Entertainment
alle pijlers
Vel over probleem.
woensdag 15 juli 2009 om 20:43
Docu op Ned.3 die nu uitgezonden wordt.
Ik kijk,
Enigzins met een knoop in mijn maag.
Maar ik ben benieuwd of deze docu nu eens een goed beeld neerzet over de ziekte anorexia.
Zonder de focus op graatmager te leggen,maar wat er achter schuilt.
En de trieste status van adequate eetstoornis behandelingen.
Ik kijk,
Enigzins met een knoop in mijn maag.
Maar ik ben benieuwd of deze docu nu eens een goed beeld neerzet over de ziekte anorexia.
Zonder de focus op graatmager te leggen,maar wat er achter schuilt.
En de trieste status van adequate eetstoornis behandelingen.
woensdag 15 juli 2009 om 21:43
woensdag 15 juli 2009 om 21:55
woensdag 15 juli 2009 om 21:58
Over het algemeen een goede docu,
Niet verrassend voor mij,wat ik wel een beetje had verwacht gezien de belofte in de vooraankondigingen.
Inhoudelijk toch dertien in een dozijn.
Jammer dat de focus vooral op hele jonge meiden ligt (hoewel ik wel graag zou zien dat deze groep de snelste en juiste zorg gaat krijgen,he sneller hoe beter!!)
Maar de documaakster heeft de personen resepctvol neergezet.
En gaat de barricade op,chapeau!!!
Niet verrassend voor mij,wat ik wel een beetje had verwacht gezien de belofte in de vooraankondigingen.
Inhoudelijk toch dertien in een dozijn.
Jammer dat de focus vooral op hele jonge meiden ligt (hoewel ik wel graag zou zien dat deze groep de snelste en juiste zorg gaat krijgen,he sneller hoe beter!!)
Maar de documaakster heeft de personen resepctvol neergezet.
En gaat de barricade op,chapeau!!!
woensdag 15 juli 2009 om 22:00
Ik vond het een integer gemaakte documentaire. Ik vond de maakster vooral sterk in de interviews. Ik heb zelf geen eetprobleem, en keek niet uit sensatie om hele dunne meisjes te bekijken.Ik ben wel erg onder de indruk en kan mijn beeld weer een beetje bijstellen (beeld is toch wel ; mooi willen zijn= dun zijn= afvallen= doorslaan= anorexia).
Het napraat programma met Yvonne vond ik helaas bagger. Of moet zeggen, Yvonnes manier van presenteren vind ik bagger.
Het napraat programma met Yvonne vond ik helaas bagger. Of moet zeggen, Yvonnes manier van presenteren vind ik bagger.
anoniem_51326 wijzigde dit bericht op 15-07-2009 22:03
Reden: toevoeging ter verduidelijking
Reden: toevoeging ter verduidelijking
% gewijzigd
woensdag 15 juli 2009 om 22:03
Heb net naar de documentaire gekeken. Was goed en respectvol gemaakt. Duidelijk dat de documentaire maakster zelf wist waar ze het over had en daardoor het vertrouwen van de meisjes makkelijk wist te winnen.
Het laatste deel met de reacties van betrokkenen was ook goed. Alleen die Yvonne Jaspers... sorry hoor, wat een dom schaap (grappige woordspeling voor iemand die boer zoekt vrouw presenteert) Ik ergerde me rot aan haar. Ik las net dat er hierna een programma volgt over anorexia gepresenteert door Yvonne... Dat wordt vast ook tenenkrommend.
Het laatste deel met de reacties van betrokkenen was ook goed. Alleen die Yvonne Jaspers... sorry hoor, wat een dom schaap (grappige woordspeling voor iemand die boer zoekt vrouw presenteert) Ik ergerde me rot aan haar. Ik las net dat er hierna een programma volgt over anorexia gepresenteert door Yvonne... Dat wordt vast ook tenenkrommend.
woensdag 15 juli 2009 om 22:08
Ja Yvonne jaspers is meer geschrikt voor het presenteren van luchtigere programma's.
