Coronavirus COVID-19
alle pijlers
depressief van pandemie
maandag 1 november 2021 om 21:15
hi allen, ik ben gewoon zo op van corona....het hele gebeuren...het is niet het gewone "er zat van zijn" maar echt depressief. Het gevoel van hopeloosheid overvalt me, en ik voel me gewoon compleet opgesloten op een bepaalde manier. Heb angststoornis ontwikkeld...en ja, ik weet ik kan daar het best hulp bij zoeken en doe dat ook: maar wachtlijst is nu een jaar. 
Ik ben ook door chronische ziekte in compleet isolement geweest, jaren, ook al voor corona, en de pandemie erbij breekt me gewoon compleet op. Het is niet mijn bedoeling te zeuren, ik ben iemand die altijd nog wel wat positiefs ziet, maar nu de afgelopen ca 8 maanden niet meer. Dat leed, die controverse, de steeds grotere tweespalt en intolerantie naar elkaar, pijn van zoveel mensen, allemaal mensen over de wereld in diep verdriet...het is iets dat me compleet opbreekt...
Heeft iemand ook zo'n hopeloos gevoel? Wie wordt er ook gewoon depressief van. niet zozeer 'zat' - dat is iedereen ondertussen wel, maar ECHT (zwaar) depressief? En hoe gaan julle ermee om?
Ik ben ook door chronische ziekte in compleet isolement geweest, jaren, ook al voor corona, en de pandemie erbij breekt me gewoon compleet op. Het is niet mijn bedoeling te zeuren, ik ben iemand die altijd nog wel wat positiefs ziet, maar nu de afgelopen ca 8 maanden niet meer. Dat leed, die controverse, de steeds grotere tweespalt en intolerantie naar elkaar, pijn van zoveel mensen, allemaal mensen over de wereld in diep verdriet...het is iets dat me compleet opbreekt...Heeft iemand ook zo'n hopeloos gevoel? Wie wordt er ook gewoon depressief van. niet zozeer 'zat' - dat is iedereen ondertussen wel, maar ECHT (zwaar) depressief? En hoe gaan julle ermee om?
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
maandag 1 november 2021 om 23:32
Ik krijg cognitieve gedragstherapie, de nadruk ligt namelijk op de paniek en angstaanvallen. Oefeningen maar ook heel veel gesprekken, ook voor de depressieve klachten. In de zomer voelde ik me niet heel erg depressief, ik heb ook geen medicatie gehad. Ook ben ik snel weer aan 't werk gegaan. Eigenlijk meteen na ziekmelding. Eerst begonnen met een paar uurtjes per week. Ik vind het fijn om een routine te hebben. Steeds bouwde ik uren op en gelukkig werd ik hierin gesteund door mijn werkgever. Ik kreeg hier de ruimte voor en voelde me niet opgejaagd. Dus dat is ook heel fijn.kers schreef: ↑01-11-2021 22:01Pff, dank je wel joyandpain, ik ben heel blij te lezen dat je je beter voelt met de hulp die je kreeg! Dat geeft moed. Ja, het is bij mij ook helemaal mis nu. Heb ook paniekaanvallen (maar uit die niet zo, ben vrij kalm van aard, maar van binnen ben ik gewoon doodbang). Had dit lang ook niet door van mezelf...maar het gaat almaar slechter.
Het is soms goed om mss even een paar dagen te accepteren dat ik niet meer kan. Ik voel me daar dan schuldig om, omdat anderen het zwaarder hebben. maar daarmee bagatelliseer ik mijn echte wanhoop over alles. Ben echt op.
Wat je schrijft herken ik in ieder geval, bijna woordelijk, en ik wens je ook veel kracht. Blij dat je hulp vond, en je je beter voelt: dat geeft mij echt de hoop dat hier uit te komen is.
Wat voor soort therapie heb je gekregen, weet je dit? Met veel oefeningen, of juist praten? En kreeg je ook medicatie ervoor?
Mijn paniekaanvallen zijn ook niet merkbaar voor de buitenwereld alleen als iemand goed op me let. Ik krijg steken op mijn borst en kan niet goed ademen, wordt angstig en het zweet breekt me uit.
dinsdag 2 november 2021 om 06:25
Ik voel me persoonlijk niet erg beperkt, omdat ik toch al nooit van grote mensenmassa's hield, dus ik heb zelf niet veel last van Corona.
Wat me opvalt is dat je de wetenschap ziet falen; wat er moet gebeuren is acceptatie dat de mens niet alles kan en dat men niet iedereen kan redden.
Ik ben soms wel depressief maar om geheel andere redenen die hier niets mee te maken hebben.
Wat me opvalt is dat je de wetenschap ziet falen; wat er moet gebeuren is acceptatie dat de mens niet alles kan en dat men niet iedereen kan redden.
