Eten
alle pijlers
Gezond eten en sociale omgeving
zondag 27 maart 2016 om 12:26
De afgelopen jaren is vanwege gezondheidsredenen mijn eetpatroon compleet veranderd. Dat merk ik steeds vaker in mijn sociale omgeving, omdat wat ik eet en drink sterk afwijkt van wat anderen doen.
Daar heb ik soms last van, en volgens mij anderen ook. Ik wil graag eten wat mezelf goed bevalt, maar anderen niet opzadelen met een hoop gedoe of een slecht gevoel.
Als ik op een feestje ben en alleen water drink, vraagt een gastvrouw soms wel 10x of ik echt niks anders wil. Als iemand voor me kookt en vergat dat ik vegetarisch eet en ik daarom het vlees op iemand anders bord schuif, zijn ze bang dat ik ontevreden ben (ook al is het echt geen probleem). En ik sla het toetje af als het een suikerbom is, dat doet er nog een schepje bovenop.
Als ik een weekendje weg ga met vrienden en een ander zorgt voor boodschappen, dan is er een ontbijt en lunch waar ik eigenlijk niks van wil eten. Dan kan ik m'n eigen ontbijt meenemen, maar dan voel ik me ook weer zo bekeken, afwijkend en een raar mens.
Met uitstapjes sla ik snoep, koekjes en frisdrank dat wordt uitgedeeld altijd af. Als ik dan met mijn ongebrande ongezouten noten een rondje maak, valt dat anderen meestal ook niet in de smaak.
Ik heb geen frisdranken en vruchtensappen in huis, waardoor het soms voor bezoek moeilijk kiezen is was ze willen drinken. Ongemakkelijke situatie.
Wie loopt hier ook tegenaan? Zelf altijd gezond willen eten, waar anderen dat niet doen waardoor het ongemakkelijk of ingewikkeld wordt. Doe ik te moeilijk, moet ik vaker van mijn gewoontes afwijken, of kan ik gerust mijn eigen manier van eten volgen ook al hebben anderen daar andere ideeën over? Ik zoek oplossingen om zulke sociale situaties meer ontspannen te laten verlopen.
Daar heb ik soms last van, en volgens mij anderen ook. Ik wil graag eten wat mezelf goed bevalt, maar anderen niet opzadelen met een hoop gedoe of een slecht gevoel.
Als ik op een feestje ben en alleen water drink, vraagt een gastvrouw soms wel 10x of ik echt niks anders wil. Als iemand voor me kookt en vergat dat ik vegetarisch eet en ik daarom het vlees op iemand anders bord schuif, zijn ze bang dat ik ontevreden ben (ook al is het echt geen probleem). En ik sla het toetje af als het een suikerbom is, dat doet er nog een schepje bovenop.
Als ik een weekendje weg ga met vrienden en een ander zorgt voor boodschappen, dan is er een ontbijt en lunch waar ik eigenlijk niks van wil eten. Dan kan ik m'n eigen ontbijt meenemen, maar dan voel ik me ook weer zo bekeken, afwijkend en een raar mens.
Met uitstapjes sla ik snoep, koekjes en frisdrank dat wordt uitgedeeld altijd af. Als ik dan met mijn ongebrande ongezouten noten een rondje maak, valt dat anderen meestal ook niet in de smaak.
Ik heb geen frisdranken en vruchtensappen in huis, waardoor het soms voor bezoek moeilijk kiezen is was ze willen drinken. Ongemakkelijke situatie.
Wie loopt hier ook tegenaan? Zelf altijd gezond willen eten, waar anderen dat niet doen waardoor het ongemakkelijk of ingewikkeld wordt. Doe ik te moeilijk, moet ik vaker van mijn gewoontes afwijken, of kan ik gerust mijn eigen manier van eten volgen ook al hebben anderen daar andere ideeën over? Ik zoek oplossingen om zulke sociale situaties meer ontspannen te laten verlopen.
dinsdag 29 maart 2016 om 08:43
quote:Schaap_Veronica schreef op 29 maart 2016 @ 08:11:
[...]