Nu er wat reacties zijn van mensen zonder eetstoornis en die toch een beetje hun beeld hebben bij gesteld,word ik nieuwsgierig of meer mensen dat hebben.
Want dat was uiteindelijk ook het doel van de Docu,het standaard beeld ontkrachten.
Voor mij natuurlijk niet te beoordelen of dat geslaagd is.
Dus ben wel benieuwd.
Nu er wat reacties zijn van mensen zonder eetstoornis en die toch een beetje hun beeld hebben bij gesteld,word ik nieuwsgierig of meer mensen dat hebben.
Want dat was uiteindelijk ook het doel van de Docu,het standaard beeld ontkrachten.
Voor mij natuurlijk niet te beoordelen of dat geslaagd is.
Dus ben wel benieuwd.
woensdag 15 juli 2009 om 22:15
Ik heb zelf geen eetstoornis, maar wel een vriendin van mijn leeftijd die al ruim 20 jaar met eetstoornissen kampt. Weet dat het niet echt te maken heeft met uiterlijk en dat het meer gaat over controle issues (vriendin heeft ook last van andere dingen als dwang neuroses en smetvrees)
Wat jij ook al zei Iry, ik miste in de docu ook de aandacht voor de mensen zoals zij die echt al heel lang anorexia hebben.
Vraag me nu ook opeens af hoe het met die vrouw gaat die nodig moest worden opgenomen en die door die zwendelaar werd opgelicht (die zei dat hij voor de behandeling ging betalen).
Wat jij ook al zei Iry, ik miste in de docu ook de aandacht voor de mensen zoals zij die echt al heel lang anorexia hebben.
Vraag me nu ook opeens af hoe het met die vrouw gaat die nodig moest worden opgenomen en die door die zwendelaar werd opgelicht (die zei dat hij voor de behandeling ging betalen).
woensdag 15 juli 2009 om 22:16
goede documentaire, idd een keer niet alleen over de graatmagere meisjes, maar de controle/ de verslaving die centraal staat.. triest voor die josje dat ze lang moest wachten op hulp, fijn dat ze nu bovenaan de wachtlijst staat en gauw hulp zal krijgen. belachelijk dat als je om hulp vraagt voor zoiets, deze niet voorhanden is...
woensdag 15 juli 2009 om 22:17
Vond vooral de opmerking van Yvonne ''maar ik ben juist zo dol op chocolade'' vervelend. Ik weet uit ervaring dat dat echt zo vervelend is als jij iemand zit te vertellen hoe moeilijk je het ermee hebt om dat ene reepje choco te eten en dan zegt iemand dus zoiets daarop en dan ook nog een slanke vrouw als Yvonne.
Zou mooi zijn als deze docu er voor zorgt dat het onderwerp weer aangezwengeld wordt, want er moet nog zoveel gebeuren.
Zou mooi zijn als deze docu er voor zorgt dat het onderwerp weer aangezwengeld wordt, want er moet nog zoveel gebeuren.
woensdag 15 juli 2009 om 22:20
quote:Pelikaan schreef op 15 juli 2009 @ 21:10:
@ Iry: Omdat dat mensen het meest aanspreekt: oh moet je zien, hoe mager hij of zij is! Wow! Blijkbaar is dat wat mensen er interessant aan vinden. Vrienden van vroeger namen ineens weer contact met me op, om te zien hoe dun ik nu eigenlijk was. Dat had ik snel door en daarom ging ik niet meer op die uitnodingen in.
