Entertainment
alle pijlers
Komt een vrouw bij de dokter, kijken of te zielig?
woensdag 1 juni 2011 om 12:46
As zondag komt, komt een vrouw bij de dokter op tv. Ik heb de film nog niet gezien, wel het boek gelezen maar toen was ik zelf nog geen moeder.
Aan de ene kant wil ik de film heel graag zien, aan de andere kant lijkt het me zo confronterend en hartverscheurend, dat ik niet weet of ik dat trek.
Misschien heel sentimenteel hoor
Wie raadt het aan of juist af?
Aan de ene kant wil ik de film heel graag zien, aan de andere kant lijkt het me zo confronterend en hartverscheurend, dat ik niet weet of ik dat trek.
Misschien heel sentimenteel hoor
Wie raadt het aan of juist af?
zaterdag 4 juni 2011 om 14:12
quote:Very.Cherry schreef op 04 juni 2011 @ 14:09:
[...]
O dat kun je gerust doen hoor, zo'n zware afweging hoeft dat niet te zijn. Je ziet vnl. mooie mensen, en mooie decors, en mooie kleding, het gaat meer over het Amsterdamse uitgaansleven dan over ziek zijn, en af en toe zie je die jankkop van van Houten, that's it.
[...]
O dat kun je gerust doen hoor, zo'n zware afweging hoeft dat niet te zijn. Je ziet vnl. mooie mensen, en mooie decors, en mooie kleding, het gaat meer over het Amsterdamse uitgaansleven dan over ziek zijn, en af en toe zie je die jankkop van van Houten, that's it.
zaterdag 4 juni 2011 om 14:12
zaterdag 4 juni 2011 om 14:13
quote:Very.Cherry schreef op 04 juni 2011 @ 14:07:
[...]
Nou ja, ze lag niet constant te sterven. Het begon volgens mij al voordat ze uberhaupt die diagnose had toch? Het is natuurlijk een heel langdurig proces geweest waarin je allebei apart en samen allerlei fases doormaakt.Ja, en toen vond ie het nodig om met een andere vrouw te neuken. Wat er ook omheen verzonnen wordt, dat is wat ie gedaan heeft. En ik vind het walgelijk. Dat ie daar nu ook nog geld mee verdient door met zijn smerige gedrag te koketteren is in mijn optiek onvergeeflijk.
[...]
Nou ja, ze lag niet constant te sterven. Het begon volgens mij al voordat ze uberhaupt die diagnose had toch? Het is natuurlijk een heel langdurig proces geweest waarin je allebei apart en samen allerlei fases doormaakt.Ja, en toen vond ie het nodig om met een andere vrouw te neuken. Wat er ook omheen verzonnen wordt, dat is wat ie gedaan heeft. En ik vind het walgelijk. Dat ie daar nu ook nog geld mee verdient door met zijn smerige gedrag te koketteren is in mijn optiek onvergeeflijk.
zaterdag 4 juni 2011 om 14:30
Wat ik heel erg gemist heb in de film zijn de gedachtes in van Stijn/Kluun die in het boek wel naar voren komen.
Het boek bestaat uit ervaringen/behandelingen/ziekenhuisbezoeken/vreemdgaan, maar ook uit de gedachtes die Kluun heeft als hij in het ziekenhuis zit, als hij vreemdgaat. Dat komt in de film niet naar voren.
In de film gaat het 'alleen' maar over sex, drugs & rock 'n roll. Dat zijn vrouw kanker heeft lijkt in de film maar 'bijzaak'.
Boek bestaat uit drie 'delen', de film dus ook. Toen ik in de bios zat en 'deel' 2 begon vroeg ik me af hoe lang het allemaal nog zou duren. En de rol van het kindje komt totaal niet uit de verf in de film.
Het boek bestaat uit ervaringen/behandelingen/ziekenhuisbezoeken/vreemdgaan, maar ook uit de gedachtes die Kluun heeft als hij in het ziekenhuis zit, als hij vreemdgaat. Dat komt in de film niet naar voren.
