Gezondheid
alle pijlers
Wat gebeurd er na een herseninfarct?
woensdag 16 juni 2021 om 05:45
Mijn moeder is 54 jaar. En werd ineens onwel, reageerde niet (keek alleen recht voor zich). Kon niet staan, laat staan lopen.
Suikergehalte was 10. En werd doorverwezen naar neuroloog gezien ze 20jaar geleden een bloedprop aan haar hersen hebben bestraald. Na enkele onderzoeking scheen het om een herseninfarct te gaan. Ze reageerd nu wel maar heel kort ja en nee.
Wie heeft hier ervaring mee?
Suikergehalte was 10. En werd doorverwezen naar neuroloog gezien ze 20jaar geleden een bloedprop aan haar hersen hebben bestraald. Na enkele onderzoeking scheen het om een herseninfarct te gaan. Ze reageerd nu wel maar heel kort ja en nee.
Wie heeft hier ervaring mee?
woensdag 16 juni 2021 om 11:25
Wat een nare situatie TO! Zeker nu wil je het liefst bij je moeder in de buurt zijn en kan dat niet 
Probeer wanneer ze weer wat opgeknapt is eens te onderzoeken wat de mogelijkheden tot revalidatie zijn. Niet alleen om fysiek te herstellen, maar ook mentaal en om om te leren gaan met de veranderingen die de beroerte (mogelijk) met zich meebrengt. Soms zijn die heel subtiel (bijvoorbeeld sneller vermoeid) en soms heel duidelijk (een arm of been minder goed kunnen gebruiken). Maar ook die subtielere klachten zijn belangrijk om aandacht aan te geven.
Probeer wanneer ze weer wat opgeknapt is eens te onderzoeken wat de mogelijkheden tot revalidatie zijn. Niet alleen om fysiek te herstellen, maar ook mentaal en om om te leren gaan met de veranderingen die de beroerte (mogelijk) met zich meebrengt. Soms zijn die heel subtiel (bijvoorbeeld sneller vermoeid) en soms heel duidelijk (een arm of been minder goed kunnen gebruiken). Maar ook die subtielere klachten zijn belangrijk om aandacht aan te geven.
woensdag 16 juni 2021 om 13:59
Ik heb m’n vader en 1 broertje en schoonzus die de zorg op zich nemen voor haar. Ik zie hoe goed ze ermee omgaan en het doet me wel goed. Alleen had ik dat ook willen doen.
Ze hebben de hele scan en testen afgelegd met als resultaat dat een bloedprop in haar hersen hiervoor gezorgd heeft, maar hij zei ook.. er is een bloedprop maar geen bloeding (wat positiever klinkt). De andere testen: Ze kon allemaal nog aanwijzen waar haar tanden zijn, knipperen met haar ogen, glimlachen, 1 been tillen, 2 benen tillen terwijl ze zat. Ze heeft eerst een vrouw gekregen die haar vragen stelde, gaf ze wel antwoorden op (wel wat moeizaam), bij de andere vrouw weer vragen gekregen, ging wat moeizamer. Ze heeft gelukkig een bed gekregen en wordt daar geobserveerd in het ziekenhuis en vandaag komen er specialisten om te kijken of het bloedprop dmv medicatie verholpen kan worden anders dan een ander alternatief.
Toen m’n broertje thuis aankwam had ze vanuit het ziekenhuis haar mobiel gepakt en m’n broertje gevraagd waar haar fles water zat. Ze weet dus wel te bellen en ze wist dus ook dat mijn broertje fles water voor haar gezet heeft in haar tas.
Ik ben wat hoopvol
Ze hebben de hele scan en testen afgelegd met als resultaat dat een bloedprop in haar hersen hiervoor gezorgd heeft, maar hij zei ook.. er is een bloedprop maar geen bloeding (wat positiever klinkt). De andere testen: Ze kon allemaal nog aanwijzen waar haar tanden zijn, knipperen met haar ogen, glimlachen, 1 been tillen, 2 benen tillen terwijl ze zat. Ze heeft eerst een vrouw gekregen die haar vragen stelde, gaf ze wel antwoorden op (wel wat moeizaam), bij de andere vrouw weer vragen gekregen, ging wat moeizamer. Ze heeft gelukkig een bed gekregen en wordt daar geobserveerd in het ziekenhuis en vandaag komen er specialisten om te kijken of het bloedprop dmv medicatie verholpen kan worden anders dan een ander alternatief.
