Geld & Recht
alle pijlers
Hoe rijk ben jij?
vrijdag 17 juli 2020 om 13:58
Ik bedoel niet rijk als mentaal rijk (mooie vriendschappen, mooie ervaringen, goede gezondheid) maar echt qua inkomen en bezittingen.
En ben je tevreden of zou je iets aan je situatie willen/kunnen veranderen?
Ik merk zelf dat arm en rijk hele relatieve begrippen zijn waar iedereen andere betekenis aan hecht. Ik vind zelf iedereen met een modaal inkomen of hoger die geen schulden heeft, al behoorlijk rijk. Als je zelf kan beslissen wat je doet met je vrije tijd/geld ipv dat je alleen maar aan het overleven bent en van maand naar maand moet leven. Naar deze omschrijving vind ik mezelf dus echt rijk, maar ik denk dat niet iedereen dat vind.
En ben je tevreden of zou je iets aan je situatie willen/kunnen veranderen?
Ik merk zelf dat arm en rijk hele relatieve begrippen zijn waar iedereen andere betekenis aan hecht. Ik vind zelf iedereen met een modaal inkomen of hoger die geen schulden heeft, al behoorlijk rijk. Als je zelf kan beslissen wat je doet met je vrije tijd/geld ipv dat je alleen maar aan het overleven bent en van maand naar maand moet leven. Naar deze omschrijving vind ik mezelf dus echt rijk, maar ik denk dat niet iedereen dat vind.
woensdag 29 juli 2020 om 11:51
Wat dat betref ben ik heel blij dat ik tussen Amsterdam en Utrecht woon waar van alles mogelijk is op het gebied van opleidingen. Ik denk dat je ook moet kijken naar je kind. Soms zijn je kinderen nou eenmaal anders dan jij. Ik ben niet praktisch dus ik heb niets met beroepsopleidingen. Mijn man is een doener dus dat past weer wel. Wat voor onze kids past moet nog blijken.NYC schreef: ↑29-07-2020 11:13Ja, ik denk dat dit wel zo ongeveer is wat veel leerlingen (ook nu nog) meekrijgen vanuit huis. Hoe het eraan toegaat op de universiteit is onbekend, maar men weet wel ongeveer of uit ervaring hoe een beroepsopleiding - middelbaar of hoger - werkt en dat op een vergelijkbare manier "leren" is als op een middelbare school. En zoals Ugli hierboven ook schrijft, er bestaat bij mensen het vooroordeel dat op de universiteit rare, wereldvreemde lui rondhangen die eigenlijk toch niet weten wat ze willen en niet eens een vak leren, dus wat kun je er dan eigenlijk mee? Vaak zie ik ouders heel erg trots verkondigen dat hun kind van groep 8 naar het vwo gaat, maar halverwege het vwo wordt min of meer duidelijk dat toch wel de bedoeling is dat een kind niet 200 kilometer verder naar de universiteit gaat en heel gericht al een idee moet hebben van "het beroep dat men wil uitoefenen". Vandaar dat Geneeskunde wel is geaccepteerd.
woensdag 29 juli 2020 om 12:01
Ik voel me wel vaak aangesproken als het gaat over dat het zonde is als vwo’ers naar het hbo gaan. Inmiddels ben ik 30 jaar verder, ik heb wel eens universitaire modules gedaan en vond dat dan echt heel lastig, veel werk, ingewikkelde teksten. Mijn werk bestaat ook uit praktische problemen die moeten worden opgelost en ik ben beter in het combineren van oplossingen uit mijn repertoire, dan om compleet nieuwe oplossingen te verzinnen (wat meer academisch is). Ik heb collega’s die het heerlijk vinden om zich met een stapel nieuwe arresten op te sluiten en die uit te spitten, daar zou ik echt niet blij van worden. Ik denk dat ik nog liever de koffiejuffrouw benTiumPerfectum schreef: ↑29-07-2020 11:51Wat dat betref ben ik heel blij dat ik tussen Amsterdam en Utrecht woon waar van alles mogelijk is op het gebied van opleidingen. Ik denk dat je ook moet kijken naar je kind. Soms zijn je kinderen nou eenmaal anders dan jij. Ik ben niet praktisch dus ik heb niets met beroepsopleidingen. Mijn man is een doener dus dat past weer wel. Wat voor onze kids past moet nog blijken.
Tja, is dat dan zonde van mijn vwo-opleiding (van 30 jaar geleden)? Het was destijds de logische stap, want ik hoefde er weinig voor te doen.
woensdag 29 juli 2020 om 12:09
Dat heb ik er dan al uitgefilterd. Het gaat voornamelijk om heao-varianten. Ik denk echt dat het, wat NYC ook zegt, angst is om naar een universiteitsstad te gaan (in de provincie waar ik werk is geen universiteit) en het hbo is vlakbij, daar rijdt gewoon dezelfde bus naartoe.
Ik vind het niet zonde om hbo te doen na VWO, maar ik vind het wel zonde als je dat alleen doet omdat je te bang bent.
