Entertainment
alle pijlers
'De BV IK': leuke, herkenbare docu
vrijdag 16 december 2011 om 13:51
... van de VPRO. Over keuzestress bij twintigers (en begin dertigers), prestatiedrang, invloed van social media. Interviews met o.a. succesvolle jonge ondernemers.
Ik vind het heel herkenbaar, de angst om te falen en het jezelf vergelijken met anderen... en toch proberen 'bij jezelf te blijven', in deze tijd waarin succes als je eigen keuze wordt gezien.
Wie heeft het ook gezien?
BV IK
Ik vind het heel herkenbaar, de angst om te falen en het jezelf vergelijken met anderen... en toch proberen 'bij jezelf te blijven', in deze tijd waarin succes als je eigen keuze wordt gezien.
Wie heeft het ook gezien?
BV IK
vrijdag 16 december 2011 om 13:59
Ik heb het ook gezien, vond het interessant. En het gekke is dat ik, vele jaren ouder, nu met hetzelfde 'niet weten wat ik wil qua werk' zit. Vergelijken met anderen is bij mij ook een grote valkuil.. jammer genoeg is dat allemaal niet beter geworden met ouder worden, maar ben ik des te meer gefrustreerd over hoe alles is gelopen. Succes eigen keuze? Zo simpel is het niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 16 december 2011 om 14:33
Interessant programma. Vond alleen de twintigers niet veel anders dan in mijn tijd, ben zelf 41. Toen had je ook dat zoeken naar jezelf, problemen met de vele keuzemogelijkheden en ook een aantal jongeren die als een speer de snelle carrierekant op gingen.
Weet nu gelukkig wel dat die keuzes die je dan maakt wel bepalend zijn voor je leven, maar zeker niet allesbepalend. Dat mensen heel vaak werkzaam zijn in een vakgebied waarvoor ze niet (direct) gestudeerd hebben, zegt genoeg.
Daarnaast vond ik de twintigers die aan het woord kwamen allemaal een beetje tot dezelfde groep behoren. Jammer, had het liever iets uitgebreider gezien.
Weet nu gelukkig wel dat die keuzes die je dan maakt wel bepalend zijn voor je leven, maar zeker niet allesbepalend. Dat mensen heel vaak werkzaam zijn in een vakgebied waarvoor ze niet (direct) gestudeerd hebben, zegt genoeg.
Daarnaast vond ik de twintigers die aan het woord kwamen allemaal een beetje tot dezelfde groep behoren. Jammer, had het liever iets uitgebreider gezien.
vrijdag 16 december 2011 om 15:04
quote:Ruza schreef op 16 december 2011 @ 14:54:
Nou leuk hoor, voel me meteen een mislukkeling op mijn 22e.Niet door hoor. Ik vind het in programma een beetje overkomen als belangrijk doen om het belangrijk doen, en heel hijgerig 'ik moet nú het verschil maken'. Terwijl onze levensverwachting torenhoog is. Ik sta er zelf heel relaxed in, vooral omdat ik bij mijn beide ouders heb gezien dat je ook als je 30, 40 bent nog een carrièreswitch kan maken en op je plek kan komen.
Nou leuk hoor, voel me meteen een mislukkeling op mijn 22e.Niet door hoor. Ik vind het in programma een beetje overkomen als belangrijk doen om het belangrijk doen, en heel hijgerig 'ik moet nú het verschil maken'. Terwijl onze levensverwachting torenhoog is. Ik sta er zelf heel relaxed in, vooral omdat ik bij mijn beide ouders heb gezien dat je ook als je 30, 40 bent nog een carrièreswitch kan maken en op je plek kan komen.
vrijdag 16 december 2011 om 15:06
vrijdag 16 december 2011 om 15:10
vrijdag 16 december 2011 om 15:17
quote:Ruza schreef op 16 december 2011 @ 15:10:
Ik snap uberhaupt niet hoe ze het doen.
Ik haal geen fantastische cijfers, geen studentenvereniging, geen vrijwilligerswerk, geen bestuursfunctie. En dan nog..heb ik het gewoon druk. Maak volle weken.
Heb ik allemaal wel gehad / gedaan en ik ben na mijn studeren ook alweer een jaar werkloos, dusse.....
Ik snap uberhaupt niet hoe ze het doen.
Ik haal geen fantastische cijfers, geen studentenvereniging, geen vrijwilligerswerk, geen bestuursfunctie. En dan nog..heb ik het gewoon druk. Maak volle weken.
