Gezondheid
alle pijlers
Mijn moeder heeft darmkanker
woensdag 18 juli 2018 om 13:48
Weten nog niet in welk stadium..
Het erge is, anderhalf jaar geleden werd ze nagekeken, ze had poliepen en volgens de arts zou dit in 10 jaar uitgroeien tot kanker. We hebben toen meteen besloten om het te laten opereren, maar hij liet haar zo lang doorlopen (ondanks dat we keer op een keer gebeld hebben dat het wel wat vlotter mocht) dat minstens één van de poliepen uitgegroeid is tot kanker.
Weet nog niets over hoe erg het is of dat er uitzaaiingen zijn.. Weet echt niet wat ik moet, ik ben zo bang dat ik haar dadelijk kwijtraak
Het erge is, anderhalf jaar geleden werd ze nagekeken, ze had poliepen en volgens de arts zou dit in 10 jaar uitgroeien tot kanker. We hebben toen meteen besloten om het te laten opereren, maar hij liet haar zo lang doorlopen (ondanks dat we keer op een keer gebeld hebben dat het wel wat vlotter mocht) dat minstens één van de poliepen uitgegroeid is tot kanker.
Weet nog niets over hoe erg het is of dat er uitzaaiingen zijn.. Weet echt niet wat ik moet, ik ben zo bang dat ik haar dadelijk kwijtraak
dinsdag 28 augustus 2018 om 18:51
Omdat mijn moeder al aardig hersteld is en geen complicaties heeft gehad mag mijn moeder over 2 weken met de chemo beginnen (4 weken na operatie). Ze zeiden hoe eerder hoe beter. "Gelukkig" hoeft ze maar een kuur van 3 maanden. 4 kuren heeft blijkbaar hetzelfde effect als 8. Ze moet nu 1x een infuus, dan 2 weken chemotabletten slikken, dan 1 week rust en dat 4x. Ze krijgt oxiplatin en capecitabine.
Dat zou de kans dat de kanker terugkomt flink moeten afnemen en eventuele overgebleven cellen kapot moeten maken, voor zover ik begrijp.
Vind het "fijn" dat het sneller kan en dat ze maar 4 kuren hoeft, omdat de kans op bijwerkingen dan minder is, en minder kans op permanente gevolgen. Maar toch vind ik het eng.
Dat zou de kans dat de kanker terugkomt flink moeten afnemen en eventuele overgebleven cellen kapot moeten maken, voor zover ik begrijp.
Vind het "fijn" dat het sneller kan en dat ze maar 4 kuren hoeft, omdat de kans op bijwerkingen dan minder is, en minder kans op permanente gevolgen. Maar toch vind ik het eng.
dinsdag 28 augustus 2018 om 20:04
Ik heb zelf ook die combi van oxiplatin en capecitabine gehad. Tuurlijk waren er bijwerkingen, maar ik vond het toch best meevallen. Ik had verwacht dat ik echt heel ziek zou zijn, en heel misselijk, maar ik had juist constant zin in vet en veel eten (we hadden zeg maar de bouillon ingeslagen, maar man moest naar de snackbar voor mij). Ik had eigenlijk alleen echt last van de neuropathie, dat ik geen koude dingen meer aan kon raken. Dus ik werd blij van dikke sokken, pantoffeltjes en handschoenen. Oh ja, en ik was moe. Maar ook weer niet zo dat ik echt niks meer kon.
Ik snap dat je het eng vindt, maar hopelijk valt het voor je moeder ook mee
Ik snap dat je het eng vindt, maar hopelijk valt het voor je moeder ook mee
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 28 augustus 2018 om 20:53
Ja, er werd idd verteld dat je er tijdelijk neuropathie van kon krijgen. Dat vond ik juist eng, want ik had gehoord dat dat permanent kan zijn. Maar dat was volgens mij voorla met 8 kuren. Had jij dan constant handschoenen aan?
En mag mama eigenlijk in de 2 weken van de kuur autorijden, of is dat niet verstandig? Niet op de dag van het infuus hoor, we gaan vervoer regelen. Familie/vrienden die willen rijden.
