Geld & Recht
alle pijlers
Hoe rijk ben jij?
vrijdag 17 juli 2020 om 13:58
Ik bedoel niet rijk als mentaal rijk (mooie vriendschappen, mooie ervaringen, goede gezondheid) maar echt qua inkomen en bezittingen.
En ben je tevreden of zou je iets aan je situatie willen/kunnen veranderen?
Ik merk zelf dat arm en rijk hele relatieve begrippen zijn waar iedereen andere betekenis aan hecht. Ik vind zelf iedereen met een modaal inkomen of hoger die geen schulden heeft, al behoorlijk rijk. Als je zelf kan beslissen wat je doet met je vrije tijd/geld ipv dat je alleen maar aan het overleven bent en van maand naar maand moet leven. Naar deze omschrijving vind ik mezelf dus echt rijk, maar ik denk dat niet iedereen dat vind.
En ben je tevreden of zou je iets aan je situatie willen/kunnen veranderen?
Ik merk zelf dat arm en rijk hele relatieve begrippen zijn waar iedereen andere betekenis aan hecht. Ik vind zelf iedereen met een modaal inkomen of hoger die geen schulden heeft, al behoorlijk rijk. Als je zelf kan beslissen wat je doet met je vrije tijd/geld ipv dat je alleen maar aan het overleven bent en van maand naar maand moet leven. Naar deze omschrijving vind ik mezelf dus echt rijk, maar ik denk dat niet iedereen dat vind.
dinsdag 28 juli 2020 om 17:56
Ingesteldheid?! Wat is dat?Anahera schreef: ↑28-07-2020 17:54Maar ze krijgen allemaal rekenen vanaf hun 6 jaar, leren allemaal optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen.
In wezen is financiëel beheer niet meer dan dat, dus je kan niet stellen dat ze geen financiële opvoeding krijgen.
Ingesteldheid is een veel meer bepalende factor dan hier aangegeven wordt.
dinsdag 28 juli 2020 om 19:20
dinsdag 28 juli 2020 om 20:16
Zou ook best een tijdje in die bubbel van jou willen vertoeven.spell68 schreef: ↑28-07-2020 15:51Een auto rijdt niet onder water en een goudvis kan boven water niet leven. Maar, zover een goudvis verstand heeft, zou ie wel snappen dat ie in een meer meer zwemruimte heeft en ruimte heeft om te groeien dan in een huisvijver.
Iedereen kan leren dat een aandeel dat 3% divdend geeft per jaar, meer is dan 0% op de bank. Dat heeft niets met intelligentie te maken. Dat is gewoon getalletjes kijken. Het heeft te maken met angst, omdat je onwetend (en veel mensen ook onverschillig).
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 28 juli 2020 om 20:18
Ja en omdat - zoals ik al eerder zei - iedereen vanuit gelijkheid en keuzevrijheid die mogelijkheden heeft gaat het met mensen die dit niet kunnen hartstikke fout want het blijft dan meestal niet bij die ene Iphone of de merkkleertjes voor de kinderen.KamilleT schreef: ↑28-07-2020 19:20Het lijkt me wel enorm naar als je levenslang altijd net aan rondkomt, als veel dingen die voor anderen normaal zijn (buitenlandse vakanties, Efteling, iPhone) voor jou nooit bereikbaar zijn. Ik kan me voorstellen dat je dan wel eens een onverstandige beslissing neemt door het tóch te doen.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 28 juli 2020 om 21:59
In het verband van de discussie die hier ontstond: de RUG doet een langdurig onderzoek naar de erfelijkheid van armoede. Dat ligt echt complexer dan dat die mensen allemaal zwakbegaafde tokkies met dure telefoons zijn: https://uithetmoeras.nl/.
Ik kom zelf uit zo'n familie en onze tak is in drie generaties van alleen lagere school en fabrieksarbeid naar universiteit en bovenmodaal gegaan. Dat is bij veel van mijn generatiegenoten niet gelukt, en dat ligt ingewikkelder dan mensen denken. Mijn grootouders hadden een enorme drive zichzelf omhoog te werken en ze waren intelligenter dan hun broers en zussen. Kennis was macht en scholing was een zegen en dat is er bij ons goed ingeramd.
