Entertainment
alle pijlers
Komt een vrouw bij de dokter, kijken of te zielig?
woensdag 1 juni 2011 om 12:46
As zondag komt, komt een vrouw bij de dokter op tv. Ik heb de film nog niet gezien, wel het boek gelezen maar toen was ik zelf nog geen moeder.
Aan de ene kant wil ik de film heel graag zien, aan de andere kant lijkt het me zo confronterend en hartverscheurend, dat ik niet weet of ik dat trek.
Misschien heel sentimenteel hoor
Wie raadt het aan of juist af?
Aan de ene kant wil ik de film heel graag zien, aan de andere kant lijkt het me zo confronterend en hartverscheurend, dat ik niet weet of ik dat trek.
Misschien heel sentimenteel hoor
Wie raadt het aan of juist af?
zaterdag 4 juni 2011 om 18:57
quote:_minny schreef op 04 juni 2011 @ 18:37:
Mijn moeder is overleden aan kanker, als mijn stiefvader zich toen zo had gedragen als Kluun...laten we stellen dat het niet legaal en zeker niet onschadelijk zou zijn geweest, mijn reactie. Nu nog zou ik er niet achter moeten komen.
Vind je dat niet iets wat zij zelf moeten uitmaken, wat ze pikken en niet pikken van elkaar?
In het verhaal van Kluun is Carmen ervan op de hoogte en heeft ze er zelfs op een gegeven moment vrede mee. Hoezo zou jij dan moeten ingrijpen?
Mijn moeder is overleden aan kanker, als mijn stiefvader zich toen zo had gedragen als Kluun...laten we stellen dat het niet legaal en zeker niet onschadelijk zou zijn geweest, mijn reactie. Nu nog zou ik er niet achter moeten komen.
Vind je dat niet iets wat zij zelf moeten uitmaken, wat ze pikken en niet pikken van elkaar?
In het verhaal van Kluun is Carmen ervan op de hoogte en heeft ze er zelfs op een gegeven moment vrede mee. Hoezo zou jij dan moeten ingrijpen?
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zaterdag 4 juni 2011 om 20:42
Ik hoop, en ga er ook maar vanuit, dat Kluun en zijn huidige vrouw, die dochter opvoeden vol liefde, ( inclusief verhalen vol liefde over haar overleden moeder) en dat die dochter later, als ze er oud genoeg voor is, misschien wel haar vader eens tot verantwoording zal roepen, maar vooral zal inzien dat haar beide ouders van hielden/houden. Ik vind het verdrietig dat dat meiske haar moeder moet missen, maar om nou te zeggen dat ik medelijden met haar heb om wie Kluun is en wat hij doet, dat vind ik te ver gaan.
Snap ook niet zo goed waarom het hier (eerder in dit topic ook al ergens) over De gelukkige huisvrouw gaat. Jullie weten wel dat Kluun dat niet geschreven heeft?
Snap ook niet zo goed waarom het hier (eerder in dit topic ook al ergens) over De gelukkige huisvrouw gaat. Jullie weten wel dat Kluun dat niet geschreven heeft?
zaterdag 4 juni 2011 om 20:48
Rosanne, dank je. Die liefde was dan ook in overvloed aanwezig.
Toet,
Kriebelbeest, waarom is dat mediageil? Waarom? Ik heb na de dood van Hero zijn foto overal neergeplempt. Hier, elders op het net, op kaarten, op zoveel. Ik viel er andere mensen mee lastig en plakte nog net geen foto's op lantaarnpalen. En nee, dat was niet uit mediageilheid, maar uit een soort oerdrift. Ik wilde dat iedereen wist dat Hero had bestaan. Dat iedereen die hem niet gekend had, toch zijn gezicht zou zien. Dat mensen wisten dat dat mooie mens, van binnen en van buiten, ooit bij mij had gehoord maar nu gestorven was. Dat hij Hero was, en dat er misschien 1 iemand was die zijn gezicht niet meer zou vergeten. Die de foto niet meer zou vergeten. En dus Hero niet meer zou vergeten.
