Eten
alle pijlers
Koken voor mijn gezin,ik weet het niet meer.
maandag 4 augustus 2008 om 16:51
Het is tijd om te gaan koken maar de moed zakt weer in mijn schoenen.
Ik heb nogal lastige mensen aan tafel.
Dochter en ik zijn pesco-vegetariers(eten wel vis).
Ik heb een eetstoornis maar lust wel bijna alles als er maar weinig vet en cal. inzit
Vriend en middelste zoon lusten bijna geen groente,alleen sla,rauwkost,doperwtjes.
Zoon lust geen rijst,pasta,gekookte aardappelen,stampot.
Vriend lust geen pasta,vis,vega en zo'n beetje alles wat maar afwijkt van de hollandse pot.
Wil vooral veel vlees eten waar ik van baal ,want ik wil liever minder vlees op tafel.
Jongste zoon eet bijna nooit en als hij wat eet alleen maar spinazie,aardappelpuree en vissticks..
En dit is slecht in een notedop want er zijn nog wel meer beperkingen.
Kortom,ik loop altijd te goochelen achter het fornuis omdat er zoveel verschillende maaltijden gemaakt moeten worden.
Zit daardoor altijd opgefokt aan tafel.
Het zal wel weer sla met gebakken aardappellen,stukje vlees,en wat vegetarisch worden.
Alleen ben ik dat spuugzat!!!
Kan geen sla meer zien en eet tegenwoordig dus alleen maar het stukje vega of vis.
Ik heb nogal lastige mensen aan tafel.
Dochter en ik zijn pesco-vegetariers(eten wel vis).
Ik heb een eetstoornis maar lust wel bijna alles als er maar weinig vet en cal. inzit
Vriend en middelste zoon lusten bijna geen groente,alleen sla,rauwkost,doperwtjes.
Zoon lust geen rijst,pasta,gekookte aardappelen,stampot.
Vriend lust geen pasta,vis,vega en zo'n beetje alles wat maar afwijkt van de hollandse pot.
Wil vooral veel vlees eten waar ik van baal ,want ik wil liever minder vlees op tafel.
Jongste zoon eet bijna nooit en als hij wat eet alleen maar spinazie,aardappelpuree en vissticks..
En dit is slecht in een notedop want er zijn nog wel meer beperkingen.
Kortom,ik loop altijd te goochelen achter het fornuis omdat er zoveel verschillende maaltijden gemaakt moeten worden.
Zit daardoor altijd opgefokt aan tafel.
Het zal wel weer sla met gebakken aardappellen,stukje vlees,en wat vegetarisch worden.
Alleen ben ik dat spuugzat!!!
Kan geen sla meer zien en eet tegenwoordig dus alleen maar het stukje vega of vis.
maandag 4 augustus 2008 om 19:56
quote:moi1978 schreef op 04 augustus 2008 @ 19:47:
Niet alles gelezen: maar ga niet alleen koken met je kinderen, maar neem ze mee met boodschappen doen.
Laat ze (binnen een budget! - leren ze gelijk met geld m gaan) boodschappen doen en kijk met ze mee.
Om de beurt en dan met ze koken. En ook de jongste al is hij nog maar drie gelijk mee laten helpen in dekeuken. Al is het slablaadjes wassen of een pan pakken en aangeven......
Laat hem thuis voelen in de keuken!
Dat maakt het wel gezellig om te doen denk ik en leuk voor ze.
ga ik doen binnenkort!
Niet alles gelezen: maar ga niet alleen koken met je kinderen, maar neem ze mee met boodschappen doen.
Laat ze (binnen een budget! - leren ze gelijk met geld m gaan) boodschappen doen en kijk met ze mee.
Om de beurt en dan met ze koken. En ook de jongste al is hij nog maar drie gelijk mee laten helpen in dekeuken. Al is het slablaadjes wassen of een pan pakken en aangeven......
Laat hem thuis voelen in de keuken!
Dat maakt het wel gezellig om te doen denk ik en leuk voor ze.
ga ik doen binnenkort!
maandag 4 augustus 2008 om 19:57
maandag 4 augustus 2008 om 20:00
quote:Eowynn_ schreef op 04 augustus 2008 @ 19:42:
Ik denk dat er best moeders zijn die herkennen wat je beschrijft, maar ik denk dat er maar weinig zijn bij wie het zo uit de hand gelopen is als bij jou, al was het maar door tijdgebrek. Ik vraag me echt af hoe je het voor elkaar krijgt om zoveel verschillende dingen te koken.
Heel veel kalmeringstabletten slikken van te voren
( nee hoor grapje,ik heb een organisatorisch talent ontwikkeld,maar leuk vind ik het niet)
Ik denk dat er best moeders zijn die herkennen wat je beschrijft, maar ik denk dat er maar weinig zijn bij wie het zo uit de hand gelopen is als bij jou, al was het maar door tijdgebrek. Ik vraag me echt af hoe je het voor elkaar krijgt om zoveel verschillende dingen te koken.
Heel veel kalmeringstabletten slikken van te voren
( nee hoor grapje,ik heb een organisatorisch talent ontwikkeld,maar leuk vind ik het niet)
maandag 4 augustus 2008 om 20:04
quote:HoiPippiLangkous schreef op 04 augustus 2008 @ 19:59:
Nee Lin, weet ik. Ik heb vroeger ook vriendinnen met anorexia en / of boulimia gehad. Maar je moet er wel wat mee, als ouder helemaal.
En dat heb ik gedaan en dat doe ik nog steeds.
Maar een eetstoornis hebben èn er tegen vechten en een gezin met drie kinderen bestieren die ook zo hun problemen hebben.
(en nog wat andere dingen maar dat terzijde)
Is gewoon enorm veel.
En ja,daar voel ik mij vaak heel schuldig onder dat ik daar in tekort kom.
Ik wil daar overigens niet slachtoffer in spelen,maar veel verdriet heb ik daar wel van.
Maar vooral ben ik heel moe daardoor,toch doe ik mijn best.
Nee Lin, weet ik. Ik heb vroeger ook vriendinnen met anorexia en / of boulimia gehad. Maar je moet er wel wat mee, als ouder helemaal.
En dat heb ik gedaan en dat doe ik nog steeds.
Maar een eetstoornis hebben èn er tegen vechten en een gezin met drie kinderen bestieren die ook zo hun problemen hebben.
(en nog wat andere dingen maar dat terzijde)
Is gewoon enorm veel.
