In slaap vallen op weg naar huis

Hoi,

Velen zullen vast weten hoe het is om een drukke baan te hebben. Tien computerschermen voor je neus en een telefoon die constant rinkelt, en dan nog al die collega’s die steeds allerlei dingen komen vragen.

En dan is het half zes, klap je die laptop dicht, stap je in die auto die de hele dag in de zon heeft gestaan, en kun je beginnen aan die twintig minuten saaie snelweg.

En dan komt het. Ik begin met mijn ogen te knipperen, op automatische piloot te rijden, soms schrik ik wakker van het geluid van de witte lijn, en regelmatig moet ik mezelf aan de kant zetten omdat ik niet meer veilig kan rijden. Een half uurtje rond de auto wandelen en ik kan er weer tegen, maar vervelend is het wel.

Ik ben ermee naar de huisarts geweest maar lichamelijk is er niks mis met mij. Mijn bloedwaarden zijn allemaal ok. Ik probeer op tijd te gaan slapen, om tien uur. Soms is het half elf maar dat is nog niet overdreven.

Ik denk dat het vooral de combinatie is van die comfortabele stoel, die warme auto en de prikkels die om me heen weg vallen. Ik merk dat een blikje cola net voor de rit meestal helpt maar elke werkdag frisdrank gaan drinken dat is ook niet echt gezond.

Zijn er nog mensen die hier last van hebben of die een oplossing hebben?

Charimshas schreef: ↑

26-09-2021 20:44

Ik werk zelf ook bij een commercieel bedrijf en ik merk inderdaad dat dingen als het milieu enzo niet per se prioriteit hebben.

Wel zitten wij belangeloos in een aantal initiatieven in onze regio waar we, zonder geld te vragen of reclame te maken, onze expertise inzetten voor verschillende doelgroepen (bijv mensen met Alzheimer, mensen met schulden etc)

Qua werkdruk hebben wij een stuk meer op ons bordje dan mensen die bij de overheid hetzelfde werk doen (en helaas ook minder salaris) maar er staat tegenover dat we meer autonomie hebben.

Ik deed hiervoor hetzelfde werk bij een ander bedrijf. Hier was ik doodongelukkig, de werkdruk was te hoog, er werd enorm gemicromanaged, mensen werden behoorlijk klein gehouden. Ik hield mezelf voor dat het aan mij lag en dat het ergens anders vast vergelijkbaar zou zijn. Toch heb ik m'n vaste contract opgegeven om hetzelfde werk ergens anders te doen. Ik werk hier inmiddels 6jaar met plezier.

Lang verhaal kort, echt niet alle bedrijven zijn puur geldmachines waar voorbij wordt gegaan aan de behoeften van mensen. Ook vaak genoeg is er ruimte voor eigen initiatief, ontspanning en een leuke werksfeer.

Praat jezelf dus alsjeblieft niet aan dat het gras nergens anders groener kan zijn!

Probleem is ook dat ik mezelf soms niet helemaal begrijp. Ik had na mijn studie nog helemaal niet het gevoel van "ik wil gaan werken" en heb dat gevoel nog steeds niet. Dat klinkt heel erg lui en verwend, maar dat is het niet. Ik heb geen problemen met mijn mouwen op te stropen, alleen het werkritme ligt me niet om een reden die ik maar niet kan vinden. Langs de andere kant moet heel Nederland werken dus zeg ik ook vaak genoeg tegen mezelf: stoppen met mekkeren en doorgaan.

En soms valt het ook best mee (de meeste ritten naar huis ook overigens), lijkt het alsof ik er wel aan kan wennen. Maar op andere momenten lukt dat weer helemaal niet. En omdat ik niet echt weet wat ik nou zo hard mis vind ik het moeilijk om gericht naar een nieuwe baan op zoek te gaan. Alle bedrijven doen alsof ze ontzettend leuk zijn, maar die gladde recruiters vertrouw ik voor geen haar.

