Kinderen
alle pijlers
baby overleden.....
zaterdag 10 juni 2006 om 18:13
Afgelopen dinsdag ben ik bevallen van onze eerste zoon Philip. Helaas wisten mijn vriend en ik al sinds vrijdag dat onze lieverd niet meer in leven was. Ik was zaterdag 3 juni 42 weken en op vrijdag al in het ziekenhuis voor de 42 weken afspraak. Op de ctg (hartfilmpje) en de opvolgende echo, die plaatsvonden tussen 12.30 en 14.00 uur was onze Philip nog in leven. We hebben zijn hartje nog een uur lang gehoord (je ligt naast de ctg...) en op de echo zien kloppen. Wel werd ik door verminderd vruchtwater in het ziekenhuis opgenomen. Om 20.00 uur die avond volgde een routine ctg: geen hartje meer, direct een echo, geen hartje meer. We gaan kapot van verdriet, ik heb de bevalling via de natuurlijke weg, met alle mogelijke pijnbestrijding zelf gedaan, zondags begonnen en dinsdagmiddag is Philip geboren. Sinds gisteren zijn we thuis.
We zijn zo blij thuis te zijn, maar het verdriet komt en gaat als het wil. Een babyfoto van een van ons beide doet ons kijken naar de fotos die gemaakt zijn van onze lieverd op dinsdag vlak na de bevalling. En de constatering van bijvoorbeeld dat het neusje van mij is en de handjes van mijn vriend doet de tranen alweer opwellen. Maanag begraven we onze kleine Philip.
We hebben het geluk met zijn tweeen zo intens gelukkig te zijn en onze band hierdoor nog meer versterkt zien en we zien ons omringd door zoveel liefde van ouders, broers, zussen, familie en vrienden, dat we ook zeker weten dat het allemaal beter wordt, maar door deze dagen moeten we heen. Na maandag zal een leegte ontstaan die voorlopig niet in te vullen is, alle dingen die we nu doen zijn met een doffe laag bedekt. Ik voel genoeg, maar...
Zijn er mensen met dezelfde ervaring, die inmiddels weer opnieuw zwanger zijn of inmiddels al een tweede kindje hebben gekregen of meerdere?
Hebben jullie goede ervaring met verenigingen die ons zouden kunnen ondersteunen? (we hebben al info, maar meer is welkom).
Zijn er mensen die in de afgelopen periode hetzelfde mee hebben gemaakt?
Parelhoen
We zijn zo blij thuis te zijn, maar het verdriet komt en gaat als het wil. Een babyfoto van een van ons beide doet ons kijken naar de fotos die gemaakt zijn van onze lieverd op dinsdag vlak na de bevalling. En de constatering van bijvoorbeeld dat het neusje van mij is en de handjes van mijn vriend doet de tranen alweer opwellen. Maanag begraven we onze kleine Philip.
We hebben het geluk met zijn tweeen zo intens gelukkig te zijn en onze band hierdoor nog meer versterkt zien en we zien ons omringd door zoveel liefde van ouders, broers, zussen, familie en vrienden, dat we ook zeker weten dat het allemaal beter wordt, maar door deze dagen moeten we heen. Na maandag zal een leegte ontstaan die voorlopig niet in te vullen is, alle dingen die we nu doen zijn met een doffe laag bedekt. Ik voel genoeg, maar...
Zijn er mensen met dezelfde ervaring, die inmiddels weer opnieuw zwanger zijn of inmiddels al een tweede kindje hebben gekregen of meerdere?
Hebben jullie goede ervaring met verenigingen die ons zouden kunnen ondersteunen? (we hebben al info, maar meer is welkom).
Zijn er mensen die in de afgelopen periode hetzelfde mee hebben gemaakt?
Parelhoen
dinsdag 26 december 2006 om 11:10
Lieve allemaal,
Het is overweldigend dat ik lees dat jullie met deze dagen aan me denken. Het is gek: lief en ik proberen 'gewoon' kerst te vieren en dat gaat ook best hoor, maar als we weer met zijn tweeen zijn, zeggen we hoe groot het gemis is. Het is verschrikkelijk, ik had Philip zo graag bij me gehad. Het is niet zo. Maar dat jullie zijn naam dan opschrijven en zeggen dat jullie aan ons denken: ik zit effe een potje te janken achter mijn computer. Wil dat niet doen waar alle broers en zussen, ouders bij zijn. Dat is niet nodig.
Mijn lieve stiefmoeder zij eergisterenavond: we denken aan hem hoor, we zijn hem niet vergeten. Dat vond ik zo lief en moedig van haar, dat ze het gewoon ter sprake bracht. Zolang lief en ik er aan de buitenkant goed uitzien en doen alsof er niets aan de hand is, dan zijn we ook niet zo makkelijk benaderbaar natuurlijk. Ik kan me vorig jaar ook nog zo herinneren: hoe gelukkig we waren, oud en nieuw: dat we elkaar stevig vasthielden lief en ik en zeiden: wat een jaar gaat het worden.....we worden vader en moeder. En dat het allemaal zo anders gelopen is. Ik kijk toch vooral uit terug naar alle gelukkige momenten. En wat ook een raar gevoel is: nu kijk je terug naar een jaar geleden en denk je terug aan mijn zwangere zelf. Volgend jaar passeert de geboortedatum, begrafenisdatum en dan alleen de herinnering aan al het nare: heel raar. Dat er dan nog geen nieuwe baby zal zijn. We proberen relaxed te blijven hoor, niet te gespannen omgaan met de data van de maand waarop de eisprong is en zo en dan weer 2 weken wachten tot je gaat menstrueren, maar toch, de wens, het verlangen is zooooo groot. Ik weet zeker trouwens dat al jullie kaarsjes goed zullen doen. Maar vooral dat jullie aan ons denken doet me echt heel erg goed. Ik kan niet wachten op de dag dat ik hier kan schrijven: ik ben zwanger.
Pammie: zo een mooi gedicht, je hebt me zo ontroerd. Ik ga het uitprinten en bij me dragen.
Voor iedereen: fijne kerstdagen!
Liefs Parelhoen
Het is overweldigend dat ik lees dat jullie met deze dagen aan me denken. Het is gek: lief en ik proberen 'gewoon' kerst te vieren en dat gaat ook best hoor, maar als we weer met zijn tweeen zijn, zeggen we hoe groot het gemis is. Het is verschrikkelijk, ik had Philip zo graag bij me gehad. Het is niet zo. Maar dat jullie zijn naam dan opschrijven en zeggen dat jullie aan ons denken: ik zit effe een potje te janken achter mijn computer. Wil dat niet doen waar alle broers en zussen, ouders bij zijn. Dat is niet nodig.
Mijn lieve stiefmoeder zij eergisterenavond: we denken aan hem hoor, we zijn hem niet vergeten. Dat vond ik zo lief en moedig van haar, dat ze het gewoon ter sprake bracht. Zolang lief en ik er aan de buitenkant goed uitzien en doen alsof er niets aan de hand is, dan zijn we ook niet zo makkelijk benaderbaar natuurlijk. Ik kan me vorig jaar ook nog zo herinneren: hoe gelukkig we waren, oud en nieuw: dat we elkaar stevig vasthielden lief en ik en zeiden: wat een jaar gaat het worden.....we worden vader en moeder. En dat het allemaal zo anders gelopen is. Ik kijk toch vooral uit terug naar alle gelukkige momenten. En wat ook een raar gevoel is: nu kijk je terug naar een jaar geleden en denk je terug aan mijn zwangere zelf. Volgend jaar passeert de geboortedatum, begrafenisdatum en dan alleen de herinnering aan al het nare: heel raar. Dat er dan nog geen nieuwe baby zal zijn. We proberen relaxed te blijven hoor, niet te gespannen omgaan met de data van de maand waarop de eisprong is en zo en dan weer 2 weken wachten tot je gaat menstrueren, maar toch, de wens, het verlangen is zooooo groot. Ik weet zeker trouwens dat al jullie kaarsjes goed zullen doen. Maar vooral dat jullie aan ons denken doet me echt heel erg goed. Ik kan niet wachten op de dag dat ik hier kan schrijven: ik ben zwanger.
Pammie: zo een mooi gedicht, je hebt me zo ontroerd. Ik ga het uitprinten en bij me dragen.
Voor iedereen: fijne kerstdagen!
Liefs Parelhoen
woensdag 27 december 2006 om 19:14
pammie,
Ik heb je gedicht aan andere mama's van overleden kindjes gestuurd en laten lezen, we hebben allemaal onze ogen uit de kop gehuild, maar wat een prachtig gedichtje.
En nogmaals: ik was superontroerd door al jullie lieve woorden en het feit dat jullie aan me denken.
Wij hier doen ons best zsm met goed nieuws te komen: nu hopen dat de natuur ons een handje helpt....
Liefs Parelhoen
Ik heb je gedicht aan andere mama's van overleden kindjes gestuurd en laten lezen, we hebben allemaal onze ogen uit de kop gehuild, maar wat een prachtig gedichtje.
En nogmaals: ik was superontroerd door al jullie lieve woorden en het feit dat jullie aan me denken.
Wij hier doen ons best zsm met goed nieuws te komen: nu hopen dat de natuur ons een handje helpt....
Liefs Parelhoen
woensdag 27 december 2006 om 23:19
donderdag 28 december 2006 om 21:56
tja, nou, de kerstdagen waren erg vol en superdruk en we moesten 3 gezinnen langs. Dat doen we eigenlijk elk jaar en soms is er een ouder met vakantie of zegt, ach, kom maar in januari, maar dit jaar wilden we zelf ook iedereen zien. Was een beetje teveel en ik was toch veel emotioneler dan ik had verwacht. Dus ik heb de ochtend dat ik alle berichtjes hier zat te lezen flink zitten huilen. Niet aan lief laten merken, had de dag ervoor ook al gehuild of ik geloof de dag daar weer voor. Maar toen we wat later erg de slappen lach hadden, zij ik midden in het lachen: en nu boehoee, moet ik heeeeeel hard boehoeee, hui-ui-uillen, boehoe......toen heeft hij me net als altijd supergetroost en zoals altijd zegt hij dan ook: verberg het nou niet. Dat doe ik ook niet altijd hoor, maar ik heb ook niet altijd zin om er in te blijven hangen. Alleen is het vaak zo dat ik als ik verdrietig ben, ik ook moet huilen en dat hoeft niet altijd iedereen te zien. Een potje alleen huilen is ook fijn namelijk.
In ieder geval ben ik blij dat het voorbij is.
Vandaag weer voor het eerst naar de sportschool geweest: heb me laten inschrijven en ga dus vanaf nu serieus wat aan mijn conditie en figuur doen. Beetje alles weer op de goede plaats brengen zeg maar.
Nou, fijn weekend, liefs
Parelhoen
In ieder geval ben ik blij dat het voorbij is.
Vandaag weer voor het eerst naar de sportschool geweest: heb me laten inschrijven en ga dus vanaf nu serieus wat aan mijn conditie en figuur doen. Beetje alles weer op de goede plaats brengen zeg maar.
Nou, fijn weekend, liefs
Parelhoen
donderdag 28 december 2006 om 22:21
parelhoen, wat schrijf je toch weer mooi. En alleen huilen is ook wel eens lekker en goed voor je, dat snap ik heel goed.
Vond dat gedichtje trouwens ook bijzonder mooi, ga hem op een mooie kaart zetten en aan mijn beste vriendin geven, gaan we ook zeker weer samen huilen, weet ik nu al, dus ik moet nog even een goed moment afwachten, of beter gezegd, een rustig moment.
Ik hoop dat 2007 jullie jaar wordt parelhoen en dat je liefste wens in vervulling gaat!*;
Vond dat gedichtje trouwens ook bijzonder mooi, ga hem op een mooie kaart zetten en aan mijn beste vriendin geven, gaan we ook zeker weer samen huilen, weet ik nu al, dus ik moet nog even een goed moment afwachten, of beter gezegd, een rustig moment.
Ik hoop dat 2007 jullie jaar wordt parelhoen en dat je liefste wens in vervulling gaat!*;
zondag 31 december 2006 om 16:27
Speciaal voor alle mama's die een moeilijk jaar achter de rug hebben:
Ik wens jullie een gezond en gelukkig 2007 en een prachtige gezonde baby!
Parelhoen: Voor jou hoop ik dat je de kracht in jezelf blijft vinden en dat je in een mooie toekomst met kleine uk blijft geloven (en die gaat er voor jullie zeer ook komen!!). Philip zit vast als een beschermengeltje op je schouder en zal ervoor zorgen dat alles goed gaat. (Ik ben helemaal niet zo bijgelovig, maar hier geloof ik dus wel in, bij mij zorgt mijn oma dat me niks overkomt....)