Ik ben de eerste in de familie die naar de universiteit geweest is. Dat vergde inderdaad doorzettingsvermogen en het was ook wat eenzaam.
anoniem_378854 wijzigde dit bericht op 29-07-2020 12:12
19.69% gewijzigd
woensdag 29 juli 2020 om 12:11
Of het zonde is weet ik niet. Het klopt denk ik wel dat de ene persoon praktischer en de ander theoretischer wil werken. Maar als de verschillen tussen de regio's zo groot zijn en die vooral te verklaren zijn vanwege "de onbekendheid" of "het is te ver weg en niet op kamers willen" dan speelt er wel meer mee dan alleen of iemand meer theoretisch of praktisch is aangelegd.
Op individueel niveau niet eens zo erg maar daardoor ontwikkelen regio's zich anders. Zeker ook omdat degenen die wél vertrekken voor een minder gangbare studie naar een universiteitsstad verder weg, niet meer terugkomen.
Dit is natuurlijk niks nieuws onder de zon maar gezien de problemen die de randstad heeft op het gebied van (betaalbaar) wonen denk ik wel vaak: dat zou toch veel beter verspreid moeten worden. Hoe werk, kennis, economie en ontwikkeling verdeeld is.
woensdag 29 juli 2020 om 12:16
Als ik kijk naar oud klasgenoten van het vwo (scholengemeenschap in een sociaal zwakke buurt), heeft ca de helft wel universiteit gedaan. Een handjevol hbo en de rest mbo. Mijn dochter heeft 3 jaar geleden vwo gedaan (in een hockeydorp in de Randstad), en verrassend veel klasgenoten kozen voor een tussenjaar of zijn inmiddels geswitcht naar andere studies of hbo. Het niet op kamers willen was geen overweging, er zijn er veel naar het buitenland gegaan tijdens hun tussenjaar.NYC schreef: ↑29-07-2020 12:11Of het zonde is weet ik niet. Het klopt denk ik wel dat de ene persoon praktischer en de ander theoretischer wil werken. Maar als de verschillen tussen de regio's zo groot zijn en die vooral te verklaren zijn vanwege "de onbekendheid" of "het is te ver weg en niet op kamers willen" dan speelt er wel meer mee dan alleen of iemand meer theoretisch of praktisch is aangelegd.
Op individueel niveau niet eens zo erg maar daardoor ontwikkelen regio's zich anders. Zeker ook omdat degenen die wél vertrekken voor een minder gangbare studie naar een universiteitsstad verder weg, niet meer terugkomen.
Dit is natuurlijk niks nieuws onder de zon maar gezien de problemen die de randstad heeft op het gebied van (betaalbaar) wonen denk ik wel vaak: dat zou toch veel beter verspreid moeten worden. Hoe werk, kennis, economie en ontwikkeling verdeeld is.
woensdag 29 juli 2020 om 12:18
Je kunt hier (Oost-Groningen, armste regio van Nederland) ook amper werk vinden met een academische opleiding. Een groter dorp heeft een notaris nodig, een tandarts, een huisarts en een apotheker en op de scholen zullen er nog wat eerstegraders werken. Twee uitgeklede regioziekenhuizen nog. Dat is het dan ook wel.
Van mijn eindexamenklas zijn de mensen die universiteit gedaan hebben die hier zijn blijven wonen mensen die of elke dag ver rijden (wat hier makkelijk kan, want er zijn geen files) of in een van de genoemde beroepen werken. De mensen die naar het hbo gegaan zijn, zijn hier wel bijna allemaal gebleven en vinden veel makkelijker een baan in de omgeving.
Van mijn eindexamenklas zijn de mensen die universiteit gedaan hebben die hier zijn blijven wonen mensen die of elke dag ver rijden (wat hier makkelijk kan, want er zijn geen files) of in een van de genoemde beroepen werken. De mensen die naar het hbo gegaan zijn, zijn hier wel bijna allemaal gebleven en vinden veel makkelijker een baan in de omgeving.
woensdag 29 juli 2020 om 12:21
Ik heb de mazzel dat mijn moeder bij ons thuis degene was die zich bezighield met de kinderen en dat zij bij haar thuis weer de opstandeling was die het anders wilde doen dan haar ouders. Mijn opa en oma (haar ouders) waren oorlogsveteranen van de oude stempel, dus mijn oma heeft huidhoudschool gedaan en mijn opa was chemicus. Mijn moeder werd niet ontmoedigd een opleiding te gaan doen, maar werd ook niet hard aangemoedigd. Gelukkig (voor mij) voelde mijn moeder er zelf niets voor om huisvrouw te worden en/of meteen te trouwen - ze heeft een opleiding gedaan, gereisd, van alles gedaan en is pas vrij laat in de 30 moeder geworden. Zij heeft mij en mijn zus dus ook bijgebracht dat je een studie 'moest' kiezen de bij je paste, maar bij voorkeur wel een waar baangelegenheid in was. Vooral dat laatste advies heeft mij en mijn sibling geen windeieren gelegd.
