Entertainment
alle pijlers
Vier handen op één buik! Seizoen 3
dinsdag 5 januari 2016 om 19:09
Nieuwe afleveringen. Wie gaat er ook kijken?
Eerste aflevering
Drie maanden nadat de 19-jarige Yvanka bevallen is van haar zoontje Jahninyo, raakt ze in verwachting van haar tweede kindje. Yvanka is nog samen met de vader van haar kinderen, Gregory, maar dat gaat niet altijd goed. Als het appartement van het jonge gezin afbrandt, staat de hoogzwangere Yvanka die dan over vijf weken is uitgerekend, letterlijk op straat. Een vast inkomen en een buffer is er niet, want Yvanka heeft geen werk en Gregory werkt slechts vier uur per week. Het jonge stel denkt dat het allemaal wel goedkomt. Professioneel danseres en jurylid Euvgenia Parakhina denkt daar heel anders over. Allereerst moet er zo snel mogelijk een huis komen en daarnaast moet Gregory echt aan de bak. Lukt het Euvgenia om vóór de eerste weeën het tij te keren?
Eerste aflevering
Drie maanden nadat de 19-jarige Yvanka bevallen is van haar zoontje Jahninyo, raakt ze in verwachting van haar tweede kindje. Yvanka is nog samen met de vader van haar kinderen, Gregory, maar dat gaat niet altijd goed. Als het appartement van het jonge gezin afbrandt, staat de hoogzwangere Yvanka die dan over vijf weken is uitgerekend, letterlijk op straat. Een vast inkomen en een buffer is er niet, want Yvanka heeft geen werk en Gregory werkt slechts vier uur per week. Het jonge stel denkt dat het allemaal wel goedkomt. Professioneel danseres en jurylid Euvgenia Parakhina denkt daar heel anders over. Allereerst moet er zo snel mogelijk een huis komen en daarnaast moet Gregory echt aan de bak. Lukt het Euvgenia om vóór de eerste weeën het tij te keren?
donderdag 25 februari 2016 om 10:34
quote:Calm schreef op 25 februari 2016 @ 10:16:
De discussie wie mag er kinderen krijgen is een heel ethische discussie. Mijn werkgever (een instelling voor met name jongeren met een verstandelijke en of lichamelijke beperking) krijgt hier heel veel mee te maken. Want waar is de grens?
Zelf heb ik er wel een mening over maar de grens in dergelijke zaken is bijna niet te stellen. Er zijn zoveel randvoorwaarden!Hoe gaan ze daar bij jullie in de praktijk mee om? Daar ben ik wel nieuwsgierig naar.
De discussie wie mag er kinderen krijgen is een heel ethische discussie. Mijn werkgever (een instelling voor met name jongeren met een verstandelijke en of lichamelijke beperking) krijgt hier heel veel mee te maken. Want waar is de grens?
Zelf heb ik er wel een mening over maar de grens in dergelijke zaken is bijna niet te stellen. Er zijn zoveel randvoorwaarden!Hoe gaan ze daar bij jullie in de praktijk mee om? Daar ben ik wel nieuwsgierig naar.
.
donderdag 25 februari 2016 om 10:45
quote:impala schreef op 25 februari 2016 @ 10:32:
[...]
Je vergeet nog de accijnzen op tabak. Dat levert de staat ruim twee miljard ! per jaar op. Eigenlijk schandalig, dat de overheid meeprofiteert van verslavingen.Iedereen denkt dat de staat wint door die accijnzen, maar de kosten die diezelfde staat maakt, zijn veel hoger dan de accijnzen. Er is recent een rapport verschenen waarin het precies uitgelegd staat, het rapport kun je hier downloaden. Eindconclusie is dat roken steeds meer gaat kosten, omdat de rokers een enorm beroep op de budgetten voor zorg doen. Door betere behandeling zullen ze minder snel sterven, maar dus wel lang zorg nodig hebben. Een interessante quote uit de conclusie van dit rapport (opgesteld door een onderzoeksbureau voor economisch onderzoek van de UvA, bold-markeringen zijn van mij).
Dat het kosten-/batensaldo van roken zo negatief uitvalt voor rokers zelf is vreemd. Het
uitgangspunt van economen is dat mensen rationeel zijn. Rationele consumenten maken een
afweging: wat kost het me en wat levert het me op? Pas als dat saldo positief uitvalt kopen ze het.
Maatschappelijke kosten kunnen ontstaan als consumenten de negatieve effecten van hun
consumptie (bijvoorbeeld vervuiling) op anderen kunnen afwentelen. Maar rokers ondervinden
zelf het grootste deel van de negatieve effecten van hun gedrag. Zij hebben zelf nadeel van roken.
Kennelijk maken rokers geen rationele afweging van de kosten en baten van roken.
Rokers beginnen al op jonge leeftijd te roken (80 procent begint voor hun 18de jaar). Zij roken
omdat hun vriendjes roken en kunnen de consequenties niet overzien. Na verloop van tijd raken
zij verslaafd en is het moeilijk om te stoppen met roken. Ook dan speelt irrationeel gedrag een rol.
Rokers onderschatten bijvoorbeeld de kans dat zij ziek worden van roken en eerder overlijden.
In het economische model waarin consumenten rationele beslissingen maken hoeft de overheid
alleen maar in te grijpen als gedrag leidt tot kosten voor anderen. Dit model is op rokers kennelijk
niet (volledig) van toepassing. Dat vormt een ratio om rokers tegen zichzelf te beschermen.
Bovendien is roken een belangrijke oorzaak van sociaaleconomische gezondheidsverschillen; dat
kan voor de politiek een extra reden zijn om in te grijpen.
[...]