Herkenbaar. Een goede vriend van me had een nieuwe vriendin en ze kwamen bij me eten. Ik vroeg of ze nog bepaalde dingen niet at en er kwam een hele waslijst. Ik moest echt hard puzzelen om met alle verboden om te gaan.
Sindsdien ben ik haar al een paar keer op feestjes tegen gekomen en zie ik haar vanalles eten van de 'verboden' lijst, ook als er bijvoorbeeld allerlei hapjes staan en ze daar makkelijk omheen zou kunnen eten.
Tja. Dan neem ik haar dieetwensen toch niet meer zo serieus.En dat bedoel ik dus. Hier ontstaat voor mijn gevoel het sociale probleem. Als ik aangeef bepaalde dingen niet te eten, zoals snoep, taart, ijs, chips, vlees, dan voel ik me ontzettend bekeken als ik in gezelschap ben en wel een keer dat soort dingen eet. Alsof het verboden is. Dan zijn mensen verontwaardigd en hebben ze geen zin meer om er rekening mee te houden. Wat ik begrijp, maar waardoor het voor mij lastig wordt om nog dieetwensen uit te spreken. Want dan ben ik die miep die loopt te zeuren over suikers, maar intussen (1x per maand) wel een stukje taart neemt).
[...]
Herkenbaar. Een goede vriend van me had een nieuwe vriendin en ze kwamen bij me eten. Ik vroeg of ze nog bepaalde dingen niet at en er kwam een hele waslijst. Ik moest echt hard puzzelen om met alle verboden om te gaan.
Sindsdien ben ik haar al een paar keer op feestjes tegen gekomen en zie ik haar vanalles eten van de 'verboden' lijst, ook als er bijvoorbeeld allerlei hapjes staan en ze daar makkelijk omheen zou kunnen eten.
Tja. Dan neem ik haar dieetwensen toch niet meer zo serieus.En dat bedoel ik dus. Hier ontstaat voor mijn gevoel het sociale probleem. Als ik aangeef bepaalde dingen niet te eten, zoals snoep, taart, ijs, chips, vlees, dan voel ik me ontzettend bekeken als ik in gezelschap ben en wel een keer dat soort dingen eet. Alsof het verboden is. Dan zijn mensen verontwaardigd en hebben ze geen zin meer om er rekening mee te houden. Wat ik begrijp, maar waardoor het voor mij lastig wordt om nog dieetwensen uit te spreken. Want dan ben ik die miep die loopt te zeuren over suikers, maar intussen (1x per maand) wel een stukje taart neemt).
dinsdag 29 maart 2016 om 08:49
Ja vind ik ook, je maakt het jezelf inderdaad heel moeilijk zo. Als je dit wel zo wil doen zou ik voortaan als ik ergens ga eten, mijn eigen eten meenemen. Dan staat er geen mensen heel moeilijk te doen met de boodschappen en het koken om je de week erna van alles te zien eten.
Dat maakt het voor jou makkelijker en worden mensen niet snel geirriteerd.
Dat maakt het voor jou makkelijker en worden mensen niet snel geirriteerd.
dinsdag 29 maart 2016 om 08:50
quote:hoppala schreef op 29 maart 2016 @ 08:47:
Maar snoep, taart ijs en chips zijn geen essentieel onderdeel van de maaltijd, die kan je toch ten alle tijden laten staan? Waarom zou je daarover dieet wensen moeten doorgeven?
Ik eet dat ook niet, maar ik sla gewoon beleefd af.Dat zijn inderdaad geen dieet wensen. Volgens mij gaat het daar ook niet om.
Maar snoep, taart ijs en chips zijn geen essentieel onderdeel van de maaltijd, die kan je toch ten alle tijden laten staan? Waarom zou je daarover dieet wensen moeten doorgeven?
Ik eet dat ook niet, maar ik sla gewoon beleefd af.Dat zijn inderdaad geen dieet wensen. Volgens mij gaat het daar ook niet om.
dinsdag 29 maart 2016 om 08:52
quote:violett schreef op 29 maart 2016 @ 08:43:
[...]
En dat bedoel ik dus. Hier ontstaat voor mijn gevoel het sociale probleem. Als ik aangeef bepaalde dingen niet te eten, zoals snoep, taart, ijs, chips, vlees, dan voel ik me ontzettend bekeken als ik in gezelschap ben en wel een keer dat soort dingen eet. Alsof het verboden is. Dan zijn mensen verontwaardigd en hebben ze geen zin meer om er rekening mee te houden. Wat ik begrijp, maar waardoor het voor mij lastig wordt om nog dieetwensen uit te spreken. Want dan ben ik die miep die loopt te zeuren over suikers, maar intussen (1x per maand) wel een stukje taart neemt).Nou leg dat dan ook duidelijk uit.
[...]
En dat bedoel ik dus. Hier ontstaat voor mijn gevoel het sociale probleem. Als ik aangeef bepaalde dingen niet te eten, zoals snoep, taart, ijs, chips, vlees, dan voel ik me ontzettend bekeken als ik in gezelschap ben en wel een keer dat soort dingen eet. Alsof het verboden is. Dan zijn mensen verontwaardigd en hebben ze geen zin meer om er rekening mee te houden. Wat ik begrijp, maar waardoor het voor mij lastig wordt om nog dieetwensen uit te spreken. Want dan ben ik die miep die loopt te zeuren over suikers, maar intussen (1x per maand) wel een stukje taart neemt).Nou leg dat dan ook duidelijk uit.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
dinsdag 29 maart 2016 om 08:53
quote:hoppala schreef op 29 maart 2016 @ 08:47:
Maar snoep, taart ijs en chips zijn geen essentieel onderdeel van de maaltijd, die kan je toch ten alle tijden laten staan? Waarom zou je daarover dieet wensen moeten doorgeven?
Ik eet dat ook niet, maar ik sla gewoon beleefd af.Je zou ze de kost moeten geven die dat wel vinden
Maar snoep, taart ijs en chips zijn geen essentieel onderdeel van de maaltijd, die kan je toch ten alle tijden laten staan? Waarom zou je daarover dieet wensen moeten doorgeven?
Ik eet dat ook niet, maar ik sla gewoon beleefd af.Je zou ze de kost moeten geven die dat wel vinden
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
dinsdag 29 maart 2016 om 08:57
quote:hoppala schreef op 29 maart 2016 @ 08:47:
Maar snoep, taart ijs en chips zijn geen essentieel onderdeel van de maaltijd, die kan je toch ten alle tijden laten staan? Waarom zou je daarover dieet wensen moeten doorgeven?
Ik eet dat ook niet, maar ik sla gewoon beleefd af.
Laat ik dan een voorbeeld geven dat voor mij concreet is. Ik heb een tante waar ik veel voor doe, en zij bakt vaak taarten. Regelmatig als ik bij haar ben, staat ze erop dat ik taart eet, en enkele stukken mee naar huis neem. De ene keer eet ik het, de andere keer sla ik af, en meenemen doe ik wel maar dan moet ik weer bedenken aan wie ik het ga geven. Heel lief van haar, en ik heb al geprobeerd uit te leggen dat het voor mij niet hoeft. Als we dan een familiefeestje hebben zit ze te kijken of ik dan wel of geen taart neem.
Nou ja, dat soort dingen maak ik dus af en toe mee in verschillende sociale situaties, en het valt me op dat het allemaal makkelijkers was toen ik vroeger nog niet nadacht over eten.
Ik snap dat ik nu heel ingewikkeld overkom, maar in de praktijk zijn dit enkele voorbeelden uitgelicht. Verder heb ik een heel leuk leven
Maar snoep, taart ijs en chips zijn geen essentieel onderdeel van de maaltijd, die kan je toch ten alle tijden laten staan? Waarom zou je daarover dieet wensen moeten doorgeven?
Ik eet dat ook niet, maar ik sla gewoon beleefd af.
Laat ik dan een voorbeeld geven dat voor mij concreet is. Ik heb een tante waar ik veel voor doe, en zij bakt vaak taarten. Regelmatig als ik bij haar ben, staat ze erop dat ik taart eet, en enkele stukken mee naar huis neem. De ene keer eet ik het, de andere keer sla ik af, en meenemen doe ik wel maar dan moet ik weer bedenken aan wie ik het ga geven. Heel lief van haar, en ik heb al geprobeerd uit te leggen dat het voor mij niet hoeft. Als we dan een familiefeestje hebben zit ze te kijken of ik dan wel of geen taart neem.