En ja,daar voel ik mij vaak heel schuldig onder dat ik daar in tekort kom.
Ik wil daar overigens niet slachtoffer in spelen,maar veel verdriet heb ik daar wel van.
Maar vooral ben ik heel moe daardoor,toch doe ik mijn best.
maandag 4 augustus 2008 om 20:08
quote:iry schreef op 04 augustus 2008 @ 19:56:
[...]
Dat maakt het wel gezellig om te doen denk ik en leuk voor ze.
ga ik doen binnenkort!
Nog een idee om ze met geld om te leren gaan: mijn broer en ik kregen vroeger allebei 1 keer in de week 15 gulden (schroef dat maar op naar 15 euro ) en daar moesten we dan een volledige maaltijd voor ons vieren van koken. Inc toetje. En het geld dat er over was, mochten we houden
(en nee, een familiezak friet halen was geen volwaardige maaltijd. Het moest met genoeg groenten, met vlees/vis/vervanger, etc zijn.)
Daar leer je een hoop van!
[...]
Dat maakt het wel gezellig om te doen denk ik en leuk voor ze.
ga ik doen binnenkort!
Nog een idee om ze met geld om te leren gaan: mijn broer en ik kregen vroeger allebei 1 keer in de week 15 gulden (schroef dat maar op naar 15 euro ) en daar moesten we dan een volledige maaltijd voor ons vieren van koken. Inc toetje. En het geld dat er over was, mochten we houden
(en nee, een familiezak friet halen was geen volwaardige maaltijd. Het moest met genoeg groenten, met vlees/vis/vervanger, etc zijn.)
Daar leer je een hoop van!
maandag 4 augustus 2008 om 20:32
Zo, dit zou ik echt niet trekken. Ik heb zowiezo een hekel aan mensen die miepen over eten. Ik zou nooit een vriend kunnen hebben die "geen groente lust". Ik zou helemaal gek worden.
En anderen hebben het al gezegd, maar jouw eigen rol in dit probleem is denk ik belangrijk. Je noemt alle anderen als lastige eters, maar als jij het eten van 4 aardappelwafeltjes al classificeert als een dolle boel, dan lijkt het mij dat jijzelf ook een lastige eter bent. Een klinisch gediagnosticeerde lastige eter, maar dat maakt je niet minder lastig. En doordat jij kookt wordt er altijd gegeten zoals jij wilt (laagcalorisch en zonder vet). Ik vind het niet verwonderlijk dat jij dus a) veel begrip hebt voor anderen met specifieke en vergaande eetwensen, en b) dat je disgenoten denken, als zij speciale wensen heeft qua eten, waarom ik niet.
Het probleem is alleen, een oplossing met hele strakke eetregels (eten wat de pot schaft, een ding wat je niet lust en de rest moet je minimaal iets van nemen, iedereen moet een dag in de week koken etc) zijn allemaal moeilijk te verenigen met jouw eetstoornis. En dat maakt een oplossing erg moeilijk. Jij bent uitbehandeld, dus de kans dat jij door de nieuwe eetregels ineens in een makkelijke eter verandert lijkt me klein (de "anders eet je maar niets" lijkt me zelfs een uitgesproken slechte regel voor jou). En als er voor jou toch telkens uitzonderingen op de regels worden gemaakt, omdat je nu eenmaal een echt probleem hebt hier, dan wordt het wel heel moeilijk voor de anderen om wel zonder mokken te doen wat er gezegd wordt. Hoeveel begrip ze ook hebben voor het feit dat jouw probleem wel anders is dan het hunne.
Ik weet niet echt een oplossing.
Misschien zou je het zo kunnen doen:
- de basis: aardappels, pasta of rijst. Er is maar 1 basis. Voor iedereen hetzelfde. Iedereen moet er ook een beetje van nemen.
- de topping: de helft van de week is het een vleestopping (plus een snelle veg/ vis optie), de andere helft een vegetarische topping. Topping kan een saus met inhoud zijn, een lekker stukje vlees, een mooi stukje vis, een ovenschoteltje, etc.
- de groente: 1 gekookte groente (evt verwerkt in de saus of ovenschotel), 1 salade (sla uit een zakkie, niets speciaals). Hier heeft eenieder de keuze. Het een, het ander, beiden?
De snelle opties vlees of vis/veg moeten hierbij ook echt snel zijn, en altijd voorhanden. Flans flans in de magnetron, jij hoeft er niet over na te denken. Hierdoor maak je eigenlijk maar een maaltijd, de andere optie is gedachtenloos: je trekt de vriezer open, de andere optie ((1 per maaltijd) eruit, in de pan, magnetron, klaar. Op deze manier hoef je geen 25 maaltijdopties uit te denken. Het hoeft niet bij elkaar te passen. Het kost je geen extra moeite.
Ook een salade naast de gekookte groente is geen moeite. Als je, net als met de 2e optie, gewoon altijd een grote voorraad slaai in een zakkie in de kk hebt liggen dan is het niet meer dan scheuren, in een bak gooien, klaar. Wederom, op die manier hoef je maar 1 maaltijd te bedenken, het basisgeraamte, en de andere optie komt er zonder een enkele extra gedachte bij.
Ook lijkt het me slim om dan om de tafel te gaan zitten met iedereen, en tot 10 of 15 "huisrecepten" te komen voor toppings die voor bijna iedereen acceptabel zijn. Met 15 toppingrecepten die te combineren zijn met zowel rijst en pasta (saus-achtigen) rijst en aardappels (ovenschotels) of alles (los vlees/ vis), kan je gevarieerd koken, zonder dat het je hoofdbrekens kost. Want, iedereen was het met deze recepten eens.
Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat ik het zo zou aanpakken. Want het uiteindelijke doel is stressreductie voor jou, en een redelijk aangename dinerervaring voor de rest. Het hoeft niet perfect.
En anderen hebben het al gezegd, maar jouw eigen rol in dit probleem is denk ik belangrijk. Je noemt alle anderen als lastige eters, maar als jij het eten van 4 aardappelwafeltjes al classificeert als een dolle boel, dan lijkt het mij dat jijzelf ook een lastige eter bent. Een klinisch gediagnosticeerde lastige eter, maar dat maakt je niet minder lastig. En doordat jij kookt wordt er altijd gegeten zoals jij wilt (laagcalorisch en zonder vet). Ik vind het niet verwonderlijk dat jij dus a) veel begrip hebt voor anderen met specifieke en vergaande eetwensen, en b) dat je disgenoten denken, als zij speciale wensen heeft qua eten, waarom ik niet.