In de film gaat het 'alleen' maar over sex, drugs & rock 'n roll. Dat zijn vrouw kanker heeft lijkt in de film maar 'bijzaak'.
Boek bestaat uit drie 'delen', de film dus ook. Toen ik in de bios zat en 'deel' 2 begon vroeg ik me af hoe lang het allemaal nog zou duren. En de rol van het kindje komt totaal niet uit de verf in de film.
zaterdag 4 juni 2011 om 14:31
quote:Mylene_Valerie schreef op 02 juni 2011 @ 23:50:
Lieve Ieb, vandaar dat ik je al op mijn topic waarschuwde. Ik moest de hele film denken aan jou en aan mimsey. Niet om te vergelijken maar allebei jullie topics was ik elke dag en heb zoveel tranen toen moeten laten. Dat kwam weer boven. Nee goed plan om niet te gaan kijken.
Hoop voor jullie ook dat die reclame niet meer komt. Veel liefs.
Wat lief van je, MV.
En een dikke voor Ieb, voor wie dit allemaal niet makkelijk is.
Maar weet je, ik heb helemaal geen problemen met het boek, noch met de film. Integendeel.
Hero kreeg kanker in 2004. Het boek kwam uit in 2006. En opeens merkten we het; het werd weer iets minder taboe om over kanker te praten. het mocht weer een beetje meer bestaan. Het kwam uit het verdom-hoekje, uit het "alleen-oudere-mensen-krijgen-dit-en-zo-niet-wil-ik-het-niet-weten-hoekje". Er mocht over gepraat worden. Voor Hero was dat zo fijn, en voor mij, als partner van, nog veel fijner. Opeens bestond ik ook, als persoon inplaats van verzorgster en woordvoerdster.
En nee, natuurlijk ging ik niet vreemd. Mijn maag draait zich al om bij het idee. Maar dat wil niet zeggen dat ik het zo keihard afkeur. Je weet niet wat je doet als jouw liefste zo'n doodvonnis krijgt, je weet niet jouw emoties met je doen, je weet niet hoe je de kracht vind om te blijven staan. Sommige mensen graven zich in, sommige mensen gaan volledig in de hulpverlenersrol, anderen storten in, en anderen willen voelen dat ze zelf nog wel leven.
Ik had gelukkig Hero naast me, die mij hielp mijzelf te blijven omdat dat de persoon was waarmee hij zijn laatste dagen te slijten. Ik prijs me daarmee gelukkig. Maar Kluun had zijn manier, binnen zijn relatie, en daar mogen wij, naar mijn mening, niet over oordelen. Dat kan alleen hijzelf, zijn vrouw, zijn kind, en in mindere mate hun familie.
En dat hij geld verdient met haar dood; dat is toch niet erg? Zo maakt hij het leven voor zijn kind een stukje makkelijker. Ik zou niet met hem willen ruilen, hij is tijdenlang proffesioneel wedeuwenaar geweest en dat lijkt me erg heftig.
Ik ken de schrijfster van een ander populair rouwverwerkingsboek persoonlijk, en zij liep/loopt er ook vaak tegenaan dat ze meer als "weduwe" dan als moeder, vrouw, schrijfter wordt gezien. Ik geef het je te doen.
Maar omdat zij een boek heeft geschreven over haar rouwproces, valkt neimand erover dat ze geld verdient met de dood van haar man, en bij Kluun is dat ineens verkeerd. Wat krom.
Hij verdient geld met iets Heel Ergs wat hem is overkomen. Hij spaart zichzelf daarmee niet, want geloof me dat het boek hem niet alleen maar goeds heeft gebracht. Prima toch... Er is immer sleven na dood, (uiteindelijk) ook voor de nabestaanden.
Nogmaals; voor IBI.
En voor iedereen die morgenavond verdrietig is voor de buis.
