Gezondheid
alle pijlers
29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker
zaterdag 8 mei 2021 om 09:08
Hi allemaal,
Deze week heb ik het allerergste en meest onverwachte nieuws gekregen: ik heb kanker. Na twee maanden veel last van mijn rug is er een mri scan gemaakt, en een tumor in mijn wervel gevonden. Inmiddels is er ook middels een ct scan een tweede plek gevonden, vermoeden is dat beide plekken uitzaaiingen zijn van een andere kanker die nog gevonden moet worden. Erg uitzichtloos dus..
Ik ben pas 29 en heb een jonge baby. Ik kan het niet geloven en kan alleen maar huilen bij de gedachte dat ik hem zonder moeder zal moeten laten opgroeien. Hoe kan dit? Wat heb ik gemist?
Ik moet dit gewoon ergens kwijt, kon ik maar wakker worden uit deze nachtmerrie..
Deze week heb ik het allerergste en meest onverwachte nieuws gekregen: ik heb kanker. Na twee maanden veel last van mijn rug is er een mri scan gemaakt, en een tumor in mijn wervel gevonden. Inmiddels is er ook middels een ct scan een tweede plek gevonden, vermoeden is dat beide plekken uitzaaiingen zijn van een andere kanker die nog gevonden moet worden. Erg uitzichtloos dus..
Ik ben pas 29 en heb een jonge baby. Ik kan het niet geloven en kan alleen maar huilen bij de gedachte dat ik hem zonder moeder zal moeten laten opgroeien. Hoe kan dit? Wat heb ik gemist?
Ik moet dit gewoon ergens kwijt, kon ik maar wakker worden uit deze nachtmerrie..
donderdag 13 mei 2021 om 19:44
Wow wat een reacties, en millie wat heb je meegemaakt in een paar dagen tijd.. wat een rollercoaster zit je ineens in. Zo erg om te lezen dat m'n grootste nachtmerrie zomaar werkelijkheid kan zijn, verschrikkelijk dat dit je moet overkomen 
en voor ieder ander!
Hoe gaat het met je partner en je familie? Veel sterkte en liefde voor iedereen! Ik brandt ook een kaarsje vanavond
en voor ieder ander! Hoe gaat het met je partner en je familie? Veel sterkte en liefde voor iedereen! Ik brandt ook een kaarsje vanavond
donderdag 13 mei 2021 om 20:08
Tot nu toe heb ik vooral het gevoel dat ik met mijn overlevingsdrang zo weinig kan. Die drang is er echt wel: ik wil gewoon mijn kinderen zien opgroeien. Misschien dat dat nog wel verandert tijdens het chemotherapie traject, als het meer doorbijten wordt. Tot nu toe waren het vooral afwachten, onderzoeken en een operatie. Veel passiever dan onder volledige narcose wordt het natuurlijk niet.loisnvt schreef: ↑13-05-2021 12:05Ik begrijp dat je het zo voelt Agen, maar onderschat niet dat je weldegelijk niet alleen passief bent in dit proces! Fysiek mss wel, want je kunt alleen doen wat je lichaam op dit moment aankan, maar psychisch is het topsport! Toen ik 1,5 jaar geleden de diagnose ongeneeslijk ziek kreeg, kwam er een soort oerkracht in mijn lijf. Oerkracht om te overleven en juist deze oerkracht heb je nodig om alle behandelingen te kunnen ondergaan!
Ik wens jou heel veel kracht en sterkte met je behandelingen!
Voor jou heel veel sterkte met alles wat verder op je pad komt!
Bedankt aan iedereen die meeleeft. Dat is lief. En verder is het zeker niet mijn bedoeling Millies topic te kapen.
Millie, hoe was het vandaag? Heeft de neurochirurg je nu wel ontslagen?
donderdag 13 mei 2021 om 20:14
Wat ontzettend lief dit, kreeg er tranen van in mijn ogen. Als ik iets kan meenemen uit deze helse periode is het wel hoe vreemden bereid kunnen zijn om je zomaar te helpen en steunen in nood. Dankjewel.pilatespas schreef: ↑13-05-2021 10:25Gebeld worden door een onbekend nummer is een soort van traumatisch, daar zit nu veel angst achter. Vind het sowieso heel slecht, dat je onverwachts terug moet. Maar probeer maar om te denken, ze doen het niet om je te pesten, maar om jou in de allerbeste handen te hebben. Misschien kan er af en toe worden gefacetimed met je mooie baby. Daar put je, en terecht, alle troost en energie uit.
