Kinderen
alle pijlers
1 is genoeg - kletstopic
vrijdag 1 juni 2018 om 11:24
Het lijkt me leuk om te kletsen met andere ouders die ook maar 1 kindje hebben. Over de uitdagingen die hierbij komen kijken, maar ook de leuke momenten of misschien juist de (voor)oordelen waar je tegenaan loopt. Ik denk dat er genoeg over te kletsen is. 
Dit topic is dus niet bedoelt voor ervaringen van mensen die zelf enigst kind waren of die mensen kennen die enigst kind waren, maar voor ouders die momenteel één kindje opvoeden.
We willen hier gezellig kletsen en niet discussieren. Voor discussie over enig kinderen kun je hier terecht: kinderen/gezinsplanning-discussietopic/ ... ges/417680
Wie schrijven er mee?
* Aspirientje: zoon van 4 jaar
* Baggal, dochter Oktober 2017 (ICSI)
* Beschuitjemetjam - zoon 3 jaar
* Ceester: zoon van 5
* Enigme: zoon mei 2014
* Fanatic: dochter November 2009
* Haasjehop: zoon December 2015
* Haaknaald: zoon van 14 maanden
* Miss.Speeseend - zoon van 2
* Nienke - zoon februari 2016
* Lila30: zoon van 14 maanden
* Rosings, dochter van Juli 2017
* Selectia: zoon van 2
* Snorriemorrie: zoon November 2013
* Westerpavilioen: zoon Oktober 2017
* Zonnebloem8850: dochter van 1,5 jaar
Dit topic is dus niet bedoelt voor ervaringen van mensen die zelf enigst kind waren of die mensen kennen die enigst kind waren, maar voor ouders die momenteel één kindje opvoeden.
We willen hier gezellig kletsen en niet discussieren. Voor discussie over enig kinderen kun je hier terecht: kinderen/gezinsplanning-discussietopic/ ... ges/417680
Wie schrijven er mee?
* Aspirientje: zoon van 4 jaar
* Baggal, dochter Oktober 2017 (ICSI)
* Beschuitjemetjam - zoon 3 jaar
* Ceester: zoon van 5
* Enigme: zoon mei 2014
* Fanatic: dochter November 2009
* Haasjehop: zoon December 2015
* Haaknaald: zoon van 14 maanden
* Miss.Speeseend - zoon van 2
* Nienke - zoon februari 2016
* Lila30: zoon van 14 maanden
* Rosings, dochter van Juli 2017
* Selectia: zoon van 2
* Snorriemorrie: zoon November 2013
* Westerpavilioen: zoon Oktober 2017
* Zonnebloem8850: dochter van 1,5 jaar
anoniem_369996 wijzigde dit bericht op 10-03-2019 17:04
49.14% gewijzigd
zaterdag 9 juni 2018 om 10:16
Hier ook een zoon van 4... Voordat ik ooit zwanger was, dacht ik.. Één gezond kind.. daar teken ik voor!!!! En nu is het zo... weet ik wat het is en hoe ik het beleef... en zou ik dolgraag nog een tweede willen. Alleen man absoluut niet 
dus het blijft bij ons ook een drie-eenheid. Wij hebben het heel goed samen en ik onderneem heel veel met zoon (uitstapjes etc). Mijn man is de stoeier, wandelaar en uitlegger in huis. We hebben een prima rolverdeling. Na de zomervakantie gaat hij naar school en dat vind ik oprecht heel leuk voor hem
Voor mezelf heb ik er eigenlijk niet reuzeveel problemen mee. Maar ik kan toch niet ontkennen dat ik er moeite mee heb dat zoon geen broertje of zusje zal krijgen. Onze familie is al klein.. en hoewel ik zelf zielsgelukkig ben met mijn vriendinnen (met een boel kinderen, ook in de leeftijd van zoon) en ik met mijn broer geen top band heb.. vind ik dat altijd maar enig kind blijven toch een dingetje. Altijd maar met volwassenen in huis.. nooit tegen iemand kunnen mekkeren over je ouders..