Ik ben soms wel depressief maar om geheel andere redenen die hier niets mee te maken hebben.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 2 november 2021 om 10:45
Idd niemand wil het erover hebben, maar de mens heeft nu eenmaal niet het eeuwige leven. Er zijn om de paar decennia wel epidemieën geweest, ook nog wel dodelijker dan corona. Alleen niet eerder een airborne virus dat zo besmettelijk is. De wereld is overbevolkt en de natuur zal altijd proberen de balans te herstellen.
dinsdag 2 november 2021 om 11:21
Wat ga je vandaag doen waar je iets van plezier aan beleeft? Ik ga mijn keuken opruimen en vanmiddag lekker op de bank Netflix kijken met de kerstboomlichtjes aan (ja, die heb ik lekker al staan, want daar had ik zin in). Vanavond pompoensoep maken, nu al zin in, maar extra fijn in een opgeruimde keuken.
dinsdag 2 november 2021 om 11:22
Goed dat je het hier deelt.
Ik ben nu niet depressief maar in het verleden wel heel erg geweest. Dus misschien heb je wat aan mijn tips.
Wat mensen bedoelen met, ga naar de huisarts is denk ik....
Ook als je al bent geweest en doorverwezen bent, moet je alsnog weer naar de huisarts gaan als het nog steeds niet goed gaat. Of de hulp op zich laat wachten.
De verwijzing/hulp duurt als ik het lees, te lang voordat het start.
Dit is niet goed.
Je moet dan weer naar de huisarts, de huisarts kan dan de gesprekken met jou doen of bijvoorbeeld een praktijkondersteuner.
Ook kan de huisarts bellen met de doorverwezen partij waarom het zo lang duurt en inschatten of jij eerder hulp moet krijgen.
Of er een andere organisatie is met kortere wachtlijst.
Een huisarts kan echt veel meer dan men denkt.
Ook als je al bent geweest en doorverwezen.
In mijn hele erge depressie zat ik wel 2x per week bij de huisarts. Omdat het niet goed ging. Daar zijn ze voor. Ik mocht zelfs elke dag komen als het niet goed ging.
Ook kan de huisarts via een eenmalig consult psychiater toch al vast bepalen dat starten met medicijnen toch al nodig is.
De begeleiding doet dan de huisarts.
Dus wees niet bang om echt weer naar de huisarts te gaan. Een wachtlijst van 1 jaar of zelfs al een paar weken is niet normaal als je zwaar depressies bent.
De huisarts moet dit weten.
Ik ben nu niet depressief maar in het verleden wel heel erg geweest. Dus misschien heb je wat aan mijn tips.
Wat mensen bedoelen met, ga naar de huisarts is denk ik....
Ook als je al bent geweest en doorverwezen bent, moet je alsnog weer naar de huisarts gaan als het nog steeds niet goed gaat. Of de hulp op zich laat wachten.
De verwijzing/hulp duurt als ik het lees, te lang voordat het start.
Dit is niet goed.
Je moet dan weer naar de huisarts, de huisarts kan dan de gesprekken met jou doen of bijvoorbeeld een praktijkondersteuner.
Ook kan de huisarts bellen met de doorverwezen partij waarom het zo lang duurt en inschatten of jij eerder hulp moet krijgen.
Of er een andere organisatie is met kortere wachtlijst.
Een huisarts kan echt veel meer dan men denkt.
Ook als je al bent geweest en doorverwezen.
In mijn hele erge depressie zat ik wel 2x per week bij de huisarts. Omdat het niet goed ging. Daar zijn ze voor. Ik mocht zelfs elke dag komen als het niet goed ging.
Ook kan de huisarts via een eenmalig consult psychiater toch al vast bepalen dat starten met medicijnen toch al nodig is.
De begeleiding doet dan de huisarts.
Dus wees niet bang om echt weer naar de huisarts te gaan. Een wachtlijst van 1 jaar of zelfs al een paar weken is niet normaal als je zwaar depressies bent.
De huisarts moet dit weten.
dinsdag 2 november 2021 om 11:29
Verder heb ik veel gehad aan meer praktische hulp in mijn depressieve periode, omdat huishouden, post en sociaal gewoon moeilijker ging.
Via je huisarts of het wijkteam WMO kun je hulp vragen. Ik kreeg bijvoorbeeld een ambulant begeleider (ook wel maatschappelijk werker genoemd). Die hielp mij gewoon waar het nodig was.
Mee naar de huisarts of specialist, praktische zaken in het huishouden, de post en financiën, maar ook sociaal, bijvoorbeeld eens samen ergens een kop koffie drinken, je hart luchten. Naar een winkel.
Ook kan die je helpen bij dagbesteding vinden. Dagbesteding is sowieso open ook tijdens corona. Hier zitten eigenlijk hele normale mensen. Die zich gewoon even een periode meer alleen voelen of waar het ook even wat slechter mee gaat.
Ik hou bijvoorbeeld van creatief bezig zijn. Dus ik vond een atelier waar ik kon schilderen.
Maar je kunt vaak ook wel iets horeca achtigs doen, of iets met planten, timmeren. Eigenlijk op alle gebieden wel.
Deze hulp is er voor elke Nederlander en is in vele gevallen gratis. Soms vraagt met een kleine vergoeding van €2,5 voor materiaal en koffie.
Dit kan heel fijn zijn.
Via je huisarts of het wijkteam WMO kun je hulp vragen. Ik kreeg bijvoorbeeld een ambulant begeleider (ook wel maatschappelijk werker genoemd). Die hielp mij gewoon waar het nodig was.