Je vergeet nog de accijnzen op tabak. Dat levert de staat ruim twee miljard ! per jaar op. Eigenlijk schandalig, dat de overheid meeprofiteert van verslavingen.Iedereen denkt dat de staat wint door die accijnzen, maar de kosten die diezelfde staat maakt, zijn veel hoger dan de accijnzen. Er is recent een rapport verschenen waarin het precies uitgelegd staat, het rapport kun je hier downloaden. Eindconclusie is dat roken steeds meer gaat kosten, omdat de rokers een enorm beroep op de budgetten voor zorg doen. Door betere behandeling zullen ze minder snel sterven, maar dus wel lang zorg nodig hebben. Een interessante quote uit de conclusie van dit rapport (opgesteld door een onderzoeksbureau voor economisch onderzoek van de UvA, bold-markeringen zijn van mij).
Dat het kosten-/batensaldo van roken zo negatief uitvalt voor rokers zelf is vreemd. Het
uitgangspunt van economen is dat mensen rationeel zijn. Rationele consumenten maken een
afweging: wat kost het me en wat levert het me op? Pas als dat saldo positief uitvalt kopen ze het.
Maatschappelijke kosten kunnen ontstaan als consumenten de negatieve effecten van hun
consumptie (bijvoorbeeld vervuiling) op anderen kunnen afwentelen. Maar rokers ondervinden
zelf het grootste deel van de negatieve effecten van hun gedrag. Zij hebben zelf nadeel van roken.
Kennelijk maken rokers geen rationele afweging van de kosten en baten van roken.
Rokers beginnen al op jonge leeftijd te roken (80 procent begint voor hun 18de jaar). Zij roken
omdat hun vriendjes roken en kunnen de consequenties niet overzien. Na verloop van tijd raken
zij verslaafd en is het moeilijk om te stoppen met roken. Ook dan speelt irrationeel gedrag een rol.
Rokers onderschatten bijvoorbeeld de kans dat zij ziek worden van roken en eerder overlijden.
In het economische model waarin consumenten rationele beslissingen maken hoeft de overheid
alleen maar in te grijpen als gedrag leidt tot kosten voor anderen. Dit model is op rokers kennelijk
niet (volledig) van toepassing. Dat vormt een ratio om rokers tegen zichzelf te beschermen.
Bovendien is roken een belangrijke oorzaak van sociaaleconomische gezondheidsverschillen; dat
kan voor de politiek een extra reden zijn om in te grijpen.
donderdag 25 februari 2016 om 10:46
quote:Eleonora-1 schreef op 25 februari 2016 @ 10:31:
[...]
Wil je je mening delen?
Wat zijn randvoorwaarden volgens jou?
Ik vind het zelf moeilijk er een mening over te vormen omdat er (denk ik) ook weer veel uitzonderingen zouden zijn.
Bij bekende syndromen zoals Down of zo lijkt het me duidelijk maar wanneer is een mens te beperkt om een kind te krijgen?
En wie gaat dat bepalen?Bij Down is het dus ook niet duidelijk of er wel of niet een kind mag komen. Ook in die gevallen is anticonceptie uiteindelijk vrijwillig. Er wordt door sommigen wel gezegd dat er voldoende toezicht en hulp moet komen als ouders niet in staat zijn om zelfstandig hun kind op te voeden, maar met alle bezuinigingen die er tegenwoordig volop zijn, vraag ik mij toch af of dat toezicht en die hulp in de toekomst ook nog allemaal gewaarborgd zijn.
[...]
Wil je je mening delen?
Wat zijn randvoorwaarden volgens jou?
Ik vind het zelf moeilijk er een mening over te vormen omdat er (denk ik) ook weer veel uitzonderingen zouden zijn.
Bij bekende syndromen zoals Down of zo lijkt het me duidelijk maar wanneer is een mens te beperkt om een kind te krijgen?
En wie gaat dat bepalen?Bij Down is het dus ook niet duidelijk of er wel of niet een kind mag komen. Ook in die gevallen is anticonceptie uiteindelijk vrijwillig. Er wordt door sommigen wel gezegd dat er voldoende toezicht en hulp moet komen als ouders niet in staat zijn om zelfstandig hun kind op te voeden, maar met alle bezuinigingen die er tegenwoordig volop zijn, vraag ik mij toch af of dat toezicht en die hulp in de toekomst ook nog allemaal gewaarborgd zijn.
donderdag 25 februari 2016 om 10:48
quote:Eleonora-1 schreef op 25 februari 2016 @ 10:31:
[...]
Wil je je mening delen?
Wat zijn randvoorwaarden volgens jou?
Ik vind het zelf moeilijk er een mening over te vormen omdat er (denk ik) ook weer veel uitzonderingen zouden zijn.
Bij bekende syndromen zoals Down of zo lijkt het me duidelijk maar wanneer is een mens te beperkt om een kind te krijgen?
En wie gaat dat bepalen?
En bij die voorwaarden moet je ook nog rekening houden met hoe geschikt de partner is. Ook kunnen een paar jaar al heel veel schelen, een meisje van mijn basisschool had op haar 17e al twee kinderen en geen stabiele thuissituatie. De kinderen zijn toen uit huis geplaatst, maar inmiddels heeft ze een goede, stabiele relatie en wonen de kinderen al weer een aantal jaar bij haar. Voor zover ik het kan bepalen doet ze het heel goed. Die paar jaar die ze ouder is en een fijne partner kunnen al zoveel schelen voor iemand.
Dus als iemand nu niet aan de randvoorwaarden voldoet, wordt ze dan een paar jaar later opnieuw gekeurd? Het is gewoon niet zo zwart/wit.
[...]
Wil je je mening delen?
Wat zijn randvoorwaarden volgens jou?
Ik vind het zelf moeilijk er een mening over te vormen omdat er (denk ik) ook weer veel uitzonderingen zouden zijn.
Bij bekende syndromen zoals Down of zo lijkt het me duidelijk maar wanneer is een mens te beperkt om een kind te krijgen?
En wie gaat dat bepalen?
En bij die voorwaarden moet je ook nog rekening houden met hoe geschikt de partner is. Ook kunnen een paar jaar al heel veel schelen, een meisje van mijn basisschool had op haar 17e al twee kinderen en geen stabiele thuissituatie. De kinderen zijn toen uit huis geplaatst, maar inmiddels heeft ze een goede, stabiele relatie en wonen de kinderen al weer een aantal jaar bij haar. Voor zover ik het kan bepalen doet ze het heel goed. Die paar jaar die ze ouder is en een fijne partner kunnen al zoveel schelen voor iemand.