Liefs enDropneus
Ik wens jullie een gezond en gelukkig 2007 en een prachtige gezonde baby!
Parelhoen: Voor jou hoop ik dat je de kracht in jezelf blijft vinden en dat je in een mooie toekomst met kleine uk blijft geloven (en die gaat er voor jullie zeer ook komen!!). Philip zit vast als een beschermengeltje op je schouder en zal ervoor zorgen dat alles goed gaat. (Ik ben helemaal niet zo bijgelovig, maar hier geloof ik dus wel in, bij mij zorgt mijn oma dat me niks overkomt....)
Liefs enDropneus
zondag 31 december 2006 om 16:49
Lieve Parelhoen,
Wat fijn dat jouw lief je zo goed kan troosten. Soms alleen huilen kan inderdaad fijn zijn, maar het is ook erg fijn dat je er ook voor elkaar bent als je even niet alleen wil huilen!
Ik wens jullie voor 2007 een hele fijne nieuwe zwangerschap en daarna een prachtig broertje of zusje voor Philip!
Liefs Frans
Wat fijn dat jouw lief je zo goed kan troosten. Soms alleen huilen kan inderdaad fijn zijn, maar het is ook erg fijn dat je er ook voor elkaar bent als je even niet alleen wil huilen!
Ik wens jullie voor 2007 een hele fijne nieuwe zwangerschap en daarna een prachtig broertje of zusje voor Philip!
Liefs Frans
zondag 31 december 2006 om 19:33
Parelhoen (en alle anderen), ik wil je een heel mooi 2007 wensen. Ik heb hier nog nooit weat gepost, maar wel veel gelezen.
Ik vind het zo ontzettend knap hoe je met de dood van Philip omgaat, al kon ik me er niets bij voorstellen. Tot gisteren, toen is de voldragen dochter van mijn oudste vriendin dood geboren. Een volmaakt mooi meisje, dat waarschijnlijk hetzelfde had als jullie Philip: botte, gruwelijke, gemene pech.
Ik ben heel blij dat ik hier, aan jou heb kunnen lezen dat je er niet aan onderdoor hoeft te gaan, en hoe lullig dat misschien ook klinkt (zo bedoel ik het echt niet!), ik heb er kracht uit kunnen putten. Dank je wel daarvoor.
Ik wens je een prachtig nieuwjaar, met alle geluk en dat je wensen mogen uitkomen.
:R Tilalia
Ik vind het zo ontzettend knap hoe je met de dood van Philip omgaat, al kon ik me er niets bij voorstellen. Tot gisteren, toen is de voldragen dochter van mijn oudste vriendin dood geboren. Een volmaakt mooi meisje, dat waarschijnlijk hetzelfde had als jullie Philip: botte, gruwelijke, gemene pech.
Ik ben heel blij dat ik hier, aan jou heb kunnen lezen dat je er niet aan onderdoor hoeft te gaan, en hoe lullig dat misschien ook klinkt (zo bedoel ik het echt niet!), ik heb er kracht uit kunnen putten. Dank je wel daarvoor.
Ik wens je een prachtig nieuwjaar, met alle geluk en dat je wensen mogen uitkomen.
:R Tilalia
zondag 31 december 2006 om 19:50
zondag 31 december 2006 om 20:53
Dag Parelhoen (en alle andere ouders van overleden kinderen),
Ik heb hier nooit gepost maar wel regelmatig meegelezen, en ik was iedere keer diep geraakt door je onvoorstelbaar grote verdriet en je indrukwekkende kracht.
Ik kan mij voorstellen dat de afsluiting van het geboortejaar van Philip veel emoties zal oproepen. Ik wens je(/jullie) het allerbeste voor 2007: dat dit immense verdriet op een of andere manier hanteerbaar zal worden en dat veel goeds en moois werkelijkheid zal worden.
Koeka
Ik heb hier nooit gepost maar wel regelmatig meegelezen, en ik was iedere keer diep geraakt door je onvoorstelbaar grote verdriet en je indrukwekkende kracht.
Ik kan mij voorstellen dat de afsluiting van het geboortejaar van Philip veel emoties zal oproepen. Ik wens je(/jullie) het allerbeste voor 2007: dat dit immense verdriet op een of andere manier hanteerbaar zal worden en dat veel goeds en moois werkelijkheid zal worden.