Hoop vandaag op een rustige dag voor je Millie, en je ondergaat het zooo stoer. Als onbekende trots op je.
Agen, ook aan jou wordt gedacht. Zag dat je ook had geschreven bij het topic "pluk de dag". Dat je zo veel gelijkenissen had en nu dit. Zo triest. Volgens mij begin je binnenkort met chemo. Klinkt stom, maar lijkt me ook fijn. Gevoel dat het aangepakt gaat worden, stapje verder in de vreselijke achtbaan.
Lieve dames, er wordt oprecht veel aan jullie gedacht, en geschreven. Fijn dat jullie dat kunnen waarderen, en dat van je afschrijven is ook een soort therapie. Tegen onbekende zeg/schrijf je soms ook diepere gedachten/angsten die je tegen je naasten niet durft te zeggen om ze te sparen.
Agen, inderdaad voel ik me ook erg passief. Maar mentaal voer ik een oorlog. Om niet de donkere gedachten te laten overnemen, om niet mezelf kwalijk te nemen wat ik nu niet kan. Om mezelf te dwingen in het nu te blijven, nu ik er nog ben, met mijn kind, en niet af te sluiten uit angst dat het afscheid te pijnlijk is. Doodvermoeiend om nog van de pijn niet te spreken. Misschien inderdaad dat ik even de bodem heb bereikt. Tranen zijn op, ik ben vooral moe.
Gelukkig mochten we uiteindelijk weer rond 16u naar huis. De conclusie van de neurochirurg was hetzelfde als de rest van het team en er is geen acute reden tot ingrijpen. Ze wilden vanwege de blauwe plekken toch nog even bloed afnemen en onderzoeken, hier kwam gelukkig niks uit dus dit zien ze niet als zorg.
We hebben gelijk ons monster opgehaald en lekker thuis met hem gegeten en gespeeld. Nu ligt hij in zijn bedje en landen wij nog even op de bank van deze dag. Morgen hopelijk wel even van het zonnetje genieten met zijn drieën!
donderdag 13 mei 2021 om 20:21
Dat in het nu blijven vind ik ook heel moeilijk, vooral midden in de nacht. Als jij wel uitvindt hoe dat moet, hoor ik het graagAgen, inderdaad voel ik me ook erg passief. Maar mentaal voer ik een oorlog. Om niet de donkere gedachten te laten overnemen, om niet mezelf kwalijk te nemen wat ik nu niet kan. Om mezelf te dwingen in het nu te blijven, nu ik er nog ben, met mijn kind, en niet af te sluiten uit angst dat het afscheid te pijnlijk is. Doodvermoeiend om nog van de pijn niet te spreken. Misschien inderdaad dat ik even de bodem heb bereikt. Tranen zijn op, ik ben vooral moe.
Tegelijkertijd reageer ik trouwens echt fysiek als iemand anders plannen maakt voor over meer dan een paar maanden. Het klinkt alsof je trip naar het ziekenhuis niet heel zinvol was. Fijn dat ze je klachten heel serieus nemen, jammer dat het je een hele dag kostte vandaag.
donderdag 13 mei 2021 om 20:29
Oei dat plannen maken is inderdaad afschuwelijk. Wij hebben net een huis gekocht waarvan de oplevering eind dit jaar is. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik daar zal kunnen wonen. Soms gaan mijn gedachten al zo ver dat ik mijn man er met mijn zoon voor me zie en mij alleen in een fotolijstje. Dus ik houd het ook liever bij korte termijn..het lijkt soms wel of je eigen brein nog wel de grootste uitdaging is van dit alles.
Zinvol was het misschien niet per sé, maar gelukkig ook niks wat het erger heeft gemaakt. En ben wel blij met de geruststelling wb de blauwe plekken.