Mee naar de huisarts of specialist, praktische zaken in het huishouden, de post en financiën, maar ook sociaal, bijvoorbeeld eens samen ergens een kop koffie drinken, je hart luchten. Naar een winkel.
Ook kan die je helpen bij dagbesteding vinden. Dagbesteding is sowieso open ook tijdens corona. Hier zitten eigenlijk hele normale mensen. Die zich gewoon even een periode meer alleen voelen of waar het ook even wat slechter mee gaat.
Ik hou bijvoorbeeld van creatief bezig zijn. Dus ik vond een atelier waar ik kon schilderen.
Maar je kunt vaak ook wel iets horeca achtigs doen, of iets met planten, timmeren. Eigenlijk op alle gebieden wel.
Deze hulp is er voor elke Nederlander en is in vele gevallen gratis. Soms vraagt met een kleine vergoeding van €2,5 voor materiaal en koffie.
Dit kan heel fijn zijn.
dinsdag 2 november 2021 om 14:54
svp niet quoten, merci
superbedankt iedereen, voor jullie ervaringen weer en alles dat jullie hielp met die toestand wbt angst en depressie om te gaan. Lief ook dat iemand vroeg wat ik vandaag ging doen. Heb totale off-day. Gewoon veel gelegen, en dat heeft een dubbele oorzaak, ben wbt chronische aandoening compleet ingestort, en ook psychisch dus helemaal op.
Merk dat t me goed doet
Iemand anders schreef me dat ze echt twee keer per week bij de huisarts terecht kon, en dat was wel confronterend. heb veel pech met mijn huisartsen tot nu toe, die helemaal niet zo veel doen en heel erg bagatelliseren...op desinteresse af met me omgaan. Daardoor ben ik ook moedeloos geworden. Nu net weer op zoek gegaan naar een andere huisarts, want er was gewoon echt geen doorkomen aan, hoop dat dit nu wel beter zal gaan.... (ze zijn denk ik ook vaak druk en tegen overspannenheid aan, wat ik hiervan lees).
Dank voor jullie begrip dat ik jullie namen niet even opzocht bij mijn antwoorden, ben dus compleet van de leg....maar ben erg blij dat ik dit topic opende en dat het een soort nisje is waar mensen open kunnen delen waar ze zelf mee worstelen. Te vaak krijg je de wind van voren merk ik als je aangeeft er niet mee om te kunnen gaan, daar lijkt weinig tolerantie voor te zijn bij velen die zichzelf dan nog wel mentaal stabiel voelen (good for them, maar het is fijn dat die andere kant ook de ruimte mag krijgen)
LIEFS en sterkte voor jullie, en aan diegene die lekker soep ging koken: smikkelse...pompoensoep is jammie x 8209800
Ik ga straks een gerecht met verse spinaze maken: even wat krachtvoer
superbedankt iedereen, voor jullie ervaringen weer en alles dat jullie hielp met die toestand wbt angst en depressie om te gaan. Lief ook dat iemand vroeg wat ik vandaag ging doen. Heb totale off-day. Gewoon veel gelegen, en dat heeft een dubbele oorzaak, ben wbt chronische aandoening compleet ingestort, en ook psychisch dus helemaal op.
Merk dat t me goed doet
Iemand anders schreef me dat ze echt twee keer per week bij de huisarts terecht kon, en dat was wel confronterend. heb veel pech met mijn huisartsen tot nu toe, die helemaal niet zo veel doen en heel erg bagatelliseren...op desinteresse af met me omgaan. Daardoor ben ik ook moedeloos geworden. Nu net weer op zoek gegaan naar een andere huisarts, want er was gewoon echt geen doorkomen aan, hoop dat dit nu wel beter zal gaan.... (ze zijn denk ik ook vaak druk en tegen overspannenheid aan, wat ik hiervan lees).
Dank voor jullie begrip dat ik jullie namen niet even opzocht bij mijn antwoorden, ben dus compleet van de leg....maar ben erg blij dat ik dit topic opende en dat het een soort nisje is waar mensen open kunnen delen waar ze zelf mee worstelen. Te vaak krijg je de wind van voren merk ik als je aangeeft er niet mee om te kunnen gaan, daar lijkt weinig tolerantie voor te zijn bij velen die zichzelf dan nog wel mentaal stabiel voelen (good for them, maar het is fijn dat die andere kant ook de ruimte mag krijgen)
LIEFS en sterkte voor jullie, en aan diegene die lekker soep ging koken: smikkelse...pompoensoep is jammie x 8209800
Ik ga straks een gerecht met verse spinaze maken: even wat krachtvoer
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
dinsdag 2 november 2021 om 15:13
Dit voel ik ook.Rosebloom schreef: ↑01-11-2021 21:37Ik heb dit dus de laatste paar weken. Het constante gezeik over dat virus, dan weer maatregelen en die vervelende persconferenties.. het is een gebed zonder end. Ik word boos en neerslachtig van vooral de tweedeling in de maatschappij. Je wordt nog net niet afgeslacht als je niet dezelfde mening deelt, wat voor mening het dan ook is. Wat is er gebeurd met de mensheid sinds de pandemie? Zoveel haat en nijd over en weer. Ik ben er zó intens klaar mee. Het liefst kruip ik onder de dekens tot alles weer écht normaal is. Geen gekloot en gedoe meer met QR codes, mondkapjes en andere maatregelen. Anderzijds werk ik in de zorg en ook daar ligt heel veel frustratie bij mij. Alles kapot bezuinigd de afgelopen jaren en zie hier het resultaat: mensen die geen corona hebben mogen lekker wachten op hun behandeling die sommigen hard nodig hebben. Simpelweg omdat er geen personeel is en de zorg finaal is uitgekleed. Ik zie collega's komen, maar ik zie ze net zo hard weer gaan. Het lijkt alsof er niets anders meer bestaat, het draait allemaal om corona. Al met al een deprimerende klotezooi. Zo, einde rant. Maar man, ik voel je.
