Gezondheid
alle pijlers
Endometriose + verminderd vruchtbare man+ wel of geen kids
maandag 9 november 2020 om 17:40
Hoi allemaal,
Om maar even met de deur in huis te vallen: mijn vriend is 33, ik ben 31. Ik ben al een tijdje geleden gediagnosticeerd met Endometriose (verklevingen buiten de baarmoeder, aan de eierstokken e.d.) en aangezien wij een kinderwens hebben/hadden, is laatst ook mijn vriend getest. Na een jaar waren we namelijk niet spontaan zwanger. Nu blijkt ook hij problemen te hebben: sterk verminderd vruchtbaar. Kutnieuws dus. In januari hebben we een afspraak bij de fertiliteitskliniek om alle info op een rij te krijgen + de opties te horen. Nu denken wij er sterk aan om geen behandelingen aan te gaan. Ik vroeg me af of er hier meer vrouwen zijn die dit (in zekere mate) herkennen en die al verder zijn in het proces. Ik merk dat ik het best moeilijk vind allemaal. Niet gek natuurlijk, maar hoor graag hoe anderen er mee omgaan.
Wij kiezen er (op dit moment) zelf voor om geen traject in te gaan, omdat we ons leven ook niet op pauze willen zetten voor langere tijd. Gevoelsmatig doen we dat al een tijdje vanwege mijn ziekenhuisbezoeken het afgelopen anderhalf jaar. Daarnaast hebben we een wens, niet een gevoel van 'we moeten en zullen kinderen proberen te krijgen'. En zelfs dat voelt soms gek, omdat het maatschappelijk natuurlijk 'normaal' is om aan kids te beginnen. Nouja, nogmaals: wie herkent dit? Hoe ga je ermee om? Tips? Praten doe ik genoeg, maar ken geen mensen die hier ook mee te maken hebben
Om maar even met de deur in huis te vallen: mijn vriend is 33, ik ben 31. Ik ben al een tijdje geleden gediagnosticeerd met Endometriose (verklevingen buiten de baarmoeder, aan de eierstokken e.d.) en aangezien wij een kinderwens hebben/hadden, is laatst ook mijn vriend getest. Na een jaar waren we namelijk niet spontaan zwanger. Nu blijkt ook hij problemen te hebben: sterk verminderd vruchtbaar. Kutnieuws dus. In januari hebben we een afspraak bij de fertiliteitskliniek om alle info op een rij te krijgen + de opties te horen. Nu denken wij er sterk aan om geen behandelingen aan te gaan. Ik vroeg me af of er hier meer vrouwen zijn die dit (in zekere mate) herkennen en die al verder zijn in het proces. Ik merk dat ik het best moeilijk vind allemaal. Niet gek natuurlijk, maar hoor graag hoe anderen er mee omgaan.
Wij kiezen er (op dit moment) zelf voor om geen traject in te gaan, omdat we ons leven ook niet op pauze willen zetten voor langere tijd. Gevoelsmatig doen we dat al een tijdje vanwege mijn ziekenhuisbezoeken het afgelopen anderhalf jaar. Daarnaast hebben we een wens, niet een gevoel van 'we moeten en zullen kinderen proberen te krijgen'. En zelfs dat voelt soms gek, omdat het maatschappelijk natuurlijk 'normaal' is om aan kids te beginnen. Nouja, nogmaals: wie herkent dit? Hoe ga je ermee om? Tips? Praten doe ik genoeg, maar ken geen mensen die hier ook mee te maken hebben
maandag 9 november 2020 om 19:12
Dat gevoel heb ik dus ook wel. Ik ben niet alleen bang voor risico's die invloed hebben op mijn gezondheid/gemoedstoestand e.d. , maar een ingreep als IVF vind ik ook lastig, omdat je dan tegen de natuur in toch iets wil wat misschien niet de bedoeling is. Hoop ook echt dat ik hier later geen spijt van ga krijgen. Gelukkig heb ik/hebben we nog tijd.Marana schreef: ↑09-11-2020 19:03Precies waar ik destijds over twijfelde dus.
Ik ben in die tijd ook gaan nadenken over een leven zonder kinderen, hoe dat er uit zou zien. Ik heb mezelf afgevraagd waarom ik kinderen wou, en ik besefte me bijv dat ik bang was voor eenzaamheid later. Het krijgen van een kind is geen garantie dat je later niet eenzaam bent. Ik wou ook kinderen omdat dat zo de natuurlijke weg is van het leven, maar ik zag dus ook wel een leven zonder een kind voor me. Een andere invulling.
Ik voelde in mezelf ook een weerstand om in te gaan tegen de voorzienigheid/God/de natuur. Als de natuur aangeeft dat het niet spontaan gaat, moet ik daar dan echt tegenin gaan?
En tot slot schrok ik van de risico's. De kans op een moeilijke zwangerschap of een kind met een afwijking is groter, en mijn kinderwens was niet zo diep dat ik het dat waard vond.
maandag 9 november 2020 om 19:15
Lastig om dit te beantwoorden, ik heb pcos en man verminderd vruchtbaar. Gyn raadde icsi aan. Omdat ik echter een x eerder spontaan zwanger was geweest (miskraam) wilde ik eerst hormonen voor de pcos proberen. Dat lukte gelijk gelukkig. Ik was anders vermoedelijk zonder blikken of blozen (en nadenken) dat icsi traject ingestapt, maar dat hangt ook samen met mijn kinderwens destijds. Plus dat ik het lastig vind om dingen te accepteren 
Dit is wel zo’n persoonlijke keuze...
Wat ik me nu wel afvraag, ga je het nu wel nog zonder ingrijpen proberen? Deze maand bijvoorbeeld, hoop je dan dat je zwanger bent of gebruik je nu voorbehoedsmiddelen? Misschien heb ik daar over heen gelezen, sorry in dat geva
Dit is wel zo’n persoonlijke keuze...
Wat ik me nu wel afvraag, ga je het nu wel nog zonder ingrijpen proberen? Deze maand bijvoorbeeld, hoop je dan dat je zwanger bent of gebruik je nu voorbehoedsmiddelen? Misschien heb ik daar over heen gelezen, sorry in dat geva
maandag 9 november 2020 om 19:20
We gaan geen voorbehoedsmiddelen gebruiken. Maar ik ga niet meer bijhouden wanneer ik vruchtbaar zou zijn e.d. Proberen weer normaal te leven zonder seksagenda. Op dit moment danPoeszie schreef: ↑09-11-2020 19:15Lastig om dit te beantwoorden, ik heb pcos en man verminderd vruchtbaar. Gyn raadde icsi aan. Omdat ik echter een x eerder spontaan zwanger was geweest (miskraam) wilde ik eerst hormonen voor de pcos proberen. Dat lukte gelijk gelukkig. Ik was anders vermoedelijk zonder blikken of blozen (en nadenken) dat icsi traject ingestapt, maar dat hangt ook samen met mijn kinderwens destijds. Plus dat ik het lastig vind om dingen te accepteren
Dit is wel zo’n persoonlijke keuze...
Wat ik me nu wel afvraag, ga je het nu wel nog zonder ingrijpen proberen? Deze maand bijvoorbeeld, hoop je dan dat je zwanger bent of gebruik je nu voorbehoedsmiddelen? Misschien heb ik daar over heen gelezen, sorry in dat geva
Beetje spontaniteit en spanning terugbrengen
maandag 9 november 2020 om 19:36
Zeventiendrie schreef: ↑09-11-2020 19:20We gaan geen voorbehoedsmiddelen gebruiken. Maar ik ga niet meer bijhouden wanneer ik vruchtbaar zou zijn e.d. Proberen weer normaal te leven zonder seksagenda. Op dit moment dan
Beetje spontaniteit en spanning terugbrengen
Dat lijkt me sowieso een gezonde houding. Ik hoop voor je dat je dan ook niet alsnog elke maand teleurgesteld bent. Als je dit op deze manier kan invullen, dan is dat vooralsnog mooi lijkt me. Anders beslissen kan altijd nog. Ik zou aankijken hoe dit voorntje blijft voelen. Misschien sta je er over een jaar heel anders in, misschien wel niet.
Sterkte iig!
maandag 9 november 2020 om 19:39
Zeventiendrie schreef: ↑09-11-2020 19:20We gaan geen voorbehoedsmiddelen gebruiken. Maar ik ga niet meer bijhouden wanneer ik vruchtbaar zou zijn e.d. Proberen weer normaal te leven zonder seksagenda. Op dit moment dan
Beetje spontaniteit en spanning terugbrengen
Goed besluit!
