Gezondheid
alle pijlers
Bijna een jaar na mijn burn-out...
vrijdag 21 juni 2019 om 19:11
Ik moet even mijn hart luchten. Ik kan gewoon niet zeggen dat het beter gaat na een jaar in een Burn-out te hebben gezeten. Ik ben inmiddels na een half jaar ziektewet ook aan het opbouwen. Over twee weken ben ik weer volledig aan het werk. In het begin kreeg ik hulp van mijn vriend, vriendinnen en ouders. Maar alles is gewoon weer in het oude patroon gevallen. Ik kom om van de drukte van het gezin, afspraken, werk en noem maar op. Ik ga vermoeid slapen en sta vermoeid op. En ik word weer opgeslokt door de dagelijkse stress en regels van het leven. Voor mijn gevoel is dat half jaar thuiszitten ook niet gebeurd. Ik heb ook een bedrijfsarts die niet echt naar mij wil luisteren. Ik moest gewoon weer terug aan het werk. Langzaam ben ik van verdriet overgegaan na boosheid. Want waarom overkomt mij dit en vooral waarom duurt dit zo lang? Ik ben de hele dag door moe en ik kan heel de dag slapen als ik wil. Ik heb nergens zin in. Niet om lekker uit eten gaan met mijn vriend, boodschappen te doen, naar een verjaardag gaan, te gaan werken, kinderen naar school brengen en noem maar op. Gewoon helemaal niets. Alles kost zoveel energie. En ik heb vooral bij het werk dan ik al slecht slaap de nacht ervoor en met een knoop in mijn maag wakker word. Waarom? Ik wil zo graag de oude ik zijn en leuke dingen ondernemen met vriendinnen en mijn gezin. Maar ik kan het gewoon niet opbrengen. Ik was onder behanding bij een psycholoog maar die is uitgevallen. Door een lange wachtrij ben ik aangemeld bij een instantie die ook een psychiater in dienst heeft. Maar daar kan ik ook pas in September terecht. Ondertussen stapelen de afspraken zich op, moet ik weer volledig werken, werk mijn vriend vrolijk 50 uur door (en die kan helaas niet anders door net gekregen nieuwe functie en personeelstekort) en is het ook bagger met mijn gezondheid. Ik heb gewoon naast geen energie ook geen weerstand. Ik heb dit jaar al twee keelontstekingen gehad, twee keer buikgriep, twee flinke verkoudheid incl 40 graden koorts en heb ik heel veel hoofdpijn. Echt ik baal zo verschrikkelijk. Vooral van die vermoeidheid die maar niet minder wordt en dat ik gewoon nergens zin in heb. Ik wist niet dat een Burn out zo erg kon zijn en zo lang kon duren. 
zondag 23 juni 2019 om 00:54
Je werkt 17 uur per week en komt er niet meer uit?
Blijkbaar heb je inderdaad niet geleerd van je eerste herstelperiode. Herstellen van een burnout is niet even goed uitrusten en dan weer vrolijk verder gaan. Er moet echt iets veranderen. In je leven, maar waarschijnlijker nog in de manier waarop jij met dingen omgaat. Voor nu: het schooljaar is bijna om, dan is er voorlopig geen halen en brengen meer, en ook sporten en zwemmen ligt even stil.
Belangrijkste tip: probeer op de dagen dat je thuis bent, en als je 17 uur per week werkt moeten dat er toch wel een paar zijn, vooral goed uit te rusten en zoveel mogelijk de boel de boel te laten. Van een keer soep eten gaat niemand dood. En een keertje niet poetsen is ook echt geen ramp. Pribeer daarmee de periode totdat je therapie begint te overbruggen. En zet desnoods de zwemles en de sport even stil.
Blijkbaar heb je inderdaad niet geleerd van je eerste herstelperiode. Herstellen van een burnout is niet even goed uitrusten en dan weer vrolijk verder gaan. Er moet echt iets veranderen. In je leven, maar waarschijnlijker nog in de manier waarop jij met dingen omgaat. Voor nu: het schooljaar is bijna om, dan is er voorlopig geen halen en brengen meer, en ook sporten en zwemmen ligt even stil.
Belangrijkste tip: probeer op de dagen dat je thuis bent, en als je 17 uur per week werkt moeten dat er toch wel een paar zijn, vooral goed uit te rusten en zoveel mogelijk de boel de boel te laten. Van een keer soep eten gaat niemand dood. En een keertje niet poetsen is ook echt geen ramp. Pribeer daarmee de periode totdat je therapie begint te overbruggen. En zet desnoods de zwemles en de sport even stil.
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
zondag 23 juni 2019 om 07:52
Dat denk ik ook. Het lijkt mij beter als je een stapje terug doet qua werk. Voor nu zeker.Nummer*Zoveel schreef: ↑22-06-2019 23:25Sjiraf, je bent de vrouwen die hier allerlei nare aannames doen helemaal geen verantwoording verschuldigd over jouw financiële situatie. Je hebt gewoon recht op loondoorbetaling bij ziekte als je nu een stapje terug doet in jouw reintegratie.
Mijn advies; maak met de bedrijfsarts bespreekbaar dat de opbouw nu te snel gaat en dat je veel moeite hebt met dat toegeven.
En vraag om psychische hulp. Je bent thuis geweest, maar je hebt kennelijk nog geen psychologische hulp gehad. Via de huisarts of via de bedrijfsarts kun je deze support alsnog regelen. Dat is echt heel waardevol en heb je nodig om er weer bovenop te komen. Ik lees in jouw posts namelijk nog allerlei rode vlaggen, zoals “ik dacht dat het wel ging”, “ik vind om hulp vragen lastig”, enz. Een psychologe kan jou leren hoe je de signalen dat het scheef gaat eerder herkent, en hoe je dat dan kunt voorkomen.
Psychische hulp vragen zou ik ook zeker doen.