Van zo dichtbij ervaren wat arm is (en dan was ons "arm" nog niets vergeleken met het arm van mijn opa en oma) vormt je en dat draag je altijd met je mee.
Ik kom zelf uit zo'n familie en onze tak is in drie generaties van alleen lagere school en fabrieksarbeid naar universiteit en bovenmodaal gegaan. Dat is bij veel van mijn generatiegenoten niet gelukt, en dat ligt ingewikkelder dan mensen denken. Mijn grootouders hadden een enorme drive zichzelf omhoog te werken en ze waren intelligenter dan hun broers en zussen. Kennis was macht en scholing was een zegen en dat is er bij ons goed ingeramd.
Van zo dichtbij ervaren wat arm is (en dan was ons "arm" nog niets vergeleken met het arm van mijn opa en oma) vormt je en dat draag je altijd met je mee.
dinsdag 28 juli 2020 om 22:00
En natuurlijk ken ik de verhalen die ik hier lees ook, van mensen die electrische speelgoedauto's voor hun kinderen kopen en dan geen geld meer voor de boodschappen hebben, van kinderen die de deur open moeten doen voor de deurwaarder omdat dat hopelijk helpt en van huizen waarin alleen nog maar een plastic tuinset staat. Maar dat is niet een leven dat een van die mensen ooit gewenst heeft, het lijkt ze te overkomen.
dinsdag 28 juli 2020 om 22:23
Dat is wel interessant. Ik weet niet of jouw regio te vergelijken is met de mijne (waar ik nu woon dan) maar wat ik hier ook merk dat meespeelt (niet zozeer bij de generatie van 40 of jonger, maar even daarboven toch al wel) is dat mensen opgevoed zijn met een soort argwaan. Tegenover studeren, hogerop komen, het anders gaan doen dan dat je gewend was, je naaste kring verruimen en daar de inspiratie uit putten hoe het ook kan. Er lijkt of leek een soort sprake te zijn van loyaliteit naar de kring waar je vandaan komt en de bijbehorende opleidingen en beroepen waar men dan vervolgens uit kan putten.Betty_Slocombe schreef: ↑28-07-2020 21:59In het verband van de discussie die hier ontstond: de RUG doet een langdurig onderzoek naar de erfelijkheid van armoede. Dat ligt echt complexer dan dat die mensen allemaal zwakbegaafde tokkies met dure telefoons zijn: https://uithetmoeras.nl/.
Ik kom zelf uit zo'n familie en onze tak is in drie generaties van alleen lagere school en fabrieksarbeid naar universiteit en bovenmodaal gegaan. Dat is bij veel van mijn generatiegenoten niet gelukt, en dat ligt ingewikkelder dan mensen denken. Mijn grootouders hadden een enorme drive zichzelf omhoog te werken en ze waren intelligenter dan hun broers en zussen. Kennis was macht en scholing was een zegen en dat is er bij ons goed ingeramd.
Van zo dichtbij ervaren wat arm is (en dan was ons "arm" nog niets vergeleken met het arm van mijn opa en oma) vormt je en dat draag je altijd met je mee.
Dat leidt op dit moment geloof ik niet meer tot heel erg grote problemen op het gebied van armoede en werkloosheid, want verreweg de meeste van de beroepen zijn heel praktisch gekozen (technisch, zorg, onderwijs, (para)medisch) maar vind ik soms wel een gebrek aan durf/originaliteit/uit de comfortzone durven treden. Niet dat die nou per definitie tot een beter leven of financieel succes leiden, maar successen, doorbraken etc. op veel gebieden komen vaak wel voort uit de koppen die ergens tegenin gaan, bereid zijn risico te nemen, uit de comfortzone te gaan.
dinsdag 28 juli 2020 om 22:37
Bij ons niet zo zeer argwaan, maar eeuwenlange onderdrukking die maakt dat je ook niet echt kunt geloven dat jij wél iets anders zou kunnen worden dan wat je familie altijd al doet. Wantrouwen is het ook: waarom zou je ooit iemand vertrouwen, want wie wil jou nou helpen? Daarnaast zit er nog wel iets van "als je voor een dubbeltje geboren bent..." in, bij sommige mensen die denken dat dingen niet voor ons soort mensen zijn weggelegd, maar dat sterft echt uit.