Nou ja, dat soort dingen maak ik dus af en toe mee in verschillende sociale situaties, en het valt me op dat het allemaal makkelijkers was toen ik vroeger nog niet nadacht over eten.
Ik snap dat ik nu heel ingewikkeld overkom, maar in de praktijk zijn dit enkele voorbeelden uitgelicht. Verder heb ik een heel leuk leven
dinsdag 29 maart 2016 om 09:00
Duidelijk zijn. Als een elpee die blijft hangen gewoon telkens hetzelfde zeggen''Nee dank je tante' en het dan vooral ook niet doen. Ook niet een keertje, want je tante lijkt een type dat dit niet 1 2 3 snapt. Je omgeving went vanzelf, maar dan moet je wel consequent zijn tegen (en in de buurt van) dit soort types.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
dinsdag 29 maart 2016 om 09:00
quote:nerdopviva schreef op 27 maart 2016 @ 16:47:
Ik kan me best voorstellen dat het tegenwoordig lastig is om voor een grote groep te koken. De een heeft een tolerantie, de ander eet geen vlees, de volgende eet geen suiker en nummer vier eet helemaal niets dat überhaupt warm is (geweest). Dat is een flinke uitdaging voor de gemiddelde thuiskok.Da's altijd nog beter dan een intolerantie.
Ik kan me best voorstellen dat het tegenwoordig lastig is om voor een grote groep te koken. De een heeft een tolerantie, de ander eet geen vlees, de volgende eet geen suiker en nummer vier eet helemaal niets dat überhaupt warm is (geweest). Dat is een flinke uitdaging voor de gemiddelde thuiskok.Da's altijd nog beter dan een intolerantie.
dinsdag 29 maart 2016 om 09:03
dinsdag 29 maart 2016 om 09:03
quote:violett schreef op 29 maart 2016 @ 08:57:
[...]
Laat ik dan een voorbeeld geven dat voor mij concreet is. Ik heb een tante waar ik veel voor doe, en zij bakt vaak taarten. Regelmatig als ik bij haar ben, staat ze erop dat ik taart eet, en enkele stukken mee naar huis neem. De ene keer eet ik het, de andere keer sla ik af, en meenemen doe ik wel maar dan moet ik weer bedenken aan wie ik het ga geven. Heel lief van haar, en ik heb al geprobeerd uit te leggen dat het voor mij niet hoeft. Als we dan een familiefeestje hebben zit ze te kijken of ik dan wel of geen taart neem.
Nou ja, dat soort dingen maak ik dus af en toe mee in verschillende sociale situaties, en het valt me op dat het allemaal makkelijkers was toen ik vroeger nog niet nadacht over eten.
Ik snap dat ik nu heel ingewikkeld overkom, maar in de praktijk zijn dit enkele voorbeelden uitgelicht. Verder heb ik een heel leuk leven Gewoon niet meer aannemen en duidelijk zijn, nee lieve tante je hoeft geen taart voor me te bakken.
[...]
Laat ik dan een voorbeeld geven dat voor mij concreet is. Ik heb een tante waar ik veel voor doe, en zij bakt vaak taarten. Regelmatig als ik bij haar ben, staat ze erop dat ik taart eet, en enkele stukken mee naar huis neem. De ene keer eet ik het, de andere keer sla ik af, en meenemen doe ik wel maar dan moet ik weer bedenken aan wie ik het ga geven. Heel lief van haar, en ik heb al geprobeerd uit te leggen dat het voor mij niet hoeft. Als we dan een familiefeestje hebben zit ze te kijken of ik dan wel of geen taart neem.
Nou ja, dat soort dingen maak ik dus af en toe mee in verschillende sociale situaties, en het valt me op dat het allemaal makkelijkers was toen ik vroeger nog niet nadacht over eten.
