Kinderen
alle pijlers
De geboorte van je eigen kind missen
maandag 11 oktober 2021 om 10:23
Dit is helaas bij mij gebeurd en ik baal hier zo ontzettend van.
Door een spoedkeizersnede code rood (beide in acuut levensgevaar) was er geen tijd voor ruggenprik en moest ik onder narcose. Pas 9 uur later ontmoette ik mijn dochter. En dit herinner ik mij niet meer want ik was compleet van de wereld door alle medicatie.
Ik ken ook helemaal niemand die zoiets heeft meegemaakt. De geboorte van je kinderen zou toch een van de bijzonderste momenten in je leven zijn en ik heb er gewoon niets van meegekregen.
Zijn er hier misschien dames die zich erin herkennen?
Door een spoedkeizersnede code rood (beide in acuut levensgevaar) was er geen tijd voor ruggenprik en moest ik onder narcose. Pas 9 uur later ontmoette ik mijn dochter. En dit herinner ik mij niet meer want ik was compleet van de wereld door alle medicatie.
Ik ken ook helemaal niemand die zoiets heeft meegemaakt. De geboorte van je kinderen zou toch een van de bijzonderste momenten in je leven zijn en ik heb er gewoon niets van meegekregen.
Zijn er hier misschien dames die zich erin herkennen?
maandag 11 oktober 2021 om 10:34
Wat heftig TO!
Kan me voorstellen dat je het hier heel moeilijk mee hebt. Praat er over, met je naasten en indien nodig met professionele hulp om dit een plekje te kunnen geven.
Ik werk op de OK en het komt af en toe voor dus je bent niet de enige. Maar zo voelt het nu waarschijnlijk wel voor jou. Op Facebook is een groep te vinden met vrouwen die een keizersnede hebben ondergaan, misschien kun je daar herkenning vinden?
Kan me voorstellen dat je het hier heel moeilijk mee hebt. Praat er over, met je naasten en indien nodig met professionele hulp om dit een plekje te kunnen geven.
Ik werk op de OK en het komt af en toe voor dus je bent niet de enige. Maar zo voelt het nu waarschijnlijk wel voor jou. Op Facebook is een groep te vinden met vrouwen die een keizersnede hebben ondergaan, misschien kun je daar herkenning vinden?
Niet doen dit hoor. Het is niet nodig om TO haar gevoelens te bagatelliseren, daar gaat ze zich echt niet beter van voelen, juist alleen maar rotter.
skippy85 wijzigde dit bericht op 11-10-2021 10:36
17.57% gewijzigd
maandag 11 oktober 2021 om 10:35
Ach, wat naar... Ik hoop dat het nu goed gaat met je kind en met jou.
Ik heb de keizersnede wel meegemaakt (ruggenprik), maar heb mijn kindje pas 20 uur na zijn geboorte voor het eerst vast mogen houden.
Het is heel verdrietig en eenzaam om op deze manier een kind te krijgen. Je mag daar heel verdrietig en boos over zijn. Naast het geluk dat je voelt omdat jij en je kind nog leven. Het is geen fijne start geweest voor jullie. Ik hoop dat jezelf tijd en rust gunt en lekker veel buidelt met je baby (blote baby tegen jouw blote huid).
Ik heb de keizersnede wel meegemaakt (ruggenprik), maar heb mijn kindje pas 20 uur na zijn geboorte voor het eerst vast mogen houden.