Wat ik wel nog regelmatig merk, is dat deze ouders consequent andere beslissingen nemen dan "rijke" ouders. Ik moedig regelmatig ouders aan (niet als docent, maar als tante/buurvrouw/vage kennis op een verjaardag) om wel mee te gaan met het advies van de juf van school of om toch iets hoger in te zetten, terwijl die ouders dan liever "een stapje lager" gaan, zodat hun kind niet op hun tenen hoeft te lopen. Maar dat weten ze dan nog helemaal niet! Zo sturen deze mensen hun kind met een havo-advies naar de mavo, terwijl de plaatselijke tandarts haar dochter met een vergelijkbare intelligentie door het vwo loodst met een hoop huiswerkinstituut. En dat is een achterstand die je dan weer moet inlopen en dat lukt niet iedereen even goed en even snel.
Wat ik wel nog regelmatig merk, is dat deze ouders consequent andere beslissingen nemen dan "rijke" ouders. Ik moedig regelmatig ouders aan (niet als docent, maar als tante/buurvrouw/vage kennis op een verjaardag) om wel mee te gaan met het advies van de juf van school of om toch iets hoger in te zetten, terwijl die ouders dan liever "een stapje lager" gaan, zodat hun kind niet op hun tenen hoeft te lopen. Maar dat weten ze dan nog helemaal niet! Zo sturen deze mensen hun kind met een havo-advies naar de mavo, terwijl de plaatselijke tandarts haar dochter met een vergelijkbare intelligentie door het vwo loodst met een hoop huiswerkinstituut. En dat is een achterstand die je dan weer moet inlopen en dat lukt niet iedereen even goed en even snel.
dinsdag 28 juli 2020 om 23:04
Maar denk je dat de reden is dat ze "liever een stapje lager" voor hun kind echt willen vanwege het argument "dan hoeven ze niet zo op hun tenen te lopen" of is het (zoals ik denk, bij mensen die ik hier ontmoet dan) dat het meer voelt als een drempel om de stap te nemen. Om naar een school te gaan die enkel havo/vwo aanbiedt terwijl nog geen kind in de familie die school ooit heeft bezocht, of laat staan, om met een kind de open dagen in universiteitssteden te gaan bezoeken buiten de eigen provincie en dat idee hen zo tegenstaat. Of misschien niet een per se tegenstaat, maar dat het zó onbekend voelt dat de drempel te hoog is (en de eerste de beste bus naar een ROC of vooruit, hogeschool) laagdrempeliger voelt. (Nu zie en spreek ik natuurlijk vooral de mensen hier die blijven, gezien de krimpcijfers zijn er ook heel veel wél vertrokken).Betty_Slocombe schreef: ↑28-07-2020 22:37Bij ons niet zo zeer argwaan, maar eeuwenlange onderdrukking die maakt dat je ook niet echt kunt geloven dat jij wél iets anders zou kunnen worden dan wat je familie altijd al doet. Wantrouwen is het ook: waarom zou je ooit iemand vertrouwen, want wie wil jou nou helpen? Daarnaast zit er nog wel iets van "als je voor een dubbeltje geboren bent..." in, bij sommige mensen die denken dat dingen niet voor ons soort mensen zijn weggelegd, maar dat sterft echt uit.