En ik vind het kwetsbaar. Af en toe krijg ik het redelijk benauwd van het idee 'stel dat hem wat overkomt'. Niet dat een tweede dat oplost van een kind verliezen is gruwelijk, of je er nu één of 4 hebt. Maar misschien herkent iemand wat ik bedoel.. ?
dus het blijft bij ons ook een drie-eenheid. Wij hebben het heel goed samen en ik onderneem heel veel met zoon (uitstapjes etc). Mijn man is de stoeier, wandelaar en uitlegger in huis. We hebben een prima rolverdeling. Na de zomervakantie gaat hij naar school en dat vind ik oprecht heel leuk voor hem Voor mezelf heb ik er eigenlijk niet reuzeveel problemen mee. Maar ik kan toch niet ontkennen dat ik er moeite mee heb dat zoon geen broertje of zusje zal krijgen. Onze familie is al klein.. en hoewel ik zelf zielsgelukkig ben met mijn vriendinnen (met een boel kinderen, ook in de leeftijd van zoon) en ik met mijn broer geen top band heb.. vind ik dat altijd maar enig kind blijven toch een dingetje. Altijd maar met volwassenen in huis.. nooit tegen iemand kunnen mekkeren over je ouders..
En ik vind het kwetsbaar. Af en toe krijg ik het redelijk benauwd van het idee 'stel dat hem wat overkomt'. Niet dat een tweede dat oplost van een kind verliezen is gruwelijk, of je er nu één of 4 hebt. Maar misschien herkent iemand wat ik bedoel.. ?
zaterdag 9 juni 2018 om 13:47
Met de vakanties zijn we de eerste paar 3 jaar naar Italië geweest. Lekker kamperen. We gaan dan 1 dag iets ondernemen en de andere dag aan het zwembad/strand liggen.
Nou moet ik ook zeggen wij hebben een heel makkelijk kind. Ze vind alles prima.
Dit jaar zijn we voor het eerst wezen vliegen. Naar een zonnig eiland. Daar hebben we een roadtrip gemaakt. We hebben 3 weken een auto gehuurd en het halve eiland aangedaan. We hadden van te voren alleen het hotel bij aankomst geregeld en de huurauto.
We konden nu nog 1 keer buiten het seizoen omdat dochter pas over een paar maanden 5 jaar wordt.
We hopen dit soort reizen om het jaar te maken. Dat is ook goed te doen met 1 kind.
Vandaag lekker een dagje alleen met dochter.
Man is een dagje weg met vrienden. Heerlijk vind ik dat.
Nou moet ik ook zeggen wij hebben een heel makkelijk kind. Ze vind alles prima.
Dit jaar zijn we voor het eerst wezen vliegen. Naar een zonnig eiland. Daar hebben we een roadtrip gemaakt. We hebben 3 weken een auto gehuurd en het halve eiland aangedaan. We hadden van te voren alleen het hotel bij aankomst geregeld en de huurauto.
We konden nu nog 1 keer buiten het seizoen omdat dochter pas over een paar maanden 5 jaar wordt.
We hopen dit soort reizen om het jaar te maken. Dat is ook goed te doen met 1 kind.
Vandaag lekker een dagje alleen met dochter.
Man is een dagje weg met vrienden. Heerlijk vind ik dat.
zondag 10 juni 2018 om 21:06
Jullie nog wat leuks gedaan dit weekend?
Hier gisteren met zoon bij sport van man wezen kijken. Daarna BBQ bij familie.
Vandaag lekker op de fiets om een ijsje geweest.
SueHeck; zulke dagen heb ik heel veel, man is de helft van het jaar van huis ivm werk. Kan lekker zijn hè zo’n dagje tutten met z’n tweetjes.
Hier gisteren met zoon bij sport van man wezen kijken. Daarna BBQ bij familie.
Vandaag lekker op de fiets om een ijsje geweest.
