Entertainment alle pijlers

Vel over probleem.

15-07-2009 20:43 138 berichten
Alle reacties Link kopieren
Docu op Ned.3 die nu uitgezonden wordt.



Ik kijk,

Enigzins met een knoop in mijn maag.

Maar ik ben benieuwd of deze docu nu eens een goed beeld neerzet over de ziekte anorexia.

Zonder de focus op graatmager te leggen,maar wat er achter schuilt.

En de trieste status van adequate eetstoornis behandelingen.
Alle reacties Link kopieren
Ben ook aan het kijken. Pffff moeilijk hoor, heb zo met die meiden te doen. Hopelijk krijgen ze goede hulp en steun om het te overwinnen.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
Alle reacties Link kopieren
Ik durf niet te kijken. Ben alleen thuis en denk dat het te confronterend is. Wil je later vertellen hoe het was Iry? Misschien dat ik dan met vriendlief wel op uitzendinggemist durf te kijken.:)
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het weer draait om schokkend graatmagere meisjes, zo jong mogelijk. Terwijl er zoveel meer te vertellen valt. En waarom anorexia bijna altijd, en geen andere eetstoornis?



Maar ga het terugkijken later, ben benieuwd wel.
Alle reacties Link kopieren
Ja zal ik doen Pelikaan.

Ik vind het ook erg confronterend.



Tot nu toe jammer dat er alleen hele jonge meiden in de docu voor komen.

Eetstoornissen treffen alle leeftijden.

Het is geen puberziekte.



Maar ik heb het vreselijk met ze te doen,nog een heel leven voor je.....

En dan al in de greep van deze hardnekkige stoornis.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt! Interessant, ben erg benieuwd
Alle reacties Link kopieren
Het is inderdaad jammer dat er altijd zo'n bepaald beeld gegeven wordt. Ik dacht niet: laat ik 'es heel dun worden. Dat vind ik altijd zo'n gekke gedachte van mensen. En ik was de pubertijd al voorbij toen ik ziek werd.



Fijn dat je me later wilt vertellen hoe het was iry En laat jezelf er niet teveel door ondersteboven kegelen he!
Alle reacties Link kopieren
Eens met IrisH.



Anorexia lijkt haast ramptoerisme,echt voer voor docu's.

Terwijl iedere andere eetstoornis dezelfde grondslag en emoties heeft.



Maar de documentaire maakster ,liet geloven dat deze docu anders is......ik denk helaas toch niet.

Gemiste kans.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou graag ook mensen met langdurige eetsoornissen aan het woord willen zien.



En ja,ook omdat ik tot die groep behoor.

Maar ook om daar eens aandacht voor te krijgen.

Duidelijkheid dat een eetstoornis echt alle leeftijden tref.

Hoe hardnekkig het kan zijn en wat de impact op iemands leven is.





Hmmm......ik vrees dat de focus toch ook veel op lichaamsbelevenis ligt en mager zijn en drang om af te vallen in deze docu.
Alle reacties Link kopieren
Jullie doen al aannames voordat jullie de gehele docu hebben gekeken.
Alle reacties Link kopieren
@ Iry: Omdat dat mensen het meest aanspreekt: oh moet je zien, hoe mager hij of zij is! Wow! Blijkbaar is dat wat mensen er interessant aan vinden. Vrienden van vroeger namen ineens weer contact met me op, om te zien hoe dun ik nu eigenlijk was. Dat had ik snel door en daarom ging ik niet meer op die uitnodingen in.



Ik heb de hoop opgegeven dat mensen die geen eetstoornis gehad hebben, ooit zullen begrijpen hoe het is. Ook als je alweer een normaal gewicht hebt, kan die stomme stem je nog steeds in zijn greep hebben. Je hoeft niet graatmager te zijn om een eetstoornis te hebben. Ook vind ik dat eetstoornissen waarbij juist overgewicht ontstaat, onderbelicht zijn. Mensen denken daar veel te makkelijk over. En idd iry, ook mensen met een langdurige eetstoornis worden eigenlijk nooit aan het woord gelaten. Blijkbaar zijn het de pubermeisjes met anorexia die het meest tot de verbeelding spreken...
Alle reacties Link kopieren
Klopt.

Maar ik geef direct commentaar van wat ik te zien krijg.

Dat kan dus nog alle kanten op gaan



Ik heb al zoveel docu's gezien,ik ben enigzins bevooroordeelt.



Nu toch enigzins de langdurige eetstoornissen onder de aandacht.

Op dit moment meer nuance over eetstoornissen in het gesprek met deze mensen.

En meer achtergrond gevoel.
Alle reacties Link kopieren
Eens met Princess. De docu is net een half uurtje bezig en tot nu toe vind ik het integer gemaakt.

Docu maakster heeft zelf ook anorexia gehad en al meerdere malen gezegd (ook de dagen hiervoor in andere media) dat het bij haar niet eens te zien was.

