depressief van pandemie

hi allen, ik ben gewoon zo op van corona....het hele gebeuren...het is niet het gewone "er zat van zijn" maar echt depressief. Het gevoel van hopeloosheid overvalt me, en ik voel me gewoon compleet opgesloten op een bepaalde manier. Heb angststoornis ontwikkeld...en ja, ik weet ik kan daar het best hulp bij zoeken en doe dat ook: maar wachtlijst is nu een jaar. Ik ben ook door chronische ziekte in compleet isolement geweest, jaren, ook al voor corona, en de pandemie erbij breekt me gewoon compleet op. Het is niet mijn bedoeling te zeuren, ik ben iemand die altijd nog wel wat positiefs ziet, maar nu de afgelopen ca 8 maanden niet meer. Dat leed, die controverse, de steeds grotere tweespalt en intolerantie naar elkaar, pijn van zoveel mensen, allemaal mensen over de wereld in diep verdriet...het is iets dat me compleet opbreekt...

Heeft iemand ook zo'n hopeloos gevoel? Wie wordt er ook gewoon depressief van. niet zozeer 'zat' - dat is iedereen ondertussen wel, maar ECHT (zwaar) depressief? En hoe gaan julle ermee om?

he inktlijn, wel van gehoord PMDD - wat lijkt me dat helemaal niet fijn ...was het nog gelukt om naar buiten te gaan? Ik wens je veel sterkte! En dank je wel voor je goede vibes. Bij mij gaat rond 15u altijd echt alle energie weg, hoe ik ook heb geslapen, en moet ook elke dag overgeven, buikpijn etc. Het is gewoon zo een klotetijd, en ook wat dat betreft heb ik nu pas die eyeopener, hoe weinig ik hierin ook maar een greintje serieus ben genomen, ook jarenlang NIET. Het is zoiets raars, achteraf gezien, dat niemand hierin verder onderzoek deed, ook niet toen ik niet meer ver kon lopen, niet fietsen, niets doen. en heb echt mijn bek wel open getrokken erover, maar ja, nul resultaat.
dat roepende in de woestijn zijn, bij iedereen, is het ergste, en dat ik nu denk: waarom? Waarom deden ze zo, waarom geen basale hulp, en inderdaad: waarom bleef ik zo lang hangen?
Maar ja, geen antwoorden

Wbt familie, ja zo wilde ik het ook zien, dat ze het lastig vonden
maar het gaat zoveel verder: het is echt mishandeling (geweest)
Moeilijk om alles uit te leggen, daar leent dit forum zich ook niet goed voor, maar ik ben er werkelijk zo in een keurslijf geweest, in mijn familie. Was het zwarte schaap, en die dynamiek is echt soulcrashing, letterlijk.
ben gebroken, en heb gewoon geen hoop meer dat het goed komt
moet echt de komende tijd dit soort dingen constateren, heel erg onder ogen komen, om verder te kunnen

- wat het lastig maakt is dat de meeste mensen met wie ik erover probeerde te praten excuses bedachten voor mijn familie. Dat ze het niet goed begrepen maar t vast goed bedoelden, dat ik te hoge verwachtingen zou hebben (is niet zo), dat ik me niet moet laten bepalen door mijn familie (oh hoe waar, maar de weg hoe daar te komen kreeg ik er niet bij te horen)....etc. Het is toch een beetje "over familie niets dan goeds" in de samenleving en daardoor ben ik ook gaan zwijgen erover. Omdat ik die "normale" kaders waarin mensen het steeds goten ( en gelukkig ook maar, dat laat me zien dat ze geen ervaringen hebben met emotionele mishandeling) niet kon verdragen. Dus alles heb ik opgekropt, jarenlang; en bij GGZ toen wel over gepraat. Maar- jawel- na anderhalf jaar openbaarde die therapeute me dat ze 'geen verstand had/niet had doorgeleerd' over familiedynamieken. Dus anderhalf jaar voor niets erover gelult. Ze had me gelijk naar iemand moeten doorverwijzen die me wel had kunnen helpen ermee. Dus ook nog wat verwerking betreft geen steek verder gekomen.

Wat betreft de corona-situatie wordt ik ook steeds beroerder, het loopt zo op en ik ben bang....

zit er doorheen, en vraag me af hoe diep ik nog kan zinken, en tegelijkertijd 'blij' (opgelucht) dat het zo slecht gaat
ben iemand die steeds weer een positieve draai aan dingen gaf, nooit bij de pakken neer ging zitten, en ben op

He hobbeltverder...zie je berichtje nu, lief- ... reageer later meer, even op...maar dank je ff een hug naar jou, welterusten @allen...

xx kers

deze podcast vandaag 'toevallig' (?) ontdekt, heel erg geraakt: "don't gaslight yourself out of your own pain"
https://www.youtube.com/watch?v=5m0c0VDB_8s

he tinydancer, dank je voor je moeite en heb even gekeken, en zie idd geen berichtje...wat vreemd...
wil je het nog een keer proberen?

