Kinderen
alle pijlers
Een tweede of niet?
maandag 14 februari 2022 om 20:59
Sindskort heb ik last van klapperende eierstokken. Erger dan voor ik van mijn kind in verwachting raakte. Ik weet verstandelijk dat een tweede kind het leven ingewikkelder en de nachten zwaarder maakt maar mijn hormonen vinden, uiteraard, dat ze daar niets mee te maken hebben. Wanneer weet je nu of het een goed moment is voor een tweede kind? En komt er een moment dat je gezin als ‘af’ voelt? Hoe hebben jullie dat ervaren?
maandag 14 februari 2022 om 21:06
Ik kan me nog goed herinneren dat mijn oudste dochter 9 maanden was en dat man en ik het hadden, op vakantie in Italie, over een tweede en dat alles in mij riep 'nu nog niet!'.
3 maanden later was dat compleet tegenovergesteld en een maand later was ik zwanger van tweede dochter.
Nu is nummer 2 alweer 2,5 jaar oud en waar het verstandelijk gezien, nu 'klaar'is, merk ik dat mijn gevoel steeds harder roept om een derde kind. Ik kan me zo moeilijk voorstellen dat ik nooit meer een eigen baby'tje in m'n armen heb liggen, nooit meer een dreumes heb rondlopen, de verwondering van dat eerste jaar waarin zoveel ontwikkeld wordt. En dat terwijl ik beide keren absoluut niet mezelf was tijdens de kraamweken en was ik vooral ontzettend onzeker en lag met mijn gevoel in de clinch.
Dat is allemaal naar de achtergrond verdwenen.
Voor mijn man overigens niet, wat direct de reden is dat ons gezin nu 'af'is. Hij wil niet en ik zie absoluut ook waarom, verstandelijk gezien. Gevoel is wat anders, maar daar kan ik nu niet op varen en dus is dat hoofdstuk afgesloten en gaan we ons richten op ons gezin van 4
3 maanden later was dat compleet tegenovergesteld en een maand later was ik zwanger van tweede dochter.
Nu is nummer 2 alweer 2,5 jaar oud en waar het verstandelijk gezien, nu 'klaar'is, merk ik dat mijn gevoel steeds harder roept om een derde kind. Ik kan me zo moeilijk voorstellen dat ik nooit meer een eigen baby'tje in m'n armen heb liggen, nooit meer een dreumes heb rondlopen, de verwondering van dat eerste jaar waarin zoveel ontwikkeld wordt. En dat terwijl ik beide keren absoluut niet mezelf was tijdens de kraamweken en was ik vooral ontzettend onzeker en lag met mijn gevoel in de clinch.
Dat is allemaal naar de achtergrond verdwenen.
Voor mijn man overigens niet, wat direct de reden is dat ons gezin nu 'af'is. Hij wil niet en ik zie absoluut ook waarom, verstandelijk gezien. Gevoel is wat anders, maar daar kan ik nu niet op varen en dus is dat hoofdstuk afgesloten en gaan we ons richten op ons gezin van 4
maandag 14 februari 2022 om 21:08
Ik raakte vier maanden na de geboorte van onze eerste in verwachting. Een hoop zorgen over gemaakt, viel uiteindelijk alles mee. Onze meisjes zijn twee handen op één buik. Maar eerlijk: we hebben een hoop mazzel, relaxte kinderen, goede slapers (over het algemeen) en een groot netwerk van oppassers dus we gaan regelmatig samen de deur uit om op te laden.
Want 13 maanden leeftijdsverschil zijn met recht tropenjaren. En nu, nu de oudste begin januari 3 is geworden en onze jongste donderdag a.s 2 wordt ben ik negen weken zwanger van onze derde. En nu pas maak ik mij grote zorgen: HOE THE FUCK GAAN WE DIT DOEN?
Maar deze spruit is gewenst en zal vast ook groot komen is 't mantra....