Wat ik wel nog regelmatig merk, is dat deze ouders consequent andere beslissingen nemen dan "rijke" ouders. Ik moedig regelmatig ouders aan (niet als docent, maar als tante/buurvrouw/vage kennis op een verjaardag) om wel mee te gaan met het advies van de juf van school of om toch iets hoger in te zetten, terwijl die ouders dan liever "een stapje lager" gaan, zodat hun kind niet op hun tenen hoeft te lopen. Maar dat weten ze dan nog helemaal niet! Zo sturen deze mensen hun kind met een havo-advies naar de mavo, terwijl de plaatselijke tandarts haar dochter met een vergelijkbare intelligentie door het vwo loodst met een hoop huiswerkinstituut. En dat is een achterstand die je dan weer moet inlopen en dat lukt niet iedereen even goed en even snel.
woensdag 29 juli 2020 om 04:14
Wat valt er dan nog meer te kiezen in onze regio? Verder is er helemaal niets op een handjevol makelaars, juristen e.d. na. En drie generaties terug had je enkel de keuze tussen keuterboer, klooster of de mijn ingaan.NYC schreef: ↑28-07-2020 22:23Dat is wel interessant. Ik weet niet of jouw regio te vergelijken is met de mijne (waar ik nu woon dan) maar wat ik hier ook merk dat meespeelt (niet zozeer bij de generatie van 40 of jonger, maar even daarboven toch al wel) is dat mensen opgevoed zijn met een soort argwaan. Tegenover studeren, hogerop komen, het anders gaan doen dan dat je gewend was, je naaste kring verruimen en daar de inspiratie uit putten hoe het ook kan. Er lijkt of leek een soort sprake te zijn van loyaliteit naar de kring waar je vandaan komt en de bijbehorende opleidingen en beroepen waar men dan vervolgens uit kan putten.
Dat leidt op dit moment geloof ik niet meer tot heel erg grote problemen op het gebied van armoede en werkloosheid, want verreweg de meeste van de beroepen zijn heel praktisch gekozen (technisch, zorg, onderwijs, (para)medisch) maar vind ik soms wel een gebrek aan durf/originaliteit/uit de comfortzone durven treden. Niet dat die nou per definitie tot een beter leven of financieel succes leiden, maar successen, doorbraken etc. op veel gebieden komen vaak wel voort uit de koppen die ergens tegenin gaan, bereid zijn risico te nemen, uit de comfortzone te gaan.
Het is nog steeds zo katholiek als de pest: je werkt om te leven niet andersom. Ontspanning en ‘zekerheid’ (voor het sociale zekerheidsstelsel) zat in het (Roomse) verenigingsleven. Zat je niet ‘in’ de verenigingen dan had je niets. Geen hulp bij een crisis, geen ‘olie’ om zaken geregeld te krijgen bij de gemeente...
Dan kon je nog niets eens je ellende gaan ‘verdrinken’ in het dorpscafé want ook daar was je niet welkom (want op maandag clublokaal van de duivenmelkers, dinsdag van Damclub de Snelle Schijven, woensdag voor de voetbalclub, etc.).
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 29 juli 2020 om 06:19
Interessante discussie, denk zeker dat de opvoeding hier een rol in speelt.
Op de vraag van TO, ik voel me niet arm en niet rijk. Tijd terug voelde ik mij rijk toen ik in loondienst was. Toen kon ik alle boodschappen doen die ik wilde, hadden we genoeg om te sparen, op vakantie te gaan, leuke dingen te doen etc.
Daarna is eerst man geswitcht naar een baan in de buurt waar hij meer werkgeluk heeft maar in salaris achteruit ging. Later kinderen waarvan één met zorgbehoefte en extra kosten (valt nu erg mee). Beide een dag minder gaan werken en meer kosten.
Toen ben ik gestopt in loondienst om een eigen bedrijf op te zetten.
Momenteel verdien ik daar nog niks mee maar worden mijn kosten gedekt.
We moeten nu wel echt letten op ons geld, uit eten kan sporadisch, boodschappen op strikt budget en verder alleen noodzakelijke dingen, het liefst tweedehands of via de weggeefhoek.
