Geld & Recht
alle pijlers
Entirely different tax bracket
woensdag 10 januari 2024 om 11:17
Oftewel: Geheel andere belastingschijf
een grappige trend die rondgaat, ik dacht Viva zal vast ook leuke verhalen hebben!
Vrienden/familie/kennissen die een totaal ander beeld hebben over geld.
TO trapt af:
wij zijn in verwachting van ons eerste kindje en verdienen prima modaal. Tijdens een etentje met vrienden laat ik vallen dat ik graag nog 1x met z'n tweetjes weg wil, een weekendje Amsterdam, België, iets in die richting.
Vriendin: Ja echt doen hoor! Ik zou 'gewoon' naar Dubai gaan voor 2 weken, lekker warm en heel familie vriendelijk, vluchten zijn nu ook maar rond de € 500 per persoon!
Uh voor jou misschien heel gewoon, maar voor ons momenteel niet hoor
Of vroeger ook vaker na de (kerst)vakantie, dat klasgenoten heel verbaasd waren dat we niet op ski vakantie waren geweest. Dat was voor ons vroeger niet eens denkbaar.
een grappige trend die rondgaat, ik dacht Viva zal vast ook leuke verhalen hebben!
Vrienden/familie/kennissen die een totaal ander beeld hebben over geld.
TO trapt af:
wij zijn in verwachting van ons eerste kindje en verdienen prima modaal. Tijdens een etentje met vrienden laat ik vallen dat ik graag nog 1x met z'n tweetjes weg wil, een weekendje Amsterdam, België, iets in die richting.
Vriendin: Ja echt doen hoor! Ik zou 'gewoon' naar Dubai gaan voor 2 weken, lekker warm en heel familie vriendelijk, vluchten zijn nu ook maar rond de € 500 per persoon!
Uh voor jou misschien heel gewoon, maar voor ons momenteel niet hoor
Of vroeger ook vaker na de (kerst)vakantie, dat klasgenoten heel verbaasd waren dat we niet op ski vakantie waren geweest. Dat was voor ons vroeger niet eens denkbaar.
donderdag 18 januari 2024 om 17:18
Wij waren beslist niet rijk thuis, er was genoeg te eten, maar kleding werd vermaakt tot het echt niet meer ging en soms was er gewoon geen geld voor boodschappen, dan aten we pannekoeken of brood.MadameJean schreef: ↑18-01-2024 16:11Ik snap het. Maar het ‘gevoel’ dat er altijd geld is / zal zijn - of je het nou met bakken of bakjes uitgeeft, dat moet toch wel heel prettig zijn? Of is dat geen bewust privilege omdat het er altijd geweest is?
Ik heb nu geld genoeg, maar omdat ik als jongvolwassenen te weinig had (en bang was dat dat zo zou blijven) durf ik er niet op te vertrouwen. Juist dat vertrouwen lijkt me zo heerlijk
Dus niet rijk opgegroeid.
Nu zelf genoeg geld, dit komt doordat man en ik zuinig zijn,dit vinden wij prettig, we hebben niet zoveel nodig, we zijn geen grootverdieners,samen 1,5 keer modaal
Maar leven van 1 salaris en sparen het andere.Daardoor hypotheek vrij en een goede buffer.
En ik kan zeggen:genoeg geld heeft zoveel rust! geen zorgen ,geen stress
We hebben ook mindere tijden gekend, en geen geld geeft stress.
donderdag 18 januari 2024 om 17:20
En ergens vind ik dat toch lastig in te beelden, hoe geldzorgen voelen voor mensen die een jacht kunnen kopen.Lorem_Ipsum schreef: ↑18-01-2024 16:53Ook de mensen die achteloos voorstellen om een jacht te kopen of een weekje naar Dubai te gaan. Het voorrecht zit dan in het niet weten hóe erg het kan zijn.
Ik bedoel, met mijn verstand snap ik dat je je ook zorgen kunt maken over groot geld.
Maar die halve paniek die je voelt als de wasmachine een raar geluid maakt, omdat je de reparateur niet kunt betalen. Of dat je slappe knieën krijgt van schrik als de waterschapsbelasting komt of zo, ik kan me toch moeilijk indenken dat je dat nog steeds hebt als je ruimschoots genoeg hebt om op cruise of naar Dubai te gaan.
Ik heb zelf in elk geval die paniek vroeger wel gehad, en geniet nu nog elke dag van het feit dat ik gewoon én een autootje kan rijden én de garage kan betalen én een nieuwe wasmachine kan kopen, vandaag nog als het moet. Dan kan ik me nog wel eens afvragen of ik wat eerder dan met 67 met pensioen kan, maar in mijn ogen is dat toch een ander soort geldzorgen.
donderdag 18 januari 2024 om 17:55
Ik weet niet of die doelgroep per se over die dingen als een reparateur of waterschapsbelasting stress krijgt, maar als dat zo is dan zo dat misschien te maken hebben met stress van vroeger ofzo. Of het gaat over andere bedragen (zoals een verbouwing van 3 ton zoals ik hier las) die je dan wel kunt betalen, maar die toch vanwege het bedrag een gevoel van stress geven.Ginevra schreef: ↑18-01-2024 17:20En ergens vind ik dat toch lastig in te beelden, hoe geldzorgen voelen voor mensen die een jacht kunnen kopen.