Dat we vroeger door andere zaken wel overwegend arm waren en ik mijn moeder vaak tig rondjes door de supermarkt heb zien struinen, rekenend wat ze allemaal wel en niet kon halen als ze A of B dan maar niet nam - dat heeft ervoor gezorgd dat ik altijd heb gespaard. Ik heb veel dingen niet gedaan die ik studenten van nu wel zie doen die mijns inziens veel geld kosten. Daardoor mag ik mezelf nu wel tamelijk rijk noemen
Dat is overigens een keuze geweest, dat sparen. Mijn sibling heeft over het algemeen minder gespaard, maar wel veel meer gedaan in het leven. Ik weet niet waar ik nu voor zou kiezen, mocht ik het overnieuw doen.
Dat we vroeger door andere zaken wel overwegend arm waren en ik mijn moeder vaak tig rondjes door de supermarkt heb zien struinen, rekenend wat ze allemaal wel en niet kon halen als ze A of B dan maar niet nam - dat heeft ervoor gezorgd dat ik altijd heb gespaard. Ik heb veel dingen niet gedaan die ik studenten van nu wel zie doen die mijns inziens veel geld kosten. Daardoor mag ik mezelf nu wel tamelijk rijk noemen
Dat is overigens een keuze geweest, dat sparen. Mijn sibling heeft over het algemeen minder gespaard, maar wel veel meer gedaan in het leven. Ik weet niet waar ik nu voor zou kiezen, mocht ik het overnieuw doen.
woensdag 29 juli 2020 om 12:32
Eens hoor. Ik woonde vlak bij de randstad, dus opties genoeg. HBO was niet ver weg, de universiteit ook niet. Binnen 1-1,5 uur ov reizen zaten er meerdere. Als ik die studie in Groningen echt heel gaaf had gevonden, dan had ik het mogelijk wel gedaan. Maar ik had meerdere opleidingen/studies die ik leuk/interessant vond, dus dan weegt afstand ook mee.NYC schreef: ↑29-07-2020 09:50Ja, dat is hier dus ook vaak zo. Terwijl ik vanuit mijn eigen woonplaats bijv. weet dat vrijwel iedereen op kamers ging. Ik ving ooit een gesprekje op in de trein van een paar meisjes die wat jonger waren dan ik en toen begin 6VWO zaten. "Toch een gek idee, dat we volgend jaar allemaal ergens anders zitten en we elkaar dan niet meer zo gauw zullen zien" zeiden ze. Het lijkt of leek wat gedurfder. De een naar Nijmegen, de ander naar Utrecht, een derde naar Wageningen etc. Het liefst thuis willen blijven wonen in je ouderlijke huis in je geboortedorp zie ik hier echt veel meer. En dan kom je al gauw bij een hbo-opleiding uit. Tenzij je Geneeskunde wil doen, want dat kan in Maastricht en dan weet je ook dat je "voor een vak wordt opgeleid".
Net als Betty heb ik daar wel een beetje een mening over, omdat het echt op zulke grote schaal is. En ik denk ergens dus ook dat dit ervoor zorgt dat bepaalde regio's 'armer' blijven, want minder uitdagend, minder innovatief. Maar misschien veroorzaakt door het gevoel dat als men het eigen hoofd boven water kan houden dat er dan al wel voldoende is bereikt.
Mijn opleiding (Accountancy) kent ook een WO variant, maar beiden hadden (toen) wel een duidelijk ander einddoel en het HBO einddoel leek mij toen leuker én de overstap naar WO-master was goed te doen en werd veel gedaan.
Het waren dus inderdaad vaak praktische redenen waarom ik voor deze opleiding op deze plek heb gekozen. Misschien toch wel te voorzichtig. Ik miste ook wel de begeleiding op dat gebied van thuis. Als die er wel was geweest had ik misschien wel iets technisch gaan studeren.
Universiteit had ik ook prima kunnen doen, ik doe er een studie bij van de OU en dat gaan mij prima af. Wel een totaal andere richting gekozen, want anders doe ik meer van hetzelfde.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 29 juli 2020 om 12:35
Zonder de kennis van nu zou je dezelfde keuzes gemaakt hebben. Misschien als je nu jong was geweest, had je wel andere keuzes gemaakt. Maar misschien ook niet.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 29 juli 2020 om 12:36
En zo houd je dus wel een beetje een vicieuze cirkel, want voor het werk dat er te vinden is volstaat hbo, degenen die wel WO willen doen keren niet terug. Tenzij inderdaad als arts in edn streekziekenhuis of zelfstandig als tandarts oid.Betty_Slocombe schreef: ↑29-07-2020 12:18Je kunt hier (Oost-Groningen, armste regio van Nederland) ook amper werk vinden met een academische opleiding. Een groter dorp heeft een notaris nodig, een tandarts, een huisarts en een apotheker en op de scholen zullen er nog wat eerstegraders werken. Twee uitgeklede regioziekenhuizen nog. Dat is het dan ook wel.