Het is best makkelijk om arm te worden. Wij hebben een lastige start met dochter gehad en je geeft dan zo makkelijk geld uit aan extra middeltjes, mogelijke oplossingen etc. Dat zijn zaken waardoor je in een mindere periode zo al je spaargeld er doorheen kan halen en in een slecht spiraal kan komen.
Lenen word overal zo makkelijk gemaakt en er is zoveel overvloed. Dan heb je nog een groep mensen die minder inkomsten heeft omdat ze bijv veel mantelzorg doen. Iedereen heeft een eigen verhaal.
Op de vraag van TO, ik voel me niet arm en niet rijk. Tijd terug voelde ik mij rijk toen ik in loondienst was. Toen kon ik alle boodschappen doen die ik wilde, hadden we genoeg om te sparen, op vakantie te gaan, leuke dingen te doen etc.
Daarna is eerst man geswitcht naar een baan in de buurt waar hij meer werkgeluk heeft maar in salaris achteruit ging. Later kinderen waarvan één met zorgbehoefte en extra kosten (valt nu erg mee). Beide een dag minder gaan werken en meer kosten.
Toen ben ik gestopt in loondienst om een eigen bedrijf op te zetten.
Momenteel verdien ik daar nog niks mee maar worden mijn kosten gedekt.
We moeten nu wel echt letten op ons geld, uit eten kan sporadisch, boodschappen op strikt budget en verder alleen noodzakelijke dingen, het liefst tweedehands of via de weggeefhoek.
Het is best makkelijk om arm te worden. Wij hebben een lastige start met dochter gehad en je geeft dan zo makkelijk geld uit aan extra middeltjes, mogelijke oplossingen etc. Dat zijn zaken waardoor je in een mindere periode zo al je spaargeld er doorheen kan halen en in een slecht spiraal kan komen.
Lenen word overal zo makkelijk gemaakt en er is zoveel overvloed. Dan heb je nog een groep mensen die minder inkomsten heeft omdat ze bijv veel mantelzorg doen. Iedereen heeft een eigen verhaal.
woensdag 29 juli 2020 om 08:20
Dat is ook zo natuurlijk, vandaar dat ik al als laatste zin schreef dat dit voornamelijk gebaseerd is op degenen die zijn gebleven (mensen in het dorp, de ouders van school etc) en degenen die voor een studie Oudheidkunde, Toegepaste Wis- en Natuurkunde of Economie o.i.d. hebben gekozen dat zijn waarschijnlijk mensen die zijn weggegaan en niet meer teruggekomen. Of het deze doelgroep (financieel) per se beter gaat weet ik overigens niet hoor. Heb ook niet de indruk dat er hele grote armoedeproblemen zijn in de dorpen hier, maar de beperkte en veilige keuzes leiden ook niet tot bijzondere ontwikkelingen of initiatieven. Ik vind trouwens wel dat er echt een arbeidersmentaliteit heerst. Je leeft om te werken, dat is waar, maar dat je hoort te werken wordt er bij velen m/v toch wel met de paplepel ingegoten. Je hoeft het ook allemaal niet leuk te vinden, als je het maar doet.lemoos2 schreef: ↑29-07-2020 04:14Wat valt er dan nog meer te kiezen in onze regio? Verder is er helemaal niets op een handjevol makelaars, juristen e.d. na. En drie generaties terug had je enkel de keuze tussen keuterboer, klooster of de mijn ingaan.
Het is nog steeds zo katholiek als de pest: je werkt om te leven niet andersom. Ontspanning en ‘zekerheid’ (voor het sociale zekerheidsstelsel) zat in het (Roomse) verenigingsleven. Zat je niet ‘in’ de verenigingen dan had je niets. Geen hulp bij een crisis, geen ‘olie’ om zaken geregeld te krijgen bij de gemeente...
Dan kon je nog niets eens je ellende gaan ‘verdrinken’ in het dorpscafé want ook daar was je niet welkom (want op maandag clublokaal van de duivenmelkers, dinsdag van Damclub de Snelle Schijven, woensdag voor de voetbalclub, etc.).
