Geld & Recht
alle pijlers
Is lijkverzorging verplicht?
zondag 1 december 2024 om 09:50
Vraag is precies de topictitel.
Ik vind het eigenlijk best een heel vreemd idee dat, zeker anno 2024 met al die focus op grensoverschrijdend gedrag enzo, we het wel heel normaal vinden dat zodra je dood bent, er wildvreemde mensen aan je naakte lichaam gaan lopen frunnikken. Ik zat daar eens op te googelen en kan daar niets over vinden of dat iets is wat door de overheid opgelegd wordt, maar ik zie ook nergens dat het een optie is die je/je familie kan weigeren.
Weet iemand hoe dat wettelijk zit?
En als het niet verplicht is, waarom is het zo belangrijk om superfris die kist in te gaan? Zo belangrijk blijkbaar om je lijk voor 'aan te laten randen'? De helft van alle uitvaarten die ik heb bijgewoond was de kist dicht, dus het is niet het 'toonbaar' maken voor aanwezigen an sich.
Excuses voor het onsmakelijke topic op een zondagochtend..
Ik vind het eigenlijk best een heel vreemd idee dat, zeker anno 2024 met al die focus op grensoverschrijdend gedrag enzo, we het wel heel normaal vinden dat zodra je dood bent, er wildvreemde mensen aan je naakte lichaam gaan lopen frunnikken. Ik zat daar eens op te googelen en kan daar niets over vinden of dat iets is wat door de overheid opgelegd wordt, maar ik zie ook nergens dat het een optie is die je/je familie kan weigeren.
Weet iemand hoe dat wettelijk zit?
En als het niet verplicht is, waarom is het zo belangrijk om superfris die kist in te gaan? Zo belangrijk blijkbaar om je lijk voor 'aan te laten randen'? De helft van alle uitvaarten die ik heb bijgewoond was de kist dicht, dus het is niet het 'toonbaar' maken voor aanwezigen an sich.
Excuses voor het onsmakelijke topic op een zondagochtend..
zondag 1 december 2024 om 13:46
Of misschien heeft to juist iets verschrikkelijks, iets traumatisch, meegemaakt waardoor deze vragen spelen. Ik vind het te kort door de bocht om deze aanname te doen.Peertjes schreef: ↑01-12-2024 11:21En misschien heeft het ook een beetje te maken met dat je zelf nog niets ernstigs hebt meegemaakt, waarin je je moet overgeven om het zo te stellen.
Als je in het ziekenhuis ligt en vrijwel niets kan dan ben je enorm dankbaar dat er mensen zijn die de dingen van je overnemen die jij niet kunt.
zondag 1 december 2024 om 13:57
Mijn vader stierf in een hospice en ik heb hem daarna gewassen met een verpleegkundige van daar. Omdat we geen mooie kleding voor hem mee hadden hebben we hem toen zijn schone pyama aangedaan. Het wassen en mooi neerleggen was voor mij heel fijn om te doen. Het was het laatste dat ik nog echt kon doen met hem en omdat alles nogal snel was gegaan was het nogal helpend om een uur of wat met zijn lichaam bezig te zijn en te laten inzinken dat hij echt overleden was. Het was ook wel echt nodig, want mijn vader had flink overgegeven bij zijn sterven, dus hem schoonpoetsen en zijn gezicht weer netjes maken, zijn haren kammen zoals ze altijd zaten was fijn om te doen. En de verpleegkundige heeft op mijn verzoek zijn veel te lange nagels geknipt, omdat ik dat zo onverzorgd vond. Zij was ontzettend respectvol en heel lief en we hebben fijn over mijn vader gepraat.
