1 is genoeg - kletstopic

01-06-2018 11:24 3002 berichten
Het lijkt me leuk om te kletsen met andere ouders die ook maar 1 kindje hebben. Over de uitdagingen die hierbij komen kijken, maar ook de leuke momenten of misschien juist de (voor)oordelen waar je tegenaan loopt. Ik denk dat er genoeg over te kletsen is. :)

Dit topic is dus niet bedoelt voor ervaringen van mensen die zelf enigst kind waren of die mensen kennen die enigst kind waren, maar voor ouders die momenteel één kindje opvoeden.


We willen hier gezellig kletsen en niet discussieren. Voor discussie over enig kinderen kun je hier terecht: kinderen/gezinsplanning-discussietopic/ ... ges/417680


Wie schrijven er mee?

* Aspirientje: zoon van 4 jaar
* Baggal, dochter Oktober 2017 (ICSI)
* Beschuitjemetjam - zoon 3 jaar
* Ceester: zoon van 5
* Enigme: zoon mei 2014
* Fanatic: dochter November 2009
* Haasjehop: zoon December 2015
* Haaknaald: zoon van 14 maanden
* Miss.Speeseend - zoon van 2
* Nienke - zoon februari 2016
* Lila30: zoon van 14 maanden
* Rosings, dochter van Juli 2017
* Selectia: zoon van 2
* Snorriemorrie: zoon November 2013
* Westerpavilioen: zoon Oktober 2017
* Zonnebloem8850: dochter van 1,5 jaar
anoniem_369996 wijzigde dit bericht op 10-03-2019 17:04
49.14% gewijzigd
Ik heb vandaag de kledingkast van zoontje uitgezocht. Lag nog wat in zijn oude maat in. Dus nu alles in een zak voor de kringloopwinkel gestopt. Mijn zusje verwacht nu ook een jongetje, maar houdt niet van tweedehands. Echt jammer, het is allemaal nog goede kleding. Maarja het zij zo
Alle reacties Link kopieren
Jammer is dat. Neefje is een jaar ouder dan mijn zoon dus schoonzus bewaart ook alles voor onze zoon. Maar onze kledingsmaken zijn zo ontzettend verschillend. Wat neefje aanheeft zou ik zoon nooit aantrekken.
Voel me altijd zo schuldig als ik het afwijs, maar vind het ook weet zo vreselijk zonde als het hier maat ongedragen blijft liggen.
Ja, dat is bij ons ook nog eens zo: mijn zusje heeft ook een andere kledingsmaak. :)

In het begin vond ik het echt heel lastig om kleertjes weg te doen. Ik heb in maat 50 en 56 ook nog wat kleding bewaart, en elke keer verbaas ik me er weer over dat hij dat ooit heeft gepast :biggrin: Hij wordt zó snel groot.

Gister ook de schoolfoto gekregen, vond ik hem ook opeens zo'n grote jongen op. :biggrin:
Alle reacties Link kopieren
Ik wil ook graag mee schrijven. :)
Wij hebben een dochter van 2.
Ik wilde altijd graag 2 kinderen en tot voor kort wilde ik als kind 4 zou zijn aan de tweede beginnen
Ik begin steeds meer het gevoel te krijgen dat een tweede er niet gaat komen.
Ik heb echt geen zin meer in slapeloze nachten en duizenden flesjes klaarmaken.
Ik vind 't heerlijk dat m'n dochter nu zelf haar schoenen aantrekt. Dat ze kan zeggen wat ze wil.
Ik heb een dure smaak wat betreft kleding voor dochter en dat kan ik nu nog net betalen. Een tweede zou betekenen dat dat niet meer kan.
Daarnaast heb ik adhd dus 't is al druk genoeg in m'n hoofd.
Oh en ruziënde kinderen heb ik ook zo'n hekel aan.
Maar bovenal hebben we het gewoon zo ontzettend leuk als gezin van 3.
de puzzel is compleet.
Alle reacties Link kopieren
Oh waar ik wel tegenaan loop is dat als m'n man thuis is mijn dochter alleen maar aan hem hangt. Dat is vaak wel lekker maar als we bijvoorbeeld een dagje weggaan voel ik me wel wat overbodig ofzo.
Dat zou m'n enige (slechte) reden zijn om een tweede te krijgen dat ik dan hoop dat ie wat meer naar mij toe trekt.
O ja, dat is echt heerlijk, die vrijheid die je weer terugkrijgt. :lol: En het wordt steeds meer. Zoontje kleedt zich nu helemaal zelf aan en vandaag heb ik zijn kledingkast opnieuw ingedeeld, dus hij mag vanaf nu ook zelf zijn kleding pakken. Ben benieuwd wat voor combinaties dat gaat opleveren :biggrin:

