Entertainment
alle pijlers
'The Boy is mine' Een ontluisterende documentaire.
woensdag 19 maart 2008 om 14:24
Een ontluisterende documentaire over machteloze hulpverlening aan tienermoeder.Miranda is een meid van de straat. Ze wordt zwanger en haar zoontje Soufian wordt geboren. Maar Miranda heeft geen uitkering,geen vaste verblijfplaats, luiers en eten zijn er vaak niet. Foute vrienden maken misbruik van Miranda en ze blijft zitten met een schuld van 30.000 Euro. Miranda loopt vast in het zorgsysteem van wachtlijsten, budgetten en bureaucratie.
Per toeval kwam ik deze heftig documentaire tegen, en met gemengde en tegenstrijdige gevoelens, wil ik hem met jullie delen.
Wát vinden wij hier nou van?
Is het wel de bureaucratie waar deze Miranda tegenaanloopt? Of spelen er heel andere dingen? Zeg het maar....
The Boy is mine
Per toeval kwam ik deze heftig documentaire tegen, en met gemengde en tegenstrijdige gevoelens, wil ik hem met jullie delen.
Wát vinden wij hier nou van?
Is het wel de bureaucratie waar deze Miranda tegenaanloopt? Of spelen er heel andere dingen? Zeg het maar....
The Boy is mine
maandag 31 maart 2008 om 13:08
Heb alleen wat reacties op pagina 1 gelezen.
Volgens mij is dit een documentaire die ook ik vorig jaar een keer - d.w.z. een deel ervan - gezien heb. Ik vond het erg aangrijpend.
Een persoonlijk voorval daarbij (op zich off topic maar ik wil het gewoon even delen) was het volgende. Ik werd zo triest van die documentaire, die we in de keuken hadden opstaan bij toeval (was denk ik een herhaling, het was in het weekend op een ochtend). Ik moest er bijna van huilen. Mijn zoontjes zagen dat, ik zei dat de mama op televisie niet goed voor haar kindje kon zorgen en dat ik dat heel erg vond. Toen zei mijn oudste zoontje: maar onze mama kan dat wel.
Nou, je kon me opvegen. Ik heb regelmatig mijn twijfels over mijn moederlijke capaciteiten, dus dit was een héél fijn berichtje zo even tussen neus en lippen door van mijn zoon.
xx lisa.
Volgens mij is dit een documentaire die ook ik vorig jaar een keer - d.w.z. een deel ervan - gezien heb. Ik vond het erg aangrijpend.
Een persoonlijk voorval daarbij (op zich off topic maar ik wil het gewoon even delen) was het volgende. Ik werd zo triest van die documentaire, die we in de keuken hadden opstaan bij toeval (was denk ik een herhaling, het was in het weekend op een ochtend). Ik moest er bijna van huilen. Mijn zoontjes zagen dat, ik zei dat de mama op televisie niet goed voor haar kindje kon zorgen en dat ik dat heel erg vond. Toen zei mijn oudste zoontje: maar onze mama kan dat wel.
Nou, je kon me opvegen. Ik heb regelmatig mijn twijfels over mijn moederlijke capaciteiten, dus dit was een héél fijn berichtje zo even tussen neus en lippen door van mijn zoon.
xx lisa.
maandag 31 maart 2008 om 20:11
Ik heb deze docu ook idd 1,5 jr geleden ofzo al een keertje gezien.
Was toen net bevallen van mijn dochtertje, het zwanger worden was bij ons niet zo makkelijk. Na 2,5 jr en vele medische behandelingen lukte het gelukkig..
Wat heb ik gehuild tijdens het zien van dez docu. Dat iemand dat haar kind aandoet...echt vreselijk...en wat duurde het lang voordat ze het jongetje eindelijk weghaalde bij haar.
Ik hoop dat ie nu ergens zit waar hij wel alle aandacht en liefde krijgt...
Was toen net bevallen van mijn dochtertje, het zwanger worden was bij ons niet zo makkelijk. Na 2,5 jr en vele medische behandelingen lukte het gelukkig..
Wat heb ik gehuild tijdens het zien van dez docu. Dat iemand dat haar kind aandoet...echt vreselijk...en wat duurde het lang voordat ze het jongetje eindelijk weghaalde bij haar.
Ik hoop dat ie nu ergens zit waar hij wel alle aandacht en liefde krijgt...