Ik vond het ook fijn dat mijn broer en soort van pleegzus hem ook nog netjes konden zien de volgende ochtend (hij stierf in de nacht). Broer en ik hebben de volgende ochtend nette kleding voor hem uitgezocht en meegegeven aan de begrafenisondernemer. Die heeft dat omkleden gedaan. Daar had ik geen moeite mee dat een vreemde dat ging doen. We hebben mijn vader niet opgebaard, maar mensen hadden hem zo nog wel kunnen zien als ze daar behoefte aan hadden. Opbaren is in mijn familie echt geen gewoonte. Ik had zelf ook geen behoefte om mijn vader te zien toen we de kist officieel sloten voor de crematie. Onze uitvaartverzorgster had hem wel nog even gezien en zei dat hij er goed bij lag, dus dat als we nog wilden kijken, dat dat niet naar zou zijn. Dat vond ik attent van haar. Wij hadden daar allemaal geen behoefte aan.
Als mijn vader het allemaal anders had gewild had hij dat moeten aangeven. Dat had hij niet gedaan en in gesprekken over zulke zaken zijn dergelijke wensen ook nooit naar voren gekomen, dus hebben we het gedaan in zijn geest, maar ook zoals wij het fijn vonden of hoe het helpend voor ons was.
Ik vond het ook fijn dat mijn broer en soort van pleegzus hem ook nog netjes konden zien de volgende ochtend (hij stierf in de nacht). Broer en ik hebben de volgende ochtend nette kleding voor hem uitgezocht en meegegeven aan de begrafenisondernemer. Die heeft dat omkleden gedaan. Daar had ik geen moeite mee dat een vreemde dat ging doen. We hebben mijn vader niet opgebaard, maar mensen hadden hem zo nog wel kunnen zien als ze daar behoefte aan hadden. Opbaren is in mijn familie echt geen gewoonte. Ik had zelf ook geen behoefte om mijn vader te zien toen we de kist officieel sloten voor de crematie. Onze uitvaartverzorgster had hem wel nog even gezien en zei dat hij er goed bij lag, dus dat als we nog wilden kijken, dat dat niet naar zou zijn. Dat vond ik attent van haar. Wij hadden daar allemaal geen behoefte aan.
Als mijn vader het allemaal anders had gewild had hij dat moeten aangeven. Dat had hij niet gedaan en in gesprekken over zulke zaken zijn dergelijke wensen ook nooit naar voren gekomen, dus hebben we het gedaan in zijn geest, maar ook zoals wij het fijn vonden of hoe het helpend voor ons was.
aikidoka wijzigde dit bericht op 01-12-2024 17:40
0.05% gewijzigd
zondag 1 december 2024 om 14:09
Ik heb gelukkig nog nooit in het ziekenhuis gelegen dus geen ervaring, maar prettig lijkt het me niet. Ook als is het geen aanranding.
Ik hoop ook echt dat tegen de tijd dat ik hulpbehoevend wordt, er allerlei soort robots zijn die mij kunnen helpen met dit soort dingen.
zondag 1 december 2024 om 14:23
Ik heb mijn vader niet door wildvreemden laten wassen en aankleden, dat hebben mijn zus en ik zelf gedaan (met hulp van het uitvaartcentrum). Ik vond het fijn om nog iets voor mijn paatje te kunnen doen. Zie het ook meer als een stukje rouwverwerking voor de nabestaanden.
Mijn moeder verwacht in ieder geval dat wij bij haar ook de laatste verzorging doen en ervoor zorgen dat ze niet ‘als een clown erbij ligt’ qua make-up.
Volgens mij kun je dat wel weigeren maar weet dat niet zeker. Zal wel in het ‘basispakket’ zitten van een uitvaartonderneming denk ik en je kunt dingen toevoegen of weglaten als opdrachtgever.
Mijn moeder verwacht in ieder geval dat wij bij haar ook de laatste verzorging doen en ervoor zorgen dat ze niet ‘als een clown erbij ligt’ qua make-up.
Volgens mij kun je dat wel weigeren maar weet dat niet zeker. Zal wel in het ‘basispakket’ zitten van een uitvaartonderneming denk ik en je kunt dingen toevoegen of weglaten als opdrachtgever.
zondag 1 december 2024 om 14:30
Het was geen aanname maar juist een vraag aan To omdat ze dit zelf noemde. En volgens mij snapt To ook wat ik daarmee bedoelde want ze heeft daar ook op gereageerd.
zondag 1 december 2024 om 14:39
Ik snap helemaal wat je bedoeld. Heb in stages ook in de ouderenzorg en de vg gewerkt.dierentuinthuis schreef: ↑01-12-2024 12:32Misschien wel.