Heb ik allemaal wel gehad / gedaan en ik ben na mijn studeren ook alweer een jaar werkloos, dusse.....
vrijdag 16 december 2011 om 15:18
Ik krijg de docu helaas niet geopend op de ipad. Maar het is absoluut een herkenbaar thema! Mij kost het regelmatig negatieve energie, want de vergelijking trekken met succesvolle leeftijdsgenoten is echt leuk...
Het is vooral belangrijk achter je eigen keuzes te blijven staan! En of dat nu een mega carriere, huismoeder of iets er tussenin is, het is en blijft je eigen keuze! Al merk ik wel dat ik me daar af en toe behoorlijk over moet verdedigen...
Het is vooral belangrijk achter je eigen keuzes te blijven staan! En of dat nu een mega carriere, huismoeder of iets er tussenin is, het is en blijft je eigen keuze! Al merk ik wel dat ik me daar af en toe behoorlijk over moet verdedigen...
vrijdag 16 december 2011 om 15:21
Heb het nog niet gezien, maar ga het nog wel terugkijken op uitzending gemist. Ik zie het ook om me heen, twintigers die heel erg bezig zijn om zichzelf te profileren, nu al werken aan een CV, contacten leggen, heel druk bezig zijn met en toekomstige baan.
Ik vind het allemaal niet zo belangrijk en ik weiger mee te doen aan die ratrace (ben zelf ook een zogenaamde hoogopgeleide twintiger). Ik vind het veel belangrijker om het prive leuk te hebben, en met mijn lieve man, familie en vrienden ben ik ook zonder carriere dik tevreden.
Ik vind het allemaal niet zo belangrijk en ik weiger mee te doen aan die ratrace (ben zelf ook een zogenaamde hoogopgeleide twintiger). Ik vind het veel belangrijker om het prive leuk te hebben, en met mijn lieve man, familie en vrienden ben ik ook zonder carriere dik tevreden.
vrijdag 16 december 2011 om 15:23
vrijdag 16 december 2011 om 15:26
quote:Ruza schreef op 16 december 2011 @ 15:08:
Werken op een of ander kantoor tot 67/70?? Huisje kopen, man vinden, kindje?? That's it??
Als je al die dingen weet te bereiken, en je blijft daar ook nog gezond bij, mag je echt wel van geluk spreken hoor. Wat is daar niet genoeg aan?
Ik snap het echt niet, mensen die alles hebben en het dan nog niet leuk en spannend genoeg vinden allemaal.
Werken op een of ander kantoor tot 67/70?? Huisje kopen, man vinden, kindje?? That's it??
Als je al die dingen weet te bereiken, en je blijft daar ook nog gezond bij, mag je echt wel van geluk spreken hoor. Wat is daar niet genoeg aan?
Ik snap het echt niet, mensen die alles hebben en het dan nog niet leuk en spannend genoeg vinden allemaal.
vrijdag 16 december 2011 om 15:29
quote:Ruza schreef op 16 december 2011 @ 15:08:
Ik zit juist de laatste tijd steeds vaker te denken...volgend jaar afstuderen en dan? Werken op een of ander kantoor tot 67/70?? Huisje kopen, man vinden, kindje?? That's it?? Is dat echt wat ik met mn leven ga doen?
Dit is wel niet jouw 'help-topic', maar waarom zo ver vooruit kijken? Ik snap en herken het wel, maar op een of andere manier heeft het mij geholpen om niet te ver vooruit te denken.
Wat Lena81 schrijft ben ik helemaal mee eens.
Zie in mijn omgeving mensen die alles wat ze doen kiezen op basis van het nut voor hun CV. Ik word al moe als ik er aan denk.
Ik zit juist de laatste tijd steeds vaker te denken...volgend jaar afstuderen en dan? Werken op een of ander kantoor tot 67/70?? Huisje kopen, man vinden, kindje?? That's it?? Is dat echt wat ik met mn leven ga doen?
Dit is wel niet jouw 'help-topic', maar waarom zo ver vooruit kijken? Ik snap en herken het wel, maar op een of andere manier heeft het mij geholpen om niet te ver vooruit te denken.
Wat Lena81 schrijft ben ik helemaal mee eens.
Zie in mijn omgeving mensen die alles wat ze doen kiezen op basis van het nut voor hun CV. Ik word al moe als ik er aan denk.
vrijdag 16 december 2011 om 15:31
quote:Lena81 schreef op 16 december 2011 @ 15:26:
[...]