En mag mama eigenlijk in de 2 weken van de kuur autorijden, of is dat niet verstandig? Niet op de dag van het infuus hoor, we gaan vervoer regelen. Familie/vrienden die willen rijden.
woensdag 29 augustus 2018 om 09:16
Ik had buiten wel altijd handschoenen aan. Binnen niet altijd, maar ik kon bijvoorbeeld geen bestek vasthouden met mijn blote handen. Dan vouwde ik er of een servetje tussen, of ik zat inderdaad met handschoenen aan te eten. En koud drinken kon ook niet, ik heb dus heel veel lauwe thee gedronken.
Ik weet niet hoe zorgzaam jouw vader is, of dat er regelmatig iemand anders thuis is bij je moeder, maar het is daardoor echt wel fijn als er iemand thuis is bij haar die haar boterhammetje smeert en al die kopjes thee zet en naar de bank brengt.
En ik weet niet wat voor vloer er bij je ouders ligt, maar over het laminaat lopen deed bij mij ook zeer, dus wij hadden overal kleedjes neer gelegd.
Ik kan me niet meer herinneren of ik toen auto heb gereden, maar als ze zich er goe genoeg voor voelt mag het wel. Ik kan me wel herinneren dat ik nog een keer in m'n eentje op de fiets naar het ziekenhuis ben gegaan om bloed te prikken. Dus het is niet zo dat ze straks echt niets meer kan.
Ik weet niet hoe zorgzaam jouw vader is, of dat er regelmatig iemand anders thuis is bij je moeder, maar het is daardoor echt wel fijn als er iemand thuis is bij haar die haar boterhammetje smeert en al die kopjes thee zet en naar de bank brengt.
En ik weet niet wat voor vloer er bij je ouders ligt, maar over het laminaat lopen deed bij mij ook zeer, dus wij hadden overal kleedjes neer gelegd.
Ik kan me niet meer herinneren of ik toen auto heb gereden, maar als ze zich er goe genoeg voor voelt mag het wel. Ik kan me wel herinneren dat ik nog een keer in m'n eentje op de fiets naar het ziekenhuis ben gegaan om bloed te prikken. Dus het is niet zo dat ze straks echt niets meer kan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 29 augustus 2018 om 10:02
Mijn vader had van de eerste sessie chemo geen hevige bijwerkingen. Hij had last van diezelfde klachten als AnnA_C, hij kon dus geen koude dingen aanraken c.q. hij had een doof gevoel in zijn handen.
Daarnaast voelde hij zich een beetje alsof er een licht griepje aan zat te komen. Meer overlast had hij van zijn eerste chemo's eigenlijk niet.
Mijn vader nam wel zijn rust, maar deed verder alles. Hij had ook een goede conditie!
Daarnaast voelde hij zich een beetje alsof er een licht griepje aan zat te komen. Meer overlast had hij van zijn eerste chemo's eigenlijk niet.
Mijn vader nam wel zijn rust, maar deed verder alles. Hij had ook een goede conditie!
woensdag 29 augustus 2018 om 10:37
Ik ben vaak thuis bij mijn moeder. Mijn vader is ook wel zorgzaam. Wij hebben inderdaad laminaat dus zal zorgen dat ze pantoffeltjes heeft of idd kleedjes.
Mama heeft nu alleen last van kriebelhoest (begon vlak nadat ze uit het ziekenhuis was), dat vind ik dan weer niet zo fijn.. Ook omdat ze 2 jaar geleden controles had bij de longarts omdat ze een paar vreemde plekjes op de longen hadden gevonden, alleen waren ze zo klein dat ze niet konden zeggen wat het was (kon ook littekenweefsel zijn), en bleken ze uit ct scans tot nu toe stabiel.
Wil eigenlijk even dat ze langs de huisarts gaat, weet ook niet of het nadelig kan zijn met de chemo?
Mama heeft nu alleen last van kriebelhoest (begon vlak nadat ze uit het ziekenhuis was), dat vind ik dan weer niet zo fijn.. Ook omdat ze 2 jaar geleden controles had bij de longarts omdat ze een paar vreemde plekjes op de longen hadden gevonden, alleen waren ze zo klein dat ze niet konden zeggen wat het was (kon ook littekenweefsel zijn), en bleken ze uit ct scans tot nu toe stabiel.