Ik zou er zeker ook niet naar uitkijken om weer luiers te moeten verschonen, flesjes te maken enz. Zwanger zijn en bevallen had zeker zijn charmes, en ook de babytijd vond ik achteraf gezien een bijzondere tijd, maar om weer zoveel vrijheid kwijt te raken... nah
Alle reacties Link kopieren
Redballoon schreef:
02-06-2018 18:06
Oh waar ik wel tegenaan loop is dat als m'n man thuis is mijn dochter alleen maar aan hem hangt. Dat is vaak wel lekker maar als we bijvoorbeeld een dagje weggaan voel ik me wel wat overbodig ofzo.
Dat zou m'n enige (slechte) reden zijn om een tweede te krijgen dat ik dan hoop dat ie wat meer naar mij toe trekt.
Welkom!

Ik herken dat, alleen het is hier andersom. Misschien omdat mijn man steeds 2 weken weg is voor werk en dan weer 2 weken thuis is en ik thuismoeder ben. Of zoon is gewoon zo. Hij kan echt de hele dag door op mij hangen en kusjes geven. Als hij pijn heeft en mijn man troost hem, dan wurmt hij zich los en wil door mij getroost worden. Hij is ontzettend gericht op mij. Naast dat het mij soms ook benauwd, vind ik het ook enorm lullig voor mijn man. Man heeft het er best moeilijk mee dat hij zoon al zo veel moet missen en dan is dit ook niet altijd zo leuk.
Redballoon schreef:
02-06-2018 18:06
Oh waar ik wel tegenaan loop is dat als m'n man thuis is mijn dochter alleen maar aan hem hangt. Dat is vaak wel lekker maar als we bijvoorbeeld een dagje weggaan voel ik me wel wat overbodig ofzo.
Dat zou m'n enige (slechte) reden zijn om een tweede te krijgen dat ik dan hoop dat ie wat meer naar mij toe trekt.

Is dat altijd al zo? Hier heeft zoon in elk geval regelmatig fases dat ie het ene moment heel erg aan mij hangt en het andere juist weer meer aan mijn man...
Ik vind het altijd fijn als dochter weer is gegroeid en we de kledingkast kunnen uitruimen en plaatsmaken voor wat nieuws. Geen kleinere meisjes in de omgeving, dus meestal doe ik de goede kleding naar de kringloop of leger des heils.

Dochter hangt het meest aan mij, behalve als ze ziek is zoals nu, dan is het vooral papa bij wie ze wil hangen. Heerlijk om te zien vind ik dat. Zoals ze tot rust komt door bij haar vader te liggen.

Ik vond zwanger/bevalling/kraamtijd echt niet leuk. En dat wil ik eigenlijk ook nooit weer. En dat terwijl we een makkelijke baby hadden. Hoe moet het dan als je een pittige tweede krijgt, denk ik dan.
Alle reacties Link kopieren
snorriemorrie schreef:
02-06-2018 18:15
Is dat altijd al zo? Hier heeft zoon in elk geval regelmatig fases dat ie het ene moment heel erg aan mij hangt en het andere juist weer meer aan mijn man...
Ja altijd al zo geweest.
Ik snap het wel, papa is een clown en doet altijd gek en Dat vindt ze fantastisch.
Ze ziet hem alleen smorgens een half uur en het weekend.
Ach het heeft wel z'n voordelen.
Ik ben thuismoeder dus ik vind het weekend ook wel lekker om de het uit handen te geven.
Alle reacties Link kopieren
Ja dat zelfstandiger worden is echt heel prettig. Al vraag ik me af of ik daar over een paar jaar ook zo over denk. Dat ik het dan mis om zo nodig te zijn.

Hoe ervaren jullie het als je kind naar de basisschool gaat? Dat lijkt me ineens zo leeg... Dan nemen we wel een hond ofzo, haha!
@Redballoon: ik keek er tegelijk tegenop en naar uit. Zoontje was er vanaf 3,5 echt aan toe om meer uitdaging te hebben, dat merkte ik aan zijn gedrag. Hij was vanaf dat moment niet echt gezellig meer thuis en verveelde zich veel. Dus ik had wel door dat het goed voor hem was om naar school te gaan.

Voor mezelf keek ik er best wel tegenop. Het leek me inderdaad heel leeg en stil.