Als je al die dingen weet te bereiken, en je blijft daar ook nog gezond bij, mag je echt wel van geluk spreken hoor. Wat is daar niet genoeg aan?
Ik snap het echt niet, mensen die alles hebben en het dan nog niet leuk en spannend genoeg vinden allemaal.
Oh begrijp me niet verkeerd hoor. Ik bedoel niet dat het niet goed genoeg is absoluut niet. Ik denk dat als je een fijn warm huis hebt, een leuk gezin en een gevulde maag elke dag dat je jezelf al tot het gelukkigere deel van de wereldbevolking mag rekenen.
Ik bedoelde meer dat het idee van het "standaard" uitgestippelde west-europese leven me eigenlijk een beetje benauwt en ik soms gewoon eraan denk om 10.000 euro te sparen(ik zeg maar wat hoor) en ergens in afrika een paar ligbedden, parasollen en een bar aan het strand neerzetten en reggae gaan zitten luisteren daar. Of iets leren waar ik al reizend mn geld kan verdienen en maar zien waar mijn leven me brengt.
Ik kom uit een bijstandsgezin en heb heel lang me heel druk lopen maken over geld en niet arm willen zijn. Zo arm als we vroeger waren wil ik nog steeds niet zijn. Maar als ik dus dat uitgestippelde leventje moet hebben om er warm bij te zitten. Dan weet ik (sinds vorige week opeens) niet of ik het het wel waard vind.
Hallo 20ers crisis!
[...]
Als je al die dingen weet te bereiken, en je blijft daar ook nog gezond bij, mag je echt wel van geluk spreken hoor. Wat is daar niet genoeg aan?
Ik snap het echt niet, mensen die alles hebben en het dan nog niet leuk en spannend genoeg vinden allemaal.
Oh begrijp me niet verkeerd hoor. Ik bedoel niet dat het niet goed genoeg is absoluut niet. Ik denk dat als je een fijn warm huis hebt, een leuk gezin en een gevulde maag elke dag dat je jezelf al tot het gelukkigere deel van de wereldbevolking mag rekenen.
Ik bedoelde meer dat het idee van het "standaard" uitgestippelde west-europese leven me eigenlijk een beetje benauwt en ik soms gewoon eraan denk om 10.000 euro te sparen(ik zeg maar wat hoor) en ergens in afrika een paar ligbedden, parasollen en een bar aan het strand neerzetten en reggae gaan zitten luisteren daar. Of iets leren waar ik al reizend mn geld kan verdienen en maar zien waar mijn leven me brengt.
Ik kom uit een bijstandsgezin en heb heel lang me heel druk lopen maken over geld en niet arm willen zijn. Zo arm als we vroeger waren wil ik nog steeds niet zijn. Maar als ik dus dat uitgestippelde leventje moet hebben om er warm bij te zitten. Dan weet ik (sinds vorige week opeens) niet of ik het het wel waard vind.
Hallo 20ers crisis!
vrijdag 16 december 2011 om 15:41
Ik denk dat dit probleem vooral bij hoog opgeleide jongeren voorkomt. Ik herken het zelf wel en zie het ook in mijn omgeving.
En Ruza, jouw gevoel herken ik ook heel goed. Het kan mijn ook erg benauwen. Mijn pad is tot nu niet altijd helemaal gegaan zoals het volgens de norm zou moeten en ik merk dat ik daar ook gelijk op wordt afgerekend. Het lijkt wel alsof je alles volgens het vooropgezette plan moet doen, anders wordt je raar aangekeken.
Die mentaliteit: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg...
Brrr...
En Ruza, jouw gevoel herken ik ook heel goed. Het kan mijn ook erg benauwen. Mijn pad is tot nu niet altijd helemaal gegaan zoals het volgens de norm zou moeten en ik merk dat ik daar ook gelijk op wordt afgerekend. Het lijkt wel alsof je alles volgens het vooropgezette plan moet doen, anders wordt je raar aangekeken.
Die mentaliteit: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg...