Van mijn eindexamenklas zijn de mensen die universiteit gedaan hebben die hier zijn blijven wonen mensen die of elke dag ver rijden (wat hier makkelijk kan, want er zijn geen files) of in een van de genoemde beroepen werken. De mensen die naar het hbo gegaan zijn, zijn hier wel bijna allemaal gebleven en vinden veel makkelijker een baan in de omgeving.
Hier wel een universiteitsstad in de provincie maar die vind ik ook wel wat beperkt qua aanbod en variatie.
Grappig trouwens dat in jouw provincie heao-achtige opleidingen populair zijn. Dat genre is hier (op eigenlijk elk niveau, ook mbo en hbo) best ondervertegenwoordigd.
En het is misschien mijn eigen "aversie" tegen werken in de zorg/paramedische beroepen omdat ik dat veel te veel sociaal en menselijk contact vind. En ik mij al helemaal niet kan voorstellen dat je op je 17e graag in je onderbroek in de klas zit zodat je klasgenoot knie-oefeningen op je uitoefent, echt help...
woensdag 29 juli 2020 om 12:58
Betty, wat jij schrijft is zo herkenbaar voor mij! Beide ouders zijn laagopgeleid. Ik vraag me af of mijn grootouders uberhaupt wel een opleiding hadden. En hoewel ik een prima jeugd heb gehad was het geen vetpot.
Advies voor de middelbare school was eigenlijk zo'n VWO plus klas. Maar dat wilde ik niet dus het werd havo-vwo. Toen we daar moesten splitsen wilde ik graag naar de havo want daar gingen mijn vriendinnen ook heen en ik was bang dat ik vwo niet zou kunnen (ondanks dat mijn leraren allemaal pro-vwo waren). Na de havo een hbo opleiding gedaan in de buurt want ik wilde nog niet op mezelf. Uiteindelijk stage wel verder weg gedaan en hier blijven plakken, maar echt een wereldstad is het zeker niet waar ik nu zit. Hbo trouwens ook met 2 vingers in de neus gehaald dus hoger had zeker gekund. Mijn ouders hebben me altijd gesteund voor zo ver mogelijk, maar helpen met studeren konden ze niet. Ook vinden ze hbo al heel hoog dus zijn ze al heel erg trots.
Overigens klaag ik niet, mijn hbo-baan gaat me makkelijk af en inmiddels functioneer ik ook wel op een hoger niveau. Ik heb een prima salaris waarmee ik eigenlijk alles kan doen wat ik wil, maar echt rijk is het inderdaad niet.
Advies voor de middelbare school was eigenlijk zo'n VWO plus klas. Maar dat wilde ik niet dus het werd havo-vwo. Toen we daar moesten splitsen wilde ik graag naar de havo want daar gingen mijn vriendinnen ook heen en ik was bang dat ik vwo niet zou kunnen (ondanks dat mijn leraren allemaal pro-vwo waren). Na de havo een hbo opleiding gedaan in de buurt want ik wilde nog niet op mezelf. Uiteindelijk stage wel verder weg gedaan en hier blijven plakken, maar echt een wereldstad is het zeker niet waar ik nu zit. Hbo trouwens ook met 2 vingers in de neus gehaald dus hoger had zeker gekund. Mijn ouders hebben me altijd gesteund voor zo ver mogelijk, maar helpen met studeren konden ze niet. Ook vinden ze hbo al heel hoog dus zijn ze al heel erg trots.
Overigens klaag ik niet, mijn hbo-baan gaat me makkelijk af en inmiddels functioneer ik ook wel op een hoger niveau. Ik heb een prima salaris waarmee ik eigenlijk alles kan doen wat ik wil, maar echt rijk is het inderdaad niet.
woensdag 29 juli 2020 om 13:04
Nederlanders zijn niet bereid (iets) verder te reizen dan je in andere landen ziet. Wij vinden alles te ver. Als je goedkoper wilt wonen kun je best een uur van je werk in de randstad gaan wonen. Wij zijn dat niet gewend. Ik heb Amerikaanse vrienden die 5 uur rijden naar het vliegveld want deze is wat goedkoper dan het vliegveld 2 uur verderop. Wij zijn net verhuisd, dichter bij school. Eerst was het 10 minuten fietsen en nu 5 minuten lopen. Het centrum ligt 100 meter verderop. Ik vind het heerlijk om te kunnen lopen met 3 kids, ook in de regen met een paraplu. Heel erg lui maar voor ons echt een genot.NYC schreef: ↑29-07-2020 12:11Of het zonde is weet ik niet. Het klopt denk ik wel dat de ene persoon praktischer en de ander theoretischer wil werken. Maar als de verschillen tussen de regio's zo groot zijn en die vooral te verklaren zijn vanwege "de onbekendheid" of "het is te ver weg en niet op kamers willen" dan speelt er wel meer mee dan alleen of iemand meer theoretisch of praktisch is aangelegd.
Op individueel niveau niet eens zo erg maar daardoor ontwikkelen regio's zich anders. Zeker ook omdat degenen die wél vertrekken voor een minder gangbare studie naar een universiteitsstad verder weg, niet meer terugkomen.
