Verdeling financiën en toekomstplannen

Update: Ik heb het zojuist nogmaals ter sprake gebracht. Dat ik mij echt niet goed voel bij een verdeling van minder dan 50/50 en dat ik vind dat hij mijn argumenten (geld inbrengen vs dingen opgeven) te snel af serveert. Ik heb ook het argument van 100% aansprakelijkheid (die mi het allerbelangrijkst is) aangehaald en daar was hij het mee eens. Ook gezegd dat hij niet alleen aan geld moet denken maar ook aan de toekomst van onze kinderen. Gelukkig lijkt hij het nu in te zien. We gaan het huis gelukkig 50/50 eigendom doen. Hij gaf ook aan dat ik te snel er vanuit ga dat hij niets in het huishouden/de opvoeding gaat doen en dat dat onterecht is. Nou ja, we zijn er nog niet maar er is een goede stap gezet denk ik zo

Hi, ik twijfel over mijn gevoel rondom onze financiële situatie en hoe we dingen regelen mbt bezit en vermogen. Ik zou graag willen checken of mijn gevoelens juist zijn of dat het volgens jullie helemaal prima geregeld is zo en ik mij aanstel. Of iets er tussenin natuurlijk, haha. Vind het lastig om hier met mijn man over te praten zonder dat het lijkt alsof ik op zijn geld uit ben, want dat ben ik niet. Ik wil alleen niet berooid achterblijven als ik alleen kom te staan na een scheiding (voor overlijden hebben we langstlevendenbeding).

Here comes:
Mijn man en ik staan op het punt een woning te kopen. Hij wil graag onze aandeel in het eigendom van de woning op 70/30 zetten, waardoor hij 70% eigenaar is en ik 30%. Nu is dit op zichzelf staand prima, aangezien ons totale inkomen ook ongeveer zo verdeeld is (netto €5000 vs €2800). In mijn eentje had ik lang niet zo’n duur huis kunnen kopen als we nu kunnen, dus wat dat betreft is dat natuurlijk fijn. We betalen onze vaste lasten nu 60/40, dat zullen we in ons nieuwe huis blijven doen.

Nu verwachten we binnenkort ons eerste kind. Het plan is dat ik dan 36 uur blijf werken, maar het is natuurlijk goed mogelijk dat dat in de praktijk totaal niet handig blijkt te zijn en ik toch een dag minder zal moeten werken. Dan zal ik dus relatief gezien nog minder inbrengen dan hij. Ik zou dolgraag meer willen inbrengen maar banen in mijn vakgebied betalen nu eenmaal niet zo goed als banen in zijn vakgebied. We werken nu evenveel uren.

Naast het huis en de vaste lasten heeft mijn man (we zijn getrouwd in beperkte gemeenschap van goederen) ook aandelen en een huis in het buitenland. Dit alles van voor ons huwelijk dus dit alles valt buiten de gemeenschap van goederen. Dat wil hij voorlopig ook zo houden en is ook prima m.i.

Is de eigendomsverdeling van onze woning volgens jullie in orde, gezien bovenstaande? Rationeel gezien denk ik zelf van wel. Gevoelsmatig weet ik het eerlijk gezegd niet zo zeker en wel om het volgende: Ik ga hoogstwaarschijnlijk ergens in de toekomst vast iets minder werken. Zo niet na het eerste kind, dan na het tweede. Dat betekent waarschijnlijk minder geld, minder kans op persoonlijke ontwikkeling en ook minder goede kansen op de arbeidsmarkt. Mochten wij uit elkaar gaan dus ook minder kansen om een stevige toekomst alleen op te bouwen. Minder werken is voor mijn man geen optie. Sterker nog, hij doet veel projecten ook in zijn vrije tijd en geeft zelf aan in de toekomst nog meer te willen werken. Vind ik prima overigens. Hijzelf zou het zelfs prima vinden als ik helemaal stop met werken.

De wrijving in mijn gevoel zit hem voor mij denk ik in het feit dat er aan minder werken en voor de kinderen zorgen en dus het missen van carrièrekansen niet echt een monetaire waarde gekoppeld kan worden. Bovendien geeft hij aan meer te willen werken, waardoor er vanzelfsprekend meer op mijn bordje terecht komt. Dat vind ik prima en doe ik met plezier, maar ik beschouw dat wel als onze gezamenlijke keuze en daar zitten dan natuurlijk consequenties aan.

Wat ik ook een lastige vind is dat hij altijd aangeeft heel hard te hebben gewerkt voor zijn geld, de juiste keuzes gemaakt te hebben en niet zijn geld aan een ander (mij) wil verliezen als we uit elkaar gaan en ik bijvoorbeeld een nieuwe partner zou krijgen. Dat snap ik, maar ik werk ook hard, heb helaas niet zulke goede kansen gehad in mijn leven als hij en ga nu een relatief groter deel van mijn leven in het teken zetten van het gezin.