Want 13 maanden leeftijdsverschil zijn met recht tropenjaren. En nu, nu de oudste begin januari 3 is geworden en onze jongste donderdag a.s 2 wordt ben ik negen weken zwanger van onze derde. En nu pas maak ik mij grote zorgen: HOE THE FUCK GAAN WE DIT DOEN?
Maar deze spruit is gewenst en zal vast ook groot komen is 't mantra....
maandag 14 februari 2022 om 21:11
Herkenbaar. Ik had ook heel graag nog een derde gekregen maar man ging niet akkoord. Op mijn 37e heb ik mij laten steriliseren en het hoofdstuk kinderen daarmee afgesloten. Ik heb twee prachtige en gezonde kinderen dus daar moet ik blij mee zijn... en dat ben ik ookChantilly21_2 schreef: ↑14-02-2022 21:06Ik kan me nog goed herinneren dat mijn oudste dochter 9 maanden was en dat man en ik het hadden, op vakantie in Italie, over een tweede en dat alles in mij riep 'nu nog niet!'.
3 maanden later was dat compleet tegenovergesteld en een maand later was ik zwanger van tweede dochter.
Nu is nummer 2 alweer 2,5 jaar oud en waar het verstandelijk gezien, nu 'klaar'is, merk ik dat mijn gevoel steeds harder roept om een derde kind. Ik kan me zo moeilijk voorstellen dat ik nooit meer een eigen baby'tje in m'n armen heb liggen, nooit meer een dreumes heb rondlopen, de verwondering van dat eerste jaar waarin zoveel ontwikkeld wordt. En dat terwijl ik beide keren absoluut niet mezelf was tijdens de kraamweken en was ik vooral ontzettend onzeker en lag met mijn gevoel in de clinch.
Dat is allemaal naar de achtergrond verdwenen.
Voor mijn man overigens niet, wat direct de reden is dat ons gezin nu 'af'is. Hij wil niet en ik zie absoluut ook waarom, verstandelijk gezien. Gevoel is wat anders, maar daar kan ik nu niet op varen en dus is dat hoofdstuk afgesloten en gaan we ons richten op ons gezin van 4
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
maandag 14 februari 2022 om 21:12
Nu ben ik nog een beetje hormonaal want mijn jongste is 3 maanden, maar dat is verstandelijk gezien echt de allerlaatste (ja zeker weten, we hebben al een afspraak voor sterilisatie) maar ik heb dit dus ook. Juist omdat het de laatste is. En ik word daar oprecht zo verdrietig van bij vlagen. Maar tegelijkertijd weet ik dat het beter is en dat ik ook blij zal zijn als ze straks allemaal zelfstandig zijn.Chantilly21_2 schreef: ↑14-02-2022 21:06Ik kan me nog goed herinneren dat mijn oudste dochter 9 maanden was en dat man en ik het hadden, op vakantie in Italie, over een tweede en dat alles in mij riep 'nu nog niet!'.
3 maanden later was dat compleet tegenovergesteld en een maand later was ik zwanger van tweede dochter.
Nu is nummer 2 alweer 2,5 jaar oud en waar het verstandelijk gezien, nu 'klaar'is, merk ik dat mijn gevoel steeds harder roept om een derde kind. Ik kan me zo moeilijk voorstellen dat ik nooit meer een eigen baby'tje in m'n armen heb liggen, nooit meer een dreumes heb rondlopen, de verwondering van dat eerste jaar waarin zoveel ontwikkeld wordt. En dat terwijl ik beide keren absoluut niet mezelf was tijdens de kraamweken en was ik vooral ontzettend onzeker en lag met mijn gevoel in de clinch.
Dat is allemaal naar de achtergrond verdwenen.
Voor mijn man overigens niet, wat direct de reden is dat ons gezin nu 'af'is. Hij wil niet en ik zie absoluut ook waarom, verstandelijk gezien. Gevoel is wat anders, maar daar kan ik nu niet op varen en dus is dat hoofdstuk afgesloten en gaan we ons richten op ons gezin van 4
maandag 14 februari 2022 om 21:12
Ik vond de tweede het helemaal niet moeilijker maken, maar ik hoor bij de groep moeders die van 0 naar 1 kind als heel heftig ervaart en van 1 naar 2 als een veel minder grote verandering. Ik vond mijn dagen leuker worden, het huis gezelliger, eigenlijk alles verloopt met twee kinderen hier in huis vloeiender dan met 1.