Het probleem is alleen, een oplossing met hele strakke eetregels (eten wat de pot schaft, een ding wat je niet lust en de rest moet je minimaal iets van nemen, iedereen moet een dag in de week koken etc) zijn allemaal moeilijk te verenigen met jouw eetstoornis. En dat maakt een oplossing erg moeilijk. Jij bent uitbehandeld, dus de kans dat jij door de nieuwe eetregels ineens in een makkelijke eter verandert lijkt me klein (de "anders eet je maar niets" lijkt me zelfs een uitgesproken slechte regel voor jou). En als er voor jou toch telkens uitzonderingen op de regels worden gemaakt, omdat je nu eenmaal een echt probleem hebt hier, dan wordt het wel heel moeilijk voor de anderen om wel zonder mokken te doen wat er gezegd wordt. Hoeveel begrip ze ook hebben voor het feit dat jouw probleem wel anders is dan het hunne.
Ik weet niet echt een oplossing.
Misschien zou je het zo kunnen doen:
- de basis: aardappels, pasta of rijst. Er is maar 1 basis. Voor iedereen hetzelfde. Iedereen moet er ook een beetje van nemen.
- de topping: de helft van de week is het een vleestopping (plus een snelle veg/ vis optie), de andere helft een vegetarische topping. Topping kan een saus met inhoud zijn, een lekker stukje vlees, een mooi stukje vis, een ovenschoteltje, etc.
- de groente: 1 gekookte groente (evt verwerkt in de saus of ovenschotel), 1 salade (sla uit een zakkie, niets speciaals). Hier heeft eenieder de keuze. Het een, het ander, beiden?
De snelle opties vlees of vis/veg moeten hierbij ook echt snel zijn, en altijd voorhanden. Flans flans in de magnetron, jij hoeft er niet over na te denken. Hierdoor maak je eigenlijk maar een maaltijd, de andere optie is gedachtenloos: je trekt de vriezer open, de andere optie ((1 per maaltijd) eruit, in de pan, magnetron, klaar. Op deze manier hoef je geen 25 maaltijdopties uit te denken. Het hoeft niet bij elkaar te passen. Het kost je geen extra moeite.
Ook een salade naast de gekookte groente is geen moeite. Als je, net als met de 2e optie, gewoon altijd een grote voorraad slaai in een zakkie in de kk hebt liggen dan is het niet meer dan scheuren, in een bak gooien, klaar. Wederom, op die manier hoef je maar 1 maaltijd te bedenken, het basisgeraamte, en de andere optie komt er zonder een enkele extra gedachte bij.
Ook lijkt het me slim om dan om de tafel te gaan zitten met iedereen, en tot 10 of 15 "huisrecepten" te komen voor toppings die voor bijna iedereen acceptabel zijn. Met 15 toppingrecepten die te combineren zijn met zowel rijst en pasta (saus-achtigen) rijst en aardappels (ovenschotels) of alles (los vlees/ vis), kan je gevarieerd koken, zonder dat het je hoofdbrekens kost. Want, iedereen was het met deze recepten eens.
Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat ik het zo zou aanpakken. Want het uiteindelijke doel is stressreductie voor jou, en een redelijk aangename dinerervaring voor de rest. Het hoeft niet perfect.
maandag 4 augustus 2008 om 23:50
Er staan een aantal goede dingen in je post countessa.
Idd,zoals ik al eerder meldde in dit topic ben ik zelf ook een lastpak.
Ik kook overigens niet alleen zoals ik het wil,meer zoals iedereen dat wil .
Mijn vriend is een lieverd hoor,dus desondanks hij moeilijk doet over eten kan ik hem wel hebben als vriend,haha!
Maar irritant is het wel.
Zoals jij beschrijft kook ik ongeveer al,hoewel de basis soms weleens uit twee dingen kan bestaan.
Het blijft dan nog steeds kunst en vliegwerk voor de maaltijd..
Ik vind het vooral ook jammer dat ik niet eens kan expirimenteren in de keuken.
Tot nu toe heb ik dit bedacht:
Goed gesprek met vriend over de voorbeeldfunctie die wij hebben rond de maaltijd en hoe wij dit zo goed mogelijk kunnen stellen.
Woensdag wordt mijn kookvrije dag!
Dan geef ik het stokje aan de twee oudste kinderen.(oke,ik zal de eerste tijd wel ondersteunen)
Dochter maakt eten voor mij en haar.
Zoon voor de rest (of ze vechten het samen maar uit)
Ze beslissen zelf wat ze gaan maken, en verzorgen de boodschappen.
Jongste meer betrekken bij het bereiden van het eten.
Ik denk dat ik eens probeer een stickerkaartsysteem te gebruiken bij hem,voor x aantal genomen hapjes.
(misschien ook maar inzetten voor vriend bij x aantal groentehappen )
Met zijn allen recepten uitzoeken en een soort gezinsrecepten boek maken voor meer variatie op tafel (pff...dit klinkt heel suf maar wie weet)
Minder vaak sla op tafel!
Vaker andere groente!.
Lijkt mij alvast een stap naar de goed richting.
Stress reductie moet sowieso komen in dit huis.(geen idee hoe,maarja)
Ik vraag mij af of dit topic wel goed staat hier.
Hoewel ik goede reacties krijg op deze pijler .
Ik zou weleens willen toetsen of mijn kinderen nou zo afwijkend omgaan met de warme maaltijd (behalve dochter dan) vergeleken met andere gezinnen.
En....of mijn eetstoornis wel zo'n grote invloed heeft.
Toch meer een onderwerp op de kinderpijler?
Of toch gewoon hier?
Idd,zoals ik al eerder meldde in dit topic ben ik zelf ook een lastpak.
Ik kook overigens niet alleen zoals ik het wil,meer zoals iedereen dat wil .
Mijn vriend is een lieverd hoor,dus desondanks hij moeilijk doet over eten kan ik hem wel hebben als vriend,haha!
Maar irritant is het wel.
Zoals jij beschrijft kook ik ongeveer al,hoewel de basis soms weleens uit twee dingen kan bestaan.
Het blijft dan nog steeds kunst en vliegwerk voor de maaltijd..
Ik vind het vooral ook jammer dat ik niet eens kan expirimenteren in de keuken.