Wil eigenlijk even dat ze langs de huisarts gaat, weet ook niet of het nadelig kan zijn met de chemo?
woensdag 29 augustus 2018 om 19:34
Verdomme. Werd vanmiddag met spoed gebeld om afscheid te nemen van mijn tante die terminaal is ivm kanker. Begon met uitgezaaide strottenhoofdkanker, tumor was zo groot dat ze alleen chemobestraling konden doen (geen operatie, maar was geloof ik nog wel te genezen), en toen kreeg ze er vorige maand uitgezaaide longkanker overheen. Mama wou er graag heen om afscheid te nemen, en ben meegegaan om mama te steunen. Moet toch moeilijk zijn om je zus zo te zien terwijl je zelf ziek bent.. Al zei ze dat ze er geen last van had, maar het initiële bericht kwam wel rauw op haar dak vallen.. Nou ik heb er wel last van. Krijg het spontaan weer op m'n zenuwen. Wil niet dat het met mama zo gaat 
maak me daar ineens weer heel erg druk over, het was echt heel erg om mijn tante zo te zien. Al bleef m'n tante zelf nog wel lachen..
maak me daar ineens weer heel erg druk over, het was echt heel erg om mijn tante zo te zien. Al bleef m'n tante zelf nog wel lachen..
woensdag 29 augustus 2018 om 19:44
Lieve TO, laat je niet gek maken door nare verhalen. Mijn man had kanker en is ongelofelijk slecht door de chemo’s gegaan dat was zo bizar. Maar die chemo’s zijn tijdelijk ( in zijn geval 6 maanden) en hij is de enige van zijn hele lotgenotengroep ( die uit pak em beet 500 mensen bestaat) die zoveel ellende van de chemo’s heeft gehad. De meeste mensen waren wat vermoeid en de eerste dagen een beetje misselijk maar ergere klachten hadden de meeste mensen niet. En niet vergeten dat alleen de negatieve op Google te vinden zijn.Maris_90 schreef: ↑25-08-2018 20:56Nou.. dacht ik zoek 't een beetje op, over chemo. Nou, had beter niks kunnen googlen.. Je vind alleen maar negatieve verhalen voer mensen die alsnog dood gaan, het lijkt wel alsof men positieve verhalen gewoon niet posten. Terwijl ik wéét dat het ook gewoon goed kan gaan. Was niet zo bevorderlijk voor mijn gemoedstoestand
Mijn moeder had ook darmkanker, beetje hetzelfde verhaal als de jouwe qua poliepen etc en zij is er na een operatie en chemo hartstikke goed uitgekomen en genezen ( als je mij loept zie je wel dat ze ondertussen is overleden maar dat had niets met kanker te maken).
Ik wens jullie heel veel sterkte.
woensdag 29 augustus 2018 om 19:48
Sorry had niet alles gelezen, gecondoleerd met je tante.
En mijn man had flink last van neuropathie, kreeg daarvoor tramadol en later een anti epileptica ( die als bijwerking heeft neuropathie te verminderen als ik het goed heb onthouden) en dat werkte goed. Een maand of 8-9 na de chemo’s trok de neuropathie ook langzaam weg.
En ik weet niet of je moeder een goede slikker is maar anders zou je kunnen vragen of de chemopillen ook op een andere manier toegediend kunnen worden. Die van mijn man waren ongeveer even groot als een cocktailworstje en na daar 3 kuren mee geworsteld te hebben kreeg hij het via infuus.
En mijn man had flink last van neuropathie, kreeg daarvoor tramadol en later een anti epileptica ( die als bijwerking heeft neuropathie te verminderen als ik het goed heb onthouden) en dat werkte goed. Een maand of 8-9 na de chemo’s trok de neuropathie ook langzaam weg.