SueHeck; zulke dagen heb ik heel veel, man is de helft van het jaar van huis ivm werk. Kan lekker zijn hè zo’n dagje tutten met z’n tweetjes.
zondag 10 juni 2018 om 21:25
Mijn weekend was prima! Gister had ik een vrijgezellenfeestje en vandaag hebben we een gezinsdagje gehad. Uitstapje gemaakt en verder lekker relaxed gedaan. Ik was wel erg moe van gister, dus ik was erg blij dat zoontje vanmiddag even 2 uurtjes heeft geslapen (moe van het uitstapje). Kon ik ook ff bijkomen 
zondag 10 juni 2018 om 21:34
Leuk, dit topic!
Ik had altijd wel een kinderwens, maar niet een biologische wens. Toen ik mijn man leerde kennen, was al 30 jaar, zijn wij begonnen met het adoptietraject. Toen wij groen licht hadden zijn wij gestopt. Het paste niet bij ons. Daarna zijn wij ons gaan richten op pleegzorg. Wij hebben 2 kindjes mogen opvangen. Het was een zeer moeilijke tijd en wij waren beiden half overspannen toen de pleegkinderen naar hun eigen familie gingen na een half jaar. Na deze plaatsing besefte ik pas dat ik zoveel meer liefde te geven had dan bij pleegzorg mocht/kon en voor het eerst had ik een enorme wens naar een eigen kindje. Ik was inmiddels al ruim 36 jaar toen. Helaas lukte het zwanger raken niet en zijn we met ivf gestart. Toen ik 39 jaar was, was ik zwanger van de eerste ivf-poging, wat een geluk/wonder en alles ging helemaal goed. Mijn dochter is inmiddels bijna 4. wij hadden een tweede (en zelfs wel een derde) gewild, maar helaas na 2 jaar alles opzij te hebben gezet waarvan 1 heel jaar ivf-behandelingen te hebben ondergaan, gaan wij verder met z'n drieën. Ik heb heel lang verdriet gehad. Wilde zo graag nog een keer zwanger zijn en een baby krijgen. Sinds bijna een jaar is het goed zo, heb ik het grotendeels verwerkt en vind ik het prima zo. We hebben een prachtmeisje.
Ze gaat na de zomer naar school. Een hele nieuwe fase, heerlijk!
Zo, dat is in het kort.....(ahum) mijn verhaal.
Ik had altijd wel een kinderwens, maar niet een biologische wens. Toen ik mijn man leerde kennen, was al 30 jaar, zijn wij begonnen met het adoptietraject. Toen wij groen licht hadden zijn wij gestopt. Het paste niet bij ons. Daarna zijn wij ons gaan richten op pleegzorg. Wij hebben 2 kindjes mogen opvangen. Het was een zeer moeilijke tijd en wij waren beiden half overspannen toen de pleegkinderen naar hun eigen familie gingen na een half jaar. Na deze plaatsing besefte ik pas dat ik zoveel meer liefde te geven had dan bij pleegzorg mocht/kon en voor het eerst had ik een enorme wens naar een eigen kindje. Ik was inmiddels al ruim 36 jaar toen. Helaas lukte het zwanger raken niet en zijn we met ivf gestart. Toen ik 39 jaar was, was ik zwanger van de eerste ivf-poging, wat een geluk/wonder en alles ging helemaal goed. Mijn dochter is inmiddels bijna 4. wij hadden een tweede (en zelfs wel een derde) gewild, maar helaas na 2 jaar alles opzij te hebben gezet waarvan 1 heel jaar ivf-behandelingen te hebben ondergaan, gaan wij verder met z'n drieën. Ik heb heel lang verdriet gehad. Wilde zo graag nog een keer zwanger zijn en een baby krijgen. Sinds bijna een jaar is het goed zo, heb ik het grotendeels verwerkt en vind ik het prima zo. We hebben een prachtmeisje.
Ze gaat na de zomer naar school. Een hele nieuwe fase, heerlijk!
Zo, dat is in het kort.....(ahum) mijn verhaal.
maandag 11 juni 2018 om 10:26
Heftig, Minoes5. Fijn dat je het inmiddels hebt verwerkt. Heb je daar hulp bij gehad?