Dus als iemand nu niet aan de randvoorwaarden voldoet, wordt ze dan een paar jaar later opnieuw gekeurd? Het is gewoon niet zo zwart/wit.
donderdag 25 februari 2016 om 10:59
quote:Eleonora-1 schreef op 25 februari 2016 @ 10:31:
[...]
Wil je je mening delen?
Wat zijn randvoorwaarden volgens jou?
Ik vind het zelf moeilijk er een mening over te vormen omdat er (denk ik) ook weer veel uitzonderingen zouden zijn.
Bij bekende syndromen zoals Down of zo lijkt het me duidelijk maar wanneer is een mens te beperkt om een kind te krijgen?
En wie gaat dat bepalen?
Er zijn ook heel veel uitzonderingen waardoor ook mijn mening niet op iedereen toepasbaar is wat regelgeving alweer automatisch uitsluit. Maar goed, ik zal mijn mening proberen kort en daardoor ook kort door de bocht op te schrijven.
- Wanneer een potentieel ouder als volwassene functioneert op het niveau van een kind of jong-jeugdige vind ik het niet verantwoord om een kind op de wereld te zetten. En dan bedoel ik niet het verschil tussen ouders hebben LBO niveau en kind gaat naar universiteit, maar het verschil in niveau in driften, prikkelverwerking, verantwoordelijkheid kunnen nemen, actie gevolg overzicht, zelf verzorgend vermogen etc. Het cognitief en sociaal-emotioneel ontwikkelingsniveau dus. Het niveau waarvan je weet dat een "gezond" of niet beperkt kind het altijd zal overstijgen.
- Wanneer potentiele ouders in dusdanig omstandigheden verkeren dat een problematische jeugd van een kind (bijna) onvermijdbaar is. Lees hier ouders met een drugsverslaving, in criminele omstandigheden, lijdend aan schizofrenie of andere gevaarlijke geestesziekten e.d.
- Bekende syndromen zijn natuurlijk makkelijk uit te sluiten, maar dan vraag ik me soms weer af, zou een kind die een ouder met het syndroom van down heeft (lichte variant) perse slechter af zijn dan een kind dat wordt geboren uit ouders die verslavingsproblematiek e.d. hebben waardoor het kind in een risicovolle omgeving zal opgroeien?
- Basis van mijn mening is eigenlijk dat wanneer een potentieel ouder zonder hulp niet voor zichzelf kan zorgen, zij ook niet voor een kind zouden moeten (mogen) zorgen. maar ook dan is weer de vraag, wat is je definitie van niet voor jezelf zorgen.
Je kan dus eigenlijk niets ontzeggen of verbieden maar wanneer je het verhaal hoort van een kind van dergelijke ouders, dat zelf zegt, "het was zowel voor mij als voor mijn ouders beter geweest wanneer ik niet was geboren". Dan stel je jezelf toch de vraag of er geen vorm van regulatie moet komen. (N.b. dit kind heeft dus een normaal IQ en is gedurende haar jeugd van woonvorm naar opvang naar pleeggezin en terug gegaan, ouders zijn beiden zwakbegaafd, hebben een aantal psychische stoornissen en een beperking. Wonen al in onze instelling sinds hun jeugd en hebben elkaar (helaas) hier leren kennen...)
Maar nogmaals, ik realiseer me ten volle dat er behoorlijke haken en ogen aan mijn verhaal/mening zitten.... (in combinatie met mijn zwangere hormonen storm is dit eigenlijk een slecht moment voor zo'n discussie, maar ik vind dit te interessant om uit de weg te gaan.)
[...]
Wil je je mening delen?
Wat zijn randvoorwaarden volgens jou?
Ik vind het zelf moeilijk er een mening over te vormen omdat er (denk ik) ook weer veel uitzonderingen zouden zijn.
Bij bekende syndromen zoals Down of zo lijkt het me duidelijk maar wanneer is een mens te beperkt om een kind te krijgen?
En wie gaat dat bepalen?
Er zijn ook heel veel uitzonderingen waardoor ook mijn mening niet op iedereen toepasbaar is wat regelgeving alweer automatisch uitsluit. Maar goed, ik zal mijn mening proberen kort en daardoor ook kort door de bocht op te schrijven.
- Wanneer een potentieel ouder als volwassene functioneert op het niveau van een kind of jong-jeugdige vind ik het niet verantwoord om een kind op de wereld te zetten. En dan bedoel ik niet het verschil tussen ouders hebben LBO niveau en kind gaat naar universiteit, maar het verschil in niveau in driften, prikkelverwerking, verantwoordelijkheid kunnen nemen, actie gevolg overzicht, zelf verzorgend vermogen etc. Het cognitief en sociaal-emotioneel ontwikkelingsniveau dus. Het niveau waarvan je weet dat een "gezond" of niet beperkt kind het altijd zal overstijgen.
- Wanneer potentiele ouders in dusdanig omstandigheden verkeren dat een problematische jeugd van een kind (bijna) onvermijdbaar is. Lees hier ouders met een drugsverslaving, in criminele omstandigheden, lijdend aan schizofrenie of andere gevaarlijke geestesziekten e.d.
- Bekende syndromen zijn natuurlijk makkelijk uit te sluiten, maar dan vraag ik me soms weer af, zou een kind die een ouder met het syndroom van down heeft (lichte variant) perse slechter af zijn dan een kind dat wordt geboren uit ouders die verslavingsproblematiek e.d. hebben waardoor het kind in een risicovolle omgeving zal opgroeien?
- Basis van mijn mening is eigenlijk dat wanneer een potentieel ouder zonder hulp niet voor zichzelf kan zorgen, zij ook niet voor een kind zouden moeten (mogen) zorgen. maar ook dan is weer de vraag, wat is je definitie van niet voor jezelf zorgen.
