Verdeling financiën en toekomstplannen

Update: Ik heb het zojuist nogmaals ter sprake gebracht. Dat ik mij echt niet goed voel bij een verdeling van minder dan 50/50 en dat ik vind dat hij mijn argumenten (geld inbrengen vs dingen opgeven) te snel af serveert. Ik heb ook het argument van 100% aansprakelijkheid (die mi het allerbelangrijkst is) aangehaald en daar was hij het mee eens. Ook gezegd dat hij niet alleen aan geld moet denken maar ook aan de toekomst van onze kinderen. Gelukkig lijkt hij het nu in te zien. We gaan het huis gelukkig 50/50 eigendom doen. Hij gaf ook aan dat ik te snel er vanuit ga dat hij niets in het huishouden/de opvoeding gaat doen en dat dat onterecht is. Nou ja, we zijn er nog niet maar er is een goede stap gezet denk ik zo

Hi, ik twijfel over mijn gevoel rondom onze financiële situatie en hoe we dingen regelen mbt bezit en vermogen. Ik zou graag willen checken of mijn gevoelens juist zijn of dat het volgens jullie helemaal prima geregeld is zo en ik mij aanstel. Of iets er tussenin natuurlijk, haha. Vind het lastig om hier met mijn man over te praten zonder dat het lijkt alsof ik op zijn geld uit ben, want dat ben ik niet. Ik wil alleen niet berooid achterblijven als ik alleen kom te staan na een scheiding (voor overlijden hebben we langstlevendenbeding).

Here comes:
Mijn man en ik staan op het punt een woning te kopen. Hij wil graag onze aandeel in het eigendom van de woning op 70/30 zetten, waardoor hij 70% eigenaar is en ik 30%. Nu is dit op zichzelf staand prima, aangezien ons totale inkomen ook ongeveer zo verdeeld is (netto €5000 vs €2800). In mijn eentje had ik lang niet zo’n duur huis kunnen kopen als we nu kunnen, dus wat dat betreft is dat natuurlijk fijn. We betalen onze vaste lasten nu 60/40, dat zullen we in ons nieuwe huis blijven doen.

Nu verwachten we binnenkort ons eerste kind. Het plan is dat ik dan 36 uur blijf werken, maar het is natuurlijk goed mogelijk dat dat in de praktijk totaal niet handig blijkt te zijn en ik toch een dag minder zal moeten werken. Dan zal ik dus relatief gezien nog minder inbrengen dan hij. Ik zou dolgraag meer willen inbrengen maar banen in mijn vakgebied betalen nu eenmaal niet zo goed als banen in zijn vakgebied. We werken nu evenveel uren.

Naast het huis en de vaste lasten heeft mijn man (we zijn getrouwd in beperkte gemeenschap van goederen) ook aandelen en een huis in het buitenland. Dit alles van voor ons huwelijk dus dit alles valt buiten de gemeenschap van goederen. Dat wil hij voorlopig ook zo houden en is ook prima m.i.

Is de eigendomsverdeling van onze woning volgens jullie in orde, gezien bovenstaande? Rationeel gezien denk ik zelf van wel. Gevoelsmatig weet ik het eerlijk gezegd niet zo zeker en wel om het volgende: Ik ga hoogstwaarschijnlijk ergens in de toekomst vast iets minder werken. Zo niet na het eerste kind, dan na het tweede. Dat betekent waarschijnlijk minder geld, minder kans op persoonlijke ontwikkeling en ook minder goede kansen op de arbeidsmarkt. Mochten wij uit elkaar gaan dus ook minder kansen om een stevige toekomst alleen op te bouwen. Minder werken is voor mijn man geen optie. Sterker nog, hij doet veel projecten ook in zijn vrije tijd en geeft zelf aan in de toekomst nog meer te willen werken. Vind ik prima overigens. Hijzelf zou het zelfs prima vinden als ik helemaal stop met werken.

De wrijving in mijn gevoel zit hem voor mij denk ik in het feit dat er aan minder werken en voor de kinderen zorgen en dus het missen van carrièrekansen niet echt een monetaire waarde gekoppeld kan worden. Bovendien geeft hij aan meer te willen werken, waardoor er vanzelfsprekend meer op mijn bordje terecht komt. Dat vind ik prima en doe ik met plezier, maar ik beschouw dat wel als onze gezamenlijke keuze en daar zitten dan natuurlijk consequenties aan.

Wat ik ook een lastige vind is dat hij altijd aangeeft heel hard te hebben gewerkt voor zijn geld, de juiste keuzes gemaakt te hebben en niet zijn geld aan een ander (mij) wil verliezen als we uit elkaar gaan en ik bijvoorbeeld een nieuwe partner zou krijgen. Dat snap ik, maar ik werk ook hard, heb helaas niet zulke goede kansen gehad in mijn leven als hij en ga nu een relatief groter deel van mijn leven in het teken zetten van het gezin.

Ik snap zijn standpunt echt heel goed, zou ik zelf denk ik ook doen als ik er zo goed bij zou zitten. Maar dat neemt niet weg dat ik er ook ben en mijn steentje bijdraag en net zo hard werk als hij. En dat is natuurlijk lastig een waarde aan te koppelen. Nou ja, lang verhaal, excuus daarvoor. Ik ben benieuwd naar jullie gedachten.