Ik denk vaak aan de songtekst van U2 - Bloody Sunday: 'I can't believe the news today / I can't close my eyes and make it go away / How long, how long must we sing this song?'
dinsdag 2 november 2021 om 15:17
Het zijn ook rare/lastige tijden waar we in verkeren, ik denk dat het iedereen in meer of mindere mate beïnvloedt.
Kers, ik hoop dat je een andere huisarts kunt krijgen! Heb je wellicht kennissen of vrienden in de buurt wonen die een geschikte huisarts aan kunnen raden? Je kunt ook kijken op de Zorgkaart Nederland website, daar staan waarderingen bij.
Ik ben zelf ook eens van huisarts gewisseld toen ik me daar (meermaals) niet goed geholpen voelde.
Voor straks vast smakelijk eten! En een virtuele knuffel en sterkte
Kers, ik hoop dat je een andere huisarts kunt krijgen! Heb je wellicht kennissen of vrienden in de buurt wonen die een geschikte huisarts aan kunnen raden? Je kunt ook kijken op de Zorgkaart Nederland website, daar staan waarderingen bij.
Ik ben zelf ook eens van huisarts gewisseld toen ik me daar (meermaals) niet goed geholpen voelde.
Voor straks vast smakelijk eten! En een virtuele knuffel en sterkte
dinsdag 2 november 2021 om 19:22
Het is allemaal k*t. Niet zwaar depressief maar ik voel me wel moedeloos worden door die cijfers, de persco, weer maatregelen. Er lijkt wel geen einde te komen aan deze ellende en ik ben soms bang dat het nooit meer normaal word en dat we elke herfst/winterperiode aan dit ellendige maatregelen circus vastzitten. Ik hoop het van niet, maar dat sombere gevoel zegt wat anders.
En ik word ook niet vrolijk van die mondkapjes, ze zitten vervelend en ik vind het geen fijn gezicht als mensen die dingen ophebben.
En ik word ook niet vrolijk van die mondkapjes, ze zitten vervelend en ik vind het geen fijn gezicht als mensen die dingen ophebben.
Life is peachy, somethimes soft and sweet, somethimes hard and rotten
dinsdag 2 november 2021 om 19:38
[quote=kers post_id=334
@TheEvilQueen: dank je wel voor je steunende berichtje en openheid, en ik voel grote herkenning. ik lig onderhand ook wakker ervan, er lijkt geen eind aan te komen, en het gaat ook helemaal niet goed met de cijfers, en ik blijf me ook zo verdrietig voelen om alles. Hoe iedereen hiermee zit, hoe alleen ik ermee ben, nu bijna twee jaar... - heb niemand. Ik heb vroeger ook hypochondrie gehad, is decennia over geweest, maar nu angststoornissen weer ontwikkeld...en die worden steeds erger. Hoe ga jij ermee om? Heb je bepaalde dingen die je helpen?
[/quote]
Ik probeer me er op momenten voor af te sluiten, dus op een dag dat ik bijvoorbeeld met m'n zoon films kijk, dan voel ik me goed, of een dag met m'n vriend samen. Maar in de nacht en op het werk heb ik het erg moeilijk. Mijn vriend begrijpt me gelukkig heel goed en mijn ouders ook. Maar met andere mensen kun je er nauwelijks over praten, dat voelt zo eenzaam .
@TheEvilQueen: dank je wel voor je steunende berichtje en openheid, en ik voel grote herkenning. ik lig onderhand ook wakker ervan, er lijkt geen eind aan te komen, en het gaat ook helemaal niet goed met de cijfers, en ik blijf me ook zo verdrietig voelen om alles. Hoe iedereen hiermee zit, hoe alleen ik ermee ben, nu bijna twee jaar... - heb niemand. Ik heb vroeger ook hypochondrie gehad, is decennia over geweest, maar nu angststoornissen weer ontwikkeld...en die worden steeds erger. Hoe ga jij ermee om? Heb je bepaalde dingen die je helpen?
