinig te klagen, want ik heb man en kinderen waar ik aanspraak aan heb, ik zie mijn beide ouders, beiden nog ons werk, kinderen nog niet in de basisschoolleeftijd, we zijn gezond, onze ouders gelukkig nog jong en geen risicogroep, maar ik merk dat het allemaal grijs begint te worden in mijn hoofd..
Ik heb gewoon gejankt van opluchting dit weekend toen duidelijk werd dat de opvang openging.. Eindelijk 2 dagen weer normaal kunnen werken, eindelijk voor beide dochters weer iets van sociale contacten.
Ik kan me niet voorstellen hoe het voor ouders moet zijn met kinderen op het PO/VO..
Ik mis mijn vriendinnen, mijn zusje die een lichtpuntje had met kerst, maar die ik al in geen maanden heb gezien, idem mijn broertje.
Mijn ouders zie ik gelukkig wel, maar de gezellige zondagen zoals we die hadden voor Corona zijn er niet meer..
We hebben alleen al om een beetje van lichtpuntje te hebben, een zomervakantie geboekt, maar we houden er al flink rekening mee dat deze niet door gaat ( voor het 3e jaar op rij potver).
Maar waar ik het allermeeste van baal, is dat ik me had verheugd op het laatste jaar van mijn oudste thuis, voordat ze naar de basisschool gaat. En dat loopt in de soep. Geen leuke uitjes de afgelopen tijd, het vooruitzicht is niet veel beter. We lopen hetzelfde rondje, fietsen in dit snotweer is weinig waard en een simpele kinderboerderij is dicht.
Zij weet gelukkig niet beter, maar ik kan echt soms wel janken van dat stomme weggegooide jaar, waar ik me echt op had verheugd..
En dat klinkt erg verwend en totaal geen wereldprobleem, maar dat zit me echt dwars.
Ik ben er ook zooo klaar mee..
En eigenlijk heb ik weinig te klagen, want ik heb man en kinderen waar ik aanspraak aan heb, ik zie mijn beide ouders, beiden nog ons werk, kinderen nog niet in de basisschoolleeftijd, we zijn gezond, onze ouders gelukkig nog jong en geen risicogroep, maar ik merk dat het allemaal grijs begint te worden in mijn hoofd..
Ik heb gewoon gejankt van opluchting dit weekend toen duidelijk werd dat de opvang openging.. Eindelijk 2 dagen weer normaal kunnen werken, eindelijk voor beide dochters weer iets van sociale contacten.
Ik kan me niet voorstellen hoe het voor ouders moet zijn met kinderen op het PO/VO..
Ik mis mijn vriendinnen, mijn zusje die een lichtpuntje had met kerst, maar die ik al in geen maanden heb gezien, idem mijn broertje.
Mijn ouders zie ik gelukkig wel, maar de gezellige zondagen zoals we die hadden voor Corona zijn er niet meer..
We hebben alleen al om een beetje van lichtpuntje te hebben, een zomervakantie geboekt, maar we houden er al flink rekening mee dat deze niet door gaat ( voor het 3e jaar op rij potver).
Maar waar ik het allermeeste van baal, is dat ik me had verheugd op het laatste jaar van mijn oudste thuis, voordat ze naar de basisschool gaat. En dat loopt in de soep. Geen leuke uitjes de afgelopen tijd, het vooruitzicht is niet veel beter. We lopen hetzelfde rondje, fietsen in dit snotweer is weinig waard en een simpele kinderboerderij is dicht.
Zij weet gelukkig niet beter, maar ik kan echt soms wel janken van dat stomme weggegooide jaar, waar ik me echt op had verheugd..
En dat klinkt erg verwend en totaal geen wereldprobleem, maar dat zit me echt dwars.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 03-02-2021 07:36
5.01% gewijzigd
woensdag 3 februari 2021 om 07:35
Ik kreeg net een berichtje van mijn kapster, die krijgen deze ronde gewoon GEEN overheidssteun meer. Hoezo is dat? Dat is toch totaal achterlijk? Ik snap wel dat er kappers zijn die gewoon 'illegaal' toch gaan knippen en zou eerlijk gezegd, als ze zou willen, mijn kapster ook gewoon thuis laten komen. Ik kan daar echt zo boos over worden. Je kan mensen toch niet zonder inkomen laten zitten?
woensdag 3 februari 2021 om 07:38
Ik baal ervan dat we niks met de kinderen kunnen ondernemen. Lekker schaatsen naar de bioscoop, shoppen, kinderboerderij. Naar vrienden en familie kunnen gaan.