Lieve Ieb, vandaar dat ik je al op mijn topic waarschuwde. Ik moest de hele film denken aan jou en aan mimsey. Niet om te vergelijken maar allebei jullie topics was ik elke dag en heb zoveel tranen toen moeten laten. Dat kwam weer boven. Nee goed plan om niet te gaan kijken.
Hoop voor jullie ook dat die reclame niet meer komt. Veel liefs.
Wat lief van je, MV.
En een dikke voor Ieb, voor wie dit allemaal niet makkelijk is.
Maar weet je, ik heb helemaal geen problemen met het boek, noch met de film. Integendeel.
Hero kreeg kanker in 2004. Het boek kwam uit in 2006. En opeens merkten we het; het werd weer iets minder taboe om over kanker te praten. het mocht weer een beetje meer bestaan. Het kwam uit het verdom-hoekje, uit het "alleen-oudere-mensen-krijgen-dit-en-zo-niet-wil-ik-het-niet-weten-hoekje". Er mocht over gepraat worden. Voor Hero was dat zo fijn, en voor mij, als partner van, nog veel fijner. Opeens bestond ik ook, als persoon inplaats van verzorgster en woordvoerdster.
En nee, natuurlijk ging ik niet vreemd. Mijn maag draait zich al om bij het idee. Maar dat wil niet zeggen dat ik het zo keihard afkeur. Je weet niet wat je doet als jouw liefste zo'n doodvonnis krijgt, je weet niet jouw emoties met je doen, je weet niet hoe je de kracht vind om te blijven staan. Sommige mensen graven zich in, sommige mensen gaan volledig in de hulpverlenersrol, anderen storten in, en anderen willen voelen dat ze zelf nog wel leven.
Ik had gelukkig Hero naast me, die mij hielp mijzelf te blijven omdat dat de persoon was waarmee hij zijn laatste dagen te slijten. Ik prijs me daarmee gelukkig. Maar Kluun had zijn manier, binnen zijn relatie, en daar mogen wij, naar mijn mening, niet over oordelen. Dat kan alleen hijzelf, zijn vrouw, zijn kind, en in mindere mate hun familie.
En dat hij geld verdient met haar dood; dat is toch niet erg? Zo maakt hij het leven voor zijn kind een stukje makkelijker. Ik zou niet met hem willen ruilen, hij is tijdenlang proffesioneel wedeuwenaar geweest en dat lijkt me erg heftig.
Ik ken de schrijfster van een ander populair rouwverwerkingsboek persoonlijk, en zij liep/loopt er ook vaak tegenaan dat ze meer als "weduwe" dan als moeder, vrouw, schrijfter wordt gezien. Ik geef het je te doen.
Maar omdat zij een boek heeft geschreven over haar rouwproces, valkt neimand erover dat ze geld verdient met de dood van haar man, en bij Kluun is dat ineens verkeerd. Wat krom.
Hij verdient geld met iets Heel Ergs wat hem is overkomen. Hij spaart zichzelf daarmee niet, want geloof me dat het boek hem niet alleen maar goeds heeft gebracht. Prima toch... Er is immer sleven na dood, (uiteindelijk) ook voor de nabestaanden.
Nogmaals; voor IBI.
En voor iedereen die morgenavond verdrietig is voor de buis.
Wat wilde ik nou toch typen?
zaterdag 4 juni 2011 om 14:33
quote:Mylene_Valerie schreef op 02 juni 2011 @ 23:07:
Ik had de film toevallig geleend en toen kwam er pas op tv dat ze het zouden uitzenden.
Ik heb het boek dus niet gelezen.
De hele film was ik zo verschrikkelijk kwaad op die kerel hoe je dat iemand kan aandoen. Zo kwaad dat ik vaak op het punt stond om hem uit te zetten.
Toch verder gekeken. Vreselijke mooie scene als ze doodgaat. Hoewel in mijn ogen het kind niet echt erbij betrokken wordt. Ik bedoel, ze vraagt aan hem, geniet lekker verder. Ik zou vragen, zorg je goed voor ons kind. En zo nog meer.
