Koken voor mijn gezin,ik weet het niet meer.

Het is tijd om te gaan koken maar de moed zakt weer in mijn schoenen.



Ik heb nogal lastige mensen aan tafel.



Dochter en ik zijn pesco-vegetariers(eten wel vis).

Ik heb een eetstoornis maar lust wel bijna alles als er maar weinig vet en cal. inzit



Vriend en middelste zoon lusten bijna geen groente,alleen sla,rauwkost,doperwtjes.



Zoon lust geen rijst,pasta,gekookte aardappelen,stampot.



Vriend lust geen pasta,vis,vega en zo'n beetje alles wat maar afwijkt van de hollandse pot.

Wil vooral veel vlees eten waar ik van baal ,want ik wil liever minder vlees op tafel.



Jongste zoon eet bijna nooit en als hij wat eet alleen maar spinazie,aardappelpuree en vissticks..



En dit is slecht in een notedop want er zijn nog wel meer beperkingen.



Kortom,ik loop altijd te goochelen achter het fornuis omdat er zoveel verschillende maaltijden gemaakt moeten worden.

Zit daardoor altijd opgefokt aan tafel.



Het zal wel weer sla met gebakken aardappellen,stukje vlees,en wat vegetarisch worden.



Alleen ben ik dat spuugzat!!!

Kan geen sla meer zien en eet tegenwoordig dus alleen maar het stukje vega of vis.

Dat mag je gewoon vragen hoor mv en graspolletje



Het enige wat ik discutabel vind om dat te doen,is dat het op de voorgrond zetten van mijn eetprobleem het hele gezinsprobleem aan tafel laat verklaren door andermans ogen.



En dat zou de andere factoren, verantwoordelijkheid en gedrag van de rest gelijk van tafel vegen.

Dat zou ik oprecht de situatie niet eerlijk bekeken vinden.



Maar deze vraag wil ik wel beantwoorden.

Ik kan best goed tegen kritiek en heb de situatie zelf helder in kaart dus het zal mij(denk ik) niet snel van mijn stuk brengen.

(is ook weer geen vrijbrief om mij neer te fakkelen, )



Ik heb al 19 jaar een eetstoornis,een hardnekkige dus.

Met de jaren steeds erger geworden,afwisselend boulimisch/anorectisch.

Het is jàren mijn grote geheim geweest.

Omdat mijn gewicht lange tijd redelijk normaal was heeft zelfs mijn nabije omgeving het nooit opgemerkt.

Eetgestoorde zijn immers geniaal in het verbergen van hun probleem.

Totdat het met mijn gewicht goed fout ging.



Ik heb jaren behandeling achter de rug.

Intensieve dagbehandelingen (3 keer)

Ambulant,particulier,korte opname.

Alle zelfhulpboeken gelezen.



4 jaar geleden ben ik uitbehandeld verklaard.

Diagnose: chronische langdurige eetstoornis,borderline,traumatisch.



Ik ben nog steeds onder toezicht,medisch en psychisch,dat blijft.

Doel is nu: de situatie leefbaar houden (wat ik een farce vind)

Snel ingrijpen bij de eerste signalen van instabiliteit(ze weten dan alleen niet wat ze moeten doen).

Mijn gezondheid scherp in de gaten houden.



Heeft mijn eetstoornis invloed op het eten van de rest?

Ja.

Want idd,ik lust alles. Maar de maaltijd moet voor mij te handelen zijn.

Dat betekend dat ik mij okè moet voelen met wat er op mijn bord(tafel) komt.

Is het te vet,te veel cal. of door mijn eigen kronkels niet okè.

Dan:

A- eet ik het niet of heel weinig

B-braak ik mijn eten weer uit.



Omdat ik alles lekker vind ligt daar nog een extra struikelblok, dan eet ik veel en braak ook.



Ik heb mijn strijd zover kunnen leveren dat ik mijn avondmaaltijd bijna altijd binnen kan houden en aangezien braken killing is voor je gezondheid(voor de mijne inmiddels heel killing),Is dat van groot belang dat zo te houden.



Dus met alle respect en begrip voor de goede bedoelingen.

Klontjes boter door de groente,zelf ook de uitdaging aangaan,de verstoorde relatie met eten aanpakken etc.

Dat gaat niet, en dan bedoel ik ook echt niet gezien alles wat ik al heb gedaan.



Mijn eetstoornis zal zeker een factor zijn waarom de maaltijd zo lastig is binnen dit gezin.



Toch,en dat mag echt aangenomen worden.

Is een gezonde, voedzame en varierende maaltijd met mij aan tafel makkelijker voor te schotelen dan bij de anderen (dochter uitgezonderd).

En binnen mijn kader zijn veel creatieve uitspattingen mogelijk.



Bovendien kook ik zelf en dat maakt het voor mij veiliger.

Daardoor kan ik echter de stress van het koken zeer lastg uit handen geven.



Lang verhaal geloof ik.

Maar dit is mijn duit in het zakje van het probleem.

Alleen echt niet het enige.

Vandaar dat ik wat terughoudend wilde zijn om het breder uit te meten in deze discussie omdat ik de rest niet van tafel geveegd wil zien worden.



Wel weet ik dat het grote invloed heeft op de soepele houding die ik heb tegenover de rest.

Het is namelijk een tweestrijd gevoelsmatig om van mijn tafelgenoten wat te verlangen (eten tegen hun zin opdringen,of niet eten) waar ik zelf zo mee worstel.

Hmm...dit gaat natuurlijk een inkoppertje worden.

Ik zet mij vast schrap!

Even wel een update (ik kom nog niet toe aan reageren op de rest,dat komt nog).



Vanmiddag heel ver gefietst (dus laat thuis en schandalig pizza's in de oven gedaan)

En alvast een gesprek met mijn middelste zoon gehad over het avondeten en dat ik dat graag wil veranderen tijdens het fietsen.

Nou hij was verrassend openminded en had zelf ook wel wat ideeen.



De jongste ook even toegesproken,maar die is niet voor rede vatbaar en heel stellig 'ik eet alleen spinazie".

Tsja, wat kan je verwachten van een driejarige en vooral deze!

Daar moet ik dus nog mijn hoofd over gaan breken,want die eet dan gewoon niet,boeit hem ook niets (weet ik uit ervaring).



Na het avondeten nog een gesprek gehad met allemaal.

Het woensdag is kinderkookdag vonden ze heel leuk.

Dochter nam gelijk de koe bij de horens,zocht een recept uit,ging boodschappen doen en kookt dus morgen. (vroeg onder twee ogen heel lief of het recept okè was voor mij).



Ik heb overigens een partner in crime in haar want ze was het volledig met mij eens en heel strijdlustig.



Vriend...tsja.

Hij wilde best variatie op tafel maar wel graag zijn voorkeuren duidelijk hebben.

Groenteverhaal blijft een probleem.

Naast sla en doperwtjes (die hij eigenlijk ook niet lekker vindt zei hij maar wel at) heben we boontjes en andijviestampot als optie erbij gekregen.

Dat vind ik dus niets, heb de voorbeeldfunctie nog even aangekaart maar dat liep vast.

Hij was het wel met mij eens,maar hij lust gewoon geen groente en dat werd niets meer volgens hem.

Daar volgt nog een gesprek onder 4 ogen op.

Overigens is hij de liefste vriend en vader die je maar kan wensen (het is bijna een wereldwonder) Maar hij lust geen groente



Morgen kook ik dus niet.(je gehaktballetjesrecept gaat nog even terug in het vat mv).



Dochter maakt couscoussalade.

Voor het beeld:

couscous

tomatenblokjes

rozijntjes

tuinkruidenboullion

munt

koriander

bosuitjes

citroensap

feta(serveert ze er apart bij voor ons)

kipblokjes( apart voor de heren)



Wat ik met frummel ga doen met het eten weet ik nog niet.

O ja,



Het eten wat de pot schaft heb ik ongeveer een maandje geprobeerd(twee oudste kids zijn ook een x aantal dagen bij hun vader,dus de maand gaat niet helemaal op)



Ik vond het niet werken.

Bovendien wil ik ook weer niet naar het andere uiterste toe.



Ik wil gewoon meer ruimte in de maaltijd met gepaste respect voor de eters(en voor de kok)

Als we allemaal een beetje naar elkaar toe komen ben ik al blij.



Edit:



Het werkte niet omdat er geen vooruitgang geboekt werd en dat gaf mij geen moed.

Het had ook een te grote invloed op mijn eetgedrag door de spanning.

En dat is zeker niet wenselijk. Wat ik heb bereikt moet ik behouden,maar het is slechts een zijde draadje.

Terugvallen is snel gedaan,omhoog klimmen niet.

He bgb,

Dat is een goed recept!



De gepofte aardappel vind ik een heel goed idee.



(vast een toevalstreffer maar de cal waarde erbij,haha! heel fijn voor mij )

oh....wat lief.

Onze google queen.



Mag ik uit dit onderzoekje voorzichtig concluderen dat mijn kids niet geheel zeldaam zijn?



(het probleem hier aan tafel wellicht wel,dat wil ik nu ook weer niet rechtvaardigen)



Misschien moet ik de staafmixer maar naast het bord van vriend zetten