Zinvol was het misschien niet per sé, maar gelukkig ook niks wat het erger heeft gemaakt. En ben wel blij met de geruststelling wb de blauwe plekken.
donderdag 13 mei 2021 om 20:41
Millie91 schreef: ↑13-05-2021 20:29Oei dat plannen maken is inderdaad afschuwelijk. Wij hebben net een huis gekocht waarvan de oplevering eind dit jaar is. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik daar zal kunnen wonen. Soms gaan mijn gedachten al zo ver dat ik mijn man er met mijn zoon voor me zie en mij alleen in een fotolijstje. Dus ik houd het ook liever bij korte termijn..het lijkt soms wel of je eigen brein nog wel de grootste uitdaging is van dit alles.
donderdag 13 mei 2021 om 22:11
Jeetje wat een heftig verhaal Millie. Wij zijn van dezelfde leeftijd en ik heb helaas bijna 2 jaar geleden mijn man verloren aan die rotziekte.
De onzekerheid, de angst, slecht nieuws krijgen, onverwacht hele dagen op de SEH zitten, ik herken het helaas allemaal.
Ik weet niet zo goed wat ik verder tegen je kan zeggen. Dus ik wil hierbij veel sterkte wensen, ook al heb je er helemaal niets aan.
Ik blijf je verhaal volgen en duim voor je dat het allemaal goedkomt.
De onzekerheid, de angst, slecht nieuws krijgen, onverwacht hele dagen op de SEH zitten, ik herken het helaas allemaal.
Ik weet niet zo goed wat ik verder tegen je kan zeggen. Dus ik wil hierbij veel sterkte wensen, ook al heb je er helemaal niets aan.
Ik blijf je verhaal volgen en duim voor je dat het allemaal goedkomt.
vrijdag 14 mei 2021 om 10:13
Voor de gene op wie het toepasbaar is: mocht het niet lukken moet je je ook realiseren dat het niet aan jou ligt of je overlevingsdrang.loisnvt schreef: ↑13-05-2021 12:05Ik begrijp dat je het zo voelt Agen, maar onderschat niet dat je weldegelijk niet alleen passief bent in dit proces! Fysiek mss wel, want je kunt alleen doen wat je lichaam op dit moment aankan, maar psychisch is het topsport! Toen ik 1,5 jaar geleden de diagnose ongeneeslijk ziek kreeg, kwam er een soort oerkracht in mijn lijf. Oerkracht om te overleven en juist deze oerkracht heb je nodig om alle behandelingen te kunnen ondergaan!
Ik wens jou heel veel kracht en sterkte met je behandelingen!
Ik wil niet dat mensen gaan denken dat ze niet hard genoeg vechten of gevochten hebben. Je doet wat aankan.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
vrijdag 14 mei 2021 om 10:24
Je hebt gelijk dat dat een risico is van de nadruk leggen op de strijd aangaan en vergelijkbare woordkeus, maar dat las ik niet in de post van Loisnvt. Vooral niet omdat ze schrijft dat ze ongeneeslijk ziek is. Ik denk, maar misschien vul ik dat verkeerd in, dat ze heel goed weet dat er grenzen zitten aan vechten en strijden. Voor mij was het goed om me te realiseren dat hoe passief je zelf bent in de loop van het traject ook kan veranderen. Ik ben zelf (ook zo’n cliché) het vertrouwen in mijn eigen lijf behoorlijk kwijt. Tot nu toe bleek de uitslag van elk onderzoek net ongunstig uit te vallen. Dat helpt me niet om vertrouwen te houden in wat nog komt, en de combinatie met dat ik nu ook nog het gevoel heb dat ik zelf zo bar weinig kan doen naast passief ondergaan (en heel veel vragen stellen zodat ik goed weet wat er gebeurt) vind ik niet fijn. Ik waardeerde loisnvts post omdat ze schreef dat dat niet zo hoeft te blijven - maar ook jouw waarschuwing dat je niet strijdbaar voelen geen falen is.Apollos_Belt schreef: ↑14-05-2021 10:13Voor de gene op wie het toepasbaar is: mocht het niet lukken moet je je ook realiseren dat het niet aan jou ligt of je overlevingsdrang.
Ik wil niet dat mensen gaan denken dat ze niet hard genoeg vechten of gevochten hebben. Je doet wat aankan.
vrijdag 14 mei 2021 om 12:47
Geen flauw idee of je er energie voor hebt, en of de pijn daarvoor teveel in de weg zit, maar kan je met behulp van je omgeving iets maken voor je zoontje dat meer is dan een foto in een fotolijstje? Je muziek, liedje voor hem, een boodschap inspreken. Ook met een goede afloop is dit heel waardevol. Sterker nog, ik had gewild dat ik de dagboeken die ik bijhield toen mijn kinderen klein waren, had bijgehouden. Altijd handig als ze vragen hebben. Maar ja, het kost wel energie, dus voel je vooral ook niet schuldig als dit niet lukt.Millie91 schreef: ↑13-05-2021 20:29Oei dat plannen maken is inderdaad afschuwelijk. Wij hebben net een huis gekocht waarvan de oplevering eind dit jaar is. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik daar zal kunnen wonen. Soms gaan mijn gedachten al zo ver dat ik mijn man er met mijn zoon voor me zie en mij alleen in een fotolijstje. Dus ik houd het ook liever bij korte termijn..het lijkt soms wel of je eigen brein nog wel de grootste uitdaging is van dit alles.
Zinvol was het misschien niet per sé, maar gelukkig ook niks wat het erger heeft gemaakt. En ben wel blij met de geruststelling wb de blauwe plekken.
vrijdag 14 mei 2021 om 13:51
Agen schreef: ↑14-05-2021 10:24Je hebt gelijk dat dat een risico is van de nadruk leggen op de strijd aangaan en vergelijkbare woordkeus, maar dat las ik niet in de post van Loisnvt. Vooral niet omdat ze schrijft dat ze ongeneeslijk ziek is. Ik denk, maar misschien vul ik dat verkeerd in, dat ze heel goed weet dat er grenzen zitten aan vechten en strijden. Voor mij was het goed om me te realiseren dat hoe passief je zelf bent in de loop van het traject ook kan veranderen. Ik ben zelf (ook zo’n cliché) het vertrouwen in mijn eigen lijf behoorlijk kwijt. Tot nu toe bleek de uitslag van elk onderzoek net ongunstig uit te vallen. Dat helpt me niet om vertrouwen te houden in wat nog komt, en de combinatie met dat ik nu ook nog het gevoel heb dat ik zelf zo bar weinig kan doen naast passief ondergaan (en heel veel vragen stellen zodat ik goed weet wat er gebeurt) vind ik niet fijn. Ik waardeerde loisnvts post omdat ze schreef dat dat niet zo hoeft te blijven - maar ook jouw waarschuwing dat je niet strijdbaar voelen geen falen is.
Jij beschrijft inderdaad hoe ik mijn post bedoelde, dank je!
Ik zal nooit de woorden ‘vechten’ gebruiken en als vrienden en familie mij zeggen dat ze mij zo sterk vinden, dan verbeter ik hen ook altijd! De strijd tegen kanker is niet vechten of knokken, want dat is een understatement. Het behelst zoveel verschillende emoties dat het haast niet uit te leggen valt.
En herkenbaar Agen, over het feit dat je vertrouwen in je eigen lijf totaal zoek is!
vrijdag 14 mei 2021 om 15:55
Het was ook niet bedoeld dat loisnvt het fout verwoorde. Ik wou alleen de keerzijde erbij zetten dat bij het niet lukken, het niet aan de gene ligt die ziek is. Ik wil niet dat mensen zich een schuldgevoel gaan aanpraten wanneer het niet lukt. Puur als toevoeging, niet als verbetering.Agen schreef: ↑14-05-2021 10:24Je hebt gelijk dat dat een risico is van de nadruk leggen op de strijd aangaan en vergelijkbare woordkeus, maar dat las ik niet in de post van Loisnvt. Vooral niet omdat ze schrijft dat ze ongeneeslijk ziek is. Ik denk, maar misschien vul ik dat verkeerd in, dat ze heel goed weet dat er grenzen zitten aan vechten en strijden. Voor mij was het goed om me te realiseren dat hoe passief je zelf bent in de loop van het traject ook kan veranderen. Ik ben zelf (ook zo’n cliché) het vertrouwen in mijn eigen lijf behoorlijk kwijt. Tot nu toe bleek de uitslag van elk onderzoek net ongunstig uit te vallen. Dat helpt me niet om vertrouwen te houden in wat nog komt, en de combinatie met dat ik nu ook nog het gevoel heb dat ik zelf zo bar weinig kan doen naast passief ondergaan (en heel veel vragen stellen zodat ik goed weet wat er gebeurt) vind ik niet fijn. Ik waardeerde loisnvts post omdat ze schreef dat dat niet zo hoeft te blijven - maar ook jouw waarschuwing dat je niet strijdbaar voelen geen falen is.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
vrijdag 14 mei 2021 om 16:04
Apollos_Belt schreef: ↑14-05-2021 15:55Het was ook niet bedoeld dat loisnvt het fout verwoorde. Ik wou alleen de keerzijde erbij zetten dat bij het niet lukken, het niet aan de gene ligt die ziek is. Ik wil niet dat mensen zich een schuldgevoel gaan aanpraten wanneer het niet lukt. Puur als toevoeging, niet als verbetering.
