Coronavirus COVID-19
alle pijlers
depressief van pandemie
maandag 1 november 2021 om 21:15
hi allen, ik ben gewoon zo op van corona....het hele gebeuren...het is niet het gewone "er zat van zijn" maar echt depressief. Het gevoel van hopeloosheid overvalt me, en ik voel me gewoon compleet opgesloten op een bepaalde manier. Heb angststoornis ontwikkeld...en ja, ik weet ik kan daar het best hulp bij zoeken en doe dat ook: maar wachtlijst is nu een jaar. 
Ik ben ook door chronische ziekte in compleet isolement geweest, jaren, ook al voor corona, en de pandemie erbij breekt me gewoon compleet op. Het is niet mijn bedoeling te zeuren, ik ben iemand die altijd nog wel wat positiefs ziet, maar nu de afgelopen ca 8 maanden niet meer. Dat leed, die controverse, de steeds grotere tweespalt en intolerantie naar elkaar, pijn van zoveel mensen, allemaal mensen over de wereld in diep verdriet...het is iets dat me compleet opbreekt...
Heeft iemand ook zo'n hopeloos gevoel? Wie wordt er ook gewoon depressief van. niet zozeer 'zat' - dat is iedereen ondertussen wel, maar ECHT (zwaar) depressief? En hoe gaan julle ermee om?
Ik ben ook door chronische ziekte in compleet isolement geweest, jaren, ook al voor corona, en de pandemie erbij breekt me gewoon compleet op. Het is niet mijn bedoeling te zeuren, ik ben iemand die altijd nog wel wat positiefs ziet, maar nu de afgelopen ca 8 maanden niet meer. Dat leed, die controverse, de steeds grotere tweespalt en intolerantie naar elkaar, pijn van zoveel mensen, allemaal mensen over de wereld in diep verdriet...het is iets dat me compleet opbreekt...Heeft iemand ook zo'n hopeloos gevoel? Wie wordt er ook gewoon depressief van. niet zozeer 'zat' - dat is iedereen ondertussen wel, maar ECHT (zwaar) depressief? En hoe gaan julle ermee om?
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zaterdag 13 november 2021 om 14:32
zaterdag 13 november 2021 om 21:38
Kers daar heb je hele goede punten, ik ben het met je eens.
En inderdaad die zondebok politiek is heel triest. Ik hoorde ergens een mooie uitdrukking die wel toepasselijk is in deze: als je met één vinger wijst naar een ander, dan wijzen er drie vingers naar jezelf. (Maak maar eens het gebaar)
Ik heb Modifast nog nooit geprobeerd, hopelijk zitten er een aantal fijne producten tussen. We hebben wel wat Nutridrink in huis, ik ben benieuwd hoe dat smaakt. Mijn man vond het niet zo lekker, een beetje te chemisch en zoet. Maar voor mijn vader is het een uitkomst, hij kan niet makkelijk eten.
En inderdaad die zondebok politiek is heel triest. Ik hoorde ergens een mooie uitdrukking die wel toepasselijk is in deze: als je met één vinger wijst naar een ander, dan wijzen er drie vingers naar jezelf. (Maak maar eens het gebaar)
Ik heb Modifast nog nooit geprobeerd, hopelijk zitten er een aantal fijne producten tussen. We hebben wel wat Nutridrink in huis, ik ben benieuwd hoe dat smaakt. Mijn man vond het niet zo lekker, een beetje te chemisch en zoet. Maar voor mijn vader is het een uitkomst, hij kan niet makkelijk eten.
zaterdag 13 november 2021 om 21:50
hi inktlijn, thanks meid, we keuvelen hier lekker voort 
Hoe gaat het met jou?
Wat betreft vooruitgang nu met eten...zo moet ik dit soort stappen zien. Het voelt als achteruitgang, maar ik denk dat ik hiermee wel balans kan hervinden, dus zie het zelf als POSITIEF, zodat ik niet ook dan zo extreem moe blijf, omdat ik niet eet. Dan wordt het zo een vicieuze cirkel. Chronische moehied, niet / te weinig kunnen klaarmaken en eten, en daardoor weer meer inzakken etc. Vind het eigenlijk best wel weer heel typisch en ook ergerlijk dat de dietiste hier zelf niet mee kwam. Ze zag mijn eetplan en schrok zich immers een hoedje, maar dit soort voorstellen: nee, daar moet ik dan zelf weer op komen/aan refereren. Ik word daar wel eens moe van, die overschatting van mij (want dat merkte ik ook weer in het gesprek met de dietiste: ik kan de ergste verhalen vertellen over hoe het hier gaat, en de ander denkt en zegt: nou, veel succes he! PFFF)
Maar ik ben er ook benieuwd naar. Dietiste raadde me een drink aan met minder koolhydraten en meer eiwit, denk dat ik die ca 8x per week zal gaan inzetten. Rest van de tijd ga ik toch voor de zelfgemaakte, gezonde maaltijden. Het is wel een gevecht, maar wil niet nog verder weg zakken. Ook wil ik heel graag op fruitdieet. Ken je dat? Dan start je de dag met uitsluitend fruit. HEERLIJK, en ik voel me er als herboren door.
Heb hiervoor nog wel een aanvalsplan nodig, dat ik genoeg fruit in huis heb. Denk dat ik op diepvries -voorraaden ga gokken ervoor. Maar niets zo lekker als VERS fruit, dus ga denk ik kijken hoe ik dat wat meer standaard en ook niet teveel in huis kan halen, zodat ik elke dag genoeg heb.
Over het algemeen vandaag een hele nare dag. Zo eenzaam. Het is echt een nachtmerrie, hoe ik hier voor me uit leef en niemand kijkt naar me om. Had dit zwarte gat me nooit kunnen voorstellen....
Hoe gaat het met jou?
