Gezondheid
alle pijlers
Borstkanker, wie wil meekletsen?
maandag 12 december 2016 om 10:55
Eens met Sugarbaby, stelt het je echt gerust als je onderzoek laat doen? Het is bekend dat kankerpatiënten altijd in hun achterhoofd houden, wat als....
Bovendien zei mijn arts dat al die scans en röntgenstralen ook helemaal niet goed voor je lichaam zijn.
Ik zou, als ik jou was, ook zeker eens hulp gaan zoeken, je zorgen delen kan zo opluchten.
Ik word trouwens al moe als ik lees wat jij allemaal doet, Akioli. Zorg goed voor jezelf, het is heel logisch dat je niet meer op hetzelfde niveau kunt functioneren als voor je behandeling.
Je kunt dat wel graag willen, maar je kunt het niet afdwingen. Jij en je lichaam hebben heel wat moeten doorstaan hè.
Bovendien zei mijn arts dat al die scans en röntgenstralen ook helemaal niet goed voor je lichaam zijn.
Ik zou, als ik jou was, ook zeker eens hulp gaan zoeken, je zorgen delen kan zo opluchten.
Ik word trouwens al moe als ik lees wat jij allemaal doet, Akioli. Zorg goed voor jezelf, het is heel logisch dat je niet meer op hetzelfde niveau kunt functioneren als voor je behandeling.
Je kunt dat wel graag willen, maar je kunt het niet afdwingen. Jij en je lichaam hebben heel wat moeten doorstaan hè.
maandag 12 december 2016 om 11:06
Akioli, ik ben er ook nog steeds niet gerust op en heb net na de behandelingen ook steeds aangekaart. Het heeft, zo werd mij toen uitgelegd, niet zo'n zin om scans te laten maken omdat daar geen cellen op te zien zijn. Er is pas iets te zien als het al 'te laat' is zeg maar. Ook met een bloedtest kunnen ze nooit zeker zijn.
Inmiddels doe ik wat Sugarbaby zegt, ben een beetje aan het struisvogelen en doe m'n best om het niet mijn leven te laten beïnvloeden. Mezelf kennende zal ik die angst altijd wel blijven voelen, het verdwijnt alleen steeds meer naar de achtergrond en vlamt zo nu en dan weer even op.
Hey! En zeuren mag hè! Het is je eigen topic en bovendien begrijpen we allemaal wat het met je doet en dat 'zeuren' daar bij hoort.
Inmiddels doe ik wat Sugarbaby zegt, ben een beetje aan het struisvogelen en doe m'n best om het niet mijn leven te laten beïnvloeden. Mezelf kennende zal ik die angst altijd wel blijven voelen, het verdwijnt alleen steeds meer naar de achtergrond en vlamt zo nu en dan weer even op.
Hey! En zeuren mag hè! Het is je eigen topic en bovendien begrijpen we allemaal wat het met je doet en dat 'zeuren' daar bij hoort.
maandag 12 december 2016 om 11:10
Mijn oncoloog zei dat 1x per jaar niet echt kwaad kan mary, maar ik denk inderdaad dat de geruststelling maar van heel korte duur zou zijn en die onderzoeken bijgevolg weinig nut gaan hebben.
Dat gevoel heb ik dus wel, dat ik niet goed voor mezelf zorg op dit moment. En zo misschien die kanker meer kans geef om terug te komen? Je leest toch altijd dat verminderde weerstand de oorzaak is dat kankercellen zich gaan manifesteren? Heb slaappilletjes gevraagd om tenminste voldoende slaap te hebben, maar oncoloog wou niet te snel naar slaappillen grijpen omdat het zo verslavend werkt. Heb op zijn aanraden valeriaan gaan kopen maar ik lijk alleen maar slechter te slapen. Vriendin raadt me trazolan aan, ga ik aankaarten wanneer ik mijn zoladex laat zetten bij de huisarts.