En ik weet niet of je moeder een goede slikker is maar anders zou je kunnen vragen of de chemopillen ook op een andere manier toegediend kunnen worden. Die van mijn man waren ongeveer even groot als een cocktailworstje en na daar 3 kuren mee geworsteld te hebben kreeg hij het via infuus.
woensdag 29 augustus 2018 om 19:53
Een hoestje kan nadelig zijn maar hoeft niet, kan zijn dat ze een kleine ontsteking oid heeft en soms geven ze liever geen chemo tijdens een infectie want ze willen je echt gezond houden tijdens chemo. En ik weet hoe raar mijn zin klinkt maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.Maris_90 schreef: ↑29-08-2018 10:37Ik ben vaak thuis bij mijn moeder. Mijn vader is ook wel zorgzaam. Wij hebben inderdaad laminaat dus zal zorgen dat ze pantoffeltjes heeft of idd kleedjes.
Mama heeft nu alleen last van kriebelhoest (begon vlak nadat ze uit het ziekenhuis was), dat vind ik dan weer niet zo fijn.. Ook omdat ze 2 jaar geleden controles had bij de longarts omdat ze een paar vreemde plekjes op de longen hadden gevonden, alleen waren ze zo klein dat ze niet konden zeggen wat het was (kon ook littekenweefsel zijn), en bleken ze uit ct scans tot nu toe stabiel.
Wil eigenlijk even dat ze langs de huisarts gaat, weet ook niet of het nadelig kan zijn met de chemo?
donderdag 30 augustus 2018 om 21:20
Ja, ik ben maar opgehouden met google, Lijkt wel alsof er bijna niets positiefs over kanker te vinden valt (met goede afloop), en bij chemo heeft iedereen de meest vreselijke bijwerkingen, terwijl ik inderdaad hoor dat 't ook heel erg mee zal vallen. We zullen het zien.. Heftig dat je man zulke problemen had, had hij ook darmkanker/deze kuur?
Mijn moeder vind het wel lastig om grote pillen te slikken (met sommige vitaminepillen heeft ze al last), maar misschien slikt ze verkeerd. Hoop dat haar daarin kunnen helpen, en anders moeten ze kijken naar een alternatief, maar hoop eigenlijk dat het met de pillen gewoon lukt.
Mijn moeder hoest gelukkig vandaag al bijna niet meer. Bleek dat ze zoete dingen at/dronk waarvan ze moest hoesten. Nu ze ze heeft laten staan is het eigenlijk zo goed als weg. Zo stom, ik kan van zoiets kleins dus al de zenuwen krijgen lijkt wel alsof mijn paniekcentrum compleet ontregeld is, of zo.
Mijn tante is er trouwens nog. Ze hebben zoveel morfine gegeven dat als ze zou gaan slapen, dan zou ze niet meer wakker worden. Ze wil zelf niet meer (vergaat van de pijn, kunt haar niet aanraken) maar nu het zover is durft ze niet te gaan slapen...
Mijn moeder vind het wel lastig om grote pillen te slikken (met sommige vitaminepillen heeft ze al last), maar misschien slikt ze verkeerd. Hoop dat haar daarin kunnen helpen, en anders moeten ze kijken naar een alternatief, maar hoop eigenlijk dat het met de pillen gewoon lukt.
Mijn moeder hoest gelukkig vandaag al bijna niet meer. Bleek dat ze zoete dingen at/dronk waarvan ze moest hoesten. Nu ze ze heeft laten staan is het eigenlijk zo goed als weg. Zo stom, ik kan van zoiets kleins dus al de zenuwen krijgen
lijkt wel alsof mijn paniekcentrum compleet ontregeld is, of zo. Mijn tante is er trouwens nog. Ze hebben zoveel morfine gegeven dat als ze zou gaan slapen, dan zou ze niet meer wakker worden. Ze wil zelf niet meer (vergaat van de pijn, kunt haar niet aanraken) maar nu het zover is durft ze niet te gaan slapen...
dinsdag 4 september 2018 om 10:58
Pfff.. de afgelopen weken was ik heel emotioneel, huilen, paniekaanvallen enzovoorts, en nu lijkt het bijna omgeslagen naar compleet rationeel, alsof het verder van me af staat. Voel me ook wat rustiger, al slaat dat natuurlijk nergens op, mama is nog steeds niet genezen en het duurt ook nog wel even voordat het zover is.. Is dit weet een of ander trucje van je lichaam om vooral niks te voelen? Ik vind dit ook niet fijn
Vorige week kon ik nog zeggen dat ik me zwaar klote voel, maar als mensen het nu vragen weet ik het gewoon niet. Weet niet meer hoe ik me voel.
