Wat te doen als je het niet eens bent met de huisarts.

Folder Erasmus MC Colonscopie



Bekijk deze folder eens. Wieweet krijg je dan wel antwoord op de vragen die je kunt hebben.

je gaat me toch niet vertellen dat je na 5 jaar nog steeds geen idee had dat je ook een roesje kunt krijgen voor een dergelijk onderzoek? Zoals één van mijn voorgangers als zei; jij mag gebruik maken van het zelfbeschikkingsrecht maar je kunt nu eenmaal niet je eigen behandeling bepalen. Als 'leek' kun jij onmogelijk inschatten wat de gevolgen van diverse onderzoeken of behandelingen kunnen zijn. het lijkt me zinnig dat je je kop uit het zand trekt en eerst eens naar de mogelijkheden gaat kijken ipv alle verantwoording bij de arts neer te leggen. werkelijk geen stijl om je arts van iets dergelijks te beschuldigen als jij zelf degene bent die geen behandeling wenst!

quote:Katja schreef op 14 november 2007 @ 13:43:

Okey, nu lees ik dus uit jullie reacties dat er een colonoscopie bestaat waarbij je een roesje of slaapmiddel kunt krijgen. Hoe werkt dit ? Voel je dan niet die slang je anus ingaan ?



Met een roesje ben je in slaap dus dan merk je het niet. Kan me haast niet voorstellen dat je arts dit nooit heeft voorgesteld.



Wat je nu moet doen is terug naar je arts en de mogelijkheid van een roesje met hem bespreken.

Sorry hoor katja, maar wat voor onderzoek zou je dan willen hebben? Kijkoperatie> 2 a 3 dagen in het ziekenhuis, kunnen ze nog niets vinden probleem kan namelijk in de binnenbekleding van de darm zitten. Bovendien kun heb je van de operatie nog weken last hebben. Je kunt zelfs verklevingen oplopen door de operatie.

CT scan> poosje in de scanner, kunnen weinig vinden, want zien alleen de grove structuren,

MRI scan> poosje in de scanner, zelfde probleem als in de CT scan.

Foto's dmv inslikbare camera, duur ! experimenteel en wordt alleen gedaan als het probleem niet te vinden is bij colonoscopie of endoscopie.

Meer mogelijkheden zijn er bij mijn weten niet.

Een colonoscopie is nog altijd het meest effectief en minst invasief voor de patient. Je kunt zelf aan de anestesist vragen of hij je helemaal onder zeil wil brengen. Dan ga je liggen, valt in slaap en wordt weer wakker in de uitslaapkamer. Heb je van het hele onderzoek niets gemerkt. Weet de arst trouwens wel waarom je niet wilt? Dan kan hij eventueel aangeven dat je onder algehele verdoving moet.



Oeps, blijkt ook een hoop mosterd bij te zitten

Kan je niet aan je huisarts vragen of hij je door kan verwijzen naar een darmspecialist in het ziekenhuis zodat je daar je bezwaren /angst kan bespreken?

En wie weet is er een tussenoplossing of goede begeleiding of kunnen ze igv angst wel andere mogelijkheden overwegen.

Zou dit zeker met je huisarts overleggen (weet hij van je angst?), vaak hebben ze hier ook in ziekenhuizen wel ervaring mee.

Dus... zou me nu richten op de angst en de mogelijkheden om daar mee om te aan.

Toen ik mijn scopie liet doen was het niet eens een optie om het zonder roesje te doen. Als ik dat perse had gewild dan had het wel gekund, maar die arts deed dat liever niet bij jonge mensen, omdat die gemiddeld genomen meer pijn hebben, waardoor het ook lastiger is om het onderzoek goed uit te voeren. Iig, dat zei hij zo. Dus ik kreeg een roesje, en ook bij de tweede keer was het niet volgens mij niet eens im frage, die roes kreeg ik gewoon.

Poezewoes je hebt altijd zon goeie approach! ECht cool.

