Coronavirus COVID-19
alle pijlers
depressief van pandemie
maandag 1 november 2021 om 21:15
hi allen, ik ben gewoon zo op van corona....het hele gebeuren...het is niet het gewone "er zat van zijn" maar echt depressief. Het gevoel van hopeloosheid overvalt me, en ik voel me gewoon compleet opgesloten op een bepaalde manier. Heb angststoornis ontwikkeld...en ja, ik weet ik kan daar het best hulp bij zoeken en doe dat ook: maar wachtlijst is nu een jaar. 
Ik ben ook door chronische ziekte in compleet isolement geweest, jaren, ook al voor corona, en de pandemie erbij breekt me gewoon compleet op. Het is niet mijn bedoeling te zeuren, ik ben iemand die altijd nog wel wat positiefs ziet, maar nu de afgelopen ca 8 maanden niet meer. Dat leed, die controverse, de steeds grotere tweespalt en intolerantie naar elkaar, pijn van zoveel mensen, allemaal mensen over de wereld in diep verdriet...het is iets dat me compleet opbreekt...
Heeft iemand ook zo'n hopeloos gevoel? Wie wordt er ook gewoon depressief van. niet zozeer 'zat' - dat is iedereen ondertussen wel, maar ECHT (zwaar) depressief? En hoe gaan julle ermee om?
Ik ben ook door chronische ziekte in compleet isolement geweest, jaren, ook al voor corona, en de pandemie erbij breekt me gewoon compleet op. Het is niet mijn bedoeling te zeuren, ik ben iemand die altijd nog wel wat positiefs ziet, maar nu de afgelopen ca 8 maanden niet meer. Dat leed, die controverse, de steeds grotere tweespalt en intolerantie naar elkaar, pijn van zoveel mensen, allemaal mensen over de wereld in diep verdriet...het is iets dat me compleet opbreekt...Heeft iemand ook zo'n hopeloos gevoel? Wie wordt er ook gewoon depressief van. niet zozeer 'zat' - dat is iedereen ondertussen wel, maar ECHT (zwaar) depressief? En hoe gaan julle ermee om?
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 3 november 2021 om 18:14
Ik heb er eerlijk gezegd persoonlijk weinig last van. Ik heb een turbulent verleden en heb goed moeten leren om flexibel om te gaan met situaties waar je zelf weinig tot geen invloed over hebt. En hoewel ik het liefst geen pandemie zou hebben en dit heel naar vind voor alle mensen die slachtoffer zijn of zich slachtoffer voelen van het virus en de maatregelen, is de balans van de effecten voor mij persoonlijk neutraal. Op sommige gebieden gaan dingen juist wat makkelijker, op andere gebieden wat moeilijker, slotsom: ik heb me aangepast en ben eraan gewend.
woensdag 3 november 2021 om 19:07
voor jou kers en alle anderen die het gebruiken kunnen.Ik heb er aan het begin van de pandemie echt flink tussen gezeten. Paniekaanvallen, veel angst, functioneerde niet meer. Heb toen ook lang moeten wachten op hulp, +7 maanden in totaal. Gelukkig heb ik toen veel aan de POH GGZ in mijn praktijk gehad, om de tijd te overbruggen. Toen ik mocht starten met de daadwerkelijke therapie, ging het al zoveel beter met me en kon ik met de therapie de puntjes op de i zetten.
Dus zoek deze persoon zeker op kers! Iedere dag die je je ellendig voelt is er één te veel.
Wat mij in die tijd geholpen heeft destijds is de oordopjes mee naar bed te pakken. Als me de paniek me naar de keel vloog dan pakte ik ze er bij. Dan deed ik een meditatie oefening op Headspace (ze hebben daar meerdere SOS meditaties opstaan die heel helpend zijn) of ging ik mijn favoriete muziek luisteren.
Ook heb ik in die tijden cafeïne-inname op 0 gezet. Ik drink graag groene thee maar ook daar stopte ik toen mee. Alleen kruidenthee, kamille en rooibosthee.