Dat gevoel heb ik dus wel, dat ik niet goed voor mezelf zorg op dit moment. En zo misschien die kanker meer kans geef om terug te komen? Je leest toch altijd dat verminderde weerstand de oorzaak is dat kankercellen zich gaan manifesteren? Heb slaappilletjes gevraagd om tenminste voldoende slaap te hebben, maar oncoloog wou niet te snel naar slaappillen grijpen omdat het zo verslavend werkt. Heb op zijn aanraden valeriaan gaan kopen maar ik lijk alleen maar slechter te slapen. Vriendin raadt me trazolan aan, ga ik aankaarten wanneer ik mijn zoladex laat zetten bij de huisarts.
maandag 12 december 2016 om 11:18
quote:akioli schreef op 12 december 2016 @ 11:10:
Mijn oncoloog zei dat 1x per jaar niet echt kwaad kan mary, maar ik denk inderdaad dat de geruststelling maar van heel korte duur zou zijn en die onderzoeken bijgevolg weinig nut gaan hebben.
Dat gevoel heb ik dus wel, dat ik niet goed voor mezelf zorg op dit moment. En zo misschien die kanker meer kans geef om terug te komen? Je leest toch altijd dat verminderde weerstand de oorzaak is dat kankercellen zich gaan manifesteren? Heb slaappilletjes gevraagd om tenminste voldoende slaap te hebben, maar oncoloog wou niet te snel naar slaappillen grijpen omdat het zo verslavend werkt. Heb op zijn aanraden valeriaan gaan kopen maar ik lijk alleen maar slechter te slapen. Vriendin raadt me trazolan aan, ga ik aankaarten wanneer ik mijn zoladex laat zetten bij de huisarts.
Inderdaad, 1x per jaar die controle kan geen kwaad, maar het gaat juist om de tussentijdse controles (zekerheid?) die we allemaal graag zouden willen hebben.
Weet je, in plaats van naar medicatie te grijpen zou het misschien toch beter zijn om je zorgen eens met iemand te bespreken. Voor jou wellicht een grote stap, maar echt, het kan zo opluchten. En dat mag hier natuurlijk ook, zoals Grobbekuiken al zegt.
Mijn oncoloog zei dat 1x per jaar niet echt kwaad kan mary, maar ik denk inderdaad dat de geruststelling maar van heel korte duur zou zijn en die onderzoeken bijgevolg weinig nut gaan hebben.
Dat gevoel heb ik dus wel, dat ik niet goed voor mezelf zorg op dit moment. En zo misschien die kanker meer kans geef om terug te komen? Je leest toch altijd dat verminderde weerstand de oorzaak is dat kankercellen zich gaan manifesteren? Heb slaappilletjes gevraagd om tenminste voldoende slaap te hebben, maar oncoloog wou niet te snel naar slaappillen grijpen omdat het zo verslavend werkt. Heb op zijn aanraden valeriaan gaan kopen maar ik lijk alleen maar slechter te slapen. Vriendin raadt me trazolan aan, ga ik aankaarten wanneer ik mijn zoladex laat zetten bij de huisarts.
Inderdaad, 1x per jaar die controle kan geen kwaad, maar het gaat juist om de tussentijdse controles (zekerheid?) die we allemaal graag zouden willen hebben.
Weet je, in plaats van naar medicatie te grijpen zou het misschien toch beter zijn om je zorgen eens met iemand te bespreken. Voor jou wellicht een grote stap, maar echt, het kan zo opluchten. En dat mag hier natuurlijk ook, zoals Grobbekuiken al zegt.
maandag 12 december 2016 om 12:17
quote:akioli schreef op 12 december 2016 @ 10:52:
"En wat ik me net nog bedacht: mocht je wel uitzaaiingen blijken te hebben, dan maakt het niet uit wanneer het ontdekt wordt."