En over de rest hoef je niet direct te beslissen, dat kun je over een paar maanden nog doen he.
maandag 9 november 2020 om 20:10
Ik zou het niet zo zwart /wit zien. Juist door dingen die we met de natuur doen worden we verminderd vruchtbaar en heeft 1 op de 5 stellen te maken met vruchtbaarheidsproblemen.Zeventiendrie schreef: ↑09-11-2020 19:12, maar een ingreep als IVF vind ik ook lastig, omdat je dan tegen de natuur in toch iets wil wat misschien niet de bedoeling is. Hoop ook echt dat ik hier later geen spijt van ga krijgen. Gelukkig heb ik/hebben we nog tijd.
We gebruiken producten / eten dingen / ademen lucht in die niet bevordelijk is.
In een van de best scorende ziekenhuizen op het gebied van vruchtbaarheidsbehandelingen waar wij gelopen hebben, werd bv het gebruik van een bepaalde deo van Nivea afgeraden....
Voordat ik weggezet in de alu hoedjes groep , ik kan een printje sturen hoor
maandag 9 november 2020 om 20:19
Maar ben je dan niet bang dat je toch iedere maand teleurgesteld gaat worden als het niet raak blijkt?Zeventiendrie schreef: ↑09-11-2020 19:20We gaan geen voorbehoedsmiddelen gebruiken. Maar ik ga niet meer bijhouden wanneer ik vruchtbaar zou zijn e.d. Proberen weer normaal te leven zonder seksagenda. Op dit moment dan
Beetje spontaniteit en spanning terugbrengen
Anders kun je beter wel een voorbehoedsmiddel gebruiken.
maandag 9 november 2020 om 21:10
Geen idee of je er wat aan hebt, maar vorige week stond dit artikel in de Volkskrant:
https://www.volkskrant.nl/mensen/ook-ee ... ~bc08af94/
Het gaat over een echtpaar dat ondanks een heel traject, geen kinderen mocht krijgen en de man realiseert zich jaren later pas dat hij nooit heeft gerouwd om het verlies van zijn vaderschap (ik weet niet of ik het goed uitleg zo, dit zijn mijn eigen woorden) en daar schrijft hij een boek over.
https://www.volkskrant.nl/mensen/ook-ee ... ~bc08af94/
Het gaat over een echtpaar dat ondanks een heel traject, geen kinderen mocht krijgen en de man realiseert zich jaren later pas dat hij nooit heeft gerouwd om het verlies van zijn vaderschap (ik weet niet of ik het goed uitleg zo, dit zijn mijn eigen woorden) en daar schrijft hij een boek over.
dinsdag 10 november 2020 om 08:41
Zeventiendrie schreef: ↑09-11-2020 19:20We gaan geen voorbehoedsmiddelen gebruiken. Maar ik ga niet meer bijhouden wanneer ik vruchtbaar zou zijn e.d. Proberen weer normaal te leven zonder seksagenda. Op dit moment dan
Beetje spontaniteit en spanning terugbrengen
Hoe erg is de endometriose bij jou? En heb je daar (veel) klachten van? Dat is wel iets om rekening mee te houden. Zonder behandeling wordt de endometriose steeds erger en de kans op een zwangerschap mogelijk kleiner.
dinsdag 10 november 2020 om 08:51
Je zegt dat de kans op succes nihil is, en dat dat voor jou ook een overweging is. Maar is dat ook zo sterk uitgesproken dat die kans zo klein zou zijn in een traject?
Wij hebben gekozen voor wel behandelen, ik moest eerst geopereerd worden ivm de endometriose en daarna meteen (zo schoon mogelijk) het traject in. Dus ik begrijp wat je zegt dat je niet wil dat het je leven gaat overnemen, want dat doet het. Voor mij was dat ook iets wat ik echt niet wilde, het leven voor meer dan een jaar op pauze zetten, daarom hebben wij tussen de pogingen door altijd een hele lange adempauze genomen van meerdere maanden. Zo kon ik fysiek weer even herstellen en hadden we de tijd om te reflecteren en ons leven te leven.
