Gezondheid
alle pijlers
Bijna een jaar na mijn burn-out...
vrijdag 21 juni 2019 om 19:11
Ik moet even mijn hart luchten. Ik kan gewoon niet zeggen dat het beter gaat na een jaar in een Burn-out te hebben gezeten. Ik ben inmiddels na een half jaar ziektewet ook aan het opbouwen. Over twee weken ben ik weer volledig aan het werk. In het begin kreeg ik hulp van mijn vriend, vriendinnen en ouders. Maar alles is gewoon weer in het oude patroon gevallen. Ik kom om van de drukte van het gezin, afspraken, werk en noem maar op. Ik ga vermoeid slapen en sta vermoeid op. En ik word weer opgeslokt door de dagelijkse stress en regels van het leven. Voor mijn gevoel is dat half jaar thuiszitten ook niet gebeurd. Ik heb ook een bedrijfsarts die niet echt naar mij wil luisteren. Ik moest gewoon weer terug aan het werk. Langzaam ben ik van verdriet overgegaan na boosheid. Want waarom overkomt mij dit en vooral waarom duurt dit zo lang? Ik ben de hele dag door moe en ik kan heel de dag slapen als ik wil. Ik heb nergens zin in. Niet om lekker uit eten gaan met mijn vriend, boodschappen te doen, naar een verjaardag gaan, te gaan werken, kinderen naar school brengen en noem maar op. Gewoon helemaal niets. Alles kost zoveel energie. En ik heb vooral bij het werk dan ik al slecht slaap de nacht ervoor en met een knoop in mijn maag wakker word. Waarom? Ik wil zo graag de oude ik zijn en leuke dingen ondernemen met vriendinnen en mijn gezin. Maar ik kan het gewoon niet opbrengen. Ik was onder behanding bij een psycholoog maar die is uitgevallen. Door een lange wachtrij ben ik aangemeld bij een instantie die ook een psychiater in dienst heeft. Maar daar kan ik ook pas in September terecht. Ondertussen stapelen de afspraken zich op, moet ik weer volledig werken, werk mijn vriend vrolijk 50 uur door (en die kan helaas niet anders door net gekregen nieuwe functie en personeelstekort) en is het ook bagger met mijn gezondheid. Ik heb gewoon naast geen energie ook geen weerstand. Ik heb dit jaar al twee keelontstekingen gehad, twee keer buikgriep, twee flinke verkoudheid incl 40 graden koorts en heb ik heel veel hoofdpijn. Echt ik baal zo verschrikkelijk. Vooral van die vermoeidheid die maar niet minder wordt en dat ik gewoon nergens zin in heb. Ik wist niet dat een Burn out zo erg kon zijn en zo lang kon duren. 
zaterdag 22 juni 2019 om 17:15
zaterdag 22 juni 2019 om 17:16
Orișa schreef: ↑22-06-2019 17:15Ik snap niet waarom het zo beschamend zou zijn om wat minder uur te gaan erken zodat je leven weer leuk is.
Niemand vindt dat beschamend. TO kan het zich niet veroorloven, dat is heel wat anders.
Verder moet TO lekker doen wat zij wil. Het was een suggestie en inmiddels is het een hysterisch drama.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:17
Waarom is het voor haar man zo beschamend om minder te werken? Waarom is het voor mannen áltijd ONMOGELIJK om minder te werken, terwijl dat voor vrouwen dagelijkse kost is? Ongelooflijk die dubbele moraal en hoezeer mensen daar nog altijd in geloven.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:17
zaterdag 22 juni 2019 om 17:18
Wie zegt dit dan allemaal volgens jou?
zaterdag 22 juni 2019 om 17:19
TO heeft hier geschreven dat zowel zij als haar man beiden niet minder kunnen werken vanwege hun financiële situatie.
Deze post slaat dus echt als een tang op een varken in dit topic.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:20
Je hoort mij niet het tegendeel zeggen.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:21
Dan moeten ze kleiner gaan wonen en hun uitgavenpatroon eens onder de loep nemen, want het is duidelijk dat het zo niet gaat.Nummer*Zoveel schreef: ↑22-06-2019 17:19TO heeft hier geschreven dat zowel zij als haar man beiden niet minder kunnen werken vanwege hun financiële situatie.
Deze post slaat dus echt als een tang op een varken in dit topic.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:25
Leg jij dan nog even uit hoe en waar mensen in deze tijd woonruimte voor het uitzoeken kunnen krijgen? Want dat verzoek negeer je.
Wat betaalt TO nu aan huur of hypotheek? En hoe groot is haar huis? Wat voor buitenissige uitgaven doet ze allemaal precies?
