Gezondheid
alle pijlers
Bijna een jaar na mijn burn-out...
vrijdag 21 juni 2019 om 19:11
Ik moet even mijn hart luchten. Ik kan gewoon niet zeggen dat het beter gaat na een jaar in een Burn-out te hebben gezeten. Ik ben inmiddels na een half jaar ziektewet ook aan het opbouwen. Over twee weken ben ik weer volledig aan het werk. In het begin kreeg ik hulp van mijn vriend, vriendinnen en ouders. Maar alles is gewoon weer in het oude patroon gevallen. Ik kom om van de drukte van het gezin, afspraken, werk en noem maar op. Ik ga vermoeid slapen en sta vermoeid op. En ik word weer opgeslokt door de dagelijkse stress en regels van het leven. Voor mijn gevoel is dat half jaar thuiszitten ook niet gebeurd. Ik heb ook een bedrijfsarts die niet echt naar mij wil luisteren. Ik moest gewoon weer terug aan het werk. Langzaam ben ik van verdriet overgegaan na boosheid. Want waarom overkomt mij dit en vooral waarom duurt dit zo lang? Ik ben de hele dag door moe en ik kan heel de dag slapen als ik wil. Ik heb nergens zin in. Niet om lekker uit eten gaan met mijn vriend, boodschappen te doen, naar een verjaardag gaan, te gaan werken, kinderen naar school brengen en noem maar op. Gewoon helemaal niets. Alles kost zoveel energie. En ik heb vooral bij het werk dan ik al slecht slaap de nacht ervoor en met een knoop in mijn maag wakker word. Waarom? Ik wil zo graag de oude ik zijn en leuke dingen ondernemen met vriendinnen en mijn gezin. Maar ik kan het gewoon niet opbrengen. Ik was onder behanding bij een psycholoog maar die is uitgevallen. Door een lange wachtrij ben ik aangemeld bij een instantie die ook een psychiater in dienst heeft. Maar daar kan ik ook pas in September terecht. Ondertussen stapelen de afspraken zich op, moet ik weer volledig werken, werk mijn vriend vrolijk 50 uur door (en die kan helaas niet anders door net gekregen nieuwe functie en personeelstekort) en is het ook bagger met mijn gezondheid. Ik heb gewoon naast geen energie ook geen weerstand. Ik heb dit jaar al twee keelontstekingen gehad, twee keer buikgriep, twee flinke verkoudheid incl 40 graden koorts en heb ik heel veel hoofdpijn. Echt ik baal zo verschrikkelijk. Vooral van die vermoeidheid die maar niet minder wordt en dat ik gewoon nergens zin in heb. Ik wist niet dat een Burn out zo erg kon zijn en zo lang kon duren. 
vrijdag 21 juni 2019 om 19:37
Begin eens met alle 'verplichtingen' van aankomend weekend af te zeggen. En dat doe je voor het weekend over twee weken weer. En niet denken dat het niet 'kan', want het kan wel: gewoon een app sturen.
Maak het jezelf makkelijk door bijvoorbeeld je boodschappen te laten bezorgen.
Ik zou aan mijn leidinggevende laten weten dat je je zo slecht voelt. Kun je een dagje thuiswerken? Of eerder naar huis?
Lief zijn voor jezelf, probeer dat te leren. Je hebt rust nodig.
Maak het jezelf makkelijk door bijvoorbeeld je boodschappen te laten bezorgen.
Ik zou aan mijn leidinggevende laten weten dat je je zo slecht voelt. Kun je een dagje thuiswerken? Of eerder naar huis?
Lief zijn voor jezelf, probeer dat te leren. Je hebt rust nodig.
vrijdag 21 juni 2019 om 19:39
Minder uur gaat financiaal niet. En wat ik aangepast heb is bijvoorbeeld maar één afspraak per dag te maken. Dus óf zwemles óf fysio jongste kind, óf sport oudste kind etc. Alleen nu moet ik dagen inleven omdat ik weer volledig ga werken en heb ik vaak drie dingen op 1 dag staan. En daarbij moet er nog gekookt worden, het huishouden, kind komt moeilijk in slaap en trekt mijn batterij leeg enz. Ik heb gewoon géén tijd voor mezelf.
Maar stel ik meld mij weer ziek. Dan zitten ze toch te pushen wat betreft opbouwen werk en dan kan ik wel weer een half jaar thuis zitten maar zit ik over een jaar weer zo. Ik vind het zo kut allemaal.