Ik drink nu wel weer gewoon thee maar koffie is sindsdien heel trouw decaf.
woensdag 3 november 2021 om 19:49
bedankt stevienicks, en wat fijn en hoopgevend te lezen hoe jij erover heen kwam. Blij te lezen dat je met therapie van die angst en paniek afkwam. ik zit er midden in, ben van binnen 24/7 aan het eind van mijn latijn, maar door die echt ellenlange zoektocht en weinig helpende huisarts enz, heb ik de moed verloren...- heb ook niemand om ermee over te praten. Voel me kapot, echt te op voor woorden
Wat ik ook heel moeilijk vind is om eerlijk toe te geven hoe erg het met me gesteld is en door wat voor angsten ik elk uur van de dag wordt geplaagd
Merk het zelfs in mijn eigen topic nu, dat ik niet aangeef hoe het echt gaat, bar bar bar slecht
Wat ik ook heel moeilijk vind is om eerlijk toe te geven hoe erg het met me gesteld is en door wat voor angsten ik elk uur van de dag wordt geplaagd
Merk het zelfs in mijn eigen topic nu, dat ik niet aangeef hoe het echt gaat, bar bar bar slecht
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 3 november 2021 om 19:55
Ach kers toch! Niet jezelf beter gaan voordoen dan je je voelt hoor, zoals je leest zijn er zat mensen die er net als jou middenin zitten of die dit al eens meegemaakt hebben. Je bent echt niet alleen, we snappen je. Jezelf blootleggen mag hier gewoon.
Er is hier al de tip gegeven om eens met een hulplijn te bellen, doen hoor! De vrijwilligers daar zijn graag een luisterend oor en hebben vast wat te bieden.
En anders praat je hier van je af, mag ook. Maar dit alleen doorstaan hoeft echt niet.
Heb je een POH GGZ in je praktijk? Daar kun je via de assistente een afspraak bij maken, komt geen huisarts bij kijken.
Niet jezelf beter gaan voordoen dan je je voelt hoor, zoals je leest zijn er zat mensen die er net als jou middenin zitten of die dit al eens meegemaakt hebben. Je bent echt niet alleen, we snappen je. Jezelf blootleggen mag hier gewoon.Er is hier al de tip gegeven om eens met een hulplijn te bellen, doen hoor! De vrijwilligers daar zijn graag een luisterend oor en hebben vast wat te bieden.
En anders praat je hier van je af, mag ook. Maar dit alleen doorstaan hoeft echt niet.
Heb je een POH GGZ in je praktijk? Daar kun je via de assistente een afspraak bij maken, komt geen huisarts bij kijken.
woensdag 3 november 2021 om 19:57
woensdag 3 november 2021 om 20:42
wat lief, dank jullie
het is een vreselijke afbraakperiode die me op dit punt bracht, van maar liefst vijf jaar....ben daardoor zo op
chronisch ziek geworden (kan hierdoor steeds minder) baan kwijt, niet meer kunnen bewegen (sportte vroeger graag), geen steun of belangstelling van mijn famlie *was altijd al het zwarte schaap maar merkte dat minder omdat ik meer dan voltijds werkte en veel hobby;s en activiteiten en ook lange tijd veel vrienden had. Maar dat laatste is echt zo zwaar geworden, de afgelopen jaren. Dat mijn eigen moeder me niet wil bellen of appen, doet me het akeligste mens op aarde voelen, terwijl het meer zegt over haar dan over mij (als ik het 'ernaar gemaakt' zou hebben, zou ik dat ook eerlijk zeggen)....en dan dus die vruchteloze zoektocht naar hulp, waarbij ik zelfs DRIE JAAR bij een ggz liep, en zij hebben noch een diagnose noch een behandelplan opgesteld, zoals ik schreef. En ik bleef maar door gaan met 'proberen' gehoor te vinden, bij dus die lui die al zo duidelijk lieten blijken dat ze er niet waren, me geen hulp boden. Het is allemaal heel kort door de bocht beschreven, maar toen kwam de pandemie, en het eerste jaar hield ik mezelf op de been, en ergens rond feb dit jaar ging het steevast slechter en slechter, en nu ben ik hopeloos. Echt compleet alle moed verloren.
