Geld & Recht
alle pijlers
Onenigheid over schuld en financiën in relatie
maandag 22 maart 2010 om 11:42
Overigens hebben wij beiden een absurd lange reistijd naar het werk en dat is naast duur ook erg onpraktisch met een baby, en ja, het is mij zeker een hoop geld waard om te kunnen verhuizen.
Think again. Dertigduizend euro is niet een hoop geld, maar is heel veel geld. Vooral omdat de 20.000 euro die jullie nu als buffer hebben er ook in verdwijnt. Een nieuw huis brengt ontzettend veel kosten met zich mee om maar nog niet over een baby te spreken. Daarnaast komen jullie nu al niet uit de financien, dat wordt alleen maar extremer in het geval van een nieuw huis en echt elk dubbeltje om moeten draaien.
Ik moest net als Lindy denken aan die vrouw uit dat TV programma. Ik kan niet aarden dus gaan we verhuizen ongeacht wat voor sores dat meebrengt.
Dus nogmaals, think again. Bijt een jaar of twee op je tanden en werk hard. Dan verdíen je de nieuwe situatie en kun je hem ook bekostigen.
Think again. Dertigduizend euro is niet een hoop geld, maar is heel veel geld. Vooral omdat de 20.000 euro die jullie nu als buffer hebben er ook in verdwijnt. Een nieuw huis brengt ontzettend veel kosten met zich mee om maar nog niet over een baby te spreken. Daarnaast komen jullie nu al niet uit de financien, dat wordt alleen maar extremer in het geval van een nieuw huis en echt elk dubbeltje om moeten draaien.
Ik moest net als Lindy denken aan die vrouw uit dat TV programma. Ik kan niet aarden dus gaan we verhuizen ongeacht wat voor sores dat meebrengt.
Dus nogmaals, think again. Bijt een jaar of twee op je tanden en werk hard. Dan verdíen je de nieuwe situatie en kun je hem ook bekostigen.
maandag 22 maart 2010 om 11:44
Ben het wel met je eens om te verhuizen richting werk. Met een kind is het toch prettig als een van jullie in de buurt werkt als kind ziek word oid en je hem.haar op moet halen.
Als je perse wilt verhuizen, de schuld wordt gegokt op 30.000 euro. je kan ervoor kiezen om deze schuld mee te nemen in de nieuwe hypotheek. Al zou ik tegen man zeggen dat hij die 20.000 euro aflost die hij gespaard heeft nu. En de 10.000 euro meenemen in je volgende hyp en daar dan ook nooit meer over discussieren. Het is nou eenmaal zo, daar hebben jullie allebei voor gekozen (hij door akkoord te gaan met voorstel ex en jij door igvg te trouwen)
Vanaf nu allebei verder sparen voor je "nieuwe" leven samen, want voor je kind heb je ook nog geld genoeg nodig.
Lijkt me echt wel nodig dat jij ook nu al gaat sparen, ondanks dat je zegt dat nu nog niet te willen doen.
Daarna, als jullie je eigen rekening willen houden, zou ik de volgende kostenformule hanteren.
Voorbeeld: hij verdient 2000 euro, jij verdient 1000 euro. Is samen 3000 euro. Hij betaald 2/3 van ALLE maandelijkse kosten, jij betaald 1/3 van ALLE maandelijkse kosten.
Wat overblijft verdeeld je op dezelfde formule, 2/3 gaat naar zijn spaarrekening en 1/3 gaat naar jouw spaarrekening.
Zo deden wij het voordat wij kinderen hadden. Maar mijn mening is wel dat zodra je voor kinderen kiest, er vrijwel altijd 1 iemand minder moet werken. Dan zou ik 50/50 toepassen.
Als je perse wilt verhuizen, de schuld wordt gegokt op 30.000 euro. je kan ervoor kiezen om deze schuld mee te nemen in de nieuwe hypotheek. Al zou ik tegen man zeggen dat hij die 20.000 euro aflost die hij gespaard heeft nu. En de 10.000 euro meenemen in je volgende hyp en daar dan ook nooit meer over discussieren. Het is nou eenmaal zo, daar hebben jullie allebei voor gekozen (hij door akkoord te gaan met voorstel ex en jij door igvg te trouwen)
Vanaf nu allebei verder sparen voor je "nieuwe" leven samen, want voor je kind heb je ook nog geld genoeg nodig.
Lijkt me echt wel nodig dat jij ook nu al gaat sparen, ondanks dat je zegt dat nu nog niet te willen doen.
Daarna, als jullie je eigen rekening willen houden, zou ik de volgende kostenformule hanteren.
Voorbeeld: hij verdient 2000 euro, jij verdient 1000 euro. Is samen 3000 euro. Hij betaald 2/3 van ALLE maandelijkse kosten, jij betaald 1/3 van ALLE maandelijkse kosten.
Wat overblijft verdeeld je op dezelfde formule, 2/3 gaat naar zijn spaarrekening en 1/3 gaat naar jouw spaarrekening.
Zo deden wij het voordat wij kinderen hadden. Maar mijn mening is wel dat zodra je voor kinderen kiest, er vrijwel altijd 1 iemand minder moet werken. Dan zou ik 50/50 toepassen.
koffie, zwart graag...
maandag 22 maart 2010 om 11:46
Je bent een half jaar geleden getrouwd, inmiddels zwanger, met absurd lange reistijden ..... Die had je dan een half jaar geleden toch ook al? Als je dan zwanger wordt weet je toch van te voren tegen welke problemen je aanloopt? Had je dan niet beter even kunnen wachten met die zwangerschap totdat jullie situatie iets rooskleuriger is? Het komt op mij allemaal wel heel erg ondoordacht over.
Als je gaat verhuizen heb je dus sowieso die restschuld van ¤ 10.000,--. Maar daar komen dan de kosten van verhuizing, inrichting van huis en tuin nog bij ..... Dat lijkt me geen fijne start met een baby op komst.
Verder ben ik het eens met de meeste voorgangers hier: het is niet meer mijn en dijn, het is jullie gezamenlijke geld/schuld/huis/baby. Dat is de keuze die jullie gemaakt hebben.
Als je gaat verhuizen heb je dus sowieso die restschuld van ¤ 10.000,--. Maar daar komen dan de kosten van verhuizing, inrichting van huis en tuin nog bij ..... Dat lijkt me geen fijne start met een baby op komst.
Verder ben ik het eens met de meeste voorgangers hier: het is niet meer mijn en dijn, het is jullie gezamenlijke geld/schuld/huis/baby. Dat is de keuze die jullie gemaakt hebben.
maandag 22 maart 2010 om 11:48
Het 'klinkt' nog steeds alsof jij een offer maakt door mee te betalen aan de schuld. Dat is je plicht, maak het niet mooier dan het is!
Net als een aantal anderen vind ik het nogal wat om 30.000 euro weg te gooien omdat je niet kunt aarden en een lange reistijd hebt. 1 van jullie kan vast wel een baan dichterbij vinden. Dan kan de baby straks op tijd opgehaald worden en heb je nog een klap spaargeld achter de hand.
Waar woon je in hemelsnaam dat je je 'totaal ontheemd en ongelukkig voelt'? Ik zou zorgen dat het huis meer 'eigen' voelt, me over mijn gevoel heen zetten en als jullie huis 30.000 euro meer waard is verhuizen naar waar je heen wil.
Net als een aantal anderen vind ik het nogal wat om 30.000 euro weg te gooien omdat je niet kunt aarden en een lange reistijd hebt. 1 van jullie kan vast wel een baan dichterbij vinden. Dan kan de baby straks op tijd opgehaald worden en heb je nog een klap spaargeld achter de hand.
Waar woon je in hemelsnaam dat je je 'totaal ontheemd en ongelukkig voelt'? Ik zou zorgen dat het huis meer 'eigen' voelt, me over mijn gevoel heen zetten en als jullie huis 30.000 euro meer waard is verhuizen naar waar je heen wil.
maandag 22 maart 2010 om 11:48
ik ken t gevoel maar al te goed in een huis te wonen waar je je compleet ongelukkig voelt. Elke dag is een hel, dus vind ik het nogal makkelijk gezegd: joh, bijt ff een paar jaar. Als t nou een half jaar is, is t nog enorm lang in zo'n situatie maar zou eventueel nog te overleven zijn.
12 uur van huis en baby vandaan zou ik ook niet zien zitten.
PS, bij ons gaat echt alles op 1 grote hoop qua financien. Je hebt een gezin en bent niet meer net aan het samenwonen.
12 uur van huis en baby vandaan zou ik ook niet zien zitten.
PS, bij ons gaat echt alles op 1 grote hoop qua financien. Je hebt een gezin en bent niet meer net aan het samenwonen.
koffie, zwart graag...
maandag 22 maart 2010 om 11:49
quote:Aureel schreef op 22 maart 2010 @ 11:41:
[...]
Absurd lang is 2 x 5 kwartier, dus 2,5 uur per dag, beiden naar dezelfde plek. Ik vind het doodvermoeiend en baal ervan dat baby straks bijna 12 uur bij gastouder moet doorbrengen wegens die reistijd
Ik weet niet of jij wel eens op een plek hebt gewoond waar je je totaal ontheemd en ongelukkig voelt. Dus ja daar heb ik heel wat voor over. Al snap ik wel dat het raar overkomt. Heb er ook veel over nagedacht en doe dit nog steeds.
Wij hebben nu beiden een baan met zekerheid, ver van huis (dichtbij liggen de banen juist niet voor het oprapen).
Maar die keuze heb je al gemaakt door bij hem in te trekken, te trouwen en zwanger te raken. Dus nu woon je daar gewoon. Ja, het is vast heel vervelend ergens te wonen waar je je niet thuis voelt en waarvoor je veel reistijd kwijt bent. Maar nogmaals, die keuze heb je nu eenmaal gemaakt. En tenzij je onder een steen gelegen hebt de afgelopen twee jaar, heb je die keuzes gemaakt terwijl je wist van de recessie en de huizenmarkt. Daarbij kende je de financiele situatie van je man en heb je willens en wetens gekozen voor deze situatie.
Dat het je nu niet bevalt is jammer, maar waar is je eigen verantwoordelijkheidsgevoel gebleven? Ik zou er wat van maken en twee jaar keihard werken en sparen en dan een weloverwogen keuze maken. Het duurt niet eeuwig hoor. Wat is er mis met eerst hard werken en doelen stellen en die dan ook bereiken? Waarom moet het altijd nu terwijl je dat helemaal niet kan betalen?
[...]
Absurd lang is 2 x 5 kwartier, dus 2,5 uur per dag, beiden naar dezelfde plek. Ik vind het doodvermoeiend en baal ervan dat baby straks bijna 12 uur bij gastouder moet doorbrengen wegens die reistijd
Ik weet niet of jij wel eens op een plek hebt gewoond waar je je totaal ontheemd en ongelukkig voelt. Dus ja daar heb ik heel wat voor over. Al snap ik wel dat het raar overkomt. Heb er ook veel over nagedacht en doe dit nog steeds.
Wij hebben nu beiden een baan met zekerheid, ver van huis (dichtbij liggen de banen juist niet voor het oprapen).
Maar die keuze heb je al gemaakt door bij hem in te trekken, te trouwen en zwanger te raken. Dus nu woon je daar gewoon. Ja, het is vast heel vervelend ergens te wonen waar je je niet thuis voelt en waarvoor je veel reistijd kwijt bent. Maar nogmaals, die keuze heb je nu eenmaal gemaakt. En tenzij je onder een steen gelegen hebt de afgelopen twee jaar, heb je die keuzes gemaakt terwijl je wist van de recessie en de huizenmarkt. Daarbij kende je de financiele situatie van je man en heb je willens en wetens gekozen voor deze situatie.
Dat het je nu niet bevalt is jammer, maar waar is je eigen verantwoordelijkheidsgevoel gebleven? Ik zou er wat van maken en twee jaar keihard werken en sparen en dan een weloverwogen keuze maken. Het duurt niet eeuwig hoor. Wat is er mis met eerst hard werken en doelen stellen en die dan ook bereiken? Waarom moet het altijd nu terwijl je dat helemaal niet kan betalen?
maandag 22 maart 2010 om 11:50
maandag 22 maart 2010 om 11:55
quote:Aureel schreef op 22 maart 2010 @ 11:29:
Helaas is het nu te laat om ex nog verantwoordelijk te stellen, want man is veel te makkelijk akkoord gegaan met regeling (eigenlijk geen) omdat hij van haar afwilde. Dat steekt mij natuurlijk ook.Het komt een beetje over alsof je hem nog wilt laten boeten omdat hij dat toen slecht geregeld heeft.
Helaas is het nu te laat om ex nog verantwoordelijk te stellen, want man is veel te makkelijk akkoord gegaan met regeling (eigenlijk geen) omdat hij van haar afwilde. Dat steekt mij natuurlijk ook.Het komt een beetje over alsof je hem nog wilt laten boeten omdat hij dat toen slecht geregeld heeft.
maandag 22 maart 2010 om 11:57
quote:sylvester schreef op 22 maart 2010 @ 11:48:
ik ken t gevoel maar al te goed in een huis te wonen waar je je compleet ongelukkig voelt. Elke dag is een hel, dus vind ik het nogal makkelijk gezegd: joh, bijt ff een paar jaar. Als t nou een half jaar is, is t nog enorm lang in zo'n situatie maar zou eventueel nog te overleven zijn.
12 uur van huis en baby vandaan zou ik ook niet zien zitten.
PS, bij ons gaat echt alles op 1 grote hoop qua financien. Je hebt een gezin en bent niet meer net aan het samenwonen.Thank you (tenminste nog een beetje begrip)
ik ken t gevoel maar al te goed in een huis te wonen waar je je compleet ongelukkig voelt. Elke dag is een hel, dus vind ik het nogal makkelijk gezegd: joh, bijt ff een paar jaar. Als t nou een half jaar is, is t nog enorm lang in zo'n situatie maar zou eventueel nog te overleven zijn.
12 uur van huis en baby vandaan zou ik ook niet zien zitten.
PS, bij ons gaat echt alles op 1 grote hoop qua financien. Je hebt een gezin en bent niet meer net aan het samenwonen.Thank you (tenminste nog een beetje begrip)
maandag 22 maart 2010 om 11:59
Aureel, het was te verwachten dat je op onbegrip zou stuiten. Het gezamelijk belang ( geen grote schulden. kindje op komst) telt zwaarder als jouw persoonlijke belang omdat je niet 2.5 uur per dag wilt reizen en daar eigenlijk niet zo leuk woont. Heel hard, maar wel waar. Je bent niet alleen meer, je bent niet eens meer alleen samen maar met een kind. Drie mensen.
maandag 22 maart 2010 om 11:59
quote:Aureel schreef op 22 maart 2010 @ 11:55:
Ik zie nu wel meer in dat wij weliswaar IGVG getrouwd zijn maar in de praktijk helemaal niet delen. Dit is ook een wisselwerking. Man wil alles door 2 delen, daardoor voel ik me te weinig verantwoordelijk voor schuld, waardoor hij weer te veel vasthoudt aan eigen geld etc. etc. We moeten dit echt als gezamenlijk gaan leren zien. Veel om te bespreken vanavond
.Ik denk dat dit een heel goed uitgangspunt is. Als jullie de zaken meer als gezamenlijk gaan zien en ook gezamenlijk keuzes maken over jullie geld, dat dan vanzelf de standpunten over wel/niet verhuizen ed ook wel eens kunnen verschuiven. Bgin daar dus mee, consensus bereiken over het geld. Daarna pas de andere overwegingen onder de loep gaan nemen.
Ik zie nu wel meer in dat wij weliswaar IGVG getrouwd zijn maar in de praktijk helemaal niet delen. Dit is ook een wisselwerking. Man wil alles door 2 delen, daardoor voel ik me te weinig verantwoordelijk voor schuld, waardoor hij weer te veel vasthoudt aan eigen geld etc. etc. We moeten dit echt als gezamenlijk gaan leren zien. Veel om te bespreken vanavond
.Ik denk dat dit een heel goed uitgangspunt is. Als jullie de zaken meer als gezamenlijk gaan zien en ook gezamenlijk keuzes maken over jullie geld, dat dan vanzelf de standpunten over wel/niet verhuizen ed ook wel eens kunnen verschuiven. Bgin daar dus mee, consensus bereiken over het geld. Daarna pas de andere overwegingen onder de loep gaan nemen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 22 maart 2010 om 12:00
quote:hanZie schreef op 22 maart 2010 @ 11:55:
[...]
Het komt een beetje over alsof je hem nog wilt laten boeten omdat hij dat toen slecht geregeld heeft.
Dat klopt wel. Ik weet dat dat ook niet eerlijk is van mij, maar zo voelt het. Het voelt alsof ik moet boeten terwijl zij had moeten dokken. Hij had het toen met haar goed moeten regelen.
Maar ik heb voor hem gekozen dus moet ik ook all the way gaan...
[...]
Het komt een beetje over alsof je hem nog wilt laten boeten omdat hij dat toen slecht geregeld heeft.
Dat klopt wel. Ik weet dat dat ook niet eerlijk is van mij, maar zo voelt het. Het voelt alsof ik moet boeten terwijl zij had moeten dokken. Hij had het toen met haar goed moeten regelen.
Maar ik heb voor hem gekozen dus moet ik ook all the way gaan...
maandag 22 maart 2010 om 12:00
quote:Aureel schreef op 22 maart 2010 @ 11:57:
[...]
Thank you (tenminste nog een beetje begrip)
Begrip is fijn, maar houdt je niet weg van verantwoordelijkheid nemen voor keuzes en de daarbij behorende consequenties. Moet je allemaal zelf weten, echter wijst men hier op reeele gevaren. De vorige keuzes heb je bepaalde zaken neit voorzien, handig om er nu wel bij stil te staan.
Al met al 'overkomt' je teveel. De plaats waar je woont vs je werk en kind, het gedoe rond de gemeenschap van goederen. Sommige dingen wil je vooraf goed weten.
Je staat op het punt keuzes te maken die financiele gevolgen hebben. Ga ze dan wel doordacht aan ipv je 'gevoel' te volgen.
Soms is er ook nog iets als een gevalletje shit happens. Nu is het nog te overzien.
[...]
Thank you (tenminste nog een beetje begrip)
Begrip is fijn, maar houdt je niet weg van verantwoordelijkheid nemen voor keuzes en de daarbij behorende consequenties. Moet je allemaal zelf weten, echter wijst men hier op reeele gevaren. De vorige keuzes heb je bepaalde zaken neit voorzien, handig om er nu wel bij stil te staan.
Al met al 'overkomt' je teveel. De plaats waar je woont vs je werk en kind, het gedoe rond de gemeenschap van goederen. Sommige dingen wil je vooraf goed weten.
Je staat op het punt keuzes te maken die financiele gevolgen hebben. Ga ze dan wel doordacht aan ipv je 'gevoel' te volgen.
Soms is er ook nog iets als een gevalletje shit happens. Nu is het nog te overzien.
maandag 22 maart 2010 om 12:01
Er wordt steeds genoemd dat je met IGVG direct de voor de helft de schuld draagt, en hoewel dat voor de wet inderdaad zo is, is het toch maar net wat voor afspraken je daar als stel over maakt? Er worden voor wat betreft de rest van de inkomsten en uitgaven toch ook verdelingen gemaakt? Is toch ook niet bij iedereen zonder meer fifty-fifty?
Aangezien ze haar zwangershap niet ongedaan kan maken, maakt het niet zoveel uit of het ondoordacht is.
Bij ons werkt deze oplossing in ieder geval heel goed: salarissen op dezelfde rekening storten, wat overblijft na uitgaven en sparen gaat fifty-fifty naar onze eigen rekening.
Overigens lijkt het me nogal een verveldende situatie als je over een bos bloemen van 3 euro moet nadenken, qua waar betaal ik dat van? Je moet ook proberen om je niet teveel te laten meezuigen in zijn manier van omgaan met geld. Dat je niet bij elke uitgave stress krijgt over wat hij er van vindt. Jij bent ook nog een persoon in deze relatie met behoeftes. Het mooist zou zijn als je hierin naar elkaar toegroeit.
Aangezien ze haar zwangershap niet ongedaan kan maken, maakt het niet zoveel uit of het ondoordacht is.
Bij ons werkt deze oplossing in ieder geval heel goed: salarissen op dezelfde rekening storten, wat overblijft na uitgaven en sparen gaat fifty-fifty naar onze eigen rekening.
Overigens lijkt het me nogal een verveldende situatie als je over een bos bloemen van 3 euro moet nadenken, qua waar betaal ik dat van? Je moet ook proberen om je niet teveel te laten meezuigen in zijn manier van omgaan met geld. Dat je niet bij elke uitgave stress krijgt over wat hij er van vindt. Jij bent ook nog een persoon in deze relatie met behoeftes. Het mooist zou zijn als je hierin naar elkaar toegroeit.