Maar die scene dat ze overlijdt moest ik wel een traan of meer laten.
Om vervolgens weer kwaad om hem te worden na het telefoontje wat hij pleegt na haar dood.
Ik zeg niet hoe en wat voordat ik het verpest voor de mensen die het willen kijken nog.
Als ik teveel heb gezegd dan haal ik het wel weg. Volgens mij is al deze info al op het internet geweest.En DAT komt dus in het boek wel naar voren. Hij doet haar letterlijk de belofte: 'Ik zal goed voor je/ons kind zorgen'.
Ik had de film toevallig geleend en toen kwam er pas op tv dat ze het zouden uitzenden.
Ik heb het boek dus niet gelezen.
De hele film was ik zo verschrikkelijk kwaad op die kerel hoe je dat iemand kan aandoen. Zo kwaad dat ik vaak op het punt stond om hem uit te zetten.
Toch verder gekeken. Vreselijke mooie scene als ze doodgaat. Hoewel in mijn ogen het kind niet echt erbij betrokken wordt. Ik bedoel, ze vraagt aan hem, geniet lekker verder. Ik zou vragen, zorg je goed voor ons kind. En zo nog meer.
Maar die scene dat ze overlijdt moest ik wel een traan of meer laten.
Om vervolgens weer kwaad om hem te worden na het telefoontje wat hij pleegt na haar dood.
Ik zeg niet hoe en wat voordat ik het verpest voor de mensen die het willen kijken nog.
Als ik teveel heb gezegd dan haal ik het wel weg. Volgens mij is al deze info al op het internet geweest.En DAT komt dus in het boek wel naar voren. Hij doet haar letterlijk de belofte: 'Ik zal goed voor je/ons kind zorgen'.
zaterdag 4 juni 2011 om 14:43
Ik vond de film op zich goed, maar het werd te weinig uitgediept allemaal. En ik irriteerde me ook aan die vent, wat een slappe zak zeg. Wie had die ziekte gvd!
En dan alles om jou laten draaien. Ik vind als iemand ziek is dan draait het om diegene. Misschien ben ik nu te stellig hoor. Maar als mensen gaan klagen hoe erg het allemaal voor hunzelf is.. hallo jij bent niet degene die doodgaat. Achterblijven is ook niet prettig, maar als je ongeneeslijk ziek bent, heb je niks meer te kiezen.
Dat betekent niet dat het niet zwaar is voor de achterblijvers. Het is ondragelijk. Maar je gaat je lul niet in een ander hangen. Ik vind het respectloos.
Desondanks, het deed me wel wat. Heb toch wel zitten snotteren. Vooral omdat ik als moeder zijnde bedacht hoe het moest zijn om je kind achter te laten. Vreselijk!
En dan alles om jou laten draaien. Ik vind als iemand ziek is dan draait het om diegene. Misschien ben ik nu te stellig hoor. Maar als mensen gaan klagen hoe erg het allemaal voor hunzelf is.. hallo jij bent niet degene die doodgaat. Achterblijven is ook niet prettig, maar als je ongeneeslijk ziek bent, heb je niks meer te kiezen.
Dat betekent niet dat het niet zwaar is voor de achterblijvers. Het is ondragelijk. Maar je gaat je lul niet in een ander hangen. Ik vind het respectloos.
Desondanks, het deed me wel wat. Heb toch wel zitten snotteren. Vooral omdat ik als moeder zijnde bedacht hoe het moest zijn om je kind achter te laten. Vreselijk!
zaterdag 4 juni 2011 om 15:11
quote:Marielle29 schreef op 01 juni 2011 @ 12:46:
As zondag komt, komt een vrouw bij de dokter op tv. Ik heb de film nog niet gezien, wel het boek gelezen maar toen was ik zelf nog geen moeder.
Aan de ene kant wil ik de film heel graag zien, aan de andere kant lijkt het me zo confronterend en hartverscheurend, dat ik niet weet of ik dat trek.
Misschien heel sentimenteel hoor
Wie raadt het aan of juist af?