Ik heb hier wel eens topics over mijn vader. Die is sinds laatste topic gedwongen over geplaatst naar een D-zep. Gaat nu hard achteruit en is volledig incontinent, en smeert/gooit met ontlasting. Zijn verzorging gaat vaak met de nodige dwang. Ondanks dat hij een fantastisch team van betrokken verzorgers heeft, wordt hij in zijn beleving dagelijks mishandeld en aangerand. En daar heeft hij helemaal gelijk in!
Maar wij, de maatschappij, vinden dat de meest humane en beste zorg in de wereld. En dat klopt ook helemaal. Er is bijna geen plek ter wereld waar zwaar dementen betere zorg krijgen.
Ik vraag me de laatste tijd wel met meer dingen af van wat nu 'goed' is, en wat we maar doen omdat we het nog niet beter weten, of omdat we het gewend zijn en het werkt, want iedereen 'doet' het.
Als je in de jaren 80 tegen iemand zei dat een corrigerende tik kindermishandeling is, keek men je aan alsof je van Mars kwam, en kijk nu eens. Het is zelfs verboden bij wet.
Wat er met je lichaam gebeurd na overlijden is ook zoiets 'vastgeroest' waar niemand ooit vraagtekens bij zet of überhaubt anders over denkt lijkt wel. Een vanzelfsprekendheid.
De associatie van wat aanranding of grensoverschrijdend gedrag is, is ook niet statisch, maar verschuifd door de tijd heen.
De een zal het idd. een mooi idee vinden dat iemand je lichaam verzorgd. Ik vind het best een naar idee.
Misschien is aanranding een bot woord, maar iemand anders schreef 'is aanraking nu aanranding?'
In deze tijd, zonder toestemming, ja toch?
En ken ook enkele mensen die altijd hebben gezegd dat zij hoopten nooit dementerende in een verpleeghuis te komen, maar die dat toch is overkomen.
Met ons opoe had ik hier ook wel gesprekken over. Zij is mentaal super helder gebleven tot aan haar overlijden. Ze was altijd enorm dankbaar voor alle zorg en sprak dat regelmatig uit. Iedereen was ook stapel op haar.
Maar ze zei ook regelmatig dat het eigenlijk mensonterend is dat je steeds meer en meer afhankelijk wordt bij oud worden of ziek zijn.
En zeker ook als je het dan zelf allemaal niet meer begrijpt en daardoor geen enkele inspraak meer hebt.
Dit geldt natuurlijk ook voor mensen die zwaar verstandelijk beperkt zijn, zieke baby's, als je in coma ligt etc.
zondag 1 december 2024 om 14:42
Wat verdrietig dat je dit hebt meegemaaktGrobbekuiken_ schreef: ↑01-12-2024 12:13Best interessant zo'n inkijkje, vind het erg integer hoe je het beschrijft.
Mijn moeder overleed eind '70. Had uitzaaiingen in de lever en was al een poosje gelig van huidskleur. Wij wisten niet echt beter want jong. Bij de uitvaart lag ze in een kist waar er ter hoogte van haar gezicht een luikje openstond. Wij werden opgetild om te kunnen kijken en daar keken we dus in een roze gezicht. Ik weet nog goed dat het gewoon echt niet klopte in mijn beleving. Broer weet het niet meer maar ik was 8 en ben het nooit meer vergeten.
Wat betreft dat gele trekt weg direct na het overlijden is mijn ervaring.
Toen mijn man overleed was hij net zo geel als een kanarie. 4 minuten na zijn overlijden zag ik hem en toen was hij weer bijna zichzelf echt ongelofelijk en absoluut zonder laatste verzorging.
Echt roze nee dat niet en andere die hem niet gezien hadden sinds hij ziek was vonden hem alsnog gelig maar echt je lijf “werkt” door na het overlijden.
Kan me goed voorstellen dat dat moeilijk plaatsen is zeker voor een kind van 8. En uiteraard kan het zeker zijn dat er (te veel) make up is gebruikt bij je moeder maar ik denk echt dat het voor een deel op de natuurlijke manier is veranderd.
Ik schrok er echt van.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 1 december 2024 om 15:33
In mijn herinnering was het echt roze, op het onnatuurlijke af met een boel rouge, maar het is natuurlijk ook al erg lang geleden. In ieder geval was het niet mijn moeder zoals ik haar kende, dat is wat me altijd is bijgebleven. Was toendertijd wellicht wat men deed, ik weet het niet, maar daarna nooit meer zoveel make up op een overledene gezien.IBIopviva schreef: ↑01-12-2024 14:42Wat verdrietig dat je dit hebt meegemaakt
Wat betreft dat gele trekt weg direct na het overlijden is mijn ervaring.
Toen mijn man overleed was hij net zo geel als een kanarie. 4 minuten na zijn overlijden zag ik hem en toen was hij weer bijna zichzelf echt ongelofelijk en absoluut zonder laatste verzorging.
Echt roze nee dat niet en andere die hem niet gezien hadden sinds hij ziek was vonden hem alsnog gelig maar echt je lijf “werkt” door na het overlijden.
Kan me goed voorstellen dat dat moeilijk plaatsen is zeker voor een kind van 8. En uiteraard kan het zeker zijn dat er (te veel) make up is gebruikt bij je moeder maar ik denk echt dat het voor een deel op de natuurlijke manier is veranderd.
Ik schrok er echt van.
Inmiddels zullen de technieken ook wel erg zijn veranderd, en als ik Stormke zo eens lees zijn ze erg voorzichtig en doen ze alles om het natuurlijk te laten ogen.
zondag 1 december 2024 om 15:39
Ai wat rot dat moet het extra heftig hebben gemaakt ongeacht aan wat het precies lag.Grobbekuiken_ schreef: ↑01-12-2024 15:33In mijn herinnering was het echt roze, op het onnatuurlijke af met een boel rouge, maar het is natuurlijk ook al erg lang geleden. In ieder geval was het niet mijn moeder zoals ik haar kende, dat is wat me altijd is bijgebleven. Was toendertijd wellicht wat men deed, ik weet het niet, maar daarna nooit meer zoveel make up op een overledene gezien.
Inmiddels zullen de technieken ook wel erg zijn veranderd, en als ik Stormke zo eens lees zijn ze erg voorzichtig en doen ze alles om het natuurlijk te laten ogen.
Ik denk inderdaad dat dit soort dingen in de loop der tijd veranderen.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 1 december 2024 om 16:11
Ik heb ongelooflijk veel respect voor degenen die in deze branche werken. Echt heel veel. Het is goed dat deze topics af en toe voorbij komen want het is wel belangrijk het hier af en toe over te hebben. Erover na te denken. Als ik kijk naar hoe ik mijn privé situatie inschat vermoed ik dat alles uit handen gegeven zal worden qua verzorging. Ook denk ik niet dat ik na mijn overlijden nog "gezien" word door naasten. Dus in feite maakt het niet uit of je verzorgd de kist in gaat of niet, opgemaakt bent, mooi aangekleed... en toch toch toch zou ik het voor mijzelf willen. Puur het idee, gevoel. Pfff wat raakt dit onderwerp me.
zondag 1 december 2024 om 16:39
Zo werk ik ook inderdaad.Franille schreef: ↑01-12-2024 11:02Zeker kan dat.
Ik werk in de zorg en heb de laatste verzorging al bij heel wat overleden cliënten mogen doen omdat de familie dat zo wilde.
Ze vonden het ook een naar idee dat onbekende uitvaartverzorger dat dan deed en wilden graag dat er een bekende verzorgende bij was.
Ik assisteerde dan bij het wassen en aankleden en adviseerde wat over kledingkeuze en make-up.
Sommige handelingen bleven wel geheel bij de uitvaartmedewerkers, zoals het sluiten (en gesloten houden) van de mond.
Ik vind het altijd mooi om te mogen doen en een stukje verwerking.