Ik snap dat ik nu heel ingewikkeld overkom, maar in de praktijk zijn dit enkele voorbeelden uitgelicht. Verder heb ik een heel leuk leven Gewoon niet meer aannemen en duidelijk zijn, nee lieve tante je hoeft geen taart voor me te bakken.
dinsdag 29 maart 2016 om 09:07
quote:violett schreef op 29 maart 2016 @ 08:57:
Als we dan een familiefeestje hebben zit ze te kijken of ik dan wel of geen taart neem. Als je zelf consequent zou zijn en nooit taart zou eten zou dat geen probleem zijn, toch? Je hebt dus last van je eigen inconsequenties, niet van je omgeving. Dat is inderdaad net zoals 'vegetariërs' die dan wel dan geen vlees eten. Ik kan me helemaal voorstellen dat mensen geen moeite meer willen doen om speciaal voor hen iets vegetarisch te koken als ze in andere situaties wél vlees eten. Zo kende ik ook een 'veganist' die thuis alles at wat los en vast zat (ook dingen als kaas en knakworst), maar buiten de deur per se veganistisch wilde eten. Die deed gewoon lastig om het lastig doen als je het mij vraagt. Ik was in die tijd ook veganist, maar ik hield me thuis juist nog strenger aan mijn zelfopgelegde regels dan buitenshuis.
Als we dan een familiefeestje hebben zit ze te kijken of ik dan wel of geen taart neem. Als je zelf consequent zou zijn en nooit taart zou eten zou dat geen probleem zijn, toch? Je hebt dus last van je eigen inconsequenties, niet van je omgeving. Dat is inderdaad net zoals 'vegetariërs' die dan wel dan geen vlees eten. Ik kan me helemaal voorstellen dat mensen geen moeite meer willen doen om speciaal voor hen iets vegetarisch te koken als ze in andere situaties wél vlees eten. Zo kende ik ook een 'veganist' die thuis alles at wat los en vast zat (ook dingen als kaas en knakworst), maar buiten de deur per se veganistisch wilde eten. Die deed gewoon lastig om het lastig doen als je het mij vraagt. Ik was in die tijd ook veganist, maar ik hield me thuis juist nog strenger aan mijn zelfopgelegde regels dan buitenshuis.
dinsdag 29 maart 2016 om 09:20
quote:prik schreef op 29 maart 2016 @ 09:07:
[...]
Als je zelf consequent zou zijn en nooit taart zou eten zou dat geen probleem zijn, toch? Je hebt dus last van je eigen inconsequenties, niet van je omgeving. [...]
Maar soms is het voor jezelf heel duidelijk, maar dusdanig ingewikkeld voor anderen dat je dan maar zeg: kook maar helemaal [...]-vrij. Ik heb bijvoorbeeld koemelkallergie. Kleine hoeveelheden kan ik echter wel verdragen en dat maakt het dus lastig. Als ik zegt: kook maar gewoon met melk en ik krijg vervolgens drie gangen met melkproducten voorgeschoteld, dan heb ik daar wel last van. En als ik die dag al iets met melk opheb, dan kan dus ook dan ene stukje brownie al te veel zijn, ondanks het feit dat je me een week eerder wèl gewoon een brownie hebt zien eten.
Voor anderen lijkt het dan misschien heel inconsequent dat ik zeg allergisch te zijn, terwijl ze me af en toe best melkproducten zien eten, maar de logica erachter is wel degelijk aanwezig.
[...]
Als je zelf consequent zou zijn en nooit taart zou eten zou dat geen probleem zijn, toch? Je hebt dus last van je eigen inconsequenties, niet van je omgeving. [...]
Maar soms is het voor jezelf heel duidelijk, maar dusdanig ingewikkeld voor anderen dat je dan maar zeg: kook maar helemaal [...]-vrij. Ik heb bijvoorbeeld koemelkallergie. Kleine hoeveelheden kan ik echter wel verdragen en dat maakt het dus lastig. Als ik zegt: kook maar gewoon met melk en ik krijg vervolgens drie gangen met melkproducten voorgeschoteld, dan heb ik daar wel last van. En als ik die dag al iets met melk opheb, dan kan dus ook dan ene stukje brownie al te veel zijn, ondanks het feit dat je me een week eerder wèl gewoon een brownie hebt zien eten.
Voor anderen lijkt het dan misschien heel inconsequent dat ik zeg allergisch te zijn, terwijl ze me af en toe best melkproducten zien eten, maar de logica erachter is wel degelijk aanwezig.
dinsdag 29 maart 2016 om 09:27
quote:violett schreef op 29 maart 2016 @ 08:43:
[...]
En dat bedoel ik dus. Hier ontstaat voor mijn gevoel het sociale probleem. Als ik aangeef bepaalde dingen niet te eten, zoals snoep, taart, ijs, chips, vlees, dan voel ik me ontzettend bekeken als ik in gezelschap ben en wel een keer dat soort dingen eet. Alsof het verboden is. Dan zijn mensen verontwaardigd en hebben ze geen zin meer om er rekening mee te houden. Wat ik begrijp, maar waardoor het voor mij lastig wordt om nog dieetwensen uit te spreken. Want dan ben ik die miep die loopt te zeuren over suikers, maar intussen (1x per maand) wel een stukje taart neemt).Ik zou dan ook geen rekening meer met je dieet houden.
[...]
En dat bedoel ik dus. Hier ontstaat voor mijn gevoel het sociale probleem. Als ik aangeef bepaalde dingen niet te eten, zoals snoep, taart, ijs, chips, vlees, dan voel ik me ontzettend bekeken als ik in gezelschap ben en wel een keer dat soort dingen eet. Alsof het verboden is. Dan zijn mensen verontwaardigd en hebben ze geen zin meer om er rekening mee te houden. Wat ik begrijp, maar waardoor het voor mij lastig wordt om nog dieetwensen uit te spreken. Want dan ben ik die miep die loopt te zeuren over suikers, maar intussen (1x per maand) wel een stukje taart neemt).Ik zou dan ook geen rekening meer met je dieet houden.
dinsdag 29 maart 2016 om 09:34
Als je af en toe iets wel eet dan lijkt op bezoek de uitgelezen gelegenheid om dat dan gewoon even wél te doen. Taart niet, dat kun je altijd makkelijk afslaan. Maar als je aan een gastvrouw doorgeeft dat je geen suiker, gluten, en lactose eet en de week erna ziet ze je een softijsje opeten met extra slagroom, tja dat is gewoon onbeschoft. Dan zijn die dieetwensen kennelijk niet zó streng dat je ziek wordt en dan vind ik het onbeschoft om een ander ingewikkelde dingen te laten koken. Ik snap heel goed dat je bepaalde dingen niet eet of wel eet, dat mag iedereen van mij. En als er iemand bij me komt die iets niet mag dan hou ik daar rekening mee, ik kook rustig veganistisch, zonder noten wegens allergie, als dat moet. En ik drink zelf geen fris, maar dat haal ik wel voor bezoek. Van mij hoeft niemand iets te eten, en ik zorg dat ik genoeg aan te bieden heb, gewoon sociaal lijkt me. Uit principe weigeren om iemand een sapje aan te bieden of alleen water en fruit serveren vind ik niet erg sociaal. Je weet dat de overgrote meerderheid andere dingen eet, kleine moeite om daar rekening mee te houden.
dinsdag 29 maart 2016 om 09:37
En dieetwensen zijn wat mij betreft dingen als 'ik eet geen vlees' of 'ik mag geen zuivel'. Daar hou ik absoluut rekening mee. Dieetwensen als 'ik wil liever helemaal geen suiker, vet of bewerkt voedsel en eet enkel biologisch, tja, dat vind ik toch echt anders. Als het té gecompliceerd wordt dan pas je je óf aan aan de gastvrouw óf je verzorgt je eigen eten/snack. Hoe gecompliceerder hoe minder je erop mag rekenen dat een ander zich daaraan aanpast.
dinsdag 29 maart 2016 om 09:40
Ik vind wel gek dat bij jou thuis geen rekening hield met de wensen van de gast ( ik zag al dat je dat vanaf nu wel meer ging doen) maar dat jij dat wel graag zou willen en dan ook nog onduidelijk communiceert en in bijzijn van diezelfde mensen dan de ene keer wel en de andere keer niet bepaalde dingen eet.