Je kan dus eigenlijk niets ontzeggen of verbieden maar wanneer je het verhaal hoort van een kind van dergelijke ouders, dat zelf zegt, "het was zowel voor mij als voor mijn ouders beter geweest wanneer ik niet was geboren". Dan stel je jezelf toch de vraag of er geen vorm van regulatie moet komen. (N.b. dit kind heeft dus een normaal IQ en is gedurende haar jeugd van woonvorm naar opvang naar pleeggezin en terug gegaan, ouders zijn beiden zwakbegaafd, hebben een aantal psychische stoornissen en een beperking. Wonen al in onze instelling sinds hun jeugd en hebben elkaar (helaas) hier leren kennen...)
Maar nogmaals, ik realiseer me ten volle dat er behoorlijke haken en ogen aan mijn verhaal/mening zitten.... (in combinatie met mijn zwangere hormonen storm is dit eigenlijk een slecht moment voor zo'n discussie, maar ik vind dit te interessant om uit de weg te gaan.)
donderdag 25 februari 2016 om 10:59
quote:Pientjexxxx schreef op 25 februari 2016 @ 10:46:
[...]
Bij Down is het dus ook niet duidelijk of er wel of niet een kind mag komen. Ook in die gevallen is anticonceptie uiteindelijk vrijwillig. Er wordt door sommigen wel gezegd dat er voldoende toezicht en hulp moet komen als ouders niet in staat zijn om zelfstandig hun kind op te voeden, maar met alle bezuinigingen die er tegenwoordig volop zijn, vraag ik mij toch af of dat toezicht en die hulp in de toekomst ook nog allemaal gewaarborgd zijn.
Ik bedoelde over Down meer dat 'we' het dan meer vanzelfsprekend vinden dat er geen kinderen komen, dat iemand met Down zich niet voor zal planten.
Dat ligt dan voor de hand, snap je wat ik bedoel?
[...]
Bij Down is het dus ook niet duidelijk of er wel of niet een kind mag komen. Ook in die gevallen is anticonceptie uiteindelijk vrijwillig. Er wordt door sommigen wel gezegd dat er voldoende toezicht en hulp moet komen als ouders niet in staat zijn om zelfstandig hun kind op te voeden, maar met alle bezuinigingen die er tegenwoordig volop zijn, vraag ik mij toch af of dat toezicht en die hulp in de toekomst ook nog allemaal gewaarborgd zijn.
Ik bedoelde over Down meer dat 'we' het dan meer vanzelfsprekend vinden dat er geen kinderen komen, dat iemand met Down zich niet voor zal planten.
Dat ligt dan voor de hand, snap je wat ik bedoel?
donderdag 25 februari 2016 om 11:05
quote:impala schreef op 25 februari 2016 @ 10:34:
[...]
Hoe gaan ze daar bij jullie in de praktijk mee om? Daar ben ik wel nieuwsgierig naar.
Voor zover ik kan zien (ik heb een met name financiële functie maar zie ook veel dossiers), is dit per geval specifiek. Door behandelaren en begeleiders wordt er hier geprobeerd open over te communiceren, zowel met cliënten als met ouders. Alle mogelijk heden worden aangeboden en ook bijgehouden. Cliënten op onze jeugdlocaties krijgen gedurende de puberteit allemaal "sexles" en er zijn bewustwordingsprojecten.
Voor cliënten die functioneren op het niveau van het syndroom van down e.d. wordt er veel met de ouders en wettelijk vertegenwoordigers besproken en overlegd omdat deze cliënten vaak wilsonbekwaam zijn verklaard en dergelijke beslissingen dus niet bij hen liggen.
[...]
Hoe gaan ze daar bij jullie in de praktijk mee om? Daar ben ik wel nieuwsgierig naar.
Voor zover ik kan zien (ik heb een met name financiële functie maar zie ook veel dossiers), is dit per geval specifiek. Door behandelaren en begeleiders wordt er hier geprobeerd open over te communiceren, zowel met cliënten als met ouders. Alle mogelijk heden worden aangeboden en ook bijgehouden. Cliënten op onze jeugdlocaties krijgen gedurende de puberteit allemaal "sexles" en er zijn bewustwordingsprojecten.
Voor cliënten die functioneren op het niveau van het syndroom van down e.d. wordt er veel met de ouders en wettelijk vertegenwoordigers besproken en overlegd omdat deze cliënten vaak wilsonbekwaam zijn verklaard en dergelijke beslissingen dus niet bij hen liggen.
donderdag 25 februari 2016 om 11:21
quote:Eleonora-1 schreef op 25 februari 2016 @ 10:59:
[...]
Ik bedoelde over Down meer dat 'we' het dan meer vanzelfsprekend vinden dat er geen kinderen komen, dat iemand met Down zich niet voor zal planten.
Dat ligt dan voor de hand, snap je wat ik bedoel?Dat ligt dus kennelijk niet voor de hand.
[...]
Ik bedoelde over Down meer dat 'we' het dan meer vanzelfsprekend vinden dat er geen kinderen komen, dat iemand met Down zich niet voor zal planten.
Dat ligt dan voor de hand, snap je wat ik bedoel?Dat ligt dus kennelijk niet voor de hand.
.
donderdag 25 februari 2016 om 11:23
quote:Eleonora-1 schreef op 25 februari 2016 @ 10:59:
[...]
Ik bedoelde over Down meer dat 'we' het dan meer vanzelfsprekend vinden dat er geen kinderen komen, dat iemand met Down zich niet voor zal planten.
Dat ligt dan voor de hand, snap je wat ik bedoel?Ik snap wel wat je bedoelt. Mr. Pieter van Vollenhove pleitte nog niet zolang geleden voor verplichte anticonceptie in dit soort gevallen, maar op de één of andere manier bloedt de discussie telkens weer dood. De politiek springt er niet op in, want blijkbaar ligt het onderwerp erg gevoelig en liggen de meningen ver uiteen.
[...]
Ik bedoelde over Down meer dat 'we' het dan meer vanzelfsprekend vinden dat er geen kinderen komen, dat iemand met Down zich niet voor zal planten.