(svp niet quoten, zal dit later weghalen ivm privacy)
Dit is mijn eerste poging tot die echte openheid, maar omdat het zo veel is en zo verdrink blijf ik het als een robot opdreunen zonder gevoel, voor mijn gevoel. Ik kan gewoon niet meer voelen, zoveel pijn heb ik - ben echt gebroken
Hoop dat dit even zo mag blijven staan, figuurlijk, advies heb ik niet nodig. Wel een oor en knuf, als iemand die over heeft.
het is een vreselijke afbraakperiode die me op dit punt bracht, van maar liefst vijf jaar....ben daardoor zo op
chronisch ziek geworden (kan hierdoor steeds minder) baan kwijt, niet meer kunnen bewegen (sportte vroeger graag), geen steun of belangstelling van mijn famlie *was altijd al het zwarte schaap maar merkte dat minder omdat ik meer dan voltijds werkte en veel hobby;s en activiteiten en ook lange tijd veel vrienden had. Maar dat laatste is echt zo zwaar geworden, de afgelopen jaren. Dat mijn eigen moeder me niet wil bellen of appen, doet me het akeligste mens op aarde voelen, terwijl het meer zegt over haar dan over mij (als ik het 'ernaar gemaakt' zou hebben, zou ik dat ook eerlijk zeggen)....en dan dus die vruchteloze zoektocht naar hulp, waarbij ik zelfs DRIE JAAR bij een ggz liep, en zij hebben noch een diagnose noch een behandelplan opgesteld, zoals ik schreef. En ik bleef maar door gaan met 'proberen' gehoor te vinden, bij dus die lui die al zo duidelijk lieten blijken dat ze er niet waren, me geen hulp boden. Het is allemaal heel kort door de bocht beschreven, maar toen kwam de pandemie, en het eerste jaar hield ik mezelf op de been, en ergens rond feb dit jaar ging het steevast slechter en slechter, en nu ben ik hopeloos. Echt compleet alle moed verloren.
(svp niet quoten, zal dit later weghalen ivm privacy)
Dit is mijn eerste poging tot die echte openheid, maar omdat het zo veel is en zo verdrink blijf ik het als een robot opdreunen zonder gevoel, voor mijn gevoel. Ik kan gewoon niet meer voelen, zoveel pijn heb ik - ben echt gebroken
Hoop dat dit even zo mag blijven staan, figuurlijk, advies heb ik niet nodig. Wel een oor en knuf, als iemand die over heeft.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 3 november 2021 om 20:51
Oh wat naar om te lezen Kers, ik ken je niet en ik lees dit topic net, maar ik wilde je even die geven die je nodig hebt.
Ik kan je weinig anders bieden, heb geen advies maar dat zocht je ook niet schreef je net.
Ik hoop dat je ergens de juiste hulp kan krijgen, al is het maar af en toe een arm om je heen en een luisterend oor.
Sterkte hoor
geven die je nodig hebt. Ik kan je weinig anders bieden, heb geen advies maar dat zocht je ook niet schreef je net.
Ik hoop dat je ergens de juiste hulp kan krijgen, al is het maar af en toe een arm om je heen en een luisterend oor.
Sterkte hoor
woensdag 3 november 2021 om 20:54
Wat erg te horen to dat je zo voelt. Super goed dat je er nu open over bent, dat kan heel moeilijk zijn. Wat houdt dat voor jou in, hopeloos? Is het ook zo hopeloos dat je (passieve) suïcidale gedachten hebt? Want ook dat is helemaal niet raar he? Ik kan me goed voorstellen dat je het heel moeilijk hebt.
woensdag 3 november 2021 om 22:36
Lieve Kers, knap dat je dit topic hebt geopend. Je verdient het om gehoord, gelezen, gezien te worden. Echt. En hier lees ik je. En andere forumleden lezen je. En zelfs mensen die niet ingelogd zijn of wel ingelogd maar niet reageren. Je pijn, je gebroken zijn, het is echt en ik voel het door het scherm heen.