Koeka
zondag 31 december 2006 om 21:44
zondag 31 december 2006 om 22:28
Ook van mij voor Parelhoen en de andere moeders van kindjes die niet meer hier zijn de beste wensen. En een diepe buiging. Ik hoop dat de prachtige sterretjes in de hemel met een schuin oogje naar het vuurwerk kunnen kijken en het als een soort groet van ons zien.
Voor alle grote en kleine dappere mensen...
Voor alle grote en kleine dappere mensen...
maandag 1 januari 2007 om 17:10
pffffff, dank allemaal.
Ik wilde een plaatje met tranen invoegen, maar zo behendig ben ik nog niet, dus dan maar zo: ;(.
Ik heb een fijne oud en nieuw gehad, gedeeld met lieve vrienden, die allemaal hun portie wel hebben gehad afgelopen jaar. Er zijn dan ook wat tranen gevloeid om 12 uur, maar daarna hebben we champagne gedronken op weg naar een beetje nieuw geluksgevoel en een beter 2007. Ik kreeg gisteren te horen dat een vriendinnetje met haar vriend de strip de deur uit gaan doen! Joegahee zeggen we daarop. Haar vriend heeft net de chemukuur afgerond, dus allemaal duimen!
En voor de dame die gereageerd heeft van wiens vriendin haar dochtertje eergisteren dood is geboren: er zijn geen andere woorden voor dan verschrikkelijjk, gemeen en niet eerlijk. Niet te beschrijven hoe verdrietig. Als ik lees dat dat gebeurd kan ik er nog altijd niet bij dat het nog gebeurd, al zal het nog blijven gebeuren. Ik wens je vriendin en haar man enorm veel sterkte, mocht ze via jou van mij horen en heeft ze de behoefte te mailen, meld jij je dan weer? Dan regelen wij dat mijn emailadres bij haar komt. Wat een begin van een nieuw jaar.....
En voor alle engeltjes: we horen jullie niet, maar zien jullie wel en voelen jullie zeker, voor altijd in onze harten......
Heel veel liefs,
Parelhoen
Ik wilde een plaatje met tranen invoegen, maar zo behendig ben ik nog niet, dus dan maar zo: ;(.
Ik heb een fijne oud en nieuw gehad, gedeeld met lieve vrienden, die allemaal hun portie wel hebben gehad afgelopen jaar. Er zijn dan ook wat tranen gevloeid om 12 uur, maar daarna hebben we champagne gedronken op weg naar een beetje nieuw geluksgevoel en een beter 2007. Ik kreeg gisteren te horen dat een vriendinnetje met haar vriend de strip de deur uit gaan doen! Joegahee zeggen we daarop. Haar vriend heeft net de chemukuur afgerond, dus allemaal duimen!
En voor de dame die gereageerd heeft van wiens vriendin haar dochtertje eergisteren dood is geboren: er zijn geen andere woorden voor dan verschrikkelijjk, gemeen en niet eerlijk. Niet te beschrijven hoe verdrietig. Als ik lees dat dat gebeurd kan ik er nog altijd niet bij dat het nog gebeurd, al zal het nog blijven gebeuren. Ik wens je vriendin en haar man enorm veel sterkte, mocht ze via jou van mij horen en heeft ze de behoefte te mailen, meld jij je dan weer? Dan regelen wij dat mijn emailadres bij haar komt. Wat een begin van een nieuw jaar.....
En voor alle engeltjes: we horen jullie niet, maar zien jullie wel en voelen jullie zeker, voor altijd in onze harten......
Heel veel liefs,
Parelhoen
maandag 1 januari 2007 om 17:23
lieve parelhoen
Wat ben je toch lief dat je meteen je email adres aanbiedt aan tilalia die vertelde over haar vriendin. Ik schrok ook toen ik dat bericht las, elke keer zo'n bericht hakt er zo ontzettend in. Ik heb inmiddels het gedichtje gegeven aan mijn beste vriendin en haar ook over jou verteld. Over hoe mooi je schrijft en hoe sterk je bent. Zij is niet zo forummerig en ook niet zo schrijverig, maar misschien dat ze nu ook hier komt kijken. Ik zat gister te mijmeren over het afgelopen jaar en over wat er allemaal gebeurd is in onze levens dit jaar en vorig jaar en ik hoop zo dat jij bij de volgende jaarwisseling ook terug kijkt op een mooi jaar waarin je ondanks al je verdriet om philip ook blijdschap voelt om een nieuwe baby of zwangerschap.
liefs, arwen
Wat ben je toch lief dat je meteen je email adres aanbiedt aan tilalia die vertelde over haar vriendin. Ik schrok ook toen ik dat bericht las, elke keer zo'n bericht hakt er zo ontzettend in. Ik heb inmiddels het gedichtje gegeven aan mijn beste vriendin en haar ook over jou verteld. Over hoe mooi je schrijft en hoe sterk je bent. Zij is niet zo forummerig en ook niet zo schrijverig, maar misschien dat ze nu ook hier komt kijken. Ik zat gister te mijmeren over het afgelopen jaar en over wat er allemaal gebeurd is in onze levens dit jaar en vorig jaar en ik hoop zo dat jij bij de volgende jaarwisseling ook terug kijkt op een mooi jaar waarin je ondanks al je verdriet om philip ook blijdschap voelt om een nieuwe baby of zwangerschap.
liefs, arwen
maandag 1 januari 2007 om 22:07
dinsdag 2 januari 2007 om 01:22
hallo parelhoen en alle anderen die mee lezen (net als ik) mee huilen en en en..
elke keer wil ik wel reageren maar steeds durf ik niet of kan ik het niet..
ik ben beina 4 jaar geleden bevallen van een meisje, Sanne heet ze. Sanne is geboren met een zwangerschap van 26 week.. na dat ze in mijn buik al was overleden. sanne was ook een kindje waarbij het mis is gegaan door een foutje (walgelijk om te schrijven vind ik dat) van moeder natuur.
dit was voor ons een enorme klap.
niet alleen ons kindje was overleden, maar ook onze droom, een stukje toekomst... vrezelijke periode vonden wij het..
3 maanden later was ik weer zwanger, ons verlangen was zoo groot, en na de eerste maand proberen was ik weer zwanger (wat een geluk! maar zeker nog niet verwacht maar super welkom natuurlijk) deze zwangerschap voelde ik me super kwetsbaar en ik was vrezelijk onzeker.. we kregen een meisje haar bij naam is ons gelukje wat dat is ze!
toen ons gelukje een jaar was, wouden we weer graag zwangerworden.. dit zou voor ons de laatste keer zijn ik heb altijd gezegt dat ik graag als het zou lukken een gezin van 3 kindertjes willen hebben..en dat zou ik hebben met sanne en ons gelukje en de volgende dachten we..
dit keer werd ik zanger van een tweeling..
een meisje en een jongen..
ik ben nog nooit zo rijk als nu geweest, een super lieve man, 1 mooi kindje in mijn hart, om mij heen en in mijn gedachten.. en 3 waar ik zo vrezelijk van genieten mag...
terwijl ik dit schrijf biggelen de tranen over mijn wangen, van trots en verdriet...
ik wil dan ook iedereen een heel goed met veeel liefde en gezon 2007 toe wensen!
misaba
elke keer wil ik wel reageren maar steeds durf ik niet of kan ik het niet..
ik ben beina 4 jaar geleden bevallen van een meisje, Sanne heet ze. Sanne is geboren met een zwangerschap van 26 week.. na dat ze in mijn buik al was overleden. sanne was ook een kindje waarbij het mis is gegaan door een foutje (walgelijk om te schrijven vind ik dat) van moeder natuur.
dit was voor ons een enorme klap.
niet alleen ons kindje was overleden, maar ook onze droom, een stukje toekomst... vrezelijke periode vonden wij het..
3 maanden later was ik weer zwanger, ons verlangen was zoo groot, en na de eerste maand proberen was ik weer zwanger (wat een geluk! maar zeker nog niet verwacht maar super welkom natuurlijk) deze zwangerschap voelde ik me super kwetsbaar en ik was vrezelijk onzeker.. we kregen een meisje haar bij naam is ons gelukje wat dat is ze!
toen ons gelukje een jaar was, wouden we weer graag zwangerworden.. dit zou voor ons de laatste keer zijn ik heb altijd gezegt dat ik graag als het zou lukken een gezin van 3 kindertjes willen hebben..en dat zou ik hebben met sanne en ons gelukje en de volgende dachten we..
dit keer werd ik zanger van een tweeling..
een meisje en een jongen..
ik ben nog nooit zo rijk als nu geweest, een super lieve man, 1 mooi kindje in mijn hart, om mij heen en in mijn gedachten.. en 3 waar ik zo vrezelijk van genieten mag...
terwijl ik dit schrijf biggelen de tranen over mijn wangen, van trots en verdriet...
ik wil dan ook iedereen een heel goed met veeel liefde en gezon 2007 toe wensen!
misaba
dinsdag 2 januari 2007 om 09:47
Lieve Parelhoen en alle anderen met een sterrenkindje,
Vanaf dit plekje wil ik jullie heel veel moois toewensen voor 2007.