Ik werk me rot op het werk (woonbegeleider ggz) vervolgens naar de noodopvang en naar de supermarkt en dan ook nog het huishouden. Ik ben echt wel op.
Bijna nooit meer alleen thuis, waar ik van oplaad. Continue gezeur van de kinderen vooral de oudste puber.
Ik mis die keer in de 3 maanden dat ik uitging met een vriendin. Jezelf mooi maken, sexy kleding aan en dansen en lol maken met drankje erbij. Gewoon even vrouw zijn i.p.v. al die andere rollen die ik ook vervul.
Ik voel me een werksloof, voorzitter van de huisvrouwenbond, klaag muur, poetser, boodschappen vrouw. En vooral erg moe.
Ik mis ook heel erg leuke activiteiten doen met mijn vriend. Al is het lekker uit eten met zn tweetjes. We zijn aan het werk of thuis zoals de rest van Nederland.
Ik werk me rot op het werk (woonbegeleider ggz) vervolgens naar de noodopvang en naar de supermarkt en dan ook nog het huishouden. Ik ben echt wel op.
Bijna nooit meer alleen thuis, waar ik van oplaad. Continue gezeur van de kinderen vooral de oudste puber.
Ik mis die keer in de 3 maanden dat ik uitging met een vriendin. Jezelf mooi maken, sexy kleding aan en dansen en lol maken met drankje erbij. Gewoon even vrouw zijn i.p.v. al die andere rollen die ik ook vervul.
Ik voel me een werksloof, voorzitter van de huisvrouwenbond, klaag muur, poetser, boodschappen vrouw. En vooral erg moe.
Ik mis ook heel erg leuke activiteiten doen met mijn vriend. Al is het lekker uit eten met zn tweetjes. We zijn aan het werk of thuis zoals de rest van Nederland.
woensdag 3 februari 2021 om 07:49
Wat een lekker topic!
Ik ben er ook zo klaar mee. Erover klagen durf ik echter nauwelijks, want ik ben toch wel één van de lucky ones. Maar jee... de eentonigheid van dit bestaan...pffff.
Thuiswerken, wandelen als dagelijks uitje (en als het dan een dag regent, ben ik niet te genieten) en naar schermpjes turen. Ik kan geen talkshow of perso meer zien. En als ik dan weer eens zo'n viroloog aan tafel bij Op1 hoor zeggen dat we allemaal thuis moeten blijven, denk ik vooral: ja, jij hebt makkelijk lullen...jij mag daar aan tafel zitten met andere mensen!
Ik ben er ook zo klaar mee. Erover klagen durf ik echter nauwelijks, want ik ben toch wel één van de lucky ones. Maar jee... de eentonigheid van dit bestaan...pffff.
Thuiswerken, wandelen als dagelijks uitje (en als het dan een dag regent, ben ik niet te genieten) en naar schermpjes turen. Ik kan geen talkshow of perso meer zien. En als ik dan weer eens zo'n viroloog aan tafel bij Op1 hoor zeggen dat we allemaal thuis moeten blijven, denk ik vooral: ja, jij hebt makkelijk lullen...jij mag daar aan tafel zitten met andere mensen!
Ik geloof niet meer in sprookjes.
woensdag 3 februari 2021 om 07:50
frambozentaartje schreef: ↑02-02-2021 23:12Ik ben begonnen met kijken van Orange is the new black en betrapte me op de gedachte: wat lijkt me dat vreselijk gezellig, zo'n vrouwengevangenis
woensdag 3 februari 2021 om 07:51
Oh echt! Die steun is al niks, hoe moet dat dan!!!rosadebree schreef: ↑03-02-2021 07:35Ik kreeg net een berichtje van mijn kapster, die krijgen deze ronde gewoon GEEN overheidssteun meer. Hoezo is dat? Dat is toch totaal achterlijk? Ik snap wel dat er kappers zijn die gewoon 'illegaal' toch gaan knippen en zou eerlijk gezegd, als ze zou willen, mijn kapster ook gewoon thuis laten komen. Ik kan daar echt zo boos over worden. Je kan mensen toch niet zonder inkomen laten zitten?
woensdag 3 februari 2021 om 08:00
Herkenbaar. Ik ben ook echt dom aan het worden op sommige vlakken.