Mijn moeder probeert me stiekem nog wel eens te manipuleren voor een tweede. Dan gaat ze zitten vertellen over een nicht van me die als enigst kind is opgegroeid, die zelf toch echt wel 2 kinderen wilde omdat ze het zelf verschrikkelijk had gevonden als enigst kind.
Of ze vertelt dat iemand op de sportschool tegen haar had gezegd dat een enigst kind zo zielig is.
Ik kan daar eigenlijk wel eens boos om worden. Ze heeft zelf gezien hoe diep ik heb gezeten na de bevalling en dat ik nu eindelijk mijn leven weer op de rails krijg, en toch blijft ze maar elke keer pushen voor een tweede. Vind ik echt heel jammer.
herkent iemand dat?
Mijn moeder probeert me stiekem nog wel eens te manipuleren voor een tweede. Dan gaat ze zitten vertellen over een nicht van me die als enigst kind is opgegroeid, die zelf toch echt wel 2 kinderen wilde omdat ze het zelf verschrikkelijk had gevonden als enigst kind.
Of ze vertelt dat iemand op de sportschool tegen haar had gezegd dat een enigst kind zo zielig is.
Ik kan daar eigenlijk wel eens boos om worden. Ze heeft zelf gezien hoe diep ik heb gezeten na de bevalling en dat ik nu eindelijk mijn leven weer op de rails krijg, en toch blijft ze maar elke keer pushen voor een tweede. Vind ik echt heel jammer.
herkent iemand dat?
maandag 11 juni 2018 om 12:49
Nee, gelukkig niet. Lijkt me heel vervelend en klinkt echt een beetje naar vind ik om zo te doen!snorriemorrie schreef: ↑11-06-2018 10:26Heftig, Minoes5. Fijn dat je het inmiddels hebt verwerkt. Heb je daar hulp bij gehad?
Mijn moeder probeert me stiekem nog wel eens te manipuleren voor een tweede. Dan gaat ze zitten vertellen over een nicht van me die als enigst kind is opgegroeid, die zelf toch echt wel 2 kinderen wilde omdat ze het zelf verschrikkelijk had gevonden als enigst kind.
Of ze vertelt dat iemand op de sportschool tegen haar had gezegd dat een enigst kind zo zielig is.
Ik kan daar eigenlijk wel eens boos om worden. Ze heeft zelf gezien hoe diep ik heb gezeten na de bevalling en dat ik nu eindelijk mijn leven weer op de rails krijg, en toch blijft ze maar elke keer pushen voor een tweede. Vind ik echt heel jammer.
herkent iemand dat?
maandag 11 juni 2018 om 13:37
Wat een verhaal Minoes... dat moet een heftig proces geweest zijn.
@snorriemorrie ik herken het gelukkig niet. Schoonmoeder probeerde eerder wel te hinten naar een tweede, maar ik ben er vanaf dan eigenlijk heel duidelijk over geweest dat het bij ons bij 1 blijft als het van mij afhangt. Kan je daar met je moeder over praten? Want dat is wel erg grof en vervelend wat zij nu doet.
Ik ben blij dat het maandag is en ik op het werk zit. Wat een weekend. Ik heb me zowat het hele weekend een politieagent gevoeld. Zoontje was dwars, koppig, altijd tegenspreken, liegen... noem maar op. Een heel weekend strijd. Het is vast weer een faaaaaase maar toch. Wat kan dat vermoeiend zijn zeg.
@snorriemorrie ik herken het gelukkig niet. Schoonmoeder probeerde eerder wel te hinten naar een tweede, maar ik ben er vanaf dan eigenlijk heel duidelijk over geweest dat het bij ons bij 1 blijft als het van mij afhangt. Kan je daar met je moeder over praten? Want dat is wel erg grof en vervelend wat zij nu doet.