Sorry, maar ik begrijp je ‘keerzijde’ niet of hoe je er überhaupt een emotie als “schuldgevoel” bij kunt bedenken. Ik reageerde juist op hun gevoel dat het lichamelijk misschien passief lijkt of voelt, maar dat zij mentaal topsport leveren.
Maar goed, is vrij offtopic en absoluut niet mijn bedoeling, maar ik weet als geen ander waar TO en andere lotgenoten doorheen gaan, dus je opmerking kwam bij mij wat vreemd over iig.
vrijdag 14 mei 2021 om 16:12
Disclaimer: ik heb geen ervaring met een ernstige ziekte waar je (mogelijk) aan komt te overlijden. Ik heb te maken gehad met een ongeluk, waardoor de prognose was dat ik gehandicapt zou blijven. Na een revalidatietraject is dit godzijdank bij beperkte 'restschade' gebleven. Iemand die mij niet kent ziet het niet (maar merk ik zelf wel)
Alles wat je doet in een heftig ziekenhuis-traject is goed, als dat is wat jij wil doen. Kijk, behandelingen zal je moeten ondergaan, dat is zo. Maar als je daarnaast op de bank onder een dekentje met de gordijnen dicht wil huilen, dan is dat goed. Als jij elk wetenschappelijk artikel wil gaan lezen over de dingen die op je pad zijn gekomen: dan is dat goed. Als je elke dag met je moeder wil bellen: dan is dat goed. Als je zwarte humor hebt met vriendinnen, je daardoor kan lachen en de moed er in kan houden: dan is dat goed. Als je dronken wil worden in de kroeg, dan raad ik aan om eerst even te checken of dat met je medicatie kan maar dat is goed (houd je wel aan de corona regels).
Alles wat je doet omdat jij dat op dat moment nodig hebt, om welke reden dan ook, is goed.
Alles wat je doet in een heftig ziekenhuis-traject is goed, als dat is wat jij wil doen. Kijk, behandelingen zal je moeten ondergaan, dat is zo. Maar als je daarnaast op de bank onder een dekentje met de gordijnen dicht wil huilen, dan is dat goed. Als jij elk wetenschappelijk artikel wil gaan lezen over de dingen die op je pad zijn gekomen: dan is dat goed. Als je elke dag met je moeder wil bellen: dan is dat goed. Als je zwarte humor hebt met vriendinnen, je daardoor kan lachen en de moed er in kan houden: dan is dat goed. Als je dronken wil worden in de kroeg, dan raad ik aan om eerst even te checken of dat met je medicatie kan maar dat is goed (houd je wel aan de corona regels).
Alles wat je doet omdat jij dat op dat moment nodig hebt, om welke reden dan ook, is goed.
vrijdag 14 mei 2021 om 16:24
Er is een stichting die dit met je doet: stichting Komma. Voor ouders met kinderen onder de 6 jaar helpen ze je herinneringen vast te leggen, door oa een interview over je leven, en dat vast te leggen.aviv_13 schreef: ↑14-05-2021 12:47Geen flauw idee of je er energie voor hebt, en of de pijn daarvoor teveel in de weg zit, maar kan je met behulp van je omgeving iets maken voor je zoontje dat meer is dan een foto in een fotolijstje? Je muziek, liedje voor hem, een boodschap inspreken. Ook met een goede afloop is dit heel waardevol. Sterker nog, ik had gewild dat ik de dagboeken die ik bijhield toen mijn kinderen klein waren, had bijgehouden. Altijd handig als ze vragen hebben. Maar ja, het kost wel energie, dus voel je vooral ook niet schuldig als dit niet lukt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