Ik bedoel, met mijn verstand snap ik dat je je ook zorgen kunt maken over groot geld.
Maar die halve paniek die je voelt als de wasmachine een raar geluid maakt, omdat je de reparateur niet kunt betalen. Of dat je slappe knieën krijgt van schrik als de waterschapsbelasting komt of zo, ik kan me toch moeilijk indenken dat je dat nog steeds hebt als je ruimschoots genoeg hebt om op cruise of naar Dubai te gaan.
Ik heb zelf in elk geval die paniek vroeger wel gehad, en geniet nu nog elke dag van het feit dat ik gewoon én een autootje kan rijden én de garage kan betalen én een nieuwe wasmachine kan kopen, vandaag nog als het moet. Dan kan ik me nog wel eens afvragen of ik wat eerder dan met 67 met pensioen kan, maar in mijn ogen is dat toch een ander soort geldzorgen.
Wat ik ook denk: mensen die het zonde vinden ergens geld aan uit te geven omdat ze het niet kennen, niet gewend zijn. Ook al kunnen ze het met gemak of wel 10x betalen.
Heb ik bijvoorbeeld gemerkt met geld uitgeven aan uit eten gaan. Ken mensen die meer verdienen dan ik, maar dat toch doodzonde vinden omdat ze dat vroeger nooit deden.
Of de kamerhuur van je kind betalen. Mensen die dat echt weggegooid geld vinden, vinden dat kind beter tot 25 jaar thuis kan wonen en zo zelf nog meer kan sparen. Dat hoor ik echt nooit van mensen die zelf vroeger hun kamerhuur en collegegeld door hun ouders betaald kregen. Altijd van mensen die zelf thuis bleven wonen of wel moesten. Ook al kunnen ze het nu met gemak betalen. Terwijl ik dan zou denken: als je het nu met gemak kunt betalen, waarom dan zoveel terughoudendheid? Maar blijkbaar krijg je het er dan niet uit dat het zonde van het geld is. Terwijl andere dingen wel weer geleidelijk meer geld mogen kosten, zoals een eenmalige grote uitgave of een duurdere vakantiebestemming.
donderdag 18 januari 2024 om 18:47
Ik denk zeker dat iedereen op een bepaald niveau geld stress heeft, maar ik denk ook dat het nogal wat anders is om stress te hebben of je niet uit je huis gezet wordt (en je dan geen enkele familie hebt waar je heen kunt) of dat je aandelen 10% minder waard geworden zijn, maar je nog steeds tonnen hebt. Zoals iemand zei: het is beide financiële pijn, en pijn doet altijd au, maar dat maakt het nog niet hetzelfde. Mijn arm stoten doet pijn, maar is niet te vergelijken met mijn arm er af zagen.
Je kunt je kinderen wel leren dat geld waarde heeft, het zelf niet bij bakken uitgeven, en ze pas hun studie terugbetalen als ze hem fatsoenlijk afgerond hebben, maar dat neemt allemaal niet weg dat die kinderen heus wel weten dat er een vangnet is. En dat is nou net wat het verschil maakt. Die onbewuste vanzelfsprekendheid van veiligheid. Natuurlijk, alles kan op. Maar als je vrij ruim in je geld zit en dat niet te risicovol belegt, is er niet zo veel kans dat je over een maand ineens echt geen rekeningen kunt betalen. En dat weet je, dus leef je met dat vertrouwen. Als je 1 kapotte wasmachine verwijderd bent van afgesloten stroom, is dat toch anders. Zelfs als je beiden op dit moment evenveel uitgeeft. Hoe instabieler de basis, hoe minder risico. En hoe minder je geneigd zult zijn om bv een studie gaan doen. Want nóg meer schulden, en wie weet of je dat terugverdient. Dan maar de zekerheid van nu een baan en tenminste íets verdienen. Terwijl je met een zekerder basis veel sneller wel dat soort keuzes maakt, en vervolgens dus ook zelf weer meer verdient.
Je kunt je kinderen wel leren dat geld waarde heeft, het zelf niet bij bakken uitgeven, en ze pas hun studie terugbetalen als ze hem fatsoenlijk afgerond hebben, maar dat neemt allemaal niet weg dat die kinderen heus wel weten dat er een vangnet is. En dat is nou net wat het verschil maakt. Die onbewuste vanzelfsprekendheid van veiligheid. Natuurlijk, alles kan op. Maar als je vrij ruim in je geld zit en dat niet te risicovol belegt, is er niet zo veel kans dat je over een maand ineens echt geen rekeningen kunt betalen. En dat weet je, dus leef je met dat vertrouwen. Als je 1 kapotte wasmachine verwijderd bent van afgesloten stroom, is dat toch anders. Zelfs als je beiden op dit moment evenveel uitgeeft. Hoe instabieler de basis, hoe minder risico. En hoe minder je geneigd zult zijn om bv een studie gaan doen. Want nóg meer schulden, en wie weet of je dat terugverdient. Dan maar de zekerheid van nu een baan en tenminste íets verdienen. Terwijl je met een zekerder basis veel sneller wel dat soort keuzes maakt, en vervolgens dus ook zelf weer meer verdient.
donderdag 18 januari 2024 om 18:52
Eh, ik werk ook met allemaal wetenschappers, en ben er zelf ook een. En vrijwel iedereen kijkt gewoon Wie is de Mol, Boer zoekt Vrouw of Winter vol liefde hoor. Het is echt een misvatting dat als je hoger opgeleid bent, je dat soort dingen ineens niet meer leuk zou vinden.Taskmaster schreef: ↑18-01-2024 16:22Jep. Ik werk met allemaal wetenschappers en die kijken niet naar Wie is de Mol of The Crown. Die vinden werken nou eenmaal het leukste wat er is.....