Ik heb de hoop opgegeven dat mensen die geen eetstoornis gehad hebben, ooit zullen begrijpen hoe het is. Ook als je alweer een normaal gewicht hebt, kan die stomme stem je nog steeds in zijn greep hebben. Je hoeft niet graatmager te zijn om een eetstoornis te hebben. Ook vind ik dat eetstoornissen waarbij juist overgewicht ontstaat, onderbelicht zijn. Mensen denken daar veel te makkelijk over. En idd iry, ook mensen met een langdurige eetstoornis worden eigenlijk nooit aan het woord gelaten. Blijkbaar zijn het de pubermeisjes met anorexia die het meest tot de verbeelding spreken...Hier wil ik op inhaken eventjes. Ik heb nooit een eetstoornis gehad (wel gestoord met eten gedaan, maar da's anders) maar ik begrijp dondersgoed de achterliggende gedachten, de pijn. Het is voor mij ook een vorm van zelfbeschadiging en ik weet weer heel goed hoe dat is. Het komt op hetzelfde neer: stoornis in de emotieregulatie. En dan is het voor velen weer wel te begrijpen (al blijft het voor velen eerder een potje janken op een vol terras dan je lijf echt toe te takelen, door teveel of te weinig te eten, tot regelrechte zelfverminking). Niet te snel oordelen hoor Pelikaan. Wat je vrienden deden vind ik trouwens wal-ge-lijk. Maar ik herken het. De volgende die zoiets doet maakt kennis met mijn andere storing in de emotieregulatie: ontzettende agressie
@ Iry: Omdat dat mensen het meest aanspreekt: oh moet je zien, hoe mager hij of zij is! Wow! Blijkbaar is dat wat mensen er interessant aan vinden. Vrienden van vroeger namen ineens weer contact met me op, om te zien hoe dun ik nu eigenlijk was. Dat had ik snel door en daarom ging ik niet meer op die uitnodingen in.
Ik heb de hoop opgegeven dat mensen die geen eetstoornis gehad hebben, ooit zullen begrijpen hoe het is. Ook als je alweer een normaal gewicht hebt, kan die stomme stem je nog steeds in zijn greep hebben. Je hoeft niet graatmager te zijn om een eetstoornis te hebben. Ook vind ik dat eetstoornissen waarbij juist overgewicht ontstaat, onderbelicht zijn. Mensen denken daar veel te makkelijk over. En idd iry, ook mensen met een langdurige eetstoornis worden eigenlijk nooit aan het woord gelaten. Blijkbaar zijn het de pubermeisjes met anorexia die het meest tot de verbeelding spreken...Hier wil ik op inhaken eventjes. Ik heb nooit een eetstoornis gehad (wel gestoord met eten gedaan, maar da's anders) maar ik begrijp dondersgoed de achterliggende gedachten, de pijn. Het is voor mij ook een vorm van zelfbeschadiging en ik weet weer heel goed hoe dat is. Het komt op hetzelfde neer: stoornis in de emotieregulatie. En dan is het voor velen weer wel te begrijpen (al blijft het voor velen eerder een potje janken op een vol terras dan je lijf echt toe te takelen, door teveel of te weinig te eten, tot regelrechte zelfverminking). Niet te snel oordelen hoor Pelikaan. Wat je vrienden deden vind ik trouwens wal-ge-lijk. Maar ik herken het. De volgende die zoiets doet maakt kennis met mijn andere storing in de emotieregulatie: ontzettende agressie
woensdag 15 juli 2009 om 22:21
quote:Snaggel schreef op 15 juli 2009 @ 22:17:
Vond vooral de opmerking van Yvonne ''maar ik ben juist zo dol op chocolade'' vervelend. Ik weet uit ervaring dat dat echt zo vervelend is als jij iemand zit te vertellen hoe moeilijk je het ermee hebt om dat ene reepje choco te eten en dan zegt iemand dus zoiets daarop en dan ook nog een slanke vrouw als Yvonne.
Zou mooi zijn als deze docu er voor zorgt dat het onderwerp weer aangezwengeld wordt, want er moet nog zoveel gebeuren.Wellicht bedoelde Yvonne het niet zo vervelend als dat dat wordt opgevat door mensen met een eetstoornis. Dat lijkt me uit onwetendheid voortkomen maar zeker wel goed bedoelt van haar.
Vond vooral de opmerking van Yvonne ''maar ik ben juist zo dol op chocolade'' vervelend. Ik weet uit ervaring dat dat echt zo vervelend is als jij iemand zit te vertellen hoe moeilijk je het ermee hebt om dat ene reepje choco te eten en dan zegt iemand dus zoiets daarop en dan ook nog een slanke vrouw als Yvonne.