Ik overweeg wel al een tijdje een loopbaancoach maar met de corona was dat allemaal zo lastig. Wellicht gaat dat dit najaar wel lukken.

Charimshas schreef: ↑

26-09-2021 22:35

Ik heb ook nog steeds geen idee wat ik wil worden 'als ik later groot ben ' maar de tijd tot je het wel weet (of tot je wel wil werken) kun je misschien wel het beste besteden op een plek waar het in elk geval prettig is!

Andere suggereren om dit werk op ZZP basis te doen. Ben niet zo thuis in jouw branche, maar is dat geen goede opties? Dan kun je wellicht wat meer zelf je tijden indelen, vanuit huis werken of desnoods wat minder werken als je net een groot project hebt gedraaid

Maar wat is "prettig"? Als ik met de mensen in mijn omgeving praat dan zijn er die tot hun knieën in de modder staan op een bouwwerf en niet mogen stoppen van hun leidinggevende ondanks dat het giet. Ik woon vrij landelijk en ik heb mensen op een akker tussen de groenten zien zitten met enkel een regenjas in een hagelbui. Ik ken iemand die werkt in een kippenslachterij, de hele dag aan een lopende band hetzelfde stuk van een kip af snijden. Dan is mijn baan misschien best prettig (en ik verdien nog flink meer ook) en moet ik misschien gewoon niet zeuren.

Langs de andere kant als er weer ergens een productielijn stil ligt en ik ben mijn uiterste best aan het doen om alles weer draaiende te krijgen (wat soms wil zeggen: privéafspraak afzeggen en verder werken) en mijn leidinggevende komt weer janken hoeveel geld die stilstand allemaal wel niet kost dan moet ik mezelf inhouden hem geen klap voor zijn kop te geven. Zo'n dagen zijn ook niet "prettig", maar ik sta tenminste droog.

En dat vind ik zo lastig aan heel dit verhaal. Soms bijt ik gewoon op mijn tanden en gaat het allemaal best. Soms lukt dat helemaal niet... en ik weet niet of ik nu gewoon een watje ben of dat mijn werk te veeleisend is.

Bubbel° schreef: ↑

26-09-2021 22:45

Een loopbaancoach is helemaal niet lastig geweest tijdens Corona. Je moet alleen durven om voor jezelf te kiezen in plaats van mee te blijven racen met de waan van de dag.
Maar je plan om een psycholoog te zoeken lijkt me ook verstandig. Desnoods begin je bij de praktijkondersteuner van de huisarts.

Qua werk: hoe zit het met detacheren in jouw vak? Dan kun je verschillende bedrijven leren kennen.
Er zijn natuurlijk zat bedrijven die hun medewerkers uitknijpen en niet vertrouwen, maar er zijn er gelukkig ook zat die dat niet doen.

Ik ga al langer naar een psycholoog maar sinds de corona is dat met een mondkapje, een scherm er tussen, in een ruimte die stinkt naar de alcoholgel en ontsmettingsrituelen waardoor elke sessie van een uur nog maar drie kwartier praten is. Ik ben er twee keer geweest tijdens corona maar kon er niet ontspannen mijn verhaal doen. Ik vermoed dat het bij een loopbaancoach net hetzelfde is dus dat heb ik ook maar uitgesteld.

Detachering bestaat wel maar over het algemeen ga je dan flink naar beneden qua loon (dat bedrijf moet ook geld verdienen op jou). Ik ben na mijn studie bij twee dergelijke bedrijven geweest maar voelde me er niet prettig bij, deels ook omdat ze hun lager loon proberen te compenseren met éénmalige cadeaus als je je handtekening zet maar dan hang je er wel aan voor enkele jaren of je moet een deel van die cadeaus terug betalen. Misschien heb ik er onterecht een naar gevoel bij maar destijds voelde het beter te beginnen waar ik nu werk.

himalaya schreef: ↑

27-09-2021 07:45

Je komt met heel veel redenen waarom je vooral niét kunt veranderen. Niet van baan, niet van je houding naar je werk, niet van je gewoonte om doodvermoeid in de auto te stappen, om niet 8+ uur per dag naar je beeldscherm te kijken.