Ik twijfel niet aan je keuze, maar ik wil toch even zeggen dat het op die manier ook een optie is.
Wij hebben gekozen voor wel behandelen, ik moest eerst geopereerd worden ivm de endometriose en daarna meteen (zo schoon mogelijk) het traject in. Dus ik begrijp wat je zegt dat je niet wil dat het je leven gaat overnemen, want dat doet het. Voor mij was dat ook iets wat ik echt niet wilde, het leven voor meer dan een jaar op pauze zetten, daarom hebben wij tussen de pogingen door altijd een hele lange adempauze genomen van meerdere maanden. Zo kon ik fysiek weer even herstellen en hadden we de tijd om te reflecteren en ons leven te leven.
Ik twijfel niet aan je keuze, maar ik wil toch even zeggen dat het op die manier ook een optie is.
dinsdag 10 november 2020 om 08:54
Dit is wel een belangrijke ja, zonder hormonen van voorbehoedsmiddelen kan het namelijk snel uitbreidenmissjackson schreef: ↑10-11-2020 08:41Hoe erg is de endometriose bij jou? En heb je daar (veel) klachten van? Dat is wel iets om rekening mee te houden. Zonder behandeling wordt de endometriose steeds erger en de kans op een zwangerschap mogelijk kleiner.
dinsdag 10 november 2020 om 15:06
Ja, dat weet ik. Ik ben onder behandeling bij een gynaecoloog die zowel veel endometriose als fertiliteitszaken behandelt. Wat ik in eerdere berichten alleen niet vermeldde was dat het hele traject om vast te stellen dat ik endo heb al jaren in beslag heeft genomen en dat de pijn en vermoeidheid al parten hebben gespeeld. De kans is nihil dat het op natuurlijke wijze gebeurd. Hoe dat is met behandelingen, dat is lastig te zeggen. Hoe langer ik er over nadenken hoe meer ik er met mensen over praat die er mee te maken hebben, of ook niet trouwens, hoe meer ik neig naar: of op de 'normale' manier, of niet. Maar zoals ik ook al eerder zei: dat is nooit een 100% uitgesproken gesprek. Niet totdat ik in de overgang zit in ieder geval
Maar de endometriose is onder behandeling en daar krijg ik goede begeleiding van de gyn bij.
dinsdag 10 november 2020 om 15:13
Nee ik ken de jaren die eraan vooraf gaan maar al te goed. 8 jaar is de gemiddelde tijd voor de diagnose zei mijn gyn en dan zit je inmiddels in een stadium waarbij ingrepen noodzakelijk zijn of/en er directe gevolgen zijn voor fertiliteit.Zeventiendrie schreef: ↑10-11-2020 15:06Ja, dat weet ik. Ik ben onder behandeling bij een gynaecoloog die zowel veel endometriose als fertiliteitszaken behandelt. Wat ik in eerdere berichten alleen niet vermeldde was dat het hele traject om vast te stellen dat ik endo heb al jaren in beslag heeft genomen en dat de pijn en vermoeidheid al parten hebben gespeeld. De kans is nihil dat het op natuurlijke wijze gebeurd. Hoe dat is met behandelingen, dat is lastig te zeggen. Hoe langer ik er over nadenken hoe meer ik er met mensen over praat die er mee te maken hebben, of ook niet trouwens, hoe meer ik neig naar: of op de 'normale' manier, of niet. Maar zoals ik ook al eerder zei: dat is nooit een 100% uitgesproken gesprek. Niet totdat ik in de overgang zit in ieder geval
Ik benadrukte het alleen omdat ik eerder ook bij een ervaren gyn op dit gebied zat en die gaf mij aan terug te komen zodra er pijnklachten waren. Nou bleek bij mij pijn en de vordering van endometriose niet overeen te komen, dus toen ik aan de bel trok was het alweer helemaal mis.
Maar fijn dat je berusting bij je besluit hebt.
donderdag 12 november 2020 om 12:45
Wat een lastige situatie 
Ik heb ook endometriose en daardoor vruchtbaarheidsproblemen. Wij hebben er wel voor gekozen het IVF traject in te gaan (en operatie). Dit is natuurlijk een heel persoonlijke keuze. Zelf beschouw ik het niet als tegen natuurlijk. Bij mij heeft de diagnose ook bijna 10 jaar op zich laten wachten, waardoor de schade alleen maar groter is geworden. IVF ervaar ik als hulpmiddel voor mijn lijf om hopelijk toch nog zwanger te mogen worden.