Ik heb hier al eerder geschreven, maar het is al wat langer terug. Mijn vriendin verloor 3 jaar terug haar zoontje, vlak voor de geboorte. Ik heb haar toen dat prachtige gedicht gestuurd dat Pammie heeft opgeschreven. Ook ik sta elk jaar stil bij de sterfdag van dit kleine jongetje. Hij is twee maanden voor de geboorte van mijn zoon overleden. Er had dus eigenlijk nog zo'n lekkere vent rond moeten lopen...
Parelhoen, ik las dat je elke dag wel evn Philip zijn naam wil zeggen? Ik moest meteen denken aan een gedicht dat gebruikt is toen de broer van een vriendin van mij overleed. Ik weet niet of je het kent:
Streep hun naam niet door
al zijn zij tot stof vergaan
Streep hun naam niet door
alsof zij nooit hebben bestaan
't Liefste dat ik heb bezeten
't toekomstbeeld van mijn bestaan
Vraag me niet dat te vergeten
en gewoon weer door te gaan
Want ik wil weer verder leven
maar ik weet niet hoe dat moet
Ik hoor bij hen die achterbleven
overleven, dat vergt veel moed
Streep daarom hun naam niet door
noem zijn naam en laat me weten
Dat ook jij niet zult vergeten
zo alleen kan ik verder gaan
Vanaf dit plekje wil ik jullie heel veel moois toewensen voor 2007.
Ik heb hier al eerder geschreven, maar het is al wat langer terug. Mijn vriendin verloor 3 jaar terug haar zoontje, vlak voor de geboorte. Ik heb haar toen dat prachtige gedicht gestuurd dat Pammie heeft opgeschreven. Ook ik sta elk jaar stil bij de sterfdag van dit kleine jongetje. Hij is twee maanden voor de geboorte van mijn zoon overleden. Er had dus eigenlijk nog zo'n lekkere vent rond moeten lopen...
Parelhoen, ik las dat je elke dag wel evn Philip zijn naam wil zeggen? Ik moest meteen denken aan een gedicht dat gebruikt is toen de broer van een vriendin van mij overleed. Ik weet niet of je het kent:
Streep hun naam niet door
al zijn zij tot stof vergaan
Streep hun naam niet door
alsof zij nooit hebben bestaan
't Liefste dat ik heb bezeten
't toekomstbeeld van mijn bestaan
Vraag me niet dat te vergeten
en gewoon weer door te gaan
Want ik wil weer verder leven
maar ik weet niet hoe dat moet
Ik hoor bij hen die achterbleven
overleven, dat vergt veel moed
Streep daarom hun naam niet door
noem zijn naam en laat me weten
Dat ook jij niet zult vergeten
zo alleen kan ik verder gaan
dinsdag 2 januari 2007 om 21:29
*; voor Parelhoen
Wat ben je toch een lieve moedige vrouw. Stapje bij stapje klim je er weer bovenop, heb veel bewondering voor je!
Vanaf hier wil ik je het allerbeste wensen voor het komende jaar! Hoop dat je je snel weer mag verheugen op een kindje voor jou en je man.
Parelhoen, ook heel bijzonder trouwens dat "jouw "topic zo voort blijft bestaan en dat het veel losmaakt! Krijg altijd weer tranen in mn ogen.
Merel
Wat ben je toch een lieve moedige vrouw. Stapje bij stapje klim je er weer bovenop, heb veel bewondering voor je!
Vanaf hier wil ik je het allerbeste wensen voor het komende jaar! Hoop dat je je snel weer mag verheugen op een kindje voor jou en je man.
Parelhoen, ook heel bijzonder trouwens dat "jouw "topic zo voort blijft bestaan en dat het veel losmaakt! Krijg altijd weer tranen in mn ogen.
Merel