Brrr...
vrijdag 16 december 2011 om 15:57
k denk dat een leven leiden wat je gelukkig maakt het belangrijkste is. Niet het doel, maar de weg is wat telt. Je kunt elke dag een verschil maken, door de kleinste dingen, het hoeft niet allemaal groots en meeslepend. Ik had voor een grote internationale carrière kunnen kiezen, maar ik kies bewust voor mijn man en een gezin. Daarnaast geniet ik van een betekenisvolle baan, weliswaar met minder aanzien, maar met voldoende tijd om te genieten van het leven. Omdat ik daar uiteindelijk gelukkiger van wordt. Maakt dat mijn leven minder succesvol? In mijn ogen in ieder geval niet.
vrijdag 16 december 2011 om 16:53
quote:Ruza schreef op 16 december 2011 @ 15:10:
Ik snap uberhaupt niet hoe ze het doen.
Ik haal geen fantastische cijfers, geen studentenvereniging, geen vrijwilligerswerk, geen bestuursfunctie. En dan nog..heb ik het gewoon druk. Maak volle weken.
Zou nieteens weten WANNEER ik de dingen moet doen die die jongeren doen??Haha ik had dan ook geen fantastische cijfers, maar wel vrijwilligerswerk (2x) en bestuursfunctie en drukke studie: fulltime stage. En heti s gelukt! ENORM drukke weken, maar wel erg leuk
Ik snap uberhaupt niet hoe ze het doen.
Ik haal geen fantastische cijfers, geen studentenvereniging, geen vrijwilligerswerk, geen bestuursfunctie. En dan nog..heb ik het gewoon druk. Maak volle weken.
Zou nieteens weten WANNEER ik de dingen moet doen die die jongeren doen??Haha ik had dan ook geen fantastische cijfers, maar wel vrijwilligerswerk (2x) en bestuursfunctie en drukke studie: fulltime stage. En heti s gelukt! ENORM drukke weken, maar wel erg leuk
vrijdag 16 december 2011 om 18:04
quote:Ruza schreef op 16 december 2011 @ 15:10:
Ik snap uberhaupt niet hoe ze het doen.
Ik haal geen fantastische cijfers, geen studentenvereniging, geen vrijwilligerswerk, geen bestuursfunctie. En dan nog..heb ik het gewoon druk. Maak volle weken.
Zou nieteens weten WANNEER ik de dingen moet doen die die jongeren doen??
Same here Ruza.
Ik kan niet voor iedereen spreken, maar ik weet wel dat studiegenoten van mij minder vaak op college verschijnen als ze zich meer op `bijzaken´ richten.
De zogenaamde druk die twintigers ervaren, is iets wat je jezelf oplegt.
Ik heb er nog vóór mijn twintigste onder geleden. Zonder te overdrijven kan ik zeggen dat ik mezelf vond falen.
Al op mijn zeventiende (ik kwam tussen de twintigers op een opleiding) maakte ik me er druk om hoe mijn toekomst eruit zou gaan zien. Ik was altijd een vrolijke meid, en ineens, in één klap voelde ik me te min. Dat gevoel is echt niet zomaar over gegaan, ik moest echt een andere opleiding kiezen om richting aan mijn leven te kunnen geven.
Ik snap uberhaupt niet hoe ze het doen.
Ik haal geen fantastische cijfers, geen studentenvereniging, geen vrijwilligerswerk, geen bestuursfunctie. En dan nog..heb ik het gewoon druk. Maak volle weken.
Zou nieteens weten WANNEER ik de dingen moet doen die die jongeren doen??
Same here Ruza.
Ik kan niet voor iedereen spreken, maar ik weet wel dat studiegenoten van mij minder vaak op college verschijnen als ze zich meer op `bijzaken´ richten.
De zogenaamde druk die twintigers ervaren, is iets wat je jezelf oplegt.
Ik heb er nog vóór mijn twintigste onder geleden. Zonder te overdrijven kan ik zeggen dat ik mezelf vond falen.
Al op mijn zeventiende (ik kwam tussen de twintigers op een opleiding) maakte ik me er druk om hoe mijn toekomst eruit zou gaan zien. Ik was altijd een vrolijke meid, en ineens, in één klap voelde ik me te min. Dat gevoel is echt niet zomaar over gegaan, ik moest echt een andere opleiding kiezen om richting aan mijn leven te kunnen geven.
vrijdag 16 december 2011 om 18:16
Zelfbeeld lijkt mij ook altijd hét kernbegrip in deze situatie.
Ik denk vaak terug aan de tijd waarin ik mezelf zo vond falen.
Na jaren heb ik vernomen dat anderen dachten dat ik alles zo goed voor elkaar had. Andere jongeren dachten dat het studeren en al het andere me gemakkelijk afging.