Tot nu toe heb ik dit bedacht:
Goed gesprek met vriend over de voorbeeldfunctie die wij hebben rond de maaltijd en hoe wij dit zo goed mogelijk kunnen stellen.
Woensdag wordt mijn kookvrije dag!
Dan geef ik het stokje aan de twee oudste kinderen.(oke,ik zal de eerste tijd wel ondersteunen)
Dochter maakt eten voor mij en haar.
Zoon voor de rest (of ze vechten het samen maar uit)
Ze beslissen zelf wat ze gaan maken, en verzorgen de boodschappen.
Jongste meer betrekken bij het bereiden van het eten.
Ik denk dat ik eens probeer een stickerkaartsysteem te gebruiken bij hem,voor x aantal genomen hapjes.
(misschien ook maar inzetten voor vriend bij x aantal groentehappen )
Met zijn allen recepten uitzoeken en een soort gezinsrecepten boek maken voor meer variatie op tafel (pff...dit klinkt heel suf maar wie weet)
Minder vaak sla op tafel!
Vaker andere groente!.
Lijkt mij alvast een stap naar de goed richting.
Stress reductie moet sowieso komen in dit huis.(geen idee hoe,maarja)
Ik vraag mij af of dit topic wel goed staat hier.
Hoewel ik goede reacties krijg op deze pijler .
Ik zou weleens willen toetsen of mijn kinderen nou zo afwijkend omgaan met de warme maaltijd (behalve dochter dan) vergeleken met andere gezinnen.
En....of mijn eetstoornis wel zo'n grote invloed heeft.
Toch meer een onderwerp op de kinderpijler?
Of toch gewoon hier?
dinsdag 5 augustus 2008 om 00:01
quote:mylenevalerie schreef op 04 augustus 2008 @ 17:03:
Voor je vriend en jongste zoon heb ik een lekker recept van gehaktballetjes met doperwtjes en stokbrood. Je kan daar ook vegetarische gehakt voor nemen.
Ik heb een recept "kampersteur", eiergerecht met mosterdsaus wat lekker is met zalm uit de oven. Evt. een salade of asperges erbij (kan ook asperges uit pot).
En indisch, lusten ze dat? Heb ik ook een lekker eiergerecht mee wat je kan combineren met mie of evt. stokbrood. (ja ook rijst, aardappelpuree end.)
En een ovenschotel verzinnen met zalm of kabeljauw, aardappelpuree en bijv. ui/champignons en nog iets wat ze lusten, bijv spinazie?
Mv,
Ik heb wel interesse in je gehaktballetjes recept met stokbrood en je indische eiergerecht.
Dat kan weleens een kanshebber zijn hier.
Voor je vriend en jongste zoon heb ik een lekker recept van gehaktballetjes met doperwtjes en stokbrood. Je kan daar ook vegetarische gehakt voor nemen.
Ik heb een recept "kampersteur", eiergerecht met mosterdsaus wat lekker is met zalm uit de oven. Evt. een salade of asperges erbij (kan ook asperges uit pot).
En indisch, lusten ze dat? Heb ik ook een lekker eiergerecht mee wat je kan combineren met mie of evt. stokbrood. (ja ook rijst, aardappelpuree end.)
En een ovenschotel verzinnen met zalm of kabeljauw, aardappelpuree en bijv. ui/champignons en nog iets wat ze lusten, bijv spinazie?
Mv,
Ik heb wel interesse in je gehaktballetjes recept met stokbrood en je indische eiergerecht.
Dat kan weleens een kanshebber zijn hier.
dinsdag 5 augustus 2008 om 00:05
quote:kusunum schreef op 04 augustus 2008 @ 17:12:
Misschien een idee om alle avonden te gourmetten?
Nee, sorry grapje, wat moet dat voor jou een hel zijn.
Uit handen geven is dus geen optie, dat zal je waarschijnlijk alleen maar meer stres opleveren?
Misschien een idee om eens met het hele spul om tafel te gaan zitten (vanavond niet koken) met een groot vel papier, met de namen van ieder gezinslid. En daar dan een schema mee maken met zijn allen. Wie wat niet lust en wat juist wel. Zo kan iedereen zien wat voor een ramp het is om iets op tafel te zetten.
Naar aanleiding van dat schema proberen of er wat gezinsleden concessies kunnen doen?
Als dat lukt, samen met dochter, zoon, of man recepten uitzoeken die voor iedereen te maken zijn (en zelfs met toezicht van jou door iedereen te maken zijn misschien).
Of denk ik nu weer te ingewikkeld?
het inventariseren van ieders smaakvoorkeuren en wat ze eigenlijk wel lusten ga ik ook doen.
Misschien komt er verrassend meer uit dan dat ik zelf denk.
Wie weet ben ik het zelf ook wel te zwart/wit gaan zien.
En dan ook dingen bedenken die ze gaan proberen,een soort uitdaging van de week?
Misschien een idee om alle avonden te gourmetten?
Nee, sorry grapje, wat moet dat voor jou een hel zijn.
Uit handen geven is dus geen optie, dat zal je waarschijnlijk alleen maar meer stres opleveren?
Misschien een idee om eens met het hele spul om tafel te gaan zitten (vanavond niet koken) met een groot vel papier, met de namen van ieder gezinslid. En daar dan een schema mee maken met zijn allen. Wie wat niet lust en wat juist wel. Zo kan iedereen zien wat voor een ramp het is om iets op tafel te zetten.
Naar aanleiding van dat schema proberen of er wat gezinsleden concessies kunnen doen?
Als dat lukt, samen met dochter, zoon, of man recepten uitzoeken die voor iedereen te maken zijn (en zelfs met toezicht van jou door iedereen te maken zijn misschien).
Of denk ik nu weer te ingewikkeld?
het inventariseren van ieders smaakvoorkeuren en wat ze eigenlijk wel lusten ga ik ook doen.
Misschien komt er verrassend meer uit dan dat ik zelf denk.
Wie weet ben ik het zelf ook wel te zwart/wit gaan zien.
En dan ook dingen bedenken die ze gaan proberen,een soort uitdaging van de week?
dinsdag 5 augustus 2008 om 00:32
lieve ,Iry.
Ik heb geen kant en klare oplossing.
Maar ik weet wel dat als je moeder of vader of allebei eetproblemen of eetstoornissen hebben n{of hoe je het ook noemen wilt.}
Dat je daar als kind hoe dan ook iets of veel van meekrijgt.