Ik vind mijn werk inderdaad heel erg leuk. Maar daarmee is niet mijn interesse in de rest van de wereld ineens verdwenen.
Overigens is mijn ervaring dat de slimste (en vaak prettigste) collega’s degenen zijn die er helemaal geen moeite mee hebben om te melden dat ze gisteren weer eens Mean Girls gekeken hebben. Mijn vorige baas (hoogleraar) keek altijd hele foute vechtfilms in het vliegtuig naar congressen, en gaf ons vervolgens vrolijk de samenvatting. Juist mensen die zelf het gevoel hebben dat ze ‘het’ eigenlijk net niet hebben, hebben nogal eens de neiging om te doen alsof ze alleen literatuur lezen en moeilijke arthouse films kijken.
donderdag 18 januari 2024 om 18:58
Ik denk dat openminded intelligente mensen eerder vluchtelingen werk doen dan bekrompen mensen. Dus niet perse dat je van vluchtelingenwerk intelligent en openminded wordt (al denk ik wel deels meer openminded dan je al was) maar juist dat je het al bent voor je begint, anders begin je er niet aan.GroenTuintje schreef: ↑18-01-2024 14:05Reizen is leuk en aardig, maar als je alleen maar op de toeristische plekken komt, wordt je ook niet veel wijzer. Je zal dan echt tussen de bevolking moeten gaan leven. Mijn schoonouders zijn overal naartoe geweest maar ik vind ze op bepaalde opzichten enorm bekrompen en kortzichtig. Terwijl die ene vriendin die nog nooit verder is gereisd dan Frankrijk maar wel veel vrijwilligerswerk doet tussen vluchtelingen en andere mensen die het moeilijk hebben, enorm open-minded is en intelligent.
donderdag 18 januari 2024 om 19:17
Ik ken ook genoeg mensen die een leven lang proberen voor hun kinderen te doen wat ze zelf nooit gehad hebben en ze daardoor meer “verwennen” dan mensen die altijd geld hebben gehad. Het stereotype “nieuw geld” mensen. Net te overdreven merkkleding voor je kinderen en niet iets teveel zakgeld, etc.Brombaer schreef: ↑18-01-2024 17:55Ik weet niet of die doelgroep per se over die dingen als een reparateur of waterschapsbelasting stress krijgt, maar als dat zo is dan zo dat misschien te maken hebben met stress van vroeger ofzo. Of het gaat over andere bedragen (zoals een verbouwing van 3 ton zoals ik hier las) die je dan wel kunt betalen, maar die toch vanwege het bedrag een gevoel van stress geven.
Wat ik ook denk: mensen die het zonde vinden ergens geld aan uit te geven omdat ze het niet kennen, niet gewend zijn. Ook al kunnen ze het met gemak of wel 10x betalen.
Heb ik bijvoorbeeld gemerkt met geld uitgeven aan uit eten gaan. Ken mensen die meer verdienen dan ik, maar dat toch doodzonde vinden omdat ze dat vroeger nooit deden.
Of de kamerhuur van je kind betalen. Mensen die dat echt weggegooid geld vinden, vinden dat kind beter tot 25 jaar thuis kan wonen en zo zelf nog meer kan sparen. Dat hoor ik echt nooit van mensen die zelf vroeger hun kamerhuur en collegegeld door hun ouders betaald kregen. Altijd van mensen die zelf thuis bleven wonen of wel moesten. Ook al kunnen ze het nu met gemak betalen. Terwijl ik dan zou denken: als je het nu met gemak kunt betalen, waarom dan zoveel terughoudendheid? Maar blijkbaar krijg je het er dan niet uit dat het zonde van het geld is. Terwijl andere dingen wel weer geleidelijk meer geld mogen kosten, zoals een eenmalige grote uitgave of een duurdere vakantiebestemming.
Wel of niet op kamers (als de middelen er wel zijn) associeer ik trouwens meer een verschil in milieu*. Ik studeerden met veel mensen uit rijke maar extreem zuinige ondernemersgezinnen, waar het van oudsher echt als volslagen onzin werd gezien om op kamers te gaan, ook al was er het geld voor. Maar vrienden uit berooide kunstenaarsmilieus gingen allemaal standaard op kamers. Ik spreek hier natuurlijk wel over de jaren 90/2000 toen alles op dat vlak nog kon.
* disclaimer: volledig mijn associatie, puur gebaseerd op wat ik om me heen zag.
donderdag 18 januari 2024 om 19:28
Ach, voor velen is het doen van vrijwilligerswerk ook maar het afstrepen van een bingokaart en een mooie bullet op het cv. Er is een bepaald type (waar ik diverse concrete voorbeelden van ken) dat graag in Sri Lanka, Peru of Zuid Afrika in een weeshuis gaat helpen, maar die zul je hier in NL echt niet bij de voedselbank zien vrijwilligen. Dus het gaat vaak toch iets meer om de ervaring dan om een intrinsieke wil om mensen te helpen.Ugli schreef: ↑18-01-2024 18:58Ik denk dat openminded intelligente mensen eerder vluchtelingen werk doen dan bekrompen mensen. Dus niet perse dat je van vluchtelingenwerk intelligent en openminded wordt (al denk ik wel deels meer openminded dan je al was) maar juist dat je het al bent voor je begint, anders begin je er niet aan.