Wat betreft vooruitgang nu met eten...zo moet ik dit soort stappen zien. Het voelt als achteruitgang, maar ik denk dat ik hiermee wel balans kan hervinden, dus zie het zelf als POSITIEF, zodat ik niet ook dan zo extreem moe blijf, omdat ik niet eet. Dan wordt het zo een vicieuze cirkel. Chronische moehied, niet / te weinig kunnen klaarmaken en eten, en daardoor weer meer inzakken etc. Vind het eigenlijk best wel weer heel typisch en ook ergerlijk dat de dietiste hier zelf niet mee kwam. Ze zag mijn eetplan en schrok zich immers een hoedje, maar dit soort voorstellen: nee, daar moet ik dan zelf weer op komen/aan refereren. Ik word daar wel eens moe van, die overschatting van mij (want dat merkte ik ook weer in het gesprek met de dietiste: ik kan de ergste verhalen vertellen over hoe het hier gaat, en de ander denkt en zegt: nou, veel succes he! PFFF)
Maar ik ben er ook benieuwd naar. Dietiste raadde me een drink aan met minder koolhydraten en meer eiwit, denk dat ik die ca 8x per week zal gaan inzetten. Rest van de tijd ga ik toch voor de zelfgemaakte, gezonde maaltijden. Het is wel een gevecht, maar wil niet nog verder weg zakken. Ook wil ik heel graag op fruitdieet. Ken je dat? Dan start je de dag met uitsluitend fruit. HEERLIJK, en ik voel me er als herboren door.
Heb hiervoor nog wel een aanvalsplan nodig, dat ik genoeg fruit in huis heb. Denk dat ik op diepvries -voorraaden ga gokken ervoor. Maar niets zo lekker als VERS fruit, dus ga denk ik kijken hoe ik dat wat meer standaard en ook niet teveel in huis kan halen, zodat ik elke dag genoeg heb.
Over het algemeen vandaag een hele nare dag. Zo eenzaam. Het is echt een nachtmerrie, hoe ik hier voor me uit leef en niemand kijkt naar me om. Had dit zwarte gat me nooit kunnen voorstellen....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Dat is rot, hoop dat je later nog wel wat hebt geslapen.
zondag 14 november 2021 om 10:25
Goedemorgen & thank you Tinydancer, dat is niet meer gelukt, gelukkig wel nu een rustiger gevoel - te op, murw en moe om nog zo verdrietig en wanhopig te zijn. Klap gewoon helemaal / steeds meer dicht zo erg vind ik het allemaal
Hoe is het met jou vandaag?
Wens iedereen een rustige herfstige zondag
Hoe is het met jou vandaag?
Wens iedereen een rustige herfstige zondag
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 14 november 2021 om 14:46
Even een berichtje tussendoor, bedankt voor het lezen. Anders kom ik de dagen niet door. Net op ander topic geprobeerd om een beetje tot een goede uitwisseling te komen, maar pff reacties zijn zo heetgebakerd.
Gotta protect my peace. Voel me zo beroerd van alles,vooral de héle voorgeschiedenis van vergeefs naar hulp zoeken, die drie jaar aan verbale diarree bij t GGZ waar ze geen diagnose of behandelplan opgesteld hebben en de situatie van desinteresse bij degenen die zich mijn familie noemen, maar zich opstelden als vreemden...
Huil er elke dag om, elke nacht lig ik er wakker van
Vind t gewoon zo erg
Aankomende week ook veel gedoe, de klachtenfunctionaris schrijft de klachten brief af, en dan dient ze hem uiterlijk week van de 22e in.
Vind t heel spannend en ook goed, tegelijkertijd.
Wat lastig is voor mij is dat ik te beroerd wordt van regelzaken. Dan raakt mijn hoofd gewoon letterlijk in een fuik van de stress en herinneringen aan al die shit, al die keren dat ze niet reageerden en niets deden met wat ik vroeg en aangaf, keer op keer, en ook op gemaakte afspraken en toezeggingen aan mij kwamen ze niet terug, om vervolgens ook nog te zeggen dat dit aan mij had gelegen. Dat laatste vind de klachtenfunctionaris dus zo stuitend dat dit me overtuigde om een klacht in te dienen. Puur zodat ze weten wat ze hebben aangericht. Maar zie er ook tegenop
Hoe rot t ook klinkt, ik voel nergens iets dat me weer op doet laden, er is niemand, en t lukt me niet om dit gevoel dat ik heb van hopeloosheid te overwinnen en heus, nooit ben ik bij de pakken neer gaan zitten
Ben gebroken
Gotta protect my peace. Voel me zo beroerd van alles,vooral de héle voorgeschiedenis van vergeefs naar hulp zoeken, die drie jaar aan verbale diarree bij t GGZ waar ze geen diagnose of behandelplan opgesteld hebben en de situatie van desinteresse bij degenen die zich mijn familie noemen, maar zich opstelden als vreemden...
Huil er elke dag om, elke nacht lig ik er wakker van
Vind t gewoon zo erg
Aankomende week ook veel gedoe, de klachtenfunctionaris schrijft de klachten brief af, en dan dient ze hem uiterlijk week van de 22e in.
Vind t heel spannend en ook goed, tegelijkertijd.
Wat lastig is voor mij is dat ik te beroerd wordt van regelzaken. Dan raakt mijn hoofd gewoon letterlijk in een fuik van de stress en herinneringen aan al die shit, al die keren dat ze niet reageerden en niets deden met wat ik vroeg en aangaf, keer op keer, en ook op gemaakte afspraken en toezeggingen aan mij kwamen ze niet terug, om vervolgens ook nog te zeggen dat dit aan mij had gelegen. Dat laatste vind de klachtenfunctionaris dus zo stuitend dat dit me overtuigde om een klacht in te dienen. Puur zodat ze weten wat ze hebben aangericht. Maar zie er ook tegenop
Hoe rot t ook klinkt, ik voel nergens iets dat me weer op doet laden, er is niemand, en t lukt me niet om dit gevoel dat ik heb van hopeloosheid te overwinnen en heus, nooit ben ik bij de pakken neer gaan zitten
Ben gebroken
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 14 november 2021 om 15:03
En ineens Anthem van Leonard Cohen in mijn hoofd, tranen met tuiten, ben gewoon zo kapot
The birds they sang - At the break of day
Start again - I heard them say
Don't dwell on what - Has passed away
Or what is yet to be
Ah the wars they will - Be fought again
The holy dove - She will be caught again
Bought and sold - And bought again
The dove is never free
Ring the bells that still can ring - Forget your perfect offering
There is a crack in everything - That's how the light gets in
The birds they sang - At the break of day
Start again - I heard them say
Don't dwell on what - Has passed away
Or what is yet to be
Ah the wars they will - Be fought again
The holy dove - She will be caught again
Bought and sold - And bought again
The dove is never free
Ring the bells that still can ring - Forget your perfect offering
There is a crack in everything - That's how the light gets in
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 14 november 2021 om 15:15
https://youtu.be/c8-BT6y_wYg
Ik wou ddat ik nog die kracht had
Svp niet quoten
Ik wou ddat ik nog die kracht had
Svp niet quoten
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 14 november 2021 om 16:54
https://youtu.be/B3eiM8fL720
Dit zou mijn medicijn zijn.