Dit is natuurlijk niks nieuws onder de zon maar gezien de problemen die de randstad heeft op het gebied van (betaalbaar) wonen denk ik wel vaak: dat zou toch veel beter verspreid moeten worden. Hoe werk, kennis, economie en ontwikkeling verdeeld is.
Dus het is goedkoper wonen en op kamers moeten of duurder wonen en je kinderen thuis kunnen laten wonen als beide partijen dat willen.
woensdag 29 juli 2020 om 13:13
Hoe rijk ben ik...?
Nou, plat gezegd ben ik straatarm. Ik verdien namelijk zelf niks. Mijn man wél, ongeveer 2,5 x modaal én we hebben een eigen bedrijf.
Wij hebben hier bewust voor gekozen en wat van hem is, is van mij en vice versa.
Zijn we rijk? We hebben het goed, geen nachtmerries over onbetaalde rekeningen. Geen schulden ook, op hypotheek na. Wonen héél ruim (600m2 huis), en 3500m2 grond en tuin. Kunnen sparen, op vakantie. Hebben 4 kinderen, een hond, kat en konijnen. Als er iets moet komen, kan dat. Verbouwing zelf betaald en nog 23000 spaargeld over. Zijn we rijk? Nee. We hebben het goed en doen verstandig.
Nou, plat gezegd ben ik straatarm. Ik verdien namelijk zelf niks. Mijn man wél, ongeveer 2,5 x modaal én we hebben een eigen bedrijf.
Wij hebben hier bewust voor gekozen en wat van hem is, is van mij en vice versa.
Zijn we rijk? We hebben het goed, geen nachtmerries over onbetaalde rekeningen. Geen schulden ook, op hypotheek na. Wonen héél ruim (600m2 huis), en 3500m2 grond en tuin. Kunnen sparen, op vakantie. Hebben 4 kinderen, een hond, kat en konijnen. Als er iets moet komen, kan dat. Verbouwing zelf betaald en nog 23000 spaargeld over. Zijn we rijk? Nee. We hebben het goed en doen verstandig.
woensdag 29 juli 2020 om 13:16
Wij kregen eens logees uit Nieuw Zeeland. Die hadden een vlucht geboekt op Eindhoven want dat was goedkoper. Ik woon op 20 minuten vanaf Schiphol.TiumPerfectum schreef: ↑29-07-2020 13:04Nederlanders zijn niet bereid (iets) verder te reizen dan je in andere landen ziet. Wij vinden alles te ver. Als je goedkoper wilt wonen kun je best een uur van je werk in de randstad gaan wonen. Wij zijn dat niet gewend. Ik heb Amerikaanse vrienden die 5 uur rijden naar het vliegveld want deze is wat goedkoper dan het vliegveld 2 uur verderop. Wij zijn net verhuisd, dichter bij school. Eerst was het 10 minuten fietsen en nu 5 minuten lopen. Het centrum ligt 100 meter verderop. Ik vind het heerlijk om te kunnen lopen met 3 kids, ook in de regen met een paraplu. Heel erg lui maar voor ons echt een genot.
Dus het is goedkoper wonen en op kamers moeten of duurder wonen en je kinderen thuis kunnen laten wonen als beide partijen dat willen.
Het viel ze overigens wel tegen hoelang het rijden was in de spits. 200 km daar is gewoon 200 km blik op oneindig en rustig aan. Hier is het intensiever en tijdrovender.
woensdag 29 juli 2020 om 13:22
Het OV is hier slechter en veel duurder dan in andere landen. In elk geval vergeleken met Europese landen. Ik woon best centraal, maar naar Schiphol ben ik minimaal een uur kwijt aan OV terwijl het geen half uur rijden is.
woensdag 29 juli 2020 om 14:01
Het hangt er vanaf natuurlijk. Los Angeles en diverse Amerikaanse steden zijn heel druk maar er zijn ook plekken waar men alles met de auto doet. Half uurtje rijden voor de supermarkt is ook heel normaal. Lopen of fietsen is op veel plekken zeldzaam.
Ik vind het OV ook duur hier. Ik weet dat Spanje een stuk goedkoper is
Ik vind het OV ook duur hier. Ik weet dat Spanje een stuk goedkoper is
woensdag 29 juli 2020 om 14:12
En volgens mij is er in Nederland nog een soort restant van een mentaliteit die op die vanuit de verzuiling lijkt, maar dan niet zozeer op basis van religie/politieke kleur, maar voelen veel plattelands/dorps/provinciale kinderen en hun ouders een grote afstand tot het leven in een (studenten)stad, dat het leven/wonen/studeren daar gaat over mensen die heel anders in het leven staan dan zijzelf. Dit is een invulling van mijzelf trouwens, het gevoel bekruipt mij wel eens dat dit - bewust of onbewust - ervoor zorgt dat sommige leerlingen die keuze nooit gaan maken en daarom ook niet gestimuleerd worden om die stap te nemen.
woensdag 29 juli 2020 om 14:43
Het maakt wel degelijk uit uit welk soort gezin je komt...moeder was alleenstaand met 4 kinderen.