Nu zit zoontje inmiddels ruim een half jaar op school. De eerste week was het wennen, maar ik moet zeggen dat ik het nu ook wel heel fijn vind. Er is nu veel meer rust en regelmaat in ons gezin gekomen. Zoontje verveelt zich niet meer. En ik heb meer tijd en ruimte om ook weer eens dingen te doen waar ik niet meer aan toekwam met een klein kind om me heen.
Bij mij was het trouwens wel de bedoeling om weer parttime te gaan werken als zoontje naar school ging, maar helaas zit ik nu in de ziektewet. :purple:
Sonne- schreef:
02-06-2018 18:14
Welkom!

Ik herken dat, alleen het is hier andersom. Misschien omdat mijn man steeds 2 weken weg is voor werk en dan weer 2 weken thuis is en ik thuismoeder ben. Of zoon is gewoon zo. Hij kan echt de hele dag door op mij hangen en kusjes geven. Als hij pijn heeft en mijn man troost hem, dan wurmt hij zich los en wil door mij getroost worden. Hij is ontzettend gericht op mij. Naast dat het mij soms ook benauwd, vind ik het ook enorm lullig voor mijn man. Man heeft het er best moeilijk mee dat hij zoon al zo veel moet missen en dan is dit ook niet altijd zo leuk.
Hier man 1 week weg, 1 week thuis. Zoon is van begin af aan een vaderskindje. Papa voor papa na. Er is een periode geweest van een week of 6 dat ik echt niet bestond voor hem als man thuis was, dat was op den duur niet zo leuk meer voor mij. Nu is het beter in balans. :)
Alle reacties Link kopieren
Geitenbreier schreef:
03-06-2018 10:13
Hier man 1 week weg, 1 week thuis. Zoon is van begin af aan een vaderskindje. Papa voor papa na. Er is een periode geweest van een week of 6 dat ik echt niet bestond voor hem als man thuis was, dat was op den duur niet zo leuk meer voor mij. Nu is het beter in balans. :)
Ahh herkenning dus :)
Fijn dat het nu beter in balans is!
Hoe oud is je kindje nu?
Redballoon schreef:
03-06-2018 14:43
Ahh herkenning dus :)
Fijn dat het nu beter in balans is!
Hoe oud is je kindje nu?
Nu 2,5. :) Hij trekt nog steeds wel naar z’n vader toe, maar die ziet hij natuurlijk ook minder. Altijd helemaal blij als papa er weer is!
Ik vond het wel fijn, de start op school (op 2,5, want ik ben Belg). Je ziet je kind dan echt in grote sprongen vooruit gaan. Het echt klein zijn gaat er dan snel vanaf. Maar dat is ook leuk. Hele gesprekken kunnen we dan voeren en dan komt hij thuis met leuke 'weetjes' die hij geleerd heeft op school, en dan begint hij vol enthousiasme uit te leggen wat hij geleerd heeft.

Het was terug zoeken naar een ritme, want ik werk gewoon voltijds en dan is het even puzzelen met opvang en op tijd eten op tafel krijgen, maar eens dat terug gewoon liep is het best een fijne structuur. Alleen die schoolvakanties blijven een uitdaging. In juli gaat hij een maandje terug naar de onthaalmoeder, dat kan gelukkig nog, en in augustus is het echt van de ene naar de ander (naar zee met de ene grootouders, naar zee met de andere grootouders...). Gelukkig heb ik de laatste twee weken zelf verlof, zodat ik hem terug wat kan klaarstomen voor september, maar dat is toch geen fijn gevoel. Maar het kan even niet anders.
En dan moet ik maar opvang zoeken voor één. Dat lijkt me met twee kinderen toch ook moeilijker. Die nemen oma en opa toch al net iets minder snel een week mee naar zee denk ik.
Ja, dat klein zijn gaat er zeker vanaf met school, dat ervaar ik ook zo. En inderdaad die verhalen waar hij mee thuiskomt, echt geweldig :biggrin:
Hebben jullie al vakantieplannen, trouwens? Ben wel benieuwd hoe andere mensen met één kindje dat doen. Ik lees vaak dat mensen dan een vriendje of vriendinnetje meenemen op vakantie. Lijkt me best prijzig dan? Ik hou zelf erg van vliegvakanties...

Een vriendin van me die ook 1 kindje heeft, heeft al eens geopperd dat we met 2 stellen op vakantie zouden kunnen gaan, maar daar ben ik dan ook weer niet van; ik hou ervan om in de vakantie compleet mijn eigen plan te kunnen trekken zonder rekening te hoeven houden met andermans wensen (behalve die van man en kind).

