Kinderen
alle pijlers
1 is genoeg - kletstopic
vrijdag 1 juni 2018 om 11:24
Het lijkt me leuk om te kletsen met andere ouders die ook maar 1 kindje hebben. Over de uitdagingen die hierbij komen kijken, maar ook de leuke momenten of misschien juist de (voor)oordelen waar je tegenaan loopt. Ik denk dat er genoeg over te kletsen is. 
Dit topic is dus niet bedoelt voor ervaringen van mensen die zelf enigst kind waren of die mensen kennen die enigst kind waren, maar voor ouders die momenteel één kindje opvoeden.
We willen hier gezellig kletsen en niet discussieren. Voor discussie over enig kinderen kun je hier terecht: kinderen/gezinsplanning-discussietopic/ ... ges/417680
Wie schrijven er mee?
* Aspirientje: zoon van 4 jaar
* Baggal, dochter Oktober 2017 (ICSI)
* Beschuitjemetjam - zoon 3 jaar
* Ceester: zoon van 5
* Enigme: zoon mei 2014
* Fanatic: dochter November 2009
* Haasjehop: zoon December 2015
* Haaknaald: zoon van 14 maanden
* Miss.Speeseend - zoon van 2
* Nienke - zoon februari 2016
* Lila30: zoon van 14 maanden
* Rosings, dochter van Juli 2017
* Selectia: zoon van 2
* Snorriemorrie: zoon November 2013
* Westerpavilioen: zoon Oktober 2017
* Zonnebloem8850: dochter van 1,5 jaar
Dit topic is dus niet bedoelt voor ervaringen van mensen die zelf enigst kind waren of die mensen kennen die enigst kind waren, maar voor ouders die momenteel één kindje opvoeden.
We willen hier gezellig kletsen en niet discussieren. Voor discussie over enig kinderen kun je hier terecht: kinderen/gezinsplanning-discussietopic/ ... ges/417680
Wie schrijven er mee?
* Aspirientje: zoon van 4 jaar
* Baggal, dochter Oktober 2017 (ICSI)
* Beschuitjemetjam - zoon 3 jaar
* Ceester: zoon van 5
* Enigme: zoon mei 2014
* Fanatic: dochter November 2009
* Haasjehop: zoon December 2015
* Haaknaald: zoon van 14 maanden
* Miss.Speeseend - zoon van 2
* Nienke - zoon februari 2016
* Lila30: zoon van 14 maanden
* Rosings, dochter van Juli 2017
* Selectia: zoon van 2
* Snorriemorrie: zoon November 2013
* Westerpavilioen: zoon Oktober 2017
* Zonnebloem8850: dochter van 1,5 jaar
anoniem_369996 wijzigde dit bericht op 10-03-2019 17:04
49.14% gewijzigd
donderdag 21 juni 2018 om 09:24
Hoe is het met iedereen? SA (bijna 9 maanden) zit echt in een fase dat ze wakker wil blijven om nieuwe dingen te zien en vervolgens oververmoeid en prikkelbaar is. Mijn boob is ook niet meer soothing... Ben opeens heel blij dat ik maar een kind heb (al weet ik dat ook dit een fase is). Komt ook bij dat ik oververmoeid ben en een beetje overwerkt. Goddank slaapt ze wel redelijk als ze eenmaal ligt. Herkenbaar voor de moeders van de al wat oudere kinderen?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 21 juni 2018 om 12:52
Pfff! Fijn die herkenning. Vanmorgen SA gevoed en ze vindt “blowing bubbles” fantaaaastisch. Ik wat minder toen ze dat vanmorgen deed Met de pruimen mouse. Was opeens veel blij met mijn Nanny en voelde me ook schuldig dat ik even echt zoiets had van “Yes - 1 kind is genoeg” ha-ha-ha! Ben zelf ook toe aan vakantie. We gaan @ Mediterranean cruise dit jaar. Jullie leuke plannen?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 21 juni 2018 om 14:42
Ik lees graag mee. Ik heb al eerder gemerkt dat ik 'slecht' ben in reageren. Mijn excuses alvast.