Zou mooi zijn als deze docu er voor zorgt dat het onderwerp weer aangezwengeld wordt, want er moet nog zoveel gebeuren.Wellicht bedoelde Yvonne het niet zo vervelend als dat dat wordt opgevat door mensen met een eetstoornis. Dat lijkt me uit onwetendheid voortkomen maar zeker wel goed bedoelt van haar.
woensdag 15 juli 2009 om 22:23
quote:princessofthefnggalaxy schreef op 15 juli 2009 @ 22:21:
[...]
Wellicht bedoelde Yvonne het niet zo vervelend als dat dat wordt opgevat door mensen met een eetstoornis. Dat lijkt me uit onwetendheid voortkomen maar zeker wel goed bedoelt van haar.Ik heb geen eetstoornis, maar het stoorde me enorm. Het leek net of ze zich helemaal niet in de materie had verdiept. Anders vraag je dat toch niet? En dat is haar wel aan te rekenen. Zij is de interviewer en moet zich inleven/voorbereiden. Dom dus.
[...]
Wellicht bedoelde Yvonne het niet zo vervelend als dat dat wordt opgevat door mensen met een eetstoornis. Dat lijkt me uit onwetendheid voortkomen maar zeker wel goed bedoelt van haar.Ik heb geen eetstoornis, maar het stoorde me enorm. Het leek net of ze zich helemaal niet in de materie had verdiept. Anders vraag je dat toch niet? En dat is haar wel aan te rekenen. Zij is de interviewer en moet zich inleven/voorbereiden. Dom dus.
woensdag 15 juli 2009 om 22:27
Yvonne zou nog tegen een afkickende alcoholist giechelend zeggen dat ze een roseetje echt wel lekker vindt. Dom wijf en een kutkop. Zo.
Juist die clichematige kutopmerkingen en het onbegrip doen mensen verder wegzakken. Ik begrijp dat egocentrisme nooit. Gewoon inleven en luisteren, is dat nu zo moeilijk.
Juist die clichematige kutopmerkingen en het onbegrip doen mensen verder wegzakken. Ik begrijp dat egocentrisme nooit. Gewoon inleven en luisteren, is dat nu zo moeilijk.
woensdag 15 juli 2009 om 22:29
shit gemist. Had het graag willen zien. Ik heb al eens een paar vragen gesteld op een topic van enkele forummers met een eetstoornis omdat ik bepaalde dingen erg moeilijk te begrijpen vind. Ik bedoel ik probeer empathisch te begrijpen en omdat het niet zo 1,2,3 uit te leggen is, valt dat niet mee.
Had vanavond graag willen zien maar liep even anders (omaatje overleden, beetje sippe drukke dag).
Hoe lang duurt het voordat dit op uitzending gemist staat, iemand een idee?
Had vanavond graag willen zien maar liep even anders (omaatje overleden, beetje sippe drukke dag).
Hoe lang duurt het voordat dit op uitzending gemist staat, iemand een idee?
woensdag 15 juli 2009 om 22:30
Ik heb de docu ook gekeken.
Ik heb geen eetstoornis, maar herken wel het aspect controle willen hebben.
Ik ben het afgelopen jaar bijna 13 kilo afgevallen. Ik wil er nu mee stoppen, maar heb daar moeite mee.
Ik heb eindelijk het gevoel dat ik iets in eigen hand heb, iets waar ik zeggenschap over heb. En het gevoel dat ik eindelijk ergens goed in ben, dat ik iets goed kan.
Ik word door een aantal mensen erop aangesproken dat ik te dun word, en dat ze zich zorgen maken. Vandaar dat ik de docu heb gekeken.
Ik heb geen eetstoornis, maar herken wel het aspect controle willen hebben.
Ik ben het afgelopen jaar bijna 13 kilo afgevallen. Ik wil er nu mee stoppen, maar heb daar moeite mee.
Ik heb eindelijk het gevoel dat ik iets in eigen hand heb, iets waar ik zeggenschap over heb. En het gevoel dat ik eindelijk ergens goed in ben, dat ik iets goed kan.
Ik word door een aantal mensen erop aangesproken dat ik te dun word, en dat ze zich zorgen maken. Vandaar dat ik de docu heb gekeken.
woensdag 15 juli 2009 om 22:31
quote:Loreyi schreef op 15 juli 2009 @ 22:27:
Docu niet gekeken, maar ik kan een eetstoornis niet als ziekte zien. Mss een verkeerd beeld en kort door de bocht, maar volgens mij kunnen die mensen gewoon niet met problemen en tegenslagen omgaan en uiten ze dat op een vreemde manier.Misschien eerst de docu even online gaan kijken en dan je mening geven?
Docu niet gekeken, maar ik kan een eetstoornis niet als ziekte zien. Mss een verkeerd beeld en kort door de bocht, maar volgens mij kunnen die mensen gewoon niet met problemen en tegenslagen omgaan en uiten ze dat op een vreemde manier.Misschien eerst de docu even online gaan kijken en dan je mening geven?
woensdag 15 juli 2009 om 22:35
@Digitalis: Ik geloof ook direct dat er mensen zijn die het achterliggende gevoel begrijpen, dat weet ik ook, dat wil ik zeker niet ontkennen. Ik heb vriendinnen die het anders uiten, door zichzelf te bewerken met een mes of een schaar bijvoorbeeld. Het is maar net welke twist je mind maakt, zeg maar. Alleen is dat gewoon anders dan wanneer het je eten betreft. Niet dat het erger of minder erg is, of dommer of juist slimmer, niets van dat alles. Ik merk alleen in mijn omgeving dat veel mensen het gewoon niet begrijpen (wel dat je verdrietig kunt zijn dus, of je niet thuis voelt in je lijf), maar niet dat je de hele dag aan eten kunt denken, maar het niet in je mond stopt. Ik dacht werkelijk 24 uur per dag aan eten, las kookboeken en Allerhandes, kookte en bakte de hele wereld aan elkaar, droomde over voedsel...maar het eten zelf ging niet. Dat deel, dat wezenlijke deel, dat is moeilijk te begrijpen voor buitenstaanders. Zeker als je daarbij dan aangeeft dat het niets met dat stomme eten te maken heeft, maar dat het gaat om controle, grip krijgen op je leven. Er is voor je gevoel niets anders dan dat waar je nog sturing aan kunt geven. Nu nog, als ik overspoeld word door werk, spanning, stress, dan begin ik weer te denken aan eten (en dik zijn, teveel lijf hebben). Inmiddels weet ik dat dan weer terug moet grijpen op het vaste eetpatroon, gewoon, niet zeuren, eten.
Mss dat je het wel stom vind, dat ik denk dat je niet kunt begrijpen hoe het is om zo met eten bezig te zijn. Misschien klopt die gedachte ook wel niet. Ik ben gewoon nog niet eerder iemand tegengekomen (behalve mede-anorexia's) die dat eetgedoe zo snapten (dus misschien ben je wel de eerste!
).
Overigens is het niet vanuit arrogantie dat ik dit zo voel hoor, het is meer de ervaring met anderen die ik tot nu toe heb.
En wat betreft die achterlijke vrienden, die heb ik nooit meer gesproken. Geen behoefte aan, ook niet boos op ze. Kunnen zij het helpen dat ze zo primair ingesteld zijn dat ze zin hebben in aapjes kijken
Mss dat je het wel stom vind, dat ik denk dat je niet kunt begrijpen hoe het is om zo met eten bezig te zijn. Misschien klopt die gedachte ook wel niet. Ik ben gewoon nog niet eerder iemand tegengekomen (behalve mede-anorexia's) die dat eetgedoe zo snapten (dus misschien ben je wel de eerste!
).Overigens is het niet vanuit arrogantie dat ik dit zo voel hoor, het is meer de ervaring met anderen die ik tot nu toe heb.
En wat betreft die achterlijke vrienden, die heb ik nooit meer gesproken. Geen behoefte aan, ook niet boos op ze. Kunnen zij het helpen dat ze zo primair ingesteld zijn dat ze zin hebben in aapjes kijken