Toen m’n broertje thuis aankwam had ze vanuit het ziekenhuis haar mobiel gepakt en m’n broertje gevraagd waar haar fles water zat. Ze weet dus wel te bellen en ze wist dus ook dat mijn broertje fles water voor haar gezet heeft in haar tas.
Ik ben wat hoopvol
woensdag 16 juni 2021 om 14:04
Daar ligt zij nu ook.Nummer*Zoveel schreef: ↑16-06-2021 11:00Ik lees net dat er elke dag 3-5 mensen binnengebracht worden met een beroerte in het academisch ziekenhuis van Paramaribo.
Beroertes schijnen in Suriname relatief veel voor te komen, waarbij 80% van de patiënten net als jouw moeder een infarct heeft gehad.
Er is daarom veel aandacht voor beroertes in Suriname, en de artsen hebben veel ervaring met dit ziektebeeld. Hopelijk kan dat jou iets geruststellen over de manier waarop het ziekenhuis hiermee om zal gaan.
En ook dit helpt mij positiever te zijn in deze situatie.
Dankjewel!
woensdag 16 juni 2021 om 14:20
Dat is fijn. En het is ook fijn om te lezen dat jouw moeder zo goed op de eerste tests lijkt te reageren!
Misschien hebben jullie iets aan deze informatie. Dit legt uit wat de klachten na een beroerte allemaal kunnen zijn en hoe je daarmee omgaat.
Zo’n lijstje kan jullie in het hier en nu helpen om dingen die nu gebeuren beter te plaatsen.
Maar het kan ook zijn dat zij zelf dingen niet zo door heeft, en dan kunnen jullie het herkennen en aan de artsen kenbaar maken als dat nodig is:
https://www.hartstichting.nl/hart-en-va ... n-beroerte
woensdag 16 juni 2021 om 14:30
Mijn moeder heeft vorig jaar een hersenbloeding gehad. Ze heeft nog maar 20% kracht in rechterarm en been. Loopt met rollator, spraak gaat redelijk, in de avond word ze moe en kan dan ook maar weinig praten. Ze heeft 6 weken niet kunnen slikken en praten.
Mijn moeder was helemaal weg, ze had niks meegekregen ed. Later toen ze weer thuis was, zei ze dat ze niet gered had willen worden
Oh ja, thuis heeft ze een traplift, ze kan geen diepte zien.
Mijn moeder was helemaal weg, ze had niks meegekregen ed. Later toen ze weer thuis was, zei ze dat ze niet gered had willen worden
Oh ja, thuis heeft ze een traplift, ze kan geen diepte zien.
woensdag 16 juni 2021 om 14:45
HarleyQuin schreef: ↑16-06-2021 14:30Later toen ze weer thuis was, zei ze dat ze niet gered had willen worden
Wist je dat dit veel voorkomt na een beroerte? Zo’n 20-50% van de patiënten ervaart somberheid of zelfs een depressie na een beroerte.
Dit kan komen doordat ze met de gevolgen ervan geconfronteerd worden en het leven daardoor minder zien zitten, maar het kan ook komen door een lichamelijke oorzaak (afhankelijk van welk deel van de hersenen door de beroerte is aangedaan).
Het is daarom heel belangrijk om dit goed in de gaten te houden, en zo nodig hulp daarvoor in te schakelen, want er is vaak wel wat aan te doen.
woensdag 16 juni 2021 om 18:52
Kan je mij een link sturen waar ik dit zij kunnen lezen?Nummer*Zoveel schreef: ↑16-06-2021 11:00Ik lees net dat er elke dag 3-5 mensen binnengebracht worden met een beroerte in het academisch ziekenhuis van Paramaribo.
Beroertes schijnen in Suriname relatief veel voor te komen, waarbij 80% van de patiënten net als jouw moeder een infarct heeft gehad.
Er is daarom veel aandacht voor beroertes in Suriname, en de artsen hebben veel ervaring met dit ziektebeeld. Hopelijk kan dat jou iets geruststellen over de manier waarop het ziekenhuis hiermee om zal gaan.
woensdag 16 juni 2021 om 18:58
vrijdag 18 juni 2021 om 15:33
Lief dat je ‘t vraagt.