Ergens op een vakantiepark waar je een eigen huisje hebt en elkaar dan af en toe kan treffen lijkt me dan wél weer leuk :)


Hoe dan ook: dit jaar gaan we met zijn drietjes naar Scandinavië. Wordt de eerste keer voor mij (man is er al eerder geweest). Ik ben erg benieuwd. Ik hoop maar dat het een beetje goed weer wordt, want ik ben dus echt meer van de zonvakanties :roll:
snorriemorrie schreef:
04-06-2018 20:43
Hebben jullie al vakantieplannen, trouwens? Ben wel benieuwd hoe andere mensen met één kindje dat doen. Ik lees vaak dat mensen dan een vriendje of vriendinnetje meenemen op vakantie. Lijkt me best prijzig dan? Ik hou zelf erg van vliegvakanties...

Een vriendin van me die ook 1 kindje heeft, heeft al eens geopperd dat we met 2 stellen op vakantie zouden kunnen gaan, maar daar ben ik dan ook weer niet van; ik hou ervan om in de vakantie compleet mijn eigen plan te kunnen trekken zonder rekening te hoeven houden met andermans wensen (behalve die van man en kind).

Ergens op een vakantiepark waar je een eigen huisje hebt en elkaar dan af en toe kan treffen lijkt me dan wél weer leuk :)


Hoe dan ook: dit jaar gaan we met zijn drietjes naar Scandinavië. Wordt de eerste keer voor mij (man is er al eerder geweest). Ik ben erg benieuwd. Ik hoop maar dat het een beetje goed weer wordt, want ik ben dus echt meer van de zonvakanties :roll:
Wij gaan dit jaar voor het eerst vliegen, naar Spanje. Ben heel benieuwd! Wie weet dat we in de toekomst misschien samen met een ander stel met kind(eren) op vakantie gaan, maar voorlopig lijkt me met zn drietjes wel prima. :)
Alle reacties Link kopieren
:hyper:
lunchlover wijzigde dit bericht op 01-08-2018 12:40
99.26% gewijzigd
"It does not do to dwell on dreams, and forget to live."
Alle reacties Link kopieren
:hyper:
lunchlover wijzigde dit bericht op 01-08-2018 12:41
94.94% gewijzigd
"It does not do to dwell on dreams, and forget to live."
Ik herken het, Lunchlover. Wij vonden de eerste vakanties met zoontje ook erg wennen. We zijn toen hij 1,5 was naar Barcelona geweest. Hij zat toen nog veel in de buggy en dat ging dus best goed. Maar hoe ouder ze worden, hoe meer rekening je ook met hen moet houden.

Vorig jaar toen hij 3,5 was zijn we naar Italië gegaan, Camping Bella Italia aan het Gardameer. Dat was wel echt heel erg leuk voor ons alledrie. Zoontje heeft het er nu nóg over! Het liefst zou hij dit jaar ook weer daarheen gaan (en ik eerlijk gezegd ook!)

We zijn toen ook een dagje naar Venetië gegaan, maar dan merk je wel dat het toch wel pittiger is met een 3 jarige dan met een 1 jarige, gewoonweg omdat hij veel meer zelf wil doen. Dus je bent meer bezig met hem in de gaten houden dan met genieten van de stad. :-P

Californië klinkt echt supergaaf trouwens :biggrin: Ik wou dat wij er momenteel het geld voor hadden. Wij zijn aan het sparen om over 7 jaar naar Florida te gaan en daar al die pretparken te bezoeken.... :biggrin:
Avontuurlijker dan Zuid-Frankrijk zijn wij nog niet geweest met kind :-$ En nu zitten we in een totaalrenovatie dus is het budget er niet. Weekendje vakantiepark of zee, meer zit er niet in dit jaar. Maar ik moet zeggen dat het me al een hele toestand lijkt om het vliegtuig te nemen. Twee uur vooraf daar, dan de vlucht nog, en je kind heel die tijd bezig houden... Het zal er vast wel eens van komen, want we reizen graag, maar ik moet zeggen dat ik er organisatorisch toch met enige angst tegenaan kijk. Al scheelt het al veel nu hij wat ouder is. Toen hij nog jonger was en er pampers en flesvoeding mee moest leek het me totaal onhaalbaar om iets anders dan een autovakantie te doen.
@Aspirientje: vliegen is juist zo leuk met kids :biggrin: Ligt er natuurlijkook wel aan hoe laat je moet vliegen, maar zoontje vindt het helemaal geweldig, met die lopende banden, de winkeltjes, de gigantische gangen enz.... :) Er is daar zat te zien en bedrijvigheid om ze lekker bezig te houden. Althans, vind ik dan :)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven