Gezondheid
alle pijlers
de ongemakken van de overgang
maandag 22 augustus 2016 om 13:44
Hallo allemaal,
Sinds een half jaar zo ongeveer ben ik begonnen met de pre menopauze zoals dat chique heet.
De menstruaties zijn veel heviger dan normaal en duren ook zeker 2 a 3 dagen langer.
Het verschijnsel pijn in alle ledematen alsof er overheen gewalst is heb ik ook.
De psychische kant vind ik veel erger.
Ben in een rollercoaster van emoties terecht gekomen waarin ik mezelf soms zo onredelijk vind reageren op situaties maar kan ze niet tegen gaan.
Ben een ontzettende twijfelaar geworden. Heb heel veel moeite met gezag gekregen en kan overal om huilen.
Mijn huisarts wil er voorlopig niets mee doen....het hoort bij je leeftijd en het wordt weer beter kreeg ik te horen.
Voel me sommige momenten ontzettend verdrietig en alleen en verlang dan ineens naar iemand naast me en andere momenten kan ik euforisch van de daken schreeuwen dat ik alles alleen kan en me daar prettig bij voel.
Zijn er misschien dames hier die er met mij over willen schrijven in een ongedwongen sfeer?
Het forum vrouw en overgang heb ik uiteraard bekeken maar dat is het niet voor mij.
Sinds een half jaar zo ongeveer ben ik begonnen met de pre menopauze zoals dat chique heet.
De menstruaties zijn veel heviger dan normaal en duren ook zeker 2 a 3 dagen langer.
Het verschijnsel pijn in alle ledematen alsof er overheen gewalst is heb ik ook.
De psychische kant vind ik veel erger.
Ben in een rollercoaster van emoties terecht gekomen waarin ik mezelf soms zo onredelijk vind reageren op situaties maar kan ze niet tegen gaan.
Ben een ontzettende twijfelaar geworden. Heb heel veel moeite met gezag gekregen en kan overal om huilen.
Mijn huisarts wil er voorlopig niets mee doen....het hoort bij je leeftijd en het wordt weer beter kreeg ik te horen.
Voel me sommige momenten ontzettend verdrietig en alleen en verlang dan ineens naar iemand naast me en andere momenten kan ik euforisch van de daken schreeuwen dat ik alles alleen kan en me daar prettig bij voel.
Zijn er misschien dames hier die er met mij over willen schrijven in een ongedwongen sfeer?
Het forum vrouw en overgang heb ik uiteraard bekeken maar dat is het niet voor mij.
zondag 25 maart 2018 om 17:12
Hier ook. Ik vind mijn ontspanning achter de laptopKleurfoutje schreef: ↑25-03-2018 16:41Ja ook herkenbaar, ik kwam lange tijd en nog steeds regelmatig last van, tot niets. Zit liever films te kijken. Ook hier niemand die mij meesleurtdat slanke strakke lichaam komt er zo natuurlijk niet...
. Dan kan ik het leven uitschakelen of pauzeren 
. Maar voor een stok achter de deur kan ik wel een knop omschakelen.
maandag 26 maart 2018 om 14:49
Gekopieerd van mijn eigen topic
Ik ben vandaag bij de huisarts geweest. Na een fikse huilbui (die al onder de douche was begonnen en al huilend naar de praktijk ben gelopen ) heb ik gezegd dat ik voor één reden kom en dat is om te weten of ik in de overgang ben. Nou, zegt ze, daar kan ik duidelijk in zijn "jij bent in de overgang". Ze erkende ook dit symptoom en heeft me meerdere keren op mijn hart gedrukt, dat ik echt niet de enige ben. Op verzoek heb ik aansluitend bloed laten afnemen om te zien of er wellicht iets met mijn schildklier is (wat een andere oorzaak zou kunnen voor mijn emotionele buien). Volgende week heb ik een vervolgafspraak. Ik slik nog steeds de pil en ik voel me daar ook prettig bij (vooral omdat ik de menstruatie kan regelen). Ze zei dat ik dit vooral moest blijven doen en dat ze aanraadt om het tot mijn 52e te blijven slikken. Wat ik begrijp kan de pil juist helpen om overgangsperikelen te voorkomen en het enige wat in stand blijft is de menstruatie. Buitenom "dit gevoel" heb ik geen noemenswaardige klachten en ben blij dat ik de pil kan blijven slikken. Ze zei ook dat de overgang geen "sexy onderwerp" is in onze maatschappij en dat het liever wordt weggestopt of genegeerd, dan dat "we" er gewoon open en eerlijk over praten. Bizar eigenlijk anno 2018.