Er zit 1,5 jaar tussen onze twee kinderen en de jongste is inmiddels bijna 2. Ze maken wel veel ruzie op het moment, dat kan wel intens zijn, maar ze houden elkaar ook lekker bezig en kunnen steeds meer samen spelen.
Als je verlangt naar een tweede kind, gewoon voor gaan.
Er zit 1,5 jaar tussen onze twee kinderen en de jongste is inmiddels bijna 2. Ze maken wel veel ruzie op het moment, dat kan wel intens zijn, maar ze houden elkaar ook lekker bezig en kunnen steeds meer samen spelen.
Als je verlangt naar een tweede kind, gewoon voor gaan.
maandag 14 februari 2022 om 21:13
Ik wist het ook heel lang niet, of ik het überhaupt wel wilde. Uiteindelijk toch voor gegaan en oudste was 3.5 toen jongste geboren werd.
Zwangerschap en babytijd echt ontzettend genoten, wilde er nog wel 10, zo leuk vond ik het. Nu is de jongste 15 maanden en is dat een beetje bekoeld. Hij is veel ziek geweest afgelopen tijd en dat is voor ons als gezin heel intensief geweest en mijn oudste heeft daar ook wel een beetje onder geleden, omdat hij zichzelf altijd maar moest vermaken.
Voor nu heb ik dus absoluut geen behoefte meer aan een derde. Maar vraag het me over een jaar nog eens, wie weet hoe ik er dan over denk
Voor de jongens vind ik het heel fijn dat ze elkaar hebben, ze zijn zo aan elkaar gehecht. Maar de gebroken nachten, they are no joke
Zwangerschap en babytijd echt ontzettend genoten, wilde er nog wel 10, zo leuk vond ik het. Nu is de jongste 15 maanden en is dat een beetje bekoeld. Hij is veel ziek geweest afgelopen tijd en dat is voor ons als gezin heel intensief geweest en mijn oudste heeft daar ook wel een beetje onder geleden, omdat hij zichzelf altijd maar moest vermaken.
Voor nu heb ik dus absoluut geen behoefte meer aan een derde. Maar vraag het me over een jaar nog eens, wie weet hoe ik er dan over denk
Voor de jongens vind ik het heel fijn dat ze elkaar hebben, ze zijn zo aan elkaar gehecht. Maar de gebroken nachten, they are no joke
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 14 februari 2022 om 21:14
iets in mij zegt dat ook dit derde kindje in een warm gezin gaat opgroeien...ClaireSophie schreef: ↑14-02-2022 21:08Ik raakte vier maanden na de geboorte van onze eerste in verwachting. Een hoop zorgen over gemaakt, viel uiteindelijk alles mee. Onze meisjes zijn twee handen op één buik. Maar eerlijk: we hebben een hoop mazzel, relaxte kinderen, goede slapers (over het algemeen) en een groot netwerk van oppassers dus we gaan regelmatig samen de deur uit om op te laden.
Want 13 maanden leeftijdsverschil zijn met recht tropenjaren. En nu, nu de oudste begin januari 3 is geworden en onze jongste donderdag a.s 2 wordt ben ik negen weken zwanger van onze derde. En nu pas maak ik mij grote zorgen: HOE THE FUCK GAAN WE DIT DOEN?
Maar deze spruit is gewenst en zal vast ook groot komen is 't mantra....