Het gebeurde dus allemaal dinsdag. Voordat ze naar het SEH ging was het eng. Want ze reageerde niet. Alleen recht voor haar Staren. Bij de SEH kon ze antwoorden, korte zinnen, ja en nee moeizaam dus. Maar er was nog meer, za had de testen “goed” gedaan. Ze kon aanwijzen waar haar tanden zijn, knipperen met haar ogen, ze kon haar voeten tillen etc etc. Dus hoopvol.
Woensdag kregen we te horen dat ze bloedprop in haar hersen heeft zitten maar geen bloeding. Dus acute is de case niet, volgens de specialist. Ze lag tot eersgister nog bij de SEH, gebrek aan plek op de normale ziekenhuis. Gister middag (donderdag) is ze verplaatst naar een normale kamer in het ziekenhuis. Er is nog niks gebeurd qua behandeling of medicatie, maar ze reageert wel ook al is het moeizaam zinnen maken. Ze kan ook vragen stellen waar haar telefoon is of haar flesje water. Lopen, moet ze nog steeds steunen of om hulp vragen. Dinsdag pas (volgend week) is er een gesprek gepland met de specialist (alleen op de dinsdag is er spreekuur ofzo).
Het klinkt wel positief gezien haar “vooruitgang”, maar we weten allemaal dat het bloedprop weg moet en dat is voor ons het ergste…dat wij nog steeds niet weten hoe en wat. Want de hoofdzuster op de afdeling die weet weinig tot niks
zelfs een dossier ofzo wordt ons niet overhandigd. “De specialist heeft het” is het antwoord.
vrijdag 18 juni 2021 om 15:46
vivapimpelmees schreef: ↑18-06-2021 15:37Wat een onzekerheid. En wat een ellende dat ze zo ver weg zit. Sterkte!
Ja Echtwaar. En hoe langer het duurt hoe meer ik overal informatie probeer te zoeken hoe en wat bij een herseninfarct en dan word ik alleen maar banger.
Echtwaar, wat dit allemaal met m’n hart doet. Echt, niks gaat boven mijn gezin, mijn ouders en mijn familie. Al helemaal mijn moeder
Van een levendig vrolijk lief flinke mama die voor alles en iedereeen zorgt (zelfs de buren) naar een mama die weinig-niet praat. Enkel ligt te staren
Ik probeer sterk te blijven maar ook sterk zijn heeft een grens
vrijdag 18 juni 2021 om 15:56
Ach, Jeleza. Ik kan me zo in jouw situatie inleven. Alles wat je in deze fase wil is vragen stellen en beantwoord krijgen, en dan is het echt heel naar als je daar nergens mee terecht kunt en zo blijft hangen in onzekerheid. 
Ik ga heel hard voor jullie duimen dat de specialist dinsdag meer duidelijkheid kan geven.
Ik ga heel hard voor jullie duimen dat de specialist dinsdag meer duidelijkheid kan geven.
donderdag 19 augustus 2021 om 02:52
Hoi allemaal,
Korte update voordat ik mijn vraag ga stellen. We zijn inmiddels 2maanden verder. Na 2 weken in het ziekenhuis was ze eindelijk thuis en de eerste dagen ging het goed, we zagen echt een mooie vooruitgang. Ze werd gewoon wakker en begon zelf vaat af te wassen. Zelf douchen:naar wc. Zei en vroeg korte dingen/zinnen. Kon antwoorden met ja of nee als haar iets werd gevraagd. At heel goed.
De revalidatie team zag haar in de eerste week na haar ontslag bij het ziekenhuis en ze zagen een flinke vrouw die goed loopt en goed sprak, dus vonden ze het niet nodig om ieder week te komen.
Daarna de medicijnen gehad waaronder cholesterol, bloedverdunners etc etc. Na haar medicijnen is ze dus vaak moe en ging ze vaak slapen en eigenlijk, werd ze sinds dien wel altijd moe en wou het liefst liggen en slapen. En wij denken natuurlijk, ja gewoon laten rusten. Denk dat haar spieren dus ook helemaal verzwakt zijn. Tot ze op gegeven moment 2 weken terug heel moeilijk begon te eten, lopen en praten zelf ook heel moeilijk. Alle suiker, bloeddruk hartslag metingen gedaan bij de huisarts en alles bleek gewoon goed. Alleen kreeg ze vitamine tabletten. En nu gaat het wel weer. Haar kaak of spieren aan haar mond is helemaal verzwakt. Ze loopt ook heel moeilijk. Dus nu een week na vitaminen en extra trainingen thuis, soepjes en papjes gaat het wel wat beter.
Zij is aangesterkt dat is te zien. Ze loopt ook wat meer. En haar tijden dat ze medicijnen krijgt is aangepast waardoor ze niet de hele dag door slap voelt, maar alleen de tijden dat ze een dutje doet en s’avonds. Alleen het praten gaat heel erg moeilijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wat kunnen we nog meer doen? Zijn er ergens filmpjes ofzo hoe dat kan?
Dankjulliewel alvast
Korte update voordat ik mijn vraag ga stellen. We zijn inmiddels 2maanden verder. Na 2 weken in het ziekenhuis was ze eindelijk thuis en de eerste dagen ging het goed, we zagen echt een mooie vooruitgang. Ze werd gewoon wakker en begon zelf vaat af te wassen. Zelf douchen:naar wc. Zei en vroeg korte dingen/zinnen. Kon antwoorden met ja of nee als haar iets werd gevraagd. At heel goed.
De revalidatie team zag haar in de eerste week na haar ontslag bij het ziekenhuis en ze zagen een flinke vrouw die goed loopt en goed sprak, dus vonden ze het niet nodig om ieder week te komen.
Daarna de medicijnen gehad waaronder cholesterol, bloedverdunners etc etc. Na haar medicijnen is ze dus vaak moe en ging ze vaak slapen en eigenlijk, werd ze sinds dien wel altijd moe en wou het liefst liggen en slapen. En wij denken natuurlijk, ja gewoon laten rusten. Denk dat haar spieren dus ook helemaal verzwakt zijn. Tot ze op gegeven moment 2 weken terug heel moeilijk begon te eten, lopen en praten zelf ook heel moeilijk. Alle suiker, bloeddruk hartslag metingen gedaan bij de huisarts en alles bleek gewoon goed. Alleen kreeg ze vitamine tabletten. En nu gaat het wel weer. Haar kaak of spieren aan haar mond is helemaal verzwakt. Ze loopt ook heel moeilijk. Dus nu een week na vitaminen en extra trainingen thuis, soepjes en papjes gaat het wel wat beter.
Zij is aangesterkt dat is te zien. Ze loopt ook wat meer. En haar tijden dat ze medicijnen krijgt is aangepast waardoor ze niet de hele dag door slap voelt, maar alleen de tijden dat ze een dutje doet en s’avonds. Alleen het praten gaat heel erg moeilijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wat kunnen we nog meer doen? Zijn er ergens filmpjes ofzo hoe dat kan?
Dankjulliewel alvast
donderdag 19 augustus 2021 om 09:32
Ach Jaleza, wat sneu dat het zo is gegaan. Een terugval en vermoeidheid na NAH is heel normaal, en eigenlijk had het revalidatieteam toen terug geroepen moeten worden voor een herbeoordeling. Is dat misschien alsnog mogelijk?
En de huisarts, heeft die ook gekeken naar haar gemoedstoestand? Veel mensen met NAH raken wat depressief (dat uit zich vaak ook in vermoeidheid) en daar kan met een pilletje vaak veel aan verholpen worden, waardoor de energie om aan herstel te werken weer terugkeert.
En de huisarts, heeft die ook gekeken naar haar gemoedstoestand? Veel mensen met NAH raken wat depressief (dat uit zich vaak ook in vermoeidheid) en daar kan met een pilletje vaak veel aan verholpen worden, waardoor de energie om aan herstel te werken weer terugkeert.
donderdag 19 augustus 2021 om 10:13
Omdat ze het dus zo goed deed hoefde ze maar nog na 2 weken na de eerste bezoek naar de logopedie, wat overigens weer goed deed. Waardoor ze alweer pas na 2 weken terug moest. Maar dus die 3de keer hebben ze die verandering gezien. Daarover zeiden ze alleen maar, omdat ze zo zwak is geworden kan de logopedie niet veel helpen. Als ze aangesterkt is dan pas moet ze terug voor logopedie(raar toch?).
donderdag 19 augustus 2021 om 10:18
Ergo is de eerste keer zo goed dat ze pas na 3 maanden een afspraak hebben staan.