Dochtertje is nu 1.5 en het gevoel dat er geen 2e komt wordt alleen maar sterker. Al redelijk vroeg in die zwangerschap hoge bloeddruk gekregen, uiteindelijk help syndroom gekregen en daardoor eerder ingeleid. Pas toen dochter bijna een jaar was had ik het idee weer beetje de oude te zijn. Veel zorg is bij mijn vriend komen te liggen (zowel voor mij als ons onze dochter). Dit (plus nog een aantal andere dingen van vroeger) werd hem ook (te) veel. Heel egoïstisch maar deze pittige 2 jaar willen wij niet nog een keer.
Ze heeft 2 neefjes van ongeveer dezelfde leeftijd en dat gaat goed samen. Verder gaat ze naar de opvang dus genoeg andere kindjes. Wij zijn ons er wel van bewust dat je ze dan (vooral als ze iets ouder zijn) een beetje mee op sleeptouw moet nemen. Maar dat vinden wij alleen maar leuk
Dochtertje is nu 1.5 en het gevoel dat er geen 2e komt wordt alleen maar sterker. Al redelijk vroeg in die zwangerschap hoge bloeddruk gekregen, uiteindelijk help syndroom gekregen en daardoor eerder ingeleid. Pas toen dochter bijna een jaar was had ik het idee weer beetje de oude te zijn. Veel zorg is bij mijn vriend komen te liggen (zowel voor mij als ons onze dochter). Dit (plus nog een aantal andere dingen van vroeger) werd hem ook (te) veel. Heel egoïstisch maar deze pittige 2 jaar willen wij niet nog een keer.
Ze heeft 2 neefjes van ongeveer dezelfde leeftijd en dat gaat goed samen. Verder gaat ze naar de opvang dus genoeg andere kindjes. Wij zijn ons er wel van bewust dat je ze dan (vooral als ze iets ouder zijn) een beetje mee op sleeptouw moet nemen. Maar dat vinden wij alleen maar leuk
donderdag 21 juni 2018 om 17:10
@Elifantje: gefeliciteerd met je 2-jarige! Die van mij wordt in aug 2.
@Baggal: zeker herkenbaar hoor! En voel je er niet schuldig over.
Werk jij fulltime? Meen mij te herinneren dat je lawyer bent. Hebben jullie elke dag een nanny?
Ik werk fulltime. Deels eigen keuze, deels omdat het de norm is in het Alpenland waar ik woon. Onze zoon gaat 5 dagen naar de opvang via/ naast ons kantoor. Ik ben erg blij met hun manier van kinderen benaderen, dagprogramma, etc. Ik vind 5 dagen wel veel moet ik zeggen. Je moet dan je quality time als gezin echt uit de weekends halen.
@Baggal: zeker herkenbaar hoor! En voel je er niet schuldig over.
Werk jij fulltime? Meen mij te herinneren dat je lawyer bent. Hebben jullie elke dag een nanny?
Ik werk fulltime. Deels eigen keuze, deels omdat het de norm is in het Alpenland waar ik woon. Onze zoon gaat 5 dagen naar de opvang via/ naast ons kantoor. Ik ben erg blij met hun manier van kinderen benaderen, dagprogramma, etc. Ik vind 5 dagen wel veel moet ik zeggen. Je moet dan je quality time als gezin echt uit de weekends halen.
vrijdag 22 juni 2018 om 07:28
Ik werk ook fulltime en inderdaad, als er dan 's avonds nog een aantal dingen tussenkomen, heb ik mijn zoontje echt weinig gezien. Maar dat maken we in het weekend wel goed. En ik ben echt een betere moeder als ik werk. 4/5de zou fijn zijn, maar is financieel gewoon even geen optie nu. En ik bouw zo ook gewoon fulltime pensioen op, toch ook belangrijk.
Gisteren na het werk snel mijn zoontje zijn eerste bril gaan ophalen, die lag klaar bij de opticien. Een uur later valt hij van de glijbaan. Op naar de dokter van wacht, doorgestuurd naar de spoeddienst van het ziekenhuis, breukje in de pols dus gisteren in de gips gelegd. Voor de komende 5 weken ongeveer.
En zo gaat de avond ook weer voorbij.
Gisteren na het werk snel mijn zoontje zijn eerste bril gaan ophalen, die lag klaar bij de opticien. Een uur later valt hij van de glijbaan. Op naar de dokter van wacht, doorgestuurd naar de spoeddienst van het ziekenhuis, breukje in de pols dus gisteren in de gips gelegd. Voor de komende 5 weken ongeveer.
En zo gaat de avond ook weer voorbij.
vrijdag 22 juni 2018 om 07:46
Ach wat sneu! Beterschap!aspirientje schreef: ↑22-06-2018 07:28Ik werk ook fulltime en inderdaad, als er dan 's avonds nog een aantal dingen tussenkomen, heb ik mijn zoontje echt weinig gezien. Maar dat maken we in het weekend wel goed. En ik ben echt een betere moeder als ik werk. 4/5de zou fijn zijn, maar is financieel gewoon even geen optie nu. En ik bouw zo ook gewoon fulltime pensioen op, toch ook belangrijk.
Gisteren na het werk snel mijn zoontje zijn eerste bril gaan ophalen, die lag klaar bij de opticien. Een uur later valt hij van de glijbaan. Op naar de dokter van wacht, doorgestuurd naar de spoeddienst van het ziekenhuis, breukje in de pols dus gisteren in de gips gelegd. Voor de komende 5 weken ongeveer.
En zo gaat de avond ook weer voorbij.
vrijdag 22 juni 2018 om 07:50
Dank je. Maar met dan een fulltime baan die echt niet vlot liep deze week (maandag: laptop gecrasht, dinsdag: server en mailbox plat etc) ben ik nu én blij dat het vrijdag is, én blij dat ik gisteren maar aan 1 kind moest denken en niet nog opvang moest regelen of een tweede mee op sleeptouw moest nemen naar het ziekenhuis.
vrijdag 22 juni 2018 om 07:52
Heel herkenbaar, als er om wat voor reden dan ook “gedoe” is; blij zijn dat je je maar op één kind hoeft te focussen.aspirientje schreef: ↑22-06-2018 07:50Dank je. Maar met dan een fulltime baan die echt niet vlot liep deze week (maandag: laptop gecrasht, dinsdag: server en mailbox plat etc) ben ik nu én blij dat het vrijdag is, én blij dat ik gisteren maar aan 1 kind moest denken en niet nog opvang moest regelen of een tweede mee op sleeptouw moest nemen naar het ziekenhuis.
vrijdag 22 juni 2018 om 09:26
Olifantje: Gefeliciteerd nog!! Hebben jullie een gezellige dag gehad?
Aspirientje: wat sneu zeg. Was je zoon erg van de kaart? Misschien vinden ze op school het gips wel stoer! Is het zijn linker of rechter pols?
Selectia: klopt, ik werk voor, veelal, US kantoren als externe advocaat. Dus vaak ook lange dagen. En soms vind ik dat best moeilijk, want de combi 4/5 zou ik ideaal vinden. Alleen de opdrachtgevers niet. Mijn man is op maandag en vrijdag thuis. Op vrijdag werkt hij van huis. Op dinsdag en woensdag gaat SA naar de opvang en op donderdag hebben we de nanny. Je betaalt er meer voor dan een oppas, maar ik krijg er ook meer voor terug. Zo wast ze SA’s kleding, doet ze de boodschappen en worden SA’s spullen gesorteerd. En -natuurlijk- is SA erg op haar gesteld. En dat vind ik heel erg fijn.
Ik merk wel dat ik moe ben overigens. De afgelopen maanden waren weken van 50-55 uur, dus dat komt neer op 70 uur van huis. Gelukkig is het project waar ik aan werk echt in de laatste fase dus voorlopig is 20/7 mijn laatste Werkdag. En dan twee weken genieten van de familie...
Aspirientje: wat sneu zeg. Was je zoon erg van de kaart? Misschien vinden ze op school het gips wel stoer! Is het zijn linker of rechter pols?
Selectia: klopt, ik werk voor, veelal, US kantoren als externe advocaat. Dus vaak ook lange dagen. En soms vind ik dat best moeilijk, want de combi 4/5 zou ik ideaal vinden. Alleen de opdrachtgevers niet. Mijn man is op maandag en vrijdag thuis. Op vrijdag werkt hij van huis. Op dinsdag en woensdag gaat SA naar de opvang en op donderdag hebben we de nanny. Je betaalt er meer voor dan een oppas, maar ik krijg er ook meer voor terug. Zo wast ze SA’s kleding, doet ze de boodschappen en worden SA’s spullen gesorteerd. En -natuurlijk- is SA erg op haar gesteld. En dat vind ik heel erg fijn.