Vooral als ik het samen met naasten doe geeft het mij veel voldoening. Ik praat ook weleens tegen de overledene.
Als iemand geen laatste zorg wil ontvangen, kan diegene dat vast laten leggen lijkt mij?
De associatie met aanranding zie ik totaal niet.
zondag 1 december 2024 om 16:57
Ik moest even boodschappen doen, en net pas teruggelezen.
Ik vind het fijn dat mensen toch serieus reageren op mijn toch wel ongewone vraag. Ik heb best wat aan de info gegeven, en ben ook blij met met de reacties van mensen over hoe ze er in staan, en ook naar hoe er naar mijn gevoel wordt gekeken.
Ik moet zeggen dat het idee om helemaal onder de kots en ontlasting de kist in te gaan ook niet prettig is, en ik snap dat in zo'n geval, zoals iemand schreef, het ook niet prettig is voor diegenen die je moeten verplaatsen enzo. Ik zou een ander natuurlijk niet tot last willen zijn.
Bedankt voor de reacties iig!
Ik vind het fijn dat mensen toch serieus reageren op mijn toch wel ongewone vraag. Ik heb best wat aan de info gegeven, en ben ook blij met met de reacties van mensen over hoe ze er in staan, en ook naar hoe er naar mijn gevoel wordt gekeken.
Ik moet zeggen dat het idee om helemaal onder de kots en ontlasting de kist in te gaan ook niet prettig is, en ik snap dat in zo'n geval, zoals iemand schreef, het ook niet prettig is voor diegenen die je moeten verplaatsen enzo. Ik zou een ander natuurlijk niet tot last willen zijn.
Bedankt voor de reacties iig!
zondag 1 december 2024 om 17:01
Ik snap helemaal dat het andersom net zo'n onbehagelijk gevoel geeft.Olea schreef: ↑01-12-2024 16:11Ik heb ongelooflijk veel respect voor degenen die in deze branche werken. Echt heel veel. Het is goed dat deze topics af en toe voorbij komen want het is wel belangrijk het hier af en toe over te hebben. Erover na te denken. Als ik kijk naar hoe ik mijn privé situatie inschat vermoed ik dat alles uit handen gegeven zal worden qua verzorging. Ook denk ik niet dat ik na mijn overlijden nog "gezien" word door naasten. Dus in feite maakt het niet uit of je verzorgd de kist in gaat of niet, opgemaakt bent, mooi aangekleed... en toch toch toch zou ik het voor mijzelf willen. Puur het idee, gevoel. Pfff wat raakt dit onderwerp me.
zondag 1 december 2024 om 17:03
Aanranding in de zin van dat er iets met jouw lichaam gebeurt wat je echt niet wilt, dat kun je toch wel begrijpen? Dat is door TO best goed uitgelegd. In eerste instantie keek ik we ook wat raar tegenaan, maar nu snap ik het wel. Ze geeft nota bene zelf aan dat de woordkeus bij gebrek aan beter is.
ldp wijzigde dit bericht op 01-12-2024 17:07
8.93% gewijzigd
zondag 1 december 2024 om 17:04
justagirly schreef: ↑01-12-2024 16:39Zo werk ik ook inderdaad.
Ik vind het altijd mooi om te mogen doen en een stukje verwerking.
Vooral als ik het samen doe met naasten, die ik al jaren ken omdat ik al een hele tijd voor hun familielid heb gezorgd, geeft het mij veel voldoening.
Ik praat ook weleens tegen de overledene.
Als iemand geen laatste zorg wil ontvangen, kan diegene dat vast laten leggen lijkt mij?
De associatie met aanranding zie ik totaal niet.
zondag 1 december 2024 om 17:05
dierentuinthuis schreef: ↑01-12-2024 12:32Misschien wel.
Ik heb hier wel eens topics over mijn vader. Die is sinds laatste topic gedwongen over geplaatst naar een D-zep. Gaat nu hard achteruit en is volledig incontinent, en smeert/gooit met ontlasting. Zijn verzorging gaat vaak met de nodige dwang. Ondanks dat hij een fantastisch team van betrokken verzorgers heeft, wordt hij in zijn beleving dagelijks mishandeld en aangerand. En daar heeft hij helemaal gelijk in!