Zó lief
Everyone needs a Sonny in deze tijd
Dit zou mijn medicijn zijn.
Zó lief
Everyone needs a Sonny in deze tijd
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 14 november 2021 om 17:22
Kers als ik al je reacties zo lees, dan heb je heel veel op je bord gehad.
Ik denk wat betreft het regelwerk dat je het stapje voor stapje aan kunt pakken. Niet alles zo snel mogelijk willen doen. Dan heb je hopelijk tussendoor wat tijd om op te laden.
Misschien overschatten mensen je snel omdat je jezelf goed uit kunt drukken? En ze daarbij uit het oog verliezen dat je maar beperkte energie hebt. Maar ik heb het idee dat je zelf ook graag alles goed wilt doen en het moeilijk vindt als dat niet lukt? Of heb ik dat verkeerd ingeschat?
Een fruitontbijt klinkt lekker! Maar mij zou het teveel gedoe zijn om het klaar te maken denk ik. Ik neem ‘s ochtends meestal een bakje yoghurt met muesli en wat fruit erdoor. De bezorgdienst Picnic schijnt wel goede verse groente en fruit te hebben, bij de AH bezorg is de groente vaak al overleden als het aankomt
Kers, ik weet dat je liever geen advies wilt. Maar ik vroeg me af of het je lukt om ook te ontspannen tussendoor? Om iets te doen waardoor je even niet aan je familie of behandelplannen hoeft te denken? Dit bedoel ik overigens niet betuttelend, ik weet hoe allesoverheersend verdriet kan zijn. Maar juist daarom vraag ik het.
Die regel uit de songtekst heb ik eens bewaard, die is zeker mooi
Sterkte Kers
Ik ga denk ik nu nog een stukje wandelen in het donker. Vandaag was een beetje lazy Sunday.
Ik denk wat betreft het regelwerk dat je het stapje voor stapje aan kunt pakken. Niet alles zo snel mogelijk willen doen. Dan heb je hopelijk tussendoor wat tijd om op te laden.
Misschien overschatten mensen je snel omdat je jezelf goed uit kunt drukken? En ze daarbij uit het oog verliezen dat je maar beperkte energie hebt. Maar ik heb het idee dat je zelf ook graag alles goed wilt doen en het moeilijk vindt als dat niet lukt? Of heb ik dat verkeerd ingeschat?
Een fruitontbijt klinkt lekker! Maar mij zou het teveel gedoe zijn om het klaar te maken denk ik. Ik neem ‘s ochtends meestal een bakje yoghurt met muesli en wat fruit erdoor. De bezorgdienst Picnic schijnt wel goede verse groente en fruit te hebben, bij de AH bezorg is de groente vaak al overleden als het aankomt
Kers, ik weet dat je liever geen advies wilt. Maar ik vroeg me af of het je lukt om ook te ontspannen tussendoor? Om iets te doen waardoor je even niet aan je familie of behandelplannen hoeft te denken? Dit bedoel ik overigens niet betuttelend, ik weet hoe allesoverheersend verdriet kan zijn. Maar juist daarom vraag ik het.
Die regel uit de songtekst heb ik eens bewaard, die is zeker mooi
Sterkte Kers
Ik ga denk ik nu nog een stukje wandelen in het donker. Vandaag was een beetje lazy Sunday.
zondag 14 november 2021 om 17:23
Wat schattig!kers schreef: ↑14-11-2021 16:54https://youtu.be/B3eiM8fL720
Dit zou mijn medicijn zijn.
Zó lief
Everyone needs a Sonny in deze tijd
zondag 14 november 2021 om 18:20
Dankjewel inktlijn!
Ja, dat is het precies, echt een afgrijselijke hoeveelheid aan dingen op mijn bord (gehad).
Echt een gotspe, vooral hoe mensen met me omgingen en hoe ik bleef hangen bij die lui, hopend op betere tijden
En ik snap wat je zegt maar houd t erop dat hulpverlening naar mij toe ECHT ultiem heeft gefaald, want t gegeven dat ik me goed uit kan drukken zou hulp niet in de weg moeten staan, te meer het compleet standaardwerk is om een diagnose en behandelplan te maken.
Voor iederéén.
En daarbij komt t juist goed uit als ik me goed uit kan drukken. Dus die bal leg ik bij de ander, als daarvan nu ook nog bij mij horende eigenschappen de oorzaak zijn, terwijl die voor hulpverleners alleen maar helpen, dan schiet mij maar lek.
Het is gewoon heel erg verdrietig en in de kern een gotspe hoe t allemaal is gelopen en baal er ook enorm van.
En helaas, ik wou dat t anders was, maar letterlijk alle energie maar óók moed en hoop na jaren van deze shit met mijn familie, en "hulp"verlening verbruikt
Tel daarbij de pandemie en wat daar allemaal bij komt én de permanente verslechtering van mijn gezondheid waardoor ik eigenlijk niets meer kan en de wanhoop die daarbij komt (en waarover ik met niemand kjan.praten want letterlijk niemand is geïnteresseerd) en ik kan zeggen dat ik letterlijk en figuurlijk op de bodem zit
En hoe t gaat is hoe t gaat, dat is het voordeel: ik heb voor iets anders ook geen energie meer
Ik ga veel rust pakken de komende week. Mezelf kennende krijg ik weer flashbacks naar alle shit, maar hoop dat ik er dan even met rust wat mee kan omgaan.