Maar stel ik meld mij weer ziek. Dan zitten ze toch te pushen wat betreft opbouwen werk en dan kan ik wel weer een half jaar thuis zitten maar zit ik over een jaar weer zo. Ik vind het zo kut allemaal.
sjiraf wijzigde dit bericht op 21-06-2019 19:41
0.16% gewijzigd
vrijdag 21 juni 2019 om 19:41
vrijdag 21 juni 2019 om 19:43
vrijdag 21 juni 2019 om 19:48
Ja en nee. Misschien is dit aantal uren niet meer passend bij haar thuissituatie. Dan lijkt het me logisch dat je knopen gaat doorhakken: en minder eisende baan of minder uren.Nummer*Zoveel schreef: ↑21-06-2019 19:41Dat is heel onverstandig. TO is ziek, en als zij zelf minder gaat werken dan verspeeld zij haar rechten op sociale verzekeringen over die uren, terwijl ze daar wel jaren de verzekeringspremie voor heeft betaald.
vrijdag 21 juni 2019 om 19:53
Dat soort ingrijpende beslissingen kun je later nemen, maar moet je niet nemen als je midden in een burn-out zit.
vrijdag 21 juni 2019 om 20:03
je ziet door de paniek alleen nog maar dingen die MOETEN en alles gewoon zo blijven doen gaat er natuurlijk voor zorgen dat je alleen nog maar dieper weg zakt.
je moet voor jezelf gaan kiezen. ga na wat ECHT moet en wat je anders kan oplossen. dat je je druk maakt over naar een verjaardag moeten is natuurlijk gekkigheid, daar ga je gewoon niet naar toe. dat je man, familie en vrienden niet meer helpen, dat is op te lossen door hen concreet om hulp te vragen. neem een schoonmaker, eet een tijdje een paar keer per week stoommaaltijden/afhaal, meld je weer gedeeltelijk ziek en vooral: maak keuzes. als je nu geen keuzes gaat maken is het einde zoek.
je moet voor jezelf gaan kiezen. ga na wat ECHT moet en wat je anders kan oplossen. dat je je druk maakt over naar een verjaardag moeten is natuurlijk gekkigheid, daar ga je gewoon niet naar toe. dat je man, familie en vrienden niet meer helpen, dat is op te lossen door hen concreet om hulp te vragen. neem een schoonmaker, eet een tijdje een paar keer per week stoommaaltijden/afhaal, meld je weer gedeeltelijk ziek en vooral: maak keuzes. als je nu geen keuzes gaat maken is het einde zoek.
vrijdag 21 juni 2019 om 20:10
heb je ook geen hulp ter overbrugging? Anders naar de huisarts voor hulp van de poh-ggz ter overbrugging tot september?
Je man werkt 50 uur schrijf je maar toch kan hij ook helpen, hij weet dat je ziek bent. Dus kind dat niet slaapt en jouw energie leegtrekt kun je ook door je man laten oplossen.
Vraag ook hulp in je omgeving. Het gaat nog niet goed, kan je kind niet met iemand anders mee naar sporten? Met een vriend(in) en die ouder? Heb je een sociaal netwerk wat af en toe in kan springen om voor de kinderen te zorgen? Laat ze een keer logeren. Misschien bij je (schoon)ouders, broers/zussen, vrienden?
Wat doe je met praktische dingen? Je kunt je boodschappen bijvoorbeeld laten bezorgen. Scheelt alweer iets wat je moet doen. Je moet het dan nog wel bestellen maar als je eenmaal weet wat je per week ongeveer nodig hebt scheelt het uiteindelijk wel tijd.
Het huishouden, hoe is die verdeling? Je man werkt meer uren maar dat betekend niet dat hij niets hoeft te doen natuurlijk. Hoe oud zijn je kinderen? Zijn er dingen die zij al zelfstandiger kunnen als nu gebeurd? (dus zelf was in de mand, bed opmaken (dan ligt het maar niet helemaal strak), tafel dekken enz. enz.)
Wat doe je echt voor jezelf? Het is belangrijk dat je wel dingen doet die je zelf leuk vindt. Dat je die momenten voor jezelf ook pakt. Dus als de kinderen 's avonds in bed liggen niet elke dag nog een rondje poetsen maar misschien een stukje wandelen als man wel thuis is, of thuis iets doen wat jij fijn vindt.
Een burn-out is lastig. Niet alle bedrijfsartsen schrijven nog voor dat je echt thuis moet blijven tijdens een burn-out. Je bent een half jaar thuis geweest en hebt daarna in een half jaar opgebouwd naar je 'normale' aantal uren. Dat gaat te snel blijkt nu. Er moeten in dat wel dingen veranderen in je ritme/thuissituatie want anders zijn dezelfde valkuilen er natuurlijk nog. Je zult ergens andere keuzes in moeten maken. Het is rot dat je behandelaar is uitgevallen maar voor de korte termijn kan de poh je misschien toch wat op weg helpen en meedenken over dagschema's en keuzes maken in wat je moet en kunt doen op een dag.