Ik snap zijn standpunt echt heel goed, zou ik zelf denk ik ook doen als ik er zo goed bij zou zitten. Maar dat neemt niet weg dat ik er ook ben en mijn steentje bijdraag en net zo hard werk als hij. En dat is natuurlijk lastig een waarde aan te koppelen. Nou ja, lang verhaal, excuus daarvoor. Ik ben benieuwd naar jullie gedachten.

Meteenboekjeopdebank schreef: ↑

30-03-2022 18:48

Eventjes proberen te redeneren vanuit team man: hij is dus al een keer financieel belazerd door iemand die hij vertrouwde. Dat geeft littekens. Moet je los zien van je huwelijk maar er zijn plenty mensen die hun trauma’s meenemen naar hun volgende relatie.

Dus, hij is de rotste niet, maar wel op zoek naar houvast.

Dit is het precies inderdaad.

De gezamenlijke aansprakelijkheid voor huis en hypotheek is een zakelijk argument. Wanneer jullie geen eigen geld (van voor het huwelijk) inbrengen is fiftyfifty eigendom dus te verkopen en ook een logisch gevolg van jullie huwelijk.

De argumenten over de waarde van jullie uren zijn hierboven al genoemd. En alles wat jij meer doet dan hij kan verrekend worden tegen zijn uurtarief want dat zijn uren waarin hij veel kan verdienen omdat hij ze niet in huishouden/kind steekt.

Dan kom je al een heel stuk dichter bij elkaar. Wat heeft hij nodig om zich verder financieel veilig te voelen? Een bepaald bedrag dat je apart op een spaarrekening zet en deelt als je uit elkaar gaat?

Wij hebben allebei zakgeld, ieder een aparte rekening waar maandelijks een vast bedrag naar toe gaat. Allebei even veel, overigens, niet naar rato. Juridisch valt het in de grote pot van gemeenschap van goederen, maar emotioneel is dat mijn geld. Kan ik uitgeven zonder verantwoording af te leggen. Zou dat kunnen werken voor jullie?

Ja dat gaat zeker werken. We willen een rekening voor de vaste lasten, een gezamenlijke spaarrekening en dan onze eigen rekeningen met geld dat we vrij kunnen besteden.

parbleumondieu schreef: ↑

30-03-2022 20:25

Bekend karaktertrekje.
Zet op papier dat voor je kind zorgen en voor het huishouden een financiële waarde vertegenwoordigt. Ervan uitgaan dat hij dat ook zo ziet, zal niet werken. Alleen directe opbrengsten tellen mee en jij hebt straks niks gedaan waar je iets mee 'verdiend' hebt in zijn ogen.
Ik ben verwijderd uit zijn testament en van het eigendom van zijn huis, want alles wat ik had gedaan had niet gezorgd voor financiële opbrengst en dat hij alles voorgezet kreeg telde niet achteraf gezien, want dat had hij ook wel zelf kunnen doen als het hafd gemoeten.

Oh wat ontzettend verdrietig! Goed idee om dat vast te leggen.

Singlejingle schreef: ↑

30-03-2022 21:07

To, zoals je hebt kunnen lezen, hebben hier een hoop vrouwen geschreven die zaken vanaf het begin af aan al veel beter hebben geregeld met hun partner én waarschijnlijk niet zo hard daarvoor hebben moeten strijden om normale en eerlijke verdeling voor elkaar te krijgen. Omdat het vanuit alle partijen min of meer vanzelfsprekend was.

Jij blijkt nu aan de voorkant al te moeten "vechten" om de restjes. Dat is geen goed teken. Daarnaast zijn er een aantal van ons ouder en hebben vanuit eigen ervaring of ervaring bij vriendinnen (ik) gezien waar zo'n houding toe kan leiden. Geloof me als ik zeg dat de liefde op z'n grootst is als je zwanger bent van je eerste, in volle verwachting van wat komen gaat. En geloof mij dat veel relaties onder druk komen te staan als de tropenjaren gaan spelen. Want alle trekjes die je partner en jij hebben, komen dan uitvergroot terug. Alleen zit je dan vaak al vast. is dat huis gekocht en zijn die kinderen er al.

Je doet jezelf een heel groot plezier als je NU in de ontwerpfase van jullie toekomstige leven om tafel gaat zitten. Niet alleen financieel, waar dit topic mee begon, maar ook praktisch qua taken verdeling.