Ik merk wel dat ik moe ben overigens. De afgelopen maanden waren weken van 50-55 uur, dus dat komt neer op 70 uur van huis. Gelukkig is het project waar ik aan werk echt in de laatste fase dus voorlopig is 20/7 mijn laatste Werkdag. En dan twee weken genieten van de familie...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 22 juni 2018 om 21:34
Hallo forummers,
Ik ben nog vrij nieuw op het forum alhoewel ik al een aantal jaren meelees. Een tijdje geleden heb ik ook gereageerd in een topic dat over het hebben van één kind ging. Nu zag ik dit topic, wel leuk om hier wat te kletsen over dit onderwerp, want, eerlijk is eerlijk, we zijn een beetje uitzonderingen. Alhoewel ik dat niet zo voel, maar het is nu eenmaal zo dat de meeste stellen meer dan één kind krijgen, of in ieder geval willen.
Even over mij, ik loop richting de 40 en heb een kind van bijna 4 jaar oud. We hebben het fijn met z'n drieen. Ik merk zo aan mezelf dat ik dát belangrijk vind; het gewoon fijn hebben met elkaar. Helaas kom ik uit een gezin/familie waar behoorlijk verstoorde relaties zijn tussen naaste familieleden. Onbewust of misschien ook wel bewust, ik weet het niet, heb ik dan ook al ergens in mijn twintiger-jaren de overtuiging gekregen dat je niet per definitie iets hebt aan naaste familie, of dat naaste familie het beste met je voor heeft. Je kunt er juist veel verdriet van hebben, of erger, juist last van hebben.
Daarom voel ik mij ook eigenlijk nooit schuldig naar ons kind dat het geen broertjes of zusjes heeft. Want ik lees dat zo veel van ouders, dat ze dat sneu vinden. Dat is altijd een terugkerend onderwerp bij gesprekken over enig kinderen. Maar ik denk heel vaak, joh, misschien bespáár je je kind ook heel wat problemen door geen tweede te hebben.
Nu zie ik ook genoeg families die het gewoon goed met elkaar kunnen vinden of juist een hele sterke band hebben. Dus ik zie echt wel dat het kan. En het is ook niet direct een reden dat wij het waarschijnlijk bij één laten.
Zo, dat was mijn bijdrage voor vanavond
. Ik lees wel mee, maar vaak reageren lukt waarschijnlijk niet i.v.m. drukte.
Ik ben nog vrij nieuw op het forum alhoewel ik al een aantal jaren meelees. Een tijdje geleden heb ik ook gereageerd in een topic dat over het hebben van één kind ging. Nu zag ik dit topic, wel leuk om hier wat te kletsen over dit onderwerp, want, eerlijk is eerlijk, we zijn een beetje uitzonderingen. Alhoewel ik dat niet zo voel, maar het is nu eenmaal zo dat de meeste stellen meer dan één kind krijgen, of in ieder geval willen.
Even over mij, ik loop richting de 40 en heb een kind van bijna 4 jaar oud. We hebben het fijn met z'n drieen. Ik merk zo aan mezelf dat ik dát belangrijk vind; het gewoon fijn hebben met elkaar. Helaas kom ik uit een gezin/familie waar behoorlijk verstoorde relaties zijn tussen naaste familieleden. Onbewust of misschien ook wel bewust, ik weet het niet, heb ik dan ook al ergens in mijn twintiger-jaren de overtuiging gekregen dat je niet per definitie iets hebt aan naaste familie, of dat naaste familie het beste met je voor heeft. Je kunt er juist veel verdriet van hebben, of erger, juist last van hebben.
Daarom voel ik mij ook eigenlijk nooit schuldig naar ons kind dat het geen broertjes of zusjes heeft. Want ik lees dat zo veel van ouders, dat ze dat sneu vinden. Dat is altijd een terugkerend onderwerp bij gesprekken over enig kinderen. Maar ik denk heel vaak, joh, misschien bespáár je je kind ook heel wat problemen door geen tweede te hebben.
Nu zie ik ook genoeg families die het gewoon goed met elkaar kunnen vinden of juist een hele sterke band hebben. Dus ik zie echt wel dat het kan. En het is ook niet direct een reden dat wij het waarschijnlijk bij één laten.