Je maakt het jezelf gewoon heel moeilijk zo.
Je maakt het jezelf gewoon heel moeilijk zo.
dinsdag 29 maart 2016 om 09:44
De kennis over wie ik het had eet geen vlees, wel vis. Maar ook niet alle. Geen zuivel. Geen granen. Geen suikers. Zo min mogelijk vet als in olie en boter. En nog wat geloof ik, ze is een behoorlijk intolerant persoon Dus daar houd ik rekening mee, met liefde. Maar soms, en dan ook echt heel soms, is ze het gedoe zo vreselijk zat dat ze wel een hapje ijs eet. Of een stukje chocolade. Of een half stukje stokbrood met kruidenboter.
En als ze zo'n bui heeft en dat aangeeft, is iedereen druk om voor haar het allerlekkerste hapje uit te kiezen. Het meest malse stukje vlees of snel naar de goede banketbakker lopen voor die ene bonbon die ze zo lekker vindt. Gewoon omdat we haar zo lief vinden.
En als ze zo'n bui heeft en dat aangeeft, is iedereen druk om voor haar het allerlekkerste hapje uit te kiezen. Het meest malse stukje vlees of snel naar de goede banketbakker lopen voor die ene bonbon die ze zo lekker vindt. Gewoon omdat we haar zo lief vinden.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
dinsdag 29 maart 2016 om 09:50
quote:hatsetats schreef op 29 maart 2016 @ 09:44:
De kennis over wie ik het had eet geen vlees, wel vis. Maar ook niet alle. Geen zuivel. Geen granen. Geen suikers. Zo min mogelijk vet als in olie en boter. En nog wat geloof ik, ze is een behoorlijk intolerant persoon Dus daar houd ik rekening mee, met liefde. Maar soms, en dan ook echt heel soms, is ze het gedoe zo vreselijk zat dat ze wel een hapje ijs eet. Of een stukje chocolade. Of een half stukje stokbrood met kruidenboter.
En als ze zo'n bui heeft en dat aangeeft, is iedereen druk om voor haar het allerlekkerste hapje uit te kiezen. Het meest malse stukje vlees of snel naar de goede banketbakker lopen voor die ene bonbon die ze zo lekker vindt. Gewoon omdat we haar zo lief vinden.Jij bent lief
De kennis over wie ik het had eet geen vlees, wel vis. Maar ook niet alle. Geen zuivel. Geen granen. Geen suikers. Zo min mogelijk vet als in olie en boter. En nog wat geloof ik, ze is een behoorlijk intolerant persoon Dus daar houd ik rekening mee, met liefde. Maar soms, en dan ook echt heel soms, is ze het gedoe zo vreselijk zat dat ze wel een hapje ijs eet. Of een stukje chocolade. Of een half stukje stokbrood met kruidenboter.
En als ze zo'n bui heeft en dat aangeeft, is iedereen druk om voor haar het allerlekkerste hapje uit te kiezen. Het meest malse stukje vlees of snel naar de goede banketbakker lopen voor die ene bonbon die ze zo lekker vindt. Gewoon omdat we haar zo lief vinden.Jij bent lief
dinsdag 29 maart 2016 om 09:56
Nou daar zijn de meningen over verdeeld Save ????????
Maar waarom zou ik het niet doen? Ik vind het gewoon leuk als n ander het naar de zin heeft. Dus maak ik je lievelingseten als ik voor je kook, houd rekening met je eetpatroon en als je dan n fuck it moment heb dan doen we het ook goed. Want ik kan met de beste wil van de wereld niet begrijpen waarom dat onbeschoft is.
Maar waarom zou ik het niet doen? Ik vind het gewoon leuk als n ander het naar de zin heeft. Dus maak ik je lievelingseten als ik voor je kook, houd rekening met je eetpatroon en als je dan n fuck it moment heb dan doen we het ook goed. Want ik kan met de beste wil van de wereld niet begrijpen waarom dat onbeschoft is.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