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
...
maandag 14 februari 2022 om 21:20
Leuk om jullie te lezen, Lux en Chantilly. Ik heb jaren geleden meegelezen op het Wachten topic. Ik herinner me nog hoe jullie schreven over het willen van een kind, en eigenlijk heb ik nu pas ook echt dat gevoel. Maar ons kind is de afgelopen maanden ook regelmatig ziek geweest en dat was ontzettend zwaar, zowel thuis, als voor de samen-tijd met mijn man, als op mijn werk. Nu we de boel weer op de rit hebben ben ik best bang om dat weer op het spel te zetten met een zwangerschap (waar ik vorige keer écht niet blij van werd) en nog een baby.
maandag 14 februari 2022 om 21:22
Grappig dat je schrijft dat 2 het vloeiender maakt dan 1 kind. Waar zit dat volgens jou in?Minik schreef: ↑14-02-2022 21:12Ik vond de tweede het helemaal niet moeilijker maken, maar ik hoor bij de groep moeders die van 0 naar 1 kind als heel heftig ervaart en van 1 naar 2 als een veel minder grote verandering. Ik vond mijn dagen leuker worden, het huis gezelliger, eigenlijk alles verloopt met twee kinderen hier in huis vloeiender dan met 1.
Er zit 1,5 jaar tussen onze twee kinderen en de jongste is inmiddels bijna 2. Ze maken wel veel ruzie op het moment, dat kan wel intens zijn, maar ze houden elkaar ook lekker bezig en kunnen steeds meer samen spelen.
Als je verlangt naar een tweede kind, gewoon voor gaan.
)
maandag 14 februari 2022 om 21:24
Ik wilde van tevoren meerdere kinderen.
Na een helse eerste bevalling waar ik bijna loodje legde door 4,5 liter bloedverlies, dacht ik daarna: heel snel een tweede, anders ga ik nooit meer (durven).
Daarna wilde ik wel een derde, man eigenlijk eerst niet, uiteindelijk wel.
Nu na jaren, gezin was klaar (voelde ook echt zo), hoofdstuk baby’s gesloten, tóch zwanger van nummer 4. Heel bewust, niet hormoongestuurd.
Jongste wordt nu 7 als de baby geboren wordt.
En dan gaat mijn man zich ongeveer direct laten steriliseren. Dan is het écht klaar.
Na een helse eerste bevalling waar ik bijna loodje legde door 4,5 liter bloedverlies, dacht ik daarna: heel snel een tweede, anders ga ik nooit meer (durven).
Daarna wilde ik wel een derde, man eigenlijk eerst niet, uiteindelijk wel.
Nu na jaren, gezin was klaar (voelde ook echt zo), hoofdstuk baby’s gesloten, tóch zwanger van nummer 4. Heel bewust, niet hormoongestuurd.
Jongste wordt nu 7 als de baby geboren wordt.
En dan gaat mijn man zich ongeveer direct laten steriliseren. Dan is het écht klaar.
maandag 14 februari 2022 om 21:26
Het hoeft ook (nog) niet, die tweede toch? 
Dat op de rit hebben is zo fijn, kan me goed voorstellen dat de angst om dat allemaal op het spel te zetten voor een onbekend iets best groot is.
Zelf vond ik zwanger zijn echt vreselijk, ik was ook echt geen gelukkige zwangere, want ik heb meer tijd op de wc doorgebracht dan ergens anders. Helaas beide keren het geval. Ik vond dat ook niet makkelijker bij de tweede, het enige voordeel was dat ik meer geleefd werd door de dreumes die toen rondliep..
Ik vond de overgang van 0 naar 1 heftiger dan van 1 naar 2, maar dat is denk ik heel erg persoonlijk. Onze oudste was een kind uit het boekje, dronk goed, sliep fantastisch. Jongste was wat dat betreft niet zo'n rolmodelletje, maar ik trok dat denk ik beter doordat ik ergens toch al de ervaring had als moeder ofzo. Met uitzondering dan van die eerste 6 weken, net zo onzeker als bij de oudste..Maar k heb denk ik wel meer genoten van de tweede babytijd en ik had afleiding aan de oudste, die het heel gezellig en leuk vond. Nu soms even niet
Wat voor mij trouwens wel een reden was om niet te lang te wachten met die tweede ( natuurlijk als het zou lukken), ik vond zwanger zijn echt niet leuk, die hormonen trok ik slecht en de babytijd an sich vond ik de meest onzekere periode uit mijn leven. Dat wilde ik zo snel mogelijk weer achter de rug hebben.. en nu denk ik af en toe waarom? Zo erg was het toch niet?