Mijn moeder was of altijd aan het lijnen of had het bekende emotie-eten.
dat woord kende ik natuurlijk niet toen ik nog klein was,maar ik merkte al wel dat mijn moeder strijd leverde en nog levert met haar verhouding tot eten en lijnen.
Toen ik later in de puberteit kwam ben ik door vervelende voorvallen ook gaan emotie-eten.
Ik wist niet beter,ik had tenslotte geen ander voorbeeld,het is fout maar het gebeurt. dus ik kan jou begrijpen wat betreft een verstoorde kijk op het eten en wat voor invloed dat heeft op iemand en helaas trekt zich dat door tot de rest van het gezin.
Ik zie het bij mezelf en bij mijn ouders en bij mijn eigen kinderen.
Wil nu proberen om na de vakantie met de kinderen er beter op te gaan laten en hoogstwaarschijnlijk ook een dieetiste in te schakelen.
Mijn kinderen zijn elf en twaalf dus voor hun is er nog kans dat de viceueze cirkel gestopt kan worden.
Ze gaan na de vakantie ook op de fiets naar school heen 20 minuten fietsen en terug 20 minuten fietsten.
Maar het is een levenslange strijd. of het nu om afvallen gaat zoals bij mij of om het proberen op gewicht te blijven of aan te komen ,of die strijd die jij levert ,iry.
Ik heb geen kant en klare oplossing.
Maar ik weet wel dat als je moeder of vader of allebei eetproblemen of eetstoornissen hebben n{of hoe je het ook noemen wilt.}
Dat je daar als kind hoe dan ook iets of veel van meekrijgt.
Mijn moeder was of altijd aan het lijnen of had het bekende emotie-eten.
dat woord kende ik natuurlijk niet toen ik nog klein was,maar ik merkte al wel dat mijn moeder strijd leverde en nog levert met haar verhouding tot eten en lijnen.
Toen ik later in de puberteit kwam ben ik door vervelende voorvallen ook gaan emotie-eten.
Ik wist niet beter,ik had tenslotte geen ander voorbeeld,het is fout maar het gebeurt. dus ik kan jou begrijpen wat betreft een verstoorde kijk op het eten en wat voor invloed dat heeft op iemand en helaas trekt zich dat door tot de rest van het gezin.
Ik zie het bij mezelf en bij mijn ouders en bij mijn eigen kinderen.
Wil nu proberen om na de vakantie met de kinderen er beter op te gaan laten en hoogstwaarschijnlijk ook een dieetiste in te schakelen.
Mijn kinderen zijn elf en twaalf dus voor hun is er nog kans dat de viceueze cirkel gestopt kan worden.
Ze gaan na de vakantie ook op de fiets naar school heen 20 minuten fietsen en terug 20 minuten fietsten.
Maar het is een levenslange strijd. of het nu om afvallen gaat zoals bij mij of om het proberen op gewicht te blijven of aan te komen ,of die strijd die jij levert ,iry.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
dinsdag 5 augustus 2008 om 00:36
[quote]tilalia2 schreef op 04 augustus 2008 @ 19:43:
En vwb calorien: je jongste kind heeft veel vetten nodig voor de ontwikkeling van z'n hersenen: hou je daar ook rekening mee?
Weet ik,ik zorg voor rijkelijk met boter besmeerde boterhammen,daar zal hij het van moeten hebben.
Toch ben ik inmiddels wel een beetje zorgelijk over zijn eetpatroon.
Hoewel ik voorstander ben van geen strijd aan gaan met eten want dat verlies je toch bij peuter en kleuters.
Maar met zijn 13 kilo op 3,5 jarige leeftijd mag het wel beter.
Overigens kreeg ik van het cb dit advies:
Wat lust hij wel graag?
Eh...pannekoeken.
Nou dan moet je dat misschien maar s'avonds voor hem maken
En vwb calorien: je jongste kind heeft veel vetten nodig voor de ontwikkeling van z'n hersenen: hou je daar ook rekening mee?
Weet ik,ik zorg voor rijkelijk met boter besmeerde boterhammen,daar zal hij het van moeten hebben.
Toch ben ik inmiddels wel een beetje zorgelijk over zijn eetpatroon.
Hoewel ik voorstander ben van geen strijd aan gaan met eten want dat verlies je toch bij peuter en kleuters.
Maar met zijn 13 kilo op 3,5 jarige leeftijd mag het wel beter.
Overigens kreeg ik van het cb dit advies:
Wat lust hij wel graag?
Eh...pannekoeken.
Nou dan moet je dat misschien maar s'avonds voor hem maken
dinsdag 5 augustus 2008 om 00:48
Nou,ik heb het topic even helemaal doorgelezen.
Vandaar mijn one woman show op deze bladzijde.
Maar door het weer even te laten passeren kan ik het beter in kaart brengen.
Ik zie er wel tegenop om het te gaan veranderen maar misschien valt het mee en is iedereen juist positief voor verandering.
Ik heb mijn irritatie nog niet zo duidelijk op tafel gegooid namelijk.
Als het een fiasco wordt ga ik voor de tip van goldie.
Take it or leave it!
Vandaar mijn one woman show op deze bladzijde.
Maar door het weer even te laten passeren kan ik het beter in kaart brengen.
Ik zie er wel tegenop om het te gaan veranderen maar misschien valt het mee en is iedereen juist positief voor verandering.
Ik heb mijn irritatie nog niet zo duidelijk op tafel gegooid namelijk.
Als het een fiasco wordt ga ik voor de tip van goldie.
Take it or leave it!
dinsdag 5 augustus 2008 om 00:58
Het emotie eten herken ik ook lichtbron.
Ieder pijntje werd door mijn moeder afgekocht met snoep.
Iets wat ik nu heel stellig niet doe bij mijn kids.
Hier wordt getroost met een knuffel.
Ik las trouwens nog iets over fastfood padden (was jij dat lindy?)
Dat zijn ze niet hoor.
fast food eten gebeurt hier zelden.
Wel zou mijn vriend iets mogen afvallen en mijn middelste zoon heeft wel aanleg om stevig te worden.
Dat is ook een moeilijk punt voor mij.
Ik zou ze wat meer willen begrenzen in hun hoeveelheid eten.
Dat ligt heel gevoelig om te doen omdat ik probeer zo min mogelijk aandacht te leggen op eten en gewicht bij mijn zoon.