Katja, het spijt me te horen dat je door die eerdere ervaring nu zo'n angst hebt misschein kan je daar eens iets aan doen; Je hebt maar een lijf!

Voeldoende adviezen hier denk ik, aan jou de keus nu.



Succes meid!!!

Katja,je wordt dan voor een dagje opgenomen in het ziekenhuis en krijgt een zogeheten roesje wat bestaat uit een pijnstiller en slaapmiddel.

Geef van te voren aan dat je zo bang bent en ze zullen er echt alles aan doen om het je zo gemakkelijk mogelijk te maken.



Niet alle ziekenhuizen doen het op deze manier,maar dat is een kwestie van bellen naar de desbetreffende afdeling.



Niemand anders dan jijzelf kan dit voor je oplossen.Dat je al 5 jaar met deze klachten rondloopt is niet de schuld van je huisarts.

natuurlijk kun je voor een second opinion naar een andere arts gaan,maar ik geef je weinig kans dat die iets anders gaat zeggen dan een colonoscopie.

Simpelweg omdat dat het minste risico geeft op complicaties en omdat het de enige manier is om weefsel af te nemen.

dat weefsel is nodig om te zien of het om een eventuele ontsteking gaat of iets kwaadaardigs.

Katja, heb je zelf door hoe onrealistisch je in jouw angst wordt? Een kijkoperatie zal NOOIT het beeld geven dat een scopie wel kan geven. Indien nodig kan de arts met een scopie de hele lengte van de darm van binnen bekijken. Bij een kijkoperatie is dit onmogelijk, of vind jij het realistisch dat een arts tot meters darm opensnijdt, controleert en weer dichtnaait? Meid, dat is vragen om gelazer! Het is niet alleen onrealistisch maar dus meters darm waar je het risico loopt op lekkage en zeer vervelende tot eventueel zelfs dodelijke complicaties.



Jij hebt een angst en dat houd je tegen. OK, dat kan. Dan heb je grofweg 2 keuzes; de angst als leidraad nemen en de gevolgen accepteren of de confrontatie met de angst aan gaan. Begeleiding op het psychische front kan daarin een goed iets zijn. Ja, je kunt je door laten verwijzen naar een internist. Ja, je kunt ook bij een huisarts een second opinion krijgen. Je komt alleen geheid weer uit op die scopie, juist omdat het zo'n compleet totaalbeeld geeft en dat op een manier waarbij de medische risico's zeer acceptabel zijn. Onplezant? Vast, maar soms is het leven een bitch. Niemand hangt ook voor haar lol in de beugels bij de gyn, mannen laten echt niet voor hun lol hun prostaat controleren (yeps; via diezelfde anus ) en mensen met darmproblemen liggen echt niet voor hun lol op die onderzoekstafel.



De enige praktische mogelijkheid die ik zo zie is kiezen uit 2 keuzen. Accepteren dat je te bang bent, en dat is het. Lijkt mij niet geweldig op dit moment, gezondheidstechnisch. Niet berusten in de angst, maar de angst te lijf gaan d.m.v. therapie en een babbeltje met de internist die het onderzoek zal doen. Die hebben genoeg 'trillende blaadjes' op hun onderzoekstafel gehad en kijken daar echt niet malloot van op.