Het is heel verdrietig en eenzaam om op deze manier een kind te krijgen. Je mag daar heel verdrietig en boos over zijn. Naast het geluk dat je voelt omdat jij en je kind nog leven. Het is geen fijne start geweest voor jullie. Ik hoop dat jezelf tijd en rust gunt en lekker veel buidelt met je baby (blote baby tegen jouw blote huid).
maandag 11 oktober 2021 om 10:37
Ik herken het, maar het is hier inmiddels wel 12 jaar geleden. Door loslatende placenta en acute complicaties bij mij is er onder narcose een keizersnede gedaan. Ik heb mijn zoon ook pas uren na zijn geboorte in de couveuse gezien en heb daar geen hele concrete herinneringen aan verder. Ik vond dat in het begin lastig maar qua band is het absoluut helemaal goed gekomen, gun jezelf de tijd.
maandag 11 oktober 2021 om 10:39
Mijn dochter is al 10 maanden, maar ik mocht afgelopen maand bij de bevalling zijn van mijn zus haar dochtertje dus toen heb ik meegemaakt hoe mooi (en heftig) dat was. Zo bijzonder, en daarom voel ik mij ineens weer verdrietig over mijn eigen bevalling hoewel het al lang geleden is.
Nee ik heb geen gesprekken met het ziekenhuis. Toendertijd is het wel aangeboden maar was toen zo ondersteboven van alles, niet op in gegaan.
Heb wel een paar foto's gelukkig die zijn erg waardevol
Nee ik heb geen gesprekken met het ziekenhuis. Toendertijd is het wel aangeboden maar was toen zo ondersteboven van alles, niet op in gegaan.
Heb wel een paar foto's gelukkig die zijn erg waardevol
maandag 11 oktober 2021 om 10:40
Praat er over en zoek hulp daarbij. Het heeft geen zin in een postnatale depressie hierdoor te belanden, dan ga je nog meer van je kindje mee missen.
Ik had wel een ruggenprik bij mijn keizersnede en ik was misschien wel bij bewustzijn bij de geboorte maar daar is alles mee gezegd. Door de medicatie was ik ook behoorlijk suf. Ze hebben haar nadat de apgar goed bleek mij haar op de ok even laten zien, maar daarna ging ze met spoed naar neonatologie terwijl ik nog gehecht moest worden en naar recovery moest. Dat waren de meest eenzame uren (!) ooit. Mijn man was met dochter mee en ik lag maar te wachten tot er gevoel in de benen kwam etc. Toen ben ik ook pas naar neonatologie gegaan om goed te kijken.
Ik had wel een ruggenprik bij mijn keizersnede en ik was misschien wel bij bewustzijn bij de geboorte maar daar is alles mee gezegd. Door de medicatie was ik ook behoorlijk suf. Ze hebben haar nadat de apgar goed bleek mij haar op de ok even laten zien, maar daarna ging ze met spoed naar neonatologie terwijl ik nog gehecht moest worden en naar recovery moest. Dat waren de meest eenzame uren (!) ooit. Mijn man was met dochter mee en ik lag maar te wachten tot er gevoel in de benen kwam etc. Toen ben ik ook pas naar neonatologie gegaan om goed te kijken.
maandag 11 oktober 2021 om 10:42
maandag 11 oktober 2021 om 10:50
Jeetje wat heftig TO 
Ik heb zelf geen kinderen dus geen ervaring, maar ken wel iemand die dit ook heeft gehad. Natuurlijk vond zij het ook ontzettend jammer dat ze de bevalling niet bewust heeft meegemaakt, maar wat haar ook weer hielp was heel nuchter de gedachte dat het gewoon nodig was. Op het moment dat er complicaties optreden en de situatie wordt gevaarlijk, dan is er geen andere keuze, en dan hebben we in Nederland heel veel geluk dat artsen dusdanig goed zijn dat zowel jij als je baby leven en gezond zijn. Had je in een derdewereldland geleefd dan had je het misschien niet eens kunnen navertellen.
Ik weet dat dit een hele nuchtere kijk is, maar door dit steeds weer te bedenken en beseffen heeft die vriendin er wel vrede mee.
Sterkte
Ik heb zelf geen kinderen dus geen ervaring, maar ken wel iemand die dit ook heeft gehad. Natuurlijk vond zij het ook ontzettend jammer dat ze de bevalling niet bewust heeft meegemaakt, maar wat haar ook weer hielp was heel nuchter de gedachte dat het gewoon nodig was. Op het moment dat er complicaties optreden en de situatie wordt gevaarlijk, dan is er geen andere keuze, en dan hebben we in Nederland heel veel geluk dat artsen dusdanig goed zijn dat zowel jij als je baby leven en gezond zijn. Had je in een derdewereldland geleefd dan had je het misschien niet eens kunnen navertellen.