(ik leg het niet zo goed uit hoe ik het bedoel,weet het even niet beter)
In theorie:
Twee aan tafel zouden wat mogen minderen.
Twee aan tafel zouden wat meer moeten eten.
Nog een struikelblok erbij (pfff.....).
Iedereen bedankt voor hun bijdrage.
Ieder pijntje werd door mijn moeder afgekocht met snoep.
Iets wat ik nu heel stellig niet doe bij mijn kids.
Hier wordt getroost met een knuffel.
Ik las trouwens nog iets over fastfood padden (was jij dat lindy?)
Dat zijn ze niet hoor.
fast food eten gebeurt hier zelden.
Wel zou mijn vriend iets mogen afvallen en mijn middelste zoon heeft wel aanleg om stevig te worden.
Dat is ook een moeilijk punt voor mij.
Ik zou ze wat meer willen begrenzen in hun hoeveelheid eten.
Dat ligt heel gevoelig om te doen omdat ik probeer zo min mogelijk aandacht te leggen op eten en gewicht bij mijn zoon.
(ik leg het niet zo goed uit hoe ik het bedoel,weet het even niet beter)
In theorie:
Twee aan tafel zouden wat mogen minderen.
Twee aan tafel zouden wat meer moeten eten.
Nog een struikelblok erbij (pfff.....).
Iedereen bedankt voor hun bijdrage.
dinsdag 5 augustus 2008 om 00:59
Ach, iry, dat van die one-woman show dat valt wel mee hoor!!
Maar,inderdaad,het zal niet mee gaan vallen. hier trouwens ook niet.
Daarom is het maar goed dat de scholen weer beginnen over twee weken.{hier tenminste.
dan zit je toch in een bepaald ritme.
En als ze op school zitten die van mij,hebben ze geen kans om te snoepen of te snacken.
Ik hoop in ieder geval dat je hier wat tips en "tools" hebt kunnen halen en er wat mee kunt.
blijf in ieder geval dit topic volgen,voor mij staat er ook vast nog wsel handige dingen in.
Maar,inderdaad,het zal niet mee gaan vallen. hier trouwens ook niet.
Daarom is het maar goed dat de scholen weer beginnen over twee weken.{hier tenminste.
dan zit je toch in een bepaald ritme.
En als ze op school zitten die van mij,hebben ze geen kans om te snoepen of te snacken.
Ik hoop in ieder geval dat je hier wat tips en "tools" hebt kunnen halen en er wat mee kunt.
blijf in ieder geval dit topic volgen,voor mij staat er ook vast nog wsel handige dingen in.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
dinsdag 5 augustus 2008 om 01:08
dinsdag 5 augustus 2008 om 01:47
Lastig hoor!
Voor een deel herken ik je verhaal (al heb ik gelukkig geen eetstoornis, en lust mijn vent álles wat ik maak, wat waarsch komt omdat zijn moeder een bakje johma salade nog kon verpesten )
Hier ook 3 kinderen in verschillende leeftijden en ieder heeft wel iets wat hij niet lust.
Vooral mijn oudste zoon is al zijn hele leven een slechte eter (vond zelfs mijn overheerlijke bv vies! )
Hier is de regel dat we eten wat de pot schaft,ik ben meestal degene die kookt en lust zelf bijv geen (gekookte) aardappelen.
We eten zoveel mogelijk afwisselend, wat neerkomt op ongeveer 1x per week pasta 1x rijst,1x gekookte aardappelen,1x "snack" (pannenkoek/friet/shoarma/pizza oid) 1x soep+brood en 1x een ovenschotel ofzo.
Ook vlees/vis/vega en diverse groenten wisselen zoveel mogelijk, zodat iedereen een keer iets eet wat hij lekker vindt, of juist minder lekker/vies.
(iedereen weet ook dat er morgen weer een ander "soort" eten aan de beurt is.)
Ik vraag altijd om suggesties van iedereen en heb zowiezo altijd iets van rauwkost of salade als bijgerecht op tafel staan.
Dit wil zeggen dat ik eigenlijk altijd een basisgerecht kook, maar er mogelijkheden/keuzes aan toevoeg.
Nu moet ik wel zeggen dat ik koken en eten leuk vind en het zelf lekker vind om te kunnen kiezen aan tafel.
oudste zoon kookt 1x per week en verrassend genoeg blijken dat volwaardige maaltijden te zijn! (spaghetti, maar dan met de groenten door de staafmixer gehaald zodat hij ze zelf niet proeft of een bruine bonenschotel uit de oven, met tortilla chips om het nóg lekkerder en broertjes vriendelijk te maken.)
Er zijn hier een paar toppers die het bij allemaal goed doen; taco's of roti bijvoorbeeld dan is er keuze (want je kiest wat je erop doet)en daar gaat het hen vaak om.
Gek genoeg blijkt dan dat ze voldoende en gezonde dingen kiezen en binnen krijgen.
Een tijd geleden was het hier een ongezellige en ontevreden sfeer aan tafel en hebben we huisvergadering gehad.
Iedereen heeft aangegeven wat hij erg lekker en allerviest vind en zo bleek het een brainstorm te worden.
Wij hebben de site van voedingscentrum erbij gehaald om onze uitleg over gezonde voeding te kunnen "verantwoorden" en inzichtelijk te maken.
Het is nu dus duidelijk voor ze wat nodig en belangrijk is aan voeding en zelfs hoeveel een kind nodig heeft.
Oudste bood toen zelf aan om te gaan koken.
Hier liggen nu zelfs kookboeken her en der
iedereen past zich aan en eet wat er op tafel komt, ze hebben de vrijheid gekregen om ergens minder van te eten als ze niet lekker vinden (voor mij zijn dat aardappelen, zo zien ze ook dat ik weleens iets niet lust, maar wel van proef en niet zeur)
Gek genoeg eten ze beter, met name omdat gezeur over eten verboden is aan tafel.
Zeuren over eten mag ná het eten bij de koffie, en kleinste heeft goede voorbeeld nodig (2jr) dat is nu dus mede verantwoordelijkheid voor de groten.
Mijn man houdt erg van indisch/oosters pittig eten en als hij kookt komt dat op tafel. (en stiekem balen er dan dus 5) wel maakt hij dan altijd véél komkommer salade dat grif opgaat.
Enfin, ik snap dat het bij ons wel een ander verhaal is dan bij jou hoor!
Ik schrijf het hele verhaal op omdat je er misschien toch tips uit kunt halen.