En idd nog zo katholiek als de pest. Wat ik apart vind dat dit zo traag verandert. Mijn zwager was 30 jaar geleden het énige protestante jongetje op zijn (katholieke) Brabantse school, zo'n 100 kilometer noordelijker. Is daar echt helemaal verdwenen. Misschien is de ligging gunstiger of is er meer import.
Benieuwd wat de reden is waarom sommige dingen traag veranderen of generaties zo blijven. Ik houd dat onderzoek van de RUG ook in de gaten, erg interessant. Identiteitskwestie speelt misschien hier meer mee dan in dorpen in het noord-oosten?
woensdag 29 juli 2020 om 09:23
En dat is niet omdat bepaalde opleidingen alleen op hbo-niveau zijn. Ik had er in mijn jaar een paar die kozen voor radiologie en fysiotherapie, dat was allemaal op hbo-niveau.Betty_Slocombe schreef: ↑28-07-2020 23:10Ik heb geen idee. Beide, denk ik. Ik zie ook elk jaar veel vwo-leerlingen voor het hbo kiezen. Ik mag daar dan niet over oordelen, maar als het er zoveel zijn, zegt dat wel iets over de honkvastheid/angst voor het onbekende/minderwaardigheidsidee misschien zelfs.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 29 juli 2020 om 09:32
Even de cijfers over het resultaat van dat 'leren rekenen' van stichting lezen en schrijven:Anahera schreef: ↑28-07-2020 17:54Maar ze krijgen allemaal rekenen vanaf hun 6 jaar, leren allemaal optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen.
In wezen is financiëel beheer niet meer dan dat, dus je kan niet stellen dat ze geen financiële opvoeding krijgen.
Ingesteldheid is een veel meer bepalende factor dan hier aangegeven wordt.
In Nederland hebben 2,5 miljoen mensen van 16 jaar en ouder moeite met lezen, schrijven en/of rekenen. Vaak hebben zij ook moeite met digitale vaardigheden. Dat staat gelijk aan 18%, dus ongeveer 1 op de 6 mensen in Nederland. Daarvan hebben bijna 1,8 miljoen mensen tussen de 16 en 65 jaar moeite met taal en/of rekenen. Meer dan de helft van deze groep is autochtoon.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 29 juli 2020 om 09:37
Ik denk ook niet pe se dat Betty en ik het verschil in niveau bedoelen. Genoemde opleidingen zijn een stuk pittiger en intensiever dan menige WO-studie. Maar het is (vaak) een veilige keuze en een keuze waarbij je meteen weet waar je aan toe bent qua werk en waarbij je ook de zekerheid hebt dat er een handjevol medeleerlingen uit je vwo-klas hetzelfde gaat doen. Misschien ligt er een diepere angst voor werkloosheid aan ten gronde. Of de angst om "verder weg" te moeten gaan als men naar een WO-studie gaat. Het thuis willen blijven wonen etc.
woensdag 29 juli 2020 om 09:38
Oh op die manier. Ja, dat begrijp ik ook wel.NYC schreef: ↑29-07-2020 09:37Ik denk ook niet pe se dat Betty en ik het verschil in niveau bedoelen. Genoemde opleidingen zijn een stuk pittiger en intensiever dan menige WO-studie. Maar het is (vaak) een veilige keuze en een keuze waarbij je meteen weet waar je aan toe bent qua werk en waarbij je ook de zekerheid hebt dat er een handjevol medeleerlingen uit je vwo-klas hetzelfde gaat doen. Misschien ligt er een diepere angst voor werkloosheid aan ten gronde. Of de angst om "verder weg" te moeten gaan als men naar een WO-studie gaat. Het thuis willen blijven wonen etc.