Maar zie er echt onwijs tegen op. Vooral omdat ik vaak niet goed kan omgaan met boosheid, hoe terecht ook....ik slik dat altijd in, en reageer kalm, waardoor ik me ook echt slechter dan ooit voel.
Dus wat ik mezelf vooral toe wens is dat het me lukt mijn emoties wat directer te uiten. En ik mensen zal ontmoeten IRL die daar ook in geïnteresseerd zijn + ACTIE op nemen
Dankjewel voor je lieve vibes, tips en (h)erkenning, en voor jou ook sterkte en alvast een fijne en goede week... hoe was je wandeling? Volgens mij is t weer heel oké!!
Ik lig uitgeteld in bed.
Heb geen energie meer om wat te eten
Zó op...
Svp niet quoten
Ja, dat is het precies, echt een afgrijselijke hoeveelheid aan dingen op mijn bord (gehad).
Echt een gotspe, vooral hoe mensen met me omgingen en hoe ik bleef hangen bij die lui, hopend op betere tijden
En ik snap wat je zegt maar houd t erop dat hulpverlening naar mij toe ECHT ultiem heeft gefaald, want t gegeven dat ik me goed uit kan drukken zou hulp niet in de weg moeten staan, te meer het compleet standaardwerk is om een diagnose en behandelplan te maken.
Voor iederéén.
En daarbij komt t juist goed uit als ik me goed uit kan drukken. Dus die bal leg ik bij de ander, als daarvan nu ook nog bij mij horende eigenschappen de oorzaak zijn, terwijl die voor hulpverleners alleen maar helpen, dan schiet mij maar lek.
Het is gewoon heel erg verdrietig en in de kern een gotspe hoe t allemaal is gelopen en baal er ook enorm van.
En helaas, ik wou dat t anders was, maar letterlijk alle energie maar óók moed en hoop na jaren van deze shit met mijn familie, en "hulp"verlening verbruikt
Tel daarbij de pandemie en wat daar allemaal bij komt én de permanente verslechtering van mijn gezondheid waardoor ik eigenlijk niets meer kan en de wanhoop die daarbij komt (en waarover ik met niemand kjan.praten want letterlijk niemand is geïnteresseerd) en ik kan zeggen dat ik letterlijk en figuurlijk op de bodem zit
En hoe t gaat is hoe t gaat, dat is het voordeel: ik heb voor iets anders ook geen energie meer
Ik ga veel rust pakken de komende week. Mezelf kennende krijg ik weer flashbacks naar alle shit, maar hoop dat ik er dan even met rust wat mee kan omgaan.
Maar zie er echt onwijs tegen op. Vooral omdat ik vaak niet goed kan omgaan met boosheid, hoe terecht ook....ik slik dat altijd in, en reageer kalm, waardoor ik me ook echt slechter dan ooit voel.
Dus wat ik mezelf vooral toe wens is dat het me lukt mijn emoties wat directer te uiten. En ik mensen zal ontmoeten IRL die daar ook in geïnteresseerd zijn + ACTIE op nemen
Dankjewel voor je lieve vibes, tips en (h)erkenning, en voor jou ook sterkte en alvast een fijne en goede week... hoe was je wandeling? Volgens mij is t weer heel oké!!
Ik lig uitgeteld in bed.
Heb geen energie meer om wat te eten
Zó op...Svp niet quoten
kers wijzigde dit bericht op 14-11-2021 18:53
24.16% gewijzigd
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 14 november 2021 om 21:38
ach mijn daghoroscoop
(hoe kloppend)
Je bent dit weekend wat onrustig en onvoorspelbaar. Je begint aan een aantal dingen, maar je maakt niks af. Je hebt plannen zat, maar je komt niet echt in actie. Eis niet teveel van jezelf. Je hebt zin om de routine overboord te kieperen, je koffers te pakken en stante pede naar een ver buitenland te vertrekken. Oud en vertrouwd is momenteel gewoon niet goed genoeg voor je. Je wilt alleen maar weidse en dromerige vergezichten. Geef er aan toe.
voel idd me beroerd onrustig - ook steeds het gevoel dat er iets ergs staat te gebeuren - maar toch ook doodop. Ben ook bang voor weer die hele corona-ellende. Het is al met al een rare tijd.
Wat ook is gebeurd; ik heb na vele jaren vaan geen contact een paar maanden geleden contact gezocht met een oude vriendin. Was gezellig, fijn, en ook bij gepraat, dus erg positief- maar toch dan nu dat gevoel dat het niet een goede zet was. Heel raar, heb gewoon haast doodsangst ontwikkeld voor contact met mensen: steeds bang dat er weer iets naars gebeurt
- dat is het gevolg van al die rotte ervaringen en afwijzingen - dat is waar ik nu het meest van baal. Mijn vrolijke onbevangenheid en vertrouwen in mijzelf en anderen is volslagen weg. Ik genoot altijd van mensen en voelde me open en vrij en nu is het 1 grote bron van spanning, ziek ervan Concreet: vriendin moet me niet en baalt nu al van me. Dat is het idee. Slaat nergens op, en is dus heel pijnlijk voor mezelf ook om te zien dat ik zo denk. Maar toch: het is nu een echte vrees. Dat iedereen me zat is/raakt, of me niet snapt of me af zal wijzen, of niet meer zal reageren, of iets anders vreemds en naars- en dat ik dan niet weet waarom
Logisch dat ik me zo voel na alle ervaringen daarin, maar toch is het voor mij heel moeilijk. Omdat ik zo helemaal niet was, ever. Juist steeds heel vrij en blij in contact. Nu een wrak en op van de zenuwen. Dat niemand me fijn vindt of zal vinden. Niemand bij me blijft of dat de ander denkt: nee, he, wat een raar wijf, hoe kom ik van haar af?
(hoe kloppend)
Je bent dit weekend wat onrustig en onvoorspelbaar. Je begint aan een aantal dingen, maar je maakt niks af. Je hebt plannen zat, maar je komt niet echt in actie. Eis niet teveel van jezelf. Je hebt zin om de routine overboord te kieperen, je koffers te pakken en stante pede naar een ver buitenland te vertrekken. Oud en vertrouwd is momenteel gewoon niet goed genoeg voor je. Je wilt alleen maar weidse en dromerige vergezichten. Geef er aan toe.
voel idd me beroerd onrustig - ook steeds het gevoel dat er iets ergs staat te gebeuren - maar toch ook doodop. Ben ook bang voor weer die hele corona-ellende. Het is al met al een rare tijd.
Wat ook is gebeurd; ik heb na vele jaren vaan geen contact een paar maanden geleden contact gezocht met een oude vriendin. Was gezellig, fijn, en ook bij gepraat, dus erg positief- maar toch dan nu dat gevoel dat het niet een goede zet was. Heel raar, heb gewoon haast doodsangst ontwikkeld voor contact met mensen: steeds bang dat er weer iets naars gebeurt
- dat is het gevolg van al die rotte ervaringen en afwijzingen - dat is waar ik nu het meest van baal. Mijn vrolijke onbevangenheid en vertrouwen in mijzelf en anderen is volslagen weg. Ik genoot altijd van mensen en voelde me open en vrij en nu is het 1 grote bron van spanning, ziek ervan Concreet: vriendin moet me niet en baalt nu al van me. Dat is het idee. Slaat nergens op, en is dus heel pijnlijk voor mezelf ook om te zien dat ik zo denk. Maar toch: het is nu een echte vrees. Dat iedereen me zat is/raakt, of me niet snapt of me af zal wijzen, of niet meer zal reageren, of iets anders vreemds en naars- en dat ik dan niet weet waaromLogisch dat ik me zo voel na alle ervaringen daarin, maar toch is het voor mij heel moeilijk. Omdat ik zo helemaal niet was, ever. Juist steeds heel vrij en blij in contact. Nu een wrak en op van de zenuwen. Dat niemand me fijn vindt of zal vinden. Niemand bij me blijft of dat de ander denkt: nee, he, wat een raar wijf, hoe kom ik van haar af?
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 14 november 2021 om 22:48
Dank ik hoop het ook, maar voel me alweer compleet over de toeren
pfff - ben gewoon overstuur, van s ochtends vroeg tot s avonds laat, en kom helemaal niet meer tot rust. Het rotte is dat ik echt de enige ben die zich ergens druk om maakt. Mijn familie slaapt vast als een roos, denkt niet aan me, of ik ben in ieder geval niet belangrijk, en dat met die klacht en de hele voortgang van hulp, ik zie gewoon niet meer hoe verder. En dat feit dat er echt niemand IRL een reet om geeft wat ik vind en hoe het met mij gaat is het ergste (en geen verbeelding).
Diep van binnen zou ik inderdaad het liefst daar in die diepe wateren zwemmen. En dan s avonds ergens Anthem van Cohen luisteren, met warme armen om me heen. Die Sonny is in ieder geval mijn lieve knuffel haha, ook zonder armen.
Dank je inktlijn, ook naar jou welterusten, doe rustig aan...ook wat betreft reageren (alles kan niets moet hier)....
xxx
pfff - ben gewoon overstuur, van s ochtends vroeg tot s avonds laat, en kom helemaal niet meer tot rust. Het rotte is dat ik echt de enige ben die zich ergens druk om maakt. Mijn familie slaapt vast als een roos, denkt niet aan me, of ik ben in ieder geval niet belangrijk, en dat met die klacht en de hele voortgang van hulp, ik zie gewoon niet meer hoe verder. En dat feit dat er echt niemand IRL een reet om geeft wat ik vind en hoe het met mij gaat is het ergste (en geen verbeelding).
Diep van binnen zou ik inderdaad het liefst daar in die diepe wateren zwemmen. En dan s avonds ergens Anthem van Cohen luisteren, met warme armen om me heen. Die Sonny is in ieder geval mijn lieve knuffel haha, ook zonder armen.
Dank je inktlijn, ook naar jou welterusten, doe rustig aan...ook wat betreft reageren (alles kan niets moet hier)....
xxx
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
maandag 15 november 2021 om 00:16
Je zou dit een echte crisis kunnen noemen... dat bedenk ik me nu. Een echte klassieke en complete desoriëntatie, desintegratie van een leven...en t kan alrijd erger, dat besef ik me oprecht en voortdurend.
Ben *hoop ik, niet terminaal ziek, heb een dak boven mijn hoofd, en verder een gevulde koelkast en daarom zeg ik ook steeds oprecht, ik ben een gelukkig mens. Zo voelt dat ook echt, dat ik.intens dankbaar ben voor Zo veel wat anderen niet hebben.
En toch staat geen steen meer op de andere van mijn leven en mijn oude ik, en ben ik intern beland in wat ze in Duitsland "schreikrampf" noemen, maar dan zonder een geluidje.
Steeds zit me ook dat beeld in mijn hoofd van asterix en obelix, dat majestix steeds zegt: de hemel valt ons op de kop!!
Zo voelt t voor mij heel erg. Alsof echt alles uit zn oude verbanden wordt getrokken, en los door de ruimte zweeft. Wie ik ben, wie ik was, de toekomst, herinneringen aan vroeger.
Een breakdown zoals ook Brene brown beschrijft in haar ted talk, en die door haar therapeut "spiritual awakening" werd genoemd.
But trust me, zegt brown: it was a breakdown.
Ben *hoop ik, niet terminaal ziek, heb een dak boven mijn hoofd, en verder een gevulde koelkast en daarom zeg ik ook steeds oprecht, ik ben een gelukkig mens. Zo voelt dat ook echt, dat ik.intens dankbaar ben voor Zo veel wat anderen niet hebben.
En toch staat geen steen meer op de andere van mijn leven en mijn oude ik, en ben ik intern beland in wat ze in Duitsland "schreikrampf" noemen, maar dan zonder een geluidje.