Voor ik een 'makkelijk lullen heb je' eventueel mocht krijgen; ik lul heel makkelijk ja. En weet je wat? Ik heb ook menige scopie geweigerd, alleen heb ik dat weloverwogen gedaan en de risico's afgewogen en accepteer ik ze. In mijn geval ging het om een scopie van de maag en slokdarm waarbij ik door mijn aandoening het risico loop op scheuringen door de scopie (zeer uitzonderlijk, moet je maar net deze aandoening voor hebben zo ongeveer). Met mijn 'trackrecord' voelde dat risico niet goed waardoor ik alles tegen elkaar ben gaan afwegen. Dit alles in zeer goed overleg met mijn huisarts en de MDL-arts. Deze afweging kon ik ook maken omdat we al wisten waar uiteindelijk het probleem waarschijnlijk zal liggen, dat we er sowieso weinig meer mee konden dan de symptoombestrijding die we toch al deden. Tja, dan vind ik het wel best om niet 100% zeker te weten of en hoeveel zweren er zijn. Bij mij waren er dus medische redenen om te weigeren en betrof het een makkelijker gebied dan die meters aan darmen. En weet je? Er waren/zijn geen andere onderzoeken die zo veel duidelijkheid en zo'n zekere uitslag (de rest is allemaal 'waarschijnlijk', 'het zou kunnen dat', 'we denken zus') geven als die ene scopie.



Angst is menselijk, soms zeer begrijpelijk, soms terecht, maar NOOIT een goede reden om jezelf zorg te ontzeggen. En ja, daar ben je nu mee bezig. Je ontzegt jezelf de enige manier waarop men een optimaal beeld van jouw darmen kan krijgen. Moet je je eens indenken hoe blij en opgelucht je zult zijn als je deze angst in de ogen hebt gekeken, het onderzoek achter de rug hebt en óf weet wat er aan de hand is óf de wetenschap hebt mogen ontvangen dat er niets verontrustend is. Focus je op die dag waarop je het achter de rug hebt. Des te langer jij uitstelt, des te hoger deze horde wordt om te nemen. Angst kan soms adviseren maar nooit regeren. Sterkte!

Hoe zouden ze dan je darmwand moeten bekijken?

Als je al 5 jaar je leven door deze ziekte laat bepalen snap ik niet dat je je zo druk maakt over zo'n onderzoek.

En daarnaast, als er bloed in je ontlasting zit kan het heel ernstig zijn. Snap ook werkelijk niet dat je je laat afschrikken door zo'n onderzoek! Hoe langer je wacht hoe slechter lijkt me in bepaalde gevallen.

Kan me voorstellen dat je je schaamt, of bang bent voor de pijn, maar je welzijn en kwaliteit van leven is toch uiteindelijk veel belangrijker? Dan maar even 10 minuten je kiezen op elkaar.



Wat iemand anders al zegt hieronder, bespreek dan je angst met de specialist. Hij of zij zal heus niet voor het eerst te maken krijgen met mensen die het absoluut niet zien zitten.

Inderdaad een kijkoperatie is vele malen ingrijpender dan een scopie, en doet achteraf ook veel meer pijn, plus dat je risico hebt op infectiegevaar en tal van complicaties.

Als ik jou zo zie schrijven over je huisarts lijkt het mij verstandig dat je een andere huisarts zoekt. Zo te lezen heb jij uberhaupt geen vertrouwen meer in die man. En dat is ook niet zo raar, gezien de situatie omtrent je vader.

Ik vind dit trouwens wel een goed voorbeeld van de te ver doorgeschoten mondigheid van patienten. Compleet gespeend van enige kennis (want niet op de hoogte van de mogelijkheid tot roesje, de nadelen van kijkoperatie, voordelen van coloscopie) eist Katja een ander onderzoek. Alsof de dokter er niet iets meer van af weet dan zij... Ik ben geen voorstander van blind doen wat de artsen zeggen, en artsen moeten wel natuurlijk naar hun patienten luisteren, maar dit soort dingen werkt dat laatste zeker niet in de hand.



Ik vind op zich wel dat de huisarts had kunnen vragen waarom ze dit onderzoek niet wil, want met een beetje doorvragen was gebleken dat het gaat om de angst voor een anaal onderzoek, niet om het onderzoek an sich. En dan was dit probleem al 4 jaar geleden opgelost. Maar ik heb niet in de spreekkamer erbij gezeten. Ik vind Katja's toon hier al een beetje irri, dus mss is dat face-to-face niet veel beter. Hoewel een enigszins goede arts ook daarmee zou moeten kunnen omgaan.