Dat ligt dan voor de hand, snap je wat ik bedoel?Ik snap wel wat je bedoelt. Mr. Pieter van Vollenhove pleitte nog niet zolang geleden voor verplichte anticonceptie in dit soort gevallen, maar op de één of andere manier bloedt de discussie telkens weer dood. De politiek springt er niet op in, want blijkbaar ligt het onderwerp erg gevoelig en liggen de meningen ver uiteen.
donderdag 25 februari 2016 om 11:46
quote:Calm schreef op 25 februari 2016 @ 10:59:
[...]
Er zijn ook heel veel uitzonderingen waardoor ook mijn mening niet op iedereen toepasbaar is wat regelgeving alweer automatisch uitsluit. Maar goed, ik zal mijn mening proberen kort en daardoor ook kort door de bocht op te schrijven.
- Wanneer een potentieel ouder als volwassene functioneert op het niveau van een kind of jong-jeugdige vind ik het niet verantwoord om een kind op de wereld te zetten. En dan bedoel ik niet het verschil tussen ouders hebben LBO niveau en kind gaat naar universiteit, maar het verschil in niveau in driften, prikkelverwerking, verantwoordelijkheid kunnen nemen, actie gevolg overzicht, zelf verzorgend vermogen etc. Het cognitief en sociaal-emotioneel ontwikkelingsniveau dus. Het niveau waarvan je weet dat een "gezond" of niet beperkt kind het altijd zal overstijgen.
- Wanneer potentiele ouders in dusdanig omstandigheden verkeren dat een problematische jeugd van een kind (bijna) onvermijdbaar is. Lees hier ouders met een drugsverslaving, in criminele omstandigheden, lijdend aan schizofrenie of andere gevaarlijke geestesziekten e.d.
- Bekende syndromen zijn natuurlijk makkelijk uit te sluiten, maar dan vraag ik me soms weer af, zou een kind die een ouder met het syndroom van down heeft (lichte variant) perse slechter af zijn dan een kind dat wordt geboren uit ouders die verslavingsproblematiek e.d. hebben waardoor het kind in een risicovolle omgeving zal opgroeien?
- Basis van mijn mening is eigenlijk dat wanneer een potentieel ouder zonder hulp niet voor zichzelf kan zorgen, zij ook niet voor een kind zouden moeten (mogen) zorgen. maar ook dan is weer de vraag, wat is je definitie van niet voor jezelf zorgen.
Je kan dus eigenlijk niets ontzeggen of verbieden maar wanneer je het verhaal hoort van een kind van dergelijke ouders, dat zelf zegt, "het was zowel voor mij als voor mijn ouders beter geweest wanneer ik niet was geboren". Dan stel je jezelf toch de vraag of er geen vorm van regulatie moet komen. (N.b. dit kind heeft dus een normaal IQ en is gedurende haar jeugd van woonvorm naar opvang naar pleeggezin en terug gegaan, ouders zijn beiden zwakbegaafd, hebben een aantal psychische stoornissen en een beperking. Wonen al in onze instelling sinds hun jeugd en hebben elkaar (helaas) hier leren kennen...)
Maar nogmaals, ik realiseer me ten volle dat er behoorlijke haken en ogen aan mijn verhaal/mening zitten.... (in combinatie met mijn zwangere hormonen storm is dit eigenlijk een slecht moment voor zo'n discussie, maar ik vind dit te interessant om uit de weg te gaan.)
Ik snap wat je zegt.
Kan nu even niet uitgebreid reageren maar ik denk er over na en kom er op terug.
(gefeliciteerd met je zwangerschap trouwens!)
[...]
Er zijn ook heel veel uitzonderingen waardoor ook mijn mening niet op iedereen toepasbaar is wat regelgeving alweer automatisch uitsluit. Maar goed, ik zal mijn mening proberen kort en daardoor ook kort door de bocht op te schrijven.
- Wanneer een potentieel ouder als volwassene functioneert op het niveau van een kind of jong-jeugdige vind ik het niet verantwoord om een kind op de wereld te zetten. En dan bedoel ik niet het verschil tussen ouders hebben LBO niveau en kind gaat naar universiteit, maar het verschil in niveau in driften, prikkelverwerking, verantwoordelijkheid kunnen nemen, actie gevolg overzicht, zelf verzorgend vermogen etc. Het cognitief en sociaal-emotioneel ontwikkelingsniveau dus. Het niveau waarvan je weet dat een "gezond" of niet beperkt kind het altijd zal overstijgen.
- Wanneer potentiele ouders in dusdanig omstandigheden verkeren dat een problematische jeugd van een kind (bijna) onvermijdbaar is. Lees hier ouders met een drugsverslaving, in criminele omstandigheden, lijdend aan schizofrenie of andere gevaarlijke geestesziekten e.d.
- Bekende syndromen zijn natuurlijk makkelijk uit te sluiten, maar dan vraag ik me soms weer af, zou een kind die een ouder met het syndroom van down heeft (lichte variant) perse slechter af zijn dan een kind dat wordt geboren uit ouders die verslavingsproblematiek e.d. hebben waardoor het kind in een risicovolle omgeving zal opgroeien?
- Basis van mijn mening is eigenlijk dat wanneer een potentieel ouder zonder hulp niet voor zichzelf kan zorgen, zij ook niet voor een kind zouden moeten (mogen) zorgen. maar ook dan is weer de vraag, wat is je definitie van niet voor jezelf zorgen.
Je kan dus eigenlijk niets ontzeggen of verbieden maar wanneer je het verhaal hoort van een kind van dergelijke ouders, dat zelf zegt, "het was zowel voor mij als voor mijn ouders beter geweest wanneer ik niet was geboren". Dan stel je jezelf toch de vraag of er geen vorm van regulatie moet komen. (N.b. dit kind heeft dus een normaal IQ en is gedurende haar jeugd van woonvorm naar opvang naar pleeggezin en terug gegaan, ouders zijn beiden zwakbegaafd, hebben een aantal psychische stoornissen en een beperking. Wonen al in onze instelling sinds hun jeugd en hebben elkaar (helaas) hier leren kennen...)
Maar nogmaals, ik realiseer me ten volle dat er behoorlijke haken en ogen aan mijn verhaal/mening zitten.... (in combinatie met mijn zwangere hormonen storm is dit eigenlijk een slecht moment voor zo'n discussie, maar ik vind dit te interessant om uit de weg te gaan.)
Ik snap wat je zegt.
Kan nu even niet uitgebreid reageren maar ik denk er over na en kom er op terug.
(gefeliciteerd met je zwangerschap trouwens!)
donderdag 25 februari 2016 om 11:50
quote:impala schreef op 25 februari 2016 @ 11:21:
[...]
Dat ligt dus kennelijk niet voor de hand.
Mijn vader werkte tien jaar in een grote instelling voor geestelijk gehandicapten en daar kregen de meisjes/vrouwen anticonceptie, als de ouders het daarmee eens waren.
Dat waren bíjna alle ouders.
Voor veel mensen ligt dat voor de hand heb ik gemerkt.
Diegenen die het afwezen deden dat op gronden van hun geloofsovertuiging.
[...]
Dat ligt dus kennelijk niet voor de hand.
Mijn vader werkte tien jaar in een grote instelling voor geestelijk gehandicapten en daar kregen de meisjes/vrouwen anticonceptie, als de ouders het daarmee eens waren.
Dat waren bíjna alle ouders.
Voor veel mensen ligt dat voor de hand heb ik gemerkt.
Diegenen die het afwezen deden dat op gronden van hun geloofsovertuiging.
donderdag 25 februari 2016 om 11:59
quote:Pientjexxxx schreef op 25 februari 2016 @ 11:23:
[...]
Ik snap wel wat je bedoelt. Mr. Pieter van Vollenhove pleitte nog niet zolang geleden voor verplichte anticonceptie in dit soort gevallen, maar op de één of andere manier bloedt de discussie telkens weer dood. De politiek springt er niet op in, want blijkbaar ligt het onderwerp erg gevoelig en liggen de meningen ver uiteen.
Ontzettend lastig onderwerp inderdaad.
Kun jij je nog een programma van Paul Witteman herinneren van lang geleden alweer, ik ben vergeten hoe het heette maar het ging over de keuze tussen gevoel en verstand.
In een aflevering ging het over mishandeling en de gevolgen er van.
Er kwamen daders en slachtoffers aan het woord. Het was een zeer schokkend programma waar lang over is nagepraat in allerlei media. (pré internet tijdperk)
Naar aanleiding van dat programma pleitte PW voor een debat over kinderen krijgen en dat dat niet voor iedereen mogelijk zou moeten zijn.
Hij werd voor nazi uitgemaakt, bedreigd, belachelijk gemaakt.
Het leek echt onbespreekbaar.
Dat is me altijd bijgebleven. Terwijl de dingen die bijvoorbeeld Calm hierboven zegt mij niet vreemd in de oren klinken.
Met als disclaimer dat ik er alleen een mening over kan hebben, ik heb er geen verstand van, op professioneel gebied.
[...]
Ik snap wel wat je bedoelt. Mr. Pieter van Vollenhove pleitte nog niet zolang geleden voor verplichte anticonceptie in dit soort gevallen, maar op de één of andere manier bloedt de discussie telkens weer dood. De politiek springt er niet op in, want blijkbaar ligt het onderwerp erg gevoelig en liggen de meningen ver uiteen.
Ontzettend lastig onderwerp inderdaad.
Kun jij je nog een programma van Paul Witteman herinneren van lang geleden alweer, ik ben vergeten hoe het heette maar het ging over de keuze tussen gevoel en verstand.
In een aflevering ging het over mishandeling en de gevolgen er van.
Er kwamen daders en slachtoffers aan het woord. Het was een zeer schokkend programma waar lang over is nagepraat in allerlei media. (pré internet tijdperk)
Naar aanleiding van dat programma pleitte PW voor een debat over kinderen krijgen en dat dat niet voor iedereen mogelijk zou moeten zijn.
Hij werd voor nazi uitgemaakt, bedreigd, belachelijk gemaakt.
Het leek echt onbespreekbaar.
Dat is me altijd bijgebleven. Terwijl de dingen die bijvoorbeeld Calm hierboven zegt mij niet vreemd in de oren klinken.
Met als disclaimer dat ik er alleen een mening over kan hebben, ik heb er geen verstand van, op professioneel gebied.
donderdag 25 februari 2016 om 12:00
22 januari 2015
'Mijn ouders hadden geen kinderen moeten krijgen'
Ze is 'absoluut' voor gedwongen anticonceptie, ook al had ze dan zelf niet bestaan. Lucie Kessens had als de normale dochter van zwakbegaafde ouders een rotjeugd. De geschiedenis herhaalt zich nu haar eveneens zwakbegaafde broers en zussen zelf kinderen hebben.
..
Lucie vindt wél dat iedereen een kans verdient om kinderen te krijgen. "Er zijn voorbeelden waarin het goed gaat. Maar als het bewezen is dat kinderen ernstig verwaarloosd worden, moet er een stokje voor worden gestoken."
Zoals bij haar eigen broers en zussen. "Zij hebben nu ook kinderen en kunnen daar niet voor zorgen." Toen de kinderen van haar broer uit huis werden geplaatst, nam hij nieuwe. "Hoe verschrikkelijk is het voor zo’n kind om te weten: o, ze gaan het gewoon weer proberen." Bovendien krijgen ook die kinderen weer kinderen. "Dezelfde problematiek herhaalt zich zo elke generatie."
http://www.rtlnieuws.nl/n ... n-kinderen-moeten-krijgen
'Mijn ouders hadden geen kinderen moeten krijgen'
Ze is 'absoluut' voor gedwongen anticonceptie, ook al had ze dan zelf niet bestaan. Lucie Kessens had als de normale dochter van zwakbegaafde ouders een rotjeugd. De geschiedenis herhaalt zich nu haar eveneens zwakbegaafde broers en zussen zelf kinderen hebben.