Hopelijk voel jij ook door je scherm de liefde en warmte en knuffels die via hier naar jou gestuurd worden. Ook van mij
En ook aan Yesss een dikke knuffel. Nu is het eindelijk lekker weer en zak je weer omlaag. Echt klote is dat. Hopelijk doet het weer je dan nog iets goed.
Hopelijk voel jij ook door je scherm de liefde en warmte en knuffels die via hier naar jou gestuurd worden. Ook van mij
En ook aan Yesss een dikke knuffel. Nu is het eindelijk lekker weer en zak je weer omlaag. Echt klote is dat. Hopelijk doet het weer je dan nog iets goed.
donderdag 4 november 2021 om 13:27
Ben heel erg blij dat ik dit topic heb geopend....bedankt voor jullie super lieve berichten en (h)erkenning
vandaag een vermoeiende dag tot nu toe, na een afgrijselijk nare nacht - dus antwoord later meer. Maar het doet me goed dat jullie me begrijpen, en dat zonder veel woorden. Wat heb ik moeten pleiten enz, voordat mensen me - leken- te snappen de afgelopen jaren, en dat dit overdreven (!!) gepraat en gepleit en beargumenteer nodig was heeft me zo uitgeput. Te meer het dus aan de verkeerde oren gericht was van mensen, die het helemaal niet beoogden te snappen en op te pakken - zowel familie als hulpverlening hebben me laten zitten cq falikant gefaald....
Wat ik net heb gedaan is vier courgettes snijden, uien erbij, verse basilicum...ik maak verse courgettesoep
. Mijn specialiteit, en deze keer probeer ik dus voor vele porties vooruit te koken omdat koken me zoveel moeite kost. Had het met de dietiste erover gehad en ze zei dat ik meer moest eten, dus toen samen het plan bedacht dat ik ga proberen te MEALPREPPEN !
Iemand nog een goed prep-recept?
Voor nu liefs, jullie begrip doet me echt enorm goed...
Later meer en voor iedereen een hele fijne dag, STERKTE voor wie het kan gebruiken en stevige knuffel terug!
vandaag een vermoeiende dag tot nu toe, na een afgrijselijk nare nacht - dus antwoord later meer. Maar het doet me goed dat jullie me begrijpen, en dat zonder veel woorden. Wat heb ik moeten pleiten enz, voordat mensen me - leken- te snappen de afgelopen jaren, en dat dit overdreven (!!) gepraat en gepleit en beargumenteer nodig was heeft me zo uitgeput. Te meer het dus aan de verkeerde oren gericht was van mensen, die het helemaal niet beoogden te snappen en op te pakken - zowel familie als hulpverlening hebben me laten zitten cq falikant gefaald....
Wat ik net heb gedaan is vier courgettes snijden, uien erbij, verse basilicum...ik maak verse courgettesoep
. Mijn specialiteit, en deze keer probeer ik dus voor vele porties vooruit te koken omdat koken me zoveel moeite kost. Had het met de dietiste erover gehad en ze zei dat ik meer moest eten, dus toen samen het plan bedacht dat ik ga proberen te MEALPREPPEN !Iemand nog een goed prep-recept?
Voor nu liefs, jullie begrip doet me echt enorm goed...
Later meer en voor iedereen een hele fijne dag, STERKTE voor wie het kan gebruiken en stevige knuffel terug!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
donderdag 4 november 2021 om 17:22
Kun je haar niet gewoon een mail sturen met het hele verhaal en datums en andere belangrijke informatie die in die klachtenbrief moet komen? Dan kun je daarnaar verwijzen en hoef je vast alleen maar wat dingen toe te lichten in een eventueel gesprek. Je kunt haar ook vragen hoeveel gesprekken ze eigenlijk wil, dat je het zwaar vindt en eigenlijk zo gauw mogelijk die brief af wilt hebben.