Ja, daar zeg je ook zoiets, dan maakt het weinig uit of het nu of binnen een half jaar ontdekt wordt he? Dan kan je misschien beter nog een half jaar in het ongewisse doorbrengen...
Het maakt helemaal niks uit. Het enige wat uitmaakt is dat jij NU de kans hebt om fijne momenten te beleven met je gezin zonder dat het hele circus dat meteen weer gaat spelen zogauw jij wel uitzaaiingen blijkt te hebben, de overhand neemt in je leven. Angst is normaal, balen van hoe je uiterlijk is veranderd door je behandeling is normaal, maar laat het niet normaal zijn dat het je leven overneemt. Je hebt tijdens je behandeling zo hard gevochten om te leven. Doe dat dan ook! Uitzaaiingen zijn k*t, maar die zijn er nu niet. Leef!
Ik heb een familielid die ook borstkanker heeft gehad. Na afloop van haar behandeling was ze zo bang dat het terugkwam dat elke dag daardoor overschaduwd werd. Inmiddels zijn we ruim 20 jaar verder, heeft ze nooit weer kanker gehad en is ze nog steeds bang. Ik heb vanaf het begin met mijzelf afgesproken dat mij dat niet ging gebeuren.
Ik vind trouwens ook dat je schema heel erg druk is. Is er niet een mogelijkheid om hier wat andere oplossingen voor te vinden? Jij hebt net een zwaar traject achter de rug en je zit te wachten op het volgende zware traject. Dat is niet iets wat je moet onderschatten. Ik snap dat je alles zoveel mogelijk weer zelf wil doen (want he, die behandeling is klaar toch?), maar zo werkt dat toch niet. Geestelijk en lichamelijk heb je een enorme klap gehad. Neem daar de tijd voor (en "klaag" hier vooral zo vaak en veel je wil!)
"En wat ik me net nog bedacht: mocht je wel uitzaaiingen blijken te hebben, dan maakt het niet uit wanneer het ontdekt wordt."
Ja, daar zeg je ook zoiets, dan maakt het weinig uit of het nu of binnen een half jaar ontdekt wordt he? Dan kan je misschien beter nog een half jaar in het ongewisse doorbrengen...
Het maakt helemaal niks uit. Het enige wat uitmaakt is dat jij NU de kans hebt om fijne momenten te beleven met je gezin zonder dat het hele circus dat meteen weer gaat spelen zogauw jij wel uitzaaiingen blijkt te hebben, de overhand neemt in je leven. Angst is normaal, balen van hoe je uiterlijk is veranderd door je behandeling is normaal, maar laat het niet normaal zijn dat het je leven overneemt. Je hebt tijdens je behandeling zo hard gevochten om te leven. Doe dat dan ook! Uitzaaiingen zijn k*t, maar die zijn er nu niet. Leef!
Ik heb een familielid die ook borstkanker heeft gehad. Na afloop van haar behandeling was ze zo bang dat het terugkwam dat elke dag daardoor overschaduwd werd. Inmiddels zijn we ruim 20 jaar verder, heeft ze nooit weer kanker gehad en is ze nog steeds bang. Ik heb vanaf het begin met mijzelf afgesproken dat mij dat niet ging gebeuren.
Ik vind trouwens ook dat je schema heel erg druk is. Is er niet een mogelijkheid om hier wat andere oplossingen voor te vinden? Jij hebt net een zwaar traject achter de rug en je zit te wachten op het volgende zware traject. Dat is niet iets wat je moet onderschatten. Ik snap dat je alles zoveel mogelijk weer zelf wil doen (want he, die behandeling is klaar toch?), maar zo werkt dat toch niet. Geestelijk en lichamelijk heb je een enorme klap gehad. Neem daar de tijd voor (en "klaag" hier vooral zo vaak en veel je wil!)
maandag 12 december 2016 om 13:22
Dank je Sugarbaby, ik besef dat je 100% gelijk hebt, en wat komt dat komt, daar nu over liggen tobben gaat daar niks aan veranderen. Ik ga echt proberen mezelf wat te herpakken.