Maar hij zou dus in jouw en zijn ogen niet meer verzorgd mogen worden, want dat is mishandeling en aanranding?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 1 december 2024 om 17:07
Ik heb niet alles gelezen dus reageer vanuit mijn eigen ervaring. Zowel mijn moeder als mijn zoon zijn onlangs onverleden. Beide na een lijdensweg. Bij mijn moeder was ik aanwezig toen de laatste zorg werd gegeven en dat werd met heel veel liefde gedaan, ze lag er naderhand mooi bij. MIjn zoon heb ik pas gezien toen hij weer opgebaard lag maar dat was ook zo mooi en verzorgd, dat ik er een heel goed gevoel bij kreeg (mijn laatste herinnering werd hiermee weggevaagd gelukkig). Draven we niet door door elke aanraking zes keer om te moeten draaien tegenwoordig om er maar niets achter te zoeken? Ook uit eigen ervaring weet ik dat ik bv na een operatie heel blij was als iemand me kwam wassen of helpen met het een of het ander.
zondag 1 december 2024 om 17:08
Olea schreef: ↑01-12-2024 16:11Ik heb ongelooflijk veel respect voor degenen die in deze branche werken. Echt heel veel. Het is goed dat deze topics af en toe voorbij komen want het is wel belangrijk het hier af en toe over te hebben. Erover na te denken. Als ik kijk naar hoe ik mijn privé situatie inschat vermoed ik dat alles uit handen gegeven zal worden qua verzorging. Ook denk ik niet dat ik na mijn overlijden nog "gezien" word door naasten. Dus in feite maakt het niet uit of je verzorgd de kist in gaat of niet, opgemaakt bent, mooi aangekleed... en toch toch toch zou ik het voor mijzelf willen. Puur het idee, gevoel. Pfff wat raakt dit onderwerp me.
zondag 1 december 2024 om 17:20
De tijden zijn gelukkig veranderd, maar ik kan mij goed voorstellen dat je dit nooit vergeet. Het plaatje klopt niet. In de huidige tijd is het ook meer bespreekbaar en kijk je gezamenlijk wat fijn is en passend. Ook worden kinderen veel meer betrokken.Grobbekuiken_ schreef: ↑01-12-2024 12:13Best interessant zo'n inkijkje, vind het erg integer hoe je het beschrijft.
Mijn moeder overleed eind '70. Had uitzaaiingen in de lever en was al een poosje gelig van huidskleur. Wij wisten niet echt beter want jong. Bij de uitvaart lag ze in een kist waar er ter hoogte van haar gezicht een luikje openstond. Wij werden opgetild om te kunnen kijken en daar keken we dus in een roze gezicht. Ik weet nog goed dat het gewoon echt niet klopte in mijn beleving. Broer weet het niet meer maar ik was 8 en ben het nooit meer vergeten.
Ik heb een prachtig beroep....en ik hoop oprecht dat we iedere overledene naar eer en geweten goed behandelen. Maar ook wij zijn mensen en al doen wij iets met goede bedoelingen, je kunt alsnog nabestaanden kwetsen.
zondag 1 december 2024 om 17:21
Als jij vetgedrukte dus ook vindt, dan zorg je ervoor dat jij hem voortaan verzorgd ipv de verzorgers die dat nu doen.dierentuinthuis schreef: ↑01-12-2024 12:32Misschien wel.
Ik heb hier wel eens topics over mijn vader. Die is sinds laatste topic gedwongen over geplaatst naar een D-zep. Gaat nu hard achteruit en is volledig incontinent, en smeert/gooit met ontlasting. Zijn verzorging gaat vaak met de nodige dwang. Ondanks dat hij een fantastisch team van betrokken verzorgers heeft, wordt hij in zijn beleving dagelijks mishandeld en aangerand. En daar heeft hij helemaal gelijk in!