..
Lucie vindt wél dat iedereen een kans verdient om kinderen te krijgen. "Er zijn voorbeelden waarin het goed gaat. Maar als het bewezen is dat kinderen ernstig verwaarloosd worden, moet er een stokje voor worden gestoken."
Zoals bij haar eigen broers en zussen. "Zij hebben nu ook kinderen en kunnen daar niet voor zorgen." Toen de kinderen van haar broer uit huis werden geplaatst, nam hij nieuwe. "Hoe verschrikkelijk is het voor zo’n kind om te weten: o, ze gaan het gewoon weer proberen." Bovendien krijgen ook die kinderen weer kinderen. "Dezelfde problematiek herhaalt zich zo elke generatie."
http://www.rtlnieuws.nl/n ... n-kinderen-moeten-krijgen
.
donderdag 25 februari 2016 om 12:05
De discussie lijkt elke keer op te laaien als er weer een schrijnend voorbeeld in de media komt, om daarna weer te verstommen. Uit 2016 kan ik niks vinden. Laatste keer dat het uitgebreid besproken is, was 2015. Aanleiding was toen de rechtszaak om de vermoorde Daniëlla van Bergen. Het zwakbegaafde meisje van 20 werd ernstig mishandeld en uiteindelijk vermoord door de vriend van haar zwakbegaafde moeder.
Dit is een docu uit 2012:
In Zembla roepen deskundigen uit de jeugdzorg, de psychiatrie en de rechtelijke macht dat er wetgeving moet komen die in het uiterste geval ongeschikte ouders kan verplichten tot anticonceptie. Jaarlijks sterven meer dan vijftig kinderen door mishandeling van ongeschikte ouders. Nog veel meer kinderen worden ernstig mishandeld en verwaarloosd. Hoe beschermen we kinderen tegen deze ouders?
http://zembla.vara.nl/seizoenen/2012/af ... 13-04-2012
Er wordt dus regelmatig opgeroepen tot wetgeving. Maar dat komt er nooit van.
Dit is een docu uit 2012:
In Zembla roepen deskundigen uit de jeugdzorg, de psychiatrie en de rechtelijke macht dat er wetgeving moet komen die in het uiterste geval ongeschikte ouders kan verplichten tot anticonceptie. Jaarlijks sterven meer dan vijftig kinderen door mishandeling van ongeschikte ouders. Nog veel meer kinderen worden ernstig mishandeld en verwaarloosd. Hoe beschermen we kinderen tegen deze ouders?
http://zembla.vara.nl/seizoenen/2012/af ... 13-04-2012
Er wordt dus regelmatig opgeroepen tot wetgeving. Maar dat komt er nooit van.
.
donderdag 25 februari 2016 om 12:12
Ik heb laatst nog een documentaire gezien waarin een zwakbegaafd meisje werd geïnterviewd. Ze was erg verdrietig dat ze geen moeder zou worden, zoals haar zus wel was. Ze was biologisch wel in staat om kinderen te krijgen, maar er was duidelijk door haar omgeving op haar ingepraat, dat zij dat niet kon/mocht. Het leek een uitgemaakte zaak voor haar.
Ik vond het heel triest om te zien, maar uiteindelijk is het wel de beste oplossing. Ze zou zeker niet in staat zijn om voor haar kind te zorgen.
Ik vond het heel triest om te zien, maar uiteindelijk is het wel de beste oplossing. Ze zou zeker niet in staat zijn om voor haar kind te zorgen.
donderdag 25 februari 2016 om 12:33
Weer bijgelezen:
De discussie verstomt denk ik omdat het voor Godje spelen heel gevoelig ligt.
En niet alleen in religieuze kringen.
Wat ingewikkeld is en blijft is dat een ongeboren kind geen rechten heeft.
Dus wat bijvoorbeeld Sassefras zei, dat roken verboden zou moeten worden voor zwangere vrouwen. Omdat een ongeboren kind geen rechten heeft kan dat volgen mij niet.
De abortuswet zou er ook mee in de knoop komen lijkt me.
Dat 'recht op' ligt dan dus bij de persoon die een kind kan/wil krijgen en het lijkt er op dat niemand daar z'n handen aan wil branden.
Een discussie aanzwengelen soit maar verder gaat het niet.
De discussie verstomt denk ik omdat het voor Godje spelen heel gevoelig ligt.
En niet alleen in religieuze kringen.
Wat ingewikkeld is en blijft is dat een ongeboren kind geen rechten heeft.
Dus wat bijvoorbeeld Sassefras zei, dat roken verboden zou moeten worden voor zwangere vrouwen. Omdat een ongeboren kind geen rechten heeft kan dat volgen mij niet.
De abortuswet zou er ook mee in de knoop komen lijkt me.
Dat 'recht op' ligt dan dus bij de persoon die een kind kan/wil krijgen en het lijkt er op dat niemand daar z'n handen aan wil branden.
Een discussie aanzwengelen soit maar verder gaat het niet.
donderdag 25 februari 2016 om 12:48
quote:Calm schreef op 25 februari 2016 @ 10:16:
De discussie wie mag er kinderen krijgen is een heel ethische discussie. Mijn werkgever (een instelling voor met name jongeren met een verstandelijke en of lichamelijke beperking) krijgt hier heel veel mee te maken. Want waar is de grens?
Zelf heb ik er wel een mening over maar de grens in dergelijke zaken is bijna niet te stellen. Er zijn zoveel randvoorwaarden!Een commissie van wijze mannen die gaat bepalen of iemand geschikt is,lijkt mij een goed idee.
De discussie wie mag er kinderen krijgen is een heel ethische discussie. Mijn werkgever (een instelling voor met name jongeren met een verstandelijke en of lichamelijke beperking) krijgt hier heel veel mee te maken. Want waar is de grens?
Zelf heb ik er wel een mening over maar de grens in dergelijke zaken is bijna niet te stellen. Er zijn zoveel randvoorwaarden!Een commissie van wijze mannen die gaat bepalen of iemand geschikt is,lijkt mij een goed idee.
donderdag 25 februari 2016 om 12:54
quote:Calm schreef op 25 februari 2016 @ 10:59:
[...]