Dat op de rit hebben is zo fijn, kan me goed voorstellen dat de angst om dat allemaal op het spel te zetten voor een onbekend iets best groot is.
Zelf vond ik zwanger zijn echt vreselijk, ik was ook echt geen gelukkige zwangere, want ik heb meer tijd op de wc doorgebracht dan ergens anders. Helaas beide keren het geval. Ik vond dat ook niet makkelijker bij de tweede, het enige voordeel was dat ik meer geleefd werd door de dreumes die toen rondliep..
Ik vond de overgang van 0 naar 1 heftiger dan van 1 naar 2, maar dat is denk ik heel erg persoonlijk. Onze oudste was een kind uit het boekje, dronk goed, sliep fantastisch. Jongste was wat dat betreft niet zo'n rolmodelletje, maar ik trok dat denk ik beter doordat ik ergens toch al de ervaring had als moeder ofzo. Met uitzondering dan van die eerste 6 weken, net zo onzeker als bij de oudste..Maar k heb denk ik wel meer genoten van de tweede babytijd en ik had afleiding aan de oudste, die het heel gezellig en leuk vond. Nu soms even niet
Wat voor mij trouwens wel een reden was om niet te lang te wachten met die tweede ( natuurlijk als het zou lukken), ik vond zwanger zijn echt niet leuk, die hormonen trok ik slecht en de babytijd an sich vond ik de meest onzekere periode uit mijn leven. Dat wilde ik zo snel mogelijk weer achter de rug hebben.. en nu denk ik af en toe waarom? Zo erg was het toch niet?
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 14-02-2022 21:31
22.48% gewijzigd
maandag 14 februari 2022 om 21:28
Hier ook twee kinderen. En daar blijft het bij. Ik ben alleenstaand en meer kan ik simpelweg niet betalen.
Er zit tien jaar tussen beide kinderen. Bij de tweede ervaar ik zo'n rust. Ze is nu anderhalf en ik heb een heerlijk eerste jaar gehad. Ben nog nooit zo uitgerust en gelukkig geweest. Ik leun achterover en geniet. Dat was bij de eerste wel anders. Daar voel ik me wel eens schuldig over.
Maar goed. Er komt geen derde en hoewel ik vroeger riep dat ik er vier wilde, vind ik deze twee perfect.
Ook dat geeft rust.
Maar dat gevoel was er gewoon, daar heb ik niets voor gedaan.
Er zit tien jaar tussen beide kinderen. Bij de tweede ervaar ik zo'n rust. Ze is nu anderhalf en ik heb een heerlijk eerste jaar gehad. Ben nog nooit zo uitgerust en gelukkig geweest. Ik leun achterover en geniet. Dat was bij de eerste wel anders. Daar voel ik me wel eens schuldig over.
Maar goed. Er komt geen derde en hoewel ik vroeger riep dat ik er vier wilde, vind ik deze twee perfect.
Ook dat geeft rust.
Maar dat gevoel was er gewoon, daar heb ik niets voor gedaan.
maandag 14 februari 2022 om 21:30
Haha ja klopt! Dat heb je goed onthouden door al mijn nickwissels heen!
