Geld & Recht
alle pijlers
niet nakomen convenant?
zondag 11 januari 2009 om 14:41
Vriendin G is 20 jaar getrouwd met R en gaat nu scheiden. G is kostwinner, R heeft na de HAVO heel eventjes gewerkt in een fabriek en zat vervolgens 20 jaar op de bank thuis. Nu ze gaan scheiden moet G alimenatie betalen (niet veel) en mag zij in het
huis blijven. In het convenant is opgenomen dat R het huis gaat verlaten en een baan gaat zoeken.
Het convenant is nu naar de rechter en de verwachting is dat de scheiding elk moment uitgesproken kan worden.
R heeft echter geen haast. Hij kijkt eens op internet naar een baantje, maar vindt het merendeel niet leuk. Sec gesteld: de alimenatie is nooit voldoende voor levensonderhoud, hij moet echt een baan of een uitkering krijgen.
Echter, hij moet ook het huis uit.
Dilemma: zonder baan of uitkering of andere bron van inkomsten krijg je geen huis. En meneer spant zich werkelijk niet in voor het vinden van een baan. Voor alles voelt hij zich te goed of heeft hij geen zin in of vind hij niet leuk.
In het convenant verplicht hij zich echter wel tot het vinden van een baan en maximaal na 6 maanden als de scheiding is ingeschreven in het echtscheidingenregeister om een andere woning te hebben.
Mijn vraag: wat moet G nu doen? R wil dus overduidelijk niet werken, en lijkt alsof hij het erop laat aankomen en over meer dan 6 maanden dus nog steeds thuis op de bank zit. Hoe 'bindend' is het convenant? Moet G naar de rechter over 6 maanden als R nog niet van de bank is gekomen? Kan G ook R zondermeer uit de woning zetten?
huis blijven. In het convenant is opgenomen dat R het huis gaat verlaten en een baan gaat zoeken.
Het convenant is nu naar de rechter en de verwachting is dat de scheiding elk moment uitgesproken kan worden.
R heeft echter geen haast. Hij kijkt eens op internet naar een baantje, maar vindt het merendeel niet leuk. Sec gesteld: de alimenatie is nooit voldoende voor levensonderhoud, hij moet echt een baan of een uitkering krijgen.
Echter, hij moet ook het huis uit.
Dilemma: zonder baan of uitkering of andere bron van inkomsten krijg je geen huis. En meneer spant zich werkelijk niet in voor het vinden van een baan. Voor alles voelt hij zich te goed of heeft hij geen zin in of vind hij niet leuk.
In het convenant verplicht hij zich echter wel tot het vinden van een baan en maximaal na 6 maanden als de scheiding is ingeschreven in het echtscheidingenregeister om een andere woning te hebben.
Mijn vraag: wat moet G nu doen? R wil dus overduidelijk niet werken, en lijkt alsof hij het erop laat aankomen en over meer dan 6 maanden dus nog steeds thuis op de bank zit. Hoe 'bindend' is het convenant? Moet G naar de rechter over 6 maanden als R nog niet van de bank is gekomen? Kan G ook R zondermeer uit de woning zetten?
zondag 11 januari 2009 om 15:21
Nou, Lindy , iemand die thuis heeft gezorgd voor het huishouden en de kinderen , iets dat 99 van de 100 keer zo is af-ge-spro-ken , daar van vind ik dat je het niet kan maken om die zonder alimentatie de deur uit te pletteren . Die heeft een gat op zijn/haar cv , die mist werkervaring .....die kan het wel schudden op de arbeidsmarkt . En dan kun je wel ineens als expartner roepen dat zo iemand best kan gaan werken , maar zo werkt het bij de rechter nou eenmaal niet . En terecht .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 januari 2009 om 15:25
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 januari 2009 @ 15:18:
Jemig , ze krijgen beiden dus een enorme aderlating , qua financiën .
Heb je het idee dat die man het om te pesten doet of is hij misschien helemaal lamgeslagen ?
Nee, niet pesten. Lamgeslagen ook niet. Het is vooral zoals Lindy zegt, een loser. Een slapjanus. Er zit totaal niets bij. Geen enkel initiatief. G deed behalve de kostwinning ook het hele huis schoonhouden, boodschappen, was draaien etc. Hij stak echt geen vinger uit. Hij leest alleen maar, luistert naar muziek, of kijkt TV.
Als de bui voor mij er zo bij zou hangen, zou ik dit weekend in de kranten zitten, internet afspeuren en tig mailtjes verzenden voor banen. Ik zou maandag weer een rondje uitzendbureaus doen. Ik HEB nl. die periodes gekend en ik zat niet stil. Alle zaterdagedities gingen mee naar huis en maar spitten. Op maandag ging ik bij de uitzendburos langs in mijn buurt. Op overige dagen in andere wijken. Ik nam ze allemaal mee. Stapel verse CV's en fotokopieetjes van mijn diplomas enzo en een thermoskan koffie en brood. Elke dag op pad net zo lang tot ik een baan had. (kwam in 1983 van school toen lag de economie echt op haar kont - een economie waarvan ze nu voorspellen dat hij weer komt). En het CWI langs, natuurlijk.
Kortom, aan het werk voor werk....
Jemig , ze krijgen beiden dus een enorme aderlating , qua financiën .
Heb je het idee dat die man het om te pesten doet of is hij misschien helemaal lamgeslagen ?
Nee, niet pesten. Lamgeslagen ook niet. Het is vooral zoals Lindy zegt, een loser. Een slapjanus. Er zit totaal niets bij. Geen enkel initiatief. G deed behalve de kostwinning ook het hele huis schoonhouden, boodschappen, was draaien etc. Hij stak echt geen vinger uit. Hij leest alleen maar, luistert naar muziek, of kijkt TV.
Als de bui voor mij er zo bij zou hangen, zou ik dit weekend in de kranten zitten, internet afspeuren en tig mailtjes verzenden voor banen. Ik zou maandag weer een rondje uitzendbureaus doen. Ik HEB nl. die periodes gekend en ik zat niet stil. Alle zaterdagedities gingen mee naar huis en maar spitten. Op maandag ging ik bij de uitzendburos langs in mijn buurt. Op overige dagen in andere wijken. Ik nam ze allemaal mee. Stapel verse CV's en fotokopieetjes van mijn diplomas enzo en een thermoskan koffie en brood. Elke dag op pad net zo lang tot ik een baan had. (kwam in 1983 van school toen lag de economie echt op haar kont - een economie waarvan ze nu voorspellen dat hij weer komt). En het CWI langs, natuurlijk.
Kortom, aan het werk voor werk....
zondag 11 januari 2009 om 15:27
Het was overigens niet haar idee dat hij op de bank zat. Zij heeft R vaak genoeg gevraagd om eens wat te gaan doen. In het huis, of ook een baan, desnoods parttime. Hij deed het echter niet en zij heeft het jarenlang knarsentandend aangezien. Toen hij echter ook commentaar had dat ze een keertje naar een festival ging, liep de boel over bij haar....
zondag 11 januari 2009 om 15:28
Lindy , stel je even voor dat een vrouw thuisblijft , huishouden doet , voor de kindertjes zorgt .... in die tijd maakt vader-de-man een keer of wat flinke promotie en leven ze daar goed van .Ze verkopen een paar keer hun huis en gaan steeds groter wonen , mooie auto voor de deur ....
Als pa en ma dan zo rond de 50 zijn en vaders krijgt de kolder in zijn kop en stort zich in een knots van een midlife crisis en legt het aan met de 18 jarige stagiare met strakke taille en kokette tietjes , dan mag volgens jou zijn vrouw lekker drie hoog achter gaan wonen , een krantenwijk nemen en werkster worden en rondkomen van ....... - doen we even royaal - 800 euro ?
Als pa en ma dan zo rond de 50 zijn en vaders krijgt de kolder in zijn kop en stort zich in een knots van een midlife crisis en legt het aan met de 18 jarige stagiare met strakke taille en kokette tietjes , dan mag volgens jou zijn vrouw lekker drie hoog achter gaan wonen , een krantenwijk nemen en werkster worden en rondkomen van ....... - doen we even royaal - 800 euro ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 januari 2009 om 15:30
zondag 11 januari 2009 om 15:31
quote:lindy schreef op 11 januari 2009 @ 15:25:
Ik vraag me wel af hoe je iemand kunt dwingen binnen een half jaar een baan en een huis te vinden, gezien de moeite dat dat al kost als je wél gemotiveerd bent, laat staan als dat niet zo is. Ik vrees dat dit een lang verhaal gaat worden.
Schijnt wettelijk te zijn.
Punt is hij kan natuurlijk naar de gemeente gaan voor een bijstandsuitkering. Kwestie is alleen: hij moet dan aantonen wat hij gedaan heeft om aan inkomen te komen. En dat is nul. Hij krijgt dan een bijstandsuitkering, maar als LENING. Hij moet het dan uiteindelijk wel terugbetalen. Met echter die geleende utikering kan hij wel een huis zoeken.
Ik heb ook tegen G gezegd: hij ziet het gewoon nog niet. Beetje drastisch, maar neem verpakkingsdozen mee van de AH enzo en zet ze neer van: pak je spullen in (hij heeft godsgruwelijk veel spullen, vooral boeken). Ik zei zelfs, pak een deel voor hem in, dan ziet hij dat het menens is.
Ik vraag me wel af hoe je iemand kunt dwingen binnen een half jaar een baan en een huis te vinden, gezien de moeite dat dat al kost als je wél gemotiveerd bent, laat staan als dat niet zo is. Ik vrees dat dit een lang verhaal gaat worden.
Schijnt wettelijk te zijn.
Punt is hij kan natuurlijk naar de gemeente gaan voor een bijstandsuitkering. Kwestie is alleen: hij moet dan aantonen wat hij gedaan heeft om aan inkomen te komen. En dat is nul. Hij krijgt dan een bijstandsuitkering, maar als LENING. Hij moet het dan uiteindelijk wel terugbetalen. Met echter die geleende utikering kan hij wel een huis zoeken.
Ik heb ook tegen G gezegd: hij ziet het gewoon nog niet. Beetje drastisch, maar neem verpakkingsdozen mee van de AH enzo en zet ze neer van: pak je spullen in (hij heeft godsgruwelijk veel spullen, vooral boeken). Ik zei zelfs, pak een deel voor hem in, dan ziet hij dat het menens is.
zondag 11 januari 2009 om 15:31
quote:lindy schreef op 11 januari 2009 @ 15:30:
Je wéét dat je situatie zomaar kan veranderen als je partner je verlaat, of godbetert, verongelukt of niet meer kán werken. Wie daar niet op anticipeert moet ook de consequenties aanvaarden.Voor bedrijfsongevallen / overlijden kun je je verzekeren .
Je wéét dat je situatie zomaar kan veranderen als je partner je verlaat, of godbetert, verongelukt of niet meer kán werken. Wie daar niet op anticipeert moet ook de consequenties aanvaarden.Voor bedrijfsongevallen / overlijden kun je je verzekeren .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 januari 2009 om 15:33
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 januari 2009 @ 15:29:
Lastig , Muis .
Jij kan of wil hem ook niet motiveren / begeleiden / omleggen ?
Die doorgestreepte optie. Ik heb G wel voorgesteld dat ik een weekend kom en haar help met inpakken.
Maar het doet me denken aan toen ze 13 jaar geleden het huis kreeg. Mijn ex (toen nog vriend) en ik, een paar virienden van haar en zijzelf het huis schoonmaken. Hij zat voetbal te kijken in hun oude woning. Het kind? Logeerde bij oma. Geen enkel excuus om niet te helpen. Ik ben ook niet sterk maar schoonmaken kan ik wel en koffie maken en broodjes smeren voor noeste werkers kan ik ook.
Lastig , Muis .
Jij kan of wil hem ook niet motiveren / begeleiden / omleggen ?
Die doorgestreepte optie. Ik heb G wel voorgesteld dat ik een weekend kom en haar help met inpakken.
Maar het doet me denken aan toen ze 13 jaar geleden het huis kreeg. Mijn ex (toen nog vriend) en ik, een paar virienden van haar en zijzelf het huis schoonmaken. Hij zat voetbal te kijken in hun oude woning. Het kind? Logeerde bij oma. Geen enkel excuus om niet te helpen. Ik ben ook niet sterk maar schoonmaken kan ik wel en koffie maken en broodjes smeren voor noeste werkers kan ik ook.
zondag 11 januari 2009 om 15:35
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 januari 2009 @ 15:28:
Lindy , stel je even voor dat een vrouw thuisblijft , huishouden doet , voor de kindertjes zorgt .... in die tijd maakt vader-de-man een keer of wat flinke promotie en leven ze daar goed van .Ze verkopen een paar keer hun huis en gaan steeds groter wonen , mooie auto voor de deur ....
Als pa en ma dan zo rond de 50 zijn en vaders krijgt de kolder in zijn kop en stort zich in een knots van een midlife crisis en legt het aan met de 18 jarige stagiare met strakke taille en kokette tietjes , dan mag volgens jou zijn vrouw lekker drie hoog achter gaan wonen , een krantenwijk nemen en werkster worden en rondkomen van ....... - doen we even royaal - 800 euro ?
Precies BGB, het lijkt mijn situatie wel. En daarom voel ik mij ook niet schuldig over de alimentatie die ik nu krijg.
Wel heb ik er altijd bij gestudeerd, met het idee als Muizelien groter is, ik meer kon werken en ook met kennis van zaken een betere baan kon krijgen. Mijn werk bood toen (ik werk er nog steeds) en nu nog steeds goede mogelijkheden toe.
Lindy , stel je even voor dat een vrouw thuisblijft , huishouden doet , voor de kindertjes zorgt .... in die tijd maakt vader-de-man een keer of wat flinke promotie en leven ze daar goed van .Ze verkopen een paar keer hun huis en gaan steeds groter wonen , mooie auto voor de deur ....
Als pa en ma dan zo rond de 50 zijn en vaders krijgt de kolder in zijn kop en stort zich in een knots van een midlife crisis en legt het aan met de 18 jarige stagiare met strakke taille en kokette tietjes , dan mag volgens jou zijn vrouw lekker drie hoog achter gaan wonen , een krantenwijk nemen en werkster worden en rondkomen van ....... - doen we even royaal - 800 euro ?
Precies BGB, het lijkt mijn situatie wel. En daarom voel ik mij ook niet schuldig over de alimentatie die ik nu krijg.
Wel heb ik er altijd bij gestudeerd, met het idee als Muizelien groter is, ik meer kon werken en ook met kennis van zaken een betere baan kon krijgen. Mijn werk bood toen (ik werk er nog steeds) en nu nog steeds goede mogelijkheden toe.
zondag 11 januari 2009 om 15:37
quote:lindy schreef op 11 januari 2009 @ 15:33:
. En ik ben heel benieuwd hoelang dit soort passiviteit en in sommige gevallen zelfs berekenendheid nog beloond wordt.
Zolang er van de twee één thuis blijft , denk ik . Zelfs met parttime werken snij je jezelf al in de vingers als het op scheiden aankomt .
Steeds minder mensen trouwen in gemeenschap van goederen, bijvoorbeeld.
Ja, er scheiden ook veel meer mensen . Je zou wel gek zijn om nog te trouwen , eigenlijk . Er stranden meer huwelijken dan dat ze blijven bestaan .
Je zou haast gek zijn om als man aan eigen kinderen te beginnen ; na een paar jaar zit je toch met die van een ander .
Cynisch genoeg zo ?
. En ik ben heel benieuwd hoelang dit soort passiviteit en in sommige gevallen zelfs berekenendheid nog beloond wordt.
Zolang er van de twee één thuis blijft , denk ik . Zelfs met parttime werken snij je jezelf al in de vingers als het op scheiden aankomt .
Steeds minder mensen trouwen in gemeenschap van goederen, bijvoorbeeld.
Ja, er scheiden ook veel meer mensen . Je zou wel gek zijn om nog te trouwen , eigenlijk . Er stranden meer huwelijken dan dat ze blijven bestaan .
Je zou haast gek zijn om als man aan eigen kinderen te beginnen ; na een paar jaar zit je toch met die van een ander .
Cynisch genoeg zo ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 januari 2009 om 15:39
quote:lindy schreef op 11 januari 2009 @ 15:33:
Bianca, je overtuigt me toch niet. Ik weet hoe jouw mening is, en die staat haaks op de mijne. En ik ben heel benieuwd hoelang dit soort passiviteit en in sommige gevallen zelfs berekenendheid nog beloond wordt. Steeds minder mensen trouwen in gemeenschap van goederen, bijvoorbeeld.
Ik ben van nature een optimist, geneigd om altijd een andere kant van een medaille te willen zien, het goede in de mens, maar Lindy, je laatste opmerking is wel treffend. Ook ik ben huiverig om ooit weer samen te gaan wonen. Denk wel eens van: zul je net zien, heb ik de boel goed voor mekaar, tref ik ook een R op de bank....
Ik geef toe dat ik best wel enige angst daarvoor heb. Een LAT zou nog kunnen maar foei, bij iets vasters moet ik toch heel goed nadenken. Ik denk echt dat ik dan eerst langs een notaris en een advocaat ga voor dat ik 'ja' zeg
Bianca, je overtuigt me toch niet. Ik weet hoe jouw mening is, en die staat haaks op de mijne. En ik ben heel benieuwd hoelang dit soort passiviteit en in sommige gevallen zelfs berekenendheid nog beloond wordt. Steeds minder mensen trouwen in gemeenschap van goederen, bijvoorbeeld.
Ik ben van nature een optimist, geneigd om altijd een andere kant van een medaille te willen zien, het goede in de mens, maar Lindy, je laatste opmerking is wel treffend. Ook ik ben huiverig om ooit weer samen te gaan wonen. Denk wel eens van: zul je net zien, heb ik de boel goed voor mekaar, tref ik ook een R op de bank....
Ik geef toe dat ik best wel enige angst daarvoor heb. Een LAT zou nog kunnen maar foei, bij iets vasters moet ik toch heel goed nadenken. Ik denk echt dat ik dan eerst langs een notaris en een advocaat ga voor dat ik 'ja' zeg
zondag 11 januari 2009 om 15:48
Vergeet niet , Lindy , dat 20 jaar geleden de kinderopvang nog niet zo talrijk was als nu en dat het toen een aanzienlijk deel van een salaris opslokte . Inmiddels is dat allemaal veranderd , maar dat was vroeger ook een reden waarom veel vrouwen geen parttime baan namen ; omdat ze er echt bijna niets aan overhielden .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 januari 2009 om 15:51
Precies Lindy, het is die trots. Die trots dat je toch wat doet. Want het maakt niet uit of je nou de vuilnisman bent of directeur, we zijn allemaal nodig. En de een kan nu eenmaal beter leren en maakt daardoor kans op meer inkomen. Let wel, meer kans, niet - meer recht -, maar we zijn allemaal nodig.
Ongeveer 6-7 jaar geleden gaf ze al eens aan te willen scheiden. Maar omdat het kind toen net naar de middelbare school was, trok ze het toch weer in. Ook omdat hij beterschap beloofde en zo leek het er kort daarna ook wel op: hij bemoeide zich meer met het huishouden, was communicatiever naar 'haar' visite en keek voor banen. Echter, hij vond toen niets (ook al praatjes) maar omdat ze zo in een positieve spiraal zat, viel het niet zo op. Ook hun relatie werd weer beter. Zelfs ik vond het reuze positief. echter het zakte alras weer in.
Ze heeft toen gedacht: ik kan dit tot het eind van mijn leven blijven doen, maar dat wil ik niet. Ik wil er uit.
Het opvallende is dat je zo verbazingwekkend veel huwelijken na soms 40 jaar nog uit elkaar ziet gaan. Als je dan met de partijen spreekt, hoor je 40 jaar ellende en verdriet. Dat ze helemaal niet bij elkaar wilden blijven. Doodongelukkig waren. En dan in een soort van laatste wanhoop of opleving besluiten om uit elkaar te gaan....
Ongeveer 6-7 jaar geleden gaf ze al eens aan te willen scheiden. Maar omdat het kind toen net naar de middelbare school was, trok ze het toch weer in. Ook omdat hij beterschap beloofde en zo leek het er kort daarna ook wel op: hij bemoeide zich meer met het huishouden, was communicatiever naar 'haar' visite en keek voor banen. Echter, hij vond toen niets (ook al praatjes) maar omdat ze zo in een positieve spiraal zat, viel het niet zo op. Ook hun relatie werd weer beter. Zelfs ik vond het reuze positief. echter het zakte alras weer in.
Ze heeft toen gedacht: ik kan dit tot het eind van mijn leven blijven doen, maar dat wil ik niet. Ik wil er uit.
Het opvallende is dat je zo verbazingwekkend veel huwelijken na soms 40 jaar nog uit elkaar ziet gaan. Als je dan met de partijen spreekt, hoor je 40 jaar ellende en verdriet. Dat ze helemaal niet bij elkaar wilden blijven. Doodongelukkig waren. En dan in een soort van laatste wanhoop of opleving besluiten om uit elkaar te gaan....