Daarna bij de assistente een vervolgafspraak gemaakt en later bloed af laten nemen door een lieve dame. Beide vrouwen ouder dan ik (schat ik zo in) en beide zeiden precies te weten waarover ik het had. Die (h)erkenning doet me wel goed.
Ik ben vandaag bij de huisarts geweest. Na een fikse huilbui (die al onder de douche was begonnen en al huilend naar de praktijk ben gelopen
) heb ik gezegd dat ik voor één reden kom en dat is om te weten of ik in de overgang ben. Nou, zegt ze, daar kan ik duidelijk in zijn "jij bent in de overgang". Ze erkende ook dit symptoom en heeft me meerdere keren op mijn hart gedrukt, dat ik echt niet de enige ben. Op verzoek heb ik aansluitend bloed laten afnemen om te zien of er wellicht iets met mijn schildklier is (wat een andere oorzaak zou kunnen voor mijn emotionele buien). Volgende week heb ik een vervolgafspraak. Ik slik nog steeds de pil en ik voel me daar ook prettig bij (vooral omdat ik de menstruatie kan regelen). Ze zei dat ik dit vooral moest blijven doen en dat ze aanraadt om het tot mijn 52e te blijven slikken. Wat ik begrijp kan de pil juist helpen om overgangsperikelen te voorkomen en het enige wat in stand blijft is de menstruatie. Buitenom "dit gevoel" heb ik geen noemenswaardige klachten en ben blij dat ik de pil kan blijven slikken. Ze zei ook dat de overgang geen "sexy onderwerp" is in onze maatschappij en dat het liever wordt weggestopt of genegeerd, dan dat "we" er gewoon open en eerlijk over praten. Bizar eigenlijk anno 2018.Daarna bij de assistente een vervolgafspraak gemaakt en later bloed af laten nemen door een lieve dame. Beide vrouwen ouder dan ik (schat ik zo in) en beide zeiden precies te weten waarover ik het had. Die (h)erkenning doet me wel goed.
maandag 26 maart 2018 om 14:58
Fijn om je gezien te voelen, Paloma
Mijn huisarts erkent de klachten ook wel, maar elke keer als er weer een mogelijke 'oplossing' getest wordt, ben je zo een paar maanden verder, voordat ik erachter ben of het werkt of niet.
EN bij mij werkte de pil helaas niet afdoende. Nu ben ik weer ongesteld, was ik 2 weken terug ook
Tot zover dus mijn opmerking van gisteren, dat ik er weinig last meer van heb
Mijn huisarts erkent de klachten ook wel, maar elke keer als er weer een mogelijke 'oplossing' getest wordt, ben je zo een paar maanden verder, voordat ik erachter ben of het werkt of niet.