HV, ik meen dat je vandaag een belangrijke afspraak had? Ik hoop dat het goed is gegaan. En thanks again voor je fijne vibes. En ik moest ook wel lachen dat je je broodbakmachine na jaren van stofvangen hebt weg gedaan. Heb de mijne nu nog maar een paar weken, maar kan me voorstellen dat het een item kan worden dat ergens staat, ongebruikt. Het is zoiets dat echt in je systeem moet raken, merk ik...anders versloft het: brood bakken. Heb wel weer gelijk een nieuw pak broodmix besteld, dus dan kan ik er in ieder geval mee verder. En fijn dat je ook zo zonder brood bakt, heb ik ook geregeld gedaan. En lachte me soms rot: dan werd het een enorme platte schotel, was er toch iets mis gegaan met kneden of ingredienten. Het is iets fijns in ieder geval.
Moet wel zeggen dat ik het Koopmans waldkorn broodmixje niet kan aanbevelen, het is vrij smakeloos brood. Heb nu volkoren in huis, ben benieuwd.

En de site van Jeroen meeus is inderdaad echt fijn, ik ga er dit weekend even weer op rondstruinen, en wat recepten zoeken, die ik snel kan maken, zonder veel ingredienten. Wat me aansprak aan de recepten is dat smaak voorop staat volgens mij, niet zozeer een bepaald dieet of insteek. En natuurlijk omdat er ook veel belgische recepten op staan, die zijn sowieso om je vingers bij af te likken.
Hoe was het weekend en je concert nog? Hoop dat je hebt genoten...

En jij ook dank je inktlijn - en t lijkt me heel lekker om gewoon dan thuis te rusten...het is je gegund meis. En ik herken je gevoel wat je beschrijft dat een stukje lopen als een marathon voelt. Dat heb ik ook heel erg, kan vaak niet eens tot het eind van de straat komen door de uitputting. Maar het voelt goed als het dan wel lukt, heb jij dat ook? Ben zelf ook op de tijd van de maand beland, maar bij mij zijn de erge buikpijnen die ik van jongs af aan dan kreeg, de afgelopen tien jaar verdwenen, wat heel fijn is. Wel beetje meer moe, down, maar geen pijn meer, dus dat is een gunstige ontwikkeling bij mij. Heb jij nog kans erop dat PMDD zal genezen/verbeteren? Of kun je er iets van behandeling voor krijgen? (behalve fijne luisterboeken en rusten )

Hier een nare, duffe, bange dag. Was heel erg beroerd en wanhopig van situatie met mijn familie - veel paniek over en onmacht over hoe familie me benaderd. Daar lusten de honden geen brood van, maar ik wilde weer eens zien wat er niet was/is: een betrokken, belangstellende familie, die er voor me is, met wie ik gezellige dingen kan afspreken, en voor wie ik iets kan betekenen. Het doet zoveel pijn en het voelt als een slang die haar huid afstroopt, dat ik nu denk: die is er niet. Dat doet echt zoveel pijn, heb er geen woorden voor. En ik geloof het niet.....t voelt als een surrealistische film. Ik zou het me kunnen voorstellen als ik nou iets heel ergs had gedaan. Als ik mijn moeder bv decennia lang de kop gek had gemaakt met een verslaving of wat dan ook. Of als ik mijn broer en zus zou hebben mishandeld, of geld van ze had gestolen of wat dan ook voor een ellende had gedaan: maar NIETS. Echt niets geks of ergs gedaan, integendeel. Ik ben, en dat bedoel ik niet arro, echt een lieve dochter, aandachtige zus en liefhebbende tante... - en ze doen alsof ik de rotste mens ben met wie je maar om zou kunnen gaan. En hoe rot ook om te zien- ik kan het niet alleen. Heb steeds zo hard gewerkt om het goed te krijgen, maar dat moet van twee kanten komen en hoe rot ook om te zien: dat doet het niet.