Dat was voor mij belangrijk.
En misschien ook mediageil, want ik koos, ondanks mijn intense verdriet, natuurlijk wel een foto uit waarvan ik wist dat hij mensen raken kon.
Je weet niet wat mensen beweegt. En al zeker niet in een situatie die zo gevoelig ligt als deze. Zo keihard veroordelen vind ik persoonlijk dus wat te kort door de bocht.
Medelijden met de dochter heb ik niet meer dan met ieder ander kind dat een ouder moet missen. Ondanks de vorm hielden haar ouders wel van elkaar, en dat kunnen veel andere kinderen niet zeggen.
Toet,
Kriebelbeest, waarom is dat mediageil? Waarom? Ik heb na de dood van Hero zijn foto overal neergeplempt. Hier, elders op het net, op kaarten, op zoveel. Ik viel er andere mensen mee lastig en plakte nog net geen foto's op lantaarnpalen. En nee, dat was niet uit mediageilheid, maar uit een soort oerdrift. Ik wilde dat iedereen wist dat Hero had bestaan. Dat iedereen die hem niet gekend had, toch zijn gezicht zou zien. Dat mensen wisten dat dat mooie mens, van binnen en van buiten, ooit bij mij had gehoord maar nu gestorven was. Dat hij Hero was, en dat er misschien 1 iemand was die zijn gezicht niet meer zou vergeten. Die de foto niet meer zou vergeten. En dus Hero niet meer zou vergeten.
Dat was voor mij belangrijk.
En misschien ook mediageil, want ik koos, ondanks mijn intense verdriet, natuurlijk wel een foto uit waarvan ik wist dat hij mensen raken kon.
Je weet niet wat mensen beweegt. En al zeker niet in een situatie die zo gevoelig ligt als deze. Zo keihard veroordelen vind ik persoonlijk dus wat te kort door de bocht.
Medelijden met de dochter heb ik niet meer dan met ieder ander kind dat een ouder moet missen. Ondanks de vorm hielden haar ouders wel van elkaar, en dat kunnen veel andere kinderen niet zeggen.
Wat wilde ik nou toch typen?
zaterdag 4 juni 2011 om 20:50
quote:biol schreef op 04 juni 2011 @ 18:44:
Overigens moest ik bij de film lang niet zo huilen als bij t boek.
Bij de gelukkige huisvrouw was dat precies andersom. Dat vond ik vooral een heel leuk boek, maar bij de film moest ik ontzettend huilen van begin tot eind! (al had dat ook wel met mijn gesteldheid van t moment te maken)
Had ik ook! Maar was zwanger toen ik de gelukkige huisvrouw keek...
Komt een vrouw bij de dokter vond ik vooral een flitsende film, goed gemaakt, vlot tempo. Maar deed me gevoelsmatig helemaal niets. Het boek maakte wel veel emoties bij me los.
Overigens moest ik bij de film lang niet zo huilen als bij t boek.
Bij de gelukkige huisvrouw was dat precies andersom. Dat vond ik vooral een heel leuk boek, maar bij de film moest ik ontzettend huilen van begin tot eind! (al had dat ook wel met mijn gesteldheid van t moment te maken)
Had ik ook! Maar was zwanger toen ik de gelukkige huisvrouw keek...
Komt een vrouw bij de dokter vond ik vooral een flitsende film, goed gemaakt, vlot tempo. Maar deed me gevoelsmatig helemaal niets. Het boek maakte wel veel emoties bij me los.
zaterdag 4 juni 2011 om 20:55
quote:waranaka schreef op 04 juni 2011 @ 13:31:
[...]
Ik vond het boek niet boeiend en ook Carice doet mij niets. Als ik Carice van Houten iemand zie spelen, blijft het daarbij: ik zie Carice van Houten iemand spelen. Het blijft Carice. Erg jammer.
Ik vond het boek wel geweldig. Ook de schrijfstijl, die toch niet iedereen even prettig vond.