Terwijl ik me op mijn beurt altijd weinig succesvol voelde in vergelijking met anderen.
Ik bedoel: je spreekt die gevoelens niet altijd uit, maar ik had nooit verwacht dat anderen zich met mij vergeleken.
Ik denk vaak terug aan de tijd waarin ik mezelf zo vond falen.
Na jaren heb ik vernomen dat anderen dachten dat ik alles zo goed voor elkaar had. Andere jongeren dachten dat het studeren en al het andere me gemakkelijk afging.
Terwijl ik me op mijn beurt altijd weinig succesvol voelde in vergelijking met anderen.
Ik bedoel: je spreekt die gevoelens niet altijd uit, maar ik had nooit verwacht dat anderen zich met mij vergeleken.
vrijdag 16 december 2011 om 18:20
vrijdag 16 december 2011 om 18:24
quote:lechatnoir schreef op 16 december 2011 @ 18:20:
[...]
Zonder twijfel waar. Maar ik blijf het donders lastig vinden om tegenwicht te blijven bieden aan de zogenaamde normen van wat normaal is voor mijn leeftijd.
Eens. Daarom ben ik blij dat er internet bestaat!
Op internet lees ik vaak genoeg over de keerzijde en de moeilijkheden die anderen ervaren.
Ik zie op dit forum ook regelmatig voorbij komen dat vrouwen zich schamen als ze geen feestbeest zijn of op jonge leeftijd geen wereldreis achter de rug hebben. `Gelukkig´, denk ik dan, `ben ik niet de enige´.
(Ik houd wel van reizen en feesten, maar ik kan toch echt niet alles tegelijk combineren).
[...]
Zonder twijfel waar. Maar ik blijf het donders lastig vinden om tegenwicht te blijven bieden aan de zogenaamde normen van wat normaal is voor mijn leeftijd.
Eens. Daarom ben ik blij dat er internet bestaat!
Op internet lees ik vaak genoeg over de keerzijde en de moeilijkheden die anderen ervaren.
Ik zie op dit forum ook regelmatig voorbij komen dat vrouwen zich schamen als ze geen feestbeest zijn of op jonge leeftijd geen wereldreis achter de rug hebben. `Gelukkig´, denk ik dan, `ben ik niet de enige´.
(Ik houd wel van reizen en feesten, maar ik kan toch echt niet alles tegelijk combineren).
vrijdag 16 december 2011 om 18:28
De oplossing die ik heb gekozen: ik ben een studie Rechten gaan doen, ook al wist ik na mijn 21ste nog niet eens wat ik echt wilde.
Door bezig te blijven ontdek je soms waar je interesses wel liggen. Je komt in ieder geval niet tot stilstand en als je eenmaal begint te verdienen, kun je je altijd nog omscholen.
Door bezig te blijven ontdek je soms waar je interesses wel liggen. Je komt in ieder geval niet tot stilstand en als je eenmaal begint te verdienen, kun je je altijd nog omscholen.
vrijdag 16 december 2011 om 18:40
quote:Artpiraat schreef op 16 december 2011 @ 18:28:
De oplossing die ik heb gekozen: ik ben een studie Rechten gaan doen, ook al wist ik na mijn 21ste nog niet eens wat ik echt wilde.
Door bezig te blijven ontdek je soms waar je interesses wel liggen. Je komt in ieder geval niet tot stilstand en als je eenmaal begint te verdienen, kun je je altijd nog omscholen.Dat was indirect ook mijn oplossing: niet denken dat de keuze die ik nu maak bepalend gaat zijn voor mijn hele leven, of dat ik daar dan de rest van mijn leven mee moet doen. Gelukkig in mijn omgeving veel voorbeelden van omscholers, dat helpt ook wel keuzes te relativeren.
De oplossing die ik heb gekozen: ik ben een studie Rechten gaan doen, ook al wist ik na mijn 21ste nog niet eens wat ik echt wilde.
Door bezig te blijven ontdek je soms waar je interesses wel liggen. Je komt in ieder geval niet tot stilstand en als je eenmaal begint te verdienen, kun je je altijd nog omscholen.Dat was indirect ook mijn oplossing: niet denken dat de keuze die ik nu maak bepalend gaat zijn voor mijn hele leven, of dat ik daar dan de rest van mijn leven mee moet doen. Gelukkig in mijn omgeving veel voorbeelden van omscholers, dat helpt ook wel keuzes te relativeren.