Overigens is het bij ons vooral erg verbeterd door (een stukje) inspraak en het instellen van tafelregels waar ieder zich aan moet houden.
Kinderen bleken soms nog strenger (voor elkaar) dan wij!
De kleinste eet soms goed,soms helemaal niet, we laten dat nu zo.Het aanbod is gezond, en hij eet altijd wel iets.
De strijd is van tafel af, het is leuker om te koken en een stuk gezelliger.
ik wens je heel veel succes!
(nu nog een profi tip, is een dietiste een plan?)
Voor een deel herken ik je verhaal (al heb ik gelukkig geen eetstoornis, en lust mijn vent álles wat ik maak, wat waarsch komt omdat zijn moeder een bakje johma salade nog kon verpesten )
Hier ook 3 kinderen in verschillende leeftijden en ieder heeft wel iets wat hij niet lust.
Vooral mijn oudste zoon is al zijn hele leven een slechte eter (vond zelfs mijn overheerlijke bv vies! )
Hier is de regel dat we eten wat de pot schaft,ik ben meestal degene die kookt en lust zelf bijv geen (gekookte) aardappelen.
We eten zoveel mogelijk afwisselend, wat neerkomt op ongeveer 1x per week pasta 1x rijst,1x gekookte aardappelen,1x "snack" (pannenkoek/friet/shoarma/pizza oid) 1x soep+brood en 1x een ovenschotel ofzo.
Ook vlees/vis/vega en diverse groenten wisselen zoveel mogelijk, zodat iedereen een keer iets eet wat hij lekker vindt, of juist minder lekker/vies.
(iedereen weet ook dat er morgen weer een ander "soort" eten aan de beurt is.)
Ik vraag altijd om suggesties van iedereen en heb zowiezo altijd iets van rauwkost of salade als bijgerecht op tafel staan.
Dit wil zeggen dat ik eigenlijk altijd een basisgerecht kook, maar er mogelijkheden/keuzes aan toevoeg.
Nu moet ik wel zeggen dat ik koken en eten leuk vind en het zelf lekker vind om te kunnen kiezen aan tafel.
oudste zoon kookt 1x per week en verrassend genoeg blijken dat volwaardige maaltijden te zijn! (spaghetti, maar dan met de groenten door de staafmixer gehaald zodat hij ze zelf niet proeft of een bruine bonenschotel uit de oven, met tortilla chips om het nóg lekkerder en broertjes vriendelijk te maken.)
Er zijn hier een paar toppers die het bij allemaal goed doen; taco's of roti bijvoorbeeld dan is er keuze (want je kiest wat je erop doet)en daar gaat het hen vaak om.
Gek genoeg blijkt dan dat ze voldoende en gezonde dingen kiezen en binnen krijgen.
Een tijd geleden was het hier een ongezellige en ontevreden sfeer aan tafel en hebben we huisvergadering gehad.
Iedereen heeft aangegeven wat hij erg lekker en allerviest vind en zo bleek het een brainstorm te worden.
Wij hebben de site van voedingscentrum erbij gehaald om onze uitleg over gezonde voeding te kunnen "verantwoorden" en inzichtelijk te maken.
Het is nu dus duidelijk voor ze wat nodig en belangrijk is aan voeding en zelfs hoeveel een kind nodig heeft.
Oudste bood toen zelf aan om te gaan koken.
Hier liggen nu zelfs kookboeken her en der
iedereen past zich aan en eet wat er op tafel komt, ze hebben de vrijheid gekregen om ergens minder van te eten als ze niet lekker vinden (voor mij zijn dat aardappelen, zo zien ze ook dat ik weleens iets niet lust, maar wel van proef en niet zeur)
Gek genoeg eten ze beter, met name omdat gezeur over eten verboden is aan tafel.
Zeuren over eten mag ná het eten bij de koffie, en kleinste heeft goede voorbeeld nodig (2jr) dat is nu dus mede verantwoordelijkheid voor de groten.
Mijn man houdt erg van indisch/oosters pittig eten en als hij kookt komt dat op tafel. (en stiekem balen er dan dus 5) wel maakt hij dan altijd véél komkommer salade dat grif opgaat.
Enfin, ik snap dat het bij ons wel een ander verhaal is dan bij jou hoor!
Ik schrijf het hele verhaal op omdat je er misschien toch tips uit kunt halen.
Overigens is het bij ons vooral erg verbeterd door (een stukje) inspraak en het instellen van tafelregels waar ieder zich aan moet houden.
Kinderen bleken soms nog strenger (voor elkaar) dan wij!
De kleinste eet soms goed,soms helemaal niet, we laten dat nu zo.Het aanbod is gezond, en hij eet altijd wel iets.
De strijd is van tafel af, het is leuker om te koken en een stuk gezelliger.
ik wens je heel veel succes!
(nu nog een profi tip, is een dietiste een plan?)
dinsdag 5 augustus 2008 om 02:00
Dank je voor je verhaal bengewoonpetra.
Dat geeft de burger moed!
Ik hoop dat er ook meer plezier in eten komt desondanks de aanpassingen die ik wil invoeren.
Ik lees een positieve wending in je verhaal,en misschien werkt het corrigerend vermogen van de kids onder elkaar hier ook beter dan dat van mij.
We shall see!
Dat geeft de burger moed!
Ik hoop dat er ook meer plezier in eten komt desondanks de aanpassingen die ik wil invoeren.
Ik lees een positieve wending in je verhaal,en misschien werkt het corrigerend vermogen van de kids onder elkaar hier ook beter dan dat van mij.
We shall see!
dinsdag 5 augustus 2008 om 02:10
Dat is overigens wel iets wat ik mij afvraag,of het bij mij nou zoveel erger is dan bij andere.
Vooral de "dat lust ik niet" houding.
Zou mijn gezin serieus zo zeldzaam zijn?
Het kan hoor.
Ik zie in mijn vrienden en kennissen kring ook veel moeilijke eters,wel minder moeilijk dan mijn jongste zoon.
Sommige eten wel goed.
De ervaring wisselt.
Ik zal ook eens in mijn omgeving gaan toetsen.
Ik word een beetje onzeker van de eetstoornis invloed van mij.
Ik heb echt oprecht het idee gehad dat dat minimaal is omdat ik, hoewel " veilig gekookt", gewoon eet.
Gewoon wil zeggen,redelijke porties,vooral alle groente.
En ik er open over praat.
Vooral de "dat lust ik niet" houding.