Ik heb me ook niet kwaad gemaakt over de acties van Stijn. En ik heb gebruld aan het einde.
Ik vind Carice normaal gesproken geweldig en ik kan echt niet zeggen dat ze het in deze film niet was, maar ik vond zowel haar als Barry Atsma niet " pakken " ; ik geloofde het geen moment, zeg maar. Acteurs waren niet slecht, misschien wél wat minder gecast?
[...]
Ik vond het boek niet boeiend en ook Carice doet mij niets. Als ik Carice van Houten iemand zie spelen, blijft het daarbij: ik zie Carice van Houten iemand spelen. Het blijft Carice. Erg jammer.
Ik vond het boek wel geweldig. Ook de schrijfstijl, die toch niet iedereen even prettig vond.
Ik heb me ook niet kwaad gemaakt over de acties van Stijn. En ik heb gebruld aan het einde.
Ik vind Carice normaal gesproken geweldig en ik kan echt niet zeggen dat ze het in deze film niet was, maar ik vond zowel haar als Barry Atsma niet " pakken " ; ik geloofde het geen moment, zeg maar. Acteurs waren niet slecht, misschien wél wat minder gecast?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 4 juni 2011 om 21:02
quote:biol schreef op 04 juni 2011 @ 18:44:
Overigens moest ik bij de film lang niet zo huilen als bij t boek.
Bij de gelukkige huisvrouw was dat precies andersom. Dat vond ik vooral een heel leuk boek, maar bij de film moest ik ontzettend huilen van begin tot eindHad ik ook.
Overigens moest ik bij de film lang niet zo huilen als bij t boek.
Bij de gelukkige huisvrouw was dat precies andersom. Dat vond ik vooral een heel leuk boek, maar bij de film moest ik ontzettend huilen van begin tot eindHad ik ook.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 4 juni 2011 om 21:04
quote:mimsey schreef op 04 juni 2011 @ 20:48:
, en dat er misschien 1 iemand was die zijn gezicht niet meer zou vergeten. Die de foto niet meer zou vergeten. En dus Hero niet meer zou vergeten.
Geloof me, meid; meer dan één. En als ik er naast zit en het is er maar ;één, dan weet je bij deze wie dat dan is.
Medelijden met de dochter heb ik niet meer dan met ieder ander kind dat een ouder moet missen. Ondanks de vorm hielden haar ouders wel van elkaar, en dat kunnen veel andere kinderen niet zeggen.A-men!
, en dat er misschien 1 iemand was die zijn gezicht niet meer zou vergeten. Die de foto niet meer zou vergeten. En dus Hero niet meer zou vergeten.
Geloof me, meid; meer dan één. En als ik er naast zit en het is er maar ;één, dan weet je bij deze wie dat dan is.
Medelijden met de dochter heb ik niet meer dan met ieder ander kind dat een ouder moet missen. Ondanks de vorm hielden haar ouders wel van elkaar, en dat kunnen veel andere kinderen niet zeggen.A-men!
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 4 juni 2011 om 21:56
@ toet, ik nam dat boek mee als een soort van vergelijking. Beide boeken zijn verfilmd door reinout oerlemans.
Bij kevbdd heb ik bij het boek aan het einde echt zitten snikken. Zo mooi beschreven. Bij de film heb ik een enkele traan gelaten maar thats it.
Bij dgh heb ik bij het boek voornamelijk gelachen. Bij de film heb ik van begin tot einde gehuld. Ook niet echt de goede combi..- mijn vader net overleden net voordat ik contact had kunnen leggen en zwanger dus zwaar hormonaal belast.
Bij de ene zat ik helemaal in carice, bij de ander lang zo goed niet.
Vandaar dat ik de gelukkige huisvrouw noem..
Bij kevbdd heb ik bij het boek aan het einde echt zitten snikken. Zo mooi beschreven. Bij de film heb ik een enkele traan gelaten maar thats it.