Wat je ook doet, kijk nooit Terms of endearment.
Dat ga je niet trekken.
As zondag komt, komt een vrouw bij de dokter op tv. Ik heb de film nog niet gezien, wel het boek gelezen maar toen was ik zelf nog geen moeder.
Aan de ene kant wil ik de film heel graag zien, aan de andere kant lijkt het me zo confronterend en hartverscheurend, dat ik niet weet of ik dat trek.
Misschien heel sentimenteel hoor
Wie raadt het aan of juist af?
Wat je ook doet, kijk nooit Terms of endearment.
Dat ga je niet trekken.
zaterdag 4 juni 2011 om 16:02
Tja, Miss Sparkle... in een relatie gaat dat toch niet helemaal op.
Nee, ik had geen kanker. Nee, ik ging niet dood. Maar zo'n ziekteperiode duurt (vaak) te lang en is te intens om het leven alleen om de ander te laten draaien. Natuurlijk heeft de ander de uiteindelijke regie, maar als partner van een kankerpatient bepaald het ook, ongewild en eveneens zonder dat je een keuze hebt, jouw leven. Jij zit ook vol angst, verdriet, zorgen, boosheid, en vragen. Wanneer je het ziekteproces volledig om de ander laat draaien, doe je jezelf (en dus uiteindelijk ook jouw partner) in mijn ogen tekort.
Hero zei ooit tegen mij, toen ik mijzelf een periode weer teveel weggecijferd had; "Kanker heb ik in mijn eentje, maar aan kanker lijden doen we allebei". En zo was het ook.
Nee, ik had geen kanker. Nee, ik ging niet dood. Maar zo'n ziekteperiode duurt (vaak) te lang en is te intens om het leven alleen om de ander te laten draaien. Natuurlijk heeft de ander de uiteindelijke regie, maar als partner van een kankerpatient bepaald het ook, ongewild en eveneens zonder dat je een keuze hebt, jouw leven. Jij zit ook vol angst, verdriet, zorgen, boosheid, en vragen. Wanneer je het ziekteproces volledig om de ander laat draaien, doe je jezelf (en dus uiteindelijk ook jouw partner) in mijn ogen tekort.
Hero zei ooit tegen mij, toen ik mijzelf een periode weer teveel weggecijferd had; "Kanker heb ik in mijn eentje, maar aan kanker lijden doen we allebei". En zo was het ook.
Wat wilde ik nou toch typen?
zaterdag 4 juni 2011 om 17:48
Tja... Noem me maar een cold hard bitch, maar ik kan me er ergens wel iets bij voor stellen. En dan niet in de zin van goh, mijn man is ziek ik ga lekker vreemd maar wel in de situatie waarin stijn en carmen leven. Hij ging zijn hele relatie al vreemd. Dat wist zij. En ja, op het moment dat zij hem vroeg om het niet meer te doen zolang ze nog leefde had hij het ook niet meer moeten doen maar toch... Toch kan ik ergens wel sympathie voor hem opbrengen. Zijn leven werd ineens ook kanker. Dag en nacht leven met kanker.. Zijn gedrag is niet goed te praten maar het vluchten is voor mij begrijpelijk. Hij is verliefd geworden, en hoe kut ook dat gebeurt. De timing was niet goed. Sterker nog, de timing was zwaar klote maar ik kan het ergens wel begrijpen. Zij zette hem in een andere wereld...