Ik ben blij dat het maandag is en ik op het werk zit. Wat een weekend. Ik heb me zowat het hele weekend een politieagent gevoeld. Zoontje was dwars, koppig, altijd tegenspreken, liegen... noem maar op. Een heel weekend strijd. Het is vast weer een faaaaaase maar toch. Wat kan dat vermoeiend zijn zeg.
maandag 11 juni 2018 om 21:05
Huldesnorriemorrie schreef: ↑01-06-2018 13:46Dat heb je dan echt verkeerd gelezen, hoor.
Ik heb het alleen dikker gemaakt en een toevoeging gedaan. Eerst stond er
Dit topic is dus niet bedoelt voor ervaringen van mensen die zelf enigst kind waren, maar voor ouders die momenteel één kindje opvoeden.
Daar heb ik van gemaakt
Dit topic is dus niet bedoelt voor ervaringen van mensen die zelf enigst kind waren of die mensen kennen die enigst kind waren, maar voor ouders die momenteel één kindje opvoeden.
Dus er stond vrij duidelijk dat het niet bedoelt is voor ervaringen van mensen die enigst kind waren.
Denk je nou echt dat je de eerste bent die met dit soort verhalen aankomt? Enig idee hoe vaak je dat soort verhalen aan moet horen als ouder van een enigst kind? Ik kan een tipje van de sluier oplichten: best vaak. Dat was dus precies de reden waarom ik direct al duidelijk wilde zijn dat dit topic daar niet voor bedoelt is. Dus ik zou het ook fijn vinden als ik hier gewoon met andere ouders van enigst kinderen ervaringen uit kan wisselen zonder dat ik mezelf hoef te verdedigen tegen dit soort verhalen.
dinsdag 12 juni 2018 om 07:57
Mag ik mee kletsen? Als introductie: Ik heb een 8,5 maand oude dochter na 4 jaar medische molen (uiteindelijk ontstaan uit de allerlaatste bevroren embryo (cryo) van mijn man en mij samen. Wij wonen in London en mijn man heeft volwassen kinderen uit een eerder huwelijk. Onder andere omstandigheden had ik best een tweede gewild, maar mijn man wil echt niet meer en de kans dat het spontaan lukt is nihil. Ik heb daar vrede mee overigens en ben dankbaar voor hetgeen ik heb.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 12 juni 2018 om 13:20
Welkom!Baggal schreef: ↑12-06-2018 07:57Mag ik mee kletsen? Als introductie: Ik heb een 8,5 maand oude dochter na 4 jaar medische molen (uiteindelijk ontstaan uit de allerlaatste bevroren embryo (cryo) van mijn man en mij samen. Wij wonen in London en mijn man heeft volwassen kinderen uit een eerder huwelijk. Onder andere omstandigheden had ik best een tweede gewild, maar mijn man wil echt niet meer en de kans dat het spontaan lukt is nihil. Ik heb daar vrede mee overigens en ben dankbaar voor hetgeen ik heb.
Wat hebben jullie een zwaar traject achter de rug zeg. Kan goed begrijpen dat je man dat niet meer wil. Fijn dat jij daar ook je weg in hebt gevonden en kan genieten van jullie dochter!
dinsdag 12 juni 2018 om 13:50
Vervelend Snorriemorrie (ik moet elke keer lachen om je nick 
) dat je van die opmerkingen krijgt, van je eigen moeder nog wel.
Heel af en toe krijg ik wel eens een opmerking, iets in de trant van 'bij de volgende' of 'als je een tweede hebt'. Ik zeg dan niks of ik zeg dat de kans groot is dat het er bij 1 blijft, en dan is het gesprek klaar.
Ik snap nooit zo goed waarom mensen dat doen
) dat je van die opmerkingen krijgt, van je eigen moeder nog wel. Heel af en toe krijg ik wel eens een opmerking, iets in de trant van 'bij de volgende' of 'als je een tweede hebt'. Ik zeg dan niks of ik zeg dat de kans groot is dat het er bij 1 blijft, en dan is het gesprek klaar.