Zo, dat was mijn bijdrage voor vanavond
. Ik lees wel mee, maar vaak reageren lukt waarschijnlijk niet i.v.m. drukte.
vrijdag 22 juni 2018 om 21:42
Welkom!Beschuitmetjam schreef: ↑22-06-2018 21:34Hallo forummers,
Ik ben nog vrij nieuw op het forum alhoewel ik al een aantal jaren meelees. Een tijdje geleden heb ik ook gereageerd in een topic dat over het hebben van één kind ging. Nu zag ik dit topic, wel leuk om hier wat te kletsen over dit onderwerp, want, eerlijk is eerlijk, we zijn een beetje uitzonderingen. Alhoewel ik dat niet zo voel, maar het is nu eenmaal zo dat de meeste stellen meer dan één kind krijgen, of in ieder geval willen.
Even over mij, ik loop richting de 40 en heb een kind van bijna 4 jaar oud. We hebben het fijn met z'n drieen. Ik merk zo aan mezelf dat ik dát belangrijk vind; het gewoon fijn hebben met elkaar. Helaas kom ik uit een gezin/familie waar behoorlijk verstoorde relaties zijn tussen naaste familieleden. Onbewust of misschien ook wel bewust, ik weet het niet, heb ik dan ook al ergens in mijn twintiger-jaren de overtuiging gekregen dat je niet per definitie iets hebt aan naaste familie, of dat naaste familie het beste met je voor heeft. Je kunt er juist veel verdriet van hebben, of erger, juist last van hebben.
Daarom voel ik mij ook eigenlijk nooit schuldig naar ons kind dat het geen broertjes of zusjes heeft. Want ik lees dat zo veel van ouders, dat ze dat sneu vinden. Dat is altijd een terugkerend onderwerp bij gesprekken over enig kinderen. Maar ik denk heel vaak, joh, misschien bespáár je je kind ook heel wat problemen door geen tweede te hebben.
Nu zie ik ook genoeg families die het gewoon goed met elkaar kunnen vinden of juist een hele sterke band hebben. Dus ik zie echt wel dat het kan. En het is ook niet direct een reden dat wij het waarschijnlijk bij één laten.
Zo, dat was mijn bijdrage voor vanavond
Ik ben het helemaal met je eens. Je weet gewoon niet hoe de band tussen je twee of meerdere kinderen uitpakt.
vrijdag 22 juni 2018 om 21:46
Geitenbreier schreef: ↑22-06-2018 21:42Welkom!
Ik ben het helemaal met je eens. Je weet gewoon niet hoe de band tussen je twee of meerdere kinderen uitpakt.
Welkom Jam! Ik had het zo nog helemaal niet bekeken, maar je hebt absolute een punt. Hoe meer zielen hoe meer vreugd gaat zeker niet altijd op.
Heb een gezellig weekend allemaal. Hier geen woeste plannen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 23 juni 2018 om 07:44
Das ook zeker waar BMJ
Momenteel heb ik een draak in huis. Zo vermoeiend.. Hij is eigenwijs in 't kwadraat.. Time for school! 13 juli gaat hij een ochtend wennen.. Ik ben zo benieuwd!
Fijn om wat succes verhalen te lezen van dames die (helaas) de medische molen nodig hadden.. Ben fertiliteit verpleegkundige dus hoewel ik natuurlijk op persoonlijk vlak geen ervaring heb, maak ik veel met de mensen mee die ik mag begeleiden.
Momenteel heb ik een draak in huis. Zo vermoeiend.. Hij is eigenwijs in 't kwadraat.. Time for school! 13 juli gaat hij een ochtend wennen.. Ik ben zo benieuwd!
Fijn om wat succes verhalen te lezen van dames die (helaas) de medische molen nodig hadden.. Ben fertiliteit verpleegkundige dus hoewel ik natuurlijk op persoonlijk vlak geen ervaring heb, maak ik veel met de mensen mee die ik mag begeleiden.
zaterdag 23 juni 2018 om 07:52
Haha Enigme, ik hoor vaak dat ouders hun kind het laatste halfjaar echt naar school kijken.