Er zijn ook heel veel uitzonderingen waardoor ook mijn mening niet op iedereen toepasbaar is wat regelgeving alweer automatisch uitsluit. Maar goed, ik zal mijn mening proberen kort en daardoor ook kort door de bocht op te schrijven.
- Wanneer een potentieel ouder als volwassene functioneert op het niveau van een kind of jong-jeugdige vind ik het niet verantwoord om een kind op de wereld te zetten. En dan bedoel ik niet het verschil tussen ouders hebben LBO niveau en kind gaat naar universiteit, maar het verschil in niveau in driften, prikkelverwerking, verantwoordelijkheid kunnen nemen, actie gevolg overzicht, zelf verzorgend vermogen etc. Het cognitief en sociaal-emotioneel ontwikkelingsniveau dus. Het niveau waarvan je weet dat een "gezond" of niet beperkt kind het altijd zal overstijgen.
- Wanneer potentiele ouders in dusdanig omstandigheden verkeren dat een problematische jeugd van een kind (bijna) onvermijdbaar is. Lees hier ouders met een drugsverslaving, in criminele omstandigheden, lijdend aan schizofrenie of andere gevaarlijke geestesziekten e.d.
- Bekende syndromen zijn natuurlijk makkelijk uit te sluiten, maar dan vraag ik me soms weer af, zou een kind die een ouder met het syndroom van down heeft (lichte variant) perse slechter af zijn dan een kind dat wordt geboren uit ouders die verslavingsproblematiek e.d. hebben waardoor het kind in een risicovolle omgeving zal opgroeien?
- Basis van mijn mening is eigenlijk dat wanneer een potentieel ouder zonder hulp niet voor zichzelf kan zorgen, zij ook niet voor een kind zouden moeten (mogen) zorgen. maar ook dan is weer de vraag, wat is je definitie van niet voor jezelf zorgen.
Je kan dus eigenlijk niets ontzeggen of verbieden maar wanneer je het verhaal hoort van een kind van dergelijke ouders, dat zelf zegt, "het was zowel voor mij als voor mijn ouders beter geweest wanneer ik niet was geboren". Dan stel je jezelf toch de vraag of er geen vorm van regulatie moet komen. (N.b. dit kind heeft dus een normaal IQ en is gedurende haar jeugd van woonvorm naar opvang naar pleeggezin en terug gegaan, ouders zijn beiden zwakbegaafd, hebben een aantal psychische stoornissen en een beperking. Wonen al in onze instelling sinds hun jeugd en hebben elkaar (helaas) hier leren kennen...)
Maar nogmaals, ik realiseer me ten volle dat er behoorlijke haken en ogen aan mijn verhaal/mening zitten.... (in combinatie met mijn zwangere hormonen storm is dit eigenlijk een slecht moment voor zo'n discussie, maar ik vind dit te interessant om uit de weg te gaan.)Ik snap heel goed wat je bedoeld, en kan me hier ook in vinden.
[...]
Er zijn ook heel veel uitzonderingen waardoor ook mijn mening niet op iedereen toepasbaar is wat regelgeving alweer automatisch uitsluit. Maar goed, ik zal mijn mening proberen kort en daardoor ook kort door de bocht op te schrijven.
- Wanneer een potentieel ouder als volwassene functioneert op het niveau van een kind of jong-jeugdige vind ik het niet verantwoord om een kind op de wereld te zetten. En dan bedoel ik niet het verschil tussen ouders hebben LBO niveau en kind gaat naar universiteit, maar het verschil in niveau in driften, prikkelverwerking, verantwoordelijkheid kunnen nemen, actie gevolg overzicht, zelf verzorgend vermogen etc. Het cognitief en sociaal-emotioneel ontwikkelingsniveau dus. Het niveau waarvan je weet dat een "gezond" of niet beperkt kind het altijd zal overstijgen.
- Wanneer potentiele ouders in dusdanig omstandigheden verkeren dat een problematische jeugd van een kind (bijna) onvermijdbaar is. Lees hier ouders met een drugsverslaving, in criminele omstandigheden, lijdend aan schizofrenie of andere gevaarlijke geestesziekten e.d.
- Bekende syndromen zijn natuurlijk makkelijk uit te sluiten, maar dan vraag ik me soms weer af, zou een kind die een ouder met het syndroom van down heeft (lichte variant) perse slechter af zijn dan een kind dat wordt geboren uit ouders die verslavingsproblematiek e.d. hebben waardoor het kind in een risicovolle omgeving zal opgroeien?
- Basis van mijn mening is eigenlijk dat wanneer een potentieel ouder zonder hulp niet voor zichzelf kan zorgen, zij ook niet voor een kind zouden moeten (mogen) zorgen. maar ook dan is weer de vraag, wat is je definitie van niet voor jezelf zorgen.
Je kan dus eigenlijk niets ontzeggen of verbieden maar wanneer je het verhaal hoort van een kind van dergelijke ouders, dat zelf zegt, "het was zowel voor mij als voor mijn ouders beter geweest wanneer ik niet was geboren". Dan stel je jezelf toch de vraag of er geen vorm van regulatie moet komen. (N.b. dit kind heeft dus een normaal IQ en is gedurende haar jeugd van woonvorm naar opvang naar pleeggezin en terug gegaan, ouders zijn beiden zwakbegaafd, hebben een aantal psychische stoornissen en een beperking. Wonen al in onze instelling sinds hun jeugd en hebben elkaar (helaas) hier leren kennen...)
Maar nogmaals, ik realiseer me ten volle dat er behoorlijke haken en ogen aan mijn verhaal/mening zitten.... (in combinatie met mijn zwangere hormonen storm is dit eigenlijk een slecht moment voor zo'n discussie, maar ik vind dit te interessant om uit de weg te gaan.)Ik snap heel goed wat je bedoeld, en kan me hier ook in vinden.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