Ik had meerdere studies in gedachten en een paar zijn afgevallen omdat ik het niet zag zitten om bijvoorbeeld naar Groningen te gaan. Te ver van huis.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 29 juli 2020 om 09:42
Ik vraag me ook wel af of basisscholen (en later ook middelbare scholen) wel voldoende zijn uitgerust om hier iets aan te doen. Of dat met veel pijn en moeite wordt verzucht dat als er een basisvaardigheid is behaald dat het dan wel goed genoeg is. Wetende dat als iemand die vaardigheden niet goed bijhoudt dat men dan waarschijnlijk in niveau terugzakt, "maar ja, wat doe je eraan..." Niet dat ik het de scholen en docenten kwalijk neem, want wie zou je met deze extra taken moeten belasten... als de mensen er al zijn? Maar denk wel dat als het om zóveel mensen gaat dat er toch niet echt voldoende basis is gelegd. Of misschien gaat het ook wel deels om de groep die minder begaafd is, maar nog wel intelligent genoeg om de basisschool en een opleiding voor voortgezet onderwijs te volgen (IQ rond 70-85) en kun je herhalen wat je wil, maar zakt dergelijke informatie en oefening weg zodra mensen het niet actief bijhouden...lolapaloeza schreef: ↑29-07-2020 09:32Even de cijfers over het resultaat van dat 'leren rekenen' van stichting lezen en schrijven:
In Nederland hebben 2,5 miljoen mensen van 16 jaar en ouder moeite met lezen, schrijven en/of rekenen. Vaak hebben zij ook moeite met digitale vaardigheden. Dat staat gelijk aan 18%, dus ongeveer 1 op de 6 mensen in Nederland. Daarvan hebben bijna 1,8 miljoen mensen tussen de 16 en 65 jaar moeite met taal en/of rekenen. Meer dan de helft van deze groep is autochtoon.
woensdag 29 juli 2020 om 09:50
Ja, dat is hier dus ook vaak zo. Terwijl ik vanuit mijn eigen woonplaats bijv. weet dat vrijwel iedereen op kamers ging. Ik ving ooit een gesprekje op in de trein van een paar meisjes die wat jonger waren dan ik en toen begin 6VWO zaten. "Toch een gek idee, dat we volgend jaar allemaal ergens anders zitten en we elkaar dan niet meer zo gauw zullen zien" zeiden ze. Het lijkt of leek wat gedurfder. De een naar Nijmegen, de ander naar Utrecht, een derde naar Wageningen etc. Het liefst thuis willen blijven wonen in je ouderlijke huis in je geboortedorp zie ik hier echt veel meer. En dan kom je al gauw bij een hbo-opleiding uit. Tenzij je Geneeskunde wil doen, want dat kan in Maastricht en dan weet je ook dat je "voor een vak wordt opgeleid".
Net als Betty heb ik daar wel een beetje een mening over, omdat het echt op zulke grote schaal is. En ik denk ergens dus ook dat dit ervoor zorgt dat bepaalde regio's 'armer' blijven, want minder uitdagend, minder innovatief. Maar misschien veroorzaakt door het gevoel dat als men het eigen hoofd boven water kan houden dat er dan al wel voldoende is bereikt.
woensdag 29 juli 2020 om 09:54
Financieel beheer is heel iets anders dan leren optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen.Anahera schreef: ↑28-07-2020 17:54Maar ze krijgen allemaal rekenen vanaf hun 6 jaar, leren allemaal optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen.
In wezen is financiëel beheer niet meer dan dat, dus je kan niet stellen dat ze geen financiële opvoeding krijgen.
Ingesteldheid is een veel meer bepalende factor dan hier aangegeven wordt.