Ik weet dat dit een hele nuchtere kijk is, maar door dit steeds weer te bedenken en beseffen heeft die vriendin er wel vrede mee.
Sterkte
maandag 11 oktober 2021 om 10:51
Verdrietig zijn als je de geboorte van je kind mist is geen product van overspannen verwachtingen en is geen verwend gedrag omdat je niet waardeert dat jij en je kind het overleefd hebben. Het is heel normaal om last te hebben van zo'n traumatische gebeurtenis, om te rouwen om het verlies van de eerste ontmoeting. Laat je niet aanpraten dat wat je voelt een luxeprobleem is.
maandag 11 oktober 2021 om 10:56
Ik heb het ook gehad, door complicaties bij het zetten van de ruggenprik ging het opeens erg slecht met mij en was de hartslag van baby weg. Ze hebben daarop echt adequaat gehandeld, waardoor zoon binnen 10 minuten gehaald is en het overleefd heeft.
Waar ik naderhand echt enorm blij mee was (en dit had ik vooraf niet besproken met man, want dit scenario was niet in me opgekomen), was dat man pas iedereen is gaan bellen nadat ik zoon gezien en vastgehouden had ♥
Waar ik naderhand echt enorm blij mee was (en dit had ik vooraf niet besproken met man, want dit scenario was niet in me opgekomen), was dat man pas iedereen is gaan bellen nadat ik zoon gezien en vastgehouden had ♥
maandag 11 oktober 2021 om 10:56
Ik zou contact opnemen met het ziekenhuis. Het is niet raar dat je nu pas behoefte hebt om hier met iemand over te praten.Marie94 schreef: ↑11-10-2021 10:39Mijn dochter is al 10 maanden, maar ik mocht afgelopen maand bij de bevalling zijn van mijn zus haar dochtertje dus toen heb ik meegemaakt hoe mooi (en heftig) dat was. Zo bijzonder, en daarom voel ik mij ineens weer verdrietig over mijn eigen bevalling hoewel het al lang geleden is.
Nee ik heb geen gesprekken met het ziekenhuis. Toendertijd is het wel aangeboden maar was toen zo ondersteboven van alles, niet op in gegaan.
Heb wel een paar foto's gelukkig die zijn erg waardevol
Het lijkt mij heel naar, omdat het iets is wat niet meer terug gaat komen en ik kan mij voorstellen dat het naast mooi, ook heel confronterend was om de bevalling van je zus mee te maken.
maandag 11 oktober 2021 om 10:57
Het is een afwijkende en bijzondere ervaring om bij zoiets niet aanwezig te zijn TO. Net als elk gemis is het iets waar je ruimte, aandacht en liefde voor nodig hebt om het te verwerken. Praat er vooral over dan kom je in het echt ook vrouwen tegen met dezelfde ervaring
Zelf heb ik twee keizersneden gehad en de eerste was heftig maar ik was er wel bij. Ik heb er jaren een knoop van in mijn maag gehad. Die ging weg toen ik de tweede kreeg met een geplande ks. Toen ik onlangs bij een vriendin op kraamvisite ging was zij zo blij dat ik hetzelfde bij de eerste had meegemaakt. Zij had allemaal blije geboorteverhalen gehoord en voelde zich rot. Nu kunnen we het delen.
Als je je trouwens bang voelt voor een volgende bevalling laat je dan niks aanpraten maar vertrouw op je eigen gevoel.
maandag 11 oktober 2021 om 10:57
Je zou alsnog de maatschappelijk werkster van het ziekenhuis kunnen vragen! Ik heb een gesprek met degene in ons ziekenhuis werkt die verbonden is aan de poli gynaecologie en fertiliteit. Was een aardig iemand, die wat goede tips had. Misschien helpt het jou ook nog.Marie94 schreef: ↑11-10-2021 10:39Mijn dochter is al 10 maanden, maar ik mocht afgelopen maand bij de bevalling zijn van mijn zus haar dochtertje dus toen heb ik meegemaakt hoe mooi (en heftig) dat was. Zo bijzonder, en daarom voel ik mij ineens weer verdrietig over mijn eigen bevalling hoewel het al lang geleden is.