Ik snap nooit zo goed waarom mensen dat doen
dinsdag 12 juni 2018 om 14:01
Ik kreeg vandaag toevallig de vraag weer van de moeder van een vriendin. Althans, zij vroeg: blijft het bij jullie bij een kindje? Dus dan hoef ik alleen maar Ja te zeggen. Vind dat een minder vervelende vraag dan "wanneer komt de tweede?" of "Komt er nog een tweede?" gek genoeg 
Leuk dat je mijn nickname leuk vindt. Hij kwam zomaar in me op. Later bleek dat ik het toch ergens had opgepikt, bij een televisieserie die mijn zoontje aan het kijken was. Voor mijn gevoel was ik zelf heel creatief geweest maar dat bleek dus tegen te vallen LOL
Leuk dat je mijn nickname leuk vindt. Hij kwam zomaar in me op. Later bleek dat ik het toch ergens had opgepikt, bij een televisieserie die mijn zoontje aan het kijken was. Voor mijn gevoel was ik zelf heel creatief geweest maar dat bleek dus tegen te vallen LOL
dinsdag 12 juni 2018 om 17:02
Lief Geitenbreier! Dank. We hebben nog wel even getwijfeld, met name ik. En er zijn momenten dat ik het zeker jammer vind dat er geen siblings komen. Ik kon altijd heel lief spelen (en ruzie maken) met mijn broer. Dat gezegd hebbende: de slopende IVF trajecten, twee vroege miskramen, etc hebben er wel ingehakt en ik zou het voor mijn dochter ook niet aangenaam vinden als ik de moeder word die dat weer gaat nastreven - met de teleurstellingen van de trajecten en dit ten koste gaat van het genieten van hetgeen we (uiteindelijk) hebben. Dus het is goed zo. Mijn dochter gaat 2 dagen per week naar een KDV en dat vind ik ook belangrijk zodat ze leert delen en spelen met anderen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 12 juni 2018 om 17:04
dinsdag 12 juni 2018 om 20:55
Ik lees graag mee en zal proberen af en toe wat mee te schrijven.
Hier 1 kind (zoontje) van bijna 2 na lang medisch traject. Eigenlijk hadden wij vooraf al besloten dat het bij 1 kind zou blijven. Als ik de wens nog had zou ik zo weer de MMM ervoor over hebben, maar vanuit ons is de wens er niet meer.
Ik ben zo gelukkig met ons zoontje en alles valt op z'n plaats zo. Voor hem zou ik het wel leuker en beter vinden om een sibling te hebben, en soms voel ik mij daardoor asociaal. We wonen in het buitenland en hebben hier geen groot netwerk. Als hij wat ouder is wil ik er wel echt moeite voor doen en hem helpen vriendschappen op te bouwen zodat hij andere kinderen om zich heen heeft.
Baggal: ik heb je gevolgd in andere topics! Leuk dat je hier schrijft
Zelf word ik trouwens ook helemaal eng van de gedachte dat mijn zoontje iets zou kunnen overkomen. Herkenbaar dus, en ik denk dat de situatie dan toch anders is als je meer dan 1 kind hebt.
Hier 1 kind (zoontje) van bijna 2 na lang medisch traject. Eigenlijk hadden wij vooraf al besloten dat het bij 1 kind zou blijven. Als ik de wens nog had zou ik zo weer de MMM ervoor over hebben, maar vanuit ons is de wens er niet meer.
Ik ben zo gelukkig met ons zoontje en alles valt op z'n plaats zo. Voor hem zou ik het wel leuker en beter vinden om een sibling te hebben, en soms voel ik mij daardoor asociaal. We wonen in het buitenland en hebben hier geen groot netwerk. Als hij wat ouder is wil ik er wel echt moeite voor doen en hem helpen vriendschappen op te bouwen zodat hij andere kinderen om zich heen heeft.
Baggal: ik heb je gevolgd in andere topics! Leuk dat je hier schrijft
Zelf word ik trouwens ook helemaal eng van de gedachte dat mijn zoontje iets zou kunnen overkomen. Herkenbaar dus, en ik denk dat de situatie dan toch anders is als je meer dan 1 kind hebt.
woensdag 13 juni 2018 om 08:50
Geen speelmaatje in huis vind ik wel een gemis. Ookal zou hij nu natuurlijk ook niks hebben aan een baby in huis.