Hee, wat erg van je vader, zo kort geleden, nog gecondoleerd.

Ik begrijp goed dat je je huisarts niet vertrouwd, is er een mogelijkheid een andere te zoeken?

En ik denk echt, als je je laat doorverwijzen naar een specialist (wil je huisarts dat wel doen?) kan hij/zij uitleggen hoe en wat.

Ik sluit me aan bij de rest. Ongehoord dat je je arts zulke beschuldigingen in de schoenen durft te schuiven terwijl niemand anders dan jijzelf de veroorzaker ervan bent (of zou kunnen zijn). Weet je, ik ken iemand die een kleine tien jaar lang een medisch probleem heeft onderkent (of: ontkent). Net als jij z'n kop in het zand heeft gestoken, om allerlei redenen die ik niet kan begrijpen. (Zijn eigenwijsheid om een bepaald onderzoek niet te willen ondergaan was daar trouwens niet één van)

Ongelooflijk, maar waar. De huisarts heeft die persoon trouwens aangeboden hulp te zoeken bij een psycholoog. Niet alleen door het jarenlange ontkennen, maar ook door de psychische gevolgen die dat in zijn geval zou kunnen hebben.



Hoeveel waarde hecht jij eigenlijk aan je eigen lichaam en gezondheid als je wel kunt klagen over je klachten, maar vervolgens al afhaakt bij het allereerste (logische) onderzoek? Het klinkt misschien raar, maar ik vind eigenlijk dat je het aan jezelf verplicht bent goed voor jezelf te zorgen en dat houdt ook in dat je (ongemakkelijke) medische onderzoeken ondergaat als daartoe aanleiding is. Ik vind het écht heel onlogisch dat je zegt zoveel last te hebben, maar het vertikt iets eraan te laten doen. Ik kan legio onderzoeken bedenken die ik voor geen goud zou willen ondergaan, maar als het noodzakelijk is dan maak ik die afspraak nog vanmiddag hoor. En hoe kan het dat je niet van de mogelijkheid van een roesje afwist? Je zegt dat je omgeving er ook van weet, is er dan werkelijk niemand die jou aan je haren meesleurt naar het ziekenhuis? Ook vreemd hoor....



(Trouwens, diegene over wie ik het net had, heeft inmiddels alle onderzoeken en operaties achter de rug en spijt als haren op zijn hoofd dat hij dit niet jaren eerder heeft laten doen. Want ja, het was al met al een eitje en het stelt al helemaal niks voor in vergelijking met jarenlang jezelf voor de gek houden en zo'n medische kwaal je leven te laten bepalen)

Aha, laatste post was voordat ik TO laatste post had gelezen. Neem dan gewoon een andere huisarts. Dat is niet zo moeilijk, je kan gewoon naar je zorgverzekering bellen welke huisartsen bij jou in de buurt nog nieuw patienten aannemen.

Je kunt deze wellicht rotte appel op die manier makkelijk ontlopen.

Katja, als jij die man kennelijk zo niet vertrouwd; DOE dan wat. Jij laat nu angst regeren, maar je zou je ook eens kunnen verdiepen in de mogelijkheden om over te stappen naar een huisarts waar je een betere klik mee hebt. Dan begin je ook al op een heel andere manier een gesprek over een colonscopie. Het maakt nu volgens mij namelijk niet meer uit wat deze huisarts zegt, jij zult hem niet geloven, de hakken in het zand gooien en de padstelling is geboren. Soms werkt een omgang tussen 2 personen gewoon niet, kan gebeuren. Het is alleen niet 'gezond' om in zo'n zwart-wit padstelling te komen als waar jij nu in zit. Daar kom je niet uit zonder op zijn minst een lange diepgaande babbel met de huisarts hierover (en dus niet over de colonscopie an sich) te hebben en de vraag is waarschijnlijk of zelfs dat ook maar wat kan betekenen.