Nee ik heb geen gesprekken met het ziekenhuis. Toendertijd is het wel aangeboden maar was toen zo ondersteboven van alles, niet op in gegaan.
Heb wel een paar foto's gelukkig die zijn erg waardevol
maandag 11 oktober 2021 om 10:57
TO, wat verdrietig zeg. Ik werk op de OK en het komt wel eens voor dat vrouwen onder algeheel moeten maar gelukkig is het wel een zeldzaamheid, er is bijna altijd nog wel tijd voor een ruggenprik.
Ik heb het dus een paar keer gezien op mijn werk en ik heb altijd zo te doen met de vader en moeder die dit meemaken. Lijkt me ontzettend moeilijk. Hopelijk kan je er met iemand over praten en lukt het je om dit een plekje te geven. Sterkte!
Ik heb het dus een paar keer gezien op mijn werk en ik heb altijd zo te doen met de vader en moeder die dit meemaken. Lijkt me ontzettend moeilijk. Hopelijk kan je er met iemand over praten en lukt het je om dit een plekje te geven. Sterkte!
maandag 11 oktober 2021 om 10:58
Het gevoel van rouw omdat je de eerste kennismaking hebt gemist is heel valide. De baby wordt niet voor niets in de eerste seconden op de buik van de moeder gelegd bij een reguliere bevalling.
To, goed dat je contact zoekt met lotgenoten. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven.
To, goed dat je contact zoekt met lotgenoten. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven.
leslieknope wijzigde dit bericht op 11-10-2021 18:02
58.53% gewijzigd
maandag 11 oktober 2021 om 11:00
Ik heb hier geen ervaring mee. Wel naar dat je je er zo rot over voelt. Kun je voor jezelf bedenken wat het precies is waar je je het rotst over voelt? Het uit elkaar rafelen als het ware? Wellicht kun je dan namelijk ook dingen bedenken die helpen. Bijvoorbeeld als je denkt dat je meteen overweldigende liefde voor je kind voelt en dat dat bij jou niet was door de narcose, dat het je helpt om te lezen of in contact te komen met vrouwen die na een vaginale bevalling dat ook niet meteen voelden. Of je te focussen op wat je nu wel voelt. Of als je denkt dat die eerste uren heel magisch zijn, bijvoorbeeld te lezen dat er vrouwen zoals ik zijn die vooral na de bevalling even lekker onder de douche wilden en niet alleen maar verliefd lagen te staren. Ik vond het prima dat kind even in een bedje lag. Dus voor mij was het bijvoorbeeld niet magisch, vooral praktisch en een beetje vies (bloeden, meconium van kind, stuitbevalling, op mijn lijf etc.).
Waarschijnlijk zijn het voor jou andere dingen, maar misschien helpt het om het minder 1 groot ding van te maken, maar te bekijken welke dingen daarachter zitten. Wat is voor jou belangrijk en waarom?
Waarschijnlijk zijn het voor jou andere dingen, maar misschien helpt het om het minder 1 groot ding van te maken, maar te bekijken welke dingen daarachter zitten. Wat is voor jou belangrijk en waarom?
maandag 11 oktober 2021 om 11:04
Oké ik typte hier een hele reactie op maar laat maar. Ik krijg niet goed op papier wat ik bedoel blijkbaar. Ik verwijder mijn vorige bericht wel, wil jij dat ook doen?LeslieKnope schreef: ↑11-10-2021 10:58Dit staat werkelijk in geen enkel geval in verhouding tot een code rood sectio waarbij zowel moeder als kind in levensgevaar zijn. Doe even normaal.