Mijn zoon is gelukkig niet verlegen dus die wurmt zich er wel bij als er ergens kinderen spelen. Ik speel zelf ook vaak met hem. Dat trekt dan vaak andere kinderen aan die mee willen doen met ons. En dan kan ik me stilletjes terugtrekken op een bankje
Mijn zoon is gelukkig niet verlegen dus die wurmt zich er wel bij als er ergens kinderen spelen. Ik speel zelf ook vaak met hem. Dat trekt dan vaak andere kinderen aan die mee willen doen met ons. En dan kan ik me stilletjes terugtrekken op een bankje
woensdag 13 juni 2018 om 10:10
Onze dochter kan gelukkig heel goed alleen spelen. Dat vindt ze ook helemaal niet erg.
Sinds dat ze baby was ging ze naar het kdv en nu ze op school zit, gaat ze ook 1 dag in de week naar de bso. Daardoor kent ze super veel kinderen. Ze is ook heel sociaal.
Vaak gaan we woensdagmiddag er samen op uit. En dan komen we ook altijd bekenden (van dochter) tegen.
Ik probeer wel altijd contact met die moeders te maken. Zodat als het mooi weer is. Ik een appje kan sturen om af te spreken in bijvoorbeeld de speeltuin of bij het meer hier in de buurt.
Ik ben zelf voor mijn man naar zijn woonplaats verhuisd. Al jaren geleden, maar het is heel moeilijk om er tussen komen. En mijn oude woonplaats is 2 uur hier vandaan dus daar ga je ook niet even snel naartoe.
Sinds dat ze baby was ging ze naar het kdv en nu ze op school zit, gaat ze ook 1 dag in de week naar de bso. Daardoor kent ze super veel kinderen. Ze is ook heel sociaal.
Vaak gaan we woensdagmiddag er samen op uit. En dan komen we ook altijd bekenden (van dochter) tegen.
Ik probeer wel altijd contact met die moeders te maken. Zodat als het mooi weer is. Ik een appje kan sturen om af te spreken in bijvoorbeeld de speeltuin of bij het meer hier in de buurt.
Ik ben zelf voor mijn man naar zijn woonplaats verhuisd. Al jaren geleden, maar het is heel moeilijk om er tussen komen. En mijn oude woonplaats is 2 uur hier vandaan dus daar ga je ook niet even snel naartoe.
woensdag 13 juni 2018 om 10:43
Selectia: Las je mee Met de andere zwanger worden topics? Fijn dat het bij jullie ook gelukt is! Word nog altijd blij van goede MMM verhalen 
Overigens, het idee of de angst dat mijn enige kind iets overkomt heb ik soms ook wel hoor. Best herkenbaar. Maar Ik wil er ook niet te veel bij stilstaan.
Sue: goed te horen dat jouw dochter ook alleen kan spelen en daarnaast gewoon sociaal is. Ook als ik wat minder werk wil ik mijn dochter om die reden ook op het KDV houden en daarnaast hoop ik dat ze in de toekomst vriendjes en vriendinnetjes opdoet. Dus merk dat ik wel actief contact probeer te maken met de andere mama’s wanneer ik haar ‘s morgens wegbreng. Niet opdringerig, maar gewoon een leuk sociaal kletspraatje.
Overigens, het idee of de angst dat mijn enige kind iets overkomt heb ik soms ook wel hoor. Best herkenbaar. Maar Ik wil er ook niet te veel bij stilstaan.
Sue: goed te horen dat jouw dochter ook alleen kan spelen en daarnaast gewoon sociaal is. Ook als ik wat minder werk wil ik mijn dochter om die reden ook op het KDV houden en daarnaast hoop ik dat ze in de toekomst vriendjes en vriendinnetjes opdoet. Dus merk dat ik wel actief contact probeer te maken met de andere mama’s wanneer ik haar ‘s morgens wegbreng. Niet opdringerig, maar gewoon een leuk sociaal kletspraatje.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 13 juni 2018 om 10:48
Mijn zoontje kan ook goed alleen spelen, altijd al gekund gelukkig. Dat helpt al veel.