Het gaat over plannen, inzichten en prioriteiten stellen, maar ook over doelen en dromen in het leven. Dit vergt een bepaald IQ.
woensdag 29 juli 2020 om 09:55
woensdag 29 juli 2020 om 10:42
Mijn ouders hebben alleen lagere school dus vanaf de brugklas moest ik het wel een beetje op eigen houtje rooien. Ik denk ook dat als ik meer begeleiding had gehad, of iemand me in elk geval had verteld hoe het werkt op de universiteit, ik het misschien wel had gered. Nu kwam ik als 17-jarige op de universiteit in de veronderstelling dat het net als school was, en als je je lessen volgde je er wel doorheen zou rollen. Dat bleek dus anders, ik begreep er niets van, en na een half jaar ben ik afgehaakt. Een paar jaar later op het hbo was het wel net als school, en hoefde je niet al die boeken te lezen voordat je les had 
Mijn dochter is dus de eerste in de familie met een academisch diploma (nu alleen nog bachelor, maar wel cum laude). Het ging haar goed af, enerzijds omdat het gewoon een slim kind is, maar ik denk dat onze ondersteunende houding ook heeft bijgedragen (ex heeft ongeveer net zo lang uni gedaan als ik, en ook hbo, hij komt wel uit een middenklasse gezin).
Mijn dochter is dus de eerste in de familie met een academisch diploma (nu alleen nog bachelor, maar wel cum laude). Het ging haar goed af, enerzijds omdat het gewoon een slim kind is, maar ik denk dat onze ondersteunende houding ook heeft bijgedragen (ex heeft ongeveer net zo lang uni gedaan als ik, en ook hbo, hij komt wel uit een middenklasse gezin).
woensdag 29 juli 2020 om 10:49
Nou niet dus. Goudvissen kunnen dat niet bedenken. Als een goudvis in een klein vijvertje zwemt met een klein doorgangetje naar een meer, blijft die goudvis gewoon in het kleine vijvertje zwemmen want dat is zijn territorium en hij weet uberhaupt niet dat er een gangetje naar het meer bestaat en hij weet ook niet dat het meer fijner zou kunnen zijn dan de vijver. Wat hem betreft is het maar een grote open ruimte waar je slecht kunt verstoppen en snel opgevroten wordt.
Dat kun je best prima doortrekken naar mensen.
Trouwens, dat over HBO vs WO: Mijn ouders vonden het maar niks dat ik overstapte naar WO. Want "daar zitten wereld vreemde verstrooide denkers die in praktijk eigenlijk niks kunnen" en met HBO leer je een beroep (zijzelf hebben een beroepsopleiding gedaan). Dus dan moet je als kind zelf de motivatie hebben om te denken van ja maar nee dit is wat ik wil en dan niet je ouders advies volgen.
woensdag 29 juli 2020 om 11:13
Ja, ik denk dat dit wel zo ongeveer is wat veel leerlingen (ook nu nog) meekrijgen vanuit huis. Hoe het eraan toegaat op de universiteit is onbekend, maar men weet wel ongeveer of uit ervaring hoe een beroepsopleiding - middelbaar of hoger - werkt en dat op een vergelijkbare manier "leren" is als op een middelbare school. En zoals Ugli hierboven ook schrijft, er bestaat bij mensen het vooroordeel dat op de universiteit rare, wereldvreemde lui rondhangen die eigenlijk toch niet weten wat ze willen en niet eens een vak leren, dus wat kun je er dan eigenlijk mee? Vaak zie ik ouders heel erg trots verkondigen dat hun kind van groep 8 naar het vwo gaat, maar halverwege het vwo wordt min of meer duidelijk dat toch wel de bedoeling is dat een kind niet 200 kilometer verder naar de universiteit gaat en heel gericht al een idee moet hebben van "het beroep dat men wil uitoefenen". Vandaar dat Geneeskunde wel is geaccepteerd.KamilleT schreef: ↑29-07-2020 10:42Ik denk ook dat als ik meer begeleiding had gehad, of iemand me in elk geval had verteld hoe het werkt op de universiteit, ik het misschien wel had gered. Nu kwam ik als 17-jarige op de universiteit in de veronderstelling dat het net als school was, en als je je lessen volgde je er wel doorheen zou rollen. Dat bleek dus anders, ik begreep er niets van, en na een half jaar ben ik afgehaakt. Een paar jaar later op het hbo was het wel net als school, en hoefde je niet al die boeken te lezen voordat je les had