Zou mijn gezin serieus zo zeldzaam zijn?
Het kan hoor.
Ik zie in mijn vrienden en kennissen kring ook veel moeilijke eters,wel minder moeilijk dan mijn jongste zoon.
Sommige eten wel goed.
De ervaring wisselt.
Ik zal ook eens in mijn omgeving gaan toetsen.
Ik word een beetje onzeker van de eetstoornis invloed van mij.
Ik heb echt oprecht het idee gehad dat dat minimaal is omdat ik, hoewel " veilig gekookt", gewoon eet.
Gewoon wil zeggen,redelijke porties,vooral alle groente.
En ik er open over praat.
dinsdag 5 augustus 2008 om 02:18
Nog een aanvulling, ik heb in onze "huisvergadering" echt letterlijk gezegd; jongens (ben enige meisje hier) ik heb een probleem!
Ik vind het ongezellig, niet leuk meer om te koken, jullie zitten te miepen en te zeuren waardoor kleinste dat kopieert, mama heeft jullie hulp nodig!
(man en ik hadden vooraf al "tactiekbespreking" gehad hoor,en de jongens zijn nu eenmaal gevoelig voor mijn gevoelens en eventuele weigering te koken, daarnaast wisten ze dat ze de kans liepen dat pa dagelijks indisch op tafel ging zetten! en hij biedt als enige consessie die komkommersalade haha.)
Ook had ik al met de wijkverpleegkundige gesproken over het eten van de kleine man die eigenlijk best veel lust, maar uiteraard zijn broers "moet" nadoen.
Zij had als advies om ze medeverantwoordelijk te maken, zowel voor wat op tafel komt en waarom, als voor de sfeer. (met belang van gezonde voeding dan als pré)
Nu kent ze mijn gezin natuurlijk ook al jaren, en snapt wel een beetje waar de belangrijke punten liggen.
Vooral de opmerking dat ik hun hulp nodig had om het gezellig en voor iedereen lekker te houden (ze hebben nu ieder zeker 2x per week iets wat ze écht lekker vinden, want op "zaterdagsnackdag" zeurt er nooit iemand, gek hé?!)maakte indruk!
Ik hoop dat je snel vooruitgang ziet!
Ik vind het ongezellig, niet leuk meer om te koken, jullie zitten te miepen en te zeuren waardoor kleinste dat kopieert, mama heeft jullie hulp nodig!
(man en ik hadden vooraf al "tactiekbespreking" gehad hoor,en de jongens zijn nu eenmaal gevoelig voor mijn gevoelens en eventuele weigering te koken, daarnaast wisten ze dat ze de kans liepen dat pa dagelijks indisch op tafel ging zetten! en hij biedt als enige consessie die komkommersalade haha.)
Ook had ik al met de wijkverpleegkundige gesproken over het eten van de kleine man die eigenlijk best veel lust, maar uiteraard zijn broers "moet" nadoen.
Zij had als advies om ze medeverantwoordelijk te maken, zowel voor wat op tafel komt en waarom, als voor de sfeer. (met belang van gezonde voeding dan als pré)
Nu kent ze mijn gezin natuurlijk ook al jaren, en snapt wel een beetje waar de belangrijke punten liggen.
Vooral de opmerking dat ik hun hulp nodig had om het gezellig en voor iedereen lekker te houden (ze hebben nu ieder zeker 2x per week iets wat ze écht lekker vinden, want op "zaterdagsnackdag" zeurt er nooit iemand, gek hé?!)maakte indruk!
Ik hoop dat je snel vooruitgang ziet!
dinsdag 5 augustus 2008 om 02:31
iry, is het een idee om nadat je het met zijn allen besproken hebt en afspraken over gedrag aan tafel gemaakt etc etc.
Het er gewoon niet meer over te hebben?
Je bent erg open over je eetstoornis (anorexia denk ik?) dat is prima geweest om verder te komen voor jezelf, maar vanaf nu is het gewoon een gegeven, net zoals je haarkleur of de naam van de kat.
Het is zo, dat weten we, en daar hebben we het niet meer over.
We moeten en willen allemaal gezond, gezellig en lekker (kunnen) eten,en dat gaan we vanaf nu dus ook doen.
Ik vermoed dat de kleine meegaat in het gedrag, en de onderliggende (onuitgesproken) boodschap dat eten leuk en normaal is.
Anders blijft het toch altijd een soort lading houden,die lading moet eraf.
Voor jou (voor zover mogelijk) en vooral voor je kinderen, dat is ook voorbeeld geven.
Zeg maar het besluit nemen dat we vanaf nu in dit gezin allemaal, normaal eten.
Daar hoort bij dat je soms iets niet lust, dat de 1 wél en de ander géén vlees eet, en daar hoort ook bij dat je normale hoeveelheden eet.Jouw stoornis hoort daar ook bij (gek genoeg) maar is geen item meer.
In ieder geval niet voor de kinderen.
Ik denk (en hoop!) dat dat rust kan geven voor jou, dat geef je bewust+onbewust door aan de kinderen.
(zo en nu gaat peet slapen! Truste)
Het er gewoon niet meer over te hebben?
Je bent erg open over je eetstoornis (anorexia denk ik?) dat is prima geweest om verder te komen voor jezelf, maar vanaf nu is het gewoon een gegeven, net zoals je haarkleur of de naam van de kat.
Het is zo, dat weten we, en daar hebben we het niet meer over.
We moeten en willen allemaal gezond, gezellig en lekker (kunnen) eten,en dat gaan we vanaf nu dus ook doen.
Ik vermoed dat de kleine meegaat in het gedrag, en de onderliggende (onuitgesproken) boodschap dat eten leuk en normaal is.
Anders blijft het toch altijd een soort lading houden,die lading moet eraf.
Voor jou (voor zover mogelijk) en vooral voor je kinderen, dat is ook voorbeeld geven.
Zeg maar het besluit nemen dat we vanaf nu in dit gezin allemaal, normaal eten.
Daar hoort bij dat je soms iets niet lust, dat de 1 wél en de ander géén vlees eet, en daar hoort ook bij dat je normale hoeveelheden eet.Jouw stoornis hoort daar ook bij (gek genoeg) maar is geen item meer.
In ieder geval niet voor de kinderen.
Ik denk (en hoop!) dat dat rust kan geven voor jou, dat geef je bewust+onbewust door aan de kinderen.
(zo en nu gaat peet slapen! Truste)