Dat gezegd hebbende, ik vind helemaal niet dat je open-minded worden na reizen of op uitwisseling gaan. Je kunt die dingen ook gewoon doen omdat je het leuk vindt, meer niet. Dus het verwijt dat mensen nog steeds niet open-minded zijn ondanks al hun buitenland-ervaringen, snap ik niet zo. Hoezo zou dat moeten? Je neemt altijd jezelf mee op reis.
anoniem_65b76fd3af17f wijzigde dit bericht op 18-01-2024 19:41
8.08% gewijzigd
donderdag 18 januari 2024 om 19:39
Natuurlijk is dat niet hetzelfde. Totaal niet. Maar als je niet beter weet, is dát je paniekmoment.Ginevra schreef: ↑18-01-2024 17:20En ergens vind ik dat toch lastig in te beelden, hoe geldzorgen voelen voor mensen die een jacht kunnen kopen.
Ik bedoel, met mijn verstand snap ik dat je je ook zorgen kunt maken over groot geld.
Maar die halve paniek die je voelt als de wasmachine een raar geluid maakt, omdat je de reparateur niet kunt betalen. Of dat je slappe knieën krijgt van schrik als de waterschapsbelasting komt of zo, ik kan me toch moeilijk indenken dat je dat nog steeds hebt als je ruimschoots genoeg hebt om op cruise of naar Dubai te gaan.
Ik heb zelf in elk geval die paniek vroeger wel gehad, en geniet nu nog elke dag van het feit dat ik gewoon én een autootje kan rijden én de garage kan betalen én een nieuwe wasmachine kan kopen, vandaag nog als het moet. Dan kan ik me nog wel eens afvragen of ik wat eerder dan met 67 met pensioen kan, maar in mijn ogen is dat toch een ander soort geldzorgen.
Net zoals wij de angst voor oorlog nu niet zo kennen als mensen die in oorlogsgebied zijn opgegroeid. Dus raken wij van de leg als er een schutter in een winkelcentrum is. Ook heel erg, maar niet dezelfde schaal.
donderdag 18 januari 2024 om 20:32
Inderdaad dat.Lorem_Ipsum schreef: ↑18-01-2024 19:39Natuurlijk is dat niet hetzelfde. Totaal niet. Maar als je niet beter weet, is dát je paniekmoment.
Net zoals wij de angst voor oorlog nu niet zo kennen als mensen die in oorlogsgebied zijn opgegroeid. Dus raken wij van de leg als er een schutter in een winkelcentrum is. Ook heel erg, maar niet dezelfde schaal.
Dat heb je ook met ziekten. Jij voelt je misschien super kut over een keelontsteking en dat is voor jou het vreselijkste wat er is en je bent zo ziek! Maar iemand die kanker heeft, kijkt daar anders tegenaan, die wil wel ruilen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 18 januari 2024 om 20:45
nausicaa schreef: ↑18-01-2024 18:52Eh, ik werk ook met allemaal wetenschappers, en ben er zelf ook een. En vrijwel iedereen kijkt gewoon Wie is de Mol, Boer zoekt Vrouw of Winter vol liefde hoor. Het is echt een misvatting dat als je hoger opgeleid bent, je dat soort dingen ineens niet meer leuk zou vinden.
Ik vind mijn werk inderdaad heel erg leuk. Maar daarmee is niet mijn interesse in de rest van de wereld ineens verdwenen.
Overigens is mijn ervaring dat de slimste (en vaak prettigste) collega’s degenen zijn die er helemaal geen moeite mee hebben om te melden dat ze gisteren weer eens Mean Girls gekeken hebben. Mijn vorige baas (hoogleraar) keek altijd hele foute vechtfilms in het vliegtuig naar congressen, en gaf ons vervolgens vrolijk de samenvatting. Juist mensen die zelf het gevoel hebben dat ze ‘het’ eigenlijk net niet hebben, hebben nogal eens de neiging om te doen alsof ze alleen literatuur lezen en moeilijke arthouse films kijken.
Zelfde ervaring. Met de wetenschappers waarmee ik werk kan ik prima praten over het laatste seizoen van The Crown en of Amy en Saul een leuk setje zijn of niet. Het zijn net mensen
Sowieso zijn wetenschappers en hoogleraren, zeker de jongere generatie, meestal totaal geen stoffige types. Ik ken er ook eentje (een hoogleraar) die zijn zaterdagavonden het liefst bier drinkend in een hard rock kroeg doorbrengt.
donderdag 18 januari 2024 om 21:53
donderdag 18 januari 2024 om 22:21
Ja, dat herken ik ook wel. Niet heel zwart-wit wat betreft een artistiek milieu (die sowieso, dat wel) maar degenen die het onzin en weggegooid geld vinden, zullen dat blijven vinden. Ook al kunnen ze het inmiddels met gemak betalen, ze zullen blijven verkondigen dat het jammer is, zielig is, weggegooid geld, kind kan beter gaan sparen en op zijn 30e iets "fatsoenlijks" kopen. Er wordt dan heel negatief en minderwaardig gedaan over het huren van een kamer en het wordt smerig en zielig gevonden dat hun kind dan de badkamer en keuken moet delen met een aantal andere studenten.nitflex schreef: ↑18-01-2024 19:17Ik ken ook genoeg mensen die een leven lang proberen voor hun kinderen te doen wat ze zelf nooit gehad hebben en ze daardoor meer “verwennen” dan mensen die altijd geld hebben gehad. Het stereotype “nieuw geld” mensen. Net te overdreven merkkleding voor je kinderen en niet iets teveel zakgeld, etc.