Ik vind het niet gek dat de klachtenfunctionaris nog een gesprek wil, hoor. Het is belangrijk een klacht zo goed mogelijk in kaart te brengen, dat levert meer kans op een goede volgende stap. Het helpt haar ook als ze heel goed weet wat je klacht is, want dan kan ze je beter bijstaan in de stappen na die brief.
Ik vind het niet gek dat de klachtenfunctionaris nog een gesprek wil, hoor. Het is belangrijk een klacht zo goed mogelijk in kaart te brengen, dat levert meer kans op een goede volgende stap. Het helpt haar ook als ze heel goed weet wat je klacht is, want dan kan ze je beter bijstaan in de stappen na die brief.
donderdag 4 november 2021 om 18:35
Een half jaar, wauw. Dan snap ik helemaal dat je het daar wel mee gehad hebt. Ik heb één keer hulp gehad van een klachtenfunctionaris, maar dat waren volgens mij toen 2 gesprekken met z'n tweeën en daarna die brief sturen en daarna gesprek (geschil?) met de mensen waar de klacht over ging, waarbij die klachtenfunctionaris dan aan mijn kant stond.
vrijdag 5 november 2021 om 20:34
Heb je berichten nog gelezen gisteren, Kers. Wat ontzettend vervelend hoe het verloopt met de instanties en ‘hulpverleners’ / klachtengebeuren.
Ik kan me voorstellen dat je je moegestreden voelt.
Heb je werk? Hobby’s? Wat doe je zoal op een dag, behalve soep in voren koken
wat overigens echt heerlijk is, doe het ook vaak.
Mijn specialiteit is zoete puntpaprika met tomaten soep. Doe kun je ook prima invriezen. Net als pastasaus, chili sin carne, of con carne.
Ik heb altijd een zak fijne soepgroenten en wat los ingevroren soepballetjes in de vriezer, bouillon blokjes en vermicelli in de voorraadkast. Als ik echt geen zin of puf heb om echt te koken of boodschappen te doen heb ik in 10 minuten een verse groentensoep op tafel.
Kom je ook weleens buiten? In de natuur bedoel ik. Als het fysiek mogelijk is, dan kan de natuur erg rustgevend werken. Vandaag heb ik een halfuurtje op een bankje gezeten aan het water en wat zitten schetsen. Was fijn, even opgaan in de omgeving. Wie weet is het wat voor je.
Ik kan me voorstellen dat je je moegestreden voelt.
Heb je werk? Hobby’s? Wat doe je zoal op een dag, behalve soep in voren koken
wat overigens echt heerlijk is, doe het ook vaak. Mijn specialiteit is zoete puntpaprika met tomaten soep. Doe kun je ook prima invriezen. Net als pastasaus, chili sin carne, of con carne.
Ik heb altijd een zak fijne soepgroenten en wat los ingevroren soepballetjes in de vriezer, bouillon blokjes en vermicelli in de voorraadkast. Als ik echt geen zin of puf heb om echt te koken of boodschappen te doen heb ik in 10 minuten een verse groentensoep op tafel.
Kom je ook weleens buiten? In de natuur bedoel ik. Als het fysiek mogelijk is, dan kan de natuur erg rustgevend werken. Vandaag heb ik een halfuurtje op een bankje gezeten aan het water en wat zitten schetsen. Was fijn, even opgaan in de omgeving. Wie weet is het wat voor je.
vrijdag 5 november 2021 om 20:44
lieverds, dank voor jullie berichten, het gaat erg slecht
ik heb complete inzinking, alle verdriet en wanhoop van die jaren vechten (vergeefs/voor niks, niemand was er)....het komt nu allemaal eruit -
ben zo op
ik heb complete inzinking, alle verdriet en wanhoop van die jaren vechten (vergeefs/voor niks, niemand was er)....het komt nu allemaal eruit -
ben zo op
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