Bij dgh heb ik bij het boek voornamelijk gelachen. Bij de film heb ik van begin tot einde gehuld. Ook niet echt de goede combi..- mijn vader net overleden net voordat ik contact had kunnen leggen en zwanger dus zwaar hormonaal belast.
Bij de ene zat ik helemaal in carice, bij de ander lang zo goed niet.
Vandaar dat ik de gelukkige huisvrouw noem..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zaterdag 4 juni 2011 om 23:08
Ah, okay 
Ik heb de gelukkige huisvrouw in het theater gezien. Met Isa Hoes. Jammer dat zij de rol in de film niet kreeg.
Ik vind Carice heel vaak niet bij de rol passen (bij beide films eigenlijk). Ze is vast heel goed, maar ik zag ook te veel Carice in beide films en niet de personages die ze moest zijn..
Ik heb de gelukkige huisvrouw in het theater gezien. Met Isa Hoes. Jammer dat zij de rol in de film niet kreeg.
Ik vind Carice heel vaak niet bij de rol passen (bij beide films eigenlijk). Ze is vast heel goed, maar ik zag ook te veel Carice in beide films en niet de personages die ze moest zijn..
zondag 5 juni 2011 om 15:16
Boek was waardeloos, en ik begrijp dat de film nog slechter is. Gaat mij niet om de plot overigens, dat moet iedereen lekker zelf weten. Maar Jezus, wat is het plat allemaal (nogmaals hoe het beschreven is, niet een zozeer wat er beschreven wordt). De film heeft verder een volkomen overbodige voice-over die nog even uitlegt wat je in beeld krijgt te zien en wat je daarbij moet voelen.
Ga gerust kijken, confronterend en hartverscheurend zal het zeker niet worden. Te veel eer voor zo'n slechte film.
Ga gerust kijken, confronterend en hartverscheurend zal het zeker niet worden. Te veel eer voor zo'n slechte film.
zondag 5 juni 2011 om 15:41
ik snap in alle oprechtheid alle kritiek op deze film niet ( en op veel andere films, het lijkt wel een trend ofzo; lekker collectief jammeren) maar goed, ik vond de film wel heel goed, hij pakte me van a tot z. Ik heb gehuild als een baby, en me ingeleefd in stijn zodat ik die vent verdorie begreep! Ik heb ook met kanker te maken gehad binnen het gezin, en ik weet hoe verscheurd en totaal in de war je je kan voelen en wanhopig op zoek kan zijn naar het leven, om maar te voelen dat je bestaat!
Stijn is voor mij geen hufter, maar een man in nood die in een achtbaan vol emoties helaas soms geen al te handige keuzes heeft gemaakt. Maar maakt hem dat een lul? Nee, dat maakt hem een mens! Voor mij althans.
Ik vond zowel het boek als de film heel sterk, maar ik weet niet of ik hem een tweede keer trek, ik was er de eerste x nml al behoorlijk door van het padje af.
Stijn is voor mij geen hufter, maar een man in nood die in een achtbaan vol emoties helaas soms geen al te handige keuzes heeft gemaakt. Maar maakt hem dat een lul? Nee, dat maakt hem een mens! Voor mij althans.
Ik vond zowel het boek als de film heel sterk, maar ik weet niet of ik hem een tweede keer trek, ik was er de eerste x nml al behoorlijk door van het padje af.
zondag 5 juni 2011 om 15:47
quote:mariamena schreef op 05 juni 2011 @ 15:41:
ik snap in alle oprechtheid alle kritiek op deze film niet ( en op veel andere films, het lijkt wel een trend ofzo; lekker collectief jammeren) maar goed, ik vond de film wel heel goed, hij pakte me van a tot z. Ik heb gehuild als een baby, en me ingeleefd in stijn zodat ik die vent verdorie begreep! Ik heb ook met kanker te maken gehad binnen het gezin, en ik weet hoe verscheurd en totaal in de war je je kan voelen en wanhopig op zoek kan zijn naar het leven, om maar te voelen dat je bestaat!
