Grootouders sparen voor kleinkinderen

Als ik ga, en mijn ouders zijn er niet meer, dan gaat het niet maar neefjes en nichtjes, maar gewoon naar mijn broers en zussen.

Ik heb het financieel prima, maar ik zou een erfenis zeker kunnen gebruiken, bijvoorbeeld voor een mooier huis in mijn stad. Of een sabbatical of wereldreis. Ik ben meer een tante op afstand, dus ik ben niet bezig met wat voor geld neefjes nichtjes zouden erven. Ik zal hen zelf niet actief in mijn testament opnemen. Ik vind ze ook niet allemaal even leuk.

Maar zouden mijn ouders ervoor kiezen kleinkinderen rechtstreeks te laten erven, dan is dat zo.

Dubbel

meatbracket schreef: ↑

30-11-2021 11:19

Dank voor jullie reacties.
Ik denk ook dat dit dieper ligt dan alleen het geld. Mijn zus heeft al een paar keer eerder een probleem gemaakt over vergelijkbare, zinloze, zaken.

Het ergste vind ik dat grootouders nu twijfelen of ze het wel netjes en eerlijk doen...

Wat jammer dat je ouders twijfelen en wat een gezeur: je kan dat soort dingen nooit helemaal gelijk trekken.

Mijn broer heeft mavo - mbo en daarna hbo gedaan. Ik heb op een Luzac mijn VWO afgerond en een dubbele universitaire master gedaan. Mijn ouders hebben mijn collegegeld en boeken betaald. Mijn broer woonde nog jaren thuis en er werd weliswaar veel voor hem betaald, maar mijn studie was veel duurder - who cares?! Ik woon in London en mijn ouders helpen niet met oppassen of dingen in huis. Bij mijn broer komen ze elke 14 dagen en nemen ze ook al het eten voor hun rekening. Ik kan mij daar geen seconde druk om maken voor wat betreft het financiële aspect.

Mijn ouders schenken ons ieder jaar het maximale (geloof £6k), maar sparen niet voor de kleinkinderen (zowel mijn broer als ik hebben allebei een kind en gezinsuitbreiding komt er in beide gevallen niet), omdat mijn broer met de moeder van zijn dochter in een complexe situatie zit. Again, who cares… Ik vind, tenzij het echt de spuigaten uitloopt, zo vreselijk als mensen zo ontzettend op elkaar letten. Jammer dat jouw zus zich daar zo druk om maakt, TO.

Mijn ouders zijn redelijk vermogend, maar ik zou mij niet kunnen voorstellen ooit te steggelen over de nalatenschap.

En dan alle verjaardagscadeautjes, hapje bij de Mac, Sint etc noteren voor kinderloze zus?

Eerlijk is natuurlijk vanuit verschillende perspectieven te bekijken.

Als je zus vindt dat het vermogen van je ouders precies gelijk over de kinderen verdeeld moet worden dan heeft ze gelijk. Dat gaat niet zo gebeuren. Maar het is onvermijdelijk dat je je kinderen een beetje ongelijk behandeld , als je inspeelt op hun behoeftes. De ene heeft dure bijles nodig gehad, de andere had een duurdere sport, de ene heeft jonger kinderen en de andere woon weer een tijdje thuis na verlies van een baan.

Als je vindt dat je ouders het recht hebben om te beslissen wat ze met hun geld doen en jullie al het voorrecht hebben om uit een financieel goed nest te komen dat zijn haar opmerkingen grensoverschrijdend.

Mijn gok is dat er meer achter zit qua achtergesteld voelen/jaloezie/onvervulde kinderwens. Deze gevoelens kunnen onterecht zijn, maar kunnen ook een element van waarheid bevatten.

Hier ook het geluk van ouders met ruimere financiële situatie. Ik heb twee kinderen en ook een baan waarbij de financiële compensatie ruim is (werkdruk en uren overigens ook). Zus heeft geen kinderen en een baan die minder verdient (maar ook minder belastend) Omdat mijn financiële situatie waarschijnlijk altijd ruimer zal zijn hier wel afgesproken dat we de schenkingen tussen mij en zusje gelijk houden en wij zelf voor onze kinderen zorgen. Overigens sparen wij maar beperkt voor onze (nog hele jonge kinderen). Wat op hun naam staat is op hun 18 ter beschikking. Niet iedere 18 jarige doet dat handig. Liever betalen we tegen die tijd hun studie/huur/levensonderhoud. Opa en oma nemen het wel op zich om een groot cadeau te kopen voor de verjaardag. Daar hebben ze veel plezier van, maar ook daar hebben we gevraagd wel een rem te hanteren. Het blijft wonderlijk hoe wij als hun kinderen opgevoed zijn met “ doe maar niet te gek” en voor de kleinkinderen er niets te gek is.

Daar hebben ze veel plezier van, maar ook daar hebben we gevraagd wel een rem te hanteren. Het blijft wonderlijk hoe wij als hun kinderen opgevoed zijn met “ doe maar niet te gek” en voor de kleinkinderen er niets te gek is.

Haha! Doet me aan die memes denken waar van my parents as parents vs my parents as grandparents, waar je als kind om wat lekkers vroeg en als antwoord “neem een appel” kreeg en voor kleinkinderen die wat lekker laten vragen wordt ter plekke een cake gebakken.

Socie schreef: ↑

30-11-2021 10:12

Hier sparen de grootouders niet voor de kleinkinderen, omdat er een broer/zus geen kinderen heeft. Dit vinden ze dan ook oneerlijk. Dus het kan erger

Mijn vader stuurt elk van zijn kinderen jaarlijks een bedragje. En dan zie je maar hoe je het verdeelt. Of je er een midweek van weggaat, de auto van repareert, hypotheek aflost, spaart voor later.

En heus hij stopt mijn neefjes wat toe, speelgoed, ijsjesgeld, gaat met ze een dag weg, uit eten. Maar in sparen doen hun ouders maar. Of de andere grootouders. (Er staat al meer dan een halve ton hun spaarrekening, geschonken door opa en oma.)
Mijn vader heeft anders iemand zonder kinderen, iemand met 3 kinderen en iemand met 4 kinderen. Hoe wil je dat eerlijk frutten? Nu doet hij gewoon 3 keer bedrag x en klaar.
Niemand van ons heeft het financieel slecht. Mijn broer heeft een hoge hypotheek maar een kant en klaar huis uit 2018. Mijn zusje moet veel aan het huis doen maar het was maar goedkoop..huis uit 1930.
Wij zitten ertussenin na wat verbouwingen in een prima huis uit 1980. Er valt nog wat te doen. Maar het moet nog even niet.