Kinderen
alle pijlers
1 is genoeg - kletstopic
vrijdag 1 juni 2018 om 11:24
Het lijkt me leuk om te kletsen met andere ouders die ook maar 1 kindje hebben. Over de uitdagingen die hierbij komen kijken, maar ook de leuke momenten of misschien juist de (voor)oordelen waar je tegenaan loopt. Ik denk dat er genoeg over te kletsen is. 
Dit topic is dus niet bedoelt voor ervaringen van mensen die zelf enigst kind waren of die mensen kennen die enigst kind waren, maar voor ouders die momenteel één kindje opvoeden.
We willen hier gezellig kletsen en niet discussieren. Voor discussie over enig kinderen kun je hier terecht: kinderen/gezinsplanning-discussietopic/ ... ges/417680
Wie schrijven er mee?
* Aspirientje: zoon van 4 jaar
* Baggal, dochter Oktober 2017 (ICSI)
* Beschuitjemetjam - zoon 3 jaar
* Ceester: zoon van 5
* Enigme: zoon mei 2014
* Fanatic: dochter November 2009
* Haasjehop: zoon December 2015
* Haaknaald: zoon van 14 maanden
* Miss.Speeseend - zoon van 2
* Nienke - zoon februari 2016
* Lila30: zoon van 14 maanden
* Rosings, dochter van Juli 2017
* Selectia: zoon van 2
* Snorriemorrie: zoon November 2013
* Westerpavilioen: zoon Oktober 2017
* Zonnebloem8850: dochter van 1,5 jaar
Dit topic is dus niet bedoelt voor ervaringen van mensen die zelf enigst kind waren of die mensen kennen die enigst kind waren, maar voor ouders die momenteel één kindje opvoeden.
We willen hier gezellig kletsen en niet discussieren. Voor discussie over enig kinderen kun je hier terecht: kinderen/gezinsplanning-discussietopic/ ... ges/417680
Wie schrijven er mee?
* Aspirientje: zoon van 4 jaar
* Baggal, dochter Oktober 2017 (ICSI)
* Beschuitjemetjam - zoon 3 jaar
* Ceester: zoon van 5
* Enigme: zoon mei 2014
* Fanatic: dochter November 2009
* Haasjehop: zoon December 2015
* Haaknaald: zoon van 14 maanden
* Miss.Speeseend - zoon van 2
* Nienke - zoon februari 2016
* Lila30: zoon van 14 maanden
* Rosings, dochter van Juli 2017
* Selectia: zoon van 2
* Snorriemorrie: zoon November 2013
* Westerpavilioen: zoon Oktober 2017
* Zonnebloem8850: dochter van 1,5 jaar
anoniem_369996 wijzigde dit bericht op 10-03-2019 17:04
49.14% gewijzigd
vrijdag 1 juni 2018 om 14:07
Geitenbreier schreef: ↑01-06-2018 13:54Leuk! Man en ik hebben morgen een bruiloft dus kind gaat naar oma. Zo dag lekker relaxen met z’n drietjes.
Hier ook een meer vlakbij, heerlijk.
Ahh, ik vind bruiloften altijd zo leuk
Wij hebben er binnenkort weer eentje, vrienden van ons trouwen op het strand. Mijn zusje is ook op het strand getrouwd, dus zoontje denkt inmiddels dat trouwen op het strand hoort te gebeuren en was laatst heel verbaasd toen hij geen enkele foto op het strand zag bij onze trouwfoto's 
vrijdag 1 juni 2018 om 14:16
snorriemorrie schreef: ↑01-06-2018 14:06Ik was de eerste anderhalf jaar dat zoontje er was ook nog eens 'thuisblijfmoeder', dus ons zoontje kreeg sowieso toen weinig interactie met andere kinderen. Vanaf het moment dat die interactie echt een rol ging spelen ben ik ook weer 2 dagen gaan werken en ging hij naar de kinderopvang en later naar de peuterspeelzaal, want helaas werd mijn contract niet verlengd.
Ik ken inmiddels wel een aantal moeders met enigst kinderen (we trekken elkaar toch soort van aan, lijkt het wel, haha!) en die kinderen zijn allemaal net zo verschillend als kinderen die wel broertjes en zusjes hebben. De een is heel sociaal, de ander is wat moeilijker met andere kinderen... Ze zijn er in allerlei smakenLigt denk ik ook grotendeels aan het karakter.
Ja, dat is denk ik ook zo. Maar dingen als frustratietolerantie en je leren uitspreken kan je als ouders wel beinvloeden.
Het was hier ook altijd zo dat kind maar naar iets hoefde te kijken of wijzen en wij riepen al “ah, wil je een banaan? Hier..”. Dat doen we nu dus bewust niet meer. Nu zeggen we dat hijher maar moet vragen en dat had hij snel door, sindsdien vraagt hij dus zelf om wat hij wil.
Dat soort dingen bedoel ik dus, dat we soms zo op hem gericht zijn met zn tweeën, dat je soms de meest normale dingen vergeet aan te leren. Maar misschien zijn wij ook een stel softies hoor, zijn andere ouders sowieso minder ‘beschikbaar’.
vrijdag 1 juni 2018 om 14:18
Mijn moeder is ook enig kind en zegt af en toe wel eens dat ze het zwaar vindt om alleen te staan met de zorg voor haar moeder, haar vader is al gestorven. En dat is ook logisch dat het zwaar is, als je alles alleen moet dragen. Anderzijds heeft mijn vader wel een broer, die hij tot voor kort jaren niet heeft gehoord en waarmee het contact nu nog bijna onbestaande is. Heb je dan veel meer aan elkaar? Ik betwijfel het.
Uiteraard twijfel ik soms ook als ik er aan denk dat hij dus later alleen staat voor mijn zorg. Maar dat is toch geen reden voor een tweede? Want als ik dan denk: hoe zou ik reageren als ik dadelijk een test doe en die blijkt positief te zijn? Dan kan ik alleen maar toegeven dat ik daar niet blij mee zou zijn.
Uiteraard twijfel ik soms ook als ik er aan denk dat hij dus later alleen staat voor mijn zorg. Maar dat is toch geen reden voor een tweede? Want als ik dan denk: hoe zou ik reageren als ik dadelijk een test doe en die blijkt positief te zijn? Dan kan ik alleen maar toegeven dat ik daar niet blij mee zou zijn.
vrijdag 1 juni 2018 om 14:22
Xanthan schreef: ↑01-06-2018 14:16Ja, dat is denk ik ook zo. Maar dingen als frustratietolerantie en je leren uitspreken kan je als ouders wel beinvloeden.
Het was hier ook altijd zo dat kind maar naar iets hoefde te kijken of wijzen en wij riepen al “ah, wil je een banaan? Hier..”. Dat doen we nu dus bewust niet meer. Nu zeggen we dat hijher maar moet vragen en dat had hij snel door, sindsdien vraagt hij dus zelf om wat hij wil.
Dat soort dingen bedoel ik dus, dat we soms zo op hem gericht zijn met zn tweeën, dat je soms de meest normale dingen vergeet aan te leren. Maar misschien zijn wij ook een stel softies hoor, zijn andere ouders sowieso minder ‘beschikbaar’.
Zeker, helemaal gelijk in!
Dat van dat praten herken ik wel. Zoontje kende wel al veel woordjes, maar praatte nog niet geweldig, maar ik begreep hem altijd. Toen hij naar de kinderopvang ging, ging zijn taal opeens gigantisch snel vooruit, omdat ie daar tóch meer gestimuleerd werd om ook echte woorden te gebruiken. Nou, geloof me... Ik heb maar 1 kind, maar hij praat voor 4 hoor
Maar als je meerdere kinderen hebt ben je natuurlijk automatisch wat minder vaak beschikbaar per kind. Dat kan gewoon niet anders. Ik probeer dat op te vangen door hem soms ook wel eens te laten wachten, bijvoorbeeld omdat ik bezig ben met het huishouden ofzo.
En wat wij verder ook heel bewust doen: soms spelen mijn man en zoontje samen onder één hoedje. Omdat enigst kinderen altijd het onderspit delven als de ouders samen 1 front vormen. Dus wij zorgen er bewust voor dat zoontje ook wel eens met mij of mijn man een front mag vormen tegen de andere ouder. Dat vindt ie echt geweldig leuk altijd
vrijdag 1 juni 2018 om 14:26
aspirientje schreef: ↑01-06-2018 14:18Mijn moeder is ook enig kind en zegt af en toe wel eens dat ze het zwaar vindt om alleen te staan met de zorg voor haar moeder, haar vader is al gestorven. En dat is ook logisch dat het zwaar is, als je alles alleen moet dragen. Anderzijds heeft mijn vader wel een broer, die hij tot voor kort jaren niet heeft gehoord en waarmee het contact nu nog bijna onbestaande is. Heb je dan veel meer aan elkaar? Ik betwijfel het.
Uiteraard twijfel ik soms ook als ik er aan denk dat hij dus later alleen staat voor mijn zorg. Maar dat is toch geen reden voor een tweede? Want als ik dan denk: hoe zou ik reageren als ik dadelijk een test doe en die blijkt positief te zijn? Dan kan ik alleen maar toegeven dat ik daar niet blij mee zou zijn.
Alleen is natuurlijk heel zwaar, dat wil ik absoluut niet bagatelliseren. Maar inderdaad, ook aan broers of zussen hoef je niet persé veel te hebben. Bij mijn vaders broers en zussen is het altijd haat, nijd en jaloezie. Veel geroddel en gezeur.... In die tijd was er ook nog geen anticonceptie. Ik vraag me af of mijn oma anders uberhaupt wel 4 kinderen had gewild.
Ik heb ook niet het gevoel dat mijn zoon later verplicht is om mij te verzorgen ofzo. Als je kijkt wat er nu allemaal gebeurt op gebied van boodschappen bezorging door de Albert Heijn, uitvinding van zelfrijdende auto's enz. vraag ik me af in hoeverre we over 40 of 50 jaar nog zo afhankelijk zullen zijn van onze kinderen als dat nu het geval is. Ik denk graag dat ik later niet teveel op mijn kind(eren) zal hoeven leunen.
vrijdag 1 juni 2018 om 14:35
vrijdag 1 juni 2018 om 14:44
Ik was er altijd van overtuigd dat ik er twee wou. Enfin, ik wou eerst geen kinderen, toen leerde ik mijn vrouw kennen en dacht ik 'jij wilt zo graag een kind en met jou zie ik me nog wel een kind opvoeden'. Maar nu? Ik voel gewoon de drang niet om zwanger te worden. En ik zie me eerlijk gezegd ook helemaal geen twee kinderen opvoeden. Maar dat zijn ook dingen waar je pas mee geconfronteerd wordt als je er al een hebt: het praktische, maar ook: voel ik eigenlijk de wens nog wel voor een tweede.Arcticfox1 schreef: ↑01-06-2018 14:41Wisten jullie altijd al dat je een kind wilde?
Wij zijn nu aan het proberen voor de eerste en ik heb altijd al het gevoel gehad maar een kind te willen
Aks deze vraag niet binnen dit topic past dan hoor ik het graag
vrijdag 1 juni 2018 om 14:48
@Articfox: nee, ik wist dat niet altijd. Vroeger wilde ik helemaal geen kinderen - toen ik mijn man leerde kennen ging ik daar anders over denken, maar de wens was nog steeds niet megagroot. We hadden meer zoiets van "we stoppen met de pil en dan zien we wel". Toen ik zwanger was, was ik er wel enorm blij mee en ben nog steeds dolblij met mijn zoontje.
Echter na de bevalling heb ik erge last gekregen van mijn hormonen. Vanalles geprobeerd en inmiddels ontdekt dat de anticonceptiepil doorslikken voor mij het beste helpt om alles in balans te houden. Ook het feit dat zoontje nu op school zit geeft ons gezin wat meer balans.
Al met al zou ik nu niet durven stoppen met de pil of die balans weer verstoren. Ik heb tenslotte als een kindje dat de beste zorg verdient, en als die balans weer verstoord word (en die kans zit er dik in met mijn aandoening!) dan heeft dat ook veel effect op hem.
Echter na de bevalling heb ik erge last gekregen van mijn hormonen. Vanalles geprobeerd en inmiddels ontdekt dat de anticonceptiepil doorslikken voor mij het beste helpt om alles in balans te houden. Ook het feit dat zoontje nu op school zit geeft ons gezin wat meer balans.
Al met al zou ik nu niet durven stoppen met de pil of die balans weer verstoren. Ik heb tenslotte als een kindje dat de beste zorg verdient, en als die balans weer verstoord word (en die kans zit er dik in met mijn aandoening!) dan heeft dat ook veel effect op hem.
vrijdag 1 juni 2018 om 14:50
Man en ik zijn ook blij met onze broers en zussen (allebei uit een gezin van meer dan 4 kinderen).Madeliefjees schreef: ↑01-06-2018 14:35Ben blij met mn broers en zussen. De zorg voor onze ouders hebben we samen gedaan en praten over onze jeugd kan alleen met hun. Soms heb je geen keus, lukt een tweede gewoon niet.
Zelf hebben we er 2, echt gezellig en ze trekken echt naar elkaar toe.
vrijdag 1 juni 2018 om 14:53
Ja, ik ben ook blij met mijn zusje. Maar heb ook wel vaak het gevoel gehad dat ik werd ondergesneeuwd of heel erg werd vergeleken met mijn zusje. Heb me vaak de minder leuke gevoeld. Mijn zusje past veel beter bij mijn moeder dan ik. Dat heeft wel wat met mijn zelfvertrouwen gedaan. Ik moest ook echt wel zelf op zoek gaan naar "mijn slag mensen", want binnen mijn familie en gezin vond en vind ik die niet echt.
vrijdag 1 juni 2018 om 15:13
Goed zo, want daar is dit topic ook niet voor bedoeld. Die bemoeienis hebben we al genoeg in het dagelijks levenaspirientje schreef: ↑01-06-2018 15:05Ik heb ook twee zussen en ik ben er ook blij mee. Al lopen we de deur niet plat bij elkaar. Maar dat neemt niet weg dat ik gewoon de wens voor een tweede niet voel. Dus houden we het bij één.
Er zijn aan alles voor- en nadelen en daar ga ik me niet voor verdedigen.
vrijdag 1 juni 2018 om 15:15
Precies.aspirientje schreef: ↑01-06-2018 15:05Ik heb ook twee zussen en ik ben er ook blij mee. Al lopen we de deur niet plat bij elkaar. Maar dat neemt niet weg dat ik gewoon de wens voor een tweede niet voel. Dus houden we het bij één.
Er zijn aan alles voor- en nadelen en daar ga ik me niet voor verdedigen.
vrijdag 1 juni 2018 om 15:54
aspirientje schreef: ↑01-06-2018 15:18Al maak ik er soms wel grapjes over: deze moet wel van de eerste keer goed lukken, want ik heb geen reserve
Achja, hij is vier en tot nu toe redelijk opgevoed. Zo ver zijn we dan toch al geraakt.
Ik ook niet, denk ik.
Toch denk ik dat ik het niet echt fout doe ofzo, maar met mijn eigen standaard voor hoe ik wil opvoeden zou ik het met 2 kindjes ook niet kunnen doen. Ik zou niet alles kunnen bieden aan mijn zoontje wat ik hem nu kan bieden.
vrijdag 1 juni 2018 om 17:08
Herkenbaar. Mede daardoor liep onze dochter pas toen ze ruim 2 jaar was. Ze keek naar iets en wij pakten het. Op een gegeven moment hadden we het zelf ook door en legden we spullen bewust buiten haar ‘zone’ . Dan moest ze wel gaan tijgeren, kruipen en uiteindelijk staan en naartoe lopen.Xanthan schreef: ↑01-06-2018 14:16
Het was hier ook altijd zo dat kind maar naar iets hoefde te kijken of wijzen en wij riepen al “ah, wil je een banaan? Hier..”. Dat doen we nu dus bewust niet meer. Nu zeggen we dat hijher maar moet vragen en dat had hij snel door, sindsdien vraagt hij dus zelf om wat hij wil.