Stijn is voor mij geen hufter, maar een man in nood die in een achtbaan vol emoties helaas soms geen al te handige keuzes heeft gemaakt. Maar maakt hem dat een lul? Nee, dat maakt hem een mens! Voor mij althans.
Ik vond zowel het boek als de film heel sterk, maar ik weet niet of ik hem een tweede keer trek, ik was er de eerste x nml al behoorlijk door van het padje af.
Hm, dus omdat jij het een goeie film vond........
Misschien ga ik ook wel kijken, en dan zien of ik bij het "collectief jammervolk" hoor of bij de "ingeleefden"
ik snap in alle oprechtheid alle kritiek op deze film niet ( en op veel andere films, het lijkt wel een trend ofzo; lekker collectief jammeren) maar goed, ik vond de film wel heel goed, hij pakte me van a tot z. Ik heb gehuild als een baby, en me ingeleefd in stijn zodat ik die vent verdorie begreep! Ik heb ook met kanker te maken gehad binnen het gezin, en ik weet hoe verscheurd en totaal in de war je je kan voelen en wanhopig op zoek kan zijn naar het leven, om maar te voelen dat je bestaat!
Stijn is voor mij geen hufter, maar een man in nood die in een achtbaan vol emoties helaas soms geen al te handige keuzes heeft gemaakt. Maar maakt hem dat een lul? Nee, dat maakt hem een mens! Voor mij althans.
Ik vond zowel het boek als de film heel sterk, maar ik weet niet of ik hem een tweede keer trek, ik was er de eerste x nml al behoorlijk door van het padje af.
Hm, dus omdat jij het een goeie film vond........
Misschien ga ik ook wel kijken, en dan zien of ik bij het "collectief jammervolk" hoor of bij de "ingeleefden"
zondag 5 juni 2011 om 16:20
miss-sparkle; degene die ziek is heeft doorgaans een heel team aan zorg om zich heen, de partner, of de ouder, die daar naast staat is echter even zo goed ziek, en wie is er voor hem/haar? De omgeving verwacht dat je 24/7 kots ruimt, handjes vast houdt en bakjes fruit uitdeelt, maar wie zorgt er voor hem? Stijn vlucht uit die wereld om het nog te kunnen trekken allemaal, om er nog voor zijn vrouw te kunnen zijn. Dat is een manier om er mee om te gaan, om niet te sterven met haar. Misschien is het niet jouw manier, het zou de mijne ook niet zijn, maar een kat in het nauw maakt rare sprongen. Stijn vluchtte soms om zijn batterij weer op te laden, als hij het niet deed, wie dan? Diegene die daadwerkelijk ziek is, is niet de enige die lijdt weet je wel? Alles en iedereen daar om heen lijdt mee...
zondag 5 juni 2011 om 16:25
De film had eind 2009 op dat moment het grootste openingsweekend ooit. Dan zal er toch wel iets goed aan zijn lijkt me. En zo slecht was de film niet. De film is door de criticasters in ieder geval niet de grond in geboord en laten we wel zijn: het was het regie debuut van Reinout Oerlemans. Ik persoonlijk vond dat de film te snel ging om ook maar iets van emoties te voelen, maar dat wil niet zeggen dat het ook een slechte film was. Barry en Carice speelden de sterren van de hemel. Dat Kluun vreemdging is eigenlijk niet van belang voor het ziekteproces en het sterven van zijn vrouw want dat deed hij al voordat ze ziek werd. Bovendien wist zijn vrouw ervan en deed ze het zelf ook. De reacties op zijn vreemdgaan zijn in mijn ogen dan ook misplaatst.
zondag 5 juni 2011 om 16:30
quote:_minny schreef op 04 juni 2011 @ 14:13:
[...]
Ja, en toen vond ie het nodig om met een andere vrouw te neuken. Wat er ook omheen verzonnen wordt, dat is wat ie gedaan heeft. En ik vind het walgelijk. Dat ie daar nu ook nog geld mee verdient door met zijn smerige gedrag te
koketteren is in mijn optiek onvergeeflijk.Hou toch op. Er wordt overal geld verdiend aan iemands dood. Van Michael Jackson werd beweerd dat ie niet van kleine kinderen kon afblijven. 'This is it', kwam ook in de bioscoop. Ook onvergeefelijk zeker?