Wel of niet op kamers (als de middelen er wel zijn) associeer ik trouwens meer een verschil in milieu*. Ik studeerden met veel mensen uit rijke maar extreem zuinige ondernemersgezinnen, waar het van oudsher echt als volslagen onzin werd gezien om op kamers te gaan, ook al was er het geld voor. Maar vrienden uit berooide kunstenaarsmilieus gingen allemaal standaard op kamers. Ik spreek hier natuurlijk wel over de jaren 90/2000 toen alles op dat vlak nog kon.
* disclaimer: volledig mijn associatie, puur gebaseerd op wat ik om me heen zag.
Het is dan makkelijk gezegd - en soms ook een waarheid, zeker nu - dat het tegenwoordig niet meer te betalen is, een studentenkamer, gewoonweg niet te vinden. En als het financieel niet kán snap ik dat je niet stimuleert dat je kind naar Leiden gaat als je zelf in Arnhem woont. Of als je al in de randstad woont te midden van de universiteiten en hogescholen dat het écht als weggegooid geld kan voelen... maar ik denk dat het vaak puur gaat over een wereld die men niet kent en dan maar afgekraakt wordt onder het mom van "vind ik het geld niet waard".
donderdag 18 januari 2024 om 22:37
Ik heb ook diverse kinderen van oude hippies in mijn vriendenkring, geen cent te makken, maar daar was op kamers gaan ook zo ongeveer verplicht. Omdat deze oude hippies zelf gouden tijden hadden beleefd in hun jonge jaren wilden ze dat ook voor hun kinderen. Dat geld dat leen je dan maar, dat komt wel goed was de insteek. De generatie van onze ouders studeerde ook rustig 10+ jaar, natuurlijk. Heb een paar vriendinnen die het jammer vonden dat hun ouders hen daar niet wat meer in hadden geremd en daardoor gigantische studieschulden hadden. Nu allemaal wel weer oké natuurlijk, en nu gunnen ze het hun kinderen ook. Maar was even pittig, zeg maar. Maar het verschil is dus wel dat voor sommigen is op kamers gaan het uitgangspunt, tenzij het niet kan. En voor anderen is het andersom, en dat is helemaal niet persé aan inkomen gekoppeld.Brombaer schreef: ↑18-01-2024 22:21Ja, dat herken ik ook wel. Niet heel zwart-wit wat betreft een artistiek milieu (die sowieso, dat wel) maar degenen die het onzin en weggegooid geld vinden, zullen dat blijven vinden. Ook al kunnen ze het inmiddels met gemak betalen, ze zullen blijven verkondigen dat het jammer is, zielig is, weggegooid geld, kind kan beter gaan sparen en op zijn 30e iets "fatsoenlijks" kopen. Er wordt dan heel negatief en minderwaardig gedaan over het huren van een kamer en het wordt smerig en zielig gevonden dat hun kind dan de badkamer en keuken moet delen met een aantal andere studenten.
Het is dan makkelijk gezegd - en soms ook een waarheid, zeker nu - dat het tegenwoordig niet meer te betalen is, een studentenkamer, gewoonweg niet te vinden. En als het financieel niet kán snap ik dat je niet stimuleert dat je kind naar Leiden gaat als je zelf in Arnhem woont. Of als je al in de randstad woont te midden van de universiteiten en hogescholen dat het écht als weggegooid geld kan voelen... maar ik denk dat het vaak puur gaat over een wereld die men niet kent en dan maar afgekraakt wordt onder het mom van "vind ik het geld niet waard".
donderdag 18 januari 2024 om 22:59
Mijn ervaring: Ja, maar die situatie is mogelijk wel verouderd. Toen ik ging studeren kreeg ik een hogere stufi dan anderen omdat deze berekend werd aan een bijstandsinkomen. Het bedrag was vrij ruim (voor mijn begrip). Misschien iets tussen de 300-400 gulden? Plus de uitwonende beurs (die ik maar even heb gebruikt), en natuurlijk een bijbaan. Studeren was daardoor zeker mogelijk. Ik was de eerste in mijn familie die ging studeren, maar mijn moeder heeft nooit voorgedaan alsof studeren geen optie was.MadameJean schreef: ↑18-01-2024 14:33Ja een baan vinden lukt ook wel zonder stages en uitwisselingen in het buitenland. Maar had je uberhaupt wel gestudeerd als je ouders je dat voorrecht niet hadden gegeven?
Ik was ook zeer tegen het afschaffen van de prestatiebeurs, omdat ik mij bewust was van het privilege dat de overheid mij had gegeven om te kunnen studeren vanuit een minimaal inkomen, met na afloop een minimale schuld. Het afschaffen van deze beurs maakte de kloof tussen arm en rijk veel groter. Rijke ouders tikken het bedrag zo af, armere studenten kwamen met een grote schuld en achterstand op de markt terecht, of gingen dus maar niet studeren. Ik kan me voorstellen dat studeren in deze tijd voor mij ook niet vanzelfsprekend was geweest.
Groot voordeel aan Nederland is wel dat elke universiteit hetzelfde kost en er dus niet een elite school is voor de allerrijksten. Idealiter zou hoger onderwijs overigens gratis zijn.
donderdag 18 januari 2024 om 23:22
Een vriendin van me komt uit een financieel zeer moeilijke achtergrond, tot en met beslaglegging van hun huis aan toe. Die is dus juist heel erg, nu het kan, geniet ik ervan. Morgen is alles misschien anders. En ook, ik heb dat overleefd, (sowieso nogal een turbulente jeugd gehad) nu kan ik alles aan. Ze is ook heel erg impulsief, gaat rustig met heel weinig geld naar het verre buitenland, en daar zie ik wel. Dat zou ik nooit durven. Maar dat is wel een beetje wie ze is, haar zus heeft zich er niet aan weten te onttrekken, en leidt nu ook een leven van gaten vullen met gaten.Ginevra schreef: ↑18-01-2024 17:20En ergens vind ik dat toch lastig in te beelden, hoe geldzorgen voelen voor mensen die een jacht kunnen kopen.
Ik bedoel, met mijn verstand snap ik dat je je ook zorgen kunt maken over groot geld.
Maar die halve paniek die je voelt als de wasmachine een raar geluid maakt, omdat je de reparateur niet kunt betalen. Of dat je slappe knieën krijgt van schrik als de waterschapsbelasting komt of zo, ik kan me toch moeilijk indenken dat je dat nog steeds hebt als je ruimschoots genoeg hebt om op cruise of naar Dubai te gaan.
Ik heb zelf in elk geval die paniek vroeger wel gehad, en geniet nu nog elke dag van het feit dat ik gewoon én een autootje kan rijden én de garage kan betalen én een nieuwe wasmachine kan kopen, vandaag nog als het moet. Dan kan ik me nog wel eens afvragen of ik wat eerder dan met 67 met pensioen kan, maar in mijn ogen is dat toch een ander soort geldzorgen.
En sommige zeer beschermd opgegroeide mensen schrikken al als ze een betalingsherinnering met een dreiging van incassokosten ontvangen.
vrijdag 19 januari 2024 om 07:09
Je verwoordt het goed. Dit lees ik ook regelmatig hier op het forum. En ja, als het geld er niet is, is het er niet. Maar in mijn ogen is op kamers gaan zo veel meer dan alleen een woonplek. Ook als kind “thuis alle vrijheid heeft en alles mag wat op kamers ook mag”.Brombaer schreef: ↑18-01-2024 22:21Ja, dat herken ik ook wel. Niet heel zwart-wit wat betreft een artistiek milieu (die sowieso, dat wel) maar degenen die het onzin en weggegooid geld vinden, zullen dat blijven vinden. Ook al kunnen ze het inmiddels met gemak betalen, ze zullen blijven verkondigen dat het jammer is, zielig is, weggegooid geld, kind kan beter gaan sparen en op zijn 30e iets "fatsoenlijks" kopen. Er wordt dan heel negatief en minderwaardig gedaan over het huren van een kamer en het wordt smerig en zielig gevonden dat hun kind dan de badkamer en keuken moet delen met een aantal andere studenten.
Het is dan makkelijk gezegd - en soms ook een waarheid, zeker nu - dat het tegenwoordig niet meer te betalen is, een studentenkamer, gewoonweg niet te vinden. En als het financieel niet kán snap ik dat je niet stimuleert dat je kind naar Leiden gaat als je zelf in Arnhem woont. Of als je al in de randstad woont te midden van de universiteiten en hogescholen dat het écht als weggegooid geld kan voelen... maar ik denk dat het vaak puur gaat over een wereld die men niet kent en dan maar afgekraakt wordt onder het mom van "vind ik het geld niet waard".
vrijdag 19 januari 2024 om 07:43
Rake post en helemaal waar. En ja, die veiligheid dat er altijd iets achter de hand zal zijn, is, in mijn geval, een hele fijne vanzelfsprekendheid. Zo weet niet hoe het is om echt serieuze geldstress te hebben en het lijkt mij ook afschuwelijk.nausicaa schreef: ↑18-01-2024 18:47Ik denk zeker dat iedereen op een bepaald niveau geld stress heeft, maar ik denk ook dat het nogal wat anders is om stress te hebben of je niet uit je huis gezet wordt (en je dan geen enkele familie hebt waar je heen kunt) of dat je aandelen 10% minder waard geworden zijn, maar je nog steeds tonnen hebt. Zoals iemand zei: het is beide financiële pijn, en pijn doet altijd au, maar dat maakt het nog niet hetzelfde. Mijn arm stoten doet pijn, maar is niet te vergelijken met mijn arm er af zagen.