En ja, dat is wel een soortgelijke situatie als met je kennis en diens familie. Heb zelf ook zo een lange geschiedenis met mishandeling in de familie, niet fysiek dus, maar ben steeds weg geduwd/buiten gesloten en dat werd/word dan steeds ontkent door mijn familie (=gaslighting), Ik heb ook deels daardoor afstand bewaard, idd uit zelfbescherming, maar tegelijkertijd zou ik zo graag erbij horen, dat ze er -eindelijk - zijn, en mij fijn vinden als mens en belangrijk in hun leven. Dat ben ik niet en dat is niet af te dwingen natuurlijk, en die rol raak ik waarschijnlijk nooit meer kwijt, maar t went niet, integendeel: de laatste maanden drukt het steeds meer op me, heb niet vaak zoiets ergs mee gemaakt als die afwijzing, destinteresse en verbale/emotionele mishandeling naar mij. En als ik wist waarom, was ik al een stuk verder, maar ze houden alle gesprekken daarover boos af. En als ik het boek van Peter Teuschel mag geloven over zwarte schapen, is hier ook geen aanwijsbare reden voor, maar wordt op mij geprojecteerd wat er in de familie 'geloosd' moet worden. Pispaal, afvalbak, zo voel ik me ook. Naar en akelig ben ik in hun ogen. Dat heeft mijn zelfbeeld vernietigd, die beeldvorming om mij als persoon

tinydancer schreef: ↑

09-11-2021 19:59

Ja, misschien zo meteen, of morgen.

komt goed, doe rustig aan

voor wie dit leest en ook het zwarte schaap is een boekentip. Wel in het Duits, daar hebben ze meer aandacht voor veel onderwerpen (van ME/CFS tot dus dit soort onderwerpen) = voor velen hierdoor wellicht niet te doen, maar het was echt een enorme eyeopener voor mij dus daarom de link

https://www.klett-cotta.de/buch/Gesells ... chaf/42927

SN
Begrijp wat je schrijft, dankjewel voor je bericht en t delen van je eigen ervaringen, maar ik sta er zelf anders in. Lastig uit te leggen, ga t niet proberen, en staat ook wel in mijn vorige berichtje, maar blij te lezen hoe je er uit bent gekomen. Nogmaals dank voor t delen....en voor iedereen die zich er ook in herkent, t boek van Peter teuschel is echt zo een steun want eyeopener
Merci dat je ook aan geeft dat t zien, rouwen,en verwerken vele jaren duurt, in jouw geval en voor velen met ons die mishandeld zijn, want de impact is gigantisch, en ik denk dat velen denken: ach shit happens, we gaan dóór.
Zwaar om zo erin te staan, maar je krijgt t ook continue geadviseerd: laat t los, leef je eigen leven. Daar gaat zoveel pijn en verdriet aan vooraf

Daarom vond ik de podcast met nawdja zebian ook zo fijn, ze legt uit hoe belangrijk het is om je gevoelens er te laten zijn, "dont gaslight yourself put of your own pain", en meer belangrijke dingen. Ze is een van de slimste "ervaringsdeskundigen" die ik ooit heb gehoord.

Hier een nare nacht en nu weer niks en nada aan hoop en ben gewoon totaal in de put, na jaren vechten om hulp, vergeefs, en om wat aan dacht en steun. Ben t niet waard, moet ik besluiten als ik zie hoe mensen waarvan je denkt en ook mag verwachten dat ze adequaat actie nemen, me echt heel erg, zelfs belachelijk slecht, behandelen
Het zou me helpen om dat falen en die desinteresse bij degenen te laten bij wie ze vandaan komen en thuis horen. In plaats van dat ik t zie als uitingen van mijn waarde. Maar ja, klein kloofje tussen ratio en gevoel
Nul komma nul hulp, serieus genomen worden, betrokkenheid...echt NIET aanwezig geweest... en t doet zoveel pijn dut te zien.



Voor iedereen een fijne woensdag en ik heb echt een nachtmerrie van dagen, zowel fysiek als geestelijk, dus hoop dat ik wat tot rust kom. Nu ben ik nog in bed, veel pijn weer en moet ook maar eens bellen of ik al aan de beurt ben bij internist. Eind september heeft huisarts me verwezen, en zou een uitnodiging kŕijgen binnen vijf weken...maar ja, ziekenhuizen staan op instorten....

ja dit is echt een gotspe hoe t gaat, rock bottom is wel de juiste term
Al les bij elkaar
Járen van afbraak van gezondheid waar nog behalve bloed prikken en bloeddruk meting niets is uitgezocht, niet meer kunnen functioneren, lopen en fietsen etc, géén diagnose en behandelplan enzovoort bij GGZ drie jaar lang, en psycholoog openbaart dus pas na jaren lullen niet kundig te zijn voor waar ik voor kwam, geen steun van familie, integendeel zelfs, niet serieus genomen worden, terwijl ik dingen echt duidelijk aangaf en ook mee dacht etc