In hoeverre is je vader nl nog bij zinnen als hij al smeert en gooit met zijn ontlasting? In hoeverre komt het idee van dagelijks mishandeld en aangerand worden ook werkelijk vanuit hem zelf? Of vul je dit gemakshalve ook zelf voor hem in?
Live Life to the fullest
zondag 1 december 2024 om 17:26
Ja, dat schreef ik eerder al. Ik beweeg me alleen niet in religieuze kringen en in eerdere discussies hier over "kijkavonden" waren die stemmen ook niet erg vertegenwoordigd. Maar goed, voor mij was het bij mijn vader maar weer een bevestiging dat het niets voor mij is zo'n gelegenheid. Voor mijn wensen daaromtrent gaat het alleen niet om mij, maar om nabestaanden. Ik wil alleen niet dat mensen zich verplicht voelen. Zo ervaar ik het soms wel.Henk-und-Roelie schreef: ↑01-12-2024 12:37Nee, in bepaalde religies is het not done om nog in de kist te koekeloeren.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zondag 1 december 2024 om 17:30
In zijn beleving.GeweldigWeer schreef: ↑01-12-2024 17:21Als jij vetgedrukte dus ook vindt, dan zorg je ervoor dat jij hem voortaan verzorgd ipv de verzorgers die dat nu doen.
In hoeverre is je vader nl nog bij zinnen als hij al smeert en gooit met zijn ontlasting? In hoeverre komt het idee van dagelijks mishandeld en aangerand worden ook werkelijk vanuit hem zelf? Of vul je dit gemakshalve ook zelf voor hem in?
En natuurlijk klopt zijn beleving.
Hoewel de zorg ongetwijfeld voor zijn eigen bestwil is, is dat toch niet hetzelfde als dat hij het allemaal vrijwillig en met plezier ondergaat? Dat zegt niks over de goede bedoelingen van de verpleegkundigen.
Het lijkt nu of verzorgenden van levenden en doden zich persoonlijk aangevallen voelen. Volgens mij is dat echt het punt niet. Mooi dat Stormke het verschil wel ziet.
(Sorry TO, ik praat al twee keer alsof ik jou ben. Zo bedoel ik dat niet. Ik heb een heel vergelijkbare situatie in mijn familie en reageer vanuit die achtergrond).
zondag 1 december 2024 om 17:30
Weet je, in eerste instantie vond ik het ook een wat gekke vraag. Maar het gaat wat verder dan dat. Over wat mensen zouden willen, of juist niet. Hoe met iets dergelijks (nu) omgegaan wordt of kan worden. Door degenen die verzorgen maar ook door wat mensen en/of nabestaanden zelf zouden willen of juist niet.dierentuinthuis schreef: ↑01-12-2024 16:57Ik moest even boodschappen doen, en net pas teruggelezen.
Ik vind het fijn dat mensen toch serieus reageren op mijn toch wel ongewone vraag. Ik heb best wat aan de info gegeven, en ben ook blij met met de reacties van mensen over hoe ze er in staan, en ook naar hoe er naar mijn gevoel wordt gekeken.
Ik moet zeggen dat het idee om helemaal onder de kots en ontlasting de kist in te gaan ook niet prettig is, en ik snap dat in zo'n geval, zoals iemand schreef, het ook niet prettig is voor diegenen die je moeten verplaatsen enzo. Ik zou een ander natuurlijk niet tot last willen zijn.
Bedankt voor de reacties iig!
Hoe vaak denken mensen hieraan?
En idd, mooie reacties over het algemeen.
zondag 1 december 2024 om 17:33
Meestal niet, maar mijn moeder was woest toen ze zag hoe haar zus erbij lag. Ze was zelf niet bij het afleggen geweest, 300 kilometer verderop.
Haar zus haar huidskleur was veel te donker gemaakt. "Ja, dat moest vanwege de lijkvlekken".
Het is dat de begrafenis al over een uurtje was en ze ter plaatse geen beschikking had over de spullen, want mijn moeder noemde meteen de materialen die wél gebruikt hadden kunnen worden om vlekken te camoufleren.
Je ziet toch liever zo’n strak lijf dan een uitgezakte mokkapunt, weet je wel weet je niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
