Geld & Recht
alle pijlers
Alleenstaande bijstandsmoeder zoveel geld?
donderdag 31 oktober 2019 om 10:54
Hoi allemaal
Vraag over mijn schoonzus, ze is alleenstaand en zit in de bijstand heeft een kind van 5. Ze zat in de schuldsanering 3 jaar lang en nu niet meer. Ze heeft nog steeds een bewindvoerder omdat dat makkelijk is en de kosten toch vergoed worden. En ze krijgt 500 leefgeld per maand! Wel incl kinderbijslag maar toch. Ik vind dat erg veel geld voor de bijstand. Daarnaast spaart haar bewindvoerder voor haar. Mag haar kind op een sport wat vergoed word en krijgen ze ooknnog ieder een pasje met 100 euro waar ze leuke dingen mee kunnen doen. Ik schrik er echt van. Waarom word de bijstand zo luxe gemaakt?
Vraag over mijn schoonzus, ze is alleenstaand en zit in de bijstand heeft een kind van 5. Ze zat in de schuldsanering 3 jaar lang en nu niet meer. Ze heeft nog steeds een bewindvoerder omdat dat makkelijk is en de kosten toch vergoed worden. En ze krijgt 500 leefgeld per maand! Wel incl kinderbijslag maar toch. Ik vind dat erg veel geld voor de bijstand. Daarnaast spaart haar bewindvoerder voor haar. Mag haar kind op een sport wat vergoed word en krijgen ze ooknnog ieder een pasje met 100 euro waar ze leuke dingen mee kunnen doen. Ik schrik er echt van. Waarom word de bijstand zo luxe gemaakt?
vrijdag 1 november 2019 om 09:44
Pascalle1988 schreef: ↑01-11-2019 09:41Als je ondersteunende factor wegvalt, dan heb je inderdaad een probleem. Waarom is een werkgever als ondersteunende factor zoveel beter dan een partner als ondersteunende factor?
Goeie!
vrijdag 1 november 2019 om 09:47
Omdat bij een werkgever je veel makkelijker zelf en contract kunt opzeggen en een betere zoeken, omdat er zoiets bestaat als ww, omdat je met een werkgever een zakelijke relatie hebt en het met een partner gaat om 'liefde', en je met een werkgever dus afspraken maakt in een contract,, en met die partner niet, dan ga je uit van goed vertrouwen. Als je werkgever je wil vervangen zit hij gebonden aan de wet, je partner mag je gewoon vervangen zonder consequenties. En he verbreken van een zakelijk contract laat echt minder diepe wonden na dan het verbreken van een liefdesrelatie.Pascalle1988 schreef: ↑01-11-2019 09:41Als je ondersteunende factor wegvalt, dan heb je inderdaad een probleem. Waarom is een werkgever als ondersteunende factor zoveel beter dan een partner als ondersteunende factor?
Als vrouwen die liefdesrelatie iets zakelijker zouden benaderen dan zou het risico minder groot zijn, maar dat doen ze niet. Plus dat het gegeven dat we het hier steeds alleen over moeders hebben zo bizar verkeerd is.... hoezo is het voor moeders optioneel om te werken, hoezo moeten alleen de moeders de discussie voeren over of hun kinderen wel voldoende aandacht krijgen.
Als er net zoveel thuisblijfvaders zijn als thuisblijfmoeders hoor en me nergens meer over, tot die tijd vind ik de thuisblijfmoeder het toonbeeld van waar het is misgegaan met de emancipatie en zeflstandigheid van vrouwen.
vrijdag 1 november 2019 om 09:50
Zoals je kunt lezen heb ik vrouwen/mannen inwisselbaar gemaakt. Het gaat niet om het geslacht. Het gaat om de taakverdeling. En een huwelijkscontract is ook een contract. Dat heeft consequenties.Malinois schreef: ↑01-11-2019 09:47Omdat bij een werkgever je veel makkelijker zelf en contract kunt opzeggen en een betere zoeken, omdat er zoiets bestaat als ww, omdat je met een werkgever een zakelijke relatie hebt en het met een partner gaat om 'liefde', en je met een werkgever dus afspraken maakt in een contract,, en met die partner niet, dan ga je uit van goed vertrouwen. Als je werkgever je wil vervangen zit hij gebonden aan de wet, je partner mag je gewoon vervangen zonder consequenties. En he verbreken van een zakelijk contract laat echt minder diepe wonden na dan het verbreken van een liefdesrelatie.
Als vrouwen die liefdesrelatie iets zakelijker zouden benaderen dan zou het risico minder groot zijn, maar dat doen ze niet. Plus dat het gegeven dat we het hier steeds alleen over moeders hebben zo bizar verkeerd is.... hoezo is het voor moeders optioneel om te werken, hoezo moeten alleen de moeders de discussie voeren over of hun kinderen wel voldoende aandacht krijgen.
Als er net zoveel thuisblijfvaders zijn als thuisblijfmoeders hoor en me nergens meer over, tot die tijd vind ik de thuisblijfmoeder het toonbeeld van waar het is misgegaan met de emancipatie en zeflstandigheid van vrouwen.
vrijdag 1 november 2019 om 09:52
Ik ben altijd zekerder geweest van het "contract" met mijn echtgenoot dan van de contracten met mijn werkgevers. Zeker tijdens de tijden (ja al oud, dus meerdere meegemaakt) van grote werkloosheid.herfstappeltaart schreef: ↑01-11-2019 09:48Hele goeie. Precies wat ik probeerde aan te geven. De zg, onafhankelijkheid is schijnzekerheid.
vrijdag 1 november 2019 om 09:53
Als je baas je contract opzegt heb je een opzegtermijn, ww en ga je sollciteren. Voor je kinderen blijft alles hetzelfde ,tenzij je echt jaren niets anders vindt en je wordt ook niet dakloos.herfstappeltaart schreef: ↑01-11-2019 09:48Hele goeie. Precies wat ik probeerde aan te geven. De zg, onafhankelijkheid is schijnzekerheid.
Als je man er vandoor gaat met de fitnessinstructrice ben je per direct dakloos als je pech hebt, zit je zonder inkomen en je kunt niet solliciteren naar een volgende man om bij in te trekken, je kinderen zien hun ouders scheiden én hun moeder in de problemen komen. Dat is nogal anders.
vrijdag 1 november 2019 om 09:54
Niemand is verplicht om in een slechte relatie te blijven zitten.
Geld van de overheid, dus. Was dat niet 'je hand ophouden'?
Het zal me een zorg wezen of het contractrecht of een vertrouwensrelatie is die mij bindt. Gebonden aan andere mensen zijn we allemaal, van geboorte tot overlijden.
Als een werkgever je wil vervangen, dan lukt dat uiteindelijk wel.
Wat is alimentatie?
Neus maar eens rond in de pijler 'Werk' om erachter te komen wat voor effect het kan hebben als je baas je eruit werkt.
vrijdag 1 november 2019 om 09:55
Ik ook...
vrijdag 1 november 2019 om 09:57
Maar lang niet alle thuisblijfmoeders zijn getrouwd. En lang niet alle getrouwde mensen zijn in gemeenschap van goederen getrouwd.herfstappeltaart schreef: ↑01-11-2019 09:50Zoals je kunt lezen heb ik vrouwen/mannen inwisselbaar gemaakt. Het gaat niet om het geslacht. Het gaat om de taakverdeling. En een huwelijkscontract is ook een contract. Dat heeft consequenties.
Dat zeg ik: benader je een relatie iets meer als een contract met je werkgever dan is het risico een stuk acceptabeler. Maar onder het mom van liefde gebeurt dat niet. Hij heeft een koophuis, zij trekt er bij in, ze krijgen een kind, trouwen komt nog wel een keer, eerst sparen. Zij gaat minder werken, er komt nog een kind ,zij stopt. Dat trouwen is nog steeds niet geregeld. En dan gaan ze uit elkaar.
Of ze trouwen wel, maar hij sjoemelt met zijn inkomen en hoeft vrijwel niet te betalen. Of hij moet wel betalen maar doet het niet. Of hij krijgt nieuwe kinderen. Enz enz
vrijdag 1 november 2019 om 09:57
Malinois schreef: ↑01-11-2019 09:53Als je baas je contract opzegt heb je een opzegtermijn, ww en ga je sollciteren. Voor je kinderen blijft alles hetzelfde ,tenzij je echt jaren niets anders vindt en je wordt ook niet dakloos.
Als je man er vandoor gaat met de fitnessinstructrice ben je per direct dakloos als je pech hebt, zit je zonder inkomen en je kunt niet solliciteren naar een volgende man om bij in te trekken, je kinderen zien hun ouders scheiden én hun moeder in de problemen komen. Dat is nogal anders.
Als mijn man er vandoor gaat met de fitnessinstructrice mag hij zelf het huis verlaten.
Ik ga dan ook solliciteren (of mijn huidige werk uitbreiden).
En ook als je werkt kunnen de kinderen met een scheiding te maken krijgen. Gebeurt vaak zat. Die problemen hoef ik verder helemaal niet in te komen.
vrijdag 1 november 2019 om 09:59
Malinois schreef: ↑01-11-2019 09:57Maar lang niet alle thuisblijfmoeders zijn getrouwd. En lang niet alle getrouwde mensen zijn in gemeenschap van goederen getrouwd.
Dat zeg ik: benader je een relatie iets meer als een contract met je werkgever dan is het risico een stuk acceptabeler. Maar onder het mom van liefde gebeurt dat niet. Hij heeft een koophuis, zij trekt er bij in, ze krijgen een kind, trouwen komt nog wel een keer, eerst sparen. Zij gaat minder werken, er komt nog een kind ,zij stopt. Dat trouwen is nog steeds niet geregeld. En dan gaan ze uit elkaar.
Of ze trouwen wel, maar hij sjoemelt met zijn inkomen en hoeft vrijwel niet te betalen. Of hij moet wel betalen maar doet het niet. Of hij krijgt nieuwe kinderen. Enz enz
Ja dan ben je gewoon dom bezig. Dat is weer een heel ander vraagstuk.
vrijdag 1 november 2019 om 09:59
Prima voor jou kennelijk een prima acceptabel risico. Voor mij niet. Daarnaast wil ik niet afhankelijk zijn van een ander voor mijn levensonderhoud. Noodgevallen daargelaten, dan kun je er niet onderuit. Maar mijn toekomst in handen van een ander leggen zal ik nooit doen.Malinois schreef: ↑01-11-2019 09:53Als je baas je contract opzegt heb je een opzegtermijn, ww en ga je sollciteren. Voor je kinderen blijft alles hetzelfde ,tenzij je echt jaren niets anders vindt en je wordt ook niet dakloos.
Als je man er vandoor gaat met de fitnessinstructrice ben je per direct dakloos als je pech hebt, zit je zonder inkomen en je kunt niet solliciteren naar een volgende man om bij in te trekken, je kinderen zien hun ouders scheiden én hun moeder in de problemen komen. Dat is nogal anders.
vrijdag 1 november 2019 om 10:01
Tja en dan ben je 40 plus en wordt je ontslagen en kom je ineens niet meer aan de bak als je pech hebt. Of je zit in een beroepsgroep waar het werk afneemt en je niveau voor bijscholen is te laag. Of je gaat wat mankeren en krijgt geen WIA. Onzekerheden zat ook op dat vlak.
vrijdag 1 november 2019 om 10:01
Malinois schreef: ↑01-11-2019 09:59Prima voor jou kennelijk een prima acceptabel risico. Voor mij niet. Daarnaast wil ik niet afhankelijk zijn van een ander voor mijn levensonderhoud. Noodgevallen daargelaten, dan kun je er niet onderuit. Maar mijn toekomst in handen van een ander leggen zal ik nooit doen.
Dat doe je al. Namelijk in de handen van je werkgever. Ontslag? In de handen van de uitkeringsinstantie.
Niemand is onafhankelijk. Echt niet.
vrijdag 1 november 2019 om 10:02
blauwe_emmer schreef: ↑01-11-2019 10:01Tja en dan ben je 40 plus en wordt je ontslagen en kom je ineens niet meer aan de bak als je pech hebt. Of je zit in een beroepsgroep waar het werk afneemt en je niveau voor bijscholen is te laag. Of je gaat wat mankeren en krijgt geen WIA. Onzekerheden zat ook op dat vlak.
Helemaal waar. Ik heb het vaak genoeg zien gebeuren.
vrijdag 1 november 2019 om 10:04
stel dat ik nu ga scheiden, dan verandert er een hoop, uiteraard. Maar ik kan blijven wonen waar ik woon, of een vergelijkbaar huis kopen, mijn dagen zullen er grotendeels hetzelfde uitzien, ook voor mijn kinderen, ik hoef niet meer te gaan werken omdat ik met 32 uur mezelf en mijn kinderen prima kan onderhouden. Ja, ik zal heus kapot zijn van de scheiding en ook mijn kinderen uiteraard. Maar ik of hun vader hoeven niet naar een flatje in een rotbuurt, ze hoeven niet opeens te wennen aan een werkende moeder, ze hoeven niet opeens van sport af en ze kunnen ook nog gewoon op vakantie. Er hoeft geen alimentatie betaald te worden en we hebben dus ook niet nog 12 jar met elkaar te maken.herfstappeltaart schreef: ↑01-11-2019 09:57Als mijn man er vandoor gaat met de fitnessinstructrice mag hij zelf het huis verlaten.
Ik ga dan ook solliciteren (of mijn huidige werk uitbreiden).
En ook als je werkt kunnen de kinderen met een scheiding te maken krijgen. Gebeurt vaak zat. Die problemen hoef ik verder helemaal niet in te komen.
Nu richt ik mijn leven heus niet zo in uit angst voor een scheiding, zeker niet. Ik ben al 20 jaar samen en ik zie dat niet veranderen. Maar een scheiding zal minder impact hebben dan bij een moeder die opeens op het bestaansminimum zit, in een flatje moet gaan wonen en waar alles krap wordt.
anoniem_391194 wijzigde dit bericht op 01-11-2019 10:07
4.02% gewijzigd
vrijdag 1 november 2019 om 10:06
Dat ben ik met je oneens. Zeker is niet alles maakbaar. ziekte, ontslag, overlijden, heb je niet in de hand. Maar je kunt zekerheden inbouwen waar mogelijk.Pascalle1988 schreef: ↑01-11-2019 10:00Nou... jawel. Je doet het al sinds je geboren bent, net zoals wij allemaal.
vrijdag 1 november 2019 om 10:07
vrijdag 1 november 2019 om 10:09
Dat is een totaal andere discussie. Ik hou mijn liefdesrelaties graag gelijkwaardig. Hoe een ander dat doet moet ie zelf weten.Pascalle1988 schreef: ↑01-11-2019 10:07Er is bijna niets dat je kunt doen waardoor je onafhankelijk wordt van een samenleving, dus andere mensen.
vrijdag 1 november 2019 om 10:10
Als je als ZZP-er niet in aanmerking komt voor een verzekering tegen ziekte of daar de hoofdprijs voor moet betalen omdat je al niet goed gezond bent, en je wordt inderdaad ziek waardoor je je werk niet meer kunt uitvoeren, dan is het volgende vangnet ook de bijstand.blauwe_emmer schreef: ↑01-11-2019 10:01Tja en dan ben je 40 plus en wordt je ontslagen en kom je ineens niet meer aan de bak als je pech hebt. Of je zit in een beroepsgroep waar het werk afneemt en je niveau voor bijscholen is te laag. Of je gaat wat mankeren en krijgt geen WIA. Onzekerheden zat ook op dat vlak.
Een jaar of wat geleden, en nu nog wel, riep iedereen dat het leven maakbaar was, als je maar hard genoeg je best deed. Zelfs als je geen armen en benen had, kijk maar naar de Paralympics (was het niet Rutte die zoiets zei tijdens één van die Paralympics?).
Maar niets is zeker in het leven. Je huwelijk en je fijne leven als 100% thuismoeder niet, je leven als werknemer (ongeacht relatiestatus en gezinssamenstelling, ongeacht loondienst of zelfstandig) niet, sowieso je hele leven niet. Alles wat je hebt kun je kwijtraken, ook al heb je er nog zo hard voor gewerkt, je best voor gedaan of voor betaald. Zelfs die succesvolle paralympicsporter zal in de problemen komen als zijn rolstoel maar niet aangepast wordt aan zijn handicap (iets dat tegenwoordig ook wel een behoorlijk dingetje is, zie Kassa en #RegelHet).
vrijdag 1 november 2019 om 10:10
Malinois schreef: ↑01-11-2019 10:04stel dat ik nu ga scheiden, dan verandert er een hoop, uiteraard. Maar ik kan blijven wonen waar ik woon, of een vergelijkbaar huis kopen, mijn dagen zullen er grotendeels hetzelfde uitzien, ook voor mijn kinderen, ik hoef niet meer te gaan werken omdat ik met 32 uur mezelf en mijn kinderen prima kan onderhouden. Ja, ik zal heus kapot zijn van de scheiding en ook mijn kinderen uiteraard. Maar ik of hu na der hoeven niet naar een flatje in een rotbuurt, ze hoeven niet opeens te wennen aan een werkende moeder, ze hoeven niet opeens van sport af en ze kunnen ook nog gewoon op vakantie.
Nu richt ik mijn leven heus niet zo in uit angst voor een scheiding, zeker niet. Ik ben al 20 jaar samen en ik zie dat niet veranderen. Maar een scheiding zal minder impact hebben dan bij een moeder die opeens op het bestaansminimum zit, in een flatje moet gaan wonen en waar alles krap wordt.
Maar zo hoeft het helemaal niet te gaan. Lees mijn vorige post.
Ik zou in dat geval mijn werk uitbreiden en ik hoef mijn huis niet uit. Allemaal geregeld.
Je stipt trouwens nog een overweging aan. Ik ben niet van plan (ben inmiddels 62 dus speelt niet meer zo) om mijn leven te bouwen op allerlei " wat als" scenario's.
Zo wil ik niet leven.
Ik probeer verstandig te zijn, dingen goed te regelen, maar een leven leiden waar ik niet achter sta, alleen maar voor het geval dat alles in elkaar mocht duvelen is voor mij geen optie.
Dat risico neem ik dan.
En nogmaals: werk is schijnzekerheid. Werkgeverscontracten zijn niet betrouwbaarder dan huwelijks/samenlevingscontracten.
En je gezondheid trouwens ook niet weet ik uit ervaring.
vrijdag 1 november 2019 om 10:11
Velen willen dat ook.
De werkelijkheid bleek helaas niet altijd voor iedereen overeen te komen met mijn wensen/eisen/dromen/hoop/verwachting.