Succes er mee.
Ik hoop dat je wakker blijft en niemand de vernieling in rijdt.

Ik heb gisterenochtend mijn auto bij het winkelcentrum geparkeerd en ben te voet naar mijn werk gegaan (kwartiertje wandelen). Ik had 's avonds nergens last van, dus ik ga nu kijken of dat werkt. Het is niet zo dat ik niks probeer, maar het OV wat veel mensen mij aanraden is gewoon geen optie, dat duurt veel te lang. Fietsen overweeg ik nog maar 50 km dat is ook al anderhalf uur. Als ik het met een wandelingetje op kan lossen dan graag, maar gisteren was het sowieso al wat frisser dus ik ga dit een tijdje proberen.

pearle schreef: ↑

27-09-2021 09:00

Er is geen enkel bedrijf (hoewel ze allemaal beweren van wel) wat iets doet voor het geluk van mensen, voor het milieu of voor een ander "mooi" doel. Het enige dat telt is de aandeelhouder. De politiek is rot en zelfs een ziekenhuis is gewoon een farmaceutische fabriek.

Wat een trieste instelling heb je dan, een totaal niet juist beeld van de meeste bedrijven

Een hoop bedrijven doen het goed omdat ze goed voor hun personeel zorgen. Dat personeel blijft daar ook, en hopt niet elke 2 jaar van baan naar baan
Jouw werkgever is niet het voorbeeld van hoe het normaal gesproken gaat

Zet je oogkleppen eens af

Mijn bedrijf heeft een eigen goed doel, dus doet ook wel iets. Maar als je dan op de nieuwjaarsreceptie marketingmensen uitgebreid hoort vertellen hoeveel winst er is door de positieve publiciteit en hoeveel belastingvoordeel het heeft opgeleverd gaan je nekharen toch overeind staan? Of ben ik dan zo gek?

En wij hebben ook mensen die hier al 25+ jaar werken, dus het kan wel. En gisteren had ik een prima dag en dan denk ik: dit moet ik gewoon vast houden en dan ben ik er. Daarom vraag ik me ook steeds af of het nu aan mezelf ligt of aan het bedrijf.

aikidoka schreef: ↑

27-09-2021 09:25

Dit inderdaad. Ik werk voor een grote multinational en de aandeelhouders zijn belangrijk, maar dit bedrijf doet juist wel veel voor de directe omgeving, sociale initiatieven. Er is veel aandacht voor work-life balance. Ja, het is hard werken en als er een fabriek problemen heeft dan vraagt dat inderdaad veel inzet. Maar die flexibiliteit krijg je ook terug, want als je die extra uren op andere dagen wil compenseren, dan kan dat gewoon. En ik ken veel meer bedrijven die gewoon ok zijn qua werkdruk en zorg voor hun mensen. Dus veranderen kan helpen.

Nu zullen er ook in dit bedrijf mensen zijn die het werken zo ervaren als jij. Er zijn ook slechte leidinggevenden, en er zijn ook mensen die hun grenzen niet goed kennen. En als ik je zo lees dan heb jij overal problemen gehad en problemen met je grenzen aangeven, dus dan is het wel heel goed om daar actief hulp voor te zoeken.

Die flexibiliteit is er bij ons ook zei de personeelsdienst. Het werd voorgesteld als: stel je wil morgen wat eerder stoppen om nog ergens naartoe te gaan, dan werk je vandaag wat langer en dan kan dat gewoon. Je hebt daar zelf de keuze in.

De praktijk: we verwachten dat je langer werkt als het drukker is op eigen initiatief. Iets laten hangen waardoor de nachtdienst niet verder kan is not done. Wil je vroeger naar huis heb je toestemming nodig van je leidinggevende want die moet het overzicht houden en die weet altijd nog wel iets wat eerst nog moet worden gedaan. Gevolg: een hoop overuren die nog ergens wachten om opgenomen te worden. Gelukkig heb ik kunnen regelen dat ik op het einde van dit jaar een paar weken eerder stop. Daar kijk ik erg naar uit. Ingenieurs zijn overal gezocht maar dat is ook gewoon omdat er een hoop tekort zijn dus overal ben je onderbemand.