Wat dat betreft vind ik de nadruk helemaal niet op graatmager liggen en zo dun mogelijk worden, maar wordt er juist heel erg benadrukt dat het om controle gaat.

Ook heb ik minstens al 1 meisje gehoord die al tien jaar anorexia heeft en de maakster heeft het ook tien jaar gehad.

Vind ik best langdurig.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een kritische blik en een mening.



De mening is nog niet totaal gevormd,want ik ben nog aan het kijken.
Alle reacties Link kopieren
Ik kijk ook altijd een beetje met dubbele gevoelens naar dit soort docu's vanwege mijn eigen anorexia verleden, maar ik vind de docu tot nu best goed. Zelf kreeg ik het ook in mijn pubertijd, dus ik kan mij zeker wel in de verhalen vinden van sommige meisjes. Het blijft hoe dan ook altijd confronterend om naar dit soort docu's te kijken, juist omdat ik mij er (nog steeds) zo goed in kan vinden.
Alle reacties Link kopieren
De mando meter vind ik persoonlijk geen goede input bij een behandeling.



De focus op eten moet juist wegblijven.

Op deze manier is dat haast onmogelijk.
Alle reacties Link kopieren
quote:iry schreef op 15 juli 2009 @ 21:19:

Ik heb een kritische blik en een mening.



De mening is nog niet totaal gevormd,want ik ben nog aan het kijken.



Prima dat je een kritische blik en mening hebt, maar in je derde post als de docu nog geen half uur bezig is roep je al dat het een gemiste kans is van de maakster.

Vind ik een ietwat snelle conclusie.
Alle reacties Link kopieren
Dat dubbele gevoel heb ik ook snaggel.



Ik word geraakt door de persoonlijke verhalen,de eenzame strijd die ik vaak al in de blik van de personen zie.

Maar voel ook frustratie,dat hier nog altijd geen gepaste behandeling voor bestaat.

Weet van de lange wachtlijsten,vaak verkeerde aanpak,meiden die weg glijden.



En petje af voor de therapeuten die zich vreselijk inzetten.

Maar het blijft dweilen met de kraan open bij een te groot aantal patienten.

En dat is triest.
Alle reacties Link kopieren
Dat is inderdaad een snelle conclusie.

Maar tot nu toe blijf ik erbij.



Ik vind het tot nu toe een heldere docu,die een kijkje geeft in hoe eetstoornissen worden behandelt.



maar nee,het is absoluut geen andere benadering van het belichten van eetsoornissen.

En die verwachting had ze hoog geschept zelf.

Dat vind ik een gemiste kans,zegt verder niets over de kwaliteit.
Alle reacties Link kopieren
Oeh...samen met de groep lunchen.

Dat brengt pijnlijke herinneringen op.

Nergens was de spanning zo te snijden als tijdens de lunch.

Misselijk werd ik daar vaak van.
Alle reacties Link kopieren
quote:iry schreef op 15 juli 2009 @ 21:32:

Oeh...samen met de groep lunchen.

Dat brengt pijnlijke herinneringen op.

Nergens was de spanning zo te snijden als tijdens de lunch.

Misselijk werd ik daar vaak van.Precies mijn gedachten! Ik zag mezelf er zo weer zitten! Vreselijk vond ik het, en maar op elkaars boord kijken, niks zeggen brrrrr, ja is voor mij ook een pijnlijke herinnering.
Alle reacties Link kopieren
Compliment voor de documaakster dat ze erg respectvol en integer de intervieuws aflegt.
Alle reacties Link kopieren
Ja dat was het rotste moment van de dag he Snaggel.

Dat op elkaar letten ook inderdaad...
Alle reacties Link kopieren
Schitterend en tekend eind!!



Dat klinkt vreemd bij dit trieste eind.

Maar de berichtgevingen van de personen uit de docu,wat zo uitzichtloos is, is erg tekenend voor de eenzame strijd,lange wachtlijsten,verkeerde aanpak,....kortom.....goede behandeling en snelle zorg bestaat nog altijd niet.

En dat vind ik heel triest.

De groep langdurige eetstoornissen groeit.....
Alle reacties Link kopieren
Ik zit/zat het ook te kijken.

De meiden hier hebben blijkbaar ervaring met deze ziekte. Ik geloof zeker in een soort erfelijke factor hierin, Mijn oma, tante, moeder en zus hebben of hadden allemaal een eetstoornis. Zelf voel ik ook dat eten altijd een soort "issue" is maar gelukkig ben ik wel buiten de gevarenzone gebleven.

Even een vraag aan jullie, zou het te voorkomen zijn? ik heb namelijk 2 dochters, pas 2 en 3 jaar hoor... maar door zo'n documentaire krijg ik wel angstkriebels hoor. Helemaal als er dan gepraat wordt over de erfelijke vatbaarheid.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven