Geld & Recht
alle pijlers
Onenigheid over schuld en financiën in relatie
maandag 22 maart 2010 om 15:39
quote:Evidenza schreef op 22 maart 2010 @ 15:18:
[...]
Afzeiken? Dat klinkt toch echt anders hoor. Ik vraag mij serieus af wat je drijft als je voor schoenen en bloemen slechts bereid bent een habbekrats uit te geven en daar ook nog dagen van wakker kan liggen, maar voor 30.000 euro je hand niet omdraait.
Dat strookt toch totaal niet met elkaar?
Ik vind het i.i.g. een flauwe reactie die niets (meer) toevoegt. Je haalt nu alle nuance weg uit wat ik geschreven heb.
Die schoenen en bloemen zijn ter illustratie van hoe ik met geld omga, dat ik over kleine uitgaven heel bewust nadenk, dat doe ik mijn hele leven al. Daarmee zeg ik dat ik het dus onterecht vind dat ik te veel uit zou geven. Flauw om dan te zeggen dat jij nooit een blos bloemen zou kopen voor 3 euro. Doet er ook totaal niet toe.
Er is absoluut geen sprake van dat ik 'er mijn hand niet voor omdraai' of 'zonder problemen' ¤ 30.000 uitgeef om te verhuizen. Er is 20.000 door mijn man gespaard en gereserveerd om schuld mee af te betalen, of ik nu wel of niet wil verhuizen, dit was al het plan voordat ik in beeld kwam. Mede door dit topic twijfel ik er bovendien sterk aan of we dit moeten doen. Dit alles had je ook eerder kunnen lezen trouwens want dat had ik al gezegd.
Daarnaast: ik heb nooit schulden gehad en ben niet gewend om met zulke grote bedragen bezig te zijn. Toch wil ik ondanks die schuld ook in het klein op het geld blijven letten. Zuinigheid met vlijt bouwt immers huizen als kastelen.
[...]
Afzeiken? Dat klinkt toch echt anders hoor. Ik vraag mij serieus af wat je drijft als je voor schoenen en bloemen slechts bereid bent een habbekrats uit te geven en daar ook nog dagen van wakker kan liggen, maar voor 30.000 euro je hand niet omdraait.
Dat strookt toch totaal niet met elkaar?
Ik vind het i.i.g. een flauwe reactie die niets (meer) toevoegt. Je haalt nu alle nuance weg uit wat ik geschreven heb.
Die schoenen en bloemen zijn ter illustratie van hoe ik met geld omga, dat ik over kleine uitgaven heel bewust nadenk, dat doe ik mijn hele leven al. Daarmee zeg ik dat ik het dus onterecht vind dat ik te veel uit zou geven. Flauw om dan te zeggen dat jij nooit een blos bloemen zou kopen voor 3 euro. Doet er ook totaal niet toe.
Er is absoluut geen sprake van dat ik 'er mijn hand niet voor omdraai' of 'zonder problemen' ¤ 30.000 uitgeef om te verhuizen. Er is 20.000 door mijn man gespaard en gereserveerd om schuld mee af te betalen, of ik nu wel of niet wil verhuizen, dit was al het plan voordat ik in beeld kwam. Mede door dit topic twijfel ik er bovendien sterk aan of we dit moeten doen. Dit alles had je ook eerder kunnen lezen trouwens want dat had ik al gezegd.
Daarnaast: ik heb nooit schulden gehad en ben niet gewend om met zulke grote bedragen bezig te zijn. Toch wil ik ondanks die schuld ook in het klein op het geld blijven letten. Zuinigheid met vlijt bouwt immers huizen als kastelen.
maandag 22 maart 2010 om 15:46
quote:Aureel schreef op 22 maart 2010 @ 11:57:
[...]
Thank you (tenminste nog een beetje begrip)
Ik snap dat het vervelend is om ergens te wonen waar je je niet thuis voelt. Maar kom op, er zijn ergere dingen.
Je hebt een huis. Je woont daar samen met de man waar je van houdt. Jullie krijgen samen een kind. Ik kan me niet voorstellen dat het huis een krot is, of een flatje in een kansenwijk, dat je buren hebt die je het leven zuur maken, dat je het kind straks bij jullie op de kamer moet laten slapen omdat er geen plek voor is etc.etc.
Jullie hebben allebei een baan. Kunnen de hypotheek betalen. Jullie zijn gezond (neem ik aan).
Het kan zo veel erger zijn.
Sorry, maar ik denk ook wel eens, ik had liever in een andere stad gewoond, minder stress gehad etc. etc. Maar dan bedenk ik me hoe ontzettend goed ik het heb. En dan schaam ik me voor m'n onvrede. Het zal m'n gereformeerde opvoeding wel zijn. Schuldgevoel voor alles.
[...]
Thank you (tenminste nog een beetje begrip)
Ik snap dat het vervelend is om ergens te wonen waar je je niet thuis voelt. Maar kom op, er zijn ergere dingen.
Je hebt een huis. Je woont daar samen met de man waar je van houdt. Jullie krijgen samen een kind. Ik kan me niet voorstellen dat het huis een krot is, of een flatje in een kansenwijk, dat je buren hebt die je het leven zuur maken, dat je het kind straks bij jullie op de kamer moet laten slapen omdat er geen plek voor is etc.etc.
Jullie hebben allebei een baan. Kunnen de hypotheek betalen. Jullie zijn gezond (neem ik aan).
Het kan zo veel erger zijn.
Sorry, maar ik denk ook wel eens, ik had liever in een andere stad gewoond, minder stress gehad etc. etc. Maar dan bedenk ik me hoe ontzettend goed ik het heb. En dan schaam ik me voor m'n onvrede. Het zal m'n gereformeerde opvoeding wel zijn. Schuldgevoel voor alles.
maandag 22 maart 2010 om 15:52
Ik zou wat betreft verhuizen geen beslissingen nemen voordat de baby geboren is. Je mag je er nu dan wel niet op je gemak voelen, maar dat kan best veranderen zogauw de baby geboren is. Met kinderen kom je toch sneller in contact met mensen dan zonder. Misschien doe je na de geboorte wel een leuk stel vrienden op die het draaglijker maken om voorlopig hier te blijven wonen?
maandag 22 maart 2010 om 15:58
TO, is het het huis waar je je niet prettig in voelt of ook de omgeving. Oftewel, heb je vrienden in de buurt en bijv sport? Kan je jullie huis niet lekker oppimpen? Lekker ander kleurtje op de muur, anders inrichten, evt gedeeltelijk andere meubels. Even lekker je eigen geurtje in leggen.
Hoe lang kennen jullie elkaar trouwens en hoe lang woon je al in het huis?
Hoe lang kennen jullie elkaar trouwens en hoe lang woon je al in het huis?
maandag 22 maart 2010 om 15:59
quote:Aureel schreef op 22 maart 2010 @ 15:39:
[...]
Er is absoluut geen sprake van dat ik 'er mijn hand niet voor omdraai' of 'zonder problemen' ¤ 30.000 uitgeef om te verhuizen. Er is 20.000 door mijn man gespaard en gereserveerd om schuld mee af te betalen, of ik nu wel of niet wil verhuizen, dit was al het plan voordat ik in beeld kwam. Mede door dit topic twijfel ik er bovendien sterk aan of we dit moeten doen. Dit alles had je ook eerder kunnen lezen trouwens want dat had ik al gezegd.
Je geeft wel even gewoon 30.000 euro uit aan 'schuld'. Als je in dit huis blijft wonen heb je die schuld dus niet. Hebben jullie dus 20.000 euro spaargeld waar je hele andere leuke dingen mee kunt doen!!! Lijkt me toch wel lekker als je net getrouwd bent, een huis hebt en een baby verwacht. Ik vraag me anders werkelijk af waar je alles van gaat betalen. Je zult ook weer een nieuw huis moeten kopen, daar weer aanpassingen doen die geld kosten en dan is er ook nog een baby op komst die het nodige kost.
[...]
Er is absoluut geen sprake van dat ik 'er mijn hand niet voor omdraai' of 'zonder problemen' ¤ 30.000 uitgeef om te verhuizen. Er is 20.000 door mijn man gespaard en gereserveerd om schuld mee af te betalen, of ik nu wel of niet wil verhuizen, dit was al het plan voordat ik in beeld kwam. Mede door dit topic twijfel ik er bovendien sterk aan of we dit moeten doen. Dit alles had je ook eerder kunnen lezen trouwens want dat had ik al gezegd.
Je geeft wel even gewoon 30.000 euro uit aan 'schuld'. Als je in dit huis blijft wonen heb je die schuld dus niet. Hebben jullie dus 20.000 euro spaargeld waar je hele andere leuke dingen mee kunt doen!!! Lijkt me toch wel lekker als je net getrouwd bent, een huis hebt en een baby verwacht. Ik vraag me anders werkelijk af waar je alles van gaat betalen. Je zult ook weer een nieuw huis moeten kopen, daar weer aanpassingen doen die geld kosten en dan is er ook nog een baby op komst die het nodige kost.
...
maandag 22 maart 2010 om 16:00
Ik denk toch echt dat als je echt in een situatie zit waar je compleet ongelukkig bent in je huis, dit je echt kan opbreken.
Een simpel: verfje, niet behangetje e.d. werkt echt niet dan.
Ik heb zelf meerdere situaties meegemaakt: 1 waar ik intens gelukkig was, maar voor gezin te klein. 1 nieuwbouwhuis waar ik (en zelfs ook man) een jaar erover hebt gedaan om het "ons huis" te laten voelen. We dachten een jaar dat we ergens logeerden. Best raar hoor.
En een huis waar ik compleet gestoord werd. Heb na 2 jaar, ondanks dat huurhuis en complete inboedel via slc bij breuk voor mij zou zijn, alles achtergelaten. Wilde niet eens meer dmv een bankstel aan dat huis herinnerd worden.
(alles heel kort samengevat)
Nogmaals, ik zou die 10.000 euro meefinancieren in je volgende hyp. Dat is gewoon mogelijk en kost pm misschien een tientje extra (als ik t me goed herinner, tijd geleden nl)
Tis toch jullie schuld en niet van je schoonouder, hoe lief ook van hun.
Overigens is het niet mogelijk om je gvg na het huwelijk om te zetten in hvw. Volgens mij wel andersom maar niet terug naar hvw.
Een simpel: verfje, niet behangetje e.d. werkt echt niet dan.
Ik heb zelf meerdere situaties meegemaakt: 1 waar ik intens gelukkig was, maar voor gezin te klein. 1 nieuwbouwhuis waar ik (en zelfs ook man) een jaar erover hebt gedaan om het "ons huis" te laten voelen. We dachten een jaar dat we ergens logeerden. Best raar hoor.
En een huis waar ik compleet gestoord werd. Heb na 2 jaar, ondanks dat huurhuis en complete inboedel via slc bij breuk voor mij zou zijn, alles achtergelaten. Wilde niet eens meer dmv een bankstel aan dat huis herinnerd worden.
(alles heel kort samengevat)
Nogmaals, ik zou die 10.000 euro meefinancieren in je volgende hyp. Dat is gewoon mogelijk en kost pm misschien een tientje extra (als ik t me goed herinner, tijd geleden nl)
Tis toch jullie schuld en niet van je schoonouder, hoe lief ook van hun.
Overigens is het niet mogelijk om je gvg na het huwelijk om te zetten in hvw. Volgens mij wel andersom maar niet terug naar hvw.
koffie, zwart graag...
maandag 22 maart 2010 om 16:11
Of je nu wel of niet gaat verhuizen, met jullie beider instelling is het denk ik handig om afspraken te maken over hoe er met geld wordt omgegaan.
Man en ik (overigens niet getrouwd) hebben beiden een gat in ons hand. Nadat dit een paar keer flink uit de hand is gelopen, zijn we maar eens gaan zitten om de boel onder de loep te nemen. Wij hebben het volgende afgesproken:
- We hebben in totaal 6 rekeningen:
1) de vaste lasten rekening
2) de boodschappen rekening
3) mijn eigen rekening
4) zijn eigen rekening
5) mijn spaarrekening
6) zijn spaarrekening
Dan:
a) Wij hebben uitgezocht hoeveel we op jaarbasis kwijt zijn aan vaste lasten + schuldaflossing.
b) Daarnaast hebben we bepaald wat wij redelijk vinden om per maand kwijt te zijn aan boodschappen, kinderkleding, cadeautjes gezamelijke vrienden. ergo, de flexibele lasten
c) we tellen onze beide inkomens bij elkaar op.
C - a - b is het bedrag wat er per maand overblijft om vrij te besteden. Dat bedrag is door 2en gedeeld. Zo houden we ieder hetzelfde per maand over om naar eigen inzicht te verbrassen, te sparen, versneld de schulden af te lossen etc. De rest storen we dus op de vaste lasten en boodschappenrekeningen.
Voor ons werkt dit prima. Het hele zwikkie staat in excel, dus als er bedragen veranderen, kunnen we makkelijk een aanpassing doen in wie wat waar heen stort.
Sinds dit systeem hebben we nooit meer discussie over wie wat waar aan uitgeeft. En zitten we ook nooit aan het einde van ons geld nog met een stuk maand.
Man en ik (overigens niet getrouwd) hebben beiden een gat in ons hand. Nadat dit een paar keer flink uit de hand is gelopen, zijn we maar eens gaan zitten om de boel onder de loep te nemen. Wij hebben het volgende afgesproken:
- We hebben in totaal 6 rekeningen:
1) de vaste lasten rekening
2) de boodschappen rekening
3) mijn eigen rekening
4) zijn eigen rekening
5) mijn spaarrekening
6) zijn spaarrekening
Dan:
a) Wij hebben uitgezocht hoeveel we op jaarbasis kwijt zijn aan vaste lasten + schuldaflossing.
b) Daarnaast hebben we bepaald wat wij redelijk vinden om per maand kwijt te zijn aan boodschappen, kinderkleding, cadeautjes gezamelijke vrienden. ergo, de flexibele lasten
c) we tellen onze beide inkomens bij elkaar op.
C - a - b is het bedrag wat er per maand overblijft om vrij te besteden. Dat bedrag is door 2en gedeeld. Zo houden we ieder hetzelfde per maand over om naar eigen inzicht te verbrassen, te sparen, versneld de schulden af te lossen etc. De rest storen we dus op de vaste lasten en boodschappenrekeningen.
Voor ons werkt dit prima. Het hele zwikkie staat in excel, dus als er bedragen veranderen, kunnen we makkelijk een aanpassing doen in wie wat waar heen stort.
Sinds dit systeem hebben we nooit meer discussie over wie wat waar aan uitgeeft. En zitten we ook nooit aan het einde van ons geld nog met een stuk maand.
maandag 22 maart 2010 om 16:13
Natuurlijk Sylvester, dat snap ik wel.
Maar je moet toch toegeven dat het een luxeprobleem is.
Heel veel mensen kunnen niet verhuizen, hoe k@t hun huis ook is.
Er zitten hier op het forum ook aardig wat mensen die met kinderen van 1000,- in de maand rond moeten komen. Denk je echt dat die denken, gut ik voel me niet thuis in dit huis. Natuurlijk niet. Die zijn blij dat ze ergens wonen.
Overigens kun je gvg wel omzetten naar hvw.
Hebben m'n ouders gedaan vanwege bedrijf. En later zijn ze weer terug gegaan naar gvg.
Maar je moet toch toegeven dat het een luxeprobleem is.
Heel veel mensen kunnen niet verhuizen, hoe k@t hun huis ook is.
Er zitten hier op het forum ook aardig wat mensen die met kinderen van 1000,- in de maand rond moeten komen. Denk je echt dat die denken, gut ik voel me niet thuis in dit huis. Natuurlijk niet. Die zijn blij dat ze ergens wonen.
Overigens kun je gvg wel omzetten naar hvw.
Hebben m'n ouders gedaan vanwege bedrijf. En later zijn ze weer terug gegaan naar gvg.
maandag 22 maart 2010 om 16:15
quote:queenie1 schreef op 22 maart 2010 @ 15:59:
[...]
Je geeft wel even gewoon 30.000 euro uit aan 'schuld'. Als je in dit huis blijft wonen heb je die schuld dus niet. Hebben jullie dus 20.000 euro spaargeld waar je hele andere leuke dingen mee kunt doen!!! Lijkt me toch wel lekker als je net getrouwd bent, een huis hebt en een baby verwacht. Ik vraag me anders werkelijk af waar je alles van gaat betalen. Je zult ook weer een nieuw huis moeten kopen, daar weer aanpassingen doen die geld kosten en dan is er ook nog een baby op komst die het nodige kost.
Volgens mij is het niet duidelijk. Ik geef helemaal niet gewoon 30.000 uit. Er is nog geen cent uitgegeven. Als je alles gelezen hebt weet je dat ik inmiddels een verhuizing ernstig heroverweeg. Die 20.000 moeten we laten staan want het is absoluut niet de verwachting dat het huis in waarde zal stijgen de komende jaren. Dus een schuld hebben we evengoed wel. Waarschijnlijk als we nu verhuizen zo'n 10.000 meer (waarvan ik 5000 betaal) dan als we over pakweg drie jaar verhuizen.
We wonen namelijk op een plek die niet alleen ik vreselijk vind (zowel het huis, dat hij ook nog met ex heeft uitgezocht, als de buurt als de hele gemeente overigens) maar die sowieso bepaald niet in trek is. Anders was het wel in waarde gestegen en dit is zelfs toen de economie nog goed ging, niet gebeurd. Dit heeft man zich ook bedacht en is daarom als een gek gaan sparen.
Er komt dus geen 20.000 spaargeld vrij, en er zal dus geen 30.000 uitgegeven worden aan een verhuizing maar 'slechts' 10.000.
Alsnog hoog genoeg om goed over na te denken, daar niet van.
[...]
Je geeft wel even gewoon 30.000 euro uit aan 'schuld'. Als je in dit huis blijft wonen heb je die schuld dus niet. Hebben jullie dus 20.000 euro spaargeld waar je hele andere leuke dingen mee kunt doen!!! Lijkt me toch wel lekker als je net getrouwd bent, een huis hebt en een baby verwacht. Ik vraag me anders werkelijk af waar je alles van gaat betalen. Je zult ook weer een nieuw huis moeten kopen, daar weer aanpassingen doen die geld kosten en dan is er ook nog een baby op komst die het nodige kost.
Volgens mij is het niet duidelijk. Ik geef helemaal niet gewoon 30.000 uit. Er is nog geen cent uitgegeven. Als je alles gelezen hebt weet je dat ik inmiddels een verhuizing ernstig heroverweeg. Die 20.000 moeten we laten staan want het is absoluut niet de verwachting dat het huis in waarde zal stijgen de komende jaren. Dus een schuld hebben we evengoed wel. Waarschijnlijk als we nu verhuizen zo'n 10.000 meer (waarvan ik 5000 betaal) dan als we over pakweg drie jaar verhuizen.
We wonen namelijk op een plek die niet alleen ik vreselijk vind (zowel het huis, dat hij ook nog met ex heeft uitgezocht, als de buurt als de hele gemeente overigens) maar die sowieso bepaald niet in trek is. Anders was het wel in waarde gestegen en dit is zelfs toen de economie nog goed ging, niet gebeurd. Dit heeft man zich ook bedacht en is daarom als een gek gaan sparen.
Er komt dus geen 20.000 spaargeld vrij, en er zal dus geen 30.000 uitgegeven worden aan een verhuizing maar 'slechts' 10.000.
Alsnog hoog genoeg om goed over na te denken, daar niet van.
maandag 22 maart 2010 om 16:25
quote:absoluteEinstein schreef op 22 maart 2010 @ 16:13:
Natuurlijk Sylvester, dat snap ik wel.
Maar je moet toch toegeven dat het een luxeprobleem is.
Heel veel mensen kunnen niet verhuizen, hoe k@t hun huis ook is.
Er zitten hier op het forum ook aardig wat mensen die met kinderen van 1000,- in de maand rond moeten komen. Denk je echt dat die denken, gut ik voel me niet thuis in dit huis. Natuurlijk niet. Die zijn blij dat ze ergens wonen.
Overigens kun je gvg wel omzetten naar hvw.
Hebben m'n ouders gedaan vanwege bedrijf. En later zijn ze weer terug gegaan naar gvg.
Jahaaa, natuurlijk is het een luxeprobleem. Ben verder volmaakt gelukkig, heb de liefde van mijn leven, een tot nu toe perfecte zwangerschap, huis is op zich niets mis mee, we hebben beiden een goed inkomen, leuke baan e.d. Ontbreekt niets aan en zal ik nooit over klagen. En het kan altijd vele malen erger.
Maar het is nu op dit moment mijn probleem. Als je alles altijd gaan vergelijken kun je nooit meer ergens over klagen toch?!
Ik wil helemaal niet omzetten naar een HVW-huwelijk. Ik heb hiervoor gekozen en wil dit aangaan, met alle consequenties vandien. Mijn probleem nu is dat het niet lekker loopt tussen ons op dit gebied. Dat hij mij wantrouwt en er niet 100% voor gaat om lusten en lasten met mij te delen. En dat ik daarop reageer door ook niet te willen delen in schuld (ik zeg wel ja, maar laat het niet zien). We hebben dus wel een GVG-huwelijk maar in de praktijk blijven we beiden op ons eiland zitten.
Dat stoort mij meer dan het hier wonen, eigenlijk. Het per se willen verhuizen lijkt ook iets te zijn waarmee ik de controle wil uitoefenen, vrees ik.
Ik vind het alsnog behoorlijk kut, en niemand kan ook navoelen hoe het voor mij is hier te wonen. Maar liever mijn hele leven hier, in goede harmonie met mijn lief en kind, dan gezeur en getouwtrek over geld, sparen, schuld, aflossen e.d.
Natuurlijk Sylvester, dat snap ik wel.
Maar je moet toch toegeven dat het een luxeprobleem is.
Heel veel mensen kunnen niet verhuizen, hoe k@t hun huis ook is.
Er zitten hier op het forum ook aardig wat mensen die met kinderen van 1000,- in de maand rond moeten komen. Denk je echt dat die denken, gut ik voel me niet thuis in dit huis. Natuurlijk niet. Die zijn blij dat ze ergens wonen.
Overigens kun je gvg wel omzetten naar hvw.
Hebben m'n ouders gedaan vanwege bedrijf. En later zijn ze weer terug gegaan naar gvg.
Jahaaa, natuurlijk is het een luxeprobleem. Ben verder volmaakt gelukkig, heb de liefde van mijn leven, een tot nu toe perfecte zwangerschap, huis is op zich niets mis mee, we hebben beiden een goed inkomen, leuke baan e.d. Ontbreekt niets aan en zal ik nooit over klagen. En het kan altijd vele malen erger.
Maar het is nu op dit moment mijn probleem. Als je alles altijd gaan vergelijken kun je nooit meer ergens over klagen toch?!
Ik wil helemaal niet omzetten naar een HVW-huwelijk. Ik heb hiervoor gekozen en wil dit aangaan, met alle consequenties vandien. Mijn probleem nu is dat het niet lekker loopt tussen ons op dit gebied. Dat hij mij wantrouwt en er niet 100% voor gaat om lusten en lasten met mij te delen. En dat ik daarop reageer door ook niet te willen delen in schuld (ik zeg wel ja, maar laat het niet zien). We hebben dus wel een GVG-huwelijk maar in de praktijk blijven we beiden op ons eiland zitten.
Dat stoort mij meer dan het hier wonen, eigenlijk. Het per se willen verhuizen lijkt ook iets te zijn waarmee ik de controle wil uitoefenen, vrees ik.
Ik vind het alsnog behoorlijk kut, en niemand kan ook navoelen hoe het voor mij is hier te wonen. Maar liever mijn hele leven hier, in goede harmonie met mijn lief en kind, dan gezeur en getouwtrek over geld, sparen, schuld, aflossen e.d.
maandag 22 maart 2010 om 16:27
@ mirrex. Ah, dan heeft mn notaris me jaren geleden fout geinformeerd Toch wel fijn dat je t achteraf wel kan, ondanks dat t veel moeite en geld kost.
@ absolute einstein, ik ging ook van to's situatie uit.
Zij heeft blijkbaar genoeg financiele middelen om die schuld te krijgen, af te betalen en ook nog genoeg op te bouwen voor toekomstig kind.
Als ze een andere prive situatie had gehad, had ik ook een ander advies en tips gegeven hoe ze zo goed mogelijk die jaren door zou kunnen komen.
(heb altijd diep respect voor gezinnen die in de situatie zitten die jij aangeeft. Die hoor je nl nooit klagen)
Aureel, veel sterkte met je besluit en gesprek met man.
Hoop dat je samen een goede oplossing bedenkt.
@ absolute einstein, ik ging ook van to's situatie uit.
Zij heeft blijkbaar genoeg financiele middelen om die schuld te krijgen, af te betalen en ook nog genoeg op te bouwen voor toekomstig kind.
Als ze een andere prive situatie had gehad, had ik ook een ander advies en tips gegeven hoe ze zo goed mogelijk die jaren door zou kunnen komen.
(heb altijd diep respect voor gezinnen die in de situatie zitten die jij aangeeft. Die hoor je nl nooit klagen)
Aureel, veel sterkte met je besluit en gesprek met man.
Hoop dat je samen een goede oplossing bedenkt.
koffie, zwart graag...
maandag 22 maart 2010 om 16:35
quote:Aureel schreef op 22 maart 2010 @ 16:15:
[...]
Volgens mij is het niet duidelijk. Ik geef helemaal niet gewoon 30.000 uit. Er is nog geen cent uitgegeven. Als je alles gelezen hebt weet je dat ik inmiddels een verhuizing ernstig heroverweeg. Die 20.000 moeten we laten staan want het is absoluut niet de verwachting dat het huis in waarde zal stijgen de komende jaren. Dus een schuld hebben we evengoed wel. Waarschijnlijk als we nu verhuizen zo'n 10.000 meer (waarvan ik 5000 betaal) dan als we over pakweg drie jaar verhuizen.
We wonen namelijk op een plek die niet alleen ik vreselijk vind (zowel het huis, dat hij ook nog met ex heeft uitgezocht, als de buurt als de hele gemeente overigens) maar die sowieso bepaald niet in trek is. Anders was het wel in waarde gestegen en dit is zelfs toen de economie nog goed ging, niet gebeurd. Dit heeft man zich ook bedacht en is daarom als een gek gaan sparen.
Er komt dus geen 20.000 spaargeld vrij, en er zal dus geen 30.000 uitgegeven worden aan een verhuizing maar 'slechts' 10.000.
Alsnog hoog genoeg om goed over na te denken, daar niet van.
Je opent dit topic dat jullie huis te koop staat en dat als jullie het huis verkopen een schuld/onderwaarde hebben van 30.000 euro. Dus als je hier blijft wonen heb je die schuld niet. Je hebt het dus nog niet uitgegeven, maar bent dit wel van plan om te doen.
Dus het lijkt me zeer verstandig om het te heroverwegen inderdaad. Ik zie het namelijk wel als 30.000 euro door de goot spoelen. Maar goed.
En toen ik in dit huis kwam wonen voelde ik me hier ook vreselijk. 2 jaar geduurd, en ik begon steeds meer te wennen. Nu wil ik hier bijna niet meer weg. Dus maak geen overhaaste beslissingen.
[...]
Volgens mij is het niet duidelijk. Ik geef helemaal niet gewoon 30.000 uit. Er is nog geen cent uitgegeven. Als je alles gelezen hebt weet je dat ik inmiddels een verhuizing ernstig heroverweeg. Die 20.000 moeten we laten staan want het is absoluut niet de verwachting dat het huis in waarde zal stijgen de komende jaren. Dus een schuld hebben we evengoed wel. Waarschijnlijk als we nu verhuizen zo'n 10.000 meer (waarvan ik 5000 betaal) dan als we over pakweg drie jaar verhuizen.
We wonen namelijk op een plek die niet alleen ik vreselijk vind (zowel het huis, dat hij ook nog met ex heeft uitgezocht, als de buurt als de hele gemeente overigens) maar die sowieso bepaald niet in trek is. Anders was het wel in waarde gestegen en dit is zelfs toen de economie nog goed ging, niet gebeurd. Dit heeft man zich ook bedacht en is daarom als een gek gaan sparen.
Er komt dus geen 20.000 spaargeld vrij, en er zal dus geen 30.000 uitgegeven worden aan een verhuizing maar 'slechts' 10.000.
Alsnog hoog genoeg om goed over na te denken, daar niet van.
Je opent dit topic dat jullie huis te koop staat en dat als jullie het huis verkopen een schuld/onderwaarde hebben van 30.000 euro. Dus als je hier blijft wonen heb je die schuld niet. Je hebt het dus nog niet uitgegeven, maar bent dit wel van plan om te doen.
Dus het lijkt me zeer verstandig om het te heroverwegen inderdaad. Ik zie het namelijk wel als 30.000 euro door de goot spoelen. Maar goed.
En toen ik in dit huis kwam wonen voelde ik me hier ook vreselijk. 2 jaar geduurd, en ik begon steeds meer te wennen. Nu wil ik hier bijna niet meer weg. Dus maak geen overhaaste beslissingen.
...
maandag 22 maart 2010 om 16:46
quote:queenie1 schreef op 22 maart 2010 @ 16:35:
[...]
Je opent dit topic dat jullie huis te koop staat en dat als jullie het huis verkopen een schuld/onderwaarde hebben van 30.000 euro. Dus als je hier blijft wonen heb je die schuld niet. Je hebt het dus nog niet uitgegeven, maar bent dit wel van plan om te doen.
Dus het lijkt me zeer verstandig om het te heroverwegen inderdaad. Ik zie het namelijk wel als 30.000 euro door de goot spoelen. Maar goed.
En toen ik in dit huis kwam wonen voelde ik me hier ook vreselijk. 2 jaar geduurd, en ik begon steeds meer te wennen. Nu wil ik hier bijna niet meer weg. Dus maak geen overhaaste beslissingen.
Het klopt niet wat je zegt. Hoe we het ook doen, vroeg of laat zal die 20.000 betaald moeten worden aan de schuld. Dus er blijft toch echt maar 10.000 over. Dus dat hele bedrag wordt inderdaad door de plee gespoeld, maar wat betreft die 20.000 hebben we geen keuze. En hoe langer we hier blijven, hoe langer dit boven ons hoofd blijft hangen.
Ik kan me niet voorstellen dat ik me hier ga thuisvoelen, maar wie weet. Misschien moet ik het nog even aanzien. We wachten zowieso tot ruim na de bevalling.
[...]
Je opent dit topic dat jullie huis te koop staat en dat als jullie het huis verkopen een schuld/onderwaarde hebben van 30.000 euro. Dus als je hier blijft wonen heb je die schuld niet. Je hebt het dus nog niet uitgegeven, maar bent dit wel van plan om te doen.
Dus het lijkt me zeer verstandig om het te heroverwegen inderdaad. Ik zie het namelijk wel als 30.000 euro door de goot spoelen. Maar goed.
En toen ik in dit huis kwam wonen voelde ik me hier ook vreselijk. 2 jaar geduurd, en ik begon steeds meer te wennen. Nu wil ik hier bijna niet meer weg. Dus maak geen overhaaste beslissingen.
Het klopt niet wat je zegt. Hoe we het ook doen, vroeg of laat zal die 20.000 betaald moeten worden aan de schuld. Dus er blijft toch echt maar 10.000 over. Dus dat hele bedrag wordt inderdaad door de plee gespoeld, maar wat betreft die 20.000 hebben we geen keuze. En hoe langer we hier blijven, hoe langer dit boven ons hoofd blijft hangen.
Ik kan me niet voorstellen dat ik me hier ga thuisvoelen, maar wie weet. Misschien moet ik het nog even aanzien. We wachten zowieso tot ruim na de bevalling.
maandag 22 maart 2010 om 17:10
Niet fijn als het huis niet voelt als thuis. Maar kan je niet je best doen om er (samen) een thuis van te maken? Met in het achterhoofd dat het echt voor jullie gezin is.
Woon met mijn vriend in een huis dat hij met zijn ex heeft gekocht. Vond het in het begin wel wat gek maar al snel aan gewend.
We hebben samen wat kleine meubels aangeschaft (stoelen, decoratie, tafel etc) zodat het meer van ons werd. De indeling wat veranderd en een lik verf gegeven.
Inmiddels voelt het als "ons huis". Wij wonen hier met onze dochter. Met wie hij het destijds heeft gekocht maakt mij niet uit (slapen zelfs nog in "hun" bed bijvoorbeeld).
Het is nu ons huis, voor ons gezin en waar ons meisje haar eerste jaren doorbrengt. In welk huis je ook woont, het zal altijd het huis zijn waar jullie voor het eerst als gezin hebben gewoond. Dat kan je later aan je kindje vertellen/laten zien (hier hebben we gewoond toen jij nog een babietje was). Als je dat nu voor ogen houdt wellicht maak je zo het huis beetje bij beetje thuis.
Laat die centen lekker op de bank staan, of spendeer een deel ervan aan leuke spullen voor de babykamer.
Woon met mijn vriend in een huis dat hij met zijn ex heeft gekocht. Vond het in het begin wel wat gek maar al snel aan gewend.
We hebben samen wat kleine meubels aangeschaft (stoelen, decoratie, tafel etc) zodat het meer van ons werd. De indeling wat veranderd en een lik verf gegeven.
Inmiddels voelt het als "ons huis". Wij wonen hier met onze dochter. Met wie hij het destijds heeft gekocht maakt mij niet uit (slapen zelfs nog in "hun" bed bijvoorbeeld).
Het is nu ons huis, voor ons gezin en waar ons meisje haar eerste jaren doorbrengt. In welk huis je ook woont, het zal altijd het huis zijn waar jullie voor het eerst als gezin hebben gewoond. Dat kan je later aan je kindje vertellen/laten zien (hier hebben we gewoond toen jij nog een babietje was). Als je dat nu voor ogen houdt wellicht maak je zo het huis beetje bij beetje thuis.
Laat die centen lekker op de bank staan, of spendeer een deel ervan aan leuke spullen voor de babykamer.
maandag 22 maart 2010 om 17:23
Dankjewel Mips. Doet me goed om te lezen. Ik zit in nagenoeg dezelfde situatie (alleen 'hun' bed verruild voor de mijne). En ik krijg trouwens ook een meisje, weet ik inmiddels
Heb er inmiddels ook wel meer 'mijn' huis van gemaakt maar kan hier nog meer werk van maken. De buurt en plek kan ik niet veranderen maar het huis wel. En op de babykamer ben ik al aardig losgegaan (nou ja, losgaan van iemand die bloemen koopt voor ¤2,99... maar toch).
Ik woon er nu al langer dan ex hier gewoond heeft en krijg er ook nog ons kind. Het is mooi om te bedenken dat dit ons huis is met ons gezin. Is weer een heel andere insteek. Daarmee kan ik verder.
Heb er inmiddels ook wel meer 'mijn' huis van gemaakt maar kan hier nog meer werk van maken. De buurt en plek kan ik niet veranderen maar het huis wel. En op de babykamer ben ik al aardig losgegaan (nou ja, losgaan van iemand die bloemen koopt voor ¤2,99... maar toch).
Ik woon er nu al langer dan ex hier gewoond heeft en krijg er ook nog ons kind. Het is mooi om te bedenken dat dit ons huis is met ons gezin. Is weer een heel andere insteek. Daarmee kan ik verder.
maandag 22 maart 2010 om 17:32
quote:Aureel schreef op 22 maart 2010 @ 17:23:
Dankjewel Mips. Doet me goed om te lezen. Ik zit in nagenoeg dezelfde situatie (alleen 'hun' bed verruild voor de mijne). En ik krijg trouwens ook een meisje, weet ik inmiddels
Heb er inmiddels ook wel meer 'mijn' huis van gemaakt maar kan hier nog meer werk van maken. De buurt en plek kan ik niet veranderen maar het huis wel. En op de babykamer ben ik al aardig losgegaan (nou ja, losgaan van iemand die bloemen koopt voor ¤2,99... maar toch).
Ik woon er nu al langer dan ex hier gewoond heeft en krijg er ook nog ons kind. Het is mooi om te bedenken dat dit ons huis is met ons gezin. Is weer een heel andere insteek. Daarmee kan ik verder.
Wat leuk een meisje! Gefeliciteerd met je a.s. dochter . Fijn als je door een andere insteek toch iets positiever naar de situatie kan kijken.
En wat voor het huis werkt (jullie gezin dus jullie huis) werkt ook voor de buurt. Stel je voor dat je met je dochter over 10 jaar door de buurt loopt (dan ben je allang verhuisd). Je vertelt haar waar jullie woonden. Wat voor mooi kamertje je had gemaakt. Waar je voor het eerst met haar bent gaan wandelen en hoe bijzonder dat was.
Zo krijgt die "stomme" buurt ineens een heel bijzonder tintje: daar is alles met je eerste kindje voor het eerst geweest. Daar kan geen "schaduw" van een ex tegenop . Veranderen kan je de buurt niet, maar accepteren en de mooiste plekjes proberen te waarderen wel.
Ik had tijdens mijn zwangerschap (en ook nu) ineens heel veel interesse in mijn "verleden". In hoe mijn moeder haar zwangerschap van mij beleefd had etc. Vond het leuk om met haar over te praten. Hoe ze hun huisje met superweinig geld toch leuk hadden ingericht. Wat ze met mij voor spelletjes deed, etc.
Probeer te genieten van alle mooie dingen. Van elkaar, van het vertrouwen dat jullie hebben in de toekomst (want anders waren jullie niet getrouwd en was je niet zwanger) en van alle spannende en prachtige momenten die nog gaan komen. Nu met twee, maar straks met een klein meisje erbij.
Dankjewel Mips. Doet me goed om te lezen. Ik zit in nagenoeg dezelfde situatie (alleen 'hun' bed verruild voor de mijne). En ik krijg trouwens ook een meisje, weet ik inmiddels
Heb er inmiddels ook wel meer 'mijn' huis van gemaakt maar kan hier nog meer werk van maken. De buurt en plek kan ik niet veranderen maar het huis wel. En op de babykamer ben ik al aardig losgegaan (nou ja, losgaan van iemand die bloemen koopt voor ¤2,99... maar toch).
Ik woon er nu al langer dan ex hier gewoond heeft en krijg er ook nog ons kind. Het is mooi om te bedenken dat dit ons huis is met ons gezin. Is weer een heel andere insteek. Daarmee kan ik verder.
Wat leuk een meisje! Gefeliciteerd met je a.s. dochter . Fijn als je door een andere insteek toch iets positiever naar de situatie kan kijken.
En wat voor het huis werkt (jullie gezin dus jullie huis) werkt ook voor de buurt. Stel je voor dat je met je dochter over 10 jaar door de buurt loopt (dan ben je allang verhuisd). Je vertelt haar waar jullie woonden. Wat voor mooi kamertje je had gemaakt. Waar je voor het eerst met haar bent gaan wandelen en hoe bijzonder dat was.
Zo krijgt die "stomme" buurt ineens een heel bijzonder tintje: daar is alles met je eerste kindje voor het eerst geweest. Daar kan geen "schaduw" van een ex tegenop . Veranderen kan je de buurt niet, maar accepteren en de mooiste plekjes proberen te waarderen wel.
Ik had tijdens mijn zwangerschap (en ook nu) ineens heel veel interesse in mijn "verleden". In hoe mijn moeder haar zwangerschap van mij beleefd had etc. Vond het leuk om met haar over te praten. Hoe ze hun huisje met superweinig geld toch leuk hadden ingericht. Wat ze met mij voor spelletjes deed, etc.
Probeer te genieten van alle mooie dingen. Van elkaar, van het vertrouwen dat jullie hebben in de toekomst (want anders waren jullie niet getrouwd en was je niet zwanger) en van alle spannende en prachtige momenten die nog gaan komen. Nu met twee, maar straks met een klein meisje erbij.
maandag 22 maart 2010 om 17:34
Aureel, ik vind dat je toch niet helemaal logisch redeneert wat betrteft die 20.000 euro. Maar misschien mis ik iets.
Je hebt het huis gekocht voor een X bedrag en nu is het zo'n 30.000 euro minder waard. Jij gaat er vanuit dat dit tot in lengte van dagen zo zal blijven omdat niemand wil wonen waar jij woont. Maar dat is natuurlijk onzin. Ooit, en dat kan over een jaar zijn of over 40 jaar, zal dit huis echt wel weer op zijn oorspronkelijke waarde komen of daarboven. Of we moeten met zijn alleen wel heel armlastig worden.
Of heeft je man destijds, bovenop de kosten-koper, nog meer geld in zijn hypotheek gestopt en is het huis nog steeds hetzelfde waard als waar hij het destijds voor kocht en is zijn hypotheek alleen 30.000 euro meer? Dat is wat mij betreft wel essentieel anders.
In het eerste geval zou ik blijven zitten waar ik zit. De economie trekt alweer aan en je kan het altijd nog aankijken. Spreek alleen wel gezamelijk een termijn af. In die tijd kun je mooi die 10.000 euro erbij sparen. Mocht na die periode er nog steeds een hypotheekschuld overblijven, dan kun je dit zelf terugbetalen, zonder van ouders afhankelijk te zijn.
In het tweede geval is het waarschijnlijk heel lange termijn voordat je een dergelijke overwaarde gecreëerd hebt. Dan is het inderdaad het overwegen waard om nu die 20.000 euro in je huis te laten verdwijnen en nog eens 10.000 schuld aan te gaan. Ik zou alleen wel een terugbetalingsregeling treffen en dit bedrag zsm terugbetalen. Het lijkt mij niet prettig om lang een schuld bij mijn schoonouders te hebben.
Je hebt het huis gekocht voor een X bedrag en nu is het zo'n 30.000 euro minder waard. Jij gaat er vanuit dat dit tot in lengte van dagen zo zal blijven omdat niemand wil wonen waar jij woont. Maar dat is natuurlijk onzin. Ooit, en dat kan over een jaar zijn of over 40 jaar, zal dit huis echt wel weer op zijn oorspronkelijke waarde komen of daarboven. Of we moeten met zijn alleen wel heel armlastig worden.
Of heeft je man destijds, bovenop de kosten-koper, nog meer geld in zijn hypotheek gestopt en is het huis nog steeds hetzelfde waard als waar hij het destijds voor kocht en is zijn hypotheek alleen 30.000 euro meer? Dat is wat mij betreft wel essentieel anders.
In het eerste geval zou ik blijven zitten waar ik zit. De economie trekt alweer aan en je kan het altijd nog aankijken. Spreek alleen wel gezamelijk een termijn af. In die tijd kun je mooi die 10.000 euro erbij sparen. Mocht na die periode er nog steeds een hypotheekschuld overblijven, dan kun je dit zelf terugbetalen, zonder van ouders afhankelijk te zijn.
In het tweede geval is het waarschijnlijk heel lange termijn voordat je een dergelijke overwaarde gecreëerd hebt. Dan is het inderdaad het overwegen waard om nu die 20.000 euro in je huis te laten verdwijnen en nog eens 10.000 schuld aan te gaan. Ik zou alleen wel een terugbetalingsregeling treffen en dit bedrag zsm terugbetalen. Het lijkt mij niet prettig om lang een schuld bij mijn schoonouders te hebben.
maandag 22 maart 2010 om 18:11
@Mips: Als je het zó omschrijft ga ik straks nog huilend weg hier, als we eenmaal weggaan... Snif. Het huis waar ik Mijn Dochter kreeg. Het stoepje waarop ze haar eerste pasjes deed. Misschien komt het nog goed met mij & huis. Ex is in elk geval al een stuk verder op de achtergrond geraakt.
@ Baunie: Volgens mij is het een kwestie van dat man en ex een hogere hypotheek hadden genomen, dan de waarde van het huis toendertijd was. Dus dan zal de schuld nooit kleiner worden, toch? Dit is wat man mij verteld heeft, en hij heeft het weer van een adviseur. Ik snap er eerlijk gezegd ook niet veel van; heb immers nooit zelf een huis gekocht.
Maar bedankt voor je uitleg. Ik zal het nog eens haarfijn gaan uitzoeken en bespreken. Dan kunnen we op basis daarvan een (betere) keus maken.
@ Baunie: Volgens mij is het een kwestie van dat man en ex een hogere hypotheek hadden genomen, dan de waarde van het huis toendertijd was. Dus dan zal de schuld nooit kleiner worden, toch? Dit is wat man mij verteld heeft, en hij heeft het weer van een adviseur. Ik snap er eerlijk gezegd ook niet veel van; heb immers nooit zelf een huis gekocht.
Maar bedankt voor je uitleg. Ik zal het nog eens haarfijn gaan uitzoeken en bespreken. Dan kunnen we op basis daarvan een (betere) keus maken.
maandag 22 maart 2010 om 18:34
Misschien naief, maar het gaat alleen maar om geld.
Ik vind het top dat je zo gelukkig bent, dat je huwelijk goed voelt, dat je je langgewilde babytje verwacht en dat je een positief vooruitzicht hebt op je leven.
Of je dat huis nu of over 2 jaar verkoopt, je verwacht al dat je hier verlies op gaat maken en dat het spaargeld van 20k weg is, in all circumstances, ook al zit je je tijd daar nog 2 jaar met pijn en moeite uit. Als je dan met 10k blijft zitten en dan woont op een plek waar je jezelf zo rot voelt (been there, done that) en hunkert en droomt naar een nieuwe start met alle voordelen (samen, minder reistijd, geen historie, een thuis), waarom dan zo doorslepen? Ik zou zelf nog eens heel goed met zijn ouders praten in hoeverre zij die 10.000 snel terug willen hebben en vooral op welke termijn. Je zou een schuldbekentenis kunnen tekenen dat mochten zij overlijden voor aflossing het restantgeld van de erfenis afgaat, en wellicht kunnen voorstellen om per maand 100 euro af te lossen en daarbij ieder jaar het vakantiegeld van 1 van jullie en de kerstbonus/13e maand/meevaller af te lossen op dit bedrag. Zij zien ook graag dat jullie vooruit gaan en je lijkt me niet happy nu. Een blanco start en rust is ook wat tegenover dat geld. Maar goed, ik ken hun situatie niet, ik zou echt nog eens gaan praten want het contact lijkt me heel open te gaan.
En heb je er al eens aan gedacht het huis een paar jaar te verhuren? Je zou dan zelf iets goedkoops kunnen huren, veel sparen en van het huidige spaargeld een leuk weekendhuisje kunnen kopen zodat je toch iets van jezelf hebt?
Misschien naief, maar ik heb ook ooit gewoond in een huis waar ik me echt naartoe moest slepen in een buurt waar alles zwaar voelde en vanaf dat ik weg was voelde ik weer lucht, en dat was me meer waard dan mijn spaargeld. Succes Aureel, geniet vooral van wat je wel hebt!
Ik vind het top dat je zo gelukkig bent, dat je huwelijk goed voelt, dat je je langgewilde babytje verwacht en dat je een positief vooruitzicht hebt op je leven.
Of je dat huis nu of over 2 jaar verkoopt, je verwacht al dat je hier verlies op gaat maken en dat het spaargeld van 20k weg is, in all circumstances, ook al zit je je tijd daar nog 2 jaar met pijn en moeite uit. Als je dan met 10k blijft zitten en dan woont op een plek waar je jezelf zo rot voelt (been there, done that) en hunkert en droomt naar een nieuwe start met alle voordelen (samen, minder reistijd, geen historie, een thuis), waarom dan zo doorslepen? Ik zou zelf nog eens heel goed met zijn ouders praten in hoeverre zij die 10.000 snel terug willen hebben en vooral op welke termijn. Je zou een schuldbekentenis kunnen tekenen dat mochten zij overlijden voor aflossing het restantgeld van de erfenis afgaat, en wellicht kunnen voorstellen om per maand 100 euro af te lossen en daarbij ieder jaar het vakantiegeld van 1 van jullie en de kerstbonus/13e maand/meevaller af te lossen op dit bedrag. Zij zien ook graag dat jullie vooruit gaan en je lijkt me niet happy nu. Een blanco start en rust is ook wat tegenover dat geld. Maar goed, ik ken hun situatie niet, ik zou echt nog eens gaan praten want het contact lijkt me heel open te gaan.
En heb je er al eens aan gedacht het huis een paar jaar te verhuren? Je zou dan zelf iets goedkoops kunnen huren, veel sparen en van het huidige spaargeld een leuk weekendhuisje kunnen kopen zodat je toch iets van jezelf hebt?
Misschien naief, maar ik heb ook ooit gewoond in een huis waar ik me echt naartoe moest slepen in een buurt waar alles zwaar voelde en vanaf dat ik weg was voelde ik weer lucht, en dat was me meer waard dan mijn spaargeld. Succes Aureel, geniet vooral van wat je wel hebt!
maandag 22 maart 2010 om 18:37
quote:Baunie schreef op 22 maart 2010 @ 17:34:
Aureel, ik vind dat je toch niet helemaal logisch redeneert wat betrteft die 20.000 euro. Maar misschien mis ik iets.
Je hebt het huis gekocht voor een X bedrag en nu is het zo'n 30.000 euro minder waard. Jij gaat er vanuit dat dit tot in lengte van dagen zo zal blijven omdat niemand wil wonen waar jij woont. Maar dat is natuurlijk onzin. Ooit, en dat kan over een jaar zijn of over 40 jaar, zal dit huis echt wel weer op zijn oorspronkelijke waarde komen of daarboven. Of we moeten met zijn alleen wel heel armlastig worden.
Of heeft je man destijds, bovenop de kosten-koper, nog meer geld in zijn hypotheek gestopt en is het huis nog steeds hetzelfde waard als waar hij het destijds voor kocht en is zijn hypotheek alleen 30.000 euro meer? Dat is wat mij betreft wel essentieel anders.
In het eerste geval zou ik blijven zitten waar ik zit. De economie trekt alweer aan en je kan het altijd nog aankijken. Spreek alleen wel gezamelijk een termijn af. In die tijd kun je mooi die 10.000 euro erbij sparen. Mocht na die periode er nog steeds een hypotheekschuld overblijven, dan kun je dit zelf terugbetalen, zonder van ouders afhankelijk te zijn.
In het tweede geval is het waarschijnlijk heel lange termijn voordat je een dergelijke overwaarde gecreëerd hebt. Dan is het inderdaad het overwegen waard om nu die 20.000 euro in je huis te laten verdwijnen en nog eens 10.000 schuld aan te gaan. Ik zou alleen wel een terugbetalingsregeling treffen en dit bedrag zsm terugbetalen. Het lijkt mij niet prettig om lang een schuld bij mijn schoonouders te hebben.Helemaal mee eens, en dat bedoelde ik ook te zeggen. Maar jij verwoord het veel beter
Aureel, ik vind dat je toch niet helemaal logisch redeneert wat betrteft die 20.000 euro. Maar misschien mis ik iets.
Je hebt het huis gekocht voor een X bedrag en nu is het zo'n 30.000 euro minder waard. Jij gaat er vanuit dat dit tot in lengte van dagen zo zal blijven omdat niemand wil wonen waar jij woont. Maar dat is natuurlijk onzin. Ooit, en dat kan over een jaar zijn of over 40 jaar, zal dit huis echt wel weer op zijn oorspronkelijke waarde komen of daarboven. Of we moeten met zijn alleen wel heel armlastig worden.
Of heeft je man destijds, bovenop de kosten-koper, nog meer geld in zijn hypotheek gestopt en is het huis nog steeds hetzelfde waard als waar hij het destijds voor kocht en is zijn hypotheek alleen 30.000 euro meer? Dat is wat mij betreft wel essentieel anders.
In het eerste geval zou ik blijven zitten waar ik zit. De economie trekt alweer aan en je kan het altijd nog aankijken. Spreek alleen wel gezamelijk een termijn af. In die tijd kun je mooi die 10.000 euro erbij sparen. Mocht na die periode er nog steeds een hypotheekschuld overblijven, dan kun je dit zelf terugbetalen, zonder van ouders afhankelijk te zijn.
In het tweede geval is het waarschijnlijk heel lange termijn voordat je een dergelijke overwaarde gecreëerd hebt. Dan is het inderdaad het overwegen waard om nu die 20.000 euro in je huis te laten verdwijnen en nog eens 10.000 schuld aan te gaan. Ik zou alleen wel een terugbetalingsregeling treffen en dit bedrag zsm terugbetalen. Het lijkt mij niet prettig om lang een schuld bij mijn schoonouders te hebben.Helemaal mee eens, en dat bedoelde ik ook te zeggen. Maar jij verwoord het veel beter
...
maandag 22 maart 2010 om 18:42
Vind je dat niet een beetje vreemd? Hij heeft het huis gekocht dus hij moet die restschuld maar dragen? Hij kan dan net zo goed zeggen dat het jouw restschuld is, want jij wil daar niet blijven wonen. Maar ja, dit zullen anderen ook wel gezegd hebben en jullie zijn nu op dit moment beiden niet van plan water bij de wijn te doen. Als je een paar duizend euro er tegenaan gooit kun je van een huis al heel snel je eigen plek maken. Kleven er te veel herineringen aan? Wil je soms liever wat nieuws samen met je man beginnen?
maandag 22 maart 2010 om 19:18
Soms is het handig dat mensen wél het hele topic lezen....
Aureel, je hebt best wat kritiek/kritische noten over je heen gekregen hier. Maar net als Hanzie vind ik het wel 'stoer' dat je blijft reageren en dat je zegt dat het je stof tot nadenken geeft.
Je zou de eerste en de laatste niet zijn die de openingspost verwijderd na veel beste felle reacties.
Inhoudelijk qua financieën heb ik geen advies (ik huur en nooit koop gewoond), maar hoop dat jullie er uitkomen en toch hier nog een tijd kunnen genieten zoals Mips al aangeeft!!
Aureel, je hebt best wat kritiek/kritische noten over je heen gekregen hier. Maar net als Hanzie vind ik het wel 'stoer' dat je blijft reageren en dat je zegt dat het je stof tot nadenken geeft.
Je zou de eerste en de laatste niet zijn die de openingspost verwijderd na veel beste felle reacties.
Inhoudelijk qua financieën heb ik geen advies (ik huur en nooit koop gewoond), maar hoop dat jullie er uitkomen en toch hier nog een tijd kunnen genieten zoals Mips al aangeeft!!