Nu vraagt hij regelmatig om af te spreken met kindjes uit zijn klas, maar dat is logistiek gezien niet altijd zo makkelijk te regelen. En met zijn nichtje van 2 is hij ook 4 handen op 1 buik. Dus door die factoren vind ik het minder 'erg' dat hij geen speelkameraadje heeft thuis.
Contact met moeders op het schoolplein vind ik moeilijk. Zij staan daar al vaak met kind nummer twee of drie super volwassen te wezen, en ik heb dan het gevoel dat ik daar een beetje sta te doen alsof. Vriendelijke moeders nochtans hoor, als ik al eens een oppervlakkig praatje maak.
En ik geef toe dat ik ook niet echt zit te wachten op 'moedercontacten'. Handig om via de mail af te spreken wie er nog een middeltje heeft tegen de windpokken of dat er iemand een tekenbeet had na de uitstap naar het bos, maar aan meer contact heb ik niet echt behoefte.
Nu vraagt hij regelmatig om af te spreken met kindjes uit zijn klas, maar dat is logistiek gezien niet altijd zo makkelijk te regelen. En met zijn nichtje van 2 is hij ook 4 handen op 1 buik. Dus door die factoren vind ik het minder 'erg' dat hij geen speelkameraadje heeft thuis.
Contact met moeders op het schoolplein vind ik moeilijk. Zij staan daar al vaak met kind nummer twee of drie super volwassen te wezen, en ik heb dan het gevoel dat ik daar een beetje sta te doen alsof. Vriendelijke moeders nochtans hoor, als ik al eens een oppervlakkig praatje maak.
En ik geef toe dat ik ook niet echt zit te wachten op 'moedercontacten'. Handig om via de mail af te spreken wie er nog een middeltje heeft tegen de windpokken of dat er iemand een tekenbeet had na de uitstap naar het bos, maar aan meer contact heb ik niet echt behoefte.
donderdag 14 juni 2018 om 06:28
Ja ik las soms mee met IVF/ICSI topics maar schreef mee bij ‘Wij proberen door’ (nu niet meer actief).
Ik volgde je een beetje omdat we allebei in het buitenland behandeld werden/ privaat/ out of pocket. Dat schept een band blijkbaar
.
donderdag 14 juni 2018 om 08:33
vrijdag 15 juni 2018 om 08:51
Ik ben trouwens ook niet zo'n schoolpleinmoeder. Mijn man rijdt praktisch langs de school als hij naar zijn werk gaat, dus hij brengt ons zoontje vaak. En ik haal hem dan op, maar dan ga ik vaak op het laatste moment weg, waardoor ik precies op tijd ben en daar niet op het schoolplein hoef rond te hangen. Heb er helemaal niks mee eerlijk gezegd.
vrijdag 15 juni 2018 om 15:56
Over schoolpleinmoeders: de meeste gezinnen hebben max 2 kinderen dus daarvan staat de helft van de moeders bij kind 1 òòk voor het eerst op het schoolplein.
Is wat jullie ervaren niet een perceptie van slechts een heel klein groepje moeders dat toevallig heel aanwezig is?
Ligt er denk ik ook aan of je in een dorp of stad naar school gaat. Misschien in een dorp meer ‘ons kent ons’?
Mijn kind is bijna 2, dus ik heb er verder geen verstand van. Ken het alleen van de Luizenmoeder serie.
Is wat jullie ervaren niet een perceptie van slechts een heel klein groepje moeders dat toevallig heel aanwezig is?
Ligt er denk ik ook aan of je in een dorp of stad naar school gaat. Misschien in een dorp meer ‘ons kent ons’?
Mijn kind is bijna 2, dus ik heb er verder geen verstand van. Ken het alleen van de Luizenmoeder serie.