Steeds zit me ook dat beeld in mijn hoofd van asterix en obelix, dat majestix steeds zegt: de hemel valt ons op de kop!!
Zo voelt t voor mij heel erg. Alsof echt alles uit zn oude verbanden wordt getrokken, en los door de ruimte zweeft. Wie ik ben, wie ik was, de toekomst, herinneringen aan vroeger.
Een breakdown zoals ook Brene brown beschrijft in haar ted talk, en die door haar therapeut "spiritual awakening" werd genoemd.
But trust me, zegt brown: it was a breakdown.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
maandag 15 november 2021 om 08:27
Alweer uren wakker, gelukkig wel 3,5 uur geslapen. Weer die echt erge pijn in mijn heupen/bekken.
En nu lig ik hier met een gevoel van willen weg kruipen
Maandagen geven me steeds stress, zo een gevoel van "wat gaat er nu weer op me afkomen", angst.
Even een kop koffie drinken en hopelijk ontbijten.
Gisteravond nog soep kunnen eten uiteindelijk. Niet zo gezond, want zpute zak unox soep, maar ben toch trots dat ik nog wel iets at. Positief denken
En nu lig ik hier met een gevoel van willen weg kruipen
Maandagen geven me steeds stress, zo een gevoel van "wat gaat er nu weer op me afkomen", angst.
Even een kop koffie drinken en hopelijk ontbijten.
Gisteravond nog soep kunnen eten uiteindelijk. Niet zo gezond, want zpute zak unox soep, maar ben toch trots dat ik nog wel iets at. Positief denken
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
maandag 15 november 2021 om 08:41
Hi Kers.. Heb niet alles gelezen in het topic, maar wel erg balen dat je alles als zo heftig ervaart en dat je zo slecht slaapt.
Ik zie wel dat je best wel actief bent in een aantal covid-gerelateerde reeksen. Elk persoon is anders, maar wat mij wel helpt is om niet dag in dag uit over covid te lezen op fora en mee te schrijven in covid-discussies waarin men elkaar de maat probeert te nemen en waar de algemene tendens vrij negatief is.
Wat je in je laatste post zegt, herken ik wel, m.b.t. die maandagen. Alsof de negativiteits-motor dan weer gaat draaien en je benieuwd bent wat deze nu weer gaat uitspugen. Dat had ik altijd al wel een beetje, maar sinds covid is het extra.
Voor mezelf heb ik het allemaal wel wat beter leren accepteren. Vorig jaar rond deze tijd zat ik nog heel erg in een gedachtegang waarbij het me enorm frustreerde dat de regering zo ver meende te kunnen gaan in het bepalen wat je als individu wel of niet kan & mag. Hoewel ik de gedachte erachter begrijp strookt dat enorm tegen mijn liberale manier van denken. Inmiddels ben ik daar wel anders tegenaan gaan kijken, ook omdat ik besef dat onze overheid echt alles loslaat zodra het ook maar even kan, en daarbij zelfs een paar uitglijders heeft gemaakt door e.e.a. juist te vroeg los te laten.
Voor mij persoonlijk zit de bottleneck van deze crisis hem vooral in het thuiswerken. Ik ben single en woon alleen. Mijn vrienden wonen niet bepaald om de hoek en wonen veelal samen en hebben kinderen. Dat komt er in de praktijk op neer dat ik op de doordeweekse werkdagen van maandag t/m vrijdag min of meer op mezelf ben aangewezen en ik deze tijd grotendeels doorbreng alleen, thuis, thuiswerkend achter mijn schermen. Dit is erg slecht voor mijn gevoel van eigenwaarde. Ik voel me niet echt meer onderdeel van een groter iets, zoals ik in de pre-covid tijd nog wel had, toen ik echt naar kantoor ging waar ik onderdeel uitmaakte van een team, en échte mensen van vlees en bloed sprak. Nu voel ik me vaak een incompleet / minderwaardig persoon door de (werk) situatie waar ik nu in zit. Zo van : ik heb eigenlijk geen leven / wat stel ik nou voor / ik zit het leven maar een beetje uit te zitten. zomer, winter, zomer, winter. Het schiet aan me voorbij. Toen covid begon was ik 30, nu word ik al bijna 33 en wat heb ik met mijn leven gedaan in de tussentijd? Grotendeels alleen achter een paar schermen doorgebracht.
Ik zie wel dat je best wel actief bent in een aantal covid-gerelateerde reeksen. Elk persoon is anders, maar wat mij wel helpt is om niet dag in dag uit over covid te lezen op fora en mee te schrijven in covid-discussies waarin men elkaar de maat probeert te nemen en waar de algemene tendens vrij negatief is.
Wat je in je laatste post zegt, herken ik wel, m.b.t. die maandagen. Alsof de negativiteits-motor dan weer gaat draaien en je benieuwd bent wat deze nu weer gaat uitspugen. Dat had ik altijd al wel een beetje, maar sinds covid is het extra.
Voor mezelf heb ik het allemaal wel wat beter leren accepteren. Vorig jaar rond deze tijd zat ik nog heel erg in een gedachtegang waarbij het me enorm frustreerde dat de regering zo ver meende te kunnen gaan in het bepalen wat je als individu wel of niet kan & mag. Hoewel ik de gedachte erachter begrijp strookt dat enorm tegen mijn liberale manier van denken. Inmiddels ben ik daar wel anders tegenaan gaan kijken, ook omdat ik besef dat onze overheid echt alles loslaat zodra het ook maar even kan, en daarbij zelfs een paar uitglijders heeft gemaakt door e.e.a. juist te vroeg los te laten.