Hier is het ineens heel hard gegaan met lopen. Een maand geleden begon hij ineens met lopen aan twee handen en toen één hand, en nu sinds een week loopt hij los! We zijn zoooo blij! Zoon zelf is er ook helemaal trots op.
De wandelwagen hoeft nu niet meer mee naar het KDV en hij loopt dan zo met z’n rugtasje op en dan is het al zo’n grote jongen.
Hier is het ineens heel hard gegaan met lopen. Een maand geleden begon hij ineens met lopen aan twee handen en toen één hand, en nu sinds een week loopt hij los! We zijn zoooo blij! Zoon zelf is er ook helemaal trots op.
De wandelwagen hoeft nu niet meer mee naar het KDV en hij loopt dan zo met z’n rugtasje op en dan is het al zo’n grote jongen.
zondag 24 juni 2018 om 15:11
Ik vond het zo heerlijk toen hij eenmaal kon lopen. Geen gezeur meer met de buggy op de fietsendrager meenemen etc. 
En wacht maar tot ie straks gaat fietsen, dan kun je er zelfs achteraan gaan rennen, ipv dat langzame lopen 
Zoontje heeft op vrijdag voor het eerst een schoolreisje gehad. Ik vond het enorm spannend, maar het is allemaal helemaal perfect gelopen.
Nu nog 3 weekjes school en dan begint de vakantie. Dat is een van de weinige dingen waarvan ik denk dat het met 1 kindje wel pittiger is, omdat ze zichzelf moeten vermaken ipv dat ze (soms) ook elkaar kunnen vermaken. Aan de andere kant is het ook wel weer fijn, want ze kunnen elkaar ook niet in de haren vliegen.
Doel is om hem in de vakantie zonder zijwieltjes te leren fietsen, zodat ie volgend jaar op de fiets mee kan naar school ipv achterop. Zal wel weer even een omschakeling worden, maar uiteindelijk wordt ie toch wel heel erg zwaar om achterop te zetten.
En wacht maar tot ie straks gaat fietsen, dan kun je er zelfs achteraan gaan rennen, ipv dat langzame lopen Zoontje heeft op vrijdag voor het eerst een schoolreisje gehad. Ik vond het enorm spannend, maar het is allemaal helemaal perfect gelopen.
Nu nog 3 weekjes school en dan begint de vakantie. Dat is een van de weinige dingen waarvan ik denk dat het met 1 kindje wel pittiger is, omdat ze zichzelf moeten vermaken ipv dat ze (soms) ook elkaar kunnen vermaken. Aan de andere kant is het ook wel weer fijn, want ze kunnen elkaar ook niet in de haren vliegen.
Doel is om hem in de vakantie zonder zijwieltjes te leren fietsen, zodat ie volgend jaar op de fiets mee kan naar school ipv achterop. Zal wel weer even een omschakeling worden, maar uiteindelijk wordt ie toch wel heel erg zwaar om achterop te zetten.
zondag 24 juni 2018 om 20:47
zondag 24 juni 2018 om 21:13
Graag zou ik ook mee willen schrijven en zeker lezen over het hebben van 1 kind. Wat Beschuit met jam al zegt; we zijn toch een beetje de uitzonderingen. In mijn omgeving zijn er weinig die 1 kind hebben, meestal 2 of 3.
Zal me eerst even voorstellen; ben 40 jaar en moeder van een dochter van bij a 3 jaar oud. Heel lang getwijfeld of we überhaupt wel een kind zouden willen. Durfde het ook niet zo goed aan, ben een zusje verloren aan wiegendood en dat was een traumatische ervaring. Uiteindelijk toch aangedurfd en snel zwanger geraakt. Toen ze er was ging het niet goed, met haar en met mij. Ik kreeg een postpartum depressie en mijn dochter heeft het eerste half jaar bijna alleen gekrijsd. Ik zeg krijsen omdat het geen gewoon huilen meer was. Uren en uren achter elkaar ging ze door en ik werd er stapelgek van. Vooropgesteld vond ik het vooral zielig voor haar natuurlijk, ik wist gewoon dat het niet normaal was. Na tig huisartsbezoeken (huisarts nam me niet serieus) bij de kinderarts terecht gekomen die verborgen reflux constateerde. Na medicatie ging het gelukkig snel beter met haar, maar het was een hele heftige periode. Nadat ik zelf psychische hulp heb gekregen en antidepressiva heb geslikt ging het langzaamaan beter met me. Dankzij dit hele gebeuren en mijn leeftijd durf ik het niet meer aan om voor een tweede te gaan. Mijn man ook niet nadat hij heeft gezien hoe slecht het met me is gegaan.