[/quote]
Ik probeer me er op momenten voor af te sluiten, dus op een dag dat ik bijvoorbeeld met m'n zoon films kijk, dan voel ik me goed, of een dag met m'n vriend samen. Maar in de nacht en op het werk heb ik het erg moeilijk. Mijn vriend begrijpt me gelukkig heel goed en mijn ouders ook. Maar met andere mensen kun je er nauwelijks over praten, dat voelt zo eenzaam .
dinsdag 2 november 2021 om 20:33
lieve mensen, heb een heerlijke spinazie paneer gemaakt. En nu probeer ik kalm te blijven, heb helaas de keuze gemaakt om de persco te kijken, en krijg het gewoon benauwd en mij wordt het zwart voor ogen.
Er speelt bij mij de laatste jaren ook zo veel, er was sprake van alleen maar afbraak: van gezondheid, van vriendenkring, werk kwijt, en dit is echt de nekslag. Heb me ook best goed nog gevoeld tot begin dit jaar, maar sindsdien is het gewoon haast een vrije val. Had nb drie jaar gelopen bij een GGZ instelling en daar kreeg ik al die jaren geen diagnose en geen behandelplan. Pas na diverse gesprekken met de klachtenfunctionaris zag ik in hoeveel er mis was gegaan. Ik was destijds zo beroerd dat ik maar ben blijven doorhobbelen, voelde me als verdoofd/als een konijn in de koplampen jaar in jaar uit te moeten strijden voor de normale dingen als hulp: noch bij huisarts noch in die ggzinstelling ook maar iets van gekregen... gewoon genegeerd...- en dat heeft zoveel schade aangericht. Kan het niet goed uitleggen, maar ben gebroken doordat ik jaren lang GEEN hulp vond/kreeg.
.
Er is teveel gebeurt.....ben compleet op.....
(nb even van me afschrijven, heb geen advies nodig, moet even hart luchten- bedankt voor het lezen)
Er speelt bij mij de laatste jaren ook zo veel, er was sprake van alleen maar afbraak: van gezondheid, van vriendenkring, werk kwijt, en dit is echt de nekslag. Heb me ook best goed nog gevoeld tot begin dit jaar, maar sindsdien is het gewoon haast een vrije val. Had nb drie jaar gelopen bij een GGZ instelling en daar kreeg ik al die jaren geen diagnose en geen behandelplan. Pas na diverse gesprekken met de klachtenfunctionaris zag ik in hoeveel er mis was gegaan. Ik was destijds zo beroerd dat ik maar ben blijven doorhobbelen, voelde me als verdoofd/als een konijn in de koplampen jaar in jaar uit te moeten strijden voor de normale dingen als hulp: noch bij huisarts noch in die ggzinstelling ook maar iets van gekregen... gewoon genegeerd...- en dat heeft zoveel schade aangericht. Kan het niet goed uitleggen, maar ben gebroken doordat ik jaren lang GEEN hulp vond/kreeg.
.
Er is teveel gebeurt.....ben compleet op.....
(nb even van me afschrijven, heb geen advies nodig, moet even hart luchten- bedankt voor het lezen)
kers wijzigde dit bericht op 02-11-2021 21:19
16.99% gewijzigd
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
dinsdag 2 november 2021 om 22:44
Ik heb er ook heel veel last van. En dan niet van de maatregelen, maar gewoon van de pandemie op zich, het gegeven dat je bij ieder contact dat je hebt rekening moet houden met de mogelijkheid dat er daar via via iemand door doodgaat. En dan adviezen krijgen van vrienden dat je het maar gewoon moet doen en erbij nemen dat er mogelijk iemand door doodgaat. Neen, dat kan ik echt niet accepteren, laat staan dat ik ook maar ergens van zou kunnen genieten met die gedachte... Soms krijg je dan het argument dat de kans klein is. Maar zowat iederen coronadode is besmet door iemand bij wie de kans klein was, dus dat argument gaat em ook niet worden. En ik wil ook niet naar een psycholoog om te leren gevoelloos worden voor het feit dat er mogelijk iemand door kan doodgaan ofzo. Ik wil gewoon weer een leven waarbij we ons die vraag niet moeten stellen...
dinsdag 2 november 2021 om 22:56
inktlijn: dank je wel! Ja, ik hoop ook dat ik iemand tref nu die wel zorgzaam en geinteresseerd is...het is echt een nachtmerrie van een zoektoch geweest naar iemand die me gewoon HELPT.... de vorige huisarts had ik DRIE jaar niet 1x bezocht, zat ik er afgelopen september compleet doorheen, en kreeg ik te horen dat ik te ver weg woonde?? (2km van de praktijk)...dus toen weer een ander nu aan het zoeken. En zo is het steeds gegaan
Mutsje, ja, het is echt KUT. Ben ook op. En wbt mondkapjes: ik krijg er droge keel van: mss is dat bij jou ook? Soms tot kokhalzen aan toe.