En mijn Cito vroeger in groep 8 was uitmuntend maar geen geld om in een stad verderop te komen. In ons eigen dorp kon ik met de fiets komen. Dus ik ging in ons eigen dorp. Rest van gezin ook. En we zijn ook niet gemotiveerd om verder te leren. Jammer.
En mijn Cito vroeger in groep 8 was uitmuntend maar geen geld om in een stad verderop te komen. In ons eigen dorp kon ik met de fiets komen. Dus ik ging in ons eigen dorp. Rest van gezin ook. En we zijn ook niet gemotiveerd om verder te leren. Jammer.
woensdag 29 juli 2020 om 14:46
woensdag 29 juli 2020 om 14:51
Ja maar het gaat toch niet om wat je verdient maar wat je overhoudt?ninanoname schreef: ↑17-07-2020 14:28Precies. Ik vind het een erg relativerende website. Ik heb er al heel veel ontevreden mensen naar verwezen.
Stel de een verdient 2000 euro maar alle vaste lasten zijn 1300 en bepaalde producten en diensten zijn duur.
En een ander 1000 maar vaste lasten goedkoper, ik noem maar wat. Dan houdt die tweede toch relatief meer over?
Ik zit noodgedwongen in een heel duur huurhuis en een vriendin van me met uitkering houdt meer te besteden over per maand dan ik. Shit happens.
woensdag 29 juli 2020 om 20:53
Ik vind deze discussie altijd erg interessant.
Wij kennen de schuldhulpverlening vanaf de andere kant: man had schulden en daar kwam ik veel te laat achter. Ik weet nog dat ik die situatie wel eens op het forum langs zag komen en dan dacht: 'hoe kan dat je nou overkomen????' en toen gebeurde het mij toch ook. En ja, dat is kut, maar het is ook heel erg leerzaam geweest.
Ik heb ook wel eens dingen gezien waarvan ik dacht 'hoe dan?' Bijvoorbeeld die mensen bij ons in de flat, inderdaad in de groep iq tussen de 70 en 85, hij had een baantje bij de sociale werkplaats in de groenvoorziening, zij werkte niet (en verkondigde heel trots 'mijn vent werkt bij de gemeente!' tegen iedereen die het wilde horen). Ik zag daar heel veel mis gaan, en op zo'n manier dat geen hulpverlening er de vinger achter kon krijgen.
In de anderhalf jaar dat we bij de voedselbank liepen kwamen we ze tegen, toen een paar maanden niet omdat de drie jaar op waren, en toen weer wel. Je merkte daar heel erg dat er gezinnen waren die er al vanaf het begin vaste klant waren, met tussenpozen omdat het officiëel een tijdelijke oplossing was. Diezelfde mensen waren aan het mopperen dat we rond de kerst rollade kregen, want 'hoe moet ik dat in hemelsnaam klaarmaken man????', dat we weer courgette kregen ('mot ik alwéér makkeronie eten? Ik blief wel eens wat anders! En we motte dit nog snijden ook!') en stonden te zoeken in het brood ('Heppie nog wit? De kinderen blieven allenig wit'). Voor ze naar binnen gingen nog even een peukie opsteken, en zodra ze naar buiten liepen nog een. Aan de andere kant ook mensen die net zoals wij echt tijdelijk kwamen, aan het verzinnen waren hoe ze met alwéér courgette ook soep of gevulde courgette konden maken en tips uitwisselden.
Ik denk dat armoede niet echt een keus is, en of je eruit komt ook niet. Ons lukte het wel, maar ik weet zeker dat we dat ook te danken hebben aan mijn opvoeding. Mijn opa was ondernemer, mijn vader werkte bij hem en heeft het bedrijf overgenomen. Mijn oom heeft een ander deel van het bedrijf overgenomen. Ik ben gewend dat er in mijn familie heel open over geld gepraat wordt, en dat heeft enorm geholpen met de schouders eronder zetten en meteen hulp vragen. Daar kwam door de aard van de schulden een bewindvoerder bij kijken, en die was onder de indruk van wat ik allemaal had weten te regelen in de maanden tot dat voor elkaar was. Rechtbanken zijn niet zo snel, en ik ben actief aan het bellen geweest met schuldeisers. Heel eng, maar ook daar bij weer heb ik meegekregen: schouders eronder, doorbijten dan ben je er maar vanaf. Andersom komt mijn man uit een nest waar altijd de schijn werd opgehouden, en waar liefde gekocht moest worden met dure cadeaus. Hij stond officiëel onder bewind bij zijn moeder vanwege zijn autisme (vandaar die nieuwe bewindvoerder, het zou opgeheven worden maar dat was nooit gebeurd, en dat gaan ze ook niet doen als er schulden zijn) maar ondertussen moest hij háár helpen met de belastingaangifte want dat kon ze niet. Hij heeft zelf te veel geld uitgegeven, maar als ik terug kijk is dat zeker terug te leiden naar zijn opvoeding.