Het is natuurlijk niet alleen kommer en kwel (geweest), ben heel gelukkig met man en dochter. Dochter is een heel lief, sociaal, maar ook eigenwijs meisje dat nu heel erg aan het uitproberen is hoever ze kan gaan. Soms vind ik het wel jammer dat ze geen broer of zus heeft, ze zoekt altijd andere kinderen op en speelt daar graag mee. Soms vind ik het dan wel eens sneu als er bijvoorbeeld vooral oudere kinderen in de speeltuin zijn waar ze dan dolgraag mee wil spelen, maar zij hebben dan geen oog voor haar. Begrijp ik ook hoor, leeftijdsverschil is dan misschien te groot. Dan denk ik wel eens; had ze maar een broer of zus, dan was ze niet het enige kind in huis. Weet ook wel dat het met een broer of zus niet altijd goed gaat, heb zelf beide en wij hadden ook wel eens ruzie. Maar ik merk gewoon aan haar dat ze niet graag alleen speelt. Ze gaat twee dagen in de week naar het kdv en heeft daar natuurlijk wel sociale contacten, dat vind ik wel heel fijn.
Vind het leuk om te lezen hoe anderen het hebben van 1 kind ervaren!
Zal me eerst even voorstellen; ben 40 jaar en moeder van een dochter van bij a 3 jaar oud. Heel lang getwijfeld of we überhaupt wel een kind zouden willen. Durfde het ook niet zo goed aan, ben een zusje verloren aan wiegendood en dat was een traumatische ervaring. Uiteindelijk toch aangedurfd en snel zwanger geraakt. Toen ze er was ging het niet goed, met haar en met mij. Ik kreeg een postpartum depressie en mijn dochter heeft het eerste half jaar bijna alleen gekrijsd. Ik zeg krijsen omdat het geen gewoon huilen meer was. Uren en uren achter elkaar ging ze door en ik werd er stapelgek van. Vooropgesteld vond ik het vooral zielig voor haar natuurlijk, ik wist gewoon dat het niet normaal was. Na tig huisartsbezoeken (huisarts nam me niet serieus) bij de kinderarts terecht gekomen die verborgen reflux constateerde. Na medicatie ging het gelukkig snel beter met haar, maar het was een hele heftige periode. Nadat ik zelf psychische hulp heb gekregen en antidepressiva heb geslikt ging het langzaamaan beter met me. Dankzij dit hele gebeuren en mijn leeftijd durf ik het niet meer aan om voor een tweede te gaan. Mijn man ook niet nadat hij heeft gezien hoe slecht het met me is gegaan.
Het is natuurlijk niet alleen kommer en kwel (geweest), ben heel gelukkig met man en dochter. Dochter is een heel lief, sociaal, maar ook eigenwijs meisje dat nu heel erg aan het uitproberen is hoever ze kan gaan. Soms vind ik het wel jammer dat ze geen broer of zus heeft, ze zoekt altijd andere kinderen op en speelt daar graag mee. Soms vind ik het dan wel eens sneu als er bijvoorbeeld vooral oudere kinderen in de speeltuin zijn waar ze dan dolgraag mee wil spelen, maar zij hebben dan geen oog voor haar. Begrijp ik ook hoor, leeftijdsverschil is dan misschien te groot. Dan denk ik wel eens; had ze maar een broer of zus, dan was ze niet het enige kind in huis. Weet ook wel dat het met een broer of zus niet altijd goed gaat, heb zelf beide en wij hadden ook wel eens ruzie. Maar ik merk gewoon aan haar dat ze niet graag alleen speelt. Ze gaat twee dagen in de week naar het kdv en heeft daar natuurlijk wel sociale contacten, dat vind ik wel heel fijn.
