Gezondheid
alle pijlers
Borstkanker, wie wil meekletsen?
woensdag 7 december 2016 om 22:59
Hallo dames, op aanraden van amdere forummers ben ik even hier komen schrijven.
Het gaat om mijn moeder, 53 jaar jong, borstkanker invasief lobulair carcinoom, waarschijnlijk in zowel rechter als linker borst.
Gisteren te horen gekregen dat het ook in de oksel en lymfeklieren zit dus ben echt bang voor uitzaingen in rest van hey lichaam. Volgende week pas een Pet scan om te achterhalen of er dus uitzaingen zijn. Ben zo ontzettend bang. Alles gaat zo hard, vorige week was er niks aan de hand en nu heeft ze borstkanker en zit het al zelfs in haar lymfeklieren.
Zijn er meer dames hier die ervaring hebben met dit specifieke soort kanker? Hoor heel graag ervaringen.
Mijn moeder voelt zich fysiek goed en is fit dit is per toeval ontdekt. Mijn vraag is kunnen ze opeens zeggen dat de kanker door heel het lichaam zit en ze binnen een paar maanden overlijd?
Betekent uitzaingen hebben dat je standaard een houdbaarheidsdatum hebt of kun je nog jaren lang leven met kanker en het onder controle houden met chemo en hormonen (tis hormoongevoelig bij mn moeder)
Het gaat om mijn moeder, 53 jaar jong, borstkanker invasief lobulair carcinoom, waarschijnlijk in zowel rechter als linker borst.
Gisteren te horen gekregen dat het ook in de oksel en lymfeklieren zit dus ben echt bang voor uitzaingen in rest van hey lichaam. Volgende week pas een Pet scan om te achterhalen of er dus uitzaingen zijn. Ben zo ontzettend bang. Alles gaat zo hard, vorige week was er niks aan de hand en nu heeft ze borstkanker en zit het al zelfs in haar lymfeklieren.
Zijn er meer dames hier die ervaring hebben met dit specifieke soort kanker? Hoor heel graag ervaringen.
Mijn moeder voelt zich fysiek goed en is fit dit is per toeval ontdekt. Mijn vraag is kunnen ze opeens zeggen dat de kanker door heel het lichaam zit en ze binnen een paar maanden overlijd?
Betekent uitzaingen hebben dat je standaard een houdbaarheidsdatum hebt of kun je nog jaren lang leven met kanker en het onder controle houden met chemo en hormonen (tis hormoongevoelig bij mn moeder)
donderdag 8 december 2016 om 17:08
quote:maritleoni schreef op 07 december 2016 @ 22:59:
....
Mijn vraag is kunnen ze opeens zeggen dat de kanker door heel het lichaam zit en ze binnen een paar maanden overlijd?
Betekent uitzaingen hebben dat je standaard een houdbaarheidsdatum hebt of kun je nog jaren lang leven met kanker en het onder controle houden met chemo en hormonen (tis hormoongevoelig bij mn moeder)
Welkom.
Je zult echt de pet scan af moeten wachten, want ja, alles kan. Het kunnen alleen de klieren zijn waar ze het nu van weten, het kan overal zitten en alles daar tussenin.
Uitzaaiingen hebben betekent inderdaad een houdbaarheidsdatum hebben, maar die kan ook jaren zijn. Zoals mijn oncoloog altijd zegt: de kans dat je jn de tussentijd aan iets anders doodgaat is groter.
Ik heb zelf 5 uitzaaiingen gehad in m'n lever en na de eerste chemo reeks waren er toch maar mooi 3 verdwenen en de andere 2 stabiel. Ik heb hormoonongevoelig tumoren, dus niet zoveel tot m'n beschikking qua behandelingen en toch leef ik normaal hoor. Er gaan echt wel dagen voorbij dat ik er niet aan denk, ookal zie ik dagelijks m'n litteken een paar keer en moet ik regelmatig m'n tijdelijke prothese goedstoppen in m'n bh.
In feite heeft iedereen een houdbaarheidsdatum, alleen weten de meesten van niets en de kankerpatiënt met uitzaaiingen weet dan net even wat meer dan gemiddeld.
Jullie gaan een zware periode tegemoed, maar er is nog vanalles mogelijk.
....
Mijn vraag is kunnen ze opeens zeggen dat de kanker door heel het lichaam zit en ze binnen een paar maanden overlijd?
Betekent uitzaingen hebben dat je standaard een houdbaarheidsdatum hebt of kun je nog jaren lang leven met kanker en het onder controle houden met chemo en hormonen (tis hormoongevoelig bij mn moeder)
Welkom.
Je zult echt de pet scan af moeten wachten, want ja, alles kan. Het kunnen alleen de klieren zijn waar ze het nu van weten, het kan overal zitten en alles daar tussenin.
Uitzaaiingen hebben betekent inderdaad een houdbaarheidsdatum hebben, maar die kan ook jaren zijn. Zoals mijn oncoloog altijd zegt: de kans dat je jn de tussentijd aan iets anders doodgaat is groter.
Ik heb zelf 5 uitzaaiingen gehad in m'n lever en na de eerste chemo reeks waren er toch maar mooi 3 verdwenen en de andere 2 stabiel. Ik heb hormoonongevoelig tumoren, dus niet zoveel tot m'n beschikking qua behandelingen en toch leef ik normaal hoor. Er gaan echt wel dagen voorbij dat ik er niet aan denk, ookal zie ik dagelijks m'n litteken een paar keer en moet ik regelmatig m'n tijdelijke prothese goedstoppen in m'n bh.
In feite heeft iedereen een houdbaarheidsdatum, alleen weten de meesten van niets en de kankerpatiënt met uitzaaiingen weet dan net even wat meer dan gemiddeld.
Jullie gaan een zware periode tegemoed, maar er is nog vanalles mogelijk.
donderdag 8 december 2016 om 17:37
Dankjewel Priority, hoe lang leef jij al met die uitzaaiingen? Moet je om de zoveeltijd chemo doen? Is dit voor altijd?
Hoeveel tijd had je nodig om dit te 'accepteren'? Moeilijkste vind ik dat mijn moeder zo verschrikkelijk verdrietig is en echt constant aan het huilen is, tuurlijk we weten het nog maar net maar nn moeder is wel iemand die altijd van het ergste uitgaat, ben zo bang dat ze tijdens de behandelingen heel de tijd zo neerslachtig zal blijven.
Waarom kun je wel genezen van kanker als er geen uitzaaiingen zijn maar niet wanneer er wel uitzaaiingen zijn?? Waarom kan chemo niet al die kankercellen doden?? Ik weet het ik denk te simpel maar vraag me dat echt af
Hoeveel tijd had je nodig om dit te 'accepteren'? Moeilijkste vind ik dat mijn moeder zo verschrikkelijk verdrietig is en echt constant aan het huilen is, tuurlijk we weten het nog maar net maar nn moeder is wel iemand die altijd van het ergste uitgaat, ben zo bang dat ze tijdens de behandelingen heel de tijd zo neerslachtig zal blijven.
Waarom kun je wel genezen van kanker als er geen uitzaaiingen zijn maar niet wanneer er wel uitzaaiingen zijn?? Waarom kan chemo niet al die kankercellen doden?? Ik weet het ik denk te simpel maar vraag me dat echt af
donderdag 8 december 2016 om 18:52
Wat een rotnieuws maritleoni. Ik snap dat het erin hakt, maar zoals Priority al zegt: er is nog van alles mogelijk.
Als je een uitzaaiing hebt, is zeker dat cellen van je oorspronkelijke tumor "aan de wandel" zijn gegaan en door je lijf zweven. Deze cellen kunnen op een gegeven moment gaan delen(en nieuwe tumoren vormen), maar het is niet bekend wanneer. Het enige wat zeker is, is dat er kankercellen rondzweven. Chemo vernietigt snel delende cellen en die rondzwevende cellen hoeven niet te delen, die kunnen ook gewoon ronddwalen. Chemo kan dus niet de ronddwalende cellen opruimen, alleen de al delende tumoren.
Ik had in beide borsten redelijk grote tumoren zitten en had een uitzaaiing van 2cm in mijn oksel en kankercellen in mijn lympfeklieren. En toch had ik bij de diagnose geen uitzaaiingen in de rest van mijn lijf. Dat is dus heel goed mogelijk!
Uiteindelijk bleek ik ruim 2 jaar na de diagnose wel uitzaaiingen te hebben. Inmiddels zijn we ruim 3 jaar verder en gaat het goed met me. Ik krijg wel doorlopend chemo en dat is zeker niet ideaal, maar wel goed leefbaar. Er is zeker nog een leven met uitzaaiingen!
Ik ken eigenlijk geen enkele kankerpatient die niet neerslachtig was na de diagnose. Wat ik wel veel zie (en ook bij mezelf!) is dat dat meestal beter wordt op het moment dat de behandeling echt gestart wordt. Je zit nu in een soort van no-mans-land; je moeder heeft kanker, maar je weet verder niets. Dat niet-weten is heel vervelend.
Ik hoop dat er snel duidelijkheid voor jullie komt. Sterkte!
Als je een uitzaaiing hebt, is zeker dat cellen van je oorspronkelijke tumor "aan de wandel" zijn gegaan en door je lijf zweven. Deze cellen kunnen op een gegeven moment gaan delen(en nieuwe tumoren vormen), maar het is niet bekend wanneer. Het enige wat zeker is, is dat er kankercellen rondzweven. Chemo vernietigt snel delende cellen en die rondzwevende cellen hoeven niet te delen, die kunnen ook gewoon ronddwalen. Chemo kan dus niet de ronddwalende cellen opruimen, alleen de al delende tumoren.
Ik had in beide borsten redelijk grote tumoren zitten en had een uitzaaiing van 2cm in mijn oksel en kankercellen in mijn lympfeklieren. En toch had ik bij de diagnose geen uitzaaiingen in de rest van mijn lijf. Dat is dus heel goed mogelijk!
Uiteindelijk bleek ik ruim 2 jaar na de diagnose wel uitzaaiingen te hebben. Inmiddels zijn we ruim 3 jaar verder en gaat het goed met me. Ik krijg wel doorlopend chemo en dat is zeker niet ideaal, maar wel goed leefbaar. Er is zeker nog een leven met uitzaaiingen!
Ik ken eigenlijk geen enkele kankerpatient die niet neerslachtig was na de diagnose. Wat ik wel veel zie (en ook bij mezelf!) is dat dat meestal beter wordt op het moment dat de behandeling echt gestart wordt. Je zit nu in een soort van no-mans-land; je moeder heeft kanker, maar je weet verder niets. Dat niet-weten is heel vervelend.
Ik hoop dat er snel duidelijkheid voor jullie komt. Sterkte!
donderdag 8 december 2016 om 20:41
quote:Sugarbaby schreef op 08 december 2016 @ 18:52:
Wat een rotnieuws maritleoni. Ik snap dat het erin hakt, maar zoals Priority al zegt: er is nog van alles mogelijk.
Als je een uitzaaiing hebt, is zeker dat cellen van je oorspronkelijke tumor "aan de wandel" zijn gegaan en door je lijf zweven. Deze cellen kunnen op een gegeven moment gaan delen(en nieuwe tumoren vormen), maar het is niet bekend wanneer. Het enige wat zeker is, is dat er kankercellen rondzweven. Chemo vernietigt snel delende cellen en die rondzwevende cellen hoeven niet te delen, die kunnen ook gewoon ronddwalen. Chemo kan dus niet de ronddwalende cellen opruimen, alleen de al delende tumoren.
Ik had in beide borsten redelijk grote tumoren zitten en had een uitzaaiing van 2cm in mijn oksel en kankercellen in mijn lympfeklieren. En toch had ik bij de diagnose geen uitzaaiingen in de rest van mijn lijf. Dat is dus heel goed mogelijk!
Uiteindelijk bleek ik ruim 2 jaar na de diagnose wel uitzaaiingen te hebben. Inmiddels zijn we ruim 3 jaar verder en gaat het goed met me. Ik krijg wel doorlopend chemo en dat is zeker niet ideaal, maar wel goed leefbaar. Er is zeker nog een leven met uitzaaiingen!
Ik ken eigenlijk geen enkele kankerpatient die niet neerslachtig was na de diagnose. Wat ik wel veel zie (en ook bij mezelf!) is dat dat meestal beter wordt op het moment dat de behandeling echt gestart wordt. Je zit nu in een soort van no-mans-land; je moeder heeft kanker, maar je weet verder niets. Dat niet-weten is heel vervelend.
Ik hoop dat er snel duidelijkheid voor jullie komt. Sterkte!
Precies dit! Zo voel ik het precies, wil duidelijkheid en dat ze starten met de behandeling
Een dikke knuffel voor alle dappere dames hier op het forum die dit gewoon maar doen, al die behandelingen, chemo, bestralingen. Heb diep respect voor jullie kanjers!
Wat een rotnieuws maritleoni. Ik snap dat het erin hakt, maar zoals Priority al zegt: er is nog van alles mogelijk.
Als je een uitzaaiing hebt, is zeker dat cellen van je oorspronkelijke tumor "aan de wandel" zijn gegaan en door je lijf zweven. Deze cellen kunnen op een gegeven moment gaan delen(en nieuwe tumoren vormen), maar het is niet bekend wanneer. Het enige wat zeker is, is dat er kankercellen rondzweven. Chemo vernietigt snel delende cellen en die rondzwevende cellen hoeven niet te delen, die kunnen ook gewoon ronddwalen. Chemo kan dus niet de ronddwalende cellen opruimen, alleen de al delende tumoren.
Ik had in beide borsten redelijk grote tumoren zitten en had een uitzaaiing van 2cm in mijn oksel en kankercellen in mijn lympfeklieren. En toch had ik bij de diagnose geen uitzaaiingen in de rest van mijn lijf. Dat is dus heel goed mogelijk!
Uiteindelijk bleek ik ruim 2 jaar na de diagnose wel uitzaaiingen te hebben. Inmiddels zijn we ruim 3 jaar verder en gaat het goed met me. Ik krijg wel doorlopend chemo en dat is zeker niet ideaal, maar wel goed leefbaar. Er is zeker nog een leven met uitzaaiingen!
Ik ken eigenlijk geen enkele kankerpatient die niet neerslachtig was na de diagnose. Wat ik wel veel zie (en ook bij mezelf!) is dat dat meestal beter wordt op het moment dat de behandeling echt gestart wordt. Je zit nu in een soort van no-mans-land; je moeder heeft kanker, maar je weet verder niets. Dat niet-weten is heel vervelend.
Ik hoop dat er snel duidelijkheid voor jullie komt. Sterkte!
Precies dit! Zo voel ik het precies, wil duidelijkheid en dat ze starten met de behandeling
Een dikke knuffel voor alle dappere dames hier op het forum die dit gewoon maar doen, al die behandelingen, chemo, bestralingen. Heb diep respect voor jullie kanjers!
donderdag 8 december 2016 om 21:08
Bij mij is in april dit jaar borstkanker geconstateerd. Bij de eerste echo, na de mammo zag de radioloog al meer dan we verwacht hadden. Er zijn toen cystes aangeprikt en 2 klieren waarvan hij al aangaf dat hij ze heel erg verdacht vond. Maarja... de patholoog moet het eerst nog op kweek zetten. Ik ben ook diezelfde dag al besproken in het groot multi disciplinair overleg en terug naar boven geroepen voor extra puncties (werk in het ziekenhuis waar ik ook behandeld word). Al met al wist ik natuurlijk ook wel dat dat geen goed teken was. 2 dagen later de definitieve uitslag kanker met lokale uitzaaiingen. Later door de PET, MRI en CT en daaruit kwamen de lever uitzaaiingen.
Ik heb eerst 6 chemokuren gehad in een half jaar, toen een amputatie en hoefde gelukkig niet bestraald te worden. Morgen heb ik de eerste 3 maandelijkse CT scan. Zolang er geen duidelijke groei van tumoren is en ik nergens last van heb gebeurd er nu niks. Anders wordt bekeken wat er gedaan moet worden: pijn bestrijden, opereren, bestralen, chemo. Het wordt steeds op het moment zelf bekeken.
Zelf ben ik niet echt neerslachtig geweest. Wel vond ik de wachttijd tussen onderzoeken en uitslagen in het begin lang duren en m'n eerste chemo is uitgesteld omdat ze hoopten dat ik in het AvL in een studie mee kon, wat dus niet ging zo bleek later.
Ik heb tot op de dag van vandaag ook niet gehuild omdat ik kanker heb. Wel omdat ik erdoorheen zat tijdens de chemo's of omdat mensen om me heen het er zo moeilijk mee hadden. En in het slechtnieuwsgesprek heb ik echt tranen met tuiten gehuild omdat ik chemo moest krijgen. Ik had daar zoveel ellende mee gezien in de thuiszorg, dat wilde ik niet. Maar ik moest, er was niks anders voor me, dus daar heb ik me ook maar heel snel overheen gezet.
Ik heb echt rotweken gehad tijdens de chemo's maar nu, maanden na de laatste kan ik toch wel zeggen dat het me meegevallen is. Heb niet 1x overgegeven ofzo. Ben wel beroerd geweest en heb er nog steeds naweeën van. Maar het is goed te doen als je goed naar je eigen lijf luistert.
Ik heb eerst 6 chemokuren gehad in een half jaar, toen een amputatie en hoefde gelukkig niet bestraald te worden. Morgen heb ik de eerste 3 maandelijkse CT scan. Zolang er geen duidelijke groei van tumoren is en ik nergens last van heb gebeurd er nu niks. Anders wordt bekeken wat er gedaan moet worden: pijn bestrijden, opereren, bestralen, chemo. Het wordt steeds op het moment zelf bekeken.
Zelf ben ik niet echt neerslachtig geweest. Wel vond ik de wachttijd tussen onderzoeken en uitslagen in het begin lang duren en m'n eerste chemo is uitgesteld omdat ze hoopten dat ik in het AvL in een studie mee kon, wat dus niet ging zo bleek later.
Ik heb tot op de dag van vandaag ook niet gehuild omdat ik kanker heb. Wel omdat ik erdoorheen zat tijdens de chemo's of omdat mensen om me heen het er zo moeilijk mee hadden. En in het slechtnieuwsgesprek heb ik echt tranen met tuiten gehuild omdat ik chemo moest krijgen. Ik had daar zoveel ellende mee gezien in de thuiszorg, dat wilde ik niet. Maar ik moest, er was niks anders voor me, dus daar heb ik me ook maar heel snel overheen gezet.
Ik heb echt rotweken gehad tijdens de chemo's maar nu, maanden na de laatste kan ik toch wel zeggen dat het me meegevallen is. Heb niet 1x overgegeven ofzo. Ben wel beroerd geweest en heb er nog steeds naweeën van. Maar het is goed te doen als je goed naar je eigen lijf luistert.
vrijdag 9 december 2016 om 07:28
Ik heb tot nu toe 84x chemo gehad en ben eigenlijk nooit ziek op de manier waarop mensen denken dat kankerpatienten ziek zijn. Begin dit jaar ben ik een korte periode beroerd geweest van de op Herceptin gebaseerde chemo (ik kan heel slecht tegen Herceptin), maar verder ben ik nooit misselijk. En ik heb soms dagen dat ik om 4 uur ineens in slaap val, maar ik ben absoluut niet standaard moe. Ik heb wel last van mijn spieren, gewrichten en botten, maar dat is per maand misschien 4 tot 6 dagen dat het écht rot is. Chemo is me echt enorm meegevallen.
vrijdag 9 december 2016 om 10:09
Wat een rottijd he, maritleonie. Hopelijk weten jullie snel wanneer ze met de behandelingen kan starten. Dat is ook nog wel even spannend maar op een gegeven moment wordt het ook wel een soort van normaal.
Ik herken wel wat Priority zegt, ik ben tot nu toe nog niet neerslachtig geweest. Ik vind het vooral moeilijk om het verdriet van de mensen om me heen te zien. Ouders, vriendinnen. En dat alles alleen nog maar om kanker lijkt te draaien.
Ik heb in juni de diagnose gekregen, ik ben net klaar met de chemokuren en ik word volgende week geopereerd. Een amputatie, 1 klier verwijderen en in dezelfde operatie wordt mijn gezonde borst gelijk verkleind. De weken vlogen tijdens de chemokuur vlogen echt voorbij. Ik vond het uiteindelijk erg meevallen, ik had toch ook zo'n schrikbeeld in mijn hoofd. De laatste weken vielen me wel zwaar maar ik woon alleen en ik kon nog steeds alles zelf, alleen wel op een heeeeel laag tempo.
Ik herken wel wat Priority zegt, ik ben tot nu toe nog niet neerslachtig geweest. Ik vind het vooral moeilijk om het verdriet van de mensen om me heen te zien. Ouders, vriendinnen. En dat alles alleen nog maar om kanker lijkt te draaien.
Ik heb in juni de diagnose gekregen, ik ben net klaar met de chemokuren en ik word volgende week geopereerd. Een amputatie, 1 klier verwijderen en in dezelfde operatie wordt mijn gezonde borst gelijk verkleind. De weken vlogen tijdens de chemokuur vlogen echt voorbij. Ik vond het uiteindelijk erg meevallen, ik had toch ook zo'n schrikbeeld in mijn hoofd. De laatste weken vielen me wel zwaar maar ik woon alleen en ik kon nog steeds alles zelf, alleen wel op een heeeeel laag tempo.
vrijdag 9 december 2016 om 10:49
Jougla, proficiat met het beëindigen van je chemo! Kleine mijlpaal toch? Veel succes volgende week! Zie je het wat zitten?
Maritleonie, ik heb de eerste 2, 3 weken ook non stop gehuild. Het is nogal wat dat je te verwerken krijgt bij de diagnose, en inderdaad, vooral de pijn bij je partner en familie zien, doet pijn. De eerste weken zijn killing, daar moet je echt doorheen. Veel vragen, weinig antwoorden. Maar het zal beteren, echt. Je krijgt een behandelplan en dan ga je ervoor, want welke andere optie is er? Veel sterkte de komende weken!
Maritleonie, ik heb de eerste 2, 3 weken ook non stop gehuild. Het is nogal wat dat je te verwerken krijgt bij de diagnose, en inderdaad, vooral de pijn bij je partner en familie zien, doet pijn. De eerste weken zijn killing, daar moet je echt doorheen. Veel vragen, weinig antwoorden. Maar het zal beteren, echt. Je krijgt een behandelplan en dan ga je ervoor, want welke andere optie is er? Veel sterkte de komende weken!
vrijdag 9 december 2016 om 14:11
@ Akioli dankjewel! Maandag PET scan, dinsdag uitslag van scan en ook van biopt dat uit linker borst is genomen, woensdag afspraak met oncoloog. Ik ben tot nu toe naar alle afspraken geweest met mn moeder en zal de komende week ook meegaan natuurlijk....zal een zware week worden
@ sugarbaby toch fijn om te horen dat je niet zo ontzettend ziek bent van chemo...hoop dat dit bij mijn moeder ook zo zal zijn. Als je tijdens chemo constant (ook tussen kuren in) zo beroerd bent lijkt me ook verschrikkeijk
@ sugarbaby toch fijn om te horen dat je niet zo ontzettend ziek bent van chemo...hoop dat dit bij mijn moeder ook zo zal zijn. Als je tijdens chemo constant (ook tussen kuren in) zo beroerd bent lijkt me ook verschrikkeijk
vrijdag 9 december 2016 om 14:36
quote:akioli schreef op 09 december 2016 @ 10:49:
Jougla, proficiat met het beëindigen van je chemo! Kleine mijlpaal toch? Veel succes volgende week! Zie je het wat zitten? Dank je wel! Heeel fijn dat de chemo erop zit. De laatste weken vielen me echt zwaar. (ook leuk: mensen die denken dat je een week na je laatste chemo al weer helemaal de oude bent.) De operatie zie ik zeker zitten, ik kijk er zelfs naar uit. Hop, weg met die borst. Vooral omdat ik het idee heb dat de tumor in mijn borst weer aan het groeien is. En mijn oksel doet pijn, trekt door mijn hele arm. Ik ben nog bij de chirurg langs geweest maar omdat de operatie toch al voor volgende week gepland staat, gaat hij er nu niks mee doen. En echt, hoe snel de tijd ging tijdens de chemo, nu kruipt hij voorbij. Ik heb hartstikke veel afspraken maar de dagen komen maar niet om. Ik zal blij zijn als we een week verder zijn.
Jougla, proficiat met het beëindigen van je chemo! Kleine mijlpaal toch? Veel succes volgende week! Zie je het wat zitten? Dank je wel! Heeel fijn dat de chemo erop zit. De laatste weken vielen me echt zwaar. (ook leuk: mensen die denken dat je een week na je laatste chemo al weer helemaal de oude bent.) De operatie zie ik zeker zitten, ik kijk er zelfs naar uit. Hop, weg met die borst. Vooral omdat ik het idee heb dat de tumor in mijn borst weer aan het groeien is. En mijn oksel doet pijn, trekt door mijn hele arm. Ik ben nog bij de chirurg langs geweest maar omdat de operatie toch al voor volgende week gepland staat, gaat hij er nu niks mee doen. En echt, hoe snel de tijd ging tijdens de chemo, nu kruipt hij voorbij. Ik heb hartstikke veel afspraken maar de dagen komen maar niet om. Ik zal blij zijn als we een week verder zijn.
vrijdag 9 december 2016 om 16:55
quote:Jougla schreef op 09 december 2016 @ 10:09:
Priority, succes vandaag. Wanneer krijg je de uitslag?Dankje, het ging niet erg lekker... eerst niet in ader kunnen komen, toen er dwars doorheen geprikt. Uiteindelijk zat de infuusnaald er in maar als ik bewoog liep de vloeistof niet door, dus met gestrekte arm boven mn hoofd door dat ding. Was niet echt handig. Volgende week donderdag de uitslag.
Priority, succes vandaag. Wanneer krijg je de uitslag?Dankje, het ging niet erg lekker... eerst niet in ader kunnen komen, toen er dwars doorheen geprikt. Uiteindelijk zat de infuusnaald er in maar als ik bewoog liep de vloeistof niet door, dus met gestrekte arm boven mn hoofd door dat ding. Was niet echt handig. Volgende week donderdag de uitslag.
vrijdag 9 december 2016 om 19:48
quote:priority schreef op 09 december 2016 @ 16:55:
[...]
Dankje, het ging niet erg lekker... eerst niet in ader kunnen komen, toen er dwars doorheen geprikt. Uiteindelijk zat de infuusnaald er in maar als ik bewoog liep de vloeistof niet door, dus met gestrekte arm boven mn hoofd door dat ding. Was niet echt handig. Volgende week donderdag de uitslag.Jeetje zeg wat vervelend, maar tis weer achter de rug. Is het normaal om zo lang te wachten op uitslag? Mijn moeder krijgt maandag de PET scan en dinsdag al de uitslag....lijkt me erg vervelend om bijna een volle week af te moeten wachten
[...]
Dankje, het ging niet erg lekker... eerst niet in ader kunnen komen, toen er dwars doorheen geprikt. Uiteindelijk zat de infuusnaald er in maar als ik bewoog liep de vloeistof niet door, dus met gestrekte arm boven mn hoofd door dat ding. Was niet echt handig. Volgende week donderdag de uitslag.Jeetje zeg wat vervelend, maar tis weer achter de rug. Is het normaal om zo lang te wachten op uitslag? Mijn moeder krijgt maandag de PET scan en dinsdag al de uitslag....lijkt me erg vervelend om bijna een volle week af te moeten wachten
vrijdag 9 december 2016 om 21:02
quote:maritleoni schreef op 09 december 2016 @ 19:48:
[...]
Jeetje zeg wat vervelend, maar tis weer achter de rug. Is het normaal om zo lang te wachten op uitslag? Mijn moeder krijgt maandag de PET scan en dinsdag al de uitslag....lijkt me erg vervelend om bijna een volle week af te moeten wachten
Het ligt er ook aan wat er precies bepaald moet worden. Ik kan me voorstellen dat het bij de PET scan van jouw moeder nu alleen gaat om te bekijken of er wel of geen uitzaaiingen zijn. Bij Priority gaat het niet alleen om wat er uit de scan komt, maar gaan ze ook bespreken hoe ze dit verder gaan behandelen. Ik weet van mijn eigen ziekenhuis dat ze maar 1x per week het multi disciplinair overleg hebben, dat is volgens mij op donderdag. Als je dus op donderdag of vrijdag een scan hebt, duurt het een week voordat je besproken wordt in dit overleg en voordat ze je dus een uitslag kunnen geven. Het is dus soms ook een beetje mazzel hebben met de timing. En als je zit te wachten op een uitslag, duurt het gevoelsmatig toch wel lang.
Priority, pff, wat een gedoe. Ik hoop op een goede uitslag zodat je voorlopig even geen aanvullende behandelingen hoeft.
[...]
Jeetje zeg wat vervelend, maar tis weer achter de rug. Is het normaal om zo lang te wachten op uitslag? Mijn moeder krijgt maandag de PET scan en dinsdag al de uitslag....lijkt me erg vervelend om bijna een volle week af te moeten wachten
Het ligt er ook aan wat er precies bepaald moet worden. Ik kan me voorstellen dat het bij de PET scan van jouw moeder nu alleen gaat om te bekijken of er wel of geen uitzaaiingen zijn. Bij Priority gaat het niet alleen om wat er uit de scan komt, maar gaan ze ook bespreken hoe ze dit verder gaan behandelen. Ik weet van mijn eigen ziekenhuis dat ze maar 1x per week het multi disciplinair overleg hebben, dat is volgens mij op donderdag. Als je dus op donderdag of vrijdag een scan hebt, duurt het een week voordat je besproken wordt in dit overleg en voordat ze je dus een uitslag kunnen geven. Het is dus soms ook een beetje mazzel hebben met de timing. En als je zit te wachten op een uitslag, duurt het gevoelsmatig toch wel lang.
Priority, pff, wat een gedoe. Ik hoop op een goede uitslag zodat je voorlopig even geen aanvullende behandelingen hoeft.
vrijdag 9 december 2016 om 21:08
quote:priority schreef op 09 december 2016 @ 16:55:
[...]
Dankje, het ging niet erg lekker... eerst niet in ader kunnen komen, toen er dwars doorheen geprikt. Uiteindelijk zat de infuusnaald er in maar als ik bewoog liep de vloeistof niet door, dus met gestrekte arm boven mn hoofd door dat ding. Was niet echt handig. Volgende week donderdag de uitslag.Zo ga ik standaard door de scan. Dacht dat dat normaal was?
[...]
Dankje, het ging niet erg lekker... eerst niet in ader kunnen komen, toen er dwars doorheen geprikt. Uiteindelijk zat de infuusnaald er in maar als ik bewoog liep de vloeistof niet door, dus met gestrekte arm boven mn hoofd door dat ding. Was niet echt handig. Volgende week donderdag de uitslag.Zo ga ik standaard door de scan. Dacht dat dat normaal was?
zaterdag 10 december 2016 om 00:30
quote:maritleoni schreef op 09 december 2016 @ 19:48:
[...]
Jeetje zeg wat vervelend, maar tis weer achter de rug. Is het normaal om zo lang te wachten op uitslag? Mijn moeder krijgt maandag de PET scan en dinsdag al de uitslag....lijkt me erg vervelend om bijna een volle week af te moeten wachtenEr is 1x per week overleg tussen de mamma care verpleegkundigen en oncologen en 1x per week groot overleg, dus een weekje wachten op de uitslag is normaal, het went.
[...]
Jeetje zeg wat vervelend, maar tis weer achter de rug. Is het normaal om zo lang te wachten op uitslag? Mijn moeder krijgt maandag de PET scan en dinsdag al de uitslag....lijkt me erg vervelend om bijna een volle week af te moeten wachtenEr is 1x per week overleg tussen de mamma care verpleegkundigen en oncologen en 1x per week groot overleg, dus een weekje wachten op de uitslag is normaal, het went.
zondag 11 december 2016 om 08:43
Pfffff de dagen lijken maar niet voorbij te gaan....morgen dus die pet scan en dinsdag uitslag. Ben ontzettend bang en kan mij niet voorstellen hoe mijn moeder zich nu moet voelen.
Volgens mij is de kans ontzettend klein dat je tijdens de eerste diagnose al hoort dat er uitzaaiingen zijn, las iets van 5 procent, maarja het zit al in haar oksel en lymfeklieren dus die percentages zeggen mij nu even helemaal niks.
Is het hebben van kankercellen in de oksel hetzelfde als hebben in de okselklieren?? Ik weet niet meer wat de arts toen gezegd heeft.... Of zijn dat twee verschillende dingen?
Als iemand uitzaaiingen heeft hoe lang kan diegene rondlopen zonder pijn/klachten?
Bij mijn moeder is alles dus per toeval ontdekt, ze heeft helemaal nergens last van hoe kan het dan al in je lymfeklieren zitten en misschien wel in de rest van haar lichaam.
Kun je trouwens in het bloed zien dat iemand kanker heeft?? Mijn moeder heeft al een paar keer van de huisarts gehoord dat er ontstekingswaarden in haar bloed zitten zou dat iets met de kanker te maken kunnen hebben of zou dat er los van staan?
Volgens mij is de kans ontzettend klein dat je tijdens de eerste diagnose al hoort dat er uitzaaiingen zijn, las iets van 5 procent, maarja het zit al in haar oksel en lymfeklieren dus die percentages zeggen mij nu even helemaal niks.
Is het hebben van kankercellen in de oksel hetzelfde als hebben in de okselklieren?? Ik weet niet meer wat de arts toen gezegd heeft.... Of zijn dat twee verschillende dingen?
Als iemand uitzaaiingen heeft hoe lang kan diegene rondlopen zonder pijn/klachten?
Bij mijn moeder is alles dus per toeval ontdekt, ze heeft helemaal nergens last van hoe kan het dan al in je lymfeklieren zitten en misschien wel in de rest van haar lichaam.
Kun je trouwens in het bloed zien dat iemand kanker heeft?? Mijn moeder heeft al een paar keer van de huisarts gehoord dat er ontstekingswaarden in haar bloed zitten zou dat iets met de kanker te maken kunnen hebben of zou dat er los van staan?
zondag 11 december 2016 om 09:14
quote:maritleoni schreef op 11 december 2016 @ 08:43:
Is het hebben van kankercellen in de oksel hetzelfde als hebben in de okselklieren?? Ik weet niet meer wat de arts toen gezegd heeft.... Of zijn dat twee verschillende dingen?
Dat is hetzelfde.
Als iemand uitzaaiingen heeft hoe lang kan diegene rondlopen zonder pijn/klachten?
Bij mijn moeder is alles dus per toeval ontdekt, ze heeft helemaal nergens last van hoe kan het dan al in je lymfeklieren zitten en misschien wel in de rest van haar lichaam.
Daar is helaas helemaal niks over te zeggen. Je kan allerlei klachten hebben die wijzen op uitzaaiingen en ze vervolgens niet blijken te hebben. Maar je kan ook helemaal nergens last van hebben terwijl je ze wel hebt. Hoe moeilijk ook: de enige zekerheid komt van een scan.
Kun je trouwens in het bloed zien dat iemand kanker heeft?? Mijn moeder heeft al een paar keer van de huisarts gehoord dat er ontstekingswaarden in haar bloed zitten zou dat iets met de kanker te maken kunnen hebben of zou dat er los van staan?
Er is best veel aan je bloed te zien, maar je kan er niet een diagnose mee stellen. Er bestaan tumormarkers, dat zijn eiwitten die vrij komen uit kankercellen. Een verhoogde tumormarker kan een indicatie zijn voor kankeractiviteit. Alleen: er kunnen ook andere redenen zijn waarom de dosis van die eiwitten verhoogd is, die niets met kanker te maken hebben. Er moet voor zekerheid echt een scan gedaan worden.
Ontstekingswaarden schijnen inderdaad vaker verhoogd te zijn bij mensen met kanker. Maar voor hetzelfde geld wordt het alleen maar veroorzaakt door een ontsteking. Bloed is een indicatie, geen 100% uitsluitsel.
Is het hebben van kankercellen in de oksel hetzelfde als hebben in de okselklieren?? Ik weet niet meer wat de arts toen gezegd heeft.... Of zijn dat twee verschillende dingen?
Dat is hetzelfde.
Als iemand uitzaaiingen heeft hoe lang kan diegene rondlopen zonder pijn/klachten?
Bij mijn moeder is alles dus per toeval ontdekt, ze heeft helemaal nergens last van hoe kan het dan al in je lymfeklieren zitten en misschien wel in de rest van haar lichaam.
Daar is helaas helemaal niks over te zeggen. Je kan allerlei klachten hebben die wijzen op uitzaaiingen en ze vervolgens niet blijken te hebben. Maar je kan ook helemaal nergens last van hebben terwijl je ze wel hebt. Hoe moeilijk ook: de enige zekerheid komt van een scan.
Kun je trouwens in het bloed zien dat iemand kanker heeft?? Mijn moeder heeft al een paar keer van de huisarts gehoord dat er ontstekingswaarden in haar bloed zitten zou dat iets met de kanker te maken kunnen hebben of zou dat er los van staan?
Er is best veel aan je bloed te zien, maar je kan er niet een diagnose mee stellen. Er bestaan tumormarkers, dat zijn eiwitten die vrij komen uit kankercellen. Een verhoogde tumormarker kan een indicatie zijn voor kankeractiviteit. Alleen: er kunnen ook andere redenen zijn waarom de dosis van die eiwitten verhoogd is, die niets met kanker te maken hebben. Er moet voor zekerheid echt een scan gedaan worden.
Ontstekingswaarden schijnen inderdaad vaker verhoogd te zijn bij mensen met kanker. Maar voor hetzelfde geld wordt het alleen maar veroorzaakt door een ontsteking. Bloed is een indicatie, geen 100% uitsluitsel.
zondag 11 december 2016 om 11:12
quote:akioli schreef op 09 december 2016 @ 21:49:
Ik snap best dat je het achter de rug wil hebben Jougla. Moet je ook nog bestraling nadien of is dit de eindhalte voor je behandeling?
Ik hoop voor jou en voor Priority dat we snel een weekje verder zijn!Zoals het er nu uit ziet, volgt er ook nog bestraling. Maar ik wacht eerst maar eens af wat er uit de operatie komt. Dan zien we wel weer verder.
Ik snap best dat je het achter de rug wil hebben Jougla. Moet je ook nog bestraling nadien of is dit de eindhalte voor je behandeling?
Ik hoop voor jou en voor Priority dat we snel een weekje verder zijn!Zoals het er nu uit ziet, volgt er ook nog bestraling. Maar ik wacht eerst maar eens af wat er uit de operatie komt. Dan zien we wel weer verder.
maandag 12 december 2016 om 09:51
Naargelang wat daaruit blijkt kan dat inderdaad nog veranderen Jougla, hoop voor jou dat het niet meer hoeft.
Met mezelf gaat het trouwens wat minder de laatste tijd. Het wordt me allemaal wat te veel denk ik. Huishouden, werken (halftijds), naar kine wegens pijn in arm sinds ik terug begon te werken, te weinig slaap zowel door kinderen en doordat ik slecht kan slapen, naar huisarts voor de zoladex, naar ziekenhuis voor de herceptin, met zoontje naar logo, start relatine voor zoontje is ook een zoektocht met wat bijwerkingen, diep ongelukkig door mijn korte haar, schrik om te hervallen ;( Ik sprak vrijdag mijn oncoloog en barstte in tranen uit, het wordt me allemaal te veel. Normaalgezien staat er enkel een MRI gepland in maart, maar hij zei dat als ik wil ik een foto van lever en longen kan laten maken en ook een botscan, dat dit me misschien wat rust in mijn hoofd kan geven. Heb mijn bestraling afgerond in juli. Wat denken jullie, zal ik die onderzoeken laten doen? Vraag me af of ik me daar echt safer mee ga voelen. Als ze daarop niks zien geeft dat toch absoluut geen garantie voor geen uitzaaiingen? Dan is het misschien gewoon nog te vroeg om ze te zien. Maar aan de andere kant, kan het kwaad van die testen te doen? Kan er weinig mee verliezen, denk ik?
Met mezelf gaat het trouwens wat minder de laatste tijd. Het wordt me allemaal wat te veel denk ik. Huishouden, werken (halftijds), naar kine wegens pijn in arm sinds ik terug begon te werken, te weinig slaap zowel door kinderen en doordat ik slecht kan slapen, naar huisarts voor de zoladex, naar ziekenhuis voor de herceptin, met zoontje naar logo, start relatine voor zoontje is ook een zoektocht met wat bijwerkingen, diep ongelukkig door mijn korte haar, schrik om te hervallen ;( Ik sprak vrijdag mijn oncoloog en barstte in tranen uit, het wordt me allemaal te veel. Normaalgezien staat er enkel een MRI gepland in maart, maar hij zei dat als ik wil ik een foto van lever en longen kan laten maken en ook een botscan, dat dit me misschien wat rust in mijn hoofd kan geven. Heb mijn bestraling afgerond in juli. Wat denken jullie, zal ik die onderzoeken laten doen? Vraag me af of ik me daar echt safer mee ga voelen. Als ze daarop niks zien geeft dat toch absoluut geen garantie voor geen uitzaaiingen? Dan is het misschien gewoon nog te vroeg om ze te zien. Maar aan de andere kant, kan het kwaad van die testen te doen? Kan er weinig mee verliezen, denk ik?
maandag 12 december 2016 om 10:22
quote:akioli schreef op 12 december 2016 @ 09:51:
Naargelang wat daaruit blijkt kan dat inderdaad nog veranderen Jougla, hoop voor jou dat het niet meer hoeft.
Met mezelf gaat het trouwens wat minder de laatste tijd. Het wordt me allemaal wat te veel denk ik. Huishouden, werken (halftijds), naar kine wegens pijn in arm sinds ik terug begon te werken, te weinig slaap zowel door kinderen en doordat ik slecht kan slapen, naar huisarts voor de zoladex, naar ziekenhuis voor de herceptin, met zoontje naar logo, start relatine voor zoontje is ook een zoektocht met wat bijwerkingen, diep ongelukkig door mijn korte haar, schrik om te hervallen ;( Ik sprak vrijdag mijn oncoloog en barstte in tranen uit, het wordt me allemaal te veel. Normaalgezien staat er enkel een MRI gepland in maart, maar hij zei dat als ik wil ik een foto van lever en longen kan laten maken en ook een botscan, dat dit me misschien wat rust in mijn hoofd kan geven. Heb mijn bestraling afgerond in juli. Wat denken jullie, zal ik die onderzoeken laten doen? Vraag me af of ik me daar echt safer mee ga voelen. Als ze daarop niks zien geeft dat toch absoluut geen garantie voor geen uitzaaiingen? Dan is het misschien gewoon nog te vroeg om ze te zien. Maar aan de andere kant, kan het kwaad van die testen te doen? Kan er weinig mee verliezen, denk ik?
Je verliest er inderdaad niks mee om ze te doen. Maar persoonlijk vind ik het schijnveiligheid. Want hoe lang na een goed onderzoek ben je "veilig"? Als je hoofd overloopt en het je op dit moment allemaal te veel is, kan ik me voorstellen dat je al heel snel na een goede scan alweer die angst terugkrijgt. En daarnaast vind ik wachten op uitslagen veel heftiger dan leven met de "normale" angst. Voor mij zou ik de extra spanning van het wachten op de onderzoeken niet vinden opwegen tegen de misschien wel kortdurende opluchting van een goed onderzoek.
Ik weet dat nog een extra afspraak waarschijnlijk het laatste is waar je op zit te wachten, maar; is het niet een idee om een keer met de psycholoog van het ziekenhuis te praten? Misschien dat je daar wat handvatten kan krijgen om wat beter met de angst om te gaan? Dat lijkt me zinvoller dan allerlei onderzoeken doen terwijl daar eigenlijk geen reden voor is (ervanuitgaande dat je geen klachten hebt die op uitzaaiingen kunnen wijzen(.
Edit: En wat ik me net nog bedacht: mocht je wel uitzaaiingen blijken te hebben, dan maakt het niet uit wanneer het ontdekt wordt. Dan gaat het er namelijk om hoe goed de behandeling werkt. Als je uitzaaiingen hebt, krijg je op een gegeven moment echt wel klachten. Ik zou er nu voor kiezen om dus zo min mogelijk met uitzaaiingen bezig te zijn en zo fijn mogelijk in het heden te leven. Gewoon een beetje je kop in het zand steken totdat blijkt dat er echt wat aan de hand is.
Naargelang wat daaruit blijkt kan dat inderdaad nog veranderen Jougla, hoop voor jou dat het niet meer hoeft.
Met mezelf gaat het trouwens wat minder de laatste tijd. Het wordt me allemaal wat te veel denk ik. Huishouden, werken (halftijds), naar kine wegens pijn in arm sinds ik terug begon te werken, te weinig slaap zowel door kinderen en doordat ik slecht kan slapen, naar huisarts voor de zoladex, naar ziekenhuis voor de herceptin, met zoontje naar logo, start relatine voor zoontje is ook een zoektocht met wat bijwerkingen, diep ongelukkig door mijn korte haar, schrik om te hervallen ;( Ik sprak vrijdag mijn oncoloog en barstte in tranen uit, het wordt me allemaal te veel. Normaalgezien staat er enkel een MRI gepland in maart, maar hij zei dat als ik wil ik een foto van lever en longen kan laten maken en ook een botscan, dat dit me misschien wat rust in mijn hoofd kan geven. Heb mijn bestraling afgerond in juli. Wat denken jullie, zal ik die onderzoeken laten doen? Vraag me af of ik me daar echt safer mee ga voelen. Als ze daarop niks zien geeft dat toch absoluut geen garantie voor geen uitzaaiingen? Dan is het misschien gewoon nog te vroeg om ze te zien. Maar aan de andere kant, kan het kwaad van die testen te doen? Kan er weinig mee verliezen, denk ik?
Je verliest er inderdaad niks mee om ze te doen. Maar persoonlijk vind ik het schijnveiligheid. Want hoe lang na een goed onderzoek ben je "veilig"? Als je hoofd overloopt en het je op dit moment allemaal te veel is, kan ik me voorstellen dat je al heel snel na een goede scan alweer die angst terugkrijgt. En daarnaast vind ik wachten op uitslagen veel heftiger dan leven met de "normale" angst. Voor mij zou ik de extra spanning van het wachten op de onderzoeken niet vinden opwegen tegen de misschien wel kortdurende opluchting van een goed onderzoek.
Ik weet dat nog een extra afspraak waarschijnlijk het laatste is waar je op zit te wachten, maar; is het niet een idee om een keer met de psycholoog van het ziekenhuis te praten? Misschien dat je daar wat handvatten kan krijgen om wat beter met de angst om te gaan? Dat lijkt me zinvoller dan allerlei onderzoeken doen terwijl daar eigenlijk geen reden voor is (ervanuitgaande dat je geen klachten hebt die op uitzaaiingen kunnen wijzen(.
Edit: En wat ik me net nog bedacht: mocht je wel uitzaaiingen blijken te hebben, dan maakt het niet uit wanneer het ontdekt wordt. Dan gaat het er namelijk om hoe goed de behandeling werkt. Als je uitzaaiingen hebt, krijg je op een gegeven moment echt wel klachten. Ik zou er nu voor kiezen om dus zo min mogelijk met uitzaaiingen bezig te zijn en zo fijn mogelijk in het heden te leven. Gewoon een beetje je kop in het zand steken totdat blijkt dat er echt wat aan de hand is.
maandag 12 december 2016 om 10:52
Inderdaad die bedenking maak ik me ook Sugarbaby, hoe lang ga ik dan gerust zijn. Als er niks uit voort komt wil dat enkel zeggen dat er op dat moment niks te zien is, meer niet.
Oncoloog raadde me ook al aan om eventueel met de psycholoog een afspraak te maken. Maar je zegt het goed, weer een afspraak er bij, weet niet wanneer ik dat nog moet gaan inplannen. Ben ook niet zo'n prater en vind het vaak moeilijk om mezelf uit te drukken. Ik weet niet wat 'praten' kan doen om ook maar iets aan mijn situatie te veranderen, niks toch? Daarom dat ik het er amper over heb met vriend of eender wie, enige wat er dan verandert is dat hij zich ook weer zorgen gaat maken of verdrietig gaat worden.
"En wat ik me net nog bedacht: mocht je wel uitzaaiingen blijken te hebben, dan maakt het niet uit wanneer het ontdekt wordt."
Ja, daar zeg je ook zoiets, dan maakt het weinig uit of het nu of binnen een half jaar ontdekt wordt he? Dan kan je misschien beter nog een half jaar in het ongewisse doorbrengen...
Zo fijn mogelijk in het heden leven, dat probeer ik, tevergeefs. Ik ben hopeloos aan het proberen er leuker uit te zien. Kleding kopen, juwelen kopen, make-up kopen, vanalles om er beter uit te zien. Maar als ik dan in de spiegel kijk zie ik er nog even lelijk uit, en ook dat maakt me verdrietig.
In maart reconstructie. Wéér operatie, wéér herstel. Lelijk litteken op mijn buik erbij... Ik heb er zo weinig zin in Maar ja, die borst wil ik dan weer wel terug dus een andere optie is er niet.
Argh, voel me echt een zeur nu, zit er gewoon een beetje door
Oncoloog raadde me ook al aan om eventueel met de psycholoog een afspraak te maken. Maar je zegt het goed, weer een afspraak er bij, weet niet wanneer ik dat nog moet gaan inplannen. Ben ook niet zo'n prater en vind het vaak moeilijk om mezelf uit te drukken. Ik weet niet wat 'praten' kan doen om ook maar iets aan mijn situatie te veranderen, niks toch? Daarom dat ik het er amper over heb met vriend of eender wie, enige wat er dan verandert is dat hij zich ook weer zorgen gaat maken of verdrietig gaat worden.
"En wat ik me net nog bedacht: mocht je wel uitzaaiingen blijken te hebben, dan maakt het niet uit wanneer het ontdekt wordt."
Ja, daar zeg je ook zoiets, dan maakt het weinig uit of het nu of binnen een half jaar ontdekt wordt he? Dan kan je misschien beter nog een half jaar in het ongewisse doorbrengen...
Zo fijn mogelijk in het heden leven, dat probeer ik, tevergeefs. Ik ben hopeloos aan het proberen er leuker uit te zien. Kleding kopen, juwelen kopen, make-up kopen, vanalles om er beter uit te zien. Maar als ik dan in de spiegel kijk zie ik er nog even lelijk uit, en ook dat maakt me verdrietig.
In maart reconstructie. Wéér operatie, wéér herstel. Lelijk litteken op mijn buik erbij... Ik heb er zo weinig zin in Maar ja, die borst wil ik dan weer wel terug dus een andere optie is er niet.
Argh, voel me echt een zeur nu, zit er gewoon een beetje door