Voor mij persoonlijk zit de bottleneck van deze crisis hem vooral in het thuiswerken. Ik ben single en woon alleen. Mijn vrienden wonen niet bepaald om de hoek en wonen veelal samen en hebben kinderen. Dat komt er in de praktijk op neer dat ik op de doordeweekse werkdagen van maandag t/m vrijdag min of meer op mezelf ben aangewezen en ik deze tijd grotendeels doorbreng alleen, thuis, thuiswerkend achter mijn schermen. Dit is erg slecht voor mijn gevoel van eigenwaarde. Ik voel me niet echt meer onderdeel van een groter iets, zoals ik in de pre-covid tijd nog wel had, toen ik echt naar kantoor ging waar ik onderdeel uitmaakte van een team, en échte mensen van vlees en bloed sprak. Nu voel ik me vaak een incompleet / minderwaardig persoon door de (werk) situatie waar ik nu in zit. Zo van : ik heb eigenlijk geen leven / wat stel ik nou voor / ik zit het leven maar een beetje uit te zitten. zomer, winter, zomer, winter. Het schiet aan me voorbij. Toen covid begon was ik 30, nu word ik al bijna 33 en wat heb ik met mijn leven gedaan in de tussentijd? Grotendeels alleen achter een paar schermen doorgebracht.
maandag 15 november 2021 om 12:30
Tegen maandag opzien herken ik ook. Het is alsof je in het weekend makkelijker in de ruststand kunt gaan, omdat er minder van je verwacht wordt.
@hebeenvraag wat je schrijft over thuiswerken herken ik deels. Ik werkte altijd al thuis, dus dat scheelt, maar sinds de pandemie is het aantal opdrachten terug gelopen. En omdat ik op dat moment niet echt een steentje bijdraag of contact heb met opdrachtgevers, voelt het alsof het leven langs me heen gaat. Heb je misschien leuke buren met wie je af en toe kunt praten of wandelen? Ik ben juist die contact momentjes wat meer gaan waarderen.
@kers fijn dat je toch nog iets hebt kunnen eten gisteravond, goed bezig. Wat rot dat je weinig geslapen hebt Bij weinig slaap heb ik ook vaak pijn in mijn lichaam, (al heb ik geen cvs). Heb je iets tegen de pijn?
Wat ik me afvroeg, zou een maatschappelijk werker iets voor je kunnen betekenen? Dat je een luisterend oor krijgt en praktisch advies, bijvoorbeeld ondersteuning bij het regelen van een nieuwe huisarts. Je huidige huisarts kan je doorverwijzen naar een maatschappelijk werker, maar je kunt ook zelf contact opnemen met een maatschappelijk werker en een afspraak maken.
Uit je reacties blijkt dat je nooit echt op je naast familie hebt kunnen bouwen. Misschien heeft dat een bepaald trauma opgeleverd. En omdat je die basis van vertrouwen mist, begrijp ik ook waarom je bang bent dat je vriendin je niet aardig vindt (hoe onterecht die aanname ook is).
Gisteren ben ik overigens niet meer gaan wandelen, ik kon me er niet toe zetten en heb lekker wat podcasts geluisterd (de ‘echt gebeurd’ podcast). Vandaag nieuwe kansen Op dit moment ben ik suf van migraine medicatie, maar ga straks toch proberen een rondje te lopen. Vind het overdag fijner om te doen, als er nog een beetje daglicht is. Ga jij vandaag nog even de deur uit Kers?
@hebeenvraag wat je schrijft over thuiswerken herken ik deels. Ik werkte altijd al thuis, dus dat scheelt, maar sinds de pandemie is het aantal opdrachten terug gelopen. En omdat ik op dat moment niet echt een steentje bijdraag of contact heb met opdrachtgevers, voelt het alsof het leven langs me heen gaat. Heb je misschien leuke buren met wie je af en toe kunt praten of wandelen? Ik ben juist die contact momentjes wat meer gaan waarderen.
@kers fijn dat je toch nog iets hebt kunnen eten gisteravond, goed bezig. Wat rot dat je weinig geslapen hebt
Bij weinig slaap heb ik ook vaak pijn in mijn lichaam, (al heb ik geen cvs). Heb je iets tegen de pijn?Wat ik me afvroeg, zou een maatschappelijk werker iets voor je kunnen betekenen? Dat je een luisterend oor krijgt en praktisch advies, bijvoorbeeld ondersteuning bij het regelen van een nieuwe huisarts. Je huidige huisarts kan je doorverwijzen naar een maatschappelijk werker, maar je kunt ook zelf contact opnemen met een maatschappelijk werker en een afspraak maken.
Uit je reacties blijkt dat je nooit echt op je naast familie hebt kunnen bouwen. Misschien heeft dat een bepaald trauma opgeleverd. En omdat je die basis van vertrouwen mist, begrijp ik ook waarom je bang bent dat je vriendin je niet aardig vindt (hoe onterecht die aanname ook is).
Gisteren ben ik overigens niet meer gaan wandelen, ik kon me er niet toe zetten en heb lekker wat podcasts geluisterd (de ‘echt gebeurd’ podcast). Vandaag nieuwe kansen
Op dit moment ben ik suf van migraine medicatie, maar ga straks toch proberen een rondje te lopen. Vind het overdag fijner om te doen, als er nog een beetje daglicht is. Ga jij vandaag nog even de deur uit Kers?
vrijdag 19 november 2021 om 10:38
he lieve meiden, bedankt voor jullie berichten- en welkom en heel herkenbaar hebeenvraag.
ik was veel te veel bezig met corona de afgelopen dagen, hoofd mezelf op hol gebracht. Denk vaak: hoe meer ik ervan snap hoe beter en dan duik ik in alle nieuws berichten en wetenschappelijke artikelen. Ik doe t zelf maar t is een soort coping mechanisme en ook afleiding van andere shit dus daar niet verder mee gekomen en gisteren dan begonnen in een heerlijk luisterboek, fijn om hoofd weer tot rust te brengen... Afgelopen nacht heel woest gedroomd. De psychologe zei me ineens dat ik niet goed rook. En dat ze dacht dat ik body dysmorphia had. Ach, deze gekkigheid kan er ook nog wel bij 
De klachtenbrief heeft de klachtenfunctionaris onderhand naar me gemaild. Bewust alleen uitgeprint nog, wil er even een rustig moment de tijd voor nemen dit weekend....
Hoe gaat het met jullie?
LIEFS en hopelijk een rustig weekend....geloof dat heel NL daar wel aan toe is...
ik was veel te veel bezig met corona de afgelopen dagen, hoofd mezelf op hol gebracht. Denk vaak: hoe meer ik ervan snap hoe beter en dan duik ik in alle nieuws berichten en wetenschappelijke artikelen. Ik doe t zelf maar t is een soort coping mechanisme en ook afleiding van andere shit dus daar niet verder mee gekomen
en gisteren dan begonnen in een heerlijk luisterboek, fijn om hoofd weer tot rust te brengen... Afgelopen nacht heel woest gedroomd. De psychologe zei me ineens dat ik niet goed rook. En dat ze dacht dat ik body dysmorphia had. Ach, deze gekkigheid kan er ook nog wel bij De klachtenbrief heeft de klachtenfunctionaris onderhand naar me gemaild. Bewust alleen uitgeprint nog, wil er even een rustig moment de tijd voor nemen dit weekend....
Hoe gaat het met jullie?
LIEFS en hopelijk een rustig weekend....geloof dat heel NL daar wel aan toe is...
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
vrijdag 19 november 2021 om 11:25
Hey Kers, laat die berichtgeving maar lekker links liggen. Heb ik mezelf ook moeten toeroepen hoor. Het is voor mij een manier (vertel ik mezelf) om en controle over te hebben, maar die heb ik toch niet. Het virus raast maar door, dus ik doe voorzichtig en dat is het dan. Meer kan ik niet doen.
Dus ook weer leuke dingen opgezocht om te doen. Heb mezelf wat borduurstofjes gekocht, kan ik wat fröbelen zonder dat het me heel veel energie kost.
Heb je zelf zo’n hobby omhanden?
Dus ook weer leuke dingen opgezocht om te doen. Heb mezelf wat borduurstofjes gekocht, kan ik wat fröbelen zonder dat het me heel veel energie kost.
Heb je zelf zo’n hobby omhanden?
vrijdag 19 november 2021 om 17:43
svp niet quoten
Dankje stevie nicks voor je lieve bericht, en dat herken ik heel erg. Ik ben ook van het uitpluizen en dan in een overload en angstklap terecht komen het zijn ook barre tijden. Het is vooral zo schokkend hoe hard en bizar gekant tegen elkaar mensen zich opstellen. Waar is die saamhorigheid van vorig jaar??
Het doet me echt pijn dit te zien, letterlijk, en omdat ik NIEMAND heb om mee te praten erover rijst hier een soort paniek steeds verder de pan uit. Voel me regelmatig zoals Tom Hanks in cast away die dan een volleybal wilson beschilderd - voel me bizar eenzaam ja echt....
vlieg hier geregeld gewoon tegen de muren op
wat betreft hobby;s zit ik al jaren te worstelen
was voor ik ziek werd heel uithuizig, altijd lekker op pad, reizen, naar musea, theater etc. Niet alleen door corona kan ik dat niet meer, meer door alle lichamelijke misere, en eigenlijk niks gevonden wat me in huis echt plezier doet
hield gewoon van beweging, sporten erop uit, en nu ik hier aan huis en vaak aan bed gebonden ben heb ik wel veel uitgeprobeerd, de afgelopen jaren, van kleuren tot handwerken enzo, maar ik vind het VRE-SE-LIJK. Het is gewoon niks voor mij, word er doodongelukkig van
ik heb dus wel het luisterboeken ontdekt, maar dit lukt door uitputting en overprikkeling ook vaak niet, dus zonder zielig te doen: nee, geen fijne dingen hier in huis kunnen ontdekken waar ik echt van oplaad.
Moet ook gewoon geconstateerd kunnen worden (en again, hoef geen advies, maar omdat je ernaar vroeg bij dezen even een schets van de situatie)
Heb net een paar heerlijk hotdogs op
Was op zoek naar simpele recepten, en wat zijn die dingen lekker met een speciale gekruide zuurkool!! En dus letterlijk in een minuut klaar
JAMMIE
KERS' TIP VAN DE DAG
Smaakt Bio Zuurkool Gember & Kurkuma
Dankje stevie nicks voor je lieve bericht, en dat herken ik heel erg. Ik ben ook van het uitpluizen en dan in een overload en angstklap terecht komen
het zijn ook barre tijden. Het is vooral zo schokkend hoe hard en bizar gekant tegen elkaar mensen zich opstellen. Waar is die saamhorigheid van vorig jaar??Het doet me echt pijn dit te zien, letterlijk, en omdat ik NIEMAND heb om mee te praten erover rijst hier een soort paniek steeds verder de pan uit. Voel me regelmatig zoals Tom Hanks in cast away die dan een volleybal wilson beschilderd - voel me bizar eenzaam
ja echt....vlieg hier geregeld gewoon tegen de muren op
wat betreft hobby;s zit ik al jaren te worstelen
was voor ik ziek werd heel uithuizig, altijd lekker op pad, reizen, naar musea, theater etc. Niet alleen door corona kan ik dat niet meer, meer door alle lichamelijke misere, en eigenlijk niks gevonden wat me in huis echt plezier doet
hield gewoon van beweging, sporten erop uit, en nu ik hier aan huis en vaak aan bed gebonden ben heb ik wel veel uitgeprobeerd, de afgelopen jaren, van kleuren tot handwerken enzo, maar ik vind het VRE-SE-LIJK. Het is gewoon niks voor mij, word er doodongelukkig van
ik heb dus wel het luisterboeken ontdekt, maar dit lukt door uitputting en overprikkeling ook vaak niet, dus zonder zielig te doen: nee, geen fijne dingen hier in huis kunnen ontdekken waar ik echt van oplaad.
Moet ook gewoon geconstateerd kunnen worden (en again, hoef geen advies, maar omdat je ernaar vroeg bij dezen even een schets van de situatie)
Heb net een paar heerlijk hotdogs op
Was op zoek naar simpele recepten, en wat zijn die dingen lekker met een speciale gekruide zuurkool!! En dus letterlijk in een minuut klaar
JAMMIE
KERS' TIP VAN DE DAG
Smaakt Bio Zuurkool Gember & Kurkuma
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