Vind het leuk om te lezen hoe anderen het hebben van 1 kind ervaren!
zondag 24 juni 2018 om 21:47
Opzich is het niet meer een mega-uitzondering, toch? Ik las laatst dat 1 op de 11 kinderen als enig kind opgroeit. Dat klinkt veel, maar als je dan nagaat dat die andere 10 dus minstens met zijn tweetjes moeten opgroeien, dan betekent dat dus dat 1 op de 6 gezinnen (minstens!) een gezin is met 1 kindje.... Dan valt het me opeens heel erg mee hoe erge uitzondering het is Alleen denk ik dan wel als het 1 op de 6 is, waar vind ik ze dan?? Ja, ik heb wat vriendinnen met 1 kind, maar hoe meer zielen hoe meer vreugd wat dat betreft 
@Enigme: zoontje is denk ik zelfs al wat zwaarder dan 21 kilo, hij is best groot voor zijn leeftijd. Ik zal hem morgen eens op de weegschaal zetten
Alleen denk ik dan wel als het 1 op de 6 is, waar vind ik ze dan?? Ja, ik heb wat vriendinnen met 1 kind, maar hoe meer zielen hoe meer vreugd wat dat betreft @Enigme: zoontje is denk ik zelfs al wat zwaarder dan 21 kilo, hij is best groot voor zijn leeftijd. Ik zal hem morgen eens op de weegschaal zetten
maandag 25 juni 2018 om 08:17
Ja, in de stad is ruimtegebrek vaak ook een factor om rekening mee te houden denk ik? De huizen zijn er vaak meer aan de prijs en daardoor kiezen sommige mensen voor een kleinere woning waar 2 kinderen lastiger passen. Maar dat is maar een hypothese hoor
maandag 25 juni 2018 om 08:25
Denk eerder dat in de stad meer hoogopgeleide (dus lang gestudeerd) en werkende vrouwen zijn. Die vanwege werk/nog geen relatie op latere leeftijd aan kinderen beginnen. De meeste mensen die ik ken met 1 jong kind zijn in elk geval wat ouder (30/35+). Maar dat is dan weer mijn hypothesesnorriemorrie schreef: ↑25-06-2018 08:17Ja, in de stad is ruimtegebrek vaak ook een factor om rekening mee te houden denk ik? De huizen zijn er vaak meer aan de prijs en daardoor kiezen sommige mensen voor een kleinere woning waar 2 kinderen lastiger passen. Maar dat is maar een hypothese hoor
Wat betreft werk: ik ben juist minder gaan werken. Met het idee dat ik die hele baby-, dreumestijd maar 1 x zal meemaken. Ik ga, als kind naar school is, de uren wel weer opschroeven. Maar voor nu wil ik zo min mogelijk missen. Raak ook altijd sentimenteel als er weer een fase voorbij gaat.
maandag 25 juni 2018 om 08:43
Uvita schreef: ↑25-06-2018 08:25Denk eerder dat in de stad meer hoogopgeleide (dus lang gestudeerd) en werkende vrouwen zijn. Die vanwege werk/nog geen relatie op latere leeftijd aan kinderen beginnen. De meeste mensen die ik ken met 1 jong kind zijn in elk geval wat ouder (30/35+). Maar dat is dan weer mijn hypothese
Wat betreft werk: ik ben juist minder gaan werken. Met het idee dat ik die hele baby-, dreumestijd maar 1 x zal meemaken. Ik ga, als kind naar school is, de uren wel weer opschroeven. Maar voor nu wil ik zo min mogelijk missen. Raak ook altijd sentimenteel als er weer een fase voorbij gaat.
O ja, dat zou ook heel goed de reden kunnen zijn inderdaad!
Ik heb dat ook gehad, dat sentimentele gevoel als hij weer een stapje verder is. Inmiddels wordt dat hier wel wat minder, ook omdat de stappen wat minder groot zijn ofzo.... In de eerste jaren heb je een klein aantal grote mijlpalen. Nu hij ouder wordt kan hij elke dag iets nieuws, maar het zijn wel kleinere dingen, waardoor het minder heftig voelt. (Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel!)
Ik kijk er wel tegenop dat ie zichzelf te groot gaat vinden om lekker met ons te knuffelen. Ik hoop dus ook dat het nog heel erg lang duurt voor het zo ver is. Daar kan ik me dan wel eens druk over maken, dat ik niet genoeg geniet van deze momenten... Zeker ook omdat ik in de babytijd teveel tijd heb 'verspild' met hormonale depressieve buien. Maarja, het is niet anders.