Kan t niet eens allemaal opnoemen, maar t is zoals gezegd alsof ik echt in een nachtmerrie zit

Dank voor jullie hart onder de riem, t is nogmaals een lichtpuntje voor mij dat ik dit topic heb geopend en jullie ook op mijn berichten ingaan en delen vanuit jullie eigen ervaringen. Zoals gezegd is die gelijkwaardige positie voor mij een verademing, ik kwam vooral mensen tegen die me vanuit hun gevoel van onmacht en heel soms ook van superioriteit dan een riks adviezen en tips gaven en hoewel dat dus heel helpend kan zijn, wat ik heb gemist is dat dingen er kunnen zijn. Dat er geen antwoorden zijn, of gevonden dienen te worden. Dat t kut met peren mag zijn en blijven, zolang t nodig is. En gelijkwaardig contact, Zo als je met vrienden en vriendinnen hebt, heb ik t meest gemist.

Nu denk ik, als ik maar 1 iemand, professionele hulpverlener of privé, in mijn leven had gehad de afgelopen jaren die met empathie en erkenning en geloof in mijn verhaal had gereageerd, zie filmpje, en in geval van artsen doortastend had opgetreden, ik niet zo diep in de put zat. 1 zo iemand is genoeg.
https://youtu.be/1Evwgu369Jw

dank je tinydancer! ik heb je paar uur geleden terug geschreven, maar zie het bericht niet in mijn uitbox. Hoop dat het goed aankwam!?

En dankje Kattenliefhebster, het is inderdaad een nachtmerrie wat dat betreft. En ook als je dan hulp vond, zoals ik drie jaar had, kan het echt zo slecht aansluiten dat het je nog beroerder maakt.

Liefs en een rustige nacht @ allen

wat een maatregelen weer
word er moedelozer van dan ik al was, die surrealistische reacties van mensen ook. Dat ze zich niet zullen houden aan de maatregelen, roept de horeca, onbegrijpelijk, roept de KNVB en ik denk alleen maar: wat is dit?
We moeten er toch samen uit komen? En als het zo gaat dat iedereen maar denkt: na mij de zondvloed, lukt dat niet
Echt down word ik ervan




Sterkte iedereen en een fijn/goed weekend iig

dietiste had nog gereageerd. Nutridrink was niet passend voor mijn situatie maar ga nu maaltijdvervangers nemen van modifast als ik niet kan koken of geen trek heb

ook de youtubers bieden uitkomst, net deze ontdekt.
ze maakt makkelijke, goedkope recepten, die ik wil gaan proberen en leuk: ze is canadese die in NL woont

https://www.youtube.com/watch?v=WMblgMbNLhM

en ze maakt ook andere video's, deze had ik net nodig

https://www.youtube.com/watch?v=RYuMxWP-Wf0

svp niet quoten

hi inktlijn, dat zou idd helpen dat ze steeds terugvallen op dezelfde vaste set van maatregelen, die je dan steeds weer oppakt, zo nodig. NIet fijn, maar dan weet je: ok, horeca dicht, thuis werken, scholen dicht etc.
Het is voor iedereen zwaar maar ik schrik echt van de tunnelvisie van velen, die dan uitsluitend kijken naar zichzelf.
Horeca in Leeuwarden gaat bv niet dicht, en "is het zat". Ja, dat zijn we allemaal, maar hoe wil je nu de cijfers weer naar beneden brengen?

Dat hele verhaal met de ongevaccineerden die alle ellende hebben veroorzaakt is de grootste kolder. Vanaf het begin is niet gegokt op een hogere vaccinatiegraad dan ca 85%, dan zeiden de experts dat we er zouden zijn. Dus nee, ik vind het allemaal heel doorzichtig, die zondebokpolitiek. Bah, en dat terwijl er zoveel mensen om heel goede redenen niet gevaccineerd kunnen worden. Van angststoornissen tot allergie, en wat te zeggen van de 700000 mensen die door onderliggende aandoeningen gewoon niet een goede afweer opbouwen na vaccinatie? Moeten we die dan straks ook weigeren in het ziekenhuis? Het is voor mij echt een nachtmerrie, die hele tweedeling in de samenleving, en ik zou zeggen: gevaccineerd of ongevaccineerd: als we ons laten vaccineren maar OOK vooral (en ja, dat deel vergeten velen) aan de maatregelen houden heeft het virus weinig kans. Het enge voor mij is het gebrek aan saamhorigheid, dat vijandbeeld dat ontstaat van elkaar