Eerst ging ik heel energiek anticiperen op geen opvang en wel moeten werken, of bij geen school hele plannen maken, van te voren dingen bestellen etc.
Nu laat ik het allemaal maar een beetje gebeuren.
woensdag 3 februari 2021 om 08:03
Bedankt nog Suzy!Suzy65 schreef: ↑03-02-2021 00:33Girl Uniscovered: ben nu te laat maar alsnog van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
En jawel, juist wél uitkijken naar de zomer en tante worden!!
Juist lichtpuntjes om aan vast te kunnen houden, niet wanhopen, van de zomer ziet eea er echt weer een stuk zonniger uit.
Ik hoop echt met heel mijn hart dat de situatie aankomende zomer beter is. Wat zou dat fijn zijn!
Maar ik moet zeggen dat het lastig is om de goede moed erin te houden. Elke keer is er wel iets van negatief nieuws met die nieuwe mutaties en dat trage proces met vaccinaties. Je wilt zo graag maar kan niks... voelt heel machteloos.
woensdag 3 februari 2021 om 08:09
Wat een heerlijk topic om te lezen op deze grauwe woensdagochtend.
Ik tel mijn zegeningen hoor, echt, maar ook ik zit er doorheen. Ook ik, die geen kids heeft, financieel rond kan komen, zelfs nu nog naar de sportschool mag en alleen maar haar baantje verloren is, ben er klaar mee. En dan is mijn leven nog niet eens zo heel erg verandert.
Ik was altijd best optimistisch maar de laatste maanden lukt dat niet meer. Sinds deze lockdown is de rek er best wel uit en baal ik overal van.
2020 was geen slecht jaar voor me, nieuwe woning gekregen dankzij voorrang ( penthouse in een geweldige buurt ), mijn eerste neefje is geboren en het is het leukste kind ooit en ik ben 23 kilo lichter en zit voor het eerst in tien jaar op een gezond gewicht. Een van mijn oude vrienden die ik al tien jaar niet gesproken had kwam ineens terug in mijn leven en nu scharrelen we wat aan dus huidhonger heb ik ook niet. In november belandde ik ineens in het ziekenhuis met een grote cyste op mijn eierstok die mijn blaas verdrukte dus ik ben binnen een week geopereerd toen en sindsdien is mijn humeur best omgeslagen.
De zware hormonen pil die ik moest slikken bracht mijn depressieve gevoel terug en ondanks dat ik er nu mee gestopt ben is dat gevoel er nog steeds.
Ik ben enorm klaar met dat eeuwige thuiszitten, de dagen duren zo ontiegelijk lang als je zonder werk zit. Het is lastig om niet de hele dag te zitten snaaien, ik heb constant honger en mijn discipline is compleet weg.
Ik haal alleen nog de broodnodige energie uit de sportschool en ook dat valt binnenkort weg want dan verloopt mijn abonnement via de gemeente. Ik wil het dan maar zelf gaan betalen ondanks dat het duur is, mijn moeder zegt dan: welnee dat is veel te duur, we gaan wel samen voor de TV sporten. Maar dat zie ik echt niet zitten, ik zie al alleen haar en de sportschool geeft me ook sociale contacten.
Dus dat ga ik niet opgeven, dan kost het maar wat meer.
Weken thuiszitten zonder twee keer per week sporten ga ik niet doen, dat is de enige routine die ik nog heb en waar ik echt blij van word.
Vandaag ga ik lekker op neefje passen, hem even plat knuffelen helpt ook een hoop.
Ik kom er ook wel weer bovenop maar het gebrek aan perspectief breekt mij ook af en toe echt op.
Ik wil gewoon lekker stappen, zeker nu ik er weer zo goed uit zie en zo mooi slank ben. Ik wil lekker op een terrasje zitten en een grote koffie met slagroom drinken met mijn moeder bij de Intratuin. Ik heb zelfs zin in het voorjaar, iets wat mij als wintermens niet vaak gebeurt. Maar dat grauwe weer ben ik ook zat.
Alles eigenlijk.
Dikke knuffel voor iedereen die er een wil.
Ik tel mijn zegeningen hoor, echt, maar ook ik zit er doorheen. Ook ik, die geen kids heeft, financieel rond kan komen, zelfs nu nog naar de sportschool mag en alleen maar haar baantje verloren is, ben er klaar mee. En dan is mijn leven nog niet eens zo heel erg verandert.
Ik was altijd best optimistisch maar de laatste maanden lukt dat niet meer. Sinds deze lockdown is de rek er best wel uit en baal ik overal van.
2020 was geen slecht jaar voor me, nieuwe woning gekregen dankzij voorrang ( penthouse in een geweldige buurt ), mijn eerste neefje is geboren en het is het leukste kind ooit en ik ben 23 kilo lichter en zit voor het eerst in tien jaar op een gezond gewicht. Een van mijn oude vrienden die ik al tien jaar niet gesproken had kwam ineens terug in mijn leven en nu scharrelen we wat aan dus huidhonger heb ik ook niet. In november belandde ik ineens in het ziekenhuis met een grote cyste op mijn eierstok die mijn blaas verdrukte dus ik ben binnen een week geopereerd toen en sindsdien is mijn humeur best omgeslagen.
De zware hormonen pil die ik moest slikken bracht mijn depressieve gevoel terug en ondanks dat ik er nu mee gestopt ben is dat gevoel er nog steeds.
Ik ben enorm klaar met dat eeuwige thuiszitten, de dagen duren zo ontiegelijk lang als je zonder werk zit. Het is lastig om niet de hele dag te zitten snaaien, ik heb constant honger en mijn discipline is compleet weg.
Ik haal alleen nog de broodnodige energie uit de sportschool en ook dat valt binnenkort weg want dan verloopt mijn abonnement via de gemeente. Ik wil het dan maar zelf gaan betalen ondanks dat het duur is, mijn moeder zegt dan: welnee dat is veel te duur, we gaan wel samen voor de TV sporten. Maar dat zie ik echt niet zitten, ik zie al alleen haar en de sportschool geeft me ook sociale contacten.
Dus dat ga ik niet opgeven, dan kost het maar wat meer.
Weken thuiszitten zonder twee keer per week sporten ga ik niet doen, dat is de enige routine die ik nog heb en waar ik echt blij van word.
Vandaag ga ik lekker op neefje passen, hem even plat knuffelen helpt ook een hoop.
Ik kom er ook wel weer bovenop maar het gebrek aan perspectief breekt mij ook af en toe echt op.
Ik wil gewoon lekker stappen, zeker nu ik er weer zo goed uit zie en zo mooi slank ben. Ik wil lekker op een terrasje zitten en een grote koffie met slagroom drinken met mijn moeder bij de Intratuin. Ik heb zelfs zin in het voorjaar, iets wat mij als wintermens niet vaak gebeurt. Maar dat grauwe weer ben ik ook zat.
Alles eigenlijk.
Dikke knuffel voor iedereen die er een wil.
woensdag 3 februari 2021 om 08:12
Herkenbaar hoor! Ik snap echt wel dat het een luxe probleem is, maar ik vind dit ook heel jammer voor mijn jongste (en voor de oudste die nu leerplichtig wordt, had ik ook in mijn hoofd gehad nog een keer wat leuks te doen onder schooltijd, maar dat gaat m dus ook echt niet meer wordenChantilly21_2 schreef: ↑03-02-2021 07:33
Maar waar ik het allermeeste van baal, is dat ik me had verheugd op het laatste jaar van mijn oudste thuis, voordat ze naar de basisschool gaat. En dat loopt in de soep. Geen leuke uitjes de afgelopen tijd, het vooruitzicht is niet veel beter. We lopen hetzelfde rondje, fietsen in dit snotweer is weinig waard en een simpele kinderboerderij is dicht.
Zij weet gelukkig niet beter, maar ik kan echt soms wel janken van dat stomme weggegooide jaar, waar ik me echt op had verheugd..
En dat klinkt erg verwend en totaal geen wereldprobleem, maar dat zit me echt dwars.
)En omdat de bso niet mee open gaat, kan ik het volgende week nog steeds vergeten om 2 (of 3) hele dagen te werken zonder geregel en gedoe. Hopelijk kan kleuter wel bij een klasgenootje of bij opa en oma spelen s middags na school op de dagen dat peuter naar de opvang is...
happyapple wijzigde dit bericht op 03-02-2021 08:21
4.29% gewijzigd
woensdag 3 februari 2021 om 08:13
Zo herkenbaar! Alle ballen in de lucht houden, het vreet energie. We werken allebei buitenshuis en giga druk. Merk dat ik soms half panisch zoek naar een rust momentje ergens in de week.lisbeth schreef: ↑03-02-2021 07:13Ik heb juist de balen vanwege andere redenen. Ik werk 40 + uren buitenshuis. Ik heb het enorm druk en weet niet hoe ik alles in 1 dag moet duwen. Leuke dingen in het vooruitzicht zijn er niet. Kinderen zijn thuis en zijn blij met thuisonderwijs maar ik zie wel de achterstanden oplopen. Oudste is een puinhoop van alle stress. Man is thuis, chronisch ziek maar komt eigenlijk ook niet aan rust toe zo.
Ik wil dus juist rust
woensdag 3 februari 2021 om 08:15
Dit inderdaad! Ik ben normaal gesproken een enorm wintermens en wordt vaak chagrijnig van het idee dat het warme weer er weer zit aan te komen maar zelfs ik heb zoiets van laat het aub voorjaar worden. Zomer is dan wel weer een ander verhaal maar in ieder geval een lekker zonnetje en weer wat groen om je heen als je buiten gaat wandelen.
woensdag 3 februari 2021 om 08:15
Oh en dat wandelen kan ik ook niet meer verteren. Schijtziek word ik ervan. En dan vooral van al die tegenliggers en andere wandelaars die als kabouters uit de grond schieten. Ik wil niemand zien met wandelen. Het is zo druk overal.
Dus nu wandel ik in huis, om fit te blijven en om mijn stappenteller te spekken. Alles beter dan honderd keer hoi moeten zeggen tegen al die tegenliggers.
Dus nu wandel ik in huis, om fit te blijven en om mijn stappenteller te spekken. Alles beter dan honderd keer hoi moeten zeggen tegen al die tegenliggers.
woensdag 3 februari 2021 om 08:17
En dat geroeptoeter over de leraren. “We worden opgeofferd”! Sorry? Ik sta al een haar mensen te wassen met enkel een niet medisch mondmasker. Continue minimale bezetting lees 1 of 2 begeleiders op 16 psychotische mensen waarvoor je bij sommige ook nog ADL moet ondersteunen, medicatie moet verstrekken, voor moet koken, waarvan er 3 net uit ziekenhuis komen met wondverzorging, eten moet bestellen, gewone verplichtingen voor de gemeente etc moet voldoen etc etc..
En zo zullen er nog meer mensen zijn in de welzijn en zorg sector.
Maar de leraren worden opgeofferd?
En zo zullen er nog meer mensen zijn in de welzijn en zorg sector.
Maar de leraren worden opgeofferd?
woensdag 3 februari 2021 om 08:18
Karl_Marx schreef: ↑02-02-2021 21:08Wat een fijn topic trouwens, lekker klagen. Of het nu luxe problemen zijn of échte problemen waar sommige forummers mee dealen op dit moment. Ik probeer uiteindelijk toch wel vast te houden aan de positieve kanten alleen lijken deze wel steeds minder te worden. Heeft iemand tips om dit nog een aantal maanden vol te houden, aangezien de lockdown toch wel verlengt gaat worden, zeker met de Britse variant waar ook geen vaccin voor is
Mijn enige tip zou zijn: het vaccin komt eraan. We kómen hier uit. Hou vol.