Je man werkt 50 uur schrijf je maar toch kan hij ook helpen, hij weet dat je ziek bent. Dus kind dat niet slaapt en jouw energie leegtrekt kun je ook door je man laten oplossen.
Vraag ook hulp in je omgeving. Het gaat nog niet goed, kan je kind niet met iemand anders mee naar sporten? Met een vriend(in) en die ouder? Heb je een sociaal netwerk wat af en toe in kan springen om voor de kinderen te zorgen? Laat ze een keer logeren. Misschien bij je (schoon)ouders, broers/zussen, vrienden?
Wat doe je met praktische dingen? Je kunt je boodschappen bijvoorbeeld laten bezorgen. Scheelt alweer iets wat je moet doen. Je moet het dan nog wel bestellen maar als je eenmaal weet wat je per week ongeveer nodig hebt scheelt het uiteindelijk wel tijd.
Het huishouden, hoe is die verdeling? Je man werkt meer uren maar dat betekend niet dat hij niets hoeft te doen natuurlijk. Hoe oud zijn je kinderen? Zijn er dingen die zij al zelfstandiger kunnen als nu gebeurd? (dus zelf was in de mand, bed opmaken (dan ligt het maar niet helemaal strak), tafel dekken enz. enz.)
Wat doe je echt voor jezelf? Het is belangrijk dat je wel dingen doet die je zelf leuk vindt. Dat je die momenten voor jezelf ook pakt. Dus als de kinderen 's avonds in bed liggen niet elke dag nog een rondje poetsen maar misschien een stukje wandelen als man wel thuis is, of thuis iets doen wat jij fijn vindt.
Een burn-out is lastig. Niet alle bedrijfsartsen schrijven nog voor dat je echt thuis moet blijven tijdens een burn-out. Je bent een half jaar thuis geweest en hebt daarna in een half jaar opgebouwd naar je 'normale' aantal uren. Dat gaat te snel blijkt nu. Er moeten in dat wel dingen veranderen in je ritme/thuissituatie want anders zijn dezelfde valkuilen er natuurlijk nog. Je zult ergens andere keuzes in moeten maken. Het is rot dat je behandelaar is uitgevallen maar voor de korte termijn kan de poh je misschien toch wat op weg helpen en meedenken over dagschema's en keuzes maken in wat je moet en kunt doen op een dag.
vrijdag 21 juni 2019 om 20:13
Blijkbaar heb je onvoldoende aangepast en zal je echt keuzes moeten maken. Man werkt meer dan fulltime daardoor zal het overgrote gedeelte van de gang van zaken op jou neerkomen. Kinderen, huishouden, afspraken rondom alles, werken enz. Dat haalde je voorheen ook al niet, je bent niet voor niets ziek geworden. Je zal ergens in moeten snijden of ontlast moeten worden.
vrijdag 21 juni 2019 om 20:17
Je hebt een paar opties. Doorgaan en verder de vernieling dan de burnout die je al had.
Huisarts en daar aangeven dat je terugglijdt. Ziekmelden. En de zorg voor jezelf voorrang geven. En misschien het gezinsleven door laten gaan.
Of werken en verder niks.
Tot de zomerstop geen sport meer voor de kinderen. Iemand die alle fysio met kind op zich neemt. Iemand die de kinderen brengt/haalt uit de klas van de kinderen.
Boodschappen laten bezorgen.
Brood met extra kant en klare rauwkost is ook avondeten. Geen verjaardagen, geen dingen met een deadline.
Waarom duurt het zolang? Waar blijft je energie en zin om iets te doen?
Je moet definitief minder gaan doen. Ik had twee keer zo lang nodig om functionerend mens te worden als om burnout te raken, doodgewoon verloop. En energie en zin? Zijn matig aanwezig inmiddels.
Een burnout heeft langdurig gevolgen. Ik ben een dikke tien jaar verder en nog niet de oude, definitief minder energie. Je raakt burnout door langdurige, ernstige overbelasting. En je kunt dus ook niet terug zonder opnieuw burnout te raken.
Huisarts en daar aangeven dat je terugglijdt. Ziekmelden. En de zorg voor jezelf voorrang geven. En misschien het gezinsleven door laten gaan.
Of werken en verder niks.
Tot de zomerstop geen sport meer voor de kinderen. Iemand die alle fysio met kind op zich neemt. Iemand die de kinderen brengt/haalt uit de klas van de kinderen.
Boodschappen laten bezorgen.
Brood met extra kant en klare rauwkost is ook avondeten. Geen verjaardagen, geen dingen met een deadline.