Lux en ik kennen elkaar idd IRL. Lux en Chantilly elkaar ook weer geloof ik
.
maandag 14 februari 2022 om 21:30
Die tweede is overigens nooit een punt van discussie geweest. Eigenlijk vond ik vroeger één kind wel best. Toch een zwangerschap en bevalling ervaren en ook blijven werken. Op het moment dat eerste was geboren wist ik al zeker dat ik er nog eentje wilde. Gyn wilde echter eerst nog even hechten 
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
maandag 14 februari 2022 om 21:36
Hoe oud is je kind?montblanc schreef: ↑14-02-2022 21:20Leuk om jullie te lezen, Lux en Chantilly. Ik heb jaren geleden meegelezen op het Wachten topic. Ik herinner me nog hoe jullie schreven over het willen van een kind, en eigenlijk heb ik nu pas ook echt dat gevoel. Maar ons kind is de afgelopen maanden ook regelmatig ziek geweest en dat was ontzettend zwaar, zowel thuis, als voor de samen-tijd met mijn man, als op mijn werk. Nu we de boel weer op de rit hebben ben ik best bang om dat weer op het spel te zetten met een zwangerschap (waar ik vorige keer écht niet blij van werd) en nog een baby.
Ik was er bij mijn oudste ook niet zo snel weer aan toe. Ben gewoon niet gemaakt voor kleine leeftijdsverschillen denk ik. Wil ook teveel tijd voor mezelf om te kunnen leven met 2 van die dictators in 1x denk ik
Vind het nu heel leuk, en zou mijn jongste nooit meer willen missen. Maaaarrrrr ik was niet ongelukkiger als gezin van 3. En vond het leven toen wel flexibeler en kon meer voor mezelf doen. Dus zie zeker voordelen aan het eenkindgezin
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 14 februari 2022 om 21:36
Bij mijn eerste had ik een hele nare bevalling en echt een pittige tijd in het begin. Baby huilde enorm veel, ik voelde me niet goed, veel ellende. Toen we dat hadden gehad, bleek ze een hele pittige dreumes en nu nog steeds een pittige peuter. Er waren wat dingetjes met haar qua groei en dergelijke en ik heb me vooral vreselijk druk gemaakt en vond het heel zwaar.
Toen ik weer zwanger werd, was ik heel bang dat dit allemaal weer zou gebeuren. Ik wist altijd dat ik meer dan 1 kind zou willen dus we zijn er vrij snel weer voor gegaan. Zwangerschap was echt niet leuk, bevalling redelijk. Maar vooral de eerste tijd was ik zó veel meer ontspannen. Ik heb echt kunnen genieten.
Dat het echt vloeiender voelt is denk ik omdat ik simpelweg geen tijd meer heb om me heel druk te maken. De kids houden me genoeg bezig om niet meer elk detail bij te kunnen houden en daardoor juist veel meer te kunnen genieten. Vooral het samenspel tussen de twee kinderen (afgezien van de ruzies) vind ik enorm genieten. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin van vier en had echt nooit zonder mijn broers/zussen gewild. Dat echt samen opgroeien zie ik nu weer terug bij mijn eigen kinderen en is echt prachtig!
maandag 14 februari 2022 om 21:37
Ik heb er 3. Tussen 1 en 2 zit 14 maanden. Was aanpoten maar is goed gekomen en nr 3 is 5 jaar later gekomen en is nu 6 maanden. Ik ben nu echt klaar. De laatste bevalling was een inleiding en echt dat nooit meer. Als ik bij de eerste ingeleid was dan had ik de rest van me leven met een pepermuntje tussen mijn knieën geslapen en waren er geen nr 2 en 3.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
maandag 14 februari 2022 om 21:38
Koko en ik kennen elkaar goed. En Chantilly en ik kennen elkaar instagoed
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 14 februari 2022 om 21:44
Quinnepin schreef: ↑14-02-2022 21:37Ik heb er 3. Tussen 1 en 2 zit 14 maanden. Was aanpoten maar is goed gekomen en nr 3 is 5 jaar later gekomen en is nu 6 maanden. Ik ben nu echt klaar. De laatste bevalling was een inleiding en echt dat nooit meer. Als ik bij de eerste ingeleid was dan had ik de rest van me leven met een pepermuntje tussen mijn knieën geslapen en waren er geen nr 2 en 3.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 14 februari 2022 om 21:45
Door moeite met zwanger worden (eerst operatie gevolgd door ivf/icsi) had ik me eigenlijk al bij voorbaat erbij neergelegd dat het bij 1 zou blijven. Ik heb ook nooit van tevoren een ideaal plaatje in mijn hoofd gehad, ik vind kinderen hebben nou typisch iets dat je echt moet ervaren hoe het is.