Kennelijk heb jij meer info dan wij, want ik lees hier alleen dat TO en man beiden werken om financieel de eindjes aan elkaar te kunnen knopen, en ik lees nergens dat dit een gevolg is van op te grote voet leven.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:29
Eens. Ik heb er nu echt zo'n spijt van dat ik toen en minder uren en minder goedbetaalde baan heb gezocht na jaren kloten en ziektewet.Nummer*Zoveel schreef: ↑21-06-2019 19:53Dat soort ingrijpende beslissingen kun je later nemen, maar moet je niet nemen als je midden in een burn-out zit.
Nu heb ik een aantal jaren later geen werk meer en een veel lagere wia dan als ik toen wat wijzer was geweest en minder schuldgevoel had naar werkgevers en de maatschappij ect.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:29
Als je allebei knetterhard 50 uur moet werken om de eindjes aan elkaar te knopen, dan doe je iets niet helemaal goed. Zoveel is duidelijk.Nummer*Zoveel schreef: ↑22-06-2019 17:25Leg jij dan nog even uit hoe en waar mensen in deze tijd woonruimte voor het uitzoeken kunnen krijgen? Want dat verzoek negeer je.
Wat betaalt TO nu aan huur of hypotheek? En hoe groot is haar huis? Wat voor buitenissige uitgaven doet ze allemaal precies?
Kennelijk heb jij meer info dan wij, want ik lees hier alleen dat TO en man beiden werken om financieel de eindjes aan elkaar te kunnen knopen, en ik lees nergens dat dit een gevolg is van op te grote voet leven.
Verder moet TO misschien meer uitleg komen geven, want het is erg onduidelijk hoe het precies zit. Dat 50 uur te veel is gezien de situatie staat wat mij betreft boven kijf. Dan moet je geen kinderen krijgen, als je dat per se tegen alle winden in wil doen.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:34
Dat was een reactie op mijn voorstel. Maar als her er al eerder stond: mea culpa.Nummer*Zoveel schreef: ↑22-06-2019 17:20Dat had je wel kunnen lezen voordat je de opmerking plaatste.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:34
Voor mij was het juist een hele goede beslissing die veel rust gaf, ondanks dat hey financieel krap werd. Nog steeds blij dat ik daar toen voor gekozen heb.Lucifer2018 schreef: ↑22-06-2019 17:29Eens. Ik heb er nu echt zo'n spijt van dat ik toen en minder uren en minder goedbetaalde baan heb gezocht na jaren kloten en ziektewet.
Nu heb ik een aantal jaren later geen werk meer en een veel lagere wia dan als ik toen wat wijzer was geweest en minder schuldgevoel had naar werkgevers en de maatschappij ect.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:36
Nou nou. Kan het effe wat minder?Nummer*Zoveel schreef: ↑22-06-2019 17:20Dat had je wel kunnen lezen voordat je de opmerking plaatste.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:37
zaterdag 22 juni 2019 om 17:38
Ik lees net dat het absoluut geen optie is!Lucifer2018 schreef: ↑22-06-2019 17:37Dat kan. Voor mij dus niet. En persoonlijk ik zou dat dus niet aanraden.
Nu weet TO 2 kanten van die optie.
zaterdag 22 juni 2019 om 17:45
Ik herken dit niet in mijn omgeving.
zaterdag 22 juni 2019 om 18:06
TO schreef dat gister om half 8 al, in reactie op jou, maar daarna volgden er nog tal suggesties over dat zij of man toch minder zouden moeten gaan werken omdat het aso van TO zou zijn om van de twee jaar van loondoorbetaling bij ziekte gebruik te maken nu ze na 6 maanden niet volledig hersteld blijkt te zijn van haar burn-out en in de reïntegratiefase een terugval krijgt. En als ze dat nog steeds niet kan betalen, dan is dat vast omdat ze te groot woont en teveel luxe uitgaven doet. Ook is haar man maar een eikel, want hij werkt over bij zijn nieuwe baas, en dat is ook allemaal het gevolg van slechte keuzes.
zaterdag 22 juni 2019 om 18:47
zaterdag 22 juni 2019 om 18:49
Waarom ga jij er automatisch vanuit dat mensen bij een specifieke casus een dubbele moraal hebben en daar in geloven?
zaterdag 22 juni 2019 om 22:06
Oke zo wel uiteenlopende reacties had ik niet verwacht. Ik zal een paar vraagtekens beantwoorden.
Mijn vriend werkt in een druk bedrijf dat onderdelen maakt voor machines. Hij is de hoofd van een afdeling waar 50 man werkzaam is. Die moet hij aansturen en zelf werkt hij ook mee om alles op tijd klaar te krijgen. Hij werkt van maandag t/m woensdag van 8.00 tot 18.00, donderdag en vrijdag van 10.00 tot 20.00 en op zaterdagochtend werkt hij nog een paar uur. Hij verdiend hiermee netto 2700 per maand. Ik werk parttime (17 uur) in de zorg en verdien netto 800 euro. We hebben een twee onder één kap huis waar we 750 euro netto aan hypotheek betalen. Als we alles hebben betaald blijft er ongeveer nog 300-400 euro over om te sparen.