The Evil Queen, dat herken ik. Ik heb helaas helemaal niemand om me heen, behalve thuiszorg ivm chronische ziekte maar dat zijn ook geen vertrouwenspersonen aan wie ik nu mijn hart kan luchten. Dus het opkroppen en ook het onbegrip van velen is iets dat ik herken - mensen hebben vaak geen geduld ermee als je bang bent of zenuwachtig je voelt
tinydancer: dank je wel, wat lief...ik heb m opgevangen: een virtuele knuffel terug! Het is ook ellendig die persconferenties - kan vannacht waarschijnlijk weer nauwelijks slapen, heb ik na elke persco tot nu
Rosanna, kan het me zo goed indenken, ik heb dat ook: die ongrijpbaarheid ervan, de doodsdreiging... Het is denk ik ook wel heel goed je daar bewust van te zijn, alleen denk ik: hoever wil je die angst laten groeien? Vraag ik me ook af hoor. Mijn leven staat er praktisch door stil, en hoe lang nog? Ik kan niet wachten om behandeling te krijgen, en ermee leren omgaan. Psychologen maken je niet gevoelloos, denk ik, ze leren je ermee om te gaan- maar dat is mijn idee. Kan me ook voorstellen dat je er geen zin in hebt. Wat ik laatst een viroloog hoorde zeggen is dat het ongeveer 5-10 jaar kan duren voordat corona een beetje endemisch is geworden (daar zullen ook weer veel meningen over zijn, maar dit was de mening van 1 viroloog).
Moet ook denken aan wat Tijgerindenacht hier schreef over het nummer van U2. Heb dat nu ook in mijn hoofd.
Voor iedereen een krachgevende knuffel, en een rustige nacht...
BIG HUG
Mutsje, ja, het is echt KUT. Ben ook op. En wbt mondkapjes: ik krijg er droge keel van: mss is dat bij jou ook? Soms tot kokhalzen aan toe.
The Evil Queen, dat herken ik. Ik heb helaas helemaal niemand om me heen, behalve thuiszorg ivm chronische ziekte maar dat zijn ook geen vertrouwenspersonen aan wie ik nu mijn hart kan luchten. Dus het opkroppen en ook het onbegrip van velen is iets dat ik herken - mensen hebben vaak geen geduld ermee als je bang bent of zenuwachtig je voelt
tinydancer: dank je wel, wat lief...ik heb m opgevangen: een virtuele knuffel terug! Het is ook ellendig die persconferenties - kan vannacht waarschijnlijk weer nauwelijks slapen, heb ik na elke persco tot nu
Rosanna, kan het me zo goed indenken, ik heb dat ook: die ongrijpbaarheid ervan, de doodsdreiging... Het is denk ik ook wel heel goed je daar bewust van te zijn, alleen denk ik: hoever wil je die angst laten groeien? Vraag ik me ook af hoor. Mijn leven staat er praktisch door stil, en hoe lang nog? Ik kan niet wachten om behandeling te krijgen, en ermee leren omgaan. Psychologen maken je niet gevoelloos, denk ik, ze leren je ermee om te gaan- maar dat is mijn idee. Kan me ook voorstellen dat je er geen zin in hebt. Wat ik laatst een viroloog hoorde zeggen is dat het ongeveer 5-10 jaar kan duren voordat corona een beetje endemisch is geworden (daar zullen ook weer veel meningen over zijn, maar dit was de mening van 1 viroloog).
Moet ook denken aan wat Tijgerindenacht hier schreef over het nummer van U2. Heb dat nu ook in mijn hoofd.
Voor iedereen een krachgevende knuffel, en een rustige nacht...
BIG HUG
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 3 november 2021 om 09:59
Spinazie met paneer, goed gedaan! De pompoensoep hier is ook goed gelukt.
Ik zat gisteravond lekker in een Netflix-serie en ben de hele persconferentie vergeten te kijken. Nou ja, nu de hoofdpunten even gelezen en klaar.
Niet dat het de beste oplossing is, maar je kunt wel bellen of chatten met de Luisterlijn of MIND. Als dat je dag net even wat makkelijker maakt, mag dat echt, hoor. Ik vind het soms raar dat ik de hele dag geen woord heb gezegd, als ik meer dan een paar dagen geen mens gesproken heb, bel ik ook wel eens naar zo'n lijn. Het voorkomt dat ik te veel in mijn hoofd ga zitten spoken.
Rosanna, de afweging die ikzelf maak in contact is tussen voorzichtig zijn zodat je covid niet verspreidt of krijgt en aan de andere kant wel contact hebt met mensen, omdat (veruit de meeste) mensen nou eenmaal contact nodig hebben. Ik ga eens per week naar een groepje wat creatiefs doen, en we houden ons op zich aan de maatregelen van ventileren en afstand houden, maar natuurlijk staat iemand wel eens wat te dicht bij een ander of moet iemand even ergens langs of zo. 100% veilig is niet mogelijk. Maar ik merk dat ik door dat groepje wel beter volhoud, omdat ik dan even mensen om me heen heb die het over andere dingen hebben, omdat ik even uit huis ben, omdat ik creatief bezig ben. Ik laad ervan op.
Een familielid van mij is zo bang voor covid dat hij al vanaf het begin in isolatie zit. Het lijkt me zeer ongezond, maar hij lijkt er juist heel goed mee om te kunnen gaan. Hij geniet van de tijd alleen. Voor mij is zoiets gewoon echt geen optie, dan heeft het leven geen kwaliteit meer. Hoe dan ook, ik hoop dat we het met z'n allen volhouden. Misschien kan dit topic wel een beetje een hart onder de riem zijn.
Dus ik vraag opnieuw: wat ga je doen wat een beetje leuk is vandaag? Ik ga koekjes bakken. Lekker even met mijn handen bezig, de oven maakt het huis wat warmer, de koekjes gaan vast heerlijk ruiken. Het zijn koekjes met kleurtjes, dus ook nog vrolijk.
Ik zat gisteravond lekker in een Netflix-serie en ben de hele persconferentie vergeten te kijken. Nou ja, nu de hoofdpunten even gelezen en klaar.
Niet dat het de beste oplossing is, maar je kunt wel bellen of chatten met de Luisterlijn of MIND. Als dat je dag net even wat makkelijker maakt, mag dat echt, hoor. Ik vind het soms raar dat ik de hele dag geen woord heb gezegd, als ik meer dan een paar dagen geen mens gesproken heb, bel ik ook wel eens naar zo'n lijn. Het voorkomt dat ik te veel in mijn hoofd ga zitten spoken.
Rosanna, de afweging die ikzelf maak in contact is tussen voorzichtig zijn zodat je covid niet verspreidt of krijgt en aan de andere kant wel contact hebt met mensen, omdat (veruit de meeste) mensen nou eenmaal contact nodig hebben. Ik ga eens per week naar een groepje wat creatiefs doen, en we houden ons op zich aan de maatregelen van ventileren en afstand houden, maar natuurlijk staat iemand wel eens wat te dicht bij een ander of moet iemand even ergens langs of zo. 100% veilig is niet mogelijk. Maar ik merk dat ik door dat groepje wel beter volhoud, omdat ik dan even mensen om me heen heb die het over andere dingen hebben, omdat ik even uit huis ben, omdat ik creatief bezig ben. Ik laad ervan op.
Een familielid van mij is zo bang voor covid dat hij al vanaf het begin in isolatie zit. Het lijkt me zeer ongezond, maar hij lijkt er juist heel goed mee om te kunnen gaan. Hij geniet van de tijd alleen. Voor mij is zoiets gewoon echt geen optie, dan heeft het leven geen kwaliteit meer. Hoe dan ook, ik hoop dat we het met z'n allen volhouden. Misschien kan dit topic wel een beetje een hart onder de riem zijn.
Dus ik vraag opnieuw: wat ga je doen wat een beetje leuk is vandaag? Ik ga koekjes bakken. Lekker even met mijn handen bezig, de oven maakt het huis wat warmer, de koekjes gaan vast heerlijk ruiken. Het zijn koekjes met kleurtjes, dus ook nog vrolijk.
woensdag 3 november 2021 om 11:44
goedemorgen hagelslagjes , dank voor je bericht
en wat fijn te lezen dat je zo een fijne tijd hebt bij je creatieve groep, het klinkt heel fijn! En inderdaad, door dat soort tegengewicht tot ellende, kom je ook de mindere tijden beter door. Helaas ben ik echt niet op dat punt, integendeel.
Hier tot nu toe compleet ingestort, kan niet eens helder denken, zo moe en gebroken. Heb inderdaad nog wel alle kracht bij elkaar geschraapt voor een gezonde maaltijd, maar over het algemeen lig ik in bed. Energie is gewoon weg, en veel last van de chronische ziekte die ook de afgelopen jaren steeds verder achteruit gaat, en hierdoor kan ik ook niet veel. Wat ik mezelf ook vandaag wil gunnen, al vind ik het lastig om rust te pakken, ik kan gewoon niet meer.
Heb dus geen plannen, behalve goed voor mezelf zorgen, daarin wil ik mezelf ook niets meer opleggen aan doelen.
Voel me zo slecht, maar ook murw. Dus niet bv verdrietig, of boos, meer compleet op...murw, op...gewoon echt nul komma nul energie meer
Hoe is het met iedereen?
, dank voor je berichten wat fijn te lezen dat je zo een fijne tijd hebt bij je creatieve groep, het klinkt heel fijn! En inderdaad, door dat soort tegengewicht tot ellende, kom je ook de mindere tijden beter door. Helaas ben ik echt niet op dat punt, integendeel.
Hier tot nu toe compleet ingestort, kan niet eens helder denken, zo moe en gebroken. Heb inderdaad nog wel alle kracht bij elkaar geschraapt voor een gezonde maaltijd, maar over het algemeen lig ik in bed. Energie is gewoon weg, en veel last van de chronische ziekte die ook de afgelopen jaren steeds verder achteruit gaat, en hierdoor kan ik ook niet veel. Wat ik mezelf ook vandaag wil gunnen, al vind ik het lastig om rust te pakken, ik kan gewoon niet meer.
Heb dus geen plannen, behalve goed voor mezelf zorgen, daarin wil ik mezelf ook niets meer opleggen aan doelen.
Voel me zo slecht, maar ook murw. Dus niet bv verdrietig, of boos, meer compleet op...murw, op...gewoon echt nul komma nul energie meer
Hoe is het met iedereen?
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 3 november 2021 om 11:46
en veel bakplezier hagelslagjes! Die geuren zijn inderdaad zo heerlijk en verspreiden zich dan zo fijn door het hele huis ....en als je wilt post hier een plaatje van t resultaat 
- haha, dan eet ik er eentje mee
- haha, dan eet ik er eentje mee
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 3 november 2021 om 15:41
Hoi allemaal, mooie berichten worden hier gedeeld en sommige ook erg confronterend...
Om het positief te houden, ik heb een schitterende fietstocht(je) gemaakt vandaag en ik ga vanavond heerlijk herfst-maaltijd koken: zoete-aardappel-gratin met bosui en room (kant en klaar, Lidl), gestoomde spruitjes (kant en klaar schoongemaakt), pulled turkey (kant en klaar, lidl), stoofje van oesterzwammen en kastanjechampignons (zelf maken) en gestoomde broccoli (want kind eet geen spruitjes) Ik twijfel nog of ik de pot stoofperen ook gewoon open trek, wordt een beetje teveel misschien.
Wordt een hele lekkere maaltijd en hopelijk is er morgen nog genoeg over. Beetje rijst erbij en dan is het ook wel weer prima morgen.
Ik word blij van koken zelf, maar ook van opeten en van mijn man die een ontzettend dankbare eter is
kind vaak ook wel en soms helemaal niet, maar die is 3 dus dan mag je soms heel moeilijk doen over het eten 
Om het positief te houden, ik heb een schitterende fietstocht(je) gemaakt vandaag en ik ga vanavond heerlijk herfst-maaltijd koken: zoete-aardappel-gratin met bosui en room (kant en klaar, Lidl), gestoomde spruitjes (kant en klaar schoongemaakt), pulled turkey (kant en klaar, lidl), stoofje van oesterzwammen en kastanjechampignons (zelf maken) en gestoomde broccoli (want kind eet geen spruitjes) Ik twijfel nog of ik de pot stoofperen ook gewoon open trek, wordt een beetje teveel misschien.
Wordt een hele lekkere maaltijd en hopelijk is er morgen nog genoeg over. Beetje rijst erbij en dan is het ook wel weer prima morgen.
Ik word blij van koken zelf, maar ook van opeten en van mijn man die een ontzettend dankbare eter is
kind vaak ook wel en soms helemaal niet, maar die is 3 dus dan mag je soms heel moeilijk doen over het eten
woensdag 3 november 2021 om 17:48
at heerlijk Hobbeltverder,ik krijg er gewoon honger van. Lekker herfstige schotel ook met die paddestoelen en stoofperen...jammie....n zeker als je man dan ook nog zo een dankbare eter is, dan trek je helemaal graag alle registers open. Eet smakelijk en fijn dat je van het koken geniet, niets zo lekker als alle verse ingredienten zien en ruiken, ik heb dat ook...maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet kan. Dat doet wel pijn, maar ik heb zoveel beperkingen dat dit niet meer lukt. En ook geen vrienden of familie, die soms wat voor me kunnen bereiden, dus heb meestal salades of brood en soep. ook heerlijk, ik ga niet klagen maar bij mij is het menu nog leeg, heb net even een klein rondje gefietst, ivm ziekte lukt dit vaak niet - en het was voor het eerst in ZES WEKEN dat het is gelukt. En nu ook wel zes keer moeten afstappen van de uitputting, maar ik doe het wel, zodra het kan
Yesss, welkom hier, alles is goed....helaas is dat down/moe gevoel ook deel van depressie, en dat hoeft hier niet anders te zijn dan het is- deel gewoon wanneer je wilt en wat je wilt en weet je welkom. Ik herken wel die moeite om te reageren. Ik wil vooral niet negatief doen merk ik, terwijl alles in mij zwart is. Dan is mijn neiging om alles een beetje mooier te maken dan het is, en dat is ook doodvermoeiend. Laten we afspreken dat alles kan, en wanneer je wilt. jij ook een knuffel en hart onder de riem, meid,
Lekker herfstige schotel ook met die paddestoelen en stoofperen...jammie....n zeker als je man dan ook nog zo een dankbare eter is, dan trek je helemaal graag alle registers open. Eet smakelijk en fijn dat je van het koken geniet, niets zo lekker als alle verse ingredienten zien en ruiken, ik heb dat ook...maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet kan. Dat doet wel pijn, maar ik heb zoveel beperkingen dat dit niet meer lukt. En ook geen vrienden of familie, die soms wat voor me kunnen bereiden, dus heb meestal salades of brood en soep. ook heerlijk, ik ga niet klagen maar bij mij is het menu nog leeg, heb net even een klein rondje gefietst, ivm ziekte lukt dit vaak niet - en het was voor het eerst in ZES WEKEN dat het is gelukt. En nu ook wel zes keer moeten afstappen van de uitputting, maar ik doe het wel, zodra het kanYesss, welkom hier, alles is goed....helaas is dat down/moe gevoel ook deel van depressie, en dat hoeft hier niet anders te zijn dan het is- deel gewoon wanneer je wilt en wat je wilt en weet je welkom. Ik herken wel die moeite om te reageren. Ik wil vooral niet negatief doen merk ik, terwijl alles in mij zwart is. Dan is mijn neiging om alles een beetje mooier te maken dan het is, en dat is ook doodvermoeiend. Laten we afspreken dat alles kan, en wanneer je wilt.
jij ook een knuffel en hart onder de riem, meid,
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