[...]
Ja, en toen vond ie het nodig om met een andere vrouw te neuken. Wat er ook omheen verzonnen wordt, dat is wat ie gedaan heeft. En ik vind het walgelijk. Dat ie daar nu ook nog geld mee verdient door met zijn smerige gedrag te
koketteren is in mijn optiek onvergeeflijk.Hou toch op. Er wordt overal geld verdiend aan iemands dood. Van Michael Jackson werd beweerd dat ie niet van kleine kinderen kon afblijven. 'This is it', kwam ook in de bioscoop. Ook onvergeefelijk zeker?
zondag 5 juni 2011 om 16:35
ik merk aan sommige reacties dat veel mensen ( gelukkig) echt geen idee hebben waar ze het over hebben! Zij noemen stijn een vreemgaande egocentrische zak. En de film zou bepaald geen ode aan de liefde zijn. Ik denk dan serieus dat je de gehele essentie hebt gemist, en totaal geen idee hebt waar je over praat. Dat is overigens geen ordeel, maar een observatie.
De vrouw van stijn wist hoe hij was, en dat hij het niet zo nauw nam met de echtelijke trouw. De film ( en het boek) echter willen de kant van de partner van de patient belichten; de wanhoop, de eenzaamheid, de pijn en macheloosheid. Niemand kan van te voren voorspellen hoe je zou reageren als je kind of partner zoiets afschuwelijks als kanker treft en niemand zou mogen oordelen over de maier hoe een ieder persoonlijk daarmee omgaat, zolang de partner van in dit geval, de ander maar niet volledig aan het lot over laat. Iets wat stijn niet kwalijk genomen kan worden, want op de meest cruciale momenen was hij er gewoon wel. En vergeet niet dat je maar een beperkte tijd krijgt om een verhaal te vertellen, je kan onmogelijk elk detail uit het boek verfilmen. De insteek was heftig, snel, en in bepaald jasje gegoten; veel house, sex, bloot, drugs, dat geeft een bepaalde sfeer weer in de film, en je houdt er van of niet, maar om stijn een hufter te noemen die alleen aan zichzelf denkt en de film een aanfluiting noemen die hebben er in mijn optiek helemaal niets van begrepen.
De vrouw van stijn wist hoe hij was, en dat hij het niet zo nauw nam met de echtelijke trouw. De film ( en het boek) echter willen de kant van de partner van de patient belichten; de wanhoop, de eenzaamheid, de pijn en macheloosheid. Niemand kan van te voren voorspellen hoe je zou reageren als je kind of partner zoiets afschuwelijks als kanker treft en niemand zou mogen oordelen over de maier hoe een ieder persoonlijk daarmee omgaat, zolang de partner van in dit geval, de ander maar niet volledig aan het lot over laat. Iets wat stijn niet kwalijk genomen kan worden, want op de meest cruciale momenen was hij er gewoon wel. En vergeet niet dat je maar een beperkte tijd krijgt om een verhaal te vertellen, je kan onmogelijk elk detail uit het boek verfilmen. De insteek was heftig, snel, en in bepaald jasje gegoten; veel house, sex, bloot, drugs, dat geeft een bepaalde sfeer weer in de film, en je houdt er van of niet, maar om stijn een hufter te noemen die alleen aan zichzelf denkt en de film een aanfluiting noemen die hebben er in mijn optiek helemaal niets van begrepen.
zondag 5 juni 2011 om 17:09
Ja. Wat ik ook opvallend vond was, dat dit in de eerste instantie met instemming van de familie van Carmen (weet echte naam niet) gebeurde, maar dat, op het moment dat de film uitkwam, schoonvaders prominent in de media liep te verkondigen dat 'Carmen de film niet gewild zou hebben'. Vraag me af wat hij dan voor die interviews gekregen zou hebben......