Jouw man zegt wel heel leuk 'je gaat er nu vanuit dat ik minder.....'. Maar hebben jullie daar uberhaupt afspraken over gemaakt? Want je zult de eerste niet zijn waarbij de man (en minder vaak voorkomend de vrouw) zegt "ja maar, dat hebben we nooit zo afgesproken".
Dus, wat wil JIJ? Hij wil veel werken. Maar zou jij het eigenlijk leuk vinden om zelf ook 36 uur te blijven werken, als je wist dat jullie kind goed verzorgd werd door papa of de kinderopvang? Nu heb je een beweging gemaakt, omdat je verwacht dat 36 uur per week teveel gaat zijn in combinatie met een kind en zeker met 2. Jij vult het in dat jij dit moet opvangen en dat kan terecht als teveel stress voelen naast 36 uur, het huishouden, etc. Maar is er uberhaupt besproken dat hij óók 1 dag minder kan werken? Heb je het al gehad over nachtvoedingen en wie dat gaat doen? Of ga je er vanuit dat dit tegen die tijd vanzelf oplost?

Neem van mij aan dat dit soort dingen zich niet oplossen als 1 iemand heel standvastig is en overtuigd van zijn rechten op bijv. nachtrust, want mijn baan is immers belangrijker/verdient beter/ geeft ons betere toekomstmogelijkheden. Dan klinkt zo'n reactie al als iemand die niet openstaat om dit bespreekbaar te maken. Dat klinkt als iemand bij wie je moet buigen, wil je niet barsten. Hou je dit in je achterhoofd?

Hoe verdelen jullie huishouden nu? Wie kookt? Wie haalt boodschappen? Wie doet de was, haalt een stofzuiger erdoor? Hebben jullie uberhaupt hier al een gesprek over gevoerd hoe dit straks het plan gaat zijn? Tuurlijk, plannen kunnen wijzigen. Maar is er een intentie uitgesproken?
Is de bedoeling dat er een schoonmaker komt? En zo ja, wie kijkt wie dan aan als de schoonmaker niet blijkt te bevallen of simpelweg niet komt opdagen?

Bevraag die man van je maar eens. Hoeft niet vanavond. Maar kan ook 'joh schat, ik wil dit weekend even met je gaan zitten, want het lijkt erop dat we eigenlijk over een boel dingen losse eindjes hebben en ik wil graag afspraken met je maken". Kinderopvang, financiën, zorgverdeling, huishouden, vrij nemen bij ziekte, etc. Ik heb de indruk dat je jouw man stevig bij de teugels moet houden, omdat hij dit anders heel fijn en lekker inkleurt zonder daar bewust of onbewust veel rekening met jou te houden en jij uiteindelijk overal aan het kortste eind trekt. Jij mag, nee, moet, zakelijker worden bij iemand die zo stevig voor zichzelf opkomt.

Dank voor je reactie! Bevat wel wat aannames die zeker niet kloppen, maar het is mij wel duidelijk nu dat we inderdaad meer in detail dingen moeten bespreken.

Singlejingle schreef: ↑

30-03-2022 21:21

Ik heb hier op dit forum en in het echte leven zo vaak stellen gezien, waarbij de man het doodnormaal vond dat de vrouw de oppas moest betalen als ze weg wilde terwijl hij aan het werk was of zelfs ging sporten. Want ZIJ wilde toch weg?
Alsof het de verantwoordelijkheid van de vrouw is om altijd bij de kinderen te zijn en hij daarin niet minstens de andere helft verantwoordelijk was. Koekoek.

Ik heb mannen horen zeggen dat ze €5 per uur kon krijgen ter compensatie voor de zorg voor de kinderen, want dat kostte het buurmeisje van 15 jaar ook. Koekoek.

Ik heb vrouwen horen klagen over hun man die geirriteerd was als ze het lef had hem te vragen de nachtvoeding op zich te nemen. Want dat kon toch niet. Hij had een BELANGRIJKE baan! Maakt dan toch niet uit of zij doodmoe op haar inferieure werk zit of in geval van thuisouder, met 3 koters onder de 5 jaar de dag moet doorploeteren en wel graag het avondeten op tijd klaar en zijn overhemd gestreken voor de volgende dag. Koekoek.

Ik lees vrouwen die het doodnormaal vinden dat ze praktisch alle zorg voor de kinderen doen, totaal geen benul hebben van hun rechtspositie (die nihiel is bij scheiding) en €400 leefgeld krijgen per maand om alles voor het gezin te regelen. Maar ondertussen geen idee hebben hoeveel hun man op hun privé rekening hebben staan en daar ook niet naar durven vragen. Koekoek.

Ik lees vrouwen die elke zaterdag en zondagochtend met de kinderen zachtjes naar beneden sluipen, zodat hun man nog even lekker kan omdraaien. Want hij heeft een leuke avond gehad met zijn vrienden en heeft wat teveel gezopen. Maar dat heeft hij verdient, want hij werkt ook altijd zo hard. Je bedoelt, jij, vrouwtje met de kinders en dat grote stofvrije huis zit de hele dag zeker haar nagels te vijlen?? Koekoek.

Sommige kerels denken écht zo! Echt. En noemen hun vrouw die er iets van waagt te zeggen een zeur (jeweetwel, met de bekende rollende ogen)

Ik heb deze verhalen ook gelezen. Gelukkig is mijn man niet zo