Omdat mijn ouders/vriend/vriendinnen mij in het begin wel hielpen en nu bijna niet meer ligt er denk ik gewoon aan dat ze denken dat ik weer beter ben en dat ik het nu gewoon weer kan oppakken. En eerlijk gezegd heb ik dat ook gewoon weer geprobeerd en lukt het ook wel maar slurpt het allemaal wel ontzettend veel energie op. Ik lig vaak ook echt rond dit tijdstip op bed en ben een kwartier later vertrokken. Zo moe dat ik ben. Ik ben langzaam aan weer mensen aan het vragen of ze mij kunnen helpen. Bijvoorbeeld met zwemles 1 keer per week. En mijn schoonmoeder wil mij wel eens helpen met het huishouden. Maar toch blijf ik het lastig vinden om hulp te vragen maar ik moet het wel doen. Alleen mijn vriend kan gewoon moeilijk een extra dag thuis blijven of eerder weggaan omdat hij nog veel dingen moet leren en nu als enige leidinggevende rondloopt.
Mijn vriend werkt in een druk bedrijf dat onderdelen maakt voor machines. Hij is de hoofd van een afdeling waar 50 man werkzaam is. Die moet hij aansturen en zelf werkt hij ook mee om alles op tijd klaar te krijgen. Hij werkt van maandag t/m woensdag van 8.00 tot 18.00, donderdag en vrijdag van 10.00 tot 20.00 en op zaterdagochtend werkt hij nog een paar uur. Hij verdiend hiermee netto 2700 per maand. Ik werk parttime (17 uur) in de zorg en verdien netto 800 euro. We hebben een twee onder één kap huis waar we 750 euro netto aan hypotheek betalen. Als we alles hebben betaald blijft er ongeveer nog 300-400 euro over om te sparen.
Omdat mijn ouders/vriend/vriendinnen mij in het begin wel hielpen en nu bijna niet meer ligt er denk ik gewoon aan dat ze denken dat ik weer beter ben en dat ik het nu gewoon weer kan oppakken. En eerlijk gezegd heb ik dat ook gewoon weer geprobeerd en lukt het ook wel maar slurpt het allemaal wel ontzettend veel energie op. Ik lig vaak ook echt rond dit tijdstip op bed en ben een kwartier later vertrokken. Zo moe dat ik ben. Ik ben langzaam aan weer mensen aan het vragen of ze mij kunnen helpen. Bijvoorbeeld met zwemles 1 keer per week. En mijn schoonmoeder wil mij wel eens helpen met het huishouden. Maar toch blijf ik het lastig vinden om hulp te vragen maar ik moet het wel doen. Alleen mijn vriend kan gewoon moeilijk een extra dag thuis blijven of eerder weggaan omdat hij nog veel dingen moet leren en nu als enige leidinggevende rondloopt.
zaterdag 22 juni 2019 om 23:25
Sjiraf, je bent de vrouwen die hier allerlei nare aannames doen helemaal geen verantwoording verschuldigd over jouw financiële situatie. Je hebt gewoon recht op loondoorbetaling bij ziekte als je nu een stapje terug doet in jouw reintegratie.
Mijn advies; maak met de bedrijfsarts bespreekbaar dat de opbouw nu te snel gaat en dat je veel moeite hebt met dat toegeven.
En vraag om psychische hulp. Je bent thuis geweest, maar je hebt kennelijk nog geen psychologische hulp gehad. Via de huisarts of via de bedrijfsarts kun je deze support alsnog regelen. Dat is echt heel waardevol en heb je nodig om er weer bovenop te komen. Ik lees in jouw posts namelijk nog allerlei rode vlaggen, zoals “ik dacht dat het wel ging”, “ik vind om hulp vragen lastig”, enz. Een psychologe kan jou leren hoe je de signalen dat het scheef gaat eerder herkent, en hoe je dat dan kunt voorkomen.
Mijn advies; maak met de bedrijfsarts bespreekbaar dat de opbouw nu te snel gaat en dat je veel moeite hebt met dat toegeven.
En vraag om psychische hulp. Je bent thuis geweest, maar je hebt kennelijk nog geen psychologische hulp gehad. Via de huisarts of via de bedrijfsarts kun je deze support alsnog regelen. Dat is echt heel waardevol en heb je nodig om er weer bovenop te komen. Ik lees in jouw posts namelijk nog allerlei rode vlaggen, zoals “ik dacht dat het wel ging”, “ik vind om hulp vragen lastig”, enz. Een psychologe kan jou leren hoe je de signalen dat het scheef gaat eerder herkent, en hoe je dat dan kunt voorkomen.