Waarom duurt het zolang? Waar blijft je energie en zin om iets te doen?
Je moet definitief minder gaan doen. Ik had twee keer zo lang nodig om functionerend mens te worden als om burnout te raken, doodgewoon verloop. En energie en zin? Zijn matig aanwezig inmiddels.
Een burnout heeft langdurig gevolgen. Ik ben een dikke tien jaar verder en nog niet de oude, definitief minder energie. Je raakt burnout door langdurige, ernstige overbelasting. En je kunt dus ook niet terug zonder opnieuw burnout te raken.
vrijdag 21 juni 2019 om 20:18
vrijdag 21 juni 2019 om 20:18
Ik ben bang dat je niks van je burn-out hebt geleerd. Dit bedoel ik liefdevol.
Hoezo moet jij de kids naar alles toebrengen. Wat doet jou man?
Waarom kunnen de kids niet in een Pool, dat om elke week een andere ouder ze haalt/brengt.
Als ik je zo hoor, is er maar 1 oplossing. Je weer ziek melden. Je hebt geprobeerd op te bouwen en het lukt (nog) niet.
Ga weer naar de huisarts en naar de psycholoog.
Je houd nog steeds te veel ballen in de lucht. Waarom ben jij verantwoordelijk voor het huishouden, koken, de kids etc?
Ga met je man in relatie therapie of neem hem mee naar de psycholoog.
Hoezo moet jij de kids naar alles toebrengen. Wat doet jou man?
Waarom kunnen de kids niet in een Pool, dat om elke week een andere ouder ze haalt/brengt.
Als ik je zo hoor, is er maar 1 oplossing. Je weer ziek melden. Je hebt geprobeerd op te bouwen en het lukt (nog) niet.
Ga weer naar de huisarts en naar de psycholoog.
Je houd nog steeds te veel ballen in de lucht. Waarom ben jij verantwoordelijk voor het huishouden, koken, de kids etc?
Ga met je man in relatie therapie of neem hem mee naar de psycholoog.
vrijdag 21 juni 2019 om 20:29
Ik vind minder werken helemaal geen raar advies. De werkgever is niet verantwoordelijk voor de vele thuis verplichtingen die to heeft en wat zoals ik lees heel erg heeft meegewerkt aan de burn out. Als je dan niks aan wil passen omdat dat financieel niet haalbaar is dan leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf. En ja, ik zou ditzelfde tegen een man zeggen..
niks moet en alles mag
vrijdag 21 juni 2019 om 20:33
Ik weet niet precies wat jouw idee was van herstellen van een burn-out.
Een burn-out is het begin van een genezingsproces. Het leven dat je ervoor leefde was voor jou ziekmakend. Vaak zijn er interne en externe factoren die overbelasting geven, soms komt er dan nog een laatste klap van de man met de hamer en stort het kaartenhuis in elkaar.
En dan moet je herstellen. Helaas erkent niet iedereen dat dat niet betekent dat je terug moet naar je oude levensstijl. Die maakte je immers ziek.
Dus wat drijft jouw tot jouw burn-out?
Welke externe factoren?
Welke interne factoren?
Vind de oorzaken van je burn-out en verander die. Bestrijd je alleen symptomen dan zul je meerdere burn-outs achter elkaar kunnen ervaren.
Een burn-out is het begin van een genezingsproces. Het leven dat je ervoor leefde was voor jou ziekmakend. Vaak zijn er interne en externe factoren die overbelasting geven, soms komt er dan nog een laatste klap van de man met de hamer en stort het kaartenhuis in elkaar.
En dan moet je herstellen. Helaas erkent niet iedereen dat dat niet betekent dat je terug moet naar je oude levensstijl. Die maakte je immers ziek.
Dus wat drijft jouw tot jouw burn-out?
Welke externe factoren?
Welke interne factoren?
Vind de oorzaken van je burn-out en verander die. Bestrijd je alleen symptomen dan zul je meerdere burn-outs achter elkaar kunnen ervaren.
vrijdag 21 juni 2019 om 20:41
Misschien gaat die pas echt weg na die beslissing.Nummer*Zoveel schreef: ↑21-06-2019 19:53Dat soort ingrijpende beslissingen kun je later nemen, maar moet je niet nemen als je midden in een burn-out zit.
vrijdag 21 juni 2019 om 20:46
Je doet alles dus weer hetzelfde als voor je burn-out. Zoals ik het lees nog een tandje erger zelfs (man nieuwe functie, veel uren). Hersteld zijn van een burn-out betekent niet dat je alles zoals daarvoor weer gewoon aankunt. Dat is niet realistisch. Na een burn-out moet je permanente aanpassingen in je leven maken.