Je kunt je kinderen wel leren dat geld waarde heeft, het zelf niet bij bakken uitgeven, en ze pas hun studie terugbetalen als ze hem fatsoenlijk afgerond hebben, maar dat neemt allemaal niet weg dat die kinderen heus wel weten dat er een vangnet is. En dat is nou net wat het verschil maakt. Die onbewuste vanzelfsprekendheid van veiligheid. Natuurlijk, alles kan op. Maar als je vrij ruim in je geld zit en dat niet te risicovol belegt, is er niet zo veel kans dat je over een maand ineens echt geen rekeningen kunt betalen. En dat weet je, dus leef je met dat vertrouwen. Als je 1 kapotte wasmachine verwijderd bent van afgesloten stroom, is dat toch anders. Zelfs als je beiden op dit moment evenveel uitgeeft. Hoe instabieler de basis, hoe minder risico. En hoe minder je geneigd zult zijn om bv een studie gaan doen. Want nóg meer schulden, en wie weet of je dat terugverdient. Dan maar de zekerheid van nu een baan en tenminste íets verdienen. Terwijl je met een zekerder basis veel sneller wel dat soort keuzes maakt, en vervolgens dus ook zelf weer meer verdient.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 19 januari 2024 om 08:24
Helemaal met je eens, de startkwalificatie is niet hetzelfde.nausicaa schreef: ↑18-01-2024 18:47Ik denk zeker dat iedereen op een bepaald niveau geld stress heeft, maar ik denk ook dat het nogal wat anders is om stress te hebben of je niet uit je huis gezet wordt (en je dan geen enkele familie hebt waar je heen kunt) of dat je aandelen 10% minder waard geworden zijn, maar je nog steeds tonnen hebt. Zoals iemand zei: het is beide financiële pijn, en pijn doet altijd au, maar dat maakt het nog niet hetzelfde. Mijn arm stoten doet pijn, maar is niet te vergelijken met mijn arm er af zagen.
Je kunt je kinderen wel leren dat geld waarde heeft, het zelf niet bij bakken uitgeven, en ze pas hun studie terugbetalen als ze hem fatsoenlijk afgerond hebben, maar dat neemt allemaal niet weg dat die kinderen heus wel weten dat er een vangnet is. En dat is nou net wat het verschil maakt. Die onbewuste vanzelfsprekendheid van veiligheid. Natuurlijk, alles kan op. Maar als je vrij ruim in je geld zit en dat niet te risicovol belegt, is er niet zo veel kans dat je over een maand ineens echt geen rekeningen kunt betalen. En dat weet je, dus leef je met dat vertrouwen. Als je 1 kapotte wasmachine verwijderd bent van afgesloten stroom, is dat toch anders. Zelfs als je beiden op dit moment evenveel uitgeeft. Hoe instabieler de basis, hoe minder risico. En hoe minder je geneigd zult zijn om bv een studie gaan doen. Want nóg meer schulden, en wie weet of je dat terugverdient. Dan maar de zekerheid van nu een baan en tenminste íets verdienen. Terwijl je met een zekerder basis veel sneller wel dat soort keuzes maakt, en vervolgens dus ook zelf weer meer verdient.
vrijdag 19 januari 2024 om 08:59
De angst voor een onbekende armoede ook een hele vervelende zijn. Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, om er maar eens een uit de oude doos te trekken.Ginevra schreef: ↑18-01-2024 17:20En ergens vind ik dat toch lastig in te beelden, hoe geldzorgen voelen voor mensen die een jacht kunnen kopen.
Ik bedoel, met mijn verstand snap ik dat je je ook zorgen kunt maken over groot geld.
Maar die halve paniek die je voelt als de wasmachine een raar geluid maakt, omdat je de reparateur niet kunt betalen. Of dat je slappe knieën krijgt van schrik als de waterschapsbelasting komt of zo, ik kan me toch moeilijk indenken dat je dat nog steeds hebt als je ruimschoots genoeg hebt om op cruise of naar Dubai te gaan.
Ik heb zelf in elk geval die paniek vroeger wel gehad, en geniet nu nog elke dag van het feit dat ik gewoon én een autootje kan rijden én de garage kan betalen én een nieuwe wasmachine kan kopen, vandaag nog als het moet. Dan kan ik me nog wel eens afvragen of ik wat eerder dan met 67 met pensioen kan, maar in mijn ogen is dat toch een ander soort geldzorgen.
Je kan hard vallen als je met groot geld speelt. Zeker als een deel geleend is. Niet slim om te doen, maar dat maakt de angst niet minder erg. Misschien zelfs wel erger; 'vallen' als je rijk bent is je eigen schuld, of zo wordt er in ieder geval op je neer gekeken.
Het is wel een ander soort geldzorgen (minder acuut op overleven), maar de stress doet behoorlijk wat mensen de das om.
Bij ons was vroeger ook nooit veel geld. Er was wel een superstrak beheer, dus er ging geen gulden uit als het niet uit een potje kwam. Ik heb het nu heel ruim, maar ben in mij hart nog steeds een knieperd. Kan het maar moeilijk loslaten en in de vakantie wel eens op t terras gaan zitten, of nieuwe ipv tweedehands dingen kopen.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
vrijdag 19 januari 2024 om 09:07
100% mee eens. Ik kreeg nog net een basisbeurs + uitwonend + 100% aanvulling omdat mijn ouders te weinig inkomen hadden. Ik heb eens zitten reken aan de studieschuld die ik had opgelopen zonder beurs en kwam tot de conclusie dat mijn 17 jarige ik nooit dat risico had durven lopen. Dat was dan 'gewoon' een fulltime baan met training vanuit een bedrijf geworden na t vwo.Lexie_80 schreef: ↑18-01-2024 22:59Mijn ervaring: Ja, maar die situatie is mogelijk wel verouderd. Toen ik ging studeren kreeg ik een hogere stufi dan anderen omdat deze berekend werd aan een bijstandsinkomen. Het bedrag was vrij ruim (voor mijn begrip). Misschien iets tussen de 300-400 gulden? Plus de uitwonende beurs (die ik maar even heb gebruikt), en natuurlijk een bijbaan. Studeren was daardoor zeker mogelijk. Ik was de eerste in mijn familie die ging studeren, maar mijn moeder heeft nooit voorgedaan alsof studeren geen optie was.