Ja, beetje de advocaat van de duivel. Als ik een naaste zou zijn van Carmen zou ik hem hebben vervloekt en als mijn man en ik in zo'n zelfde situatie zouden zitten dan hoop ik dat hij me trouw blijft, maar in deze film vind ik hem geen klootzak! ( of is mijn beeld nou zo vertroebeld door Barry Atsma)
Ja, beetje de advocaat van de duivel. Als ik een naaste zou zijn van Carmen zou ik hem hebben vervloekt en als mijn man en ik in zo'n zelfde situatie zouden zitten dan hoop ik dat hij me trouw blijft, maar in deze film vind ik hem geen klootzak! ( of is mijn beeld nou zo vertroebeld door Barry Atsma)
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zaterdag 4 juni 2011 om 18:13
Ik vond het boek boeiender dan de film en denk inderdaad dat de film beter te bekijken is als je het boek al hebt gelezen, omdat je dan meer 'de achtergrond' van het verhaal kent. In de film gaat alles sneller en flitsender dan in het boek en in de film komt het dochtertje amper voor bijvoorbeeld. Maar, voor een regiedebuut vond ik het een goede film. Mooie scenes, mooie beelden, zeer filmisch verteld (op een enkel shot van een boom na, waarbij ik alleen maar dacht; Reinout, dit had je kunnen knippen. Maar misschien begreep ik de essentie van dat moment niet? )
Ik blijk wel vaker meer als een man dan als een vrouw te denken, dus ik kon de hoofdpersoon ook niet enorm veroordelen. Behalve op het moment toen zijn vrouw echt duidelijk vroeg Blijf bij mij. Dat hij toen toch ging, dat vond ik een klotestreek. Maar verder begreep ik dat beiden in hun relatie, voorafgaand aan haar ziekte, allebei los omgingen met monogamie. Maar goed, op mijn beeld van een goede relatie zit waarschijnlijk niemand te wachten.
Ik jank sowieso snel bij films. Bij deze viel het reuze mee. Wel wat hoor, maar minder dan ik van te voren had gedacht.
voor Mims en allen hier die kanker van zo dichtbij mee moe(s)ten maken. Je Lief of anderszins naaste zo ziek te zien, lijkt me verschrikkelijk.
Ik blijk wel vaker meer als een man dan als een vrouw te denken, dus ik kon de hoofdpersoon ook niet enorm veroordelen. Behalve op het moment toen zijn vrouw echt duidelijk vroeg Blijf bij mij. Dat hij toen toch ging, dat vond ik een klotestreek. Maar verder begreep ik dat beiden in hun relatie, voorafgaand aan haar ziekte, allebei los omgingen met monogamie. Maar goed, op mijn beeld van een goede relatie zit waarschijnlijk niemand te wachten.
Ik jank sowieso snel bij films. Bij deze viel het reuze mee. Wel wat hoor, maar minder dan ik van te voren had gedacht.
voor Mims en allen hier die kanker van zo dichtbij mee moe(s)ten maken. Je Lief of anderszins naaste zo ziek te zien, lijkt me verschrikkelijk.
zaterdag 4 juni 2011 om 18:21
quote:miss_sparkle schreef op 04 juni 2011 @ 14:43:
En ik irriteerde me ook aan die vent, wat een slappe zak zeg. Wie had die ziekte gvd!
En dan alles om jou laten draaien. Ik vind als iemand ziek is dan draait het om diegene. Als jij het verhaal te weinig diepgang vond hebben, dan ben jij in dit geval toch echt degene die op de oppervlakte blijft.
En ik irriteerde me ook aan die vent, wat een slappe zak zeg. Wie had die ziekte gvd!
En dan alles om jou laten draaien. Ik vind als iemand ziek is dan draait het om diegene. Als jij het verhaal te weinig diepgang vond hebben, dan ben jij in dit geval toch echt degene die op de oppervlakte blijft.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zaterdag 4 juni 2011 om 18:37
zaterdag 4 juni 2011 om 18:44
Overigens moest ik bij de film lang niet zo huilen als bij t boek.
Bij de gelukkige huisvrouw was dat precies andersom. Dat vond ik vooral een heel leuk boek, maar bij de film moest ik ontzettend huilen van begin tot eind! (al had dat ook wel met mijn gesteldheid van t moment te maken)
Bij de gelukkige huisvrouw was dat precies andersom. Dat vond ik vooral een heel leuk boek, maar bij de film moest ik ontzettend huilen van begin tot eind! (al had dat ook wel met mijn gesteldheid van t moment te maken)
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