Dus hups, niet langer hangen in 'ja maar, ik vertrouw hem niet', maar handel er naar. Ga of werken aan dat vertrouwen of ga het pad op op zoek naar iemand waar je meer vertrouwen in hebt.

quote:Katja schreef op 14 november 2007 @ 14:01:

Met alle respect voor jullie felle reacties (wat ik goed kan begrijpen) moet ik toch even duidelijk maken dat ik misschien wel 15x bij mijn huisarts geweest ben. De eerste 4x hoopte hij (heel gelovig persoon) dat het snel over zou gaan, misschien had het met stressen het weer te maken.!!!.



Ik heb hem ooit gevraagd mij onder narcose te laten onderzoeken en hij legde de risico's uit, dus daar wilde hij niet aan beginnen. Hij neemt mijn angst gewoon niet serieus en ziet de ernst van de zaak niet in.



Deze zelfde huisarts constateerde jarenlang bij mijn vader "zware migraine" en stress blablabla, hij is 2 maanden geleden overleden aan een tumor in zijn hoofd !!! Ik heb toen zelf buiten de huisarts om mijn vader in het buitenland laten onderzoeken. Hij had dus gewoon kanker !!!



Misschien dat jullie het nu beter inzien.



Mijn huisarts neemt mij niet serieus !! Legt niet de andere mogelijkheden uit!!!Heel erg van je vader, maar naar mijn idee niet te vergelijken met jouw sitautie. In zijn situatie is er een verkeerde diagnose gesteld of is er niet goed genoeg geluisterd naar je vader. In jouw geval zijn er wél oplossingen aangedragen, maar ben jij degene die de boel tegenhoudt.

Omdat die andere mogelijkheden er gewoonweg niet zijn.



Het verhaal van je vader is heel triest,maar heeft hier niks mee te maken.

Nogmaals jijzelf hebt het in de hand om dat onderzoek wel of niet te laten uitvoeren.

Dat jij geen vertrouwen hebt in je huisarts door wat er met je vader is gebeurd is heel begrijpelijk,maar waarom ga je dan niet naar een andere huisarts?

Overigens blijf ik van mening dat ook een andere huisarts je een colonoscopie zal aanraden.

Als deze huisarts je verwijst voor een darmonderzoek ben je toch van hem af? Dan ga je namelijk naar het ziekenhuis.

En als hij zo heeft geblunderd bij je vader, dan had je toch allang een andere kunnen zoeken?

En dan begrijp ik ook niet, dat je na dat je vader zo ernstig ziek is geweest, dat jij je kop in het zand steekt..

Je bent toch niet afhankelijk van die man ofzo?

Ik heb niet alles nog gelezen maar ik snap jou niet hoor Katja. Als die huisarts zulke grove fouten heeft gemaakt klaag je hem toch aan?? En zoek je per direct een andere!



Gecondoleerd met je vader en succes met je klachten, ga er als de sodemieter werk van maken en kijk erna wat voor stappen je tegen die huisarts kan zetten. Maar eerst dus gewoon een andere huisarts zoeken, je klachten en angst voorleggen en je laten onderzoeken en behandelen. Waarom heb je dit allemaal niet al gedaan?

Ja, het is belangrijk dat je wel op goede voet staat met je huisarts. Máár een andere huisarts zal je hetzelfde onderzoek aanbevelen. En (afhankelijk van waar je woont) is een andere huisarts nog niet zo makkelijk gevonden.

Met je vader bedoel ik dus die fouten

Ik ben het met de meerderheid van de reacties hier eens, hoe erg je er ook tegenop ziet ...... een stoma (of erger: darmkanker) zijn vele maler ernstiger/ingrijpender dan 1 uurtje rectaal onderzoek!



Ik weet niet of dit normaal ook gebeurt, maar wellicht kan je het onderzoek met eenr roes(je) ondergaan.



Veel sterkte