Mijn eerste werkgever zei ook: in principe doen we nooit overuren. Ik werkte er drie weken en kon al in het weekend komen werken. Ze kunnen bij een sollicitatiegesprek zeggen wat ze willen, en in je proefperiode is iedereen aardig. Ik doe nu gemiddeld 20 uur minder dan bij mijn vorige werkgever dus daar ben ik al heel blij om!

Ik heb gisteren door een hoop vacatures gebladerd en wat gevonden dat me mogelijk interesseert, maar ook daar staat dezelfde tekst van: gezonde work/life balance en flexibiliteit... bedrijven nemen dat ook gewoon van elkaar over. Maar ik ga er morgen eens met mijn vriendin naar kijken, zij is vaak nogal wat wijzer in die dingen en kan blijkbaar wel die work/life balance houden hoewel zij ook vaak van 's ochtends 7 tot 's avonds 8 bezig is. En zij heeft steeds nog bakken energie. Ik vraag me echt af hoe zij dat doet.

Dreuzel84 schreef: ↑

29-09-2021 04:09

Ik herken het wel dat ik vermoeid ben na zo'n lange werkdag. Ik probeer in de lunchpauze toch even te wandelen.

Maar echt in slaap vallen.. nee. Ik maak lange dagen en heb twee jonge kinderen en ben soms ook echt moe.

Ik vraag me echt af of het normaal is dat je zo extreem moe bent na een dag werken. Misschien je bloedwaarden eens laten nakijken?

Ik heb mijn bloedwaarden laten nakijken maar waren goed volgens de dokter.



Ik ben even door mijn dipje van het begin van de week heen denk ik. Sorry aan iedereen voor mijn gezeur, ik probeer mezelf te herpakken. Mijn wandelingetje naar de auto doet me goed, ik denk dat ik dit ga volhouden en voortaan mijn boodschappen bij het werk koop in plaats van in de winkel bij mij thuis.

Ik heb nog een gesprek gehad met een heftruckchauffeur. Hij merkte op dat hij zich veel slechter voelde toen hij in een ander magazijn reed en steeds binnen zat. Nu moet hij regelmatig buiten wat vrachtwagens lossen en voelt hij zich beter. Ik realiseerde mij dat ik sinds mijn 17de nergens meer gewerkt heb waar natuurlijk licht was. Altijd grote industriegebouwen zonder ramen, en vaak komen en gaan in het donker. Daarvoor had ik als plattelandsjongen altijd zonlicht in overvloed.

Ik denk dat ik voor een volgende baan op het volgende ga letten:

-Een kantoor met een raam, of een mogelijkheid om regelmatig naar buiten te kunnen.
-Goede ventilatie, dat laat nu ook maar te wensen over.
-Een werkplek waar ik niet in het direct zicht van mijn leidinggevende werk. Dat maakt micromanagement moeilijker. Niet dat ik wil gaan profiteren maar dan kan ik toch eens rechtstaan zonder dat het gezien wordt.

Ik denk dat die dingen opschrijven me ook gaat helpen de juiste vragen te stellen als ik solliciteer. De vorige keren wist ik meestal niet wat ik moest vragen en liep ik maar wat mee en keek ik wat rond, niet wetend waar ik naar op zoek was.

himalaya schreef: ↑

29-09-2021 06:55

Vanaf je 17e werken in een kantoor zonder daglicht. Dat lijkt me heel bijzonder.

Mijn eerste bijbaantjes waren allemaal op boerderijen/zagerijen hier in de buurt. Vanaf mijn 17de had ik een bijbaan in een fabriek die ik had tot ik voltijds ben gaan werken. Wat is daar bijzonder aan?