Dat soort dingen bedoel ik dus, dat we soms zo op hem gericht zijn met zn tweeën, dat je soms de meest normale dingen vergeet aan te leren. Maar misschien zijn wij ook een stel softies hoor, zijn andere ouders sowieso minder ‘beschikbaar’.
vrijdag 1 juni 2018 om 17:11
Ik kreeg pas een kinderwens toen ik mijn man ontmoette. Ik was toen al ver in de dertig. Een tweede is daardoor nooit een optie meer geweest. Daar was ik wel blij om. De natuur heeft voor ons beslist en wij kunne hier prima mee leven.Arcticfox1 schreef: ↑01-06-2018 14:41Wisten jullie altijd al dat je een kind wilde?
Wij zijn nu aan het proberen voor de eerste en ik heb altijd al het gevoel gehad maar een kind te willen
Aks deze vraag niet binnen dit topic past dan hoor ik het graag
vrijdag 1 juni 2018 om 17:40
Hoi! Mag ik ook meeschrijven? Hier een dreumeszoon van 1,5 jaar. Ik heb altijd de wens gehad voor 1 kind, mijn man zou graag 2 willen.
Maar we voelen ons beide compleet zo. We hebben het gezin wat we graag wilden.
Ik ben 'pas' 25 jaar en mijn man 30 jaar. Maar ik kan me niet voorstellen dat ik weer opnieuw een kinderwens zou krijgen. Het is goed zo.
Maar we voelen ons beide compleet zo. We hebben het gezin wat we graag wilden.
Ik ben 'pas' 25 jaar en mijn man 30 jaar. Maar ik kan me niet voorstellen dat ik weer opnieuw een kinderwens zou krijgen. Het is goed zo.
vrijdag 1 juni 2018 om 17:46
Ergens kan ik ook niet wachten tot de natuur dat voor ons beslist. Zou me een hoop rust geven.
vrijdag 1 juni 2018 om 20:28
Ik wil ook meeschrijven. Dochter van twee. We zijn heel gelukkig met zijn drieen en ik krijg het benauwd van de gedachte aan nog een kind erbij.
Maar toch heb ik ook wel twijfels, maar die zijn vooral gericht op dochter. Hoe zou zij het vinden om op te groeien zonder broer/zus, zou ze gelukkiger zijn met.
Zolang we uit ons zelf niet het gevoel hebben volledig achter een tweede staan gaan we er niet voor. En het kan maar zo zijn dat dat gevoel nooit komt.
Maar toch heb ik ook wel twijfels, maar die zijn vooral gericht op dochter. Hoe zou zij het vinden om op te groeien zonder broer/zus, zou ze gelukkiger zijn met.
Zolang we uit ons zelf niet het gevoel hebben volledig achter een tweede staan gaan we er niet voor. En het kan maar zo zijn dat dat gevoel nooit komt.
vrijdag 1 juni 2018 om 21:46
Iemand die overtuigd is van zijn gelijk voelt zich niet schuldig. Als iemand zich door wat Evelien schrijft schuldig voelt dan weet diegene diep in haar hart ook dat ze niet goed bezig is om haar kind een broertje of zusje te ontzeggen.
Ik juich het toe als ook maar 1 iemand hierdoor zou besluiten om toch nog voor een 2e kind te gaan.
Zelf ook 1 kind en nee ik voel mij niet schuldig omdat het medisch gezien en vanwege mijn leeftijd niet echt mogelijk was om nog voor een tweede te gaan. Maar ik zou hier nooit bewust voor gekozen hebben omdat ik het ook vervelend vind om enig kind te zijn.
Ik zie ook geen voordelen van maar 1 kind hebben. Niet voor mij zelf behalve dat het goedkoper is dan 2 kinderen. Maar dan had ik net zo goed helemaal niet aan kinderen kunnen beginnen. Was nog goedkoper geweest. En ook niet voor mijn kind.