EN bij mij werkte de pil helaas niet afdoende. Nu ben ik weer ongesteld, was ik 2 weken terug ook
Tot zover dus mijn opmerking van gisteren, dat ik er weinig last meer van heb
Later is nu
maandag 26 maart 2018 om 15:28
Ik heb mezelf toegezegd dat ik niet een medische molen inga en aan anti-depressieve achtige middelen, ga ik al helemaal niet. Ik blijf vooralsnog de Rhodiola slikken (was ook prima volgens de huisarts). Mijn menstruatie blijft netjes zo met de pil, maar ik moet er wel voorzichtig mee zijn. Een paar menstruaties geleden, begon ik met een nieuwe strip en een paar dagen daarna vergat ik een dag. Meestal slik het dan de volgende ochtend, maar deze keer heb ik gewoon een dag overgeslagen. Nou, de menstruatie kwam weer in alle hevigheid terug en bleef netjes een week aan. Verder wil ik gewoon zoveel mogelijk snappen van dit proces en ik Google me suf. Heb zelfs zojuist iets gelezen over hormoon yoga. Voor de rest blijf ik gewoon de ogen uit mijn hoofd huilen
.
maandag 26 maart 2018 om 15:31
Dreamer, welke pil slik je? Misschien een iets zwaardere variant? Ik heb er geen verstand van, dus ik vraag maar wat. Onverwachts ongesteld worden, lijkt me helemaal een crime. Ik slik trouwens nooit meer dan twee strippen achter elkaar, om de menstruatie toch de kans te geven om haar gezicht te laten zien )
)
maandag 26 maart 2018 om 16:15
Bij mij is de ellende losgebarsten toen ik stopte met de pil. Binnen een jaar was ik helemaal naar de kl#ten, en mijn lichaam was een vreemde voor me. Ik vermoedde de overgang wel, alleen wist ik niet dat dit deze enge klachten kon veroorzaken. Mijn huisarts ontkende de overgang, zodat ik toen dacht dat ik dan wel een enge ziekte onder de leden moest hebben.
Ik ben nu bijna 5 jaar pilvrij, en laat de natuur zijn gang gaan. Dat emotionele herken ik heel goed, en de angsten...die doemgedachten heb ik nooit eerder gehad. Afschuwelijke periode kan het zijn.
Ik ben nu bijna 5 jaar pilvrij, en laat de natuur zijn gang gaan. Dat emotionele herken ik heel goed, en de angsten...die doemgedachten heb ik nooit eerder gehad. Afschuwelijke periode kan het zijn.
maandag 26 maart 2018 om 16:56
Paloma, als je het niet erg vindt ga ik hier verder, twee overgangstopics vind ik wat lastig 
Fijn dat je huisarts open reageerde op je, en je iets verder kon helpen !
Helpt het huilen trouwens ook, of wordt je er alleen maar ellendiger van ? Ik heb bij tijden een periode dat ik heel jankerig ben, en verzuip in het zelfmedelijden, en dat helpt me echt niet, dan probeer ik vooral een heel ferme moeder voor mezelf te zijn, hup ga wat doen, dat helpt dan veel beter.
En soms lucht het huilen op en dan is zachtheid en troost het fijnste, en voel ik me een stuk rustiger erna.
In je andere topic noem je de leeftijd van 52 jaar. Dat schijnt de gemiddelde leeftijd te zijn dat vrouwen de menopauze (1 jaar geen menstruatie) bereiken.
Zo'n gemiddelde is leuk voor de statistieken, maar zegt natuurlijk niets over jou, of over alle anderen die in de overgang komen.
Het is dat ik geen pil gebruik voor anti-conceptie, want anders zou ik dat met mijn 55 nog wel 'moeten' want ik menstrueer nog af en toe, dus kan nog zwanger raken.
https://www.gezondheidsnet.nl/overgang/ ... angerschap
Onverwachts ongesteld worden is wel vreemd, soms maanden niet en dan weer een paar keer in anderhalve maand
maar een crime zou ik het niet noemen. Waarschijnlijk heb ik makkelijk praten omdat ik geen sterke bloedingen heb, nooit gehad, en nu ook niet (*even afkloppen*). Als het bloed bij wijze van spreken langs je enkels loopt piep je wel anders.
Fijn dat je huisarts open reageerde op je, en je iets verder kon helpen !
Helpt het huilen trouwens ook, of wordt je er alleen maar ellendiger van ? Ik heb bij tijden een periode dat ik heel jankerig ben, en verzuip in het zelfmedelijden, en dat helpt me echt niet, dan probeer ik vooral een heel ferme moeder voor mezelf te zijn, hup ga wat doen, dat helpt dan veel beter.
En soms lucht het huilen op en dan is zachtheid en troost het fijnste, en voel ik me een stuk rustiger erna.
In je andere topic noem je de leeftijd van 52 jaar. Dat schijnt de gemiddelde leeftijd te zijn dat vrouwen de menopauze (1 jaar geen menstruatie) bereiken.
Zo'n gemiddelde is leuk voor de statistieken, maar zegt natuurlijk niets over jou, of over alle anderen die in de overgang komen.
Het is dat ik geen pil gebruik voor anti-conceptie, want anders zou ik dat met mijn 55 nog wel 'moeten' want ik menstrueer nog af en toe, dus kan nog zwanger raken.
https://www.gezondheidsnet.nl/overgang/ ... angerschap
Onverwachts ongesteld worden is wel vreemd, soms maanden niet en dan weer een paar keer in anderhalve maand
maar een crime zou ik het niet noemen. Waarschijnlijk heb ik makkelijk praten omdat ik geen sterke bloedingen heb, nooit gehad, en nu ook niet (*even afkloppen*). Als het bloed bij wijze van spreken langs je enkels loopt piep je wel anders.
nounou
maandag 26 maart 2018 om 19:15
Paloma goed dat je ermee naar de huisarts bent geweest en fijn dat ze begripvol was. Ik merk niet dat het een taboe is, ik kan er met iedereen over praten en er is altijd veel herkenning. Had gisteren mijn laatste pleister moeten plakken, maar ben aan het rekken. Heeft niet zoveel zin, want hij werkt niet meer. Kreeg het vandaag weer een paar keer mega heet 
. Merk ook dat ik minder kan hebben, kom niet in mijn buurt..... Heb vandaag de manager een sneer gegeven.. 
oeps.
. Merk ook dat ik minder kan hebben, kom niet in mijn buurt..... Heb vandaag de manager een sneer gegeven.. oeps.
maandag 26 maart 2018 om 20:35
Hoe oud was je toen je met de pil stopte? Ik wil ook zoveel mogelijk de natuur z'n gang laten gaan; huilbuien kan ik nog hebben, ook als ze uit het niets komen. Doemgedachten heb ik niet zozeer; mijn hoofd staat eigenlijk stil (wat bijzonder is, want die draait meestal op volle toeren). Maar die gevoelens van opgejaagd, nutteloos, zelfmedelijden, melancholiek vind ik dood- en doodeng. Dat heb ik de dokter ook gezegd. Volgende week heb ik een vervolgafspraak om te zien of het bloedonderzoek verder iets uitwijst en we zouden dan verder kijken. Ik kan echt niet zeggen dat mijn hoofd in een zwart gat zit, maar gevoelsmatig gaat het niet goed.RockOla schreef: ↑26-03-2018 16:15Bij mij is de ellende losgebarsten toen ik stopte met de pil. Binnen een jaar was ik helemaal naar de kl#ten, en mijn lichaam was een vreemde voor me. Ik vermoedde de overgang wel, alleen wist ik niet dat dit deze enge klachten kon veroorzaken. Mijn huisarts ontkende de overgang, zodat ik toen dacht dat ik dan wel een enge ziekte onder de leden moest hebben.
Ik ben nu bijna 5 jaar pilvrij, en laat de natuur zijn gang gaan. Dat emotionele herken ik heel goed, en de angsten...die doemgedachten heb ik nooit eerder gehad. Afschuwelijke periode kan het zijn.
maandag 26 maart 2018 om 20:43
Prima om hier verder te gaanzazamaenade schreef: ↑26-03-2018 16:56Paloma, als je het niet erg vindt ga ik hier verder, twee overgangstopics vind ik wat lastig
Fijn dat je huisarts open reageerde op je, en je iets verder kon helpen !
Helpt het huilen trouwens ook, of wordt je er alleen maar ellendiger van ? Ik heb bij tijden een periode dat ik heel jankerig ben, en verzuip in het zelfmedelijden, en dat helpt me echt niet, dan probeer ik vooral een heel ferme moeder voor mezelf te zijn, hup ga wat doen, dat helpt dan veel beter.
En soms lucht het huilen op en dan is zachtheid en troost het fijnste, en voel ik me een stuk rustiger erna.
In je andere topic noem je de leeftijd van 52 jaar. Dat schijnt de gemiddelde leeftijd te zijn dat vrouwen de menopauze (1 jaar geen menstruatie) bereiken.
Zo'n gemiddelde is leuk voor de statistieken, maar zegt natuurlijk niets over jou, of over alle anderen die in de overgang komen.
Het is dat ik geen pil gebruik voor anti-conceptie, want anders zou ik dat met mijn 55 nog wel 'moeten' want ik menstrueer nog af en toe, dus kan nog zwanger raken.
https://www.gezondheidsnet.nl/overgang/ ... angerschap
Onverwachts ongesteld worden is wel vreemd, soms maanden niet en dan weer een paar keer in anderhalve maand
. Ik moet ook wel weer zeggen dat het huilen oplucht, dus dat is wel fijn, maar het gevoelsmatige gevoel (...) blijft de hele dag om aandacht zeuren en dat probeer ik wel zoveel mogelijk te negeren. De Rhodiola wat ik slik, helpt volgens mij daar wel mee (in ieder geval het opgejaagde gevoel en hartkloppingen). Ik hoop met mijn 52e met de pil te stoppen en er gelijk vanaf te zijn, maar ik heb al vanaf de allereerste keer stevige bloedingen, dus dat zal bij mij niet zonder slag of stoot gaan. Daarom noem ik het een crime, want mijn menstruatie is echt aanzienlijk.
maandag 26 maart 2018 om 20:48
Ik was heel blij met haar begrip en ook met de assistente daarna en de dame van de bloedafname, had ik even fijn contact. Ik ben ook zeker niet van plan om "het" te verbergen; kan ik ook niet, al zou ik het willen. Balen dat die pleister meteen zo'n effect heeft, als je het niet meer gebruikt. De manager een sneer geven is niet handig ... maar als ie het weet, dan heeft ie er vast begrip voorKleurfoutje schreef: ↑26-03-2018 19:15Paloma goed dat je ermee naar de huisarts bent geweest en fijn dat ze begripvol was. Ik merk niet dat het een taboe is, ik kan er met iedereen over praten en er is altijd veel herkenning. Had gisteren mijn laatste pleister moeten plakken, maar ben aan het rekken. Heeft niet zoveel zin, want hij werkt niet meer. Kreeg het vandaag weer een paar keer mega heet
. Sterkte !
maandag 26 maart 2018 om 20:50
Mijn huisarts wees me op deze schrijfster en het boek dat ze heeft geschreven
https://www.ad.nl/nieuws/hoe-overleef-i ... ~ae3f289b/
https://www.ad.nl/nieuws/hoe-overleef-i ... ~ae3f289b/
maandag 26 maart 2018 om 21:19
Jaaa, dat is een leuk boek, met veel grappige en rake illustraties. Echt informatief is het niet, maar wat ze heeft geschreven, en vooral getekend en geschilderd is erg herkenbaar. Ik heb het destijds bij de bibliotheek geleend.paloma schreef: ↑26-03-2018 20:50Mijn huisarts wees me op deze schrijfster en het boek dat ze heeft geschreven
https://www.ad.nl/nieuws/hoe-overleef-i ... ~ae3f289b/
en
nounou
. Iedereen een
dinsdag 27 maart 2018 om 07:02
Ik ben onafgebroken aan de pil geweest vanaf mijn 16e tot mijn 43e ongeveer. Vanaf toen is mijn lichaam en geest gaan muiten, ongeveer een jaar na het stoppen was ik een wrak. Eigenlijk ook wel logisch, altijd constante hormonen en dan ineens niets meer..paloma schreef: ↑26-03-2018 20:35Hoe oud was je toen je met de pil stopte? Ik wil ook zoveel mogelijk de natuur z'n gang laten gaan; huilbuien kan ik nog hebben, ook als ze uit het niets komen. Doemgedachten heb ik niet zozeer; mijn hoofd staat eigenlijk stil (wat bijzonder is, want die draait meestal op volle toeren). Maar die gevoelens van opgejaagd, nutteloos, zelfmedelijden, melancholiek vind ik dood- en doodeng. Dat heb ik de dokter ook gezegd. Volgende week heb ik een vervolgafspraak om te zien of het bloedonderzoek verder iets uitwijst en we zouden dan verder kijken. Ik kan echt niet zeggen dat mijn hoofd in een zwart gat zit, maar gevoelsmatig gaat het niet goed.
Ik eet en leef best gezond, ben niet te zwaar en toch voel ik me niet de oude ik. Vooral de spierpijnen in mijn nek en schouders zijn een ramp. Duizelig, oorsuizen, wazig zien...het hoort er schijnbaar allemaal bij. En dan dat hartritme...afgelopen nacht had ik zo' n onregelmatige roffel ineens..daar wordt je dan zo vlak voor het slapen eng van! Heel af en toe denk ik wel dat ik beter hormonen kan gaan nemen, maar na al die jaren pil wil ik dat ook niet meer eigenlijk.
dinsdag 27 maart 2018 om 09:56
Ook als je nooit de pil hebt geslikt (zoals ik) kun je veel last van hebben, hoor. Het is zo moeilijk vergelijken, en wat waardoor komt, bekend is het niet.RockOla schreef: ↑27-03-2018 07:02Ik ben onafgebroken aan de pil geweest vanaf mijn 16e tot mijn 43e ongeveer. Vanaf toen is mijn lichaam en geest gaan muiten, ongeveer een jaar na het stoppen was ik een wrak. Eigenlijk ook wel logisch, altijd constante hormonen en dan ineens niets meer..
Ik eet en leef best gezond, ben niet te zwaar en toch voel ik me niet de oude ik. Vooral de spierpijnen in mijn nek en schouders zijn een ramp. Duizelig, oorsuizen, wazig zien...het hoort er schijnbaar allemaal bij. En dan dat hartritme...afgelopen nacht had ik zo' n onregelmatige roffel ineens..daar wordt je dan zo vlak voor het slapen eng van! Heel af en toe denk ik wel dat ik beter hormonen kan gaan nemen, maar na al die jaren pil wil ik dat ook niet meer eigenlijk.
Het zou goed zijn wanneer daar eens grondig onderzoek naar gedaan zou worden. Er is zo weinig bekend over de invloed van medicijnen en over het levenslang slikken van de pil op het vrouwenlichaam.
Wat naar dat je zo angstig wordt van hartroffels
Ik heb er ook veel nachten, en vooral 's ochtends vroeg last van, maar heb mezelf inmiddels aangeleerd mijn hart maar even te laten galopperen, en dan kalmeert het vanzelf weer. Het is alleen maar een reactie op wisselende hormoonspiegels, meer niet. Wanneer ik me dat realiseer en gewoon rustig blijf liggen, slokje water en verder niet piekeren, dat helpt wel
nounou
dinsdag 27 maart 2018 om 11:32
Voor iedereen een
Die hartkloppingen heb ik ook en soms voelt het alsof m'n hart een halve meter naar beneden stort. En daarbij die innerlijke onrust. Mijn hoofd die altijd op volle toeren werkte, staat nu echt voor 50% op non actief. En inderdaad 's ochtends wakker worden vind ik het ergste; het gevoel is dan op het toppunt. Nu neem ik omstreeks 07:00 twee pilletjes Rhodiola en daar doe ik het voor de rest van de dag mee. Het potje zegt dat je tot 2 keer per dag 1 of 2 pillen in kan nemen, maar ik wil er ook weer niet teveel aan wennen. Het haalt de scherpe kantjes van het onrustige gevoel weg, maar het liefst zou ik nu gewoon een paar dagen onder zeil willen zonder ook maar iets te voelen of een prop in mijn keel te voelen
.
Merken jullie ook iets aan de eetlust? Ik heb al meer dan een week niet gekookt. Ik eet wel wat brood of iets dergelijks, maar ik liep gisteren in de supermarkt en niets kon me bekoren. Is wel goed voor de portemonnee en slanke lijn .
Die hartkloppingen heb ik ook en soms voelt het alsof m'n hart een halve meter naar beneden stort. En daarbij die innerlijke onrust. Mijn hoofd die altijd op volle toeren werkte, staat nu echt voor 50% op non actief. En inderdaad 's ochtends wakker worden vind ik het ergste; het gevoel is dan op het toppunt. Nu neem ik omstreeks 07:00 twee pilletjes Rhodiola en daar doe ik het voor de rest van de dag mee. Het potje zegt dat je tot 2 keer per dag 1 of 2 pillen in kan nemen, maar ik wil er ook weer niet teveel aan wennen. Het haalt de scherpe kantjes van het onrustige gevoel weg, maar het liefst zou ik nu gewoon een paar dagen onder zeil willen zonder ook maar iets te voelen of een prop in mijn keel te voelen
.Merken jullie ook iets aan de eetlust? Ik heb al meer dan een week niet gekookt. Ik eet wel wat brood of iets dergelijks, maar ik liep gisteren in de supermarkt en niets kon me bekoren. Is wel goed voor de portemonnee en slanke lijn
.
dinsdag 27 maart 2018 om 12:38
Mijn eetlust is prima, maar dit is wel anders geweest. Zo'n 4 jaar geleden kon ik geen hap door mijn keel krijgen..
Ik laat af en toe mijn bloeddruk wel controleren, want die wisselt nogal. Dan laat ik ook even naar mijn hart luisteren, puur voor mijn eigen gemoedsrust. Maar ik heb dit nu al een aantal jaren, en als het iets ernstigs was lag ik nu al onder de zoden denk ik dan maar. Als ik bij de huisarts ben klopt mijn hartje natuurlijk altijd voorbeeldig....
Af en toe een lekkere ontspanningsmassage door manlief is ook wel prettig voor mijn nek en schouders.
Ik laat af en toe mijn bloeddruk wel controleren, want die wisselt nogal. Dan laat ik ook even naar mijn hart luisteren, puur voor mijn eigen gemoedsrust. Maar ik heb dit nu al een aantal jaren, en als het iets ernstigs was lag ik nu al onder de zoden denk ik dan maar. Als ik bij de huisarts ben klopt mijn hartje natuurlijk altijd voorbeeldig....
Af en toe een lekkere ontspanningsmassage door manlief is ook wel prettig voor mijn nek en schouders.
dinsdag 27 maart 2018 om 18:24
Als de overgang specifiek bij mannen zou horen was er al lang grondig onderzoek naar gedaan. Nu pas komt notabene een man met de conclusie dat vrouwen zeer pijnlijke menstruaties kunnen hebben. Daar heeft zich nooit iemand druk over gemaakt. Dat ik zo’n pijn had dat ik krom moest lopen. Ach dat hoort er nou eenmaal bij idd bevalling en nu de overgang. Echt als ik alles van te voren had geweten had ik me als man laten ombouwen 
woensdag 28 maart 2018 om 06:12
Waar ik me vooral aan ergerde is het feit dat mijn vrouwelijke huisarts me totaal niet serieus nam, en me met een kluitje in het riet stuurde. Toen ik later door mijn nek en schouderklachten bij een fysio kwam begon hij zelf over hormoonschommelingen en overgang als mogelijke oorzaak. Fysio was gozer van in de 30..
Maar ja...die vrouwelijke huisartsen kunnen zich natuurlijk ook geen overgangsperikelen veroorloven...carriere gaat voor...dus maar aan de hormonen.
Ze wilde wel me oxezapam geven, dan kon ik lekker een weekje slapen...
Maar ja...die vrouwelijke huisartsen kunnen zich natuurlijk ook geen overgangsperikelen veroorloven...carriere gaat voor...dus maar aan de hormonen.
Ze wilde wel me oxezapam geven, dan kon ik lekker een weekje slapen...
donderdag 29 maart 2018 om 12:30
Mijn eetlust is heel wisselend, soms heb ik het grootste deel van de dag geen trek, soms word ik met rammelende maag wakker.
Ik probeer wel regelmatig iets te eten, al is het maar wat fruit, kwark, een boterham of wat noten. En wel elke avond iets warms of voedzaams.
Als ik dat niet doe krijg ik zin om te snaaien, en bij mij is het zo dat de hartkloppingen, opvliegers en emotionele onevenwichtigheid erger worden wanneer ik ongezond of erg onregelmatig eet.
Paloma, wel goed voor jezelf zorgen, hoor
nounou
donderdag 29 maart 2018 om 19:56
Lief van je; doe ik
Gisteren kreeg ik mijn eetlust weer terug en zojuist heb ik heerlijk sushi gegeten. Ook mijn boterhammetjes voor de lunch smaakten me goed. Ik ben deze week ook meer in beweging (wandelen) en ik vind het heerlijk. Afgelopen maandag de laatste huilbui gehad en ik hoop echt dat het relatief fijne gevoel van de afgelopen dagen, zich de komende tijd blijft voortzetten.
Ik zat me te bedenken, dat de afgelopen periode (anderhalve week of zoiets) dat ik zo down was, ook de stopweek van de pil was en ik dus in het menstruatie proces zat. Zou het daarmee te maken gehad kunnen hebben? Ik heb nooit de geijkte menstruatieverschijnselen (zelfs geen zin in chocolade), behalve buik- en/of hoofdpijn.
vrijdag 30 maart 2018 om 11:06
Hoe dat is wanneer je de pil slikt, en dan een stopweek hebt zou ik écht niet weten.Wat wel herkenbaar is dat ik de laatste jaren af en toe een soort PMS-from-hell heb gehad. Vroeger had ik ook wel last van PMS, maar dat eindigde dan na een paar dagen met het losbreken van het bloed, en dat luchtte op, en het was dan ook meteen weer over met die extreme gemoedstoestanden.paloma schreef: ↑29-03-2018 19:56
....
Ik zat me te bedenken, dat de afgelopen periode (anderhalve week of zoiets) dat ik zo down was, ook de stopweek van de pil was en ik dus in het menstruatie proces zat. Zou het daarmee te maken gehad kunnen hebben? Ik heb nooit de geijkte menstruatieverschijnselen (zelfs geen zin in chocolade), behalve buik- en/of hoofdpijn.
De afgelopen jaren kon het wéken duren, en dan zonder een duidelijk einde, want geen bloed. En het kon na een week ook gewoon weer beginnen, zonder enige duidelijke aanleiding. Al acht jaar is mijn menstruatie onregelmatig, soms blijft het 2 maanden weg, soms 7 maanden, en één keer zelfs meer dan 10 maanden. Nu is het inmiddels bijna 8 maanden. Om nogal gestoord van te worden. En dan dus regelmatig dat bekende gevoel in mijn buik, wat kramperig en gespannen : daar komt het. Niet dus.
Ah, heerlijk om even tekeer te kunnen gaan, hierover
De mensen om mij heen worden het ook weleens zat. Logisch
nounou