Ik was ook zeer tegen het afschaffen van de prestatiebeurs, omdat ik mij bewust was van het privilege dat de overheid mij had gegeven om te kunnen studeren vanuit een minimaal inkomen, met na afloop een minimale schuld. Het afschaffen van deze beurs maakte de kloof tussen arm en rijk veel groter. Rijke ouders tikken het bedrag zo af, armere studenten kwamen met een grote schuld en achterstand op de markt terecht, of gingen dus maar niet studeren. Ik kan me voorstellen dat studeren in deze tijd voor mij ook niet vanzelfsprekend was geweest.
Groot voordeel aan Nederland is wel dat elke universiteit hetzelfde kost en er dus niet een elite school is voor de allerrijksten. Idealiter zou hoger onderwijs overigens gratis zijn.
'de bakker betaald voor de studie van het kind van de advocaat'. Ik kan er nog kwaad over worden.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
vrijdag 19 januari 2024 om 09:32
wat ik dan niet snap: als iemand zo gestressed wordt van spelen met veel geld, dan hoeft hij dat toch niet te doen? De mensen die dit doen weten dat ze een risico nemen, als het mis gaat is het een probleem, maar als het goed gaat worden ze nog rijker. Als je dat risico wil nemen: prima. Maar als je daar stress van krijgt, dan doe je het toch gewoon niet? Het is een keuze.Kleinezon schreef: ↑19-01-2024 08:59De angst voor een onbekende armoede ook een hele vervelende zijn. Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, om er maar eens een uit de oude doos te trekken.
Je kan hard vallen als je met groot geld speelt. Zeker als een deel geleend is. Niet slim om te doen, maar dat maakt de angst niet minder erg. Misschien zelfs wel erger; 'vallen' als je rijk bent is je eigen schuld, of zo wordt er in ieder geval op je neer gekeken.
Het is wel een ander soort geldzorgen (minder acuut op overleven), maar de stress doet behoorlijk wat mensen de das om.
Bij ons was vroeger ook nooit veel geld. Er was wel een superstrak beheer, dus er ging geen gulden uit als het niet uit een potje kwam. Ik heb het nu heel ruim, maar ben in mij hart nog steeds een knieperd. Kan het maar moeilijk loslaten en in de vakantie wel eens op t terras gaan zitten, of nieuwe ipv tweedehands dingen kopen.
vrijdag 19 januari 2024 om 10:31
Het is denk ik inderdaad meer een 'milieu' ding dan echt puur financieel. Ik kom uit een lagere-middenklasse gezin. Er was altijd eten, maar dat gebeurde niet in een restaurant. Eens in de 2 a 3 jaar op vakantie, en dat was dan op de camping in Nederland. Prima hoor, en als kind had ik ook echt niet het gevoel dat ik tekort kwam.
Maar ik bleek dus goed te kunnen leren en kwam op het VWO en vervolgens de universiteit terecht. En hoewel mijn ouders zeker trots waren, vonden ze het ook doodeng. Studeren is een investering, niet alleen de kosten, maar dat je 'pas' op je 23e of 24e fulltime zou gaan werken, dat was toch wel heel erg laat!? En omdat we in the middle of nowhere woonden moest ik wel op kamers.
Mijn hele studie heb ik zeker 16 tot 24 uur per week ernaast gewerkt om maar zo min mogelijk schulden op te bouwen. Sterker nog, ik heb een flinke spaarrekening opgebouwd tijdens m'n studententijd. Toen was ik daar trots op, achteraf vind ik het doodzonde. Ik had veel hogere cijfers kunnen halen, veel meer plezier kunnen hebben. Met m'n huidige salaris had ik die schuld echt wel kunnen afbetalen. Ik denk dat dit echt wel een groot verschil is qua 'tax bracket' onder studenten: zij die weten dat het toch wel goedkomt, en zij die het een enorm risico vinden.
Maar ik bleek dus goed te kunnen leren en kwam op het VWO en vervolgens de universiteit terecht. En hoewel mijn ouders zeker trots waren, vonden ze het ook doodeng. Studeren is een investering, niet alleen de kosten, maar dat je 'pas' op je 23e of 24e fulltime zou gaan werken, dat was toch wel heel erg laat!? En omdat we in the middle of nowhere woonden moest ik wel op kamers.
Mijn hele studie heb ik zeker 16 tot 24 uur per week ernaast gewerkt om maar zo min mogelijk schulden op te bouwen. Sterker nog, ik heb een flinke spaarrekening opgebouwd tijdens m'n studententijd. Toen was ik daar trots op, achteraf vind ik het doodzonde. Ik had veel hogere cijfers kunnen halen, veel meer plezier kunnen hebben. Met m'n huidige salaris had ik die schuld echt wel kunnen afbetalen. Ik denk dat dit echt wel een groot verschil is qua 'tax bracket' onder studenten: zij die weten dat het toch wel goedkomt, en zij die het een enorm risico vinden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