Dat drukke schema valt weinig aan te veranderen hoor. De ziekenhuis/dokter afspraken voor mij kan niemand anders opvangen natuurlijk. En ik ben nu eenmaal veel vaker thuis als mijn vriend, en familie dichtbij hebben we niet.
Maar heb wel iets om naar uit te kijken gelukkig. In juli gaan we naar Andalusië Al 7 jaar niet op vakantie geweest dus dat gaat deugd doen! We hebben een huisje met prive zwembad. 2 weken genieten Hoop alleen dat ik goed hersteld ben tegen dan
Dat drukke schema valt weinig aan te veranderen hoor. De ziekenhuis/dokter afspraken voor mij kan niemand anders opvangen natuurlijk. En ik ben nu eenmaal veel vaker thuis als mijn vriend, en familie dichtbij hebben we niet.
Maar heb wel iets om naar uit te kijken gelukkig. In juli gaan we naar Andalusië Al 7 jaar niet op vakantie geweest dus dat gaat deugd doen! We hebben een huisje met prive zwembad. 2 weken genieten Hoop alleen dat ik goed hersteld ben tegen dan
maandag 12 december 2016 om 13:59
quote:akioli schreef op 12 december 2016 @ 13:38:
Van mij wel Sugarbaby, weet alleen niet of vriend het lang zou trekken met 2 vrouwen in huis
Apart nieuws trouwens; ik heb haar! Hele maand september geen chemo gehad en daarna begon het als een gek te groeien. Op een gegeven moment was mijn hoofdhuid echt bedekt. Na een paar weken begon het weer uit te vallen, maar het zet niet door. De voorkant is dunnig en kalig en het haar is heel erg piekerig, maar als ik het kort houd, heb ik wel gewoon een donkere laag. Ziet er toch beter uit dan echt compleet kaal. Nu die wenkbrauwen en wimpers nog terugkrijgen.
Van mij wel Sugarbaby, weet alleen niet of vriend het lang zou trekken met 2 vrouwen in huis
Apart nieuws trouwens; ik heb haar! Hele maand september geen chemo gehad en daarna begon het als een gek te groeien. Op een gegeven moment was mijn hoofdhuid echt bedekt. Na een paar weken begon het weer uit te vallen, maar het zet niet door. De voorkant is dunnig en kalig en het haar is heel erg piekerig, maar als ik het kort houd, heb ik wel gewoon een donkere laag. Ziet er toch beter uit dan echt compleet kaal. Nu die wenkbrauwen en wimpers nog terugkrijgen.
maandag 12 december 2016 om 14:15
Ja dat herinner ik me Sugarbaby, zo'n beetje haar is ineens een heel ander zicht als volledig kaal. Heb je helemaal geen wimpers of wenkbrauwen? Zou je permanente make-up durven overwegen? Ik heb permanente eyeliner laten zetten een maand geleden (zoals ik al zei, hopeloos aan het proberen er beter uit te zien) het is heel fijn gedaan, echt mooi. En mocht ik ooit weer chemo moeten krijgen heb ik alvast dat lijntje staan, dan valt het veel minder op dat je geen wimpers meer hebt.
maandag 12 december 2016 om 14:25
Ik geloof dat ik nog 4 wimpers per oog heb en misschien 1 of 2 haren per wenkbrauw. Het houdt niet over zeg maar. Rest van mn lijf heb ik nog wel haar. Niet superbedekt, maar het is ook niet helemaal kaal. Best wel balen, aangezien niet hoeven scheren de enige geweldige bijwerking aan chemo is.
Ik ben doodsbang voor naalden en ben niet ijdel, dus de permanente make-up laat ik aan me voorbij gaan. Ik ben stukken lichter (bijna 25kg ) dan de voorgaande keren dat ik chemo had, dat vind ik veel belangrijker dan haar.
Enige wat ik wel vervelend vind aan het niet hebben van wimpers is de irritatie van licht op mn ogen. Ik houd niet van zonnebrillen, maar heb buiten geregeld een op. Het licht is zo fel en komt zo hard binnen.
Ik ben doodsbang voor naalden en ben niet ijdel, dus de permanente make-up laat ik aan me voorbij gaan. Ik ben stukken lichter (bijna 25kg ) dan de voorgaande keren dat ik chemo had, dat vind ik veel belangrijker dan haar.
Enige wat ik wel vervelend vind aan het niet hebben van wimpers is de irritatie van licht op mn ogen. Ik houd niet van zonnebrillen, maar heb buiten geregeld een op. Het licht is zo fel en komt zo hard binnen.
maandag 12 december 2016 om 14:49
maandag 12 december 2016 om 15:06
Ik ben uberhaupt niet ijdel, maar toen ik kanker kreeg, kreeg ik ook alles ineens; kaal, enorm veel aankomen per week, afgrijselijke pukkels en rode vlekken. Ik had al snel door dat nu nog ijdel worden niet zo;n goed idee idee was. Ik zag er ineens uit als ET (en zo keken mensen me op straat ook aan )
25kg is veel en dan zit ik nu nog steeds ongeveer 10kg boven mijn normale gewicht voordat ik kanker had. Ik voel me nu zo skinny in vergelijking met 2 jaar geleden. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe dun ik was voordat ik kanker kreeg (terwijl ik me toen altijd zo dik voelde).
25kg is veel en dan zit ik nu nog steeds ongeveer 10kg boven mijn normale gewicht voordat ik kanker had. Ik voel me nu zo skinny in vergelijking met 2 jaar geleden. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe dun ik was voordat ik kanker kreeg (terwijl ik me toen altijd zo dik voelde).
maandag 12 december 2016 om 15:25
Door al deze ellende besef je wel dat je vroeger toch weinig over te klagen had he? Jij met je gewicht, ik met mijn uiterlijk. En ik blijf het moeilijk vinden om te aanvaarden dat dit nu eenmaal de nieuwe ik is. Mijn haar is zo'n 5cm maar nog steeds hou ik buitenshuis constant een mutsje aan.
Lukt het nu zo'n beetje om je gewicht op peil te houden?
Lukt het nu zo'n beetje om je gewicht op peil te houden?
dinsdag 13 december 2016 om 19:28
Nou het was weer een heftige dag, spreekuur liep uit voelde alsof we uren aan het wachten waren. De PET scan was schoon....wij super blij....maaaaar tumor zelf was haast niet te zien op de scan dus ze willen er 100 procent zeker van zijn dat er andere dingen ook niet over het hoofd gezien worden dus volgende week word er een botscan en CT scan gemaakt voor de zekerheid. Is het normaal dat tumor zelf haast niet te zien is? Komt dit vaker voor? (Vergeten te vragen aan arts zelf)
Dus eigenlijk moeten we blij zijn maar kan dat nu nog niet helemaal zijn, blijf ongerust
Verder worden er markers ik in de borst geplaatst, word er een mammaprint gedaan, en willen ze een echo maken van de schildklier want ze zagen iets op de PET scan....iets dat losstaat van de kanker, dus dat willen ze ook beter bekijken
Plan nu is eerst starten met hormoontabletten, dan afhankelijk van resultaten van die mammaprint starten met chemo en als laatst de operatie
Dus eigenlijk moeten we blij zijn maar kan dat nu nog niet helemaal zijn, blijf ongerust
Verder worden er markers ik in de borst geplaatst, word er een mammaprint gedaan, en willen ze een echo maken van de schildklier want ze zagen iets op de PET scan....iets dat losstaat van de kanker, dus dat willen ze ook beter bekijken
Plan nu is eerst starten met hormoontabletten, dan afhankelijk van resultaten van die mammaprint starten met chemo en als laatst de operatie
dinsdag 13 december 2016 om 19:53
Dat je moeder in aanmerking komt voor Mammaprint is ook goed nieuws! Als ze verwachten dat er teveel klieren besmet zijn en chemo sowieso noodzakelijk is, dan doen ze die niet. Fijn dat de PET schoon was. Nu de andere onderzoeken nog, maar die eerste last is van jullie schouders.
Hebben jullie al een beetje een tijdpad meegekregen? Als de Mammaprint wel chemo adviseert, gaat ze die dan eerst krijgen, of eerst opereren? Zo krijg je steeds meer een duidelijk plan en weer wat houvast.
Hoop op geen verrassingen op de verdere scans en door naar stap 2: plan maken.
Hebben jullie al een beetje een tijdpad meegekregen? Als de Mammaprint wel chemo adviseert, gaat ze die dan eerst krijgen, of eerst opereren? Zo krijg je steeds meer een duidelijk plan en weer wat houvast.
Hoop op geen verrassingen op de verdere scans en door naar stap 2: plan maken.
dinsdag 13 december 2016 om 20:46
Ja voelt heel dubbel allemaal...blij, maar durf nog niet helemaal te juichen.
Ze willen operatie als allerlaatst doen....eerst proberen alles te laten slinken zodat okselklierdissectie niet nodig is en het een borstbesparende operatie kan worden.
Hormonen ongeveer 6-9 maanden
Chemo (indien nodig) ongeveer 4 maanden
Daarna operatie pas, dus alles bijelkaar zeker een jaar.
Linkerborst was trouwens schoon! Dat was wel goed nieuws, bleek goedaardig te zijn.
Hey Erizon dat van die mammprint had ik zo nog niet bekeken inderdaad....zou fijn zijn als chemo mn moeder bespaard blijft maar aan de andere kant voelt het 'veiliger' als ze het gewoon doen snap je? Maarja ik ben geen arts ze zullen we weten wat ze doen
Internist was trouwens een geweldig aardige man, super blij mee
Ze willen operatie als allerlaatst doen....eerst proberen alles te laten slinken zodat okselklierdissectie niet nodig is en het een borstbesparende operatie kan worden.
Hormonen ongeveer 6-9 maanden
Chemo (indien nodig) ongeveer 4 maanden
Daarna operatie pas, dus alles bijelkaar zeker een jaar.
Linkerborst was trouwens schoon! Dat was wel goed nieuws, bleek goedaardig te zijn.
Hey Erizon dat van die mammprint had ik zo nog niet bekeken inderdaad....zou fijn zijn als chemo mn moeder bespaard blijft maar aan de andere kant voelt het 'veiliger' als ze het gewoon doen snap je? Maarja ik ben geen arts ze zullen we weten wat ze doen
Internist was trouwens een geweldig aardige man, super blij mee
woensdag 14 december 2016 om 22:55
Hoi Akioli,
Ik heb nog niet alles doorgelezen in dit draadje, dus misschien is dit overbodige info, dan alvast excuus.
Je zocht, in je eerste postings, wetenschappelijk onderbouwde info mbt het voorkomen/terugkeer van BK. Hier een link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articl ... po=38.3333
Als ik klaar ben met mijn traject (chemo gehad, operatie ook achter de rug, bestralingen in het nieuwe jaar), dan wil ik dit wil gaan doen.
Succes met alles.
Ik heb nog niet alles doorgelezen in dit draadje, dus misschien is dit overbodige info, dan alvast excuus.
Je zocht, in je eerste postings, wetenschappelijk onderbouwde info mbt het voorkomen/terugkeer van BK. Hier een link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articl ... po=38.3333
Als ik klaar ben met mijn traject (chemo gehad, operatie ook achter de rug, bestralingen in het nieuwe jaar), dan wil ik dit wil gaan doen.
Succes met alles.