Maar goed. Gelukkig zijn we eruit gekomen, we zijn lekker aan het werk, en we hoeven ons geen zorgen te maken. Er is nog geen auto, maar dat komt nog wel als de buffer wat groter is. Rijkdom is voor mij ook voor een heel groot deel veiligheid en keuzevrijheid. Die fijne (sociale huur-)eengezinswoning in een groene wijk met een tuin, in plaats van een flatje in een tokkieblok. Met boodschappen doen in principe kunnen kopen wat we willen en nodig hebben tot op zekere hoogte. Een keer eten kunnen bestellen als we écht geen zin hebben om te koken. Dat kledingstuk (nieuw) kunnen kopen als het nodig is, zonder na te denken hoe dan en eerst te zoeken of ze het niet hebben bij de kringloop of de kledingbank. Mee kunnen doen aan sociale activiteiten die geld kosten. Het zijn allemaal geen hele grote dingen, maar wel de dingen die in mijn beleving het meest uitmaken of je wel of niet arm bent. Maar ook, creativiteit en durf hebben maakt eigenlijk nog wel het meeste uit. En dat is iets waar je niet voor kiest om het te hebben.
Wij kennen de schuldhulpverlening vanaf de andere kant: man had schulden en daar kwam ik veel te laat achter. Ik weet nog dat ik die situatie wel eens op het forum langs zag komen en dan dacht: 'hoe kan dat je nou overkomen????' en toen gebeurde het mij toch ook. En ja, dat is kut, maar het is ook heel erg leerzaam geweest.
Ik heb ook wel eens dingen gezien waarvan ik dacht 'hoe dan?' Bijvoorbeeld die mensen bij ons in de flat, inderdaad in de groep iq tussen de 70 en 85, hij had een baantje bij de sociale werkplaats in de groenvoorziening, zij werkte niet (en verkondigde heel trots 'mijn vent werkt bij de gemeente!' tegen iedereen die het wilde horen). Ik zag daar heel veel mis gaan, en op zo'n manier dat geen hulpverlening er de vinger achter kon krijgen.
In de anderhalf jaar dat we bij de voedselbank liepen kwamen we ze tegen, toen een paar maanden niet omdat de drie jaar op waren, en toen weer wel. Je merkte daar heel erg dat er gezinnen waren die er al vanaf het begin vaste klant waren, met tussenpozen omdat het officiëel een tijdelijke oplossing was. Diezelfde mensen waren aan het mopperen dat we rond de kerst rollade kregen, want 'hoe moet ik dat in hemelsnaam klaarmaken man????', dat we weer courgette kregen ('mot ik alwéér makkeronie eten? Ik blief wel eens wat anders! En we motte dit nog snijden ook!') en stonden te zoeken in het brood ('Heppie nog wit? De kinderen blieven allenig wit'). Voor ze naar binnen gingen nog even een peukie opsteken, en zodra ze naar buiten liepen nog een. Aan de andere kant ook mensen die net zoals wij echt tijdelijk kwamen, aan het verzinnen waren hoe ze met alwéér courgette ook soep of gevulde courgette konden maken en tips uitwisselden.
Ik denk dat armoede niet echt een keus is, en of je eruit komt ook niet. Ons lukte het wel, maar ik weet zeker dat we dat ook te danken hebben aan mijn opvoeding. Mijn opa was ondernemer, mijn vader werkte bij hem en heeft het bedrijf overgenomen. Mijn oom heeft een ander deel van het bedrijf overgenomen. Ik ben gewend dat er in mijn familie heel open over geld gepraat wordt, en dat heeft enorm geholpen met de schouders eronder zetten en meteen hulp vragen. Daar kwam door de aard van de schulden een bewindvoerder bij kijken, en die was onder de indruk van wat ik allemaal had weten te regelen in de maanden tot dat voor elkaar was. Rechtbanken zijn niet zo snel, en ik ben actief aan het bellen geweest met schuldeisers. Heel eng, maar ook daar bij weer heb ik meegekregen: schouders eronder, doorbijten dan ben je er maar vanaf. Andersom komt mijn man uit een nest waar altijd de schijn werd opgehouden, en waar liefde gekocht moest worden met dure cadeaus. Hij stond officiëel onder bewind bij zijn moeder vanwege zijn autisme (vandaar die nieuwe bewindvoerder, het zou opgeheven worden maar dat was nooit gebeurd, en dat gaan ze ook niet doen als er schulden zijn) maar ondertussen moest hij háár helpen met de belastingaangifte want dat kon ze niet. Hij heeft zelf te veel geld uitgegeven, maar als ik terug kijk is dat zeker terug te leiden naar zijn opvoeding.