In het eerste jaar (of precies zolang ik borstvoeding gaf) wel een sterke gevoelsmatige drang gehad naar een 2e. Maar dat hele sterke gevoel is daarna verdwenen. Nu hink ik op 2 gedachten, waarbij ik heel zwart wit ben in mijn gedachte. De 1e dag denk ik 100% ja, de andere dag 100% nee. Hoe dan ook, weet ik dat ik volledige berusting zou hebben als het bij ons 3tjes zou blijven en ik zou er zeker niet meer alles voor over hebben om opnieuw zwanger te worden.
En eigenlijk overheerst ook de angst, om een situatie die goed loopt waarin we heel erg gelukkig zijn weer om te gooien...
In het eerste jaar (of precies zolang ik borstvoeding gaf) wel een sterke gevoelsmatige drang gehad naar een 2e. Maar dat hele sterke gevoel is daarna verdwenen. Nu hink ik op 2 gedachten, waarbij ik heel zwart wit ben in mijn gedachte. De 1e dag denk ik 100% ja, de andere dag 100% nee. Hoe dan ook, weet ik dat ik volledige berusting zou hebben als het bij ons 3tjes zou blijven en ik zou er zeker niet meer alles voor over hebben om opnieuw zwanger te worden.
En eigenlijk overheerst ook de angst, om een situatie die goed loopt waarin we heel erg gelukkig zijn weer om te gooien...
maandag 14 februari 2022 om 21:48
Dit heb ik ook heel sterk nu met twee kinderen. Voor een tweede zou ik als het nodig was nog heel veel over hebben gehad. Ik weet niet goed of ik ooit nog een derde wil. Het gezin voelt nog niet helemaal compleet ofzo maar ik moet er ook niet aan denken om nu weer zwanger te zijn. En dan overheerst dit gevoel. Misschien dat we er ooit nog wel voor gaan, maar als het dan niet gegeven is, zou ik daar ook volledig vrede mee kunnen hebben.Patatje15 schreef: ↑14-02-2022 21:45Door moeite met zwanger worden (eerst operatie gevolgd door ivf/icsi) had ik me eigenlijk al bij voorbaat erbij neergelegd dat het bij 1 zou blijven. Ik heb ook nooit van tevoren een ideaal plaatje in mijn hoofs gehad, ik vind kinderen hebben nou typisch pietsje dat je echt moet ervaren hoe het is.
In het eerste jaar (of precies zolang ik borstvoeding gaf) wel een sterke gevoelsmatige drang gehad naar een 2e. Maar dat hele sterke gevoel is daarna verdwenen. Nu hink ik op 2 gedachten, waarbij ik heel zwart wit ben in mijn gedachte. De 1e dag denk ik 100% ja, de andere dag 100% nee. Hoe dan ook, weet ik dat ik volledige berusting zou hebben als het bij ons 3tjes zou blijven en uk zou er zeker niet meer alles voor over hebben om opnieuw zwanger te worden.
En eigenlijk overheerst ook de angst, om een situatie die goed loopt waarin we heel erg gelukkig zijn weer om te gooien...
maandag 14 februari 2022 om 21:52
Heb ik precies hetzelfde nu. Echt woord voor woord.Minik schreef: ↑14-02-2022 21:48Dit heb ik ook heel sterk nu met twee kinderen. Voor een tweede zou ik als het nodig was nog heel veel over hebben gehad. Ik weet niet goed of ik ooit nog een derde wil. Het gezin voelt nog niet helemaal compleet ofzo maar ik moet er ook niet aan denken om nu weer zwanger te zijn. En dan overheerst dit gevoel. Misschien dat we er ooit nog wel voor gaan, maar als het dan niet gegeven is, zou ik daar ook volledig vrede mee kunnen hebben.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