Heb jij een operatie gehad waar de endometriose zo veel mogelijk is weg gesneden of is dit al eens besproken? Als dit niet gebeurd is, zou dit een optie zijn? En dan vervolgens kijken of het spontaan lukt of middels bijvoorbeeld iui?
Overigens begrijp ik het gevoel van je leven niet "on hold" willen zetten heel goed! Wij zijn daarom ondanks het traject zoveel mogelijk dingen blijven doen (qua werk, reizen etc). Want zo'n traject loopt vaak toch weer anders dan verwacht. Ook bespreken wij soms hoe het leven zonder kinderen zou zijn en zien we daar ook zeker voordelen in. Uiteindelijk is het belangrijkste om te doen wat goed voor jullie voelt!
Ik heb ook endometriose en daardoor vruchtbaarheidsproblemen. Wij hebben er wel voor gekozen het IVF traject in te gaan (en operatie). Dit is natuurlijk een heel persoonlijke keuze. Zelf beschouw ik het niet als tegen natuurlijk. Bij mij heeft de diagnose ook bijna 10 jaar op zich laten wachten, waardoor de schade alleen maar groter is geworden. IVF ervaar ik als hulpmiddel voor mijn lijf om hopelijk toch nog zwanger te mogen worden.
Heb jij een operatie gehad waar de endometriose zo veel mogelijk is weg gesneden of is dit al eens besproken? Als dit niet gebeurd is, zou dit een optie zijn? En dan vervolgens kijken of het spontaan lukt of middels bijvoorbeeld iui?
Overigens begrijp ik het gevoel van je leven niet "on hold" willen zetten heel goed! Wij zijn daarom ondanks het traject zoveel mogelijk dingen blijven doen (qua werk, reizen etc). Want zo'n traject loopt vaak toch weer anders dan verwacht. Ook bespreken wij soms hoe het leven zonder kinderen zou zijn en zien we daar ook zeker voordelen in. Uiteindelijk is het belangrijkste om te doen wat goed voor jullie voelt!
donderdag 12 november 2020 om 13:42
Ik snap je redenatie niet dat met een ziekenhuistraject je leven op pauze zet. Gezien jouw leeftijd gok ik dat een IVF-behandeling bestaat uit 10 tot 15 dagen spuiten en een punctie. Dan is het klaar. Kun je per maand kijken of je een cryo wilt laten terugplaatsen. Heb je tijdje geen zin doe je het niet.
Misschien is er voor bij jullie mee nodig hoor, maar ik wil ook een ander geluid laten horen dan dat een IVF-traject fysiek en mentaal zwaar is.
Misschien is er voor bij jullie mee nodig hoor, maar ik wil ook een ander geluid laten horen dan dat een IVF-traject fysiek en mentaal zwaar is.
donderdag 12 november 2020 om 14:12
Mijn ervaring is ook dat het mij tot nu toe erg meevalt. Mede door zelf te kiezen niet alles te laten bepalen door het traject. Het is per persoon heel verschillend. Van de medicatie heb ik bijvoorbeeld amper last gehad en ook de behandeling zelf (punctie) viel alles mee. De spanning of het gelukt is, is mentaal wel zwaar. Maar die teleurstelling/frustratie had ik daarvoor ook elke maand. Voor nu heb ik ook geaccepteerd dat ons pad "anders" loopt, maar ben ook erg dankbaar dat deze mogelijkheid er isLeeuw32 schreef: ↑12-11-2020 13:42Ik snap je redenatie niet dat met een ziekenhuistraject je leven op pauze zet. Gezien jouw leeftijd gok ik dat een IVF-behandeling bestaat uit 10 tot 15 dagen spuiten en een punctie. Dan is het klaar. Kun je per maand kijken of je een cryo wilt laten terugplaatsen. Heb je tijdje geen zin doe je het niet.
Misschien is er voor bij jullie mee nodig hoor, maar ik wil ook een ander geluid laten horen dan dat een IVF-traject fysiek en mentaal zwaar is.