Maar goed. Gelukkig zijn we eruit gekomen, we zijn lekker aan het werk, en we hoeven ons geen zorgen te maken. Er is nog geen auto, maar dat komt nog wel als de buffer wat groter is. Rijkdom is voor mij ook voor een heel groot deel veiligheid en keuzevrijheid. Die fijne (sociale huur-)eengezinswoning in een groene wijk met een tuin, in plaats van een flatje in een tokkieblok. Met boodschappen doen in principe kunnen kopen wat we willen en nodig hebben tot op zekere hoogte. Een keer eten kunnen bestellen als we écht geen zin hebben om te koken. Dat kledingstuk (nieuw) kunnen kopen als het nodig is, zonder na te denken hoe dan en eerst te zoeken of ze het niet hebben bij de kringloop of de kledingbank. Mee kunnen doen aan sociale activiteiten die geld kosten. Het zijn allemaal geen hele grote dingen, maar wel de dingen die in mijn beleving het meest uitmaken of je wel of niet arm bent. Maar ook, creativiteit en durf hebben maakt eigenlijk nog wel het meeste uit. En dat is iets waar je niet voor kiest om het te hebben.
woensdag 29 juli 2020 om 20:56
Oh ja, en ergens vond ik er ook heus wel wat van dat mensen stonden te kettingroken terwijl ze bij de voedselbank liepen. Of om de haverklap nieuwe meubels of kleding op afkoop kochten bij de wehkamp, want 'ik moet wel met de tijd meegaan'. Maar ik zag ook heel erg gebeuren dat die mensen zo in hun eigen kringetje zaten, met hun eigen vrienden/kennissen die allemaal hetzelfde deden, en familie van wie ze nooit anders geleerd hebben, dat het voor hen geen kwestie was van keuzes maken. Net zoals het voor mij nooit een optie was om te gáán roken, was het voor hen op dat moment ook geen optie om dat niet te doen.
woensdag 29 juli 2020 om 22:22
Interessant topic is het geworden. Ik had het even links laten liggen nu aan het bijlezen.
Man en ik komen uit twee heel verschillende 'milieus'. Man uit arbeiders gezin, waar het motto was: als er geld is koop je het!. Ik zelf uit een middenstandsgezin waar het motto was: als je iets wilt, spaar je meer dan dat het kost want je spaarrekening af staat nooit op 0.
Dat verschil werd mij al duidelijk toen ik er nog maar enkele maanden over de vloer kwam. Begin van de maand was er taart en biefstuk, of zaterdags twee kroketten op brood gehaald bij de snackbar. Eind van de maand, biscuitjes, gehaktballen en zaterdags en pakje soep met brood. Totaal gebrek aan financieel inzicht. Kapotte koelkast/wasmachine was een niet te overziene ramp. Gespaard werd er dan door te bezuinigen op boodschappen. De leesmap en het dagblad bleven gewoon, en de sigaretten mochten ook niet weg.
Man was dat ook gewoon, dus hij had wel een auto en een nieuwe dure stereotoren maar geen fatsoenlijke winterjas toen ik hem leerde kennen. Hoewel ik veel minder verdiende had ik altijd overal wel geld voor en hij heel vaak wel, maar net zo vaak niet.
Door de armoedige situatie thuis was hij wel heel ambitieus om later een goed betaalde baan te krijgen. Door de situatie bij ons thuis werd hij steeds gemotiveerder om te leren sparen en reserveren. Nu is hij hier thuis degene die in een Excelbestand onze inkomsten en uitgaven bijhoud en budgetten maakt.
Zijn broer verdient echt heel goed maar leeft net zo als hun ouders. Ouders denken nu dat hun zoons ongeveer hetzelfde inkomen hebben. Wat ze beoordelen naar hoe wij leven.
Man en ik komen uit twee heel verschillende 'milieus'. Man uit arbeiders gezin, waar het motto was: als er geld is koop je het!. Ik zelf uit een middenstandsgezin waar het motto was: als je iets wilt, spaar je meer dan dat het kost want je spaarrekening af staat nooit op 0.
Dat verschil werd mij al duidelijk toen ik er nog maar enkele maanden over de vloer kwam. Begin van de maand was er taart en biefstuk, of zaterdags twee kroketten op brood gehaald bij de snackbar. Eind van de maand, biscuitjes, gehaktballen en zaterdags en pakje soep met brood. Totaal gebrek aan financieel inzicht. Kapotte koelkast/wasmachine was een niet te overziene ramp. Gespaard werd er dan door te bezuinigen op boodschappen. De leesmap en het dagblad bleven gewoon, en de sigaretten mochten ook niet weg.
Man was dat ook gewoon, dus hij had wel een auto en een nieuwe dure stereotoren maar geen fatsoenlijke winterjas toen ik hem leerde kennen. Hoewel ik veel minder verdiende had ik altijd overal wel geld voor en hij heel vaak wel, maar net zo vaak niet.
Door de armoedige situatie thuis was hij wel heel ambitieus om later een goed betaalde baan te krijgen. Door de situatie bij ons thuis werd hij steeds gemotiveerder om te leren sparen en reserveren. Nu is hij hier thuis degene die in een Excelbestand onze inkomsten en uitgaven bijhoud en budgetten maakt.
Zijn broer verdient echt heel goed maar leeft net zo als hun ouders. Ouders denken nu dat hun zoons ongeveer hetzelfde inkomen hebben. Wat ze beoordelen naar hoe wij leven.