Fysio krijgt ze eigenlijk niet, cardioloog wel. En omdat ze dus heel normaal liep en oefeningen goed deed bij de eerste bezoek hebben ze niks gepland meer.
donderdag 19 augustus 2021 om 10:24
Ze is nu een week na de huisarts bezoek met vitamine boost, goed eten, thuis oefeningen lichamelijk en mondeling aangesterkt. We zien kleine vooruitgang. Met lopen en eten en bewegen gaat het wel beter. Alleen dat praten is nog heel moeilijk.Nummer*Zoveel schreef: ↑19-08-2021 09:32Ach Jaleza, wat sneu dat het zo is gegaan. Een terugval en vermoeidheid na NAH is heel normaal, en eigenlijk had het revalidatieteam toen terug geroepen moeten worden voor een herbeoordeling. Is dat misschien alsnog mogelijk?
En de huisarts, heeft die ook gekeken naar haar gemoedstoestand? Veel mensen met NAH raken wat depressief (dat uit zich vaak ook in vermoeidheid) en daar kan met een pilletje vaak veel aan verholpen worden, waardoor de energie om aan herstel te werken weer terugkeert.
Maar, als ze na nog 1 week weer achteruit gaat gaan we wel bij de huisarts aandringen voor een verwijsbriefje naar de neuroloog.
donderdag 19 augustus 2021 om 11:39
jeleza schreef: ↑19-08-2021 10:13Omdat ze het dus zo goed deed hoefde ze maar nog na 2 weken na de eerste bezoek naar de logopedie, wat overigens weer goed deed. Waardoor ze alweer pas na 2 weken terug moest. Maar dus die 3de keer hebben ze die verandering gezien. Daarover zeiden ze alleen maar, omdat ze zo zwak is geworden kan de logopedie niet veel helpen. Als ze aangesterkt is dan pas moet ze terug voor logopedie(raar toch?).
Ja en nee. Als ze echt te moe is om er iets mee te kunnen doen, dan heeft het weinig zin. Maar zodra ze wat fitter is, moet ze zsm terug naar logopedie. En misschien kan ze thuis de oefeningen doen die ze eerder heeft geleerd? Want bij hersenletsel is het wel van belang om te blijven herhalen (tot vervelens toe!) omdat dit nodig is om je hersenen opnieuw te trainen.
Als je jong bent en je moet iets nieuws leren, dan blijft dat direct hangen, omdat je hersenen nog jong en fit zijn. Maar als je ouder wordt, dan gaat dan steeds lastiger. En als je NHA hebt, dan gaat het nog veel moeilijker.
Overigens hier een filmpje over hoe je om kunt gaan met vermoeidheid na NHA, misschien hebben jullie daar iets aan: https://m.youtube.com/watch?v=UL848SkdZAA
Als je filmpjes zoekt, dan kun je op YouTube het meeste vinden als je zoekt op “CVA”.
vrijdag 20 augustus 2021 om 16:12
vrijdag 20 augustus 2021 om 16:14
Dankjewel we hebben echt veel gelezen en bekeken. Alleen de logopedie oefeningen Zie ik nergens zo’n voorbeeld filmNummer*Zoveel schreef: ↑19-08-2021 11:39Ja en nee. Als ze echt te moe is om er iets mee te kunnen doen, dan heeft het weinig zin. Maar zodra ze wat fitter is, moet ze zsm terug naar logopedie. En misschien kan ze thuis de oefeningen doen die ze eerder heeft geleerd? Want bij hersenletsel is het wel van belang om te blijven herhalen (tot vervelens toe!) omdat dit nodig is om je hersenen opnieuw te trainen.
Als je jong bent en je moet iets nieuws leren, dan blijft dat direct hangen, omdat je hersenen nog jong en fit zijn. Maar als je ouder wordt, dan gaat dan steeds lastiger. En als je NHA hebt, dan gaat het nog veel moeilijker.
Overigens hier een filmpje over hoe je om kunt gaan met vermoeidheid na NHA, misschien hebben jullie daar iets aan: https://m.youtube.com/watch?v=UL848SkdZAA
Als je filmpjes zoekt, dan kun je op YouTube het meeste vinden als je zoekt op “CVA”.