Vorige week kon ik nog zeggen dat ik me zwaar klote voel, maar als mensen het nu vragen weet ik het gewoon niet. Weet niet meer hoe ik me voel.
dinsdag 4 september 2018 om 11:16
dinsdag 4 september 2018 om 14:10
Maar ook al is je moeder niet terminaal (gelukkig niet!), dan moet er nog steeds van alles geregeld worden. Ik herken dat rationele ook bij mezelf, en ik vind dat juist wel fijn.
Als je dat fijn vindt zou je ook een keer met een professional er over kunnen praten, bv de maatschappelijk werkster van het ziekenhuis of met het hdi. Ook je huisarts kan je hier bij helpen.
Als je dat fijn vindt zou je ook een keer met een professional er over kunnen praten, bv de maatschappelijk werkster van het ziekenhuis of met het hdi. Ook je huisarts kan je hier bij helpen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 4 september 2018 om 14:32
Bij het ziekenhuis hebben ze geen psychologische hulp voor naasten.. Daar ben ik vanaf de eerste paar dagen al achteraan gegaan. Toen wilde ik bij HDI en die neemt geen mensen van mijn verzekering meer aan want mijn verzekering heeft het budget stopgezet 
betaal je dan zulke dure ziektekosten voor..
Heb nu psychologische hulp bij de huisarts, maar daar kan ik pas de 24e terecht. Moest 6 weken wachten! En bij de rest was het nog erger, 8 weken of meer. En dan nog maar hopen dat het met deze psycholoog "klikt".. Wilde zo graag bij HDI. Die mensen weten wat je meemaakt
betaal je dan zulke dure ziektekosten voor.. Heb nu psychologische hulp bij de huisarts, maar daar kan ik pas de 24e terecht. Moest 6 weken wachten! En bij de rest was het nog erger, 8 weken of meer. En dan nog maar hopen dat het met deze psycholoog "klikt".. Wilde zo graag bij HDI. Die mensen weten wat je meemaakt
dinsdag 4 september 2018 om 14:38
Oh, dat is balen!
Mocht het je beter laten voelen, het hdi is ook niet altijd perfect hoor. Zo kreeg ik daar de enorm goede tip om, nu ik me nog goed voelde, mijn man vast te leren koken en hem uit te leggen hoe de wasmachine werkt.
Ehm.......
We zullen het er maar op houden dat wij geen klik hadden.
Mocht het je beter laten voelen, het hdi is ook niet altijd perfect hoor. Zo kreeg ik daar de enorm goede tip om, nu ik me nog goed voelde, mijn man vast te leren koken en hem uit te leggen hoe de wasmachine werkt.
Ehm.......
We zullen het er maar op houden dat wij geen klik hadden.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 4 september 2018 om 15:18
Nou, wat een fijne opmerkingen.. Zit je echt op te wachten ja. Dat vind ik ook wel lastig, je moet soms zolang wachten voor je ergens terecht kan en dan tref je een psycholoog waarmee het niet klikt, of je niet serieus neemt, of vasthoud aan protocollen/standaard manieren want "dat werkt altijd", terwijl soms op individueel niveau een andere aanpak beter is. Ik werd door de huisarts ook een bepaalde psycholoog aangeraden waar ik eerder was geweest en juist was weggegaan omdat het daar totáál niet werkte. Wel om iets anders, maar goed.
dinsdag 4 september 2018 om 15:55
Maris, ik bedoelde niet te zeggen dat jouw moeder terminaal is hoor, maar meer dat als je wereld op de kop komt te staan dat je lichaam en geest in een soort 'overlevingstoestand' komen te staan.
Ik vind het heel goed dat je hulp zoekt. Ook al waren ze er snel bij, het is natuurlijk een ontzettende klap die je te verwerken krijgt.
Ik vind het heel goed dat je hulp zoekt. Ook al waren ze er snel bij, het is natuurlijk een ontzettende klap die je te verwerken